Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Teresa Zyglewska, Sędziowie sędzia WSA Magdalena Durzyńska, sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj (spr.), Protokolant ref. staż. Filip Rutkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi M. M. i J. J. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odrzucenia zarzutów zgłoszonych do danych ujawnionych w zmodernizowanym operacie ewidencji gruntów i budynków oddala skargę

Decyzją z [...] sierpnia 2013 r. nr [...] [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego, po rozpatrzeniu odwołania M. M. i J. J., dalej skarżący, od decyzji nr [...] Starosty [...] z [...] maja 2013 r. znak: [...], orzekającej o odrzuceniu zarzutów zgłoszonych do danych ujawnionych w pozycji rejestrowej nr [...] rejestru ewidencji gruntów i budynków wsi S., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję

Stan sprawy przedstawiał się następująco.

Skarżący są współwłaścicielami działki nr [...] położonej we wsi S., o pow. [...] ha, M. M. w 2/3 części a J. J. w 1/3 części.

Modernizacja ewidencji gruntów była prowadzona dla gminy J. i stanowiła fragment prac realizowanych w ramach projektu unijnego "Przyspieszenie wzrostu konkurencyjności województwa [...], poprzez budowanie społeczeństwa informacyjnego i gospodarki opartej na wiedzy poprzez stworzenie zintegrowanych baz wiedzy o [...]". Projekt realizowany był przez Województwo [...] wraz z powiatami i miał na celu wsparcie działań służby geodezyjnej i kartograficznej poprzez modernizację ewidencji gruntów na podstawie art. 24a o ustawy z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz.U. 2010r, nr 193, poz.1287), dalej pgik, oraz przekształcenia mapy zasadniczej do postaci wektorowej. Zakres modernizacji został określony w załączniku 2e szczegółowego opisu przedmiotu zamówienia, z którego wynikało, że jej celem jest przekształcenie ewidencji do postaci cyfrowej, uzupełnienie danych dotyczących budynków, modernizacja tego rejestru, przekształcenie mapy zasadniczej do postaci numerycznej, przekształcenie do postaci cyfrowej innych danych przestrzennych, skanowanie dokumentów uzasadniających wpisy w EGiB. W ramach tej modernizacji nie były przewidziane prace terenowe mające na celu wznowienie granic lub wyznaczanie punktów granicznych już ujawnionych w ewidencji gruntów czy też ustalanych w trybie § 37 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (D.U. Nr 38, poz. 454), dalej Rozporządzenie.

Modernizacja ewidencji gruntów została rozpoczęta obwieszczeniem Starosty G. z [...] czerwca 2011r. Projekt operatu był wyłożony do wglądu zainteresowanych od 7-27 listopada 2012r. i stał się ostatecznie operatem ewidencji gruntów i budynków, po ukazaniu się obwieszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa [...] w dniu [...] grudnia 2012r, pod poz. [...].

Zarzuty do operatu modernizacji gruntów w toku całego postępowania modernizacyjnego wnieśli skarżący domagając się sprawdzenia w terenie powierzchni ich działki i wznowienia punktów granicznych – co zostało przez organ uznane za wykraczające poza zakres prac jakie były przewidziane do wykonania w ramach przedmiotowej modernizacji. Poza tym punkty graniczne ich działki zostały określone w trakcie podziału działki [...] z 1987 r. Dokumenty zostały przyjęte do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego po zatwierdzeniu decyzją urzędu Miejskiego w Z. nr. [...] z [...] czerwca 1987r. Współrzędne punktów granicznych zostały określone w państwowym układzie odniesień przestrzennych "1965" i w niezmienionej postaci posłużyły do sporządzenia mapy numerycznej ewidencji gruntów wsi S.

Decyzją z [...] maja 2013r. znak: [...], nr. [...] Starosta G.i orzekł o odrzuceniu zarzutów skarżących zgłoszonych do danych ujawnionych w pozycji rejestrowej nr [...] rejestru ewidencji gruntów i budynków wsi S. w odniesieniu do działki [...].

Organ w uzasadnieniu decyzji przywołał przebieg postępowania modernizacyjnego i przesądził, że zakres zarzutów może wynikać z przysługującego stronie interesu prawnego. W związku z tym zgodnie z art. 24a ust 9 ustawy pgik zarzuty dotyczące działek [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] nie mogą być przedmiotem ich zarzutów.

Wskazał, że tworzenie mapy numerycznej wektorowej m.in. dla części tej wsi rozpoczęło się w 2002r. Utworzona wtedy baza została udostępniona wykonawcy prac modernizacyjnych w 2011r. Miała być uzupełniona o brakujące elementy znajdujące się w opracowaniach jednostkowych przyjętych do zasobu oraz pomierzone budynki stanowiące obiekty ewidencyjne. W odniesieniu do działki skarżących ich budynek mieszkalny był wcześniej pomierzony i ujawniony na mapie numerycznej na podstawie pomiaru z 2006r. natomiast w odniesieniu do budynku gospodarczego dokonano jego pomiaru w 2012r. Na tej podstawie baza danych opisowych ewidencji gruntów została uzupełniona w trakcie modernizacji gruntów o dane dotyczące budynków:

-nr ew. [...] funkcja mieszkaniowa, murowany o pow. zabudowy 178 m. kw, 2 kondygnacje naziemne, rok zakończenia budowy 2000;

-nr ew. [...] funkcja "inne niemieszkalne", murowany o pow. zabudowy 22 m.kw, 1 kondygnacja naziemna, rok zakończenia budowy 2006.

Skarżący zgłosili zarzuty co do położenia w terenie budynku gospodarczego. Organ I instancji wskazał, że wyznaczona wizja w terenie potwierdziła prawidłowość pomiaru z 2012r.

W odniesieniu do zarzutów składanych przez skarżących co do nie udostępnianiu im operatu wykonanego przez S. B. organ stwierdził, że nie jest to zarzut prawdziwy, gdyż operat był im wielokrotnie udostępniany przed okresem modernizacji. Poza tym w trakcie modernizacji były wykładane rejestry gruntów, mapa ewidencyjna i kartoteki, z którymi to dokumentami skarżący się zapoznawali o czym świadczą ich podpisy złożone w trakcie wyłożenia w dniu 16 listopada 2012r. Operat jednostkowy z którego dane zostały wykorzystane do utworzenia baz danych nie podlegał wyłożeniu.

Powyższą decyzję zaskarżyli skarżący zarzucając w piśmie z 25 stycznia 2013 r. przeprowadzenie prac w ramach modernizacji gruntów na podstawie błędnych map, nie opartych na wiarygodnych współrzędnych które nie odzwierciedlają położenia w terenie. Z pisma wynika, że skarżący uważają iż na skutek wadliwie przeprowadzonych wcześniej pomiarów doszło do przesunięcia na mapach granic nie tylko ich działki ale i działek o nr ew. [...], [...], [...], [...]. Ich działka [...] winna być częścią ulicy [...] jest przyłączona do gruntów geodetki D. S.

Poza tym zarzucili sfałszowanie pomiarów ich budynku gospodarczego i jego położenia w stosunku do linii granicy na mapach. Podczas wyłożenia operatu nie został im udostępniony operat jednostkowy S. B. Ich zdaniem w trakcie tej modernizacji powinno się dokonać pomiarów terenie, "wyprostować błędy geodezyjne, ksiąg wieczystych z aktami notarialnymi a przede wszystkim podrobionymi podpisami D. R., geodetki powiatowej".

Rozpoznając odwołanie organ II instancji decyzją [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z [...] sierpnia 2013 r nr [...] utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Podzielając ustalenia organu I instancji wskazał, że:

- modernizacja dotyczyła uzupełnienia dotychczasowej ewidencji o dane budynków i lokali;

-nie przewidziano prac w terenie dotyczących wznawiania granic lub wyznaczania punktów granicznych;

-zakres prac został ustalony w opisie przedmiotu zamówienia prac w załączniku nr 2e;

- modernizacja została przeprowadzona zgodnie procedurą wynikającą z art. 24a ustawy pgik;

-zarzuty mogą być rozpoznawane wyłącznie w granicach danych dotyczących działki [...], która stanowi współwłasność skarżących;

-żądanie sprawdzenia granic ich działki w terenie przekracza zakres przedmiotowy modernizacji;

-granice ich działki były wcześniej określone w trakcie podziału działki [...] z 1987 r.

- zarzuty dotyczące podziału działek sąsiednich nie mogą być przedmiotem oceny w ramach składnych zarzutów wniesionych przez skarżących ani przedmiotem postępowania ewidencyjnego. Ewidencja gruntów i budynków rejestruje bowiem prawa ustalone przez inne organy orzekające które nie są także powołane do rozstrzygania sporów co do możliwości korzystania z drogi. Wszelkie tego rodzaju roszczenia rozpoznawane są przez sądy powszechne.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wywiedli skarżący zarzucając przeprowadzenie modernizacji z naruszeniem § 36 Rozporządzenia, w tym wskazując na błędy w dokumentacji geodezyjnej z modernizacji co do granic działek [...], [...], [...], [...] jako niezgodnej z wcześniejszymi mapami, bez podpisów uprawnionych osób, decyzji zatwierdzających podziały uprawomocnianych po 1 dniu, z błędami co do granic działek w tym działki skarżących (długość jednego jej boku ma raz 25,80 a innym razem 26,80). Kwestionowali przede wszystkim operat podziałowy nr. [...] jako operat nie zatwierdzony ze sfałszowanym podpisem przez D. S., która nie miała upoważnienia do podpisania decyzji zatwierdzającej.

Poza tym zgłosili zarzuty dotyczące przebiegu modernizacji gruntów dotyczące nie okazywania współrzędnych ich działki pracownikom firmy "[...]", posłużenie się przez tę firmę gotową mapą otrzymaną z geodezji, co doprowadziło do powielania wcześniejszych błędów z map podziałowych, wadliwość współrzędnych punktów granicznych wynikająca z niewiarygodnego podziału działki [...]. Nie zgadzają sią z tym, że zarzuty dotyczące działek nie stanowiących ich własności nie mogą być przedmiotem ich zarzutów, niezgodność aktów notarialnych z księgami wieczystymi.

Wnieśli o uchylenie zaskarżonej decyzji.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o ich oddalenie podtrzymując argumenty jak w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.

Skarga nie jest zasadna.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że Sąd nie bada pod względem merytorycznym operatu, ponieważ nie ma w tym zakresie wiedzy specjalistycznej z zakresu geodezji i kartografii aby dokonać ustaleń czy przyjęte w operatach współrzędne są prawidłowe. Sąd dokonuje jedynie oceny w zakresie dochowania norm regulujących postępowanie administracyjne w szczególności w zakresie zagwarantowania wszelkich praw procesowych stron oraz ustala czy nie zostały naruszone przepisy prawa materialnego regulujące daną kwestię. W tym wypadku są to przepisy ustawy z 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz przepisy rozporządzenia wykonawczego Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków.

Podkreślenia wymaga to, że zapisy w ewidencji gruntów mają wyłącznie charakter techniczno-deklaratoryjny. Organy ewidencyjnej rejestrują stany prawne ustalone w innych trybach lub przez inne organy i nie rozstrzygają o prawach właścicielskich ani innych uprawnieniach do władania daną nieruchomością (por. wyrok NSA z 18 kwietnia 1999 r. II SA 1632/98, Lex 46216). Poza tym, w ewidencji obowiązuje zasada chronologii wpisów z której wynika, że dokumenty, które określają poprzedni stan prawny działek gruntu nie mogą stanowić podstawy do ujawnienia tego stanu w ewidencji gruntów i budynków gdy pojawił się nowy, późniejszy stan stwierdzony kolejnymi dokumentami, z którymi ustawodawca związał skutek wiążącego ustalenia stanu prawnego (por. wyrok WSA w Warszawie z 8 listopada 2010 r. IV SA/WA 1558/10, Lex nr 758828). Mówiąc inaczej, istnienie dokumentów późniejszych wyklucza możliwość posłużenia się dokumentami wcześniejszymi. W przypadku natomiast istotnych rozbieżności w tych dokumentach organ geodezyjny może w ramach przysługujących mu uprawnień dokonywać czynności geodezyjnych mających na celu ustalenie rzeczywistego stanu rzeczy zgodnie z zasadą aktualności danych w ewidencji gruntów.

Przedmiotem prowadzonego postępowania modernizacyjnego było wyłącznie przeprowadzenie prac mających na celu przekształcenie do postaci cyfrowej istniejących geometrycznych zbiorów danych ewidencyjnych oraz uzupełnienie tej ewidencji o brakujące dane w szczególności dotyczące budynków i nieruchomości lokalowych, modernizacja tego rejestru, przekształcenie mapy zasadniczej do postaci numerycznej i przekształcenie do postaci cyfrowej innych danych przestrzennych. Zakres prac wynikał z projektu "Przyspieszenie wzrostu konkurencyjności województwa [...]..." współfinansowanego przez Unię Europejską i z załącznika 2c do obwieszczenia Starosty G. z [...] czerwca 2011 r. W pkt III tego obwieszczenia określony został zakres prac a w pkt IV, wymienione dokumenty które miały być podstawą do przeprowadzenia modernizacji. Prace w terenie nie dotyczyły ustalania granic. Nie były także przewidziane prace związane ze wznowieniem granic na gruncie.

Możliwość składania zarzutów do operatu modernizacyjnego wynika z przysługującego stronie interesu prawnego, co wynika z art. 24a ust 6 ustawy pgik. Interes ten w tym wypadku wynika z przysługującego skarżącym prawa własności do określonej działki (tu. działka [...]).

Nie mogą zatem skarżący domagać się ani kwestionować poczynionych w trakcie modernizacji gruntów kwestii dotyczących innych działek ewidencyjnych, gdyż w odniesieniu do niech nie przysługuje im interes prawny, co czyni niezasadnymi ich zarzuty dotyczące działek o nr ew. [...], [...], [...], czy nieistniejącej obecnie działki nr ew.[...].

Nie mogą także w trybie o jakim mowa w art. 24 a ustawy pgik kwestionować operatu podziałowego z 1987r.

Wyrokiem NSA z 21 marca 2013r. sygn. akt I OSK 2042/11 na skutek skargi kasacyjnej wniesionej przez skarżących od wyroku WSA w Warszawie z 17 lutego 2011 r. sygn. akt IV SA/WA 2075/10 na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Geodezyjnego i Kartograficznego z [...] września 2010 nr [...] w przedmiocie pozostawienia bez zmian danych ewidencyjnych, NSA oddalił skargą. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że dokumentami w oparciu o które dokonano ustalenia granicy działki [...] były mapy sporządzone dla celów postępowania podziałowego działki [...] wraz z ostatecznymi decyzjami zatwierdzającymi te podziału. Mapa podziału działki [...], została zaewidencjonowana w Wojewódzkim Ośrodku Dokumentacji Geodezyjno-Kartograficznej w S. w dniu [...] czerwca 1987 r pod poz. [...]. (powoływanego obecnie przez skarżących). Decyzja zatwierdzająca podział działki [...] z [...].06.1987 i decyzja zatwierdzająca podział działki [...] oraz przedstawiające te podziały mapy zawierają stosowne adnotacje i pieczątki spełniające formalne wymogi wpisu do ewidencji. Decyzje zatwierdzające te podziały są ostateczne i funkcjonują w obrocie prawnym. Mapy podziałowe wraz z decyzjami zatwierdzającymi były podstawą do ujawnienia danych w ewidencji gruntów.

Poza tym NSA wskazał, że osoby, które zgłaszają zmianę danych w ewidencji gruntów, zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy pgik obowiązane są dostarczyć dokumenty geodezyjne, kartograficzne i inne, które są niezbędne do wprowadzenia zmian. Inaczej mówiąc muszą tymi dokumentami udokumentować rozbieżności pomiędzy danymi, które znajdują się w ewidencji gruntów a danymi, które wynikają ze złożonych dokumentów. Wynika to z tego, że ewidencja gruntów stanowi zbiór informacji o gruntach i budynkach wynikających z innych dokumentów urzędowych. (art. 20 ust.1 i art. 24 ust. 1 ustawy pgik).

Tym samym NSA przesądził, że w tamtym stanie faktycznym i prawnym brak jest podstaw do skutecznego kwestionowania operatów podziałowych działki [...] i [...].

Mimo tak kategorycznego i wiążącego rozstrzygnięcia NSA, skarżący nadal kwestionują prawidłowość operatu podziału ich działki, podnosząc identyczne jak w tamtej sprawie argumenty dotyczące braku upoważnienia geodety do podpisania decyzji, jej sfałszowania czy uprawomocnienia się decyzji podziałowej w jeden dzień.

W związku z tym ponownie należy wskazać skarżącym, że przyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego i zatwierdzona decyzjami dokumentacja podziałowa w świetle § 36 Rozporządzenia stanowi o przebiegu granic działki ewidencyjnej skarżących. Czyni to niezasadnymi zarzuty skargi wywodzone z twierdzenia o sfałszowaniu dokumentacji podziałowej.

Fakt, że skarżący złożyli w prokuraturze zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przez geodetkę D. S. nie uzasadnia uwzględnienia wniosku o zawieszenie postępowania w świetle art. 124 lub 125 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.Dz. U. z 2012r, poz. 270), dalej p.p.s.a. ponieważ okoliczność ta nie stanowi podstawy do obligatoryjnego ani fakultatywnego zawieszenia postępowania z urzędu. Z art. 125 § 1 pkt 2 p.p.s.a. wynika, że sąd może zawiesić postępowanie sądowoadministracyjne gdy "ujawni się czyn, którego ustalenie w drodze karnej lub dyscyplinarnej mogłoby wywrzeć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy sądowoadministracyjnej". W ocenie Sądu nawet gdyby doszło do stwierdzenia w drodze karnej, że D. S. dopuściła się czynu polegającego na braku nadzoru nad czynnościami geodezyjnymi a nawet sfałszowania dokumentacji geodezyjnej to i tak dopóki w obrocie prawnym funkcjonują decyzje zatwierdzające podziały działek, w tym działki skarżących, dopóty nie ma możliwości skutecznego zakwestionowania zatwierdzonych tymi decyzjami podziałów. W związku z tym Sąd uznał za niezasadny wniosek skarżących o zawieszenie postępowania.

Poza tym kwestie zmian granic i ich powierzchni dotyczą stosunków własnościowych i mogą być przedmiotem oceny w postępowaniach o rozgraniczenie lub w innych postępowaniach przed sądem powszechnym. Wtedy to organ czy sąd badają faktyczne granice przysługującego stronie prawa własności. W postępowaniu modernizacyjnym natomiast rejestruje się zmiany wynikające z innych dokumentów urzędowych (np. wyroku sądu, decyzji rozgraniczeniowej).

Kolejną kwestią podnoszoną przez skarżących jest usytuowanie budynku gospodarczego powstałego z dawnej altany. Jak wynika z uzasadnienia organu, w celu zweryfikowania jego położenia, ustalonego na podstawie wcześniejszych pomiarów z maja 2012r., odbyła się 5 lutego 2013 r. wizja w terenie z udziałem skarżących, którzy nie kwestionowali położenia tego budynku. Jak wynika z decyzji organu I instancji pomiary z 2012 r. i z 2013r. potwierdzały położenie tego budynku Ponadto współrzędne narożników budynku pokrywały się ze współrzędnymi narożników altany dokonanego w 2006r. Skarżący nie przestawili dowodu na to, że przeprowadzone pomiary nie uwzględniają faktycznego położenia budynku.

Odnosząc się do pozostałych zarzutów skargi dotyczących samego prowadzenia postępowania modernizacyjnego sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania czynności organu prowadzonych na podstawie art. 24a ustawy pgik. Jak wynika z akt administracyjnych starosta podał do publicznej wiadomości informacje o wszczęciu tego postępowania (art. 24 a ust. 2 pgik) wywieszając tą informację na tablicy ogłoszeń Starostwa G. w dniach 13 czerwca do 28 czerwca 2011 r. (ustawowo 14 dni). Następnie informacja o wyłożeniu do wglądu projektu opisowo-kartograficznego zmodernizowanej ewidencji gruntów i budynków została podana do publicznej wiadomości poprzez wywieszenie w dniach od 23 października 2012 r. do 28 listopada 2012 r. oraz poprzez ogłoszenie w gazecie o zasięgu krajowym, Rzeczpospolitej z [...] października 2012r. Projekt był wyłożony do wglądu dla osób zainteresowanych w dniach od 7 do 27 listopada 2012r. (ustawowe 15 dni roboczych – art. 24a ust. 5). Następnie informacja o tym, że operat stał się operatem ewidencji gruntów i budynków dla jednostki ewidencyjnej J. została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa [...] w dniu 27 grudnia 2012r. pod. Poz. [...]. Skarżący skorzystali z możliwości wniesienia zarzutów.

Tym samym organ podejmował czynności zgodnie z art. 24a pgik.

Przepisy te nie nakładają na organ wykładania czy udostępniania operatów jednostkowych a więc zarzut nie udostępniania tych danych nie jest trafny.

Jak wynika z akt skarżącym były udostępnianie: rejestr gruntów, mapa ewidencyjna, rejestr budynków i ich kartoteki, które to czynności zostały potwierdzone ich podpisami w dniu 16 listopada 2012 r (w trakcie wyłożenia operatu).

Nie znajdują uzasadnienia prawnego zarzuty dotyczące niezgodności aktów notarialnych z zapisami w ewidencji gruntów a tych z mapami z ksiąg wieczystych. Zarzuty te pozostają poza granicami prowadzonych prac modernizacyjnych. Wpisy w dziale I księgi wieczystej nie tworzą stanu prawnego nieruchomości, Opis nieruchomości w dziale I księgi wieczystej nie mieści się w pojęciu stanu prawnego nieruchomości chronionego art. 5 ustawy o księgach wieczystych i hipotece. Stanowi jedynie wyznacznik określonego prawa a prawo to wynika z działu II księgi wieczystej, w którym mowa jest o tytule prawnymi do nieruchomości i właścicielu. Niewątpliwe powiązanie pomiędzy tymi elementami prowadzi do wniosku, że opis prawny nieruchomości ujawniony w dziale I księgi wieczystej powinien przede wszystkim odpowiadać stanowi rzeczywistemu. Dlatego przyjmuje się w orzecznictwie, że wpis w dziale I księgi wieczystej nie jest objęty rękojmią wiary publicznej ksiąg wieczystych (por. uchwała z 28 lutego 1989 r, III CZP 13/89 w OSNC 1990/2/26 i z 4 marca 1990r. r III CZP 15/94, Wokanda 1994/4/5). Organy ewidencyjne mają natomiast obowiązek wynikający z art. 27 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, w przypadku gdy występują niezgodności danych katastru nieruchomości z oznaczeniem nieruchomości w księdze wieczystej, powiadomić sąd o tej niezgodności. Niespójności co do powierzchni działki z ksiąg wieczystych czy aktów notarialnych z danymi z ewidencji gruntów nie był przedmiotem ustaleń w toku modernizacji.

Z tych względów i na podstawie art. 151p.p.s.a sąd orzekł jak w wyroku.