Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Kłosowski, Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz,, Sędzia WSA Arkadiusz Windak (spr.), , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 27 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi Z. K. na bezczynność Burmistrza G. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej I. 1. zobowiązuje do rozpoznania wniosku Z. K. z dnia [...] r. w zakresie udostępnienia informacji o dniach, w których Burmistrz G. świadczył pracę we wskazanym we wniosku okresie, 2. oddala skargę w zakresie udostępnienia informacji o wysokości dochodów uzyskiwanych przez Burmistrza G. z innych źródeł niż zatrudnienie w Urzędzie Miejskim w G., 3. umarza postępowanie w zakresie udostępnienia do wglądu akt sprawy [...] poprzez udostępnienie treści skargi Burmistrza G. wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, w pozostałym zakresie dotyczącym umożliwienia wglądu do akt sprawy [...] skargę oddala, II. stwierdza, że bezczynność w rozpoznawaniu wniosku z dnia [...] r. w zakresie udostępnienia informacji wymienionych w pkt I pkt 1) i 3) wyroku nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa . III. zasądza od Burmistrza G. na rzecz skarżącego Z. K. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Z.K., powołując się na ustawę z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, w dniu 9 listopada 2015 r., zwrócił się do Burmistrza G., za pośrednictwem poczty internetowej, o udzielenie mu następujących informacji:

1) o dniach, w których burmistrz A.D. oraz wiceburmistrz L.F. świadczyli pracę w postaci poświadczonego wykazu tych dni bądź kserokopii ewidencji obecności w pracy za okres od 1 lipca 2015 do dnia udzielenia odpowiedzi.

2) ewidencji wyjść p. L.F. w powyższym okresie, o której stanowi §11 regulaminu pracy urzędu gminy.

3) wysokości dochodów uzyskiwanych z tytułu zatrudnienia A.D. w urzędzie gminy w poszczególnych latach 2012, 2013 i 2014.

4) wysokości dochodów uzyskiwanych przez A.D. w poszczególnych latach 2012, 2013 i 2014, których źródła były inne niż zatrudnienie w\ urzędzie gminy G. - z podaniem pełnych nazw podmiotów zatrudniających i uzyskanych w danym roku kwot dochodu (ustawy: u.s.g. i u.d.i.p.)

5) wysokości kosztów w roku 2015 poniesionych przez urząd poprzez wypłacenie wynagrodzenia pracownikowi (pracownikom) z tytułu wadliwego rozwiązania umowy o pracę.

6) informacji, czy koszty związane z dokonanymi wypłatami (z tyt. wadliwego rozwiązania umowy o pracę) będą księgowane w ciężar środków publicznych,

czy będą dochodzone od osoby winnej wadliwego rozwiązania umowy (umów).

7) wglądu do akt sprawy II SAB/Sz 35/15 (treść skargi burmistrza do WSA

w Szczecinie oraz całej korespondencji poprzedzającej skargę).

Wnioskodawca wskazał, że odpowiedzi oczekuje nie później niż 14 dni od dnia wpływu wniosku, na jego adres zamieszkania oraz oczekuje określenia dnia w którym będzie mógł zapoznać się w biurze urzędu z dokumentami wnioskowanymi do wglądu.

W odpowiedzi na wniosek zastępca Burmistrza G. wskazał, że w stosunku do Burmistrza stosuje się system zadaniowego czasu pracy, a co za tym idzie w ewidencji czasu pracy ewidencjonowane są zdarzenia związane z przebiegiem zatrudnienia, takie jak np. urlopy, okresy niezdolności do pracy z powodu choroby. Poinformował też, że przesyła kserokopie list obecności zastępcy Burmistrza. W zakresie pytania drugiego wskazał, że od 1 lipca 2015 r. w ewidencji wyjść brak jest zapisów dot. zastępcy Burmistrza. Organ podał wysokość dochodów uzyskiwanych z tytułu zatrudnienia A.D. w Urzędzie Miejskim w G. w poszczególnych latach 2012, 2013 i 2014 (pytanie 3). Odpowiadając na kolejne pytania, organ wyjaśnił, że nie jest w posiadaniu informacji o dochodach Burmistrza G. z innych źródeł zatrudnienia, niż wskazane w oświadczeniach majątkowych, które są publikowane w Biuletynie Informacji Publicznej (pytanie nr 4) oraz że nie poniesiono kosztów związanych z wypłaceniem wynagrodzenia z tytułu wadliwego rozwiązania umowy o pracę (pytanie nr 5 i 6). Odnośnie żądania wglądu do akt sprawy II SAB/Sz 35/15 organ podał, że nie jest to żądanie z zakresu dostępu do informacji publicznej. Zgodnie bowiem z orzecznictwem sądów administracyjnych, wnioskodawca, na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, ma prawo uzyskania informacji publicznej, a nie prawo dostępu do zbioru, w którym niektóre dokumenty mają walor takiej informacji (wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 lutego 2014 r., VIII SAB/Wa 75/13). Oznacza to, że aby podmiot zobowiązany mógł rozpatrzyć wniosek o udostępnienie informacji publicznej, wnioskodawca musi wskazać jakie konkretnie informacje znajdujące się w aktach go interesują. Takie stanowisko potwierdza również uchwała NSA z dnia 9 grudnia 2013 r. (I OPS 7/13) i wyrok NSA z dnia 28 sierpnia 2015 r. (I OSK 1912/14).

Z.K. w dniu 30 listopada 2015 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na bezczynność Burmistrza G., polegającą na braku pełnej realizacji wniosku o udostępnienie informacji publicznej z dnia 9 listopada 2015 r.

Skarżący wskazał, że w dniu 24 listopada 2015 r. otrzymał informację częściową. Nie otrzymał natomiast informacji zawierającej wykazu dni, w których Burmistrz A. D. świadczył pracę (był obecny w pracy) w okresie od 1 lipca 2015 r - do dnia udzielenia odpowiedzi na wniosek. Wyjaśnienie, że Burmistrz realizuje zadaniowy system czasu pracy, ze względów oczywistych, nie może być uznane za realizację wniosku. Zdaniem skarżącego, nie uzyskał on także informacji o wysokości dochodów uzyskiwanych przez Burmistrza z innych źródeł niż Urząd Miejski, z podaniem nazwy tych podmiotów za lata 2012, 2013 i 2014. Z porównania danych zawartych w oświadczeniach majątkowych opublikowanych na stronie www.bip.golczewo.pl i danych zawartych w odpowiedzi na niniejszy wniosek wynika, że dochody Burmistrza wykazane w oświadczeniach majątkowych w poszczególnych latach były wyższe o odpowiednio [...] zł niż dochody uzyskane z tytułu zatrudnienia w Urzędzie Gminy. Świadczy to o istnieniu dodatkowych, nieujawnionych w oświadczeniu majątkowym źródłach dochodu. Źródła te również nie zostały ujawnione na jego wniosek. Nieistotny w sprawie jest stan wiedzy urzędu o źródłach dochodu Burmistrza prezentowany w odpowiedzi na wniosek, przez jego zastępcę. Adresatem analizowanego wniosku był Burmistrz.

Skarżący podał także, że nie udostępniono mu do wglądu akt sprawy II SAB/Sz 35/15. Akta te są aktami z zakresu informacji publicznej i siłą rzeczy zawierają wyłącznie treści z zakresu informacji publicznej, a tym samym są informacją publiczną. Zdaniem skarżącego, rozpoznając sprawę, organ zobowiązany jest ustalić, jaki charakter mają informacje żądane przez niego. W przypadku, gdy organ uzna, iż są one informacją publiczną, ale nie mogą zostać udostępnione, to powinien wydać decyzję o odmowie ich udostępnienia, przy czym uzasadnienie decyzji musi odpowiadać dyspozycji art. 16 ust. 2 pkt 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej Do chwili obecnej żądana informacja publiczna nie została w całości udostępniona, co z kolei oznacza, że organ administracji publicznej pozostaje w stanie bezczynności.

W odpowiedzi na skargę organ wskazał, że uwzględnił skargę, w trybie art. 54 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w części odnoszącej się do ewidencji czasu pracy Burmistrza A.D. oraz w zakresie dostępu do treści skargi Burmistrza G. w sprawie o sygn. akt

II SAB/Sz 35/15 w trybie art. 54 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w pozostałym zakresie wnosi o oddalenie skargi.

Burmistrz wyjaśnił, że po wniesieniu skargi ponownie dokonał analizy wniosku skarżącego i uznał przekazaną informację za faktycznie niewystarczającą. Z tego względu udzielił odpowiedzi, że nie posiada informacji, o której udzielenie zwrócił się skarżący w pkt 1 wniosku, w związku z faktem, że w zadaniowym systemie czasu pracy to pracownik co do zasady decyduje o dniach (i godzinach), w których będzie świadczył pracę, a pracodawca nie sprawuje bezpośredniej kontroli nad świadczeniem pracy (w tym nad czasem, w którym ta praca jest wykonywana). Nadto ustawodawca w art. 140 § 2 Kodeksu pracy zwolnił pracodawcę z obowiązku ewidencjonowania godzin pracy takiego pracownika, a co za tym idzie ewidencjonowana dni pracy.

Organ wyjaśnił również, że nie zgadza się ze stanowiskiem skarżącego, iż nie jest istotny stan wiedzy urzędu o źródłach dochodu Burmistrza, skoro jest on adresatem wniosku o udzielenie informacji publicznej. Stanowisko to jest chybione, gdyż kwestia ujawniania informacji odnośnie zarobków (i majątku) osób pełniących funkcje publicznych jest w sposób wyczerpujący uregulowana przepisami dotyczącymi składania przez te osoby oświadczeń majątkowych. Informacje, które wychodzą poza wymagane do wskazania w takich oświadczeniach są objęte prawem do prywatności osób pełniących funkcje publiczne. Nie stanowią więc informacji publicznej i nie podlegają ujawnieniu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Organ nie zgodził się również ze stanowiskiem skarżącego, że akta sprawy

II SAB/Sz 35/15 są informacją publiczną, gdyż orzecznictwo jednoznacznie wskazuje, że nie można w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej domagać się dostępu do wszystkich dokumentów znajdujących się w aktach sprawy (vide: uchwała 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 grudnia 2013 r., sygn. I OPS 7/13). Skoro zaś takie żądanie nie stanowi de facto wniosku o dostęp do informacji publicznej, to odpowiedź na nie może przyjąć postać zwykłego pisma informacyjnego, a nie decyzji. Ponadto, wniosek o udostępnienie do wglądu akt sprawy II SAB/Sz 35/15 obejmuje akta postępowania sądowoadministracyjnego, dla których akta zakłada i prowadzi Wojewódzki Sąd Administracyjny, a nie Burmistrz G. W związku z tym to nie Burmistrz G. winien być adresatem takiego żądania, lecz Wojewódzki Sąd Administracyjny.

Wojewódzki Sąd Administracyjny z w a ż y ł, co następuje :

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), kontrola sądowa zaskarżonych aktów administracyjnych, czynności oraz bezczynności organów sprawowana jest w oparciu o kryterium zgodności z prawem. Zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia

2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej: "P.p.s.a.", sąd rozstrzygając w granicach danej sprawy, nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną w skardze podstawą prawną.

Postępowanie wywołane skargą na bezczynność organu ograniczone jest do badania przez sąd, czy organ miał obowiązek udostępnienia wnioskowanej informacji – czy była to informacja publiczna - i czy dokonał tego w trybie i w terminie określonym w ustawie z dnia 6 września 2011 r. o udostępnieniu informacji publicznej (Dz. U. z 2015 r., poz. 2058) - dalej w skrócie "u.d.i.p.". Konieczne jest także ustalenie, czy po wniesieniu skargi nie wystąpiły przesłanki uzasadniające umorzenie postępowania sądowego, stosownie do art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a.

W myśl art. 149 § 1 P.p.s.a., sąd uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4 albo na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych

w art. 3 § 2 pkt 4a:

1) zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności;

2) zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa;

3) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania.

Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa (art. 149 § 1a P.p.s.a.).

W orzecznictwie oraz w doktrynie przyjmuje się, że sąd powinien skargę na bezczynność organu oddalić, jeżeli stwierdzi, że organ nie pozostawał w bezczynności w dacie wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Natomiast w przypadku stwierdzenia, że organ był bezczynny w tej dacie, ale przestał nim być, wydając stosowny akt lub podejmując właściwą czynność w trybie autokontroli, sąd powinien uznać, że przestała istnieć sprawa sądowoadministracyjna (rozumiana jako ustalenie, czy istnieje potrzeba zobligowania organu do podjęcia nakazanych prawem aktów lub czynności), a co za tym idzie - postępowanie to stało się bezprzedmiotowe (vide: postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 lipca 2014 r., sygn. akt II FSK 1779/14, dostępne na stronie www.nsa.orzeczenia.gov.pl). Stosownie do art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe. W sytuacji gdy podmiot nie rozpoznał wniosku strony w sposób prawem wymagany i w terminie określonym w art. 13 ust. 1 u.d.i.p. a w świetle prawa był do tego zobowiązany, Sąd wydaje orzeczenie zobowiązujące organ do załatwienia sprawy, odpowiednio, w oparciu o cytowany wyżej art. 149 P.p.s.a.

Opisane wyżej trzy możliwe rozstrzygnięcia sądu administracyjnego w sprawie ze skargi na bezczynność organu, tj. oddalenie skargi (art. 151 P.p.s.a.), umorzenie postępowania (art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a.) i zobowiązanie organu na podstawie art. 149 § 1 P.p.s.a., znalazły zastosowanie w tej sprawie, ze względu na sposób rozpoznania wniosku skarżącego przez Burmistrza G.

Przypomnieć należy, że w myśl art. 1 ust.1 u.d.i.p., każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystywaniu na zasadach i w trybie określonych w ustawie.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 u.d.i.p., udostępnianie informacji publicznej na wniosek winno nastąpić bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z wyjątkiem sytuacji określonej w art. 13 ust. 2 i art. 15 ust. 2 u.d.i.p. Przepisy u.d.i.p. nie przewidują żadnej szczególnej formy udzielenia informacji publicznej, stąd jej udostępnienie realizowane jest w formie czynności materialno-technicznej. Stosownie od art. 14 ust. 1 u.d.i.p., udostępnienie informacji publicznej powinno nastąpić w sposób i w formie zgodnym z wnioskiem. Ustawa przewiduje załatwienie wniosku poprzez wydanie decyzji administracyjnej w przypadku odmowy udostępnienia informacji publicznej lub umorzenia postępowania (art. 14 ust. 2 oraz art. 16 ust. 1 w zw. z art. 17 ust. 1). Z kolei, jeśli żądanie strony nie dotyczy informacji publicznej, wniosek podlega załatwieniu poprzez pisemne powiadomienie wnioskodawcy. Podobnie, gdy podmiot zobowiązany nie posiada wnioskowanej informacji publicznej, albo jeżeli zaistnieją warunki określone w art. 1 ust. 2 u.d.i.p., a więc inne ustawy określają odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi, podmiot zobowiązany winien tylko pisemnie poinformować o tym wnioskodawcę.

Z przywołanych przepisów wynika, że stan bezczynności organu oznacza sytuację, w której mimo upływu ustawowych terminów organ nie udostępnia żądanej informacji, nie wydaje decyzji, gdy zachodzą podstawy do odmowy udostępnienia informacji publicznej z przyczyn wskazanych w art. 5 u.d.i.p. albo umorzenia postępowania, bądź nie informuje wnioskodawcy o tym, że nie posiada żądanej informacji lub objęta wnioskiem informacja nie stanowi informacji publicznej i nie podlega udostępnieniu w trybie przepisów powołanej ustawy.

Sąd stwierdził, że Burmistrz G. (bez wątpienia podmiot zobowiązany w świetle art. 4 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p.. do udostępnienia informacji publicznej będącej w jego posiadaniu), pozostaje w bezczynności w przedmiocie rozpoznania wniosku skarżącego w zakresie udzielenia informacji o dniach, w których Burmistrz G. świadczył pracę w okresie od dnia 1 lipca 2015 r. do dnia udzielenia odpowiedzi.

Rację ma skarżący, że informacja organu, iż Burmistrz realizuje zadaniowy system pracy, a zatem brak jest ewidencji czasu jego pracy – nie jest właściwym rozstrzygnięciem jego wniosku w zakresie tego pytania. Niewystarczające jest również załatwienie wniosku poprzez udzielenie w odpowiedzi na skargę informacji, że organ nie jest w posiadaniu tego rodzaju informacji publicznej. Zdaniem Sądu, organ miał możliwość ustalenia i wskazania dni, w których Burmistrz, jako pracownik samorządowy, świadczył pracę w ramach zatrudnienia w Urzędzie Miejskim w G. Przy czym podkreślić trzeba, że czym innym jest świadczenie pracy w ramach stosunku pracy, które może odbywać się w różnych systemach

np.: podstawowym, zadaniowym, skróconym i weekendowym, a czym innym obowiązek podpisywania listy obecności w celu ewidencji obecności pracowników w miejscu pracy. Pracodawca zatrudniający osoby w zadaniowym systemie czasu pracy zwolniony jest z kontrolowania i ewidencjonowania czasu pracy, powinien jednak prowadzić ewidencję urlopów, dni wolnych. Jak wynika z wyjaśnień organu, prowadzi on taką ewidencję czasu pracy, w której rejestrowane są zdarzenia powodujące przerwę w świadczeniu pracy, takie jak np. urlopy, okresy niezdolności do pracy z powodu choroby.

W ocenie Sądu, na podstawie tego dokumentu możliwe było wykazanie, przy normalnym nakładzie pracy, dni w których Burmistrz świadczył pracę, przyjmując, że miało to miejsce w okresie, w którym nie przebywał na zwolnieniu, urlopie, innym dniu wolnym, itp., niezależnie od tego, czy czynił to w siedzibie urzędu, będąc

w delegacji, czy w innym miejscu, poza siedzibą urzędu.

Z powyższych względów Sąd uznał za zasadne zobowiązanie organu do prawidłowego rozpoznania wniosku skarżącego w zakresie żądania wykazu dni (nie zaś jak mylnie ocenił organ – przedstawienia listy obecności), w których Burmistrz G. świadczył pracę.

Z kolei co do zarzutu nieudzielenia skarżącemu informacji o wysokości dochodów uzyskiwanych przez Burmistrza z innych źródeł niż Urząd Miejski w G., z podaniem nazwy tych podmiotów za lata 2012, 2013 i 2014, Sąd uznał, że w tym zakresie skarga jest niezasadna i podlega oddaleniu, gdyż organ udzielił na to pytanie odpowiedzi w sposób i terminie prawem przewidzianym.

Zgodzić się należy z organem, że Burmistrz jako osoba pełniąca równocześnie funkcję organu jak i kierownika jednostki organizacyjnej, nie ma obowiązku pozyskiwania i gromadzenia informacji o wszelkich źródłach dochodu osób pełniących funkcje publiczne w gminie. O wysokości dochodu Burmistrza można uzyskać informację z obowiązkowo składanego oświadczenia majątkowego, jawnego z wyłączeniem informacji o adresie zamieszkania składającego oświadczenie oraz o miejscu położenia nieruchomości, udostępnionego w ramach Biuletynu Informacji Publicznej, zgodnie z art. 24h, art. 24i ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015 r., poz. 1515 ze zm.). Ww. przepisy w sposób autonomiczny regulują zagadnienia związane z treścią oświadczeń majątkowych, trybu ich składania oraz organów uprawnionych do weryfikacji ich kompletności i rzetelności. Natomiast żaden z przepisów nie obliguje organu gminy (kierownika urzędu) do tworzenia w urzędzie gminy zbioru danych o innych źródłach uzyskiwania dochodu przez pracowników samorządowych. Nie gromadząc więc tego rodzaju informacji w ramach posiadanych uprawnień i obowiązków organ miał prawo poinformować o tym wnioskodawcę, co w tym przypadku prawidłowo uczynił.

Ostatnią kwestią sporną wskazaną w skardze, jest ustalenie, czy organ miał obowiązek udostępnić skarżącemu do wglądu akta sprawy II SAB/Sz 35/15, w trybie i na zasadach określonych w u.d.i.p.

Z akt wynika, że organ, po otrzymaniu przedmiotowej skargi, częściowo zrealizował pkt 7 wniosku skarżącego, przekazując mu kopię skargi inicjującej postępowanie w sprawie II SAB/Sz 35/15, a zatem w zakresie żądania udostępnienia treści skargi, zgodnie z przedstawionymi na wstępie wywodami, postępowanie sądowe należało umorzyć jako bezprzedmiotowe.

Natomiast, w odniesieniu do żądania o umożliwienie skarżącemu wglądu do całej korespondencji z akt II SAB/Sz 35/15, bez skonkretyzowania jakich dokumentów żądanie to dotyczy, Sąd podziela w tym zakresie stanowisko organu, które znajduje uzasadnienie w orzecznictwie sądów administracyjnych, że akta sądowe, jako zbiór różnorodnych dokumentów, nie są informacją publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.i.p.

Zagadnienie to było przedmiotem rozważań w uchwale składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 grudnia 2013 r. o sygn. akt I OPS 7/13, w której podkreślono, że akta spraw jako całość są zbiorem różnorodnych materiałów, usystematyzowanych przez organ, który się nimi posługuje i podlegają przepisom szczególnym, dotyczącym ich tworzenia, rejestrowania, przechowywania, jak i udostępniania. Zatem żądanie udostępnienia akt sprawy jako całości nie jest wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej, ale żądaniem udostępnienia określonego zbioru materiałów. Ponadto, w uzasadnieniu powołanej uchwały podkreślono, że w każdym przypadku, gdy ustawodawca przyznaje określonemu podmiotowi prawo dostępu do akt jakiegokolwiek postępowania, wyraźnie reguluje to uprawnienie w przepisach ustawy. Tymczasem ustawa o dostępie do informacji publicznej, określając przedmiotowy zakres dostępu do informacji publicznej, wymienia jedynie prawo wglądu do dokumentów urzędowych (por. art. 3 ust. 1 pkt 2 u.d.i.p..), nie zaś do akt sprawy jako zbioru. Gdyby natomiast wolą ustawodawcy było przyznanie takiego uprawnienia na gruncie omawianej ustawy, zostałoby ono wprost sformułowane w jej treści, podobnie jak np. w ustawach regulujących postępowanie cywilne i karne przed sądami powszechnymi, które zawierają przepisy szczególne w tym zakresie w stosunku do ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Odnosząc powyższe uwagi do niniejszej sprawy Sąd uznał, że rozstrzygnięcie wniosku skarżącego w zakresie pkt 7 nastąpiło zgodnie z prawem. Żądanie udostępnienia konkretnej informacji z akt podlega rozpatrzeniu na podstawie u.d.i.p., i to organ zrealizował udostępniając kopię skargi, Natomiast żądanie wglądu do całych akt sądowoadministracyjnych, które nie są informacja publiczną, nie mogło nastąpić we wskazanym trybie, z pominięciem obowiązujących w tym zakresie regulacji szczególnych (w tym przypadku w przepisach ustawy P.p.s.a.), o czym organ poinformował skarżącego.

Mając na względzie treść art. 149 § 1a P.p.s.a., Sąd rozważył również, czy stwierdzona bezczynność organu w załatwieniu wniosku z dnia 9 listopada 2015 r. w zakresie dotyczącym pytania 1 i częściowo pytania 7, miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa i doszedł do przekonania, że stwierdzona bezczynność nie mała charakteru rażącego (pkt II wyroku). Zdaniem Sądu, mając na względnie okres od wszczęcia postępowania i jego ostatecznego zakończenia, sposób i przedstawione motywy działania organu oraz podejmowane czynności zmierzające do rozpoznania wniosku skarżącego z dnia 9 listopada 2015 r., nie można dopatrzeć się złej woli organu w procesie udostępniania skarżącemu żądanej informacji. Co najwyżej można uznać pewną niestaranność w udzieleniu poszczególnych informacji, spowodowaną, miedzy innymi, niewłaściwym zinterpretowaniem intencji wnioskodawcy, tak jak w przypadku pytania 1 wniosku.

Mając na względzie powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 149 § 1 pkt 1 P.p.s.a. orzekł jak w pkt I ppkt 1 wyroku. W pkt I ppkt 2 Sąd rozstrzygnął na mocy art. 151 P.p.s.a., zaś w pkt I ppkt 3 umorzył postępowanie na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. i oddalił skargę w pozostałym zakresie na podstawie art. 151 P.p.s.a.

Stwierdzenie w pkt II sentencji wyroku, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, Sąd oparł o art. 149 § 1a P.p.s.a. O kosztach postępowania obejmujących uiszczony przez skarżącego wpis od skargi orzeczono na podstawie art. 200 i art. 201 P.p.s.a.