Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Detka (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak, Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Protokolant Joanna Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi J. N. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę systemu pompowni ścieków we wznowionym postępowaniu administracyjnym I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji; II. zasądza od Wojewody na rzecz J. N. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

II SA/Ke 121/16

UZASADNIENIE

Decyzją z [...], Wojewoda po rozpatrzeniu odwołania J.N. na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane oraz art. 138 § 1 pkt 1 kpa, utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta z [...] odmawiającą uchylenia własnej decyzji ostatecznej Nr [...], którą zatwierdzono projekt budowlany i udzielono "[...]" Sp. z o.o. w [...], pozwolenia na budowę systemu pompowni ścieków wraz z tranzytowymi rurociągami tłocznymi i częściowo grawitacyjnymi dla południowej części miasta K. wzdłuż ulic: [...] w [...] wraz z odcinkami przyłączy kanalizacji sanitarnej zlokalizowanych w pasach drogowych (od punktu włączenia do kanału do granic działek) - z wyłączeniem odcinków sieci położonych w obrębie terenu zamkniętego - zlokalizowanego na terenie: działek Nr: [...], we wznowionym postępowaniu, z uwagi na brak podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 § 1 kpa.

W uzasadnieniu organ wskazał, że ww. decyzja z [...] stała się ostateczna, ponieważ strony postępowania nie wniosły od niej odwołania. J. N. nie był stroną podstępowania zakończonego wydaniem decyzji z [...].

Wnioskiem z 28 maja 2015 r., uzupełnionym 22 czerwca 2015 r., skarżący wystąpił na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 do organu I instancji o wznowienie postępowania administracyjnego w sprawie zakończonej decyzją z [...]

Postanowieniem z [...] Prezydent Miasta Kielce wznowił postępowanie zakończone ww. własną decyzją ostateczną o pozwoleniu na budowę, a w dniu [...] wydał decyzję, którą odmówił uchylenia własnej decyzji ostatecznej z dnia [...] z uwagi na brak podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 § 1 kpa.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że obszar oddziaływania inwestycji nie rozciąga się na działki wnioskującego, co z kolei prowadzi do wniosku, że nie posiada on przymiotu strony postępowania zakończonego wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę z dnia [...]

W złożonym odwołaniu J.N. nie zgodził się z rozstrzygnięciem organu I instancji i podniósł, że jako właściciel działki Nr [...] przy ul. [...] w [...], nie był stroną postępowania dotyczącego budowy na sąsiedniej działce Nr [...], obecnie podzielonej celowo na trzy mniejsze działki o Nr [...], tak aby inwestycja polegająca na budowie przepompowni ścieków powstała na działkach Nr [...], a działka Nr [...], która bezpośrednio sąsiaduje z jego działką, nie była "ujęta tą inwestycją, a on nie był stroną w postępowaniu administracyjnym".

Skarżący stwierdził, że:

- wybudowana w takiej lokalizacji przepompownia ze stacją trafo, oddziałuje na jego nieruchomość poprzez zapach i hałas,

- na innych przepompowniach w ramach tej samej inwestycji zamontowano biofiltry neutralizujące przykre zapachy, a w tym przypadku takiego rozwiązania nie zastosowano pomimo, że na jego nieruchomości znajdującej się 5 m od przepompowni, realizowania jest budowa budynku mieszkalnego na podstawie pozwolenia na budowę z 2007 r.;

- obowiązkiem organów administracyjnych jest należyte i wyczerpujące informowanie stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, którymi kierowały się te organy w toku załatwiania sprawy, a motywy podjętego rozstrzygnięcia powinny znaleźć się

w uzasadnieniu decyzji. Bez zachowania tego elementu decyzji, strony nie mają możliwości obrony swoich słusznych interesów oraz prowadzenia polemiki z organem.

W trakcie postępowania odwoławczego inwestor - "..." Sp.

z o.o. w [...] poinformował:

- w piśmie z 3 listopada 2015 r., że zgodnie z wcześniejszymi deklaracjami, pompownia ścieków (P6) znajdująca się na działkach Nr [...], została doposażona w nowe filtry antyodorowe, tzw. biofiltry.,

- przy piśmie z 27 listopada 2015 r. przekazał kopię pozwolenia na użytkowanie przedmiotowej inwestycji.

Rozpatrując sprawę w trybie odwoławczym Wojewoda wskazał, że skarżący jest właścicielem działki w sąsiedztwie terenu inwestycji tj. działki Nr [...].

Inwestycja objęta decyzją Prezydenta Miasta z [...] była zaliczona do przedsięwzięć, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo ochrony środowiska (mogących wymagać raportu o oddziaływaniu na środowisko)

w zw. z § 3 ust. 1 pkt 72a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r.

w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko, wymagała przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko

i uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia.

Z decyzji Wojewody z [...] o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedmiotowego przedsięwzięcia wynika, że zastosowane rozwiązania projektowe gwarantują zamknięcie oddziaływania inwestycji - w tym, w szczególności pompowni ścieków - w granicach działek na których są zlokalizowane. Zatem obszar oddziaływania inwestycji nie obejmuje nieruchomości stanowiącej własność skarżącego, co z kolei prowadzi do wniosku, że nie przysługuje mu przymiot strony postępowania w sprawie zakończonej decyzją z [...]

W złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w [...] skardze J.N. wniósł o uchylenie decyzji z [...], przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi II instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wskazał, że jest właścicielem działki nr [...] obręb 0030

w [...] przy ul. [...] od 1998 r., a w 2007 r. otrzymał pozwolenie na budowę domu jednorodzinnego, którego budowa trwa do chwili obecnej.

Wyjaśnił, że dopiero na etapie wyjaśnienia sprawy budowy przepompowni ścieków wraz z stacją trafo okazało się, że działkę nr [...] podzielono celowo na trzy mniejsze – [...], tak, aby realizowana inwestycja powstała tylko na działkach [...], a działka która bezpośrednio sąsiaduje z jego działką nie była objęta tą inwestycją, a on nie był stroną w postępowaniu administracyjnym.

Podniósł, że wybudowana przepompownia wraz ze stacją trafo oddziałują na jego nieruchomość poprzez intensywny fetor i emisję nadmiernego hałasu,

a mieszkanie po sąsiedzku z taką inwestycją jest nie do zniesienia. Okazało się, że na innych przepompowniach w ramach tej inwestycji zamontowano biofiltry neutralizujące przykre zapachy, a w tym przypadku takiego rozwiązania nie zastosowano ze względu na lokalizację poza bezpośrednią bliskością zabudowy mieszkaniowej. Wyjaśnił, że jego nieruchomość znajduje się 5 metrów od ww. przepompowni.

W związku z oddzieleniem działek, na których zrealizowano przepompownię, wąską działką nr [...] (co nie jest zgodne ze stanem faktycznym, gdyż inwestycję częściowo przesunięto na działkę nr [...], na której ustawiono kontener techniczny wraz z ogrodzeniem), i tak powinien być stroną w postępowaniu administracyjnym.

Skarżący wskazał, że gdyby wcześniej wiedział o planowanej budowie przepompowni, nie budowałaby w tym miejscu domu.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Zgodnie z art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły przepisów prawa materialnego

i przepisów postępowania w sposób, który miał lub mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Sądowa kontrola legalności zaskarżonych orzeczeń administracyjnych sprawowana jest przy tym w granicach sprawy, a sąd nie jest związany zarzutami, wnioskami skargi, czy też powołaną w niej podstawą prawną ( art. 134 § 1 p.p.s.a).

Dokonując oceny zaskarżonej decyzji w tak zakreślonych granicach Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że została ona wydana z naruszeniem prawa.

Objęte skargą rozstrzygnięcie podjęte zostało w postępowaniu wznowionym na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 kpa. Postanowienie Prezydenta Miasta z [...] stanowiło podstawę do przeprowadzenia przez właściwy organ postępowania co do przyczyn wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy (art. 149 § 2 kpa), a ponieważ wznowienie postępowania następuje z urzędu lub na żądanie strony (art. 147 kpa), organ administracji publicznej zobowiązany jest każdorazowo do zbadania, czy podanie o wznowienie pochodzi od strony czy też nie. W stanie faktycznym sprawy dodatkowo podkreślenia wymaga, że przesłanką wznowienia postępowania wskazaną przez skarżącego był brak udziału strony w postępowaniu administracyjnym (art. 145 § 1 pkt 4 kpa).

Ponieważ bezsporną okolicznością jest, że J.N. nie brał udziału

w postępowaniu zakończonym decyzją ostateczną Prezydenta Miasta z dnia [...], istota niniejszej sprawy sprowadzała się do odpowiedzi na pytanie, czy skarżącemu przysługuje przymiot strony w tym postępowaniu.

W postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę pojęcie strony, o której mowa w art. 28 kpa (każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek), zostało zawężone przez przepis art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.), do inwestora oraz właściciela, użytkownika wieczystego lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu. Obszar oddziaływania z kolei należy rozumieć jako teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu terenu (art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego).

Oznacza to, że inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu są stronami

w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę, ponieważ postępowanie to dotyczy ich interesu prawnego lub obowiązku. Osoby te są stroną także w postępowaniach nadzwyczajnych, w których kwestionowana jest decyzja o pozwoleniu na budowę.

W orzecznictwie sądów administracyjnych i doktrynie utrwalony jest pogląd, że norma wynikająca z art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego stanowi lex specialis w stosunku do treści art. 28 kpa. Nie oznacza to jednak wyłączenia stosowania tego ostatniego przepisu. Podkreślić bowiem należy, że w postępowaniu o pozwolenie na budowę nadal przymiot strony powiązany jest z istnieniem interesu prawnego lub obowiązku określonego podmiotu, a nie z ich naruszeniem. Postępowanie w przedmiocie pozwolenia na budowę nie przestaje być postępowaniem administracyjnym, w którym przymiot strony ustala się w oparciu o istnienie konkretnego, indywidualnego interesu prawnego tj. interesu opartego na przepisach prawa materialnego (art. 28 kpa). Przepis art. 28 ust. 2 ustawy Prawo budowlane nie wprowadza w tym zakresie żadnych odstępstw, w szczególności nie uzależnia przymiotu strony od ustalenia naruszenia tego interesu.

Podstawowe znaczenie dla ustalenia interesu prawnego w sprawach

o pozwolenie na budowę ma wyznaczenie obszaru oddziaływania obiektu, o którym mowa w cytowanym już wyżej art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego. Wyznaczenie takiego obszaru winno nastąpić na potrzeby każdej konkretnej sprawy, przy wzięciu pod uwagę funkcji, formy, konstrukcji projektowanego obiektu i innych jego cech charakterystycznych oraz sposobu zagospodarowania terenu znajdującego się

w otoczeniu projektowanej inwestycji budowlanej. Inaczej rzecz ujmując, pojęcie obszaru oddziaływania obiektu jest rekonstruowane w każdym odrębnym postępowaniu prowadzonym dla indywidualnych inwestycji (por. także wyrok WSA

w Poznaniu z dnia 7 grudnia 2010 r., II SA/Po 673/10, LEX nr 754505, wyrok WSA

w Białymstoku z dnia 23 maja 2013 r. sygn. akt II SA/Bk 546/12, dostępne na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Wskazać przy tym należy, że do przepisów odrębnych, w rozumieniu art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego, należą uregulowania z różnych dziedzin prawa, nie tylko administracyjnego. Przepis ten należy bowiem interpretować łącznie z art. 5 Prawa budowlanego. Zasadą procesu inwestycyjnego jest poszanowanie uzasadnionych interesów osób trzecich, co dotyczy przede wszystkim, choć nie tylko, właścicieli (użytkowników wieczystych) nieruchomości graniczących z działką inwestora. Przepisami odrębnymi, które wprowadzają dla innych działek ograniczenia związane z obiektem budowlanym inwestora, są także przepisy prawa cywilnego, które gwarantują właścicielowi nieruchomości sąsiedniej prawo do korzystania z jego nieruchomości oraz zakazują naruszania jego własności (art. 140 i 222 Kodeksu cywilnego). Jeżeli obiekt budowlany jest tego rodzaju, że może oddziaływać na prawa właściciela innej nieruchomości, a także na sposób jej zagospodarowania

i korzystania, to nieruchomość taka znajduje się w obszarze oddziaływania obiektu

i jej właściciel powinien być stroną w sprawie dotyczącej tego obiektu.

W niniejszej sprawie organy obu instancji przyjęły, że brak po stronie skarżącego przymiotu strony w toczącym się postępowaniu podyktowany jest tym, że obszar oddziaływania inwestycji nie obejmuje nieruchomości stanowiącej jego własność tj. działki nr ewid. [...] przy ul. [...] w [...], albowiem z decyzji Wojewody z [...] o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia wynika, że zastosowane rozwiązania projektowe gwarantują zamknięcie oddziaływania inwestycji – w tym w szczególności pompowni ścieków – w granicach działek, na których są realizowane.

Organ I instancji w swojej decyzji z [...] odmawiając uchylenia decyzji własnej z [...] podniósł, że "budynek mieszkalny realizowany na działce nr [...] położony jest w odległości 9,5 m od granicy działki nr ew. [...], na której zlokalizowano przepompownię". W dalszej części uzasadnienia wskazał, że zgodnie z projektem budowlanym opracowanym dla przedmiotowej inwestycji, pompownie P6 i P9 nie wymagają rozwiązań zabezpieczających polegających na zastosowaniu biofiltrów neutralizujących przykre zapachy ze względu na lokalizację przepompowni poza bezpośrednią bliskością zabudowy mieszkaniowej,

a zastosowane rozwiązania w zakresie pompowni gwarantują zamknięcie ich oddziaływania do granic działki lokalizacyjnej (w tym przypadku działki nr ewid. [...]).

Z akt sprawy wynika, że pozwolenie na budowę systemu pompowni ścieków, udzielone "[...]" sp. z o.o. w [...] ostateczną decyzją Prezydenta Miasta z dnia [...], obejmowało m.in. działkę oznaczoną nr [...] stanowiącą własność Gminy . Na działce tej zatwierdzony ww. decyzją projekt budowlany przewidywał budowę pompowni Nr 6, agregatu prądotwórczego oraz stacji trafo. Działka nr [...] należąca do skarżącego sąsiadowała bezpośrednio z tą właśnie działką. Okolicznością niekwestionowaną

w sprawie jest także to, że w projekcie budowlanym zawarto stwierdzenie, iż

w przypadku pompowni "celem wyeliminowania uciążliwości zapachowych zaprojektowano zamontowanie biofiltrów neutralizujących przykre zapachy. Biofiltry zamontować w pompowni P2, P3, P4, P5, P8 (...) pompownie P6, P9 nie wymagają stosowania takich rozwiązań ze względu na lokalizację poza bezpośrednią bliskością zabudowy mieszkaniowej".

Tymczasem w odwołaniu od decyzji organu I instancji J.N. podniósł, że w 2007 r. otrzymał pozwolenie na budowę domu jednorodzinnego na działce nr [...], a budowa trwa do chwili obecnej. Na rozprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w [...] podał także, że budowę rozpoczął w roku 2009, a w roku 2011 "mury tego domu stały ale z tego pamięta budynek nie był jeszcze przykryty" (k. 28). W załączonym do akt sprawy sprawozdaniu nr 1/2015 z 21 stycznia 2015 r. z badania uciążliwości akustycznej dla środowiska przepompowni ścieków P6 przy ul. [...], znajduje się zdjęcie satelitarne przedstawiające teren obejmujący działkę skarżącego oraz obszar inwestycji, przy czym nie wiadomo, w jakiej dacie zdjęcie to zostało zrobione. Nie ulega jednak wątpliwości, że nie ma na nim ani budynku skarżącego ani też przepompowni (zostało jedynie naniesione miejsce jej lokalizacji wraz z punktem pomiaru hałasu), co wskazuje na to, że zdjęcie pochodzi z daty poprzedzającej udzielenie pozwolenia na budowę. W aktach sprawy nie ma także żadnych dowodów, na podstawie których można by zweryfikować twierdzenia J. N., podnoszone już w odwołaniu, że w roku 2007 udzielono mu pozwolenia na budowę budynku jednorodzinnego. Wyjaśnienie tej okoliczności ma istotne znaczenie dla oceny, czy skarżącemu przysługuje status strony w postępowaniu wznowionym na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 kpa, gdyż w razie potwierdzenia tego:

- że w dacie udzielenia pozwolenia na budowę pompowni dysponował on ostateczną decyzją udzielającą pozwolenia na budowę budynku jednorodzinnego na działce nr [...] oraz,

- że budowę tę zaczął już w roku 2009,

należałoby przyjąć, iż jest on właścicielem nieruchomości znajdującej się w obszarze oddziaływania obiektu, skoro bezspornym jest, że dla pompowni Nr 6 nie przewidziano zamontowania biofiltrów przeciwodorowych właśnie z uwagi na brak bliskości zabudowy jednorodzinnej. Nawet jeśli w dacie podejmowania decyzji ostatecznej z [...] dom skarżącego był dopiero w trakcie realizacji, z uwagi na takie a nie inne rozwiązania projektowe planowanej wówczas pompowni nr 6 w opisanym wyżej zakresie, nie uwzględniające zabudowy jednorodzinnej na sąsiedniej działce, J.N. jako właściciel tej działki miałby interes prawny w tym, aby brać udział w postępowaniu w charakterze strony. Jeżeli bowiem projekt budowlany opracowany dla pompowni nie przewidywał zamontowania biofiltrów neutralizujących przykre zapachy, a uzasadnieniem tego faktu był brak zabudowy jednorodzinnej w sąsiedztwie, to niewątpliwie zakres uciążliwości takiej inwestycji dla skarżącego, który dysponował pozwoleniem na budowę domu, można w takim przypadku określić jako realny i znaczący, a tym samym pozwalający na ustalenie, że działka nr [...] mieściła się w obszarze oddziaływania projektowanego obiektu.

Podkreślenia także wymaga, że rozważania organu dotyczące zasięgu oddziaływania inwestycji koncentrowały się głównie na ustaleniach decyzji Wojewody Świętokrzyskiego o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia, z której wynikało, że zastosowane rozwiązania projektowe gwarantują zamknięcie jego oddziaływania w granicach działek, na których planowana jest pompownia. Wskazana wyżej decyzja Wojewody podjęta jednak została 15 marca 2007 r., a zatem 4 lata przed wydaniem przez Prezydenta Miasta Kielce decyzji udzielającej pozwolenia na budowę. Tymczasem obszar oddziaływania obiektu, o którym mowa w art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego winien być ustalany każdorazowo przez organ administracji architektoniczno-budowlanej w postępowaniu mającym na celu udzielenie pozwolenia na budowę i przy uwzględnieniu aktualnych uwarunkowań w terenie. Ponieważ od daty wydania decyzji środowiskowej do daty podjęcia decyzji o pozwoleniu na budowę upłynął znaczny okres czasu, powołanie się przez organ odwoławczy w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji w zasadzie wyłącznie na decyzję środowiskową w celu określenia obszaru oddziaływania inwestycji, należy uznać za niewystarczające.

Dla rozstrzygnięcia zasadniczej w sprawie kwestii nie ma przy tym znaczenia fakt, że z pisma inwestora skierowanego do Urzędu Wojewódzkiego Wydziału Infrastruktury i Nieruchomości w [...] z 3 listopada 2015 r. wynika, że wybudowana pompownia ścieków P6 przy ul. [...] została doposażona w nowe filtry antyodorowe, tzw. biofiltry. W sprawie niniejszej badany jest bowiem przymiot strony skarżącego na etapie zatwierdzenia projektu budowanego i udzielenia pozwolenia na budowę, nie zaś na etapie jego realizacji.

Bez wpływu na wynik sprawy pozostaje także okoliczność, że aktualnie działka nr [...] nie sąsiaduje bezpośrednio z budynkiem pompowni i stacji trafo. Podział działki [...] na działki nr [...] nastąpił bowiem decyzją Prezydenta Miasta z [...], a więc już po wydaniu decyzji ostatecznej, kończącej postępowanie będące przedmiotem wznowienia. Niezależnie jednak od tego podkreślić należy, że stronami postępowania toczącego się w przedmiocie pozwolenia na budowę mogą być, zależnie od okoliczności, także właściciele działek nie sąsiadujących bezpośrednio z terenem inwestycji. O interesie prawnym tych osób przesądza bowiem zasięg oddziaływania danej inwestycji na nieruchomości sąsiednie oraz stopień jej uciążliwości dla tych nieruchomości (por. wyrok NSA z dnia 5 sierpnia 2005 r., sygn. akt OSK 1865/04).

Reasumując, w decyzjach organów orzekających w sprawie brak jest ustaleń co do tego, czy istotnie skarżący posiadał w dacie [...] ostateczną decyzję udzielającą mu pozwolenia na budowę na działce nr [...] sąsiadującej bezpośrednio z działką inwestycyjną, oraz kiedy rozpoczął budowę, a w konsekwencji za przedwczesną należy uznać ocenę, że będąca jego własnością działka znajduje poza obszarem oddziaływania planowanej inwestycji.

Powyższe uchybienie stanowi naruszenie art. 7, 77 § 1 i 107 § 3 kpa w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a to z kolei powoduje konieczność uchylenia zaskarżonej decyzji oraz decyzji organu I instancji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 135 p.p.s.a.

Orzeczenie o kosztach oparto o art. 200 p.p.s.a. Na zasądzone koszty składa się wpis od skargi w kwocie 200 zł.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, organ I instancji – mając na względzie poczynione wyżej uwagi – dokona ponownie ustaleń w sprawie i raz jeszcze oceni interes prawny skarżącego, a następnie wyda stosowne rozstrzygnięcie.