Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Kamińska (spr.), Sędzia NSA Roman Ciąglewicz, Sędzia del. NSA Leszek Kiermaszek, Protokolant asystent sędziego Aleksander Jakubowski, po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dziekana Wydziału Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 stycznia 2015 r. sygn. akt IV SAB/Po 92/14 w sprawie ze skargi K.W. na bezczynność Dziekana Wydziału Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.

W dniu 8 października 2014 r. do dziekanatu Wydziału Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu wpłynął wniosek K.W. wniesiony drogą elektroniczną, o udostępnienie informacji publicznej: kopii protokołu Komisji Konkursowej z posiedzenia w dniu 12 września 2014 r., która oceniała kandydatów na stanowisko adiunkta w Zakładzie Literatury Angielskiej i Lingwistyki Literackiej. Wnioskodawca sprecyzował, że skan protokołu należy przesłać drogą elektroniczną na adres wskazany we wniosku.

W odpowiedzi Zastępca Kierownika Działu Kadr i Organizacji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu pismem z dnia 13 października 2014 r. poinformowała, także drogą elektroniczną, że w dniu 12 września 2014 r. odbyło się posiedzenie Komisji Konkursowej wyłaniającej kandydata na stanowisko adiunkta w Zakładzie Literatury Angielskiej i Lingwistyki Literackiej. W skład Komisji wchodziły cztery osoby powołane przez Radę Wydziału, zgodnie z § 123 statutu uczelni. W posiedzeniu uczestniczyło czterech członków Komisji. Oferty konkursowe złożyły cztery osoby. Komisja Konkursowa ustaliła, że kandydaci spełniają wymagania formalne określone w ogłoszeniu o konkursie i dopuściła wszystkich kandydatów do merytorycznego etapu konkursu. Po przeanalizowaniu dokumentów złożonych przez kandydatów Komisja Konkursowa, w wyniku tajnego głosowania wyłoniła kandydata na stanowisko adiunkta w Zakładzie Literatury Angielskiej i Lingwistyki Literackiej, którego zgodnie ze statutem (załącznik nr 2, ust. 6 pkt 5) przedstawiła Radzie Wydziału. Nadto wnioskodawca został poinformowany w ww. piśmie, że wniosek o udostępnienie protokołu z posiedzenia komisji konkursowej nie znajduje podstaw w przepisach ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2014 r. poz. 782 ze zm., dalej jako u.d.i.p.).

Pismem z dnia 13 października 2014 r. wnioskodawca podtrzymał swój wniosek, wskazując na art. 61 Konstytucji RP, zaś pismem z dnia 20 października 2014 r. przypomniał o upływającym maksymalnym terminie na udostępnienie informacji publicznej. W odpowiedzi, pismem z dnia 20 października 2014 r. Zastępca Kierownika Działu Kadr i Organizacji Uniwersytetu wskazała, że odpowiedź została udzielona w dniu 13 października 2014 r. i przesłała kopię w załączeniu. Wnioskodawca odpowiedział, również w piśmie z dnia 20 października 2014 r., że odpowiedź nie jest informacją publiczną o którą wnioskował. Podkreślił, że zwrócił się o udostępnienie wyłącznie skanu protokołu z posiedzenia Komisji. Nie otrzymał wnioskowanego dokumentu ani decyzji administracyjnej odmawiającej udostępnienia informacji publicznej.

Pismem z dnia 24 października 2014 r. K.W. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu na bezczynność Dziekana Wydziału Anglistyki (dalej jako Dziekan) w udostępnianiu informacji publicznej. Wniósł o zobowiązanie Dziekana do udostępnienia wnioskowanej informacji publicznej oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Uzasadniając opisał wymianę korespondencji i podkreślił, że do dnia wniesienia skargi wniosek o udzielenie informacji publicznej nie został załatwiony. Nie otrzymał również decyzji odmawiającej udostępnienia informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę Dziekan, zastępowany przez pełnomocnika, radcę prawnego umocowanego przez Rektora, wniósł o oddalenie skargi w całości, jako bezzasadnej. Pełnomocnik napisała, że zgodnie z art. 6 ust. 3 lit. g/ u.d.i.p. udostępnieniu podlegają informacje o zasadach funkcjonowania podmiotów wykonujących zadania publiczne, w tym o naborze kandydatów do zatrudnienia na wolne stanowiska, w zakresie określonym w przepisach odrębnych. Stosownie do art. 118a ust. 1 w związku z art. 110 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 2012 r. poz. 572 ze zm.) zatrudnienie nauczyciela akademickiego w wymiarze przewyższającym połowę etatu na czas określony lub nieokreślony w uczelni publicznej na stanowisku adiunkta następuje po przeprowadzeniu konkursu otwartego, którego tryb i warunki określa statut uczelni. Informacje o konkursach, zgodnie z art. 118a ust. 2 p.s.w. ogłasza się na stronach internetowych uczelni, urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego oraz ministra nadzorującego uczelnię, a także na stronach internetowych Komisji Europejskiej w europejskim portalu dla mobilnych naukowców, przeznaczonym do publikacji ofert pracy naukowców.

Warunki i tryb przeprowadzania konkursów na Uniwersytecie zostały określone, na podstawie art. 118a ust. 1 p.s.w. w załączniku nr 2 do statutu Uniwersytetu (obwieszczenie nr 3/2012 Senatu Uniwersytetu z dnia 30 stycznia 2012 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu statutu Uniwersytetu). Zgodnie z pkt 8 załącznika nr 2 do statutu UAM wyłonienie kandydata na stanowisko następuje w wyniku tajnego głosowania komisji konkursowej powołanej, zgodnie z § 123 ust. 2 statutu. Zdaniem pełnomocnika z powyższego wynika, że protokoły z posiedzenia komisji konkursowej nie mają charakteru informacji publicznej, która podlega udostępnieniu w trybie u.d.i.p. Z treści 6 ust. 3 lit. g/ u.d.i.p. in fine wynika, że w przypadku naboru kandydatów na stanowiska w pierwszej kolejności należy odnosić się do przepisów odrębnych regulujących tryb rekrutacji na dane stanowiska. W przedmiotowej sprawie z przepisów p.s.w. jednoznacznie wynika, że informacje o konkursach ogłasza się w sposób określony w art. 118a ust. 2 p.s.w. Protokół z posiedzenia komisji konkursowej nie zawiera danych publicznych ani żadnych komunikatów w sprawach publicznych. Informacje zawarte w protokole dotyczą indywidualnych osiągnięć naukowych i dydaktycznych poszczególnych kandydatów. Protokół nie zawiera wystąpień komisji konkursowej bowiem ta, zgodnie z powołanym wyżej przepisem, wyłania kandydata w drodze tajnego głosowania i rekomenduje jedynie kandydaturę właściwej radzie wydziału.

Jak wskazał organ, komisja konkursowa, zgodnie z § 123 statutu uczelni, jest powoływana przez radę wydziału i składa się z nauczycieli akademickich zatrudnionych w danej jednostce. W związku z tym nabór na stanowisko adiunkta, jest przeprowadzany przez innych nauczycieli akademickich specjalizujących się w danej dziedzinie nauki. Prawo do informacji publicznej obejmuje uzyskiwanie danych o działalności osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie wykonywania przez nich zadań władzy publicznej. Z tego względu, za słuszny uznał Dziekan kierunek przyjęty w jednym z wyroków, w którym sąd uznał za informację publiczną protokół z postępowania konkursowego na stanowisko dyrektora publicznego ZOZ, który kieruje działalnością podmiotu i reprezentuje go na zewnątrz (wyrok WSA w Opolu z dnia 21 czerwca 2012 r. sygn. akt II SAB/Op 18/12, dostępny na stronie internetowej NSA, orzeczenia.nsa.gov.pl). Zdaniem organu stanowisko adiunkta z pewnością takich przymiotów władzy publicznej nie posiada. Zgodnie z przepisami p.s.w. organem reprezentującym uczelnię na zewnątrz jest rektor, kierujący działalnością uczelni i protokół z postępowania konkursowego dotyczącego wyłonienia rektora z pewnością stanowiłby informację publiczną.

Zdaniem organu wykonywanie przez uczelnię zadań publicznych nie oznacza, że treść wszystkich posiadanych przez nią dokumentów stanowi informację publiczną. Efektem udostępnienia protokołu z postępowania konkursowego na stanowisko adiunkta byłoby stworzenie możliwości zapoznania się z informacją w jaki sposób kandydaci odnieśli się do wymagań konkursowych i przedstawili swoje osiągnięcia. Zdaniem pełnomocnika trudno taki zakres danych uznać za informację publiczną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 29 stycznia 2015 r. o sygn. akt IV SAB/Po 92/14 zobowiązał Dziekana Wydziału Anglistyki Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu do załatwienia wniosku K.W. z dnia 8 października 2014 r. w terminie 14 dni od dnia otrzymania odpisu prawomocnego wyroku. Ponadto stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Wreszcie zasądził od Dziekana Wydziału Anglistyki Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu na rzecz K.W. kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Jak wskazał Sąd, przedmiotem kontroli zgodności z prawem w niniejszym postępowaniu była skarga na bezczynność Dziekana Wydziału Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, która to bezczynność polega na braku udostępnienia K.W. informacji publicznej, w zakresie wskazanym we wniosku. Skarżący domagał się doręczenia mu kopii protokołu z posiedzenia Komisji Rekrutacyjnej z dnia 12 września 2014 r. dotyczącego konkursu otwartego na stanowisko adiunkta w Zakładzie Literatury Angielskiej i Lingwistyki Literackiej, w którym brał udział, ogłoszonego 23 czerwca 2014 r. Zgodnie z art. 60 ust. 6 ustawy z 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym organami jednoosobowymi uczelni są: rektor i kierownicy podstawowych jednostek organizacyjnych. Kierownikiem wydziału jest dziekan. Zgodnie z § 124 ust. 1 statutu UAM konkurs na stanowiska pracownika naukowo-dydaktycznego ogłasza dziekan. On jest więc prawidłowo oznaczonym organem w przedmiotowej sprawie.

WSA w Poznaniu wyjaśnił, że bezczynność organu administracji publicznej zachodzi wówczas, gdy w prawnie określonym terminie wymieniony organ nie podjął w sprawie żadnych czynności, albo wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, jednakże mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie zakończył postępowania stosownym aktem administracyjnym, lub nie podjął wymaganej czynności. Sąd uwzględniając skargę na bezczynność organów, stosownie do art. 149 p.p.s.a., zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku, wynikających z przepisu prawa. Oznacza to, że celem skargi na bezczynność organu administracji, jest doprowadzenie do wydania przez ten organ decyzji administracyjnej (lub innego aktu) w sprawie wszczętej żądaniem strony.

Udostępnienie informacji publicznej zasadniczo powinno nastąpić w terminie 14 dni począwszy od dnia złożenia wniosku, jak stanowi o tym art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jedn. Dz.U. z 2014 r. poz. 782, zwanej dalej u.d.i.p.) Zgodnie z art. 17 ust. 1 u.d.i.p. do rozstrzygnięć podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji, niebędących organami władzy publicznej, o odmowie udostępnienia informacji oraz o umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji, odpowiednie zastosowanie znajduje art. 16 u.d.i.p. Postępowanie w przedmiocie udzielenia informacji publicznej powinno każdorazowo zakończyć się w jednej ze wskazanych w u.d.i.p. form:

1) dokonania czynności materialno-technicznej, jaką jest udzielenie informacji publicznej lub;

2) wystosowania pisma informującego, że wezwany podmiot nie jest zobowiązany do udzielenia informacji, gdyż nie jest to informacja publiczna, nie dysponuje informacją albo nie jest podmiotem, od którego można jej żądać lub;

3) wystosowania pisma informującego, że istnieje odrębny tryb dostępu do żądanej informacji,

4) wydania decyzji administracyjnej o odmowie udzielenia informacji publicznej albo o umorzeniu postępowania w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 u.d.i.p.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że Dziekan Wydziału Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej.

Dokonując powyższej oceny Sąd miał na uwadze, że Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jest uczelnią publiczną (§ 1 pkt 1 statutu UAM). Tak więc jest podmiotem, o jakim mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 572, zwanej dalej p.s.w.) uczelnie, pełniąc misję odkrywania i przekazywania prawdy poprzez prowadzenie badań i kształcenie studentów, stanowią integralną część narodowego systemu edukacji i nauki. Uczelnie publiczne wykonują zadania publiczne z zakresu kształcenia (edukacja i nauka). Stąd organ uczelni stanowi podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej.

Kolejno WSA w Poznaniu wskazał, że w myśl z art. 92 ust. 1 p.s.w. działalność uczelni publicznej jest finansowana z dotacji budżetu państwa na zadania ustawowo określone oraz może być finansowana z przychodów własnych. Zgodnie z art. 93 i 94 p.s.w. z budżetu państwa finansowane są zadania uczelni związane z kształceniem studentów, w tym na wynagrodzenia pracowników. Pracownikami uczelni są nauczyciele akademiccy oraz pracownicy niebędący nauczycielami akademickimi. Nauczycielami akademickimi są pracownicy naukowo-dydaktyczni, pracownicy dydaktyczni, naukowi i dyplomowani bibliotekarze oraz dyplomowani pracownicy dokumentacji i informacji naukowej (art. 108 p.s.w.). Pracownicy naukowo-dydaktyczni i naukowi są zatrudniani na stanowiskach profesora zwyczajnego, profesora nadzwyczajnego, profesora wizytującego, adiunkta, asystenta (art. 110 ust. 1 p.s.w.). Zgodnie z art. 114 ust. 4 p.s.w na stanowisku adiunkta może być zatrudniona osoba, która posiada co najmniej stopień naukowy doktora. Z uwagi na fakt, że stanowisko adiunkta jest stanowiskiem naukowo-dydaktycznym, adiunkt kształci i wychowuje studentów (art. 111 ust. 1 p.s.w.), wypełnia tym samym funkcje publiczne z zakresu kształcenia (edukacji i nauki) nadto jest na uczelniach publicznych wynagradzany ze środków publicznych. Z tego względu, jak wskazał WSA w Poznaniu, adiunkta należy zaliczyć go do osób pełniących funkcje publiczne. Zaznaczył przy tym, że w orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się zgodnie, że nauczyciele akademiccy są osobami pełniącymi funkcje publiczne w rozumieniu art. 5 ust. 2 u.d..i.p. (por. wyroki NSA z dnia: 19 kwietnia 2011 r., I OSK 125/11 i 5 kwietnia 2013 r., I OSK 196/13) Z uwagi na to Sąd uznał za nieprawidłowe stanowisko zajęte przez organ w odpowiedzi na skargę, zgodnie z którym skoro adiunkt nie posiada przymiotów władzy publicznej, jak np. rektor, który reprezentuje uczelnię na zewnątrz i kieruje jej działalnością, to nie stosuje się do niego przepisów u.d.i.p. Jak zaznaczył WSA w Poznaniu, uczelnia publiczna w zakresie realizacji zadań publicznych (edukacji) jest podmiotem wskazanym w art. 4 ust. 1 u.d.i.p., czyli jest zobowiązana do udzielania informacji publicznej w związku z wykonywanymi zadaniami publicznymi i faktem dysponowania majątkiem publicznym. Stanowisko adiunkta jest stanowiskiem związanym z realizacją zadań publicznych uczelni i wynagradzanym ze środków publicznych, tym bardziej informacje związane z zatrudnianiem na tym stanowisku są informacją publiczną w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. c/ i d/ u.d.i.p., tj. informacją o przedmiocie działalności, kompetencjach, osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach.

Przechodząc do aspektu przedmiotowego sprawy Sąd pierwszej instancji powtórzył, że skarżący wnosił o udostępnienie mu kopii protokołu z posiedzenia Komisji Rekrutacyjnej dotyczącego wyboru na stanowisko adiunkta, w którym również brał udział. Organ odmówił skarżącemu udzielenia informacji w tym zakresie, uznając, że nie jest to informacja publiczna. Poinformował skarżącego o przepisach regulujących przebieg konkursu, o składzie komisji i dokonaniu wyboru jednej z czterech kandydatów, z podaniem imienia i nazwiska tej osoby, co nie satysfakcjonowało K.W.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 pkt g u.d.i.p. udostępnieniu podlega informacja publiczna o zasadach funkcjonowania podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 u.d.i.p., w tym o naborze kandydatów do zatrudnienia na wolne stanowiska, w zakresie określonym w przepisach odrębnych. W tym miejscu Sąd wskazał, że przepis ten został wprowadzony ustawą z dnia 17 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy o służbie cywilnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2005 r. Nr 132, poz. 1110), która wprowadzała zmiany w licznych ustawach w zakresie zasad naboru na stanowiska publiczne. W większości z tych przepisów wprowadzono zasadę publikowania informacji o konkursach, kandydatach i innych okolicznościach w Biuletynie Informacji Publicznej z dodatkowym wskazaniem, że informacje o kandydatach, którzy zgłosili się do naboru, stanowią informacje publiczną w zakresie objętym wymaganiami określonymi w ogłoszeniu o naborze. Z uwagi na fakt, że ustawą zmieniającą z dnia 17 czerwca 2005 r. nie wprowadzono zmian we wszystkich regulacjach dotyczących naboru kandydatów do zatrudnienia na wolne stanowiska, pkt 15 tej ustawy dodano pkt g) do art. 6 ust. 1 pkt 3 u.d.i.p. Przepis ten, a w szczególności sformułowanie "w zakresie określonym w przepisach odrębnych", w kontekście zmian dokonanych ustawą zmieniającą z dnia 17 czerwca 2005 r. i przepisów u.d.i.p., nie może być jednak w ocenie WSA w Poznaniu interpretowany w ten sposób, że informacją publiczną w zakresie naboru kandydatów na wolne stanowiska są tylko dane wyraźnie za taką informację uznane w odrębnych przepisach.

Przekładając powyższe na stan faktyczny przedmiotowej sprawy nie można zdaniem Sądu pierwszej instancji uznać, że informacją publiczną jest jedynie ogłoszenie o konkursie – tylko z tego powodu, że w świetle art. 118a ust. 2 p.s.w. jedynie informację o konkursach ogłasza się publicznie. Podkreślił on, że publiczne ogłoszenie o konkursie z tego przepisu jest konsekwencją narzucenia formy przeprowadzania konkursu jako otwartej, a więc skierowanej do szerokiego grona kandydatów, a nie ograniczeniem informacji kwalifikowanych jako publiczne.

Zdaniem wskazanego Sądu przepis art. 6 ust. 3 lit. g/ u.d.i.p. za informację publiczną uznaje wszelkie informacje wskazane w przepisach odrębnych związane bezpośrednio z naborem na wolne stanowiska, a nie tylko te, które w odrębnych przepisach za takie informacje wprost są uznawane. Odnotował on, że przepis art. 6 u.d.i.p. zawiera otwarty katalog informacji podlegających udostępnieniu jako informacje publiczne i nie można wykluczyć, że dana informacja będzie stanowiła informację publiczną wskazaną w jednym, kilku lub żadnym z wymienionych w tym przepisie punktów. Jak wyjaśnił Sąd, istotne do oceny, czy dana informacja stanowi informację publiczną, ma dokonane na wstępie ustalenie, że dotyczy ona zadań publicznych podmiotów, które te zadania wykonują i korzystają w tym zakresie z publicznych pieniędzy. A taka sytuacja, w ocenie WSA w Poznaniu, ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Sąd pierwszej instancji zaakcentował, że przebieg konkursu na stanowisko adiunkta na uczelni publicznej powinien być przejrzysty, a temu służy udostępnienie jako informacji publicznej protokołu Komisji Rekrutacyjnej. To, że głosowanie Komisji odbywa się w trybie tajnym nie oznacza, że protokół posiedzenia Komisji również objęty powinien być tajnością. Jak wynika z § 123 statutu UAM wyboru komisji dokonuje rada wydziału. Komisja, zgodnie z pkt 6 załącznika nr 2 do statutu powinna ustalić szczegółowe kryteria oceny przydatności kandydatów, dokonać ich oceny, zgodnie z warunkami konkursu, może przeprowadzić rozmowy kwalifikacyjne, powoływać recenzentów dorobku naukowego, a następnie podejmuje uchwałę w sprawie wyłonienia kandydata na stanowisko, którego dotyczy konkurs i przedstawia go właściwej radzie. Prace komisji dokumentuje się w protokole. Protokół jest dokumentem wytworzonym przez komisję powoływaną przez organ uczelni – radę wydziału i pozostaje w dyspozycji uczelni. Protokół obejmuje przebieg posiedzenia komisji, która dokonuje wyboru najlepszego kandydata na stanowisko pracownika naukowo- dydaktycznego. Następnie, zgodnie z § 125 statutu rada wydziału rozstrzyga konkurs i przekazuje uchwałę w tej sprawie rektorowi, a rektor, zgodnie z art. 118 p.s.w. nawiązuje stosunek pracy z nauczycielem akademickim. Przepisy ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, ani statut UAM czy też regulacje załącznika nr 2 do statutu nie przewidują możliwości odwołania się od wyników tego konkursu, a tym samym, wykorzystania informacji zawartych w protokole do realizacji indywidualnych interesów kandydatów, którzy na to stanowisko nie zostali wybrani. Przy uznaniu, że dana informacja ma charakter publiczny i, tak jak w niniejszej sprawie, dotyczy kwestii wyboru najlepszego kandydata na stanowisko pracownika naukowo-dydaktycznego, pełniącego zadania publiczne w zakresie kształcenia studentów, a tym samym ma znaczenie nie tylko dla kontrkandydatów, ale większej ilości osób (m.in. studentów, innych pracowników uczelni) – bez znaczenia zdaniem WSA w Poznaniu pozostaje kwestia tego, czy z wnioskiem występuje osoba bezpośrednio zainteresowana wynikiem konkursu czy też inny obywatel.

WSA w Poznaniu nadmienił też, że zgodnie z art. 2 ust. 2 u.d.i.p. od osoby wykonującej prawo do informacji publicznej nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego. Organ, który posiada informację publiczną, wytworzył ją, jest w jej posiadaniu ma obowiązek jej udostępnienia wnioskodawcy bez względu na to czy ma on interes prawny lub faktyczny do jej otrzymania. Sąd podkreślił, że informacja – protokół posiedzenia Komisji Rekrutacyjnej przeprowadzającej konkurs na stanowisko adiunkta na uczelni publicznej – dotyczy sfery faktów i ma charakter publiczny. Wytworzony bowiem został w toku realizacji zadań publicznych (zatrudnienia najlepszego kandydata na stanowisko naukowo-dydaktyczne, wynagradzanego ze środków publicznych), przez właściwy organ, jakim jest komisja rekrutacyjna powołana przez radę wydziału. W świetle art. 4 ust. 1 u.d.i.p. uczelnia publiczna jest zaś podmiotem, na którym ciąży obowiązek udostępniania informacji publicznej, zarówno dlatego, że wykonuje zadania publiczne, jak i dlatego, że dysponuje majątkiem publicznym.

Sąd przypomniał, że informacją publiczną jest treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, a także treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych – niezależnie od tego, do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 tej ustawy. Ponieważ sformułowania te nie są zbyt jasne należy przy ich wykładni kierować się treścią art. 61 Konstytucji RP, przewidującego prawo obywateli do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej i podmiotów wykonujących zadania publiczne. Prawo dostępu do informacji publicznej ma charakter powszechny, bowiem jest przyznane każdemu (art. 2 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej).

Odnosząc się do powołanego w odpowiedzi na skargę wyroku NSA z dnia 30 grudnia 2012 r. (I OSK 1696/12) Sąd pierwszej instancji wskazał, że stanowisko wyrażone w tym wyroku NSA zakładało, iż przedmiotem wniosku jest kwestia mająca jedynie charakter indywidualny, pozostająca bez znaczenia dla większej ilości osób czy grup obywateli. Taka zaś sytuacja w przedmiotowej sprawie miejsca nie miała. WSA w Poznaniu powtórzył, że wybór na stanowisko pracownika naukowo-dydaktycznego uczelni publicznej spośród kandydatów, którzy zgłosili się do konkursu otwartego jest sprawą publiczną a nie indywidualną sprawą kandydatów na to stanowisko.

Z uwagi na powyższe nie było w ocenie Sądu pierwszej instancji prawidłowe stanowisko organu, który w dniu 13 października 2014 r., po kilkakrotnej wymianie korespondencji mailowej ze skarżącym, odmówił udostępnienia protokołu z posiedzenia Komisji z uzasadnieniem, że nie znajduje to uzasadnienia w przepisach ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Sumując, Sąd pierwszej instancji stwierdził, że Dziekan Wydziału Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu pozostaje w bezczynności w załatwieniu wniosku skarżącego. Owa bezczynność nie miała jednak miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Regulacje dotyczące udostępnienia informacji publicznej budzą wielokrotnie wątpliwości interpretacyjne, a zachowanie adresata wniosku w kontrolowanej sprawie świadczyło o błędnym interpretowaniu prawa i nie miało cech lekceważącego traktowania obowiązków nakładanych na niego przepisami u.d.i.p. Mając powyższe na względzie Sąd wydał rozstrzygniecie, o którym mowa w art. 149 p.p.s.a. zdanie drugie i stwierdził w punkcie 2 sentencji wyroku, iż bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Zdaniem Sądu dla oceny, czy w rozpoznawanej sprawie miało miejsce rażące naruszenie prawa, nie jest wystarczające samo przekroczenie ustawowych terminów. Musi być ono znaczne bądź też wręcz przejawiać się w braku reakcji organu na wniosek o udostępnienie informacji publicznej. W ocenie Sądu bezczynność organu wynikała, z błędnej interpretacji przepisów.

Ponownie rozstrzygając wniosek z uwagi na treść art. 5 u.d.i.p rozważeniu przez organ podlegać będzie i to, czy w żądanych dokumentach nie ma informacji podlegających prawnej ochronie z ust. 1 i ust. 2 zdanie pierwsze tego przepisu, z uwzględnieniem, że w przypadku osoby już zatrudnionej na stanowisku adiunkta, czyli pełniącej funkcje publiczne ograniczenie to nie dotyczy informacji mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym warunków powierzenia i wykonywania funkcji.

Skargę kasacyjną od całości powyższego wyroku wywiódł Dziekan Wydziału Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Postawił w niej orzeczeniu sześć zarzutów.

Po pierwsze, naruszenie art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej przez uznanie, że żądane informacje stanowią informację publiczną w rozumieniu tego przepisu.

Po drugie, naruszenie art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. c/ i d/ ustawy o dostępie do informacji publicznej polegające na uznaniu, że informacje związane z zatrudnieniem na stanowisku adiunkta w publicznej uczelni wyższej są informacją publiczną w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. c/ i d/ tej ustawy, tj. informacją o przedmiocie działalności, kompetencjach, osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach.

Po trzecie, naruszenie art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. g/ ustawy o dostępie do informacji publicznej w związku z art. 118a ust. 1 i 2 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, przez uznanie, że wszystkie informacje związane z naborem na stanowiska w szkolnictwie wyższym są informacją publiczną, nie natomiast te, która za taką informacje są uznawane w przepisach odrębnych.

Po czwarte, naruszenie art. 6 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej przez uznanie, że protokół komisji konkursowej jest dokumentem urzędowym, a nie dokumentem wewnętrznym służącym wymianie stanowisk i nieprzesądzającym ostatecznie o wynikach naboru.

Po piąte, naruszenie art. 133 § 1 i art. 141 § 4 p.p.s.a. przez oparcie orzeczenia jedynie na części okoliczności faktycznych oraz pominięciu innych okoliczności faktycznych mogących mieć istotny wpływ na wynik sprawy – a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie w ten sposób, że Sąd przedstawił stan sprawy niezgodnie ze stanem rzeczywistym, co skutkowało wykluczeniem spod oceny sądu faktu, że skarżący nie był uczestnikiem konkursu na stanowisko adiunkta.

Wreszcie, po szóste, naruszenie art. 151 w związku z art. 133 § 1 p.p.s.a. przez niezastosowanie, w sytuacji gdy poprawnie ustalony stan faktyczny sprawy powinien skutkować podciągnięciem tychże ustaleń pod hipotezę normy art. 151 p.p.s.a.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej Dziekan Wydziału Anglistyki UAM wskazał, że w jego ocenie prowadzenie przez uczelnię naboru pracowników na stanowiska nauczycieli akademickich w trybie konkursu nie jest wykonywaniem zadań władzy publicznej w zakresie kształcenia na studiach wyższych, ani nie jest bezpośrednio związane z gospodarowaniem mieniem publicznym. Zaznaczył też, że jakkolwiek w orzecznictwie przyjęto, iż nauczyciel akademicki jest osobą pełniącą funkcję publiczną, to nie ma podstaw do wyprowadzania z tego wniosku, że także osoby startujące w konkursach na stanowisko nauczyciela akademickiego są osobami pełniącymi funkcję publiczną, ani tym bardziej, że sama procedura przeprowadzania tych konkursów jest wykonywaniem zadań władzy publicznej i gospodarowanie mieniem publicznym. W konsekwencji, zdaniem organu, czynności podejmowane w ramach procedury rekrutacyjnej dla nauczycieli akademickich nie są czynnościami w ramach wykonywania zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem, i jako takie nie podlegają ujawnieniu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Dziekan Wydziału Anglistyki UAM podniósł też, że przepisy odrębne nie przewidują jawności protokołów komisji konkursowej. Zaznaczył, że dokumenty powstałe w toku czynności konkursowych, w szczególności dokumenty wskazane we wniosku K.W., nie zawierają żadnej informacji o "przedmiocie działalności kompetencjach" uczelni jako organu, czy też o "organach i osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach", albowiem informacje zawarte w protokole dotyczą indywidualnych osiągnięć naukowych i dydaktycznych poszczególnych kandydatów, zaś nie są to osoby na etapie rekrutacji związane z uczelnią. Protokół nie zawiera także wystąpień komisji konkursowych, gdyż ta, zgodnie z pkt 8 załącznika nr 2 do statutu UAM, wyłania kandydata w drodze tajnego głosowania.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej organ zajął stanowisko, że skoro rekrutacja na stanowisko nauczyciela akademickiego została uregulowana w sposób zupełny w ustawie – Prawo o szkolnictwie wyższym oraz statucie uczelni, to przepisy tych aktów regulują dostęp do dokumentów związanych z tym naborem. Z art. 6 ust. 3 lit. g/ ustawy o dostępie do informacji publicznej wynikać ma zdaniem skarżącego kasacyjnie, że to te przepisy odrębne określają zakres dostępnych informacji. W rezultacie, w ocenie organu, jeżeli wspomniane przepisy ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym czy statutu uczelni nie przewidują dostępności określonej informacji, to nie podlega ona udostępnieniu w trybie i na zasadach określonych w ustawie o dostępie do informacji publicznej. W sprawie zaś przepisy tych aktów nie wskazywały na dostępność żądanego protokołu, a jedynie zamieszczenie publicznie na stronie internetowej ogłoszenia o konkursie na stanowisko oraz obowiązek poinformowania kandydatów o rozstrzygnięciu konkursu.

Skarżący kasacyjnie zaznaczył, że udostępnienie protokołu komisji konkursowej musiałoby się wiązać z udostępnieniem informacji o pozostałych kandydatach, którzy wzięli udział w konkursie, a zatem z ingerencją w ich dane osobowe.

Wreszcie Dziekan Wydziału Anglistyki UAM zaznaczył, że żądane informacje nie są dokumentem urzędowym, a dokumentem wewnętrznym służącym wymianie stanowisk i nieprzesądzającym ostatecznie o wynikach naboru. Organ wskazał, że przepisy prawa nie determinują kształtu i treści protokołu. W sprawie nie zawiera on jednak wystąpień komisji konkursowej, która jedynie rekomenduje kandydaturę właściwej radzie wydziału.

Ponadto w uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że Sąd pierwszej instancji kilkukrotnie stwierdza w zaskarżonym wyroku, że K.W. brał udział w konkursie, którego jego wniosek dotyczy, gdy tymczasem nie startował on w nim. Zdaniem organu WSA w Poznaniu nie odniósł się do tej kwestii.

W dniu 4 października 2016 r. zgłoszenie do udziału sprawie wniosło Stowarzyszenie Sieć Obywatelska – Watchdog Polska, przychylając się do stanowiska K.W., że protokół z posiedzenia komisji konkursowej stanowi informację publiczną i podlega udostępnieniu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

O dopuszczeniu Stowarzyszenia do udziału postanowił Naczelny Sąd Administracyjny na rozprawie w dniu 17 listopada 2016 r.

Na rozprawie pełnomocnik skarżącego kasacyjnie podniósł, że jedynie w ograniczonym zakresie do szkół publicznych można odnosić przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zaznaczył, że postępowania rekrutacyjne nie są bezpośrednio związane z kształceniem, jakkolwiek pozostaje z nim w pewnym związku. Wskazał też, że komisja wydziałowa jedynie rekomenduje osobę do zatrudnienia.

K.W. wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej.

Dopuszczone do udziału w postępowaniu Stowarzyszenie wniosło o oddalenie skargi kasacyjnej podtrzymując stanowisko zawarte w zgłoszeniu do udziału. Zwróciło też uwagę, że społeczna kontrola konkursu jest możliwa tylko wówczas, jeżeli jest zapewniony dostęp do całości materiałów z nim związanych. Stwierdziło, że wszelkie materiały związane z konkursem stanowią informację publiczną.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna zasługuje na oddalenie.

Pierwsze trzy zarzuty skargi kasacyjnej dotyczą tego, czy żądana informacja – w postaci protokołu komisji konkursowej w postępowaniu rekrutacyjnym na stanowisko nauczyciela akademickiego – stanowi informację publiczną. Uznać je należy za nieusprawiedliwione. Żądana informacja stanowi informację, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. c/ i d/, pkt 3 lit. g/ oraz pkt 4 lit. a/ tiret pierwsze i lit. c/ ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Zgodnie z jednolitym orzecznictwem NSA i SN nauczyciel akademicki jest osobą pełniącą funkcję publiczną (zob. wyrok NSA z dnia 18 sierpnia 2010 r., I OSK 775/10; wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2011 r., I OSK 125/11; wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2014 r., I OSK 1978/13; wyrok NSA z dnia 10 kwietnia 2015 r., I OSK 1108/14; wyrok NSA z dnia 8 lipca 2015 r., I OSK 1530/14; postanowienie SN z dnia 25 czerwca 2004 r., V KK 74/04), zaś informacje z naboru na stanowisko związane z pełnieniem funkcji publicznej są informacją publiczną, pozwalają bowiem zweryfikować wynikającą z art. 60 Konstytucji zasadę równego dostępu do służby publicznej (zob. wyrok NSA z dnia 12 czerwca 2014 r., OSK 2488/13). W rezultacie sprawa zatrudnienia nauczyciela akademickiego stanowi sprawę publiczną, a zatem wszelkie informacje jej dotyczące są zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej informacją publiczną. W tym zakresie mieszczą się również informacje wytworzone w ramach konkursu na określone stanowisko nauczyciela akademickiego, o którym mowa w art. 118a ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym.

Sam ustawodawca w art. 118a ust. 2 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym przesądza o publicznym charakterze informacji o konkursach, skoro nakazuje ich udostępnienie; poza tym sprawa naboru na stanowisko nauczyciela akademickiego wykracza poza prywatny interes osób zainteresowanych tym naborem, gdyż zapewnienie równego dostępu do służby publicznej, transparentnej rekrutacji zgodnej z przepisami prawa oraz wysokiej jakości kadry akademickiej leży w interesie publicznym, ponieważ rzutuje na realizację misji szkół wyższych, o której mowa w art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, w postaci "odkrywania i przekazywania prawdy poprzez prowadzenie badań i kształcenie studentów". Jest to zatem kwestia, mająca znaczenie dla większej ilości osób i grup obywateli oraz dla funkcjonowania organów państwa (por. wyrok NSA z dnia 11 marca 2015., I OSK 918/14).

Żądane informacje pozwalają zweryfikować, czy przeprowadzony nabór odpowiadał przepisom prawa i czy nie doszło do nieprawidłowości w postaci zmian zasad naboru w jego trakcie przez ich dostosowanie do jednego z kandydatów, co podważałoby założenie o otwartym charakterze konkursu wynikające z art. 118a ust. 1 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym. Fakt, że żądane informacje mogą służyć do kwestionowania wyników naboru nie podważa ich publicznego charakteru, zwłaszcza że to kwestionowanie może służyć interesowi publicznemu np. mieć na celu napiętnowanie i wyeliminowanie nieprawidłowości.

Nietrafny jest też zarzut naruszenia art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. g/ u.d.i.p. Przepisy odrębne, o których mowa w przywołanej normie, nie określają zakresu dostępności do informacji o naborze (to już bowiem wynika z art. 1 ust. 2 tej ustawy), lecz normują ów nabór wyznaczając jego zakres, a tym samym w jego ramach ex lege wszystkie informacje stanowią informację publiczną na mocy art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. g/ ustawy o dostępie do informacji publicznej (por. P. Sitniewski, Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, Wrocław 2011, s. 121). Przy tym zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 12 czerwca 2014 r., I OSK 2488/13 jawna jest informacja o wszystkich kandydatach biorących udział w naborze na funkcję publiczną, nie zaś tylko o osobach wybranych. Jak zauważył NSA w wyroku z dnia 19 sierpnia 2009 r., I OSK 683/09: "informacje o kandydatach, którzy zgłosili się do naboru, stanowią informację publiczną w zakresie objętym wymaganiami związanymi ze stanowiskiem określonym w ogłoszeniu o naborze".

Odnośnie zarzutu skargi kasacyjnej dotyczącego naruszenia art. 6 ust. 2 u.d.i.p., to żądany protokół nie ma charakteru dokumentu wewnętrznego, lecz dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 6 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Terminu "dokument wewnętrzny" używa się dla określenia dokumentu, który nie jest skierowany do podmiotów zewnętrznych. Dokumenty takie służą wymianie informacji, zgromadzeniu niezbędnych materiałów, uzgadnianiu poglądów i stanowisk, mogą określać zasady działania w określonych sytuacjach, mogą też być fragmentem przygotowań do powstania aktu będącego formą działalności danego podmiotu (zob. wyrok NSA z dnia18 sierpnia 2010 r., I OSK 851/10; wyrok NSA z dnia 7 października 2015 r., I OSK 1883/14; wyrok TK z dnia 13 listopada 2013 r., P 25/12, OTK-A 2013, nr 8, poz. 122). Takiego charakteru nie ma protokół z posiedzenia komisji konkursowej, gdyż zawiera oświadczenie wiedzy członków komisji będących funkcjonariuszami publicznymi, wyrażające się w ocenie poszczególnych kandydatów (spełnienia przez nich kryteriów naboru), które determinuje rekomendacje i stanowi uzasadnienie wyboru jednego z kandydatów do zatrudnienia na stanowisku nauczyciela akademickiego, tj. o uprawnieniu osoby zewnętrznej do nawiązania z nią stosunku zatrudnienia na stanowisku publicznym nauczyciela akademickiego. Zawiera przy tym wyniki głosowania w przedmiocie poszczególnych osób ubiegających się o zatrudnienie. Fakt, że komisja "wyłania kandydata" spośród osób ubiegających się w głosowaniu tajnym oznacza jedynie, że tajne jest to, w jaki sposób głosowali poszczególni członkowie komisji, nie jest zaś tajny wynik głosowania, dokonana przez nich ocena kandydatów, dyskusja na komisji itd. Ponadto protokół z posiedzenia komisji konkursowej nie ma charakteru epizodycznego (co jest cechą dokumentów wewnętrznych) w toku konkursu na stanowisko nauczyciela akademickiego, lecz przedstawia ostateczne stanowisko komisji konkursowej i jej motywację. W literaturze aprobuje się stanowisko, że dokumentem urzędowym jest "każdy dokument, który ma jakikolwiek znaczenie dla ukształtowania treści późniejszego oświadczenia woli lub wiedzy, a zatem obejmuje różnego rodzaju dokumenty związane z wykonywaniem kompetencji i zadań publicznych" (zob. I. Kamińska, M. Rozbicka-Ostrowska, Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, Warszawa 2016, s. 202). Trzeba też wskazać, że zawarte w protokole informacje nie służą jedynie podmiotowi zobowiązanemu, co jest elementem dokumentów wewnętrznych. Cechą dokumentów wewnętrznych jest bowiem, że zostają wytworzone tylko na potrzeby podmiotu, który je wytworzył, i nie przedstawiają jego stanowiska na zewnątrz, nie zostają bezpośrednio wykorzystane w szeroko rozumianym procesie decyzyjnym (por. P. Szustakiewicz, Problemy dostępu do informacji publicznej na tle orzecznictwa sądów administracyjnych, "Samorząd Terytorialny" 2015, nr 4, s. 62; I. Kamińska, M. Rozbicka-Ostrowska, Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, Warszawa 2016, s. 24, 206–208). W niniejszej sprawie żądany przez wnioskodawcę protokół wytworzony został na potrzeby postępowania konkursowego i przedstawia stanowisko komisji konkursowej na zewnątrz, tj. względem innych podmiotów (rady jednostki organizacyjnej, rektora uczelni), mając na celu doprowadzić do rozstrzygnięcia o zatrudnieniu określonej osoby.

Konkludując, skoro żądana informacja odpowiada definicji dokumentu urzędowego z art. 6 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej i determinuje rozstrzygnięcie o naborze skierowane do podmiotu zewnętrznego, a jej treść pozwala ocenić prawidłowość przeprowadzonego postępowania konkursowego, to nie stanowi tzw. "dokumentu wewnętrznego", lecz dokument urzędowy podlegający w myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a/ tej ustawy upublicznieniu tak w zakresie treści, jak i postaci w jakiej został utrwalony.

Z uwagi na powyższe, zarzuty skargi kasacyjnej naruszenia przepisów procesowych, mające polegać na pominięciu indywidualnego, a nie publicznego charakteru sprawy – są niezasadne.

Mając wszystko to na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.