Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosław Wincenciak, Sędziowie sędzia NSA Stanisław Prutis,, sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.), Protokolant Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 03 listopada 2009 r. sprawy ze skargi M. D. na decyzję P. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie nakazania usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości w istniejącym budynku 1. oddala skargę, 2. przyznaje adwokat A. S. od Skarbu Państwa (kasa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku) kwotę 309,80 (trzysta dziewięć złotych osiemdziesiąt groszy) tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne skarżącego wykonane na zasadzie prawa pomocy.

U podstaw podjętego rozstrzygnięcia legły następujące ustalenia.

Na działce nr [...] przy ul. Z. [...] w Ł. usytuowany jest budynek mieszkalny wielorodzinny, podpiwniczony o dwóch kondygnacjach nadziemnych oraz piwnicy i poddaszu nieużytkowym. Lokal mieszkalny oznaczony nr 1 położony na parterze budynku jest zamieszkiwany przez M.D. i stanowi wyłącznie jego własność, natomiast lokal nr 2 położony na pierwszym piętrze stanowi wyłączną własność Z.D. i przez niego jest zamieszkiwany. Powyższy podział wynika z aktu notarialnego (repertorium A nr [...] z dnia [...] sierpnia 1998 r.). Ponadto zgodnie z ww. aktem, każdy ze współwłaścicieli ma udział ½ części wspólnych domu i innych urządzeń, które nie służą do wyłącznego użytku, takich jak: mury, instalacje, wiatrołap i poddasze nieużytkowe.

Wskutek zawiadomienia Komendanta Miejskiego Państwowej Straży Pożarnej w Ł. o nieodpowiednim stanie technicznym przewodu kominowego, zlokalizowanego w ww. budynku, Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego Powiatu Grodzkiego w Ł. po przeprowadzeniu w dniu 17 kwietnia 2009 r. oględzin potwierdził nieodpowiedni stan techniczny i wszczął w dniu 24 kwietnia 2009 r. postępowanie administracyjne w sprawie niewłaściwego stanu technicznego przewodów kominowych.

W związku z powyższym organ I instancji decyzją z dnia [...] maja 2009 r.

nr [...], na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 ustawy Prawo budowlane z 1994 r., nakazał M.D. i Z.D., jako współwłaścicielom ww. budynku usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości poprzez naprawę nieszczelnego przewodu dymowego odprowadzającego spaliny z kotła c.o., należącego do Z.D., który to przewód jest umiejscowiony w kominie omawianego budynku mieszkalnego - w terminie do dnia 30 lipca 2009 r., poprzez umieszczenie w nim rury ze stali kwasoodpornej, zgodnie z opinią kominiarską nr [....] wystawioną przez mistrza kominiarskiego.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł M.D. Zasadniczo odwołujący nie zakwestionował treści nałożonego nakazu, a wyłącznie postanowienie o jego wykonaniu przez obu współwłaścicieli. M.D. stwierdził, iż nie będzie naprawiał szkód, których on sam nie wyrządził, a które poczynił wyłącznie jego brat.

W wyniku ponownego rozpoznania sprawy, P. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w B. decyzją z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...], utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. W uzasadnieniu powołując się na treść art. 66 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego stwierdził, iż zaskarżona decyzja jest prawidłowa pod względem merytorycznym i formalnym. Nie stwierdził w niej także braków proceduralnych.

Zdaniem organu, obowiązek dokonania naprawy instalacji kominowej został nałożony na wszystkich współwłaścicieli budynku solidarnie, ponieważ zgodnie

z aktem notarialnym przewody te stanowią część wspólną, nie dokonano rozgraniczenia i podziału poszczególnych kominów na poszczególnych użytkowników. Przepis art. 66 ust. 1 ustawy Prawo budowlane nie przewiduje rozdzielenia budynku na poszczególne elementy i oceniania jego stanu technicznego, jednakże traktuje obiekt budowlany jako całość, a za cały budynek są odpowiedzialni w równym stopniu zarówno Z.D. jak też M.D., dlatego też obowiązek wykonania czynności został nałożony na obu współwłaścicieli.

Na powyższą decyzję PWINB w B. skargę do sądu administracyjnego wywiódł M.D., wnosząc o ponowne rozpatrzenie sprawy. W uzasadnieniu autor skargi powtórzył zarzuty oraz argumentację podnoszone na etapie postępowania administracyjnego. Główną intencją skarżącego jest brak akceptacji na naprawę komina, którego stan techniczny pogorszył się wyłącznie wskutek użytkowania go przez Z.D. Skarżący stwierdził, iż nie będzie naprawiał szkód wyrządzonych przez jego brata.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje.

Skargę należało oddalić, albowiem jej zarzuty były nieuzasadnione.

Stosownie do treści art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd administracyjny bada legalność zaskarżonej decyzji, to jest jej zgodność

z prawem materialnym określającym prawa i obowiązki stron oraz prawem procesowym regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej

i oceny tej dokonuje w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w sprawie.

Rozpoznając sprawę w tak zakreślonej kognicji, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku nie dopatrzył się, aby w zaskarżonej decyzji zostało naruszone prawo materialne oraz przepisy postępowania administracyjnego.

Na wstępie podnieść należy, iż skarżący, co do zasady nie podważał zasadności nałożonego obowiązku w postaci naprawy nieszczelnego przewodu dymowego odprowadzającego spaliny z kotła c.o., należącego do Z.D. Skarga nie zawiera też zarzutu, co do nałożonego terminu wykonania powyższego obowiązku, ani też naruszenia przepisów procedury administracyjnej zawartych w kodeksie postępowania administracyjnego. Zarzuty skargi sprowadzały się tylko do zakwestionowania, na kim ciążyć ma obowiązek wykonania prac związanych z naprawą komina. Zgodnie bowiem z wolą skarżącego, solidarne zobowiązanie obu współwłaścicieli nieruchomości jest niesprawiedliwe, z uwagi na fakt, iż to tylko Z.D. był "sprawcą" uszkodzenia przewodu kominowego.

W ocenie Sądu, argumenty skargi nie podważają legalności zaskarżonej decyzji, przez co jedynym rozstrzygnięciem mogło być jej oddalenie. W niniejszej sprawie organy administracji publicznej należycie ustaliły stan faktyczny i wydały rozstrzygnięcia biorąc za podstawę prawidłowo wskazane przepisy prawa. Sąd

z urzędu oceniając prawidłowość obu decyzji pod kątem merytorycznym (art. 134 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) stwierdził, iż wydane one zostały z prawidłowej podstawy prawnej, tj. art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118 ze zm.), co też nie zostało w sprawie kwestionowane. W sprawie nie zostały także naruszone przepisy postępowania administracyjnego w takim stopniu, by obligować miały sąd do uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia. O ile bowiem Sąd zauważył naruszenie przez organ I instancji zasady czynnego udziału strony w postępowaniu (art. 10 § 1 kpa), o tyle stwierdzić należało, iż było to uchybienie nieistotne dla ostatecznego rozstrzygnięcia. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego przed wydaniem decyzji w sprawie winien pouczyć stronę w trybie art. 10 § 1 kpa o możliwości zapoznania się ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym i dać możliwość wypowiedzenia się, co do tych dokumentów. Organ pierwszoinstancyjny zaniechał tego obowiązku, czego w uzasadnieniu swojej decyzji nie wytknął organ odwoławczy. Powyższe naruszenie nie było jednak uchybieniem na tyle istotnym, że powodować by miało uchylenie zaskarżonych aktów. Błąd ten został bowiem niejako skonwalidowany w postępowaniu odwoławczym, gdzie PWINB w B. umożliwił stronie wypowiedzenie się co do zebranego w sprawie materiału dowodowego, z czego obaj współwłaściciele działki nr [...] w Łomży skorzystali.

Zaskarżona przez M.D. decyzja jest prawidłowa także od strony podmiotowej. Nałożony na obu współwłaścicieli obowiązek naprawy komina nie mógł być inaczej załatwiony, o czym przekonuje treść aktu notarialnego z dnia [...] sierpnia 1998 r., Rep. A Nr [...]. Zgodnie z przedmiotowym aktem zarówno M.D. jak i Z.D. posiadają równy udział wynoszący ½ części w prawie własności działki gruntu o pow. 1941 m2 oraz innych urządzeń, które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali, takich jak mury, instalacje, wiatrołap i poddasze nieużytkowe i w takiej samej części udział w dwóch budynkach gospodarczych.

Zgodnie z art. 47 § 1 i 2 kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

W niniejszej sprawie zarówno M.D. jak i Z.D. mają równe prawo do części wspólnych w nieruchomości o nr [...] położonej w Ł. przy ul. Z. [...]. Przewody kominowe stanowią część składową domu należącego wspólnie do obydwu braci D. Nakładając obowiązek naprawienia części wspólnej dla obu z nich, organ I instancji nie miał innego wyjścia jak tylko uczynić to także w stosunku do skarżącego. Dla prawidłowego rozstrzygnięcia w sprawie nie ma znaczenia kwestia podnoszona w skardze, który ze współwłaścicieli dokonał uszkodzeń przewodu kominowego. Organ administracji publicznej działa na podstawie obowiązujących przepisów prawa i nie bierze pod uwagę relacji zachodzących między współwłaścicielami nieruchomości. W sprawie utrzymania obiektów budowlanych w należytym stanie technicznym, nie jest istotne, kto dokonał uszkodzenia poszczególnych urządzeń, liczy się natomiast kwestia własności, bowiem to na właściciela (właścicieli) winien być nałożony obowiązek usunięcia nieprawidłowości powstałych w trakcie użytkowania obiektu. Nałożenie tego obowiązku solidarnie oznacza natomiast, że musi on być wykonany, albo łącznie przez obydwu współwłaścicieli, albo przez któregokolwiek z nich. Nie jest ważne z administracyjnego punktu widzenia, kto wykona ten obowiązek. Niemniej jednak niewykonanie nałożonego obowiązku spowoduje konsekwencje także w stosunku do obydwu współwłaścicieli nieruchomości.

Reasumując, nałożenie obowiązku dokonania naprawy instalacji kominowej na wszystkich współwłaścicieli budynku solidarnie, było prawidłowe i zgodne

z obowiązującymi przepisami prawa jak i z treścią aktu notarialnego poświadczającego prawo współwłasności skarżącego do tego budynku. O ile bowiem skarżący odczuwa niesprawiedliwość zaskarżonego aktu prawnego, o tyle nie można mu zarzucić istotnego naruszenia prawa.

W tych okolicznościach sąd na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę oddalił.

O wysokości kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, przyznanych ustanowionemu z urzędu adwokatowi, Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 250 p.p.s.a. oraz przepisów § 2 ust. 3, § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c oraz § 19 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.). Obejmują one opłatę ze czynności adwokata w kwocie 240 zł powiększoną o należny podatek od towarów i usług, wyliczony według 22% stawki w kwocie 52,80 zł oraz kwotę opłaty skarbowej w wysokości 17 zł.