Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Szkodzińska Sędziowie: NSA Joanna Tuszyńska (spr.) WSA Agnieszka Nawara-Dubiel Protokolant: Katarzyna Zbylut po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2013 r. sprawy ze skargi W. C. na decyzję Wojewody [...] z dnia 25 lutego 2013 r., znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonywana.

Starosta M. decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r., na podstawie art. 28 ust.1, art. 32 ust.4, art. 33 ust.1, art. 34 ust. 4, art. 36 ust.1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane (j.t. Dz. U. Nr 156 poz. 1118 z 2006 r. ze zm.) na wniosek [...] S.A. z siedzibą w L. , Oddział S. udzielił pozwolenia na budowę oraz zatwierdził projekt budowlany budowy linii napowietrznej [...] w M. na działkach o nr ewidencyjnych: [...] ,[...] ,[...] ,[...] itp... w M. gm. M.

W uzasadnieniu organ podał, że wniosek o wydanie pozwolenia na budowę został złożony w terminie ważności decyzji Nr [...] o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego z dnia 18 stycznia 2010 r. znak: [;...] Lokalizacja obiektu jest zgodna z ustaleniami decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Na obszarze inwestycji brak jest miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego. Inwestor złożył oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności karnej, o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Projekt budowlany został wykonany i sprawdzony przez osoby uprawnione i posiada wymagane uzgodnienia.

W toku postępowania strona – W.C. oświadczyła, że nie wyraża zgody na postawienie słupów na działce oznaczonej nr ewid. [...] przy ul. [...] w M . W związku z powyższym organ ustalił, że ostateczną decyzją z dnia 18 marca 2011 r. znak:[...] na wniosek [...] S.A. w L. , Oddział [...] udzielono zezwolenia na przeprowadzenie na tej nieruchomości budowy linii elektroenergetycznej 15kV w M. realizowanej w ramach w/w inwestycji.

W.C. wniosła odwołanie od ww. decyzji. Odwołująca się wskazała, że decyzja jest dla niej rażąco krzywdząca. Działka nr [...] jest przeznaczona na sprzedaż lub pod zabudowę dla przyszłego opiekuna, gdyż oboje wraz z mężem, ze względu na stan zdrowia i wiek, wymagają opieki. Po wykonaniu inwestycji, na którą zostało wydane pozwolenie, wartość działki drastycznie spadnie, nikt nie będzie chciał jej kupić. Pożądane jest odkupienie działki po cenie wolnorynkowej lub przeniesienie inwestycji na działkę Skarbu Państwa.

Wojewoda decyzją dnia [...] lutego 2013 r., znak:[...] , na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu organ II instancji podał, że inwestor na wezwanie organu I instancji wystosowanym w trybie art. 64 § 2 kpa, dostarczył w dniu 29 listopada 2012 r. ponownie oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Projekt budowlany dotyczący budowy linii napowietrznej SN 15 kV o długości 346 m na wskazanych działkach nie narusza ustaleń ostatecznej decyzji Burmistrza Gminy i Miasta w M. Nr [...] z dnia 18 stycznia 2010 r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Projekt zagospodarowania terenu jest zgodny z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi. Projekt zagospodarowania terenu opracowany został na kopii aktualnej mapy sytuacyjno-wysokościowej, opracowanej w skali 1:500. W aktach administracyjnych organu I instancji zawarty jest oryginał tej mapy.

Projekt budowlany jest kompletny, zawiera informację dotyczącą bezpieczeństwa i ochrony zdrowia a także zaświadczenia, o których mowa w art. 12 ust. 7 Prawa budowlanego i sporządzony został przez osoby uprawnione, legitymujące się wymaganymi uprawnieniami budowlanymi (art. 35 ust. 1 ustawy Prawo budowlane) i aktualnymi na dzień sporządzenia projektu zaświadczeniami o przynależności do właściwej izby samorządu zawodowego.

Projektanci i sprawdzający, zgodnie z art. 20 ust. 4 Prawa budowlanego, do projektu budowlanego dołączyli oświadczenie o sporządzeniu projektu budowlanego, zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej.

Projekt zagospodarowania terenu nie narusza przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie ( Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690, ze zm.).

Planowana inwestycja dotycząca budowy linii napowietrznej SN 15 kV w M. nie zalicza się do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, ani do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, w rozumieniu przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2010 r. Nr 213, poz. 1397). Planowana inwestycja nie wymaga przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, zgodnie z przepisami o ochronie środowiska albo oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 (art. 32 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego).

Zostały zatem spełnione wymogi przewidziane przez przepisy art. 32 ust. 1i 4 oraz art. 33 ust. 2 powołanej ustawy Prawo budowlane.

Odnosząc się do argumentów podniesionych w odwołaniu organ II instancji wyjaśnił, że inwestor złożył oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, jako tytuł prawny do nieruchomości stanowiącej własność odwołującej się wskazał decyzję Starosty M. z dnia 18 marca 2011 r. znak: [...] o ograniczeniu sposobu korzystania z nieruchomości. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Wojewody z dnia [...] września 2011 r. znak: [...] Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 10 maja 2012 r., sygn. akt II SA/Kr 1720/11 oddalił skargę. Wyrok nie jest prawomocny z uwagi na wniesienie skargi kasacyjnej od ww. wyroku.

W.C. wniosła skargę na decyzję Wojewody do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. W skardze podniosła te same argumenty co w odwołaniu. Dodatkowo wskazała, że ponieważ wniosła skargę kasacyjną od wyroku tut. sądu z dnia 10 maja 2012 r., sygn. akt II SA/Kr 1720/11, do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny nie godzi się na prowadzenie inwestycji na jej nieruchomości.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o oddalenie skargi i podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji. Organ wskazał, że żądania dotyczące wykupu działki winny być kierowane przez skarżącą do inwestora bądź stosownych organów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Przepis art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269) stanowi, że sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W świetle powołanego przepisu ustawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżoną decyzję administracyjną z punktu widzenia jej zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania tej decyzji. Zgodnie z treścią art.3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie, nie będąc przy tym związanymi granicami skargi (art. 134 ustawy).

Z brzmienia art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wynika natomiast, że w przypadku, gdy Sąd stwierdzi bądź to naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, bądź to naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, bądź wreszcie inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wówczas - w zależności od rodzaju naruszenia - uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, albo stwierdza ich nieważność bądź niezgodność z prawem. Cytowana regulacja prawna nie pozostawia zatem wątpliwości co do tego, że zaskarżona decyzja lub postanowienie mogą ulec uchyleniu tylko wtedy, gdy organom administracji publicznej można postawić uzasadniony zarzut naruszenia prawa, czy to materialnego, czy to procesowego, jeżeli naruszenie to miało, bądź mogło mieć wpływ na wynik sprawy.

Wskazać również należy, że zgodnie z przepisem art. 133 § 1 p.p.s.a. Sąd wydaje wyrok na podstawie akt sprawy. Orzekanie "na podstawie akt sprawy" oznacza, iż sąd przy ocenie legalności decyzji bierze pod uwagą okoliczności, które z akt tych wynikają i które legły u podstaw zaskarżonego aktu. Podstawą orzekania przez sąd administracyjny jest zatem materiał dowodowy zgromadzony przez organ administracji publicznej w toku postępowania, na podstawie stanu faktycznego i prawnego istniejącego w dniu wydania zaskarżonego rozstrzygnięcia. Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę w pełni podziela pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego, że "skoro wyrok wydawany jest na podstawie akt sprawy, to tym samym badając legalność zaskarżonej decyzji Sąd ocenia jej zgodność z prawem materialnym i procesowym w aspekcie całości zgromadzonego w postępowaniu administracyjnym materiału dowodowego" (wyrok NSA W-wa z dnia 9.07.2008 r., sygn. II OSK 795/07, LEX nr 483232).

Stosownie do treści art.32 ust.4 pkt 1) ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (j.t. Dz. U. Nr 156 poz. 1118 z 2006 r. ze zm.) pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie temu, kto złożył wniosek w tej sprawie w okresie ważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Ostateczna decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w okresie swej ważności, z jednej strony upoważnia inwestora do wystąpienia z wnioskiem o wydanie pozwolenia na budowę, z drugiej zaś strony - stosownie do art. 55 w zw. z art. 64 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), wiąże organ architektoniczno-budowlany wydający pozwolenie na budowę w zakresie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu w niej ustalonych. Sformułowanie "okres ważności decyzji" zawarte w art. 32 ust. 4 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane wyraźnie wskazuje, że chodzi o określenie czasu, w którym decyzja ma moc obowiązującą, a więc upływ "okresu ważności decyzji" powoduje ten skutek, że po jego upływie zarówno inwestor jak i organ architektoniczno-budowlany orzekający w sprawie pozwolenia na budowę nie może już powoływać się na tę decyzję, gdyż utraciła ona swoją ważność. W przypadku gdy wniosek o zatwierdzenie projektu i wydanie pozwolenia na budowę złożony został po "okresie ważności decyzji" decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, to organ architektoniczno-budowlany zobligowany jest odmówić zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę. Stwierdzić trzeba, że złożenie wniosku o wydanie pozwolenia na budowę przez inwestora jedynie w okresie ważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, spowoduje, że mimo późniejszego upływu okresu ważności tej decyzji, zachowa ona swoje znaczenie prawne w postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę. Jeżeli warunek ten nie został spełniony, to decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z uwagi na upływ czasu traci swoją ważność i w żadnym postępowaniu nie jest możliwe przywrócenie ważności tej decyzji. Nie chodzi więc o nieważność takiej decyzji spowodowaną upływem czasu, ale o ważność decyzji w określonym czasie, w tym znaczeniu, że po upływie wyznaczonego czasu decyzja traci znaczenie prawne i przestaje obowiązywać (zob. wyrok NSA z dnia 7 marca 2007 r., II OSK 1465/05, LEX nr 337475, wyrok WSA w Warszawie z dnia 17.10.2008 r., sygn.. VII SA/Wa 1204/08, LEX 519784).

Przenosząc te uwagi na grunt rozpoznawanej sprawy, stwierdzić należy, że w uzasadnieniu decyzji organu I instancji podano, że wniosek o wydanie pozwolenia na budowę został złożony w terminie ważności decyzji Nr [...] o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego z dnia 18 stycznia 2010 r., a organ odwoławczy stanowisko to zaakceptował. Tymczasem, jak wynika z przedłożonych akt administracyjnych, wniosek o pozwolenie na budowę złożony został w dniu 6.11.2012 r. , a w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego z dnia 18 stycznia 2010 r. (ostatecznej z dniem 12.02.2010 r.) określono termin ważności decyzji na 2 lata od dnia, w którym decyzja ta stanie się ostateczna. Powyższe oznacza, że ustalenie dokonane przez organy, że wniosek o wydanie pozwolenia na budowę został złożony w terminie ważności decyzji z dnia 18 stycznia 2010 r., jest błędne. Proste zestawienie daty złożenia wniosku o zatwierdzenie projektu budowlanego i udzielenie pozwolenie na budowę oraz daty ostateczności decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, pozwala na dokonanie bezspornego ustalenia, że wniosek inwestora został złożony po "okresie ważności" decyzji z dnia 18 stycznia 2010 r. tj. w momencie gdy utraciła ona ważność.

Powyższe oznacza, że zaskarżona decyzja i poprzedzająca ją decyzja organu I instancji wydane zostały z naruszeniem przepisu prawa materialnego – art.32 ust.4 pkt 1) ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

Dlatego też na podstawie art.145 § 1 pkt 1 lit.a p.p.s.a. w związku z art.135 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.