Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Sędzia WSA - Przemysław Szustakiewicz Sędzia WSA - Janusz Walawski Protokolant - ref. staż. Eliza Kusy po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 listopada 2010 r. sprawy ze skargi N. P. na decyzję Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia - stwierdzić istotne naruszenie prawa i poinformować Szefa Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia o stwierdzonych uchybieniach -

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpatrując sprawę ze skargi N. P. na decyzję Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia, uznał za konieczne zwrócenie się do Szefa Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia z informacją o istotnych uchybieniach, jakie ujawniły się w związku z jej rozpoznaniem.

Zaskarżona do Sądu decyzja została podjęta w wyniku rozpoznania odwołania N. P. od decyzji Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w W. z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...], wydanej na podstawie art. 157 § 1 i § 3 w związku z art. 28 k.p.a., odmawiającej wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w L. z dnia [...] kwietnia 2007 r. nr [...].

Jakkolwiek zaskarżona decyzja nie budzi – zdaniem Sądu – zastrzeżeń i została wydana, co znalazło swój wyraz w sentencji wyroku, zgodnie z prawem, to jednak bezspornym jest, że orzeczenie Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w L. z dnia [...] kwietnia 2007 r. nr [...] dotyczące nieżyjącego już [...] J. P., zostało wydane z naruszeniem przepisów o właściwości w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Stosownie bowiem do treści § 4 ust. 4 pkt b) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 maja 2004 r. w sprawie orzekania o zdolności do zawodowej służby wojskowej oraz właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz. U. Nr 133, poz. 1422 ze zm.), do rejonowych wojskowych komisji lekarskich, stosownie do ich właściwości miejscowej, należy orzekanie w stosunku do żołnierzy zawodowych zajmujących stanowiska służbowe od stopnia etatowego majora (komandora podporucznika), z wyjątkiem żołnierzy, o których mowa w § 7 pkt 4, § 9 pkt 4 i § 10 pkt 1, w sprawach wymienionych w § 3 pkt 2 – 4, zaś sprawą, o której mowa w § 3 pkt 4 pkt c) rozporządzenia, jest orzekanie o zdolności do pełnienia służby poza granicami państwa.

Mając na względzie powyższą normę wskazać należy, że podstawowym obowiązkiem organów administracji publicznej jest, stosownie do treści art. 19 k.p.a., przestrzeganie z urzędu swojej właściwości, tj. zdolności prawnej organu do rozstrzygania w trybie postępowania administracyjnego określonej kategorii spraw. Naruszenie powyższego przepisu, polegające na wydaniu decyzji przez organ niewłaściwy, stanowi przesłankę do stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a. Nieważność powoduje przy tym naruszenie każdego rodzaju właściwości przez organ administracji przy wydaniu decyzji, bez względu na trafność merytorycznego rozstrzygnięcia i jedynie upływ 10 lat od jej wydania lub nieodwracalność wywołanych przez nią skutków prawnych – w myśl art. 156 § 2 k.p.a. – uzasadnia odstąpienie od stwierdzenia jej nieważności, bądź też – jak w rozpoznawanej sprawie – przesłanka podmiotowa uniemożliwiająca wszczęcia postępowania w tym przedmiocie.

Tymczasem w rozpoznawanej sprawie, J. P. w dacie orzekania o zdolności do pełnienia służby poza granicami państwa, był zaszeregowany do stopnia etatowego [...] i tym samym orzeczenie Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w L. w tym przedmiocie i wobec tego oficera, zostało wydane z naruszeniem powołanych już wyżej przepisów o właściwości.

W tym stanie rzeczy, na mocy art. 155 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), należało orzec jak w sentencji postanowienia, zaś stosownie do treści art. 155 § 2 ustawy organ, który otrzymał postanowienie, jest zobowiązany w terminie trzydziestu dni od dnia jego otrzymania rozpatrzyć je i powiadomić Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie o podjętych działaniach, które zapobiegną na przyszłość analogicznym naruszeniom prawa.