Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirosław Bator ( spr. ) Sędziowie : WSA Paweł Darmoń WSA Magda Froncisz Protokolant: Specjalista Karina Kasprzycka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 listopada 2019 r. sprawy ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej [...] w K. na decyzję Wojewody z dnia 27 marca 2019 r. , znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na wykonanie robót budowlanych I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. zasądza od Wojewody na rzecz strony skarżącej Wspólnota Mieszkaniowa [....] kwotę 1000 zł ( jeden tysiąc złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Prezydent Miasta Krakowa decyzją z dnia 7 lutego 2014 r. nr [...] orzekł o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na wykonanie robót budowlanych obejmujących: nadbudowę, rozbudowę i przebudowę z przeznaczeniem na cele mieszkalne i usługowe budynku oficyny wraz z wewnętrznymi instalacjami: wod.-kan.-gaz-c.o. i elektryczną, przy ul. [...] w Krakowie - dz. nr [...] i rozbudowę instalacji wodnej za wodomierzem na działce nr [...] obr. [...] oraz nadbudowę komina na działce sąsiedniej nr [...] obr. j.w.".

Od decyzji odwołała się Wspólnota Mieszkaniowa Budynku przy ul. [...] w K., która zarzuciła brak wyczerpującej analizy zacienienia i nasłonecznienia, zakwestionowała wiarygodność opracowania obejmującego geotechniczne warunki posadowienia, które opierały się na badaniach wykonanych w 2003 r., wskazano również na nieprawidłową nazwę inwestycji w związku z zakresem inwestycji obejmującym komin na działce nr [...]. Zarzuty dotyczyły również niezapewnienia miejsc postojowych w sposób zgodny z wymogami § 19 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie oraz braków określenia ilości miejsc postojowych dla osób niepełnosprawnych. Wątpliwości dotyczyły również spełnienia wymogów w zakresie ilości miejsc postojowych, określonych w decyzji o warunkach zabudowy, braku wyjaśnień związanych z poprawnością liczenia terenu biologicznie czynnego oraz rzeczywistą datą sporządzenia projektu budowlanego i związanym z tym pozwoleniem konserwatorskim. W odwołaniu zarzucono, że brak jest wyjaśnień czy zgoda na odstępstwo od warunków technicznych w zakresie możliwości lokalizacji budynku w granicy, wyrażona w postanowieniu Prezydenta Miasta Krakowa z 15.07.2010 r. dotyczy przedmiotowej inwestycji. Wskazano również, że organ l instancji nie odniósł się do decyzji Wojewody Małopolskiego z 30.09.2013 r. w zakresie ustalenia kategorii obiektu, zasadności uzyskania po zakończeniu budowy pozwolenia na użytkowanie, konieczności ustanowienia nadzoru archeologicznego, a ponadto zarzucono, że uzasadnienie decyzji organu l instancji nie spełnia wymogów wynikających z art. 107 § 1 K.p.a.

Wojewoda Małopolski, w oparciu o art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a., decyzją z 10 grudnia 2014 r. uchylił w części decyzję organu l instancji obejmującą: pozwolenie na wykonanie robót budowlanych, kategorię obiektu, szczegółowe wymagania dotyczące nadzoru na budowie jak i w zakresie obowiązków inwestora przed przystąpieniem do użytkowania i w tym zakresie orzekł co do istoty sprawy. W pozostałym zakresie zaskarżona decyzja został utrzymana w mocy. W wyniku wniesienia skargi przez Wspólnotę Mieszkaniową Budynku przy ul. [...] w Krakowie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, wyrokiem z 27 marca 2015 r. sygn. akt II SA/Kr 136/15, uchylił decyzję Wojewody Małopolskiego z 3.12.2014 i poprzedzająca ją decyzję Prezydenta Miasta Krakowa z 7.02.2014 r. Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrując skargę kasacyjną wniesioną przez inwestora tj. Firma B Sp. K. z siedzibą w K., wyrokiem z 15 marca 2017 r. sygn. akt II OSK1774/15, uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie. Wyrokiem z 7 lipca 2017 r. sygn. akt II SA/Kr 647/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, uchylił decyzję Wojewody Małopolskiego z 3.12.2014 znak: [...] W wyroku wskazano, że Wojewoda Małopolski w sposób błędny i nie posiadający znamion oczywistej omyłki w sentencji korygowanego orzeczenia l instancji przywołał nr działki ([...] zamiast [...]). Sąd w swym orzeczeniu za zasadne uznał podniesione w skardze wątpliwości, co do daty sporządzenia projektu i wynikającą z niej koniecznością oceny przez organ administracji zgodności projektu budowlanego tej inwestycji z decyzją Małopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z 22.04.2009 r. W pozostałym zakresie zarzuty skargi uznano, za niezasadne. Wojewoda Małopolski decyzją z dnia 27 marca 2019 r. nr [...] uchylił decyzję Prezydenta Miasta Krakowa z dnia 7 lutego 2014 r. w części dotyczącej udzielonego pozwolenia na wykonanie robót budowlanych obejmujących: "Nadbudowę, rozbudowę i przebudowę z przeznaczeniem na cele mieszkalne i usługowe budynku oficyny wraz z wewnętrznymi instalacjami: wod.-kan.-gaz-c.o. i elektryczną, przy ul. [...] w Krakowie - dz. nr [...] i rozbudowę instalacji wodnej za wodomierzem na działce nr [...] obr. 11 Śródmieście oraz nadbudowę komina na działce sąsiedniej nr [...] obr. j. w.", ustalonej kategorii obiektu, szczegółowych wymagań dotyczących nadzoru na budowie, informacji o obowiązkach inwestora przed przystąpieniem do użytkowania i w tym zakresie orzekł o udzieleniu pozwolenia na wykonanie robót budowlanych obejmujących: "Nadbudowę, rozbudowę i przebudowę z przeznaczeniem na cele mieszkalne i usługowe budynku oficyny wraz z wewnętrznymi instalacjami: wod.-kan.-gaz-c.o. i elektryczną, zlokalizowanego na działce nr [...] obr. 11 Śródmieście przy ul. [...] w Krakowie oraz na rozbudowę instalacji wodnej za wodomierzem na działce nr [...] obr. 11 Śródmieście oraz na budowę komina na działce sąsiedniej nr [...] obr. j. w." Kategoria obiektu - nie określa się (brak wymogu w obecnym wzorze decyzji). Szczegółowe wymagania dotyczące nadzoru na budowie: Inwestor winien ustanowić kierownika budowy i inspektora nadzoru inwestorskiego (§ 2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie rodzajów obiektów budowlanych przy których realizacji jest wymagane ustanowienie inspektora nadzoru inwestorskiego, inwestor przy pracach ziemnych winien zapewnić nadzór archeologiczny oraz zlecić kierowanie robotami budowlanymi i wykonywanie osobom wskazanym w decyzji Małopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Krakowie nr [...] z 30.05.2014 r., znak: [...] W pozostałym zakresie utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta Krakowa. W uzasadnieniu organ wskazał, że w dniu 8 grudnia 2017 r. wszedł w życie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obszaru "Kazimierz" (uchwała Nr LXXXVI 11/2145/17 Rady Miasta Krakowa z dnia 8 listopada 2017 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Kazimierz". Działki, na których planowana jest inwestycja przy ul. [...] znajdują się na terenie oznaczonym w ww. planie zagospodarowania jako MW/U.2 (teren zabudowy mieszkaniowo-usługowej z podstawowym przeznaczeniem pod zabudowę budynkami mieszkalnymi wielorodzinnymi, budynkami mieszkalno-usługowymi lub budynkami usługowymi). Jak wynika z projektu budowlanego w ramach inwestycji planowana jest nadbudowa, rozbudowa i przebudowa oficyny z przeznaczeniem na cele mieszkalne i usługowe budynku oficyny, w ramach której nastąpi dobudowa zewnętrznej klatki schodowej w granicy z działkami sąsiednimi, budowa ramp i schodów zewnętrznych do lokali znajdujących się w przyziemiu, nadbudowa znajdującej się w granicy budynku oficyny o jedną kondygnację. Analizując zgodność inwestycji z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego obszaru "Kazimierz", projekt budowlany nie wymaga wprowadzenia korekt i zmian, które miałyby na celu jego dostosowanie do wymogów planu. Uznać bowiem należy, że projektowana inwestycja jest z nim zgodna.

Jak wynika z ustaleń mpzp, planowana inwestycja znajduje się na terenie zabudowy śródmiejskiej. W § 7 pkt 1 dopuszczono lokalizacje budynków w granicy działki. Dla budynków innych niż frontowe ustalono możliwość prowadzenia wszelkich robót budowlanych, pod warunkiem zgodności z ustaleniami planu, w tym realizacji pochylni i ramp dla niepełnosprawnych, ustalając możliwość realizacji niezbędnej rozbudowy w celu komunikacji tych elementów budowlanych z resztą budynku, realizację szybów windowych i zewnętrznych klatek schodowych w obrębie podwórzy, które winny być niewidocznych z poziomu człowieka z ulic i placów. Zgodnie z § 7 pkt 2, taki zakres inwestycji nie ma wpływu na wskaźniki zagospodarowania terenu określone w ustaleniach szczegółowych planu. W § 7 pkt 4 ppkt 2 -dopuszczono realizacje robót polegających na nadbudowie, przebudowie i remoncie nawet w przypadku, gdy istniejący wskaźnik terenu biologicznie czynnego jest mniejszy niż wielkość określona w planie dla danego terenu. W zakresie kształtowania zabudowy, ustalono nakaz, aby obiekty budowlane na danej działce, posadowione za budynkiem frontowym były niższe od kalenicy budynku frontowego. Jak wynika z projektu budowlanego warunek ten jest spełniony. W § 9 pkt 1 a, dopuszczono dachy jednospadowe o kącie nachylenia do 40°. Zaprojektowano dachy jednospadowe, o kącie nachylenia 14° (nad nadbudowaną oficyną) i 24° (nad klatką schodową). Reasumując należy stwierdzić, że zaprojektowana inwestycja w pełni spełnia wymogi mpzp. W zakresie obsługi parkingowej, w przypadku robót budowlanych w istniejących budynkach, które polegać mają na przebudowie, remoncie, nadbudowie do jednej kondygnacji czy też zmianie sposobu użytkowania, ustalenia mpzp zawarte § 17 pkt 8 ppkt 2, nie nakładają obowiązku zapewnienia miejsc parkingowych. Niemniej inwestor dla lokali mających powstać w nadbudowywanej kondygnacji oficyny zapewnił możliwość korzystania z miejsc postojowych zlokalizowanych na działce sąsiedniej. Ze względu na zapisy mpzp zagadnienie to nie jest przedmiotem kontroli w obecnych postępowaniu. Badając natomiast zgodność projektu budowlanego z decyzją Małopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z 22.04.2009 r, po wprowadzeniu korekt do projektu budowlanego, uznano, że jest on spójny z ww. decyzją. W odniesieniu do zarzutów odwołania organ podniósł, że do projektu budowlanego zostały włączone analizy cienia rzucanego przez projektowaną inwestycję na sąsiednią zabudowę w rozbiciu na godziny i kwadranse oraz analizę obrazującą oświetlenie pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi w sąsiednich budynkach. W ramach postępowania odwoławczego uzupełniono akta sprawy wykonana w technice kolorowej analizę cienia, obrazującą w sposób czytelny jak zmienia się cień rzucany przez dotychczasową zabudowę i zmianę związaną z nadbudową i rozbudową. Jak wynika z przedłożonego opracowania dostęp światła słonecznego mają tylko pokoje na ostatniej kondygnacji oficyny w godzinach od 7.15 do 9.15 tj. 2 godziny. Po wykonaniu inwestycji godziny, w których nasłonecznione są te pokoje nie zmienią się. Wyjaśnić jednocześnie należy, że przepisy nie regulują miejsca wpadania słońca (dolna część okna czy górna cześć okna), a jedynie w tym zakresie nastąpi zmiana. W odniesieniu do innych pokoi, których okna skierowane są na inwestycję, pozbawione są one obecnie wymaganego czasu nasłonecznienia w dniach równonocy w godzinach od 7°° do 17°°, ze względu na istniejący obecnie układ urbanistyczny i projektowana inwestycja nie wprowadza zmian. W odniesieniu do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi, których okna skierowane są na teren inwestycji, ocenie podlegało zapewnienie naturalnego oświetlenia tych pomieszczeń. Regulacja w tym zakresie znajduje się w § 13 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Jak wynika z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, warunek naturalnego oświetlenia pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi uznaje się za spełniony, jeżeli między ramionami kąta 60° z wierzchołkiem usytuowanym w wewnętrznym licu ściany na osi okna pomieszczenia przesłanianego, nie znajduje się przesłaniająca część tego budynku lub inny obiekt przesłaniający w odległości mniejszej niż Wysokość przesłaniania. W tej części przepis ten dotyczy obiektów przesłaniających o wysokości do 35 m, i ma zastosowanie do niniejszej inwestycji. Dodatkowo należy wyjaśnić, że kąt 60° wyznacza się w płaszczyźnie poziomej. Jak wynika z wykonanej analizy w polu widzenia 60° z okien skierowanych na inwestycję nie znajduje się obiekt przesłaniający, którego wysokość przesłaniania jest większa aniżeli odległość między obiektami. Oznacza to, że inwestycja nie wprowadza ograniczeń w zakresie dostępu światła naturalnego do pomieszczeń. Nie może być skuteczny zarzut, w którym skarżący kwestionuje wiarygodność opracowania obejmującego geotechniczne warunki posadowienia, bowiem opiera się ono na badaniach wykonanych w 2003 r. Należy stwierdzić, że organ administracji architektoniczno-budowlanej nie jest właściwy do oceny prawidłowości wykonania opracowania ustalającego geotechniczne warunki posadowienia, Rola organu administracji, wynikająca z art. 35 Prawa budowlanego, ograniczona jest do zbadania czy projekt budowlany zawiera geotechniczne warunki posadowienia wykonane w oparciu o rozporządzenie w sprawie geotechnicznych warunków posadowienia obiektów budowlanych, które jest aktualne w dacie złożenia wniosku p pozwolenie na budowę. W ocenie organu odwoławczego inwestor spełnił wymóg wynikający z art. 34 ust. 3 pkt 4 Prawa budowlanego, dołączając do projektu budowlanego to opracowanie. Dodatkowo skarżący, kwestionując prawidłowość wykonania tego opracowania, nie poparł tego zarzutu żadnym dowodem w postaci innego opracowania, które podważałyby zawarte w nim ustalenia i wnioski. W tej sytuacji należy stwierdzić, że podniesiony zarzut jest nieuprawniony. W odpowiedzi na zastrzeżenia związane z koniecznością zapewnienia miejsc postojowych, terenu biologicznie czynnego, czy dopuszczalności lokalizacji obiektu w granicy działki, należy wyjaśnić, że mpzp nie nakłada dla tego zakresu inwestycji obowiązku zarówno zapewnienia tych miejsc jak i wymogu spełnienia określonej w mpzp wielkości terenu biologicznie czynnego. Jednocześnie w mpzp dopuszczono możliwość lokalizacji budynków w granicy działki. Zagadnienia te omówiono powyżej. Uznać natomiast należy słuszność zarzutów dotyczących zaskarżonej decyzji w zakresie nieprawidłowej nazwy inwestycji w stosunku do zakresu robót obejmujących komin na działce nr [...], nieprawidłowo określonej kategorii obiekty braku przeczenia o zasadności uzyskania po zakończeniu budowy pozwolenia na użytkowanie jak i braku informacji o konieczności ustanowienia nadzoru archeologicznego. W celu wyeliminowania tych nieprawidłowości, organ odwoławczy skorygował zaskarżoną decyzję w powyższym zakresie, ale w zakresie mającym na celu doprowadzenia treści decyzji do wymogów wynikających z obecnie obowiązującego Rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie wzorów: wniosku o pozwolenie na budowę, oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane i decyzji o pozwoleniu na budowę (Dz.U.2016.1493). W odniesieniu do zmiany w zaskarżonej decyzji nazwy inwestycji należy wyjaśnić, że, jak wynika z akt l instancji (karta 78 i 92), inwestor nazwał inwestycję określając prace realizowane przy kominie jako jego "budowa". Również z części rysunkowej projektu budowlanego wynika, że komin ten będzie budowany, a nie nadbudowywany. W tej sytuacji uznano za konieczne dostosowanie nazwy inwestycji do jej rzeczywistego zakresu. W odniesieniu do wprowadzonej korekty zaskarżonej decyzji w zakresie szczegółowych wymagań dotyczących nadzoru nad budową, uznano, że organ l instancji nie wskazał w decyzji kto może kierować robotami budowlanymi. W decyzji Małopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Krakowie nr [...] z 30.05.2014 r. osoba nadzorująca została wymieniona z imienia i nazwiska. W tej sytuacji uznano, za konieczne, ale i wystarczające wskazanie dokumentu, z którego wynika, które osoby mogą pełnić nadzór w ramach tej inwestycji. Odstąpiono natomiast od korekty dotyczącej określenia kategorii obiektu, bowiem w obecnie obowiązującym wzorze decyzji, nie określa się jej. Również zawarta w decyzji informacja o prawnym sposobie zakończenia budowy nie rzutuje na treść rozstrzygnięcia lecz stanowi jedynie informację dla inwestora o obowiązkach związanych z procesem budowlanym. Dodać również należy, co wynika z art. 54 i art. 55 Prawa budowlanego, pozwolenie na użytkowanie winno dotyczyć robót budowlanych wykonywanych na obiektach budowlanych w szerokim rozumieniu pojęcia określonego w art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego, a nie tylko budowy obejmującej "wzniesienie" tego obiektu jako całości. W ramach tej inwestycji planowane są roboty budowlane zarówno obejmujące nadbudowę obiektu jak i jego rozbudowę. W wyniku tych robót budynek uzyska kategorię zarówno XIII jak i XVII. Jak wynika z art. 55 pkt 1 Prawa budowlanego, przystąpienie do użytkowania obiektów o tych kategoriach, będzie musiało być poprzedzone uzyskaniem pozwolenia na użytkowanie. W tej sytuacji organ odwoławczy uznał za celową korektę decyzji w zakresie zawarcia w niej informacji o tym obowiązku. W zakresie zapewnienia bezpieczeństwa pożarowego, projekt budowlany został zaopiniowany bez uwag przez rzeczoznawcę ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych. Sporządzona została również ekspertyza techniczna dotycząca wpływu projektowanej nadbudowy, przebudowy i rozbudowy budynku oficyny na działki i budynki sąsiednie. Z opracowania tego wynika, że inwestycja nie wpłynie negatywnie na istniejące budynki sąsiednie oraz, że nie ma przeciwwskazań do jej realizacji. Dodać również należy, że inwestor uzyskał niezbędne dla tej inwestycji opracowania i stanowiska w tym opracowanie dotyczące geotechnicznych warunków posadowienia. Inwestycję uzgodnił również Małopolski Wojewódzki Konserwator Zabytków w decyzji z 28.04.2009 r., znak: [...] Dodatkowo w ramach obecnego postępowania inwestor uzyskał prolongatę warunków właściwych jednostek organizacyjnych, które utraciły ważność. W aktach sprawy znajduje się informacja dotycząca bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, kopie uprawnień budowlanych osób projektujących i sprawdzających projekt budowlany, a także zaświadczenia o przynależności tych osób do właściwej izby samorządu zawodowego. Dodać należy, że osoby projektujące i sprawdzające posiadają uprawnienia, których zakres pozwala na wykonanie przedmiotowego projektu budowanego. Inwestor złożył oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania terenem na cele budowlane. Wobec niekwestionowania tego dokumentu organ administracji nie badał jego prawdziwości. Ocenie podlegał również, ustalony w ramach postępowania pierwsze instancyjnego, obszar oddziaływania projektowanego obiektu. Przy ustaleniu obszaru oddziaływania organ uwzględnia funkcję obiektu, jego gabaryty i inne parametry, które mogą wpływać na sposób zagospodarowania terenu znajdującego się w otoczeniu projektowanej inwestycji. W trakcie postępowania administracyjnego badana była zgodność zamierzenia z odrębnymi przepisami, w tym przepisami techniczno budowlanymi, w zakresie spełnienia wymogów dotyczących odległości od granic i sąsiedniej zabudowy, spełnienia wymogów przeciwpożarowych. Stwierdzić należy, że obszar oddziaływania inwestycji uwzględniał oprócz terenu, na którym jest ona zlokalizowana tj. działki nr [...] i [...] i [...], również działki nr [...] i [...]. Analiza akt wykazała, że inwestor spełnił wymogi będące przedmiotem oceny organu administracji wynikającej z art. 35 ust. 1 jak i z art. ,32 ust. 4 Prawa budowlanego. Przedmiotowa inwestycja nie narusza występujących w obszarze oddziaływania uzasadnionych interesów osób trzecich. Zacytować należy przepis art. 4 Prawa budowlanego, zgodnie z którym "każdy ma prawo zabudowy nieruchomości, jeżeli wykaże prawo do dysponowania terenem na cele budowlane, pod warunkiem zgodności zamierzenia budowlanego z przepisami.

Na tę decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wniosła Wspólnota Mieszkaniowa Budynku przy ul. [...] w Krakowie zarzucając naruszenie:

1/ art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a. w związku z art. 81 ust. 1 Prawa budowlanego poprzez ich błędne zastosowanie, polegające na wydaniu przez organ odwoławczy decyzji o charakterze reformacyjnym, której postanowienia naruszają przepisy prawa administracyjnego materialnego oraz procesowego, co w konsekwencji doprowadziło do zatwierdzenia projektu budowlanego nie spełniającego wszystkich wymogów prawnych określonych w art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego;

2/ art. 7, art. 77 § 1, art. 80 K.p.a. poprzez nierozważenie wszystkich okoliczności i dowodów w sprawie, co sprecyzowano w treści skargi;

3/ art. 107 § 3 K.p.a. poprzez skrótowe i nieprecyzyjne sformułowanie uzasadnienia podjętego rozstrzygnięcia;

4/ art. 6 i art. 8 K.p.a. poprzez działanie organu I instancji z naruszeniem zasady prawdy obiektywnej i praworządności, także poprzez działanie w sposób podważający zaufanie obywateli do władzy publicznej;

5/ art. 8 w związku z art. 80 K.p.a. poprzez wydanie decyzji o treści sprzecznej z wynikami całokształtu zebranego materiału dowodowego;

6/ art. 35 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego, § 18 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie w związku z § 17 pkt 8 pkt 2 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Kazimierz" poprzez jego niezastosowanie, polegające na braku ustaleń wymaganych ilości miejsc parkingowych, a w konsekwencji zatwierdzenie pozwolenia dla inwestycji dla której nie zapewniono żadnych miejsc parkingowych;

7/ § 17 pkt 8 pkt 1 mpzp poprzez zastosowanie tego przepisu, pomimo, że przedmiotowa inwestycja stanowi rozbudowę a przepis ten znajduje zastosowanie jedynie do robót budowlanych o charakterze "nadbudowy", "przebudowy" i "remontu", a w konsekwencji mylne uznanie przez organ administracyjny, że dla przedmiotowej inwestycji nie ma obowiązku wyznaczenia miejsc parkingowych;

8/ art. 35 ust. 1 pkt 3 Prawa budowalnego w związku z § 5 rozporządzenia w sprawie ustalenia geotechnicznych warunków posadowienia obiektów budowlanych poprzez sporządzenie ekspertyzy geotechnicznych warunków posadowienia w oparciu o nie aktualne wyniki badań, a w konsekwencji wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę, która nie spełni wymagań określonych w art. 35 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego.

W uzasadnieniu skargi rozwinięto powyższe zarzuty w konkluzji wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ja decyzji organu I instancji.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda Małopolski wniósł o jej oddalenie podtrzymując przy tym argumentacje zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 3 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie p.p.s.a. sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Stosownie do przepisu art. 145 p.p.s.a. kontrola ta sprawowana jest w zakresie oceny zgodności zaskarżonych do sądu decyzji z obowiązującymi przepisami prawa materialnego jak i przepisów proceduralnych – o ile ich naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy tj. treść wydanej decyzji lub postanowienia.

Kontroli sądu w niniejszej sprawie poddana jest ocena legalności decyzji o pozwoleniu na wykonanie robót budowlanych polegających na nadbudowie, rozbudowie i przebudowie budynku oficyny kamienicy zlokalizowanej w obszarze objętym zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru Kazimierz. W ocenie strony skarżącej projekt jest wadliwy, ponieważ nie zapewnia wymaganej planem liczby miejsc postojowych, opracowanie określające geotechniczne warunki posadowienia budynku nie jest oparte na wynikach bieżących badań (badania przeprowadzono przed 12 laty) a sam projekt budowlany opracowany w czasie, kiedy teren inwestycji nie był objęty zapisami planu miejscowego nie został zaktualizowany w stopniu wystraczającym by uznać go za zgodny z ustaleniami planu. W ocenie sądu zarzuty te mają usprawiedliwione podstawy.

Zgodnie z dyspozycja art. 35 ust 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane Dz. U. z 2006 r. Nr 156 poz. 1118 (dalej; ustawa) przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego właściwy organ sprawdza:

1) zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu, a także wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko;

2) zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi;

3) kompletność projektu budowlanego i posiadanie wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1b, a także zaświadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 7;

4) wykonanie - w przypadku obowiązku sprawdzenia projektu, o którym mowa w art. 20 ust. 2, także sprawdzenie projektu - przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się aktualnym na dzień opracowania projektu - lub jego sprawdzenia - zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7.

Z kolei przepis art. 25 ust 3 w/w ustawy przesądza, iż w razie stwierdzenia naruszeń, w zakresie określonym w ust. 1, właściwy organ nakłada postanowieniem obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości, określając termin ich usunięcia, a po jego bezskutecznym upływie wydaje decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę.

Wyżej wskazany przepis przesądza, iż organ administracji architektoniczno-budowlanej ma obowiązek dokonania sprawdzenia zgodność projektu budowlanego z ustaleniami planu miejscowego o ile dla terenu, na którym inwestycja ma być realizowana plan taki obowiązuje, jeżeli nie - to zgodność projektu budowlanego z ustaleniami ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy. W dalszej kolejności ocenia zgodność projektu budowlanego z wymaganiami ochrony środowiska, kompletności projektu budowlanego oraz zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi. Następnie organ wzywa inwestora do usunięcia ewentualnych nieprawidłowości i po usunięciu tych nieprawidłowości lub jeżeli takiej potrzeby nie było, uznając, że w zakresie o którym mowa wyżej ocena przedłożonego mu projektu budowlanego jest pozytywna (projekt spełnia warunki określone w art. 35 ustawy Prawo budowlane) wydaje decyzje o pozwoleniu na budowę i zatwierdzeniu projektu budowlanego. Stwierdzenie, iż projekt budowalny ustawowych kryteriów nie spełnia, ewentualnie inwestor nie usunął stwierdzonych nieprawidłowości obliguje organ do wydania decyzji o odmowie udzielenia pozwolenia na budowę i zatwierdzenia projektu budowlanego.

Zdaniem sądu organ nie dokonał prawidłowej oceny projektu budowlanego, o której mowa wyżej. W ocenie organu przepis § 17 ust 8 pkt 2 planu miejscowego zwalnia inwestora z obowiązku zapewnienia miejsc postojowych pomimo tego inwestor zapewnił możliwość korzystania z miejsc postojowych zlokalizowanych na działce sąsiedniej. Ze stanowiskiem tym nie sposób się zgodzić. Przepis na który powołuje się organ - § 17 ust 8 pkt 2 ma brzmienie, nie ustala się wymogu zapewnienia miejsc parkingowych w przypadku zamiaru wykonywania

robót budowlanych:

a) w istniejących budynkach, polegających na: przebudowie, remoncie, nadbudowie do jednej

kondygnacji oraz zmianie sposobu użytkowania,

b) w istniejących budynkach, polegających na dociepleniu oraz lokalizacji pochylni i ramp dla

niepełnosprawnych, szybów windowych i klatek schodowych zewnętrznych lub rozbudowy

w celu komunikacji tych elementów z resztą budynku,

c) polegających na wykonaniu zadaszenia podwórza tzw. lekką konstrukcją.

Brak wymogu zapewnienia miejsc parkingowych obejmuje zatem jedynie prace budowlane polegające na przebudowie, remoncie, nadbudowie do jednej kondygnacji oraz zmianie sposobu użytkowania w istniejących budynkach. Przepis ten nie obejmuje rozbudowy tych budynków. Pojęcia rozbudowy i nadbudowy z woli ustawodawcy to dwa terminy określające różne prace budowlane. Wskazać bowiem należy, iż zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy Prawo budowlane, iż ilekroć w ustawie jest mowa o budowie - należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego. Gdyby wolą ustawodawcy było, że zwiększenie kubatury obiektu - jego rozbudowa obejmowała także zwiększenie wysokości, zbędnym byłoby wskazanie w definicji dotyczącej budowy tych pojęć odrębnie. W orzecznictwie utrwalił się pogląd, iż przez rozbudowę należy rozumieć zmianę charakterystycznych parametrów obiektu takich jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, długość, szerokość, wysokość która jednak nie prowadzi do powstania żadnego nowego obiektu, lecz do modyfikacji obiektu wcześniej istniejącego (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 maja 2018 r. II GSK 1318/16, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 24 lipca 2018 r. II SA/Ol 442/18 Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 lutego 2018 r. II SA/Po 1046/17). Dla przykładu można przytoczyć wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 lutego 2018 r. II SA/Po 1046/17 w którym stwierdzono, iż przez "rozbudowę" należy rozumieć zmianę bryły budynku i jego granic przestrzennych, również jego powiększenie o nowe pomieszczenia, które stanowią część obiektu budowlanego, a które powstały w wyniku zabudowy powierzchni dotąd odkrytych i "zamknięcia" w ten sposób bryły budynku. Zmianę powierzchni zabudowy czy też kubatury budynku należy przy tym odnosić do całkowitych parametrów obiektu budowlanego.

Z kolei nadbudowa to zwiększenie wysokości obiektu bez zmiany liczby kondygnacji lub ze zmianą (zwiększeniem) pod warunkiem zachowania powierzchni zabudowy. Jak zasadnie wskazuje Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 marca 2017 r. II OSK 1750/15 Nadbudowa polega na powiększeniu istniejącego obiektu budowlanego poprzez zwiększenie jego wysokości z zachowaniem tej samej powierzchni zabudowanej. Tak więc jeżeli manny do czynienia z pracami budowlanymi polegającemu na podwyższeniu budynku w tym samym obrysie powierzchni zabudowy, jest to nadbudowa obiektu. Jeżeli zaś prace obejmują zmianę powierzchni zabudowy – zwiększeniem szerokości. długości, kształt obiektu, także liczby kondygnacji, jeżeli zwiększenie to połączone jest ze zwiększeniem powierzchni zabudowanej (zabudowy) tj. długości, szerokości, kształtu obiektu - mamy do czynienia z jego rozbudową. Skoro zatem miejscowy plan zwalnia z wymogu zapewnienia miejsc parkingowych dla prac budowlanych polegających na nadbudowie do jednej kondygnacji budynku już istniejącego to zwolnienie to dotyczy jedynie podwyższenia budynku bez zmiany jego długości, szerokości czy kształtu.

Skarżona decyzja zatwierdzała jednakże nie tylko nadbudowę przedmiotowego obiektu, ale też jego rozbudowę. Z projektu budowlanego wynika zaś, że do istniejącego już obiektu będzie wykonana dobudówka (część opisowa k. 90 projektu budowlanego). Tak więc projekt ten zakładał powstanie zmiany po której zmianie ulegnie nie tylko wysokość obiektu ale też jego długość, szerokość lub kształt . Prace te nie mieszczą się zatem w pojęciu nadbudowa. Zamierzone prace budowlane nie korzystają zatem ze zwolnienia o którym mowa w § 17 ust 8 pkt 2a planu. Wydaje się więc w pełni zasadne kontrolę projektu budowlane przeprowadzić w aspekcie zapisów § 17 ust 8 pkt 1 który określa minimalną i maksymalną liczbę miejsc parkingowych (dla budynków w zabudowie wielorodzinnej - min. 0,5 i max. 1 miejsca na 1 mieszkanie - § 17 ust 8 pkt 1lit a). Projekt budowlany byłby zgodny z zapisami planu gdyby wartość tę zachowywał przy uwzględnieniu wymaganych miejsc dla handlu, gastronomii i innych usług (§ 17 ust 8 pkt 1 lit a,t,u). Kontroli takiej organ nie dokonał.

Organ wadliwie też przyjął, że inwestor zapewnił możliwość korzystania z miejsc postojowych zlokalizowanych na działce sąsiedniej. Pismo na które powołuje się inwestor jest kserokopią datowana na 14 marca 2003 r. zawierającą informację, że podmiot działający pod firmą [...] posiada w zarządzie wolne miejsca parkingowe na placu przy ul. [...] i jest w stanie zapewnić 8 miejsc parkingowych na zasadach całorocznego abonamentu (projekt budowlany k. 63a). Poza kwestią, ze pismo to pochodzi z 16 lat przed datą wydania decyzji, nie jest żadną umową czy choćby zapewnieniem o udostępnieniu miejsc parkingowych dla przedmiotowej inwestycji. Kwestia miejsc parkingowych – czy inwestor musi je zapewnić na obszarze objętym zamierzeniem inwestycyjnym czy też może być to inny obszar do niego należący (do którego przysługują mu prawa rzeczowe), czy w końcu, że może to być teren do którego przysługują mu jedynie prawa obligacyjne jest w orzecznictwie przedmiotem rozbieżności. Jeżeli by nawet przyjąć za zasadny najbardziej liberalny pogląd w tej kwestii tj., że miejsc parkingowe dla planowanej inwestycji mogą być zapewnione poza obszarem na którym ma być ona realizowana i to na terenie dla którego inwestor dysponuje jedynie prawami obligacyjnymi (jest np. dzierżawcą tego terenu) nie sposób przyjąć, że w niniejszej sprawie przypadek taki zachodzi. Nie można pisma pochodzącego od podmiotu który prowadzi parking i to nie na działce sąsiedniej jak wywodzi to organ ale w pewnym oddaleniu (przy innej ulicy) od działki objętej zamieram inwestycyjnym sporządzonego przed kilkunastu laty traktować jako zapewnienie miejsc parkingowych choćby umową inwestora z właścicielem terenu na którym miejsca te mają być urządzone. W ocenie sądu organ nie dokonał kontroli czy wynikający § 17 ust 8 planu miejscowego wymóg zapewnienia miejsc parkingowych dla prac budowlanych polegających na rozbudowie już istniejącego budynku został zachowany.

Zasadnym jest także zarzut, że zalegająca w projekcie budowlanym opracowanie określające geotechniczne warunki posadowienia budynku nie jest oparte aktualnych wynikach badań. Organ nie jest kompetentny by merytorycznie oceniać opracowania dotyczącego geotechnicznych warunków posadowienia budynku, ma natomiast poddać kontroli kompletność projektu budowlanego oraz czy dokumentacja, z której projekt budowlany się składa odpowiada prawem przewidzianej formie i warunkom określonym dla jej sporządzenia.

W ocenie organu jego rola sprowadzała się do oceny czy projekt budowlany zawiera opracowanie określające geotechniczne warunki posadowienia budynku, które jest aktualne w dacie złożenia wniosku o pozwolenie na budowę (str. 6 dec. organu II instancji). Pogląd ten jest wadliwy Zgodnie bowiem z § 5 Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie ustalania geotechnicznych warunków posadawiania obiektów budowlanych (Dz. U. poz. 463) stanowi, iż geotechniczne warunki posadawiania ustala się w szczególności w oparciu o bieżące wyniki badań geotechnicznych gruntu, analizę danych archiwalnych, w tym analizę i ocenę dokumentacji geotechnicznej, geologiczno-inżynierskiej i hydrogeologicznej, obserwacji geodezyjnych zachowania się obiektów sąsiednich oraz innych danych dotyczących podłoża badanego terenu i jego otoczenia.

Opracowanie złożone wraz w wnioskiem o pozwolenie na budowę sporządzone zostało w 2003 r. i jako takie na dzień wydania skarżonej decyzji w rozumieniu wyżej przytoczonego przepisu można by uznać, że zawiera dane archiwalne. Wprawdzie projekt budowlany został uzupełniony o opracowanie 2013 r., ale na datę wydania skarżonej decyzji trudno uznać to opracowanie za aktualne tj oparte o bieżące wyniki badań geotechnicznych gruntu. Brak wzmianki o tym opracowaniu w decyzji świadczy, iż organ kwestii tej nie dostrzegł. Możliwość zaś zmiany parametrów geotechnicznych gruntów wynika zaś z samego opracowania (str. 348 projektu budowlanego) na co słusznie zwraca uwagę strona skarżąca. W ocenie sądu organ nie dokonał zatem kontroli czy projekt budowlany jest kompletny tj. zalegające w nim opracowanie spełnia warunki o których mowa w § 5 Rozporządzenie w sprawie ustalania geotechnicznych warunków posadawiania obiektów budowlanych.

Inne uchybienia na które zwraca uwagę strona skarżąca mają charakter drugoplanowy. Pomimo braku wskazania wysokości bezwzględnej planowanej nadbudowy, przy uwzględnieniu faktu, że jej wysokość liczona od gruntu ma wartość znacznie niższą od dopuszczonej planem a teren na jakim miała być realizowana jest płaski, oczywistym jest iż i ta wartość zostanie zachowana.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit a oraz c a także 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł jak w sentencji.