Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 7 lutego 2018r, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Łoboz Sędziowie: Sędzia WSA Magdalena Froncisz Sędzia WSA Krystyna Daniel (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 7 lutego 2018r. sprawy ze skargi J. K. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy S. w udostępnieniu informacji publicznej na wniosek z dnia 13 listopada 2017r. L stwierdza, że Burmistrza Miasta i Gminy S. dopuścił się bezczynności w rozpoznaniu wniosku, a bezczynność ta nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; II. umarza postępowanie sądowe w zakresie zobowiązania Burmistrza Miasta i Gminy S. do wydania aktu lub dokonania czynności; III. zasądza od Burmistrza Miasta i Gminy S. na rzecz skarżącego J. K. kwotę [...]zł (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W dniu 5 grudnia 2017 roku (data stempla pocztowego) J. K. wniósł, za pośrednictwem Burmistrza Miasta i Gminy S., do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność ww. organu w udostępnieniu informacji publicznej wnioskowanej w piśmie z 13 listopada 2017 roku. Skarżący zarzucił naruszenie:

- art. 61 Konstytucji RP

- art. 1 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 i art. 13 ust. 1 ustawy z 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej.

Wniósł o zobowiązanie organu do dokonania czynności w zakresie udostępnienia informacji publicznej, zgodnie z wnioskiem oraz zasądzenie kosztów postępowania

W uzasadnieniu skarżący podał, że w dniu 13 listopada 2017 roku zwrócił się do Burmistrza Miasta i Gminy S., drogą elektroniczną w trybie informacji publicznej z wnioskiem następującej treści: "podanie wysokości przyznanych nagród i premii wypłaconych każdemu (w tym p. o.) z kierowników/pełnomocników komórek organizacyjnych Urzędu Miasta i Gminy w S. od 1 stycznia 2015 roku do dnia odpowiedzi na ten wniosek, spełniającej w pełni powyższe żądanie Wnioskodawcy w ujęciu rocznym (2015, 2016, 2017), w rozbiciu na poszczególne komórki organizacyjne (osoby). W ujęciu tym proszę o wskazanie imienia i nazwiska, komórki organizacyjnej oraz wysokości przyznanych nagród/premii w rozbiciu na te trzy lata."

Organ, mimo upływu trzech tygodni, nie udzielił wnioskowanej informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę, Burmistrz Miasta i Gminy S. wniósł o umorzenie postępowania sądowego w zakresie zobowiązania organu, oddalenie przedmiotowej skargi jako bezzasadnej oraz zasądzenie kosztów postępowania. Organ wyjaśnił, że e-mail przesłany przez skarżącego został omyłkowo przeniesiony do folderu archiwum przez pracownika dziennika podawczego urzędu. Na elektroniczną skrzynkę podawczą urzędu wpływa dziennie od 100 do 120 spraw, co może tłumaczyć tę omyłkę. W dniu 8 grudnia 2017 roku wpłynęła do Urzędu Miasta i Gminy S. skarga J. K. na bezczynność. Przedmiotowa skarga została przekazana do merytorycznego rozpatrzenia wraz z odszukanym wnioskiem z 13 listopada 2017 roku i w tym samym dniu Burmistrz Miasta i Gminy S. wydał decyzję nr [...] w sprawie odmowy udzielenia J. K. informacji publicznej żądanej treści. Decyzja została wydana w oparciu o art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Niniejsza sprawa została rozpoznana w postępowaniu uproszczonym, bowiem zgodnie z art. 119 pkt 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2017.1369) - dalej "p.p.s.a." sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym, jeżeli przedmiotem skargi jest bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że spełnione zostały warunki formalne do wystąpienia ze skargą do sądu administracyjnego na bezczynność, gdyż skarga na bezczynność w przedmiocie informacji publicznej nie musi być poprzedzona żadnym środkiem zaskarżenia.

W myśl art. 149 § 1 p.p.s.a. sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4 albo na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 4a:

1) zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności;

2) zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa;

3) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania.

Zgodnie z § 1a art. 149 jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Z kolei § 1b stanowi, że sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1 i 2, może ponadto orzec o istnieniu lub nieistnieniu uprawnienia lub obowiązku, jeżeli pozwala na to charakter sprawy oraz niebudzące uzasadnionych wątpliwości okoliczności jej stanu faktycznego i prawnego. Bezczynność podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji publicznej ma miejsce wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie podmiot ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub prowadził postępowanie, ale mimo istnienia ustawowego obowiązku nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu, albo nie podjął stosownej czynności. Dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie mają znaczenia powody, dla których określony akt nie został podjęty lub czynność dokonana a w szczególności, czy bezczynność została spowodowana zawinioną lub też niezawinioną opieszałością podmiotu, czy też wiąże się z jego przeświadczeniem, że stosowny akt lub czynność w ogóle nie powinna zostać dokonana.

W sprawach dostępu do informacji publicznej zakres przedmiotowy wyznacza pojęcie informacji publicznej (art. 1 ust. 1 ustawy z 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej, Dz. U. 2016.1764).), zaś zakres podmiotowy - wykonywanie zadań publicznych przez adresata wniosku (art. 4 ust. 1 tej ustawy). Rzeczą organu, do którego wpływa wniosek o udostępnienie informacji publicznej jest załatwienie go w przepisany sposób, czyli udostępnienie informacji, jeśli ją wytworzył bądź jest w jej posiadaniu, albo odmowa lub umorzenie postępowania z przyczyn uregulowanych ustawą, albo wreszcie poinformowanie, że żądane dane nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu ustawy.

W dniu 13 listopada 2017 roku skarżący złożył do Burmistrza Miasta i Gminy S. wniosek o udostępnienie informacji publicznej w zakresie wysokości przyznanych nagród i premii wypłaconych pracownikom w latach 2015-2017. Nie ulega wątpliwości i nie jest pomiędzy stronami sporne, że informacje dotyczące wynagrodzenia osób pełniących funkcje publiczne stanowią informację, o której mowa w art. 61 Konstytucji RP.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. W myśl art. 13 ust. 2 ustawy jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku. Przyjmuje się, że termin czternastodniowy jest również obowiązujący w przypadku załatwienia wniosku w drodze decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej (art. 16 ust. 1 ustawy). Oznacza to, że termin załatwienia przedmiotowego wniosku upływał w dniu 27 listopada 2017 roku. Tymczasem załatwienie wniosku w niniejszej sprawie nastąpiło decyzją odmowną z 8 grudnia 2017 roku. Bezczynność organu miała więc miejsce w niniejszej sprawie w okresie od 28 listopada do 7 grudnia 2017 r. - kiedy to wbrew prawnemu obowiązkowi nie załatwiano wniosku.

W tym miejscu trzeba podkreślić, że poza zakresem niniejszej sprawy jest badanie prawidłowości decyzji o odmowie udzielenie informacji publicznej. Sąd rozpoznając skargę na bezczynność w zakresie dostępu do informacji publicznej bada jedynie, czy wniosek został rozpoznany w całości. Taka właśnie sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie. Wniosek dotyczył wszystkich przyznanych nagród i premii wypłaconych dla kierowników/pełnomocników komórek organizacyjnych Urzędu Miasta i Gminy w S. od 1 stycznia 2015 r. do dnia odpowiedzi. Organ wprawdzie po terminie, lecz jednak w całości rozpoznał wniosek o udostępnienie informacji publicznej.

Istotne jest jednak, że załatwienie wniosku nastąpiło po wniesieniu rozpoznawanej obecnie skargi, co oznacza, że organ w dacie wniesienia skargi pozostawał w bezczynności. W razie stwierdzenia stanu bezczynności art. 149 § 2 p.p.s.a. nakazuje sądowi dokonać oceny, czy bezczynność ta miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. W niniejszej sprawie sąd uznał, że zaistniała bezczynność nie miała charakteru rażąco naruszającej prawo. Opóźnienie w udzieleniu odpowiedzi na wniosek trwało kilka dni i nie wynikało ze złej woli organu, a z przeoczenia wniosku skarżącego. Organ niezwłocznie, po wniesieniu skargi, odszukał wniosek i go rozpoznał. Wobec powyższego na podstawie art. 149 § 2 w pkt I wyroku orzeczono o braku rażącego naruszenia prawa.

W dacie wydawania wyroku, bezczynność Burmistrza w zakresie rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej nie miała miejsca. W tej sytuacji postępowanie w zakresie zobowiązania organu do wydania aktu, interpretacji albo do dokonania czynności (art. 149 § 1 pkt 1 p.p.s.a.) musiało zostać umorzone jako bezprzedmiotowe na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. o czym orzeczono w punkcie II wyroku.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a. zasądzając 100 zł, które skarżący zobowiązany był uiścić tytułem wpisu od skargi (punkt III wyroku).