drukuj    zapisz    Powrót do listy

6010 Pozwolenie na budowę, użytkowanie obiektu lub jego części,  wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu, prz, Budowlane prawo, Inspektor Nadzoru Budowlanego, Oddalono skargę kasacyjną, II OSK 1554/08 - Wyrok NSA z 2009-08-04, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II OSK 1554/08 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2009-08-04 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2008-09-30
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Jan Paweł Tarno
Maria Czapska - Górnikiewicz /przewodniczący/
Tomasz Zbrojewski /sprawozdawca/
Symbol z opisem
6010 Pozwolenie na budowę, użytkowanie obiektu lub jego części,  wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu, prz
Hasła tematyczne
Budowlane prawo
Sygn. powiązane
VII SA/Wa 1931/07 - Wyrok WSA w Warszawie z 2008-06-25
Skarżony organ
Inspektor Nadzoru Budowlanego
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 Art. 145 § 1 pkt 1 lit. c), pkt 2, art. 183, art. 184
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Dz.U. 2006 nr 156 poz 1118 83 ust. 1, 88a ust. 1 pkt 1
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - tekst jednolity
Dz.U. 2000 nr 98 poz 1071 art. 6, 7, 8, 9, 15, 19, 28, 61 § 1, 65 § 1, 104 § 1, 127, 138 § 1 pkt 1, 144, 156 § 1 pkt 1
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Czapska – Górnikiewicz Sędziowie sędzia NSA Jan Paweł Tarno sędzia NSA Tomasz Zbrojewski (spr.) Protokolant Anna Połoczańska po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 czerwca 2008 r. sygn. akt VII SA/Wa 1931/07 w sprawie ze skargi I. K. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2007r. nr [...] w przedmiocie przekazania według właściwości oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 25 czerwca 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę I.K. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2007 r. w przedmiocie przekazania pisma według właściwości.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przyjął następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Postanowieniem Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2007 r. przekazano Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w Zabrzu, według właściwości na podstawie art. 65 § 1 kpa, wniosek I.K. z dnia 14 czerwca 2007 r. stanowiący żądanie wszczęcia postępowania administracyjnego i dopuszczenia do sprawy na prawach strony na podstawie art. 28 kpa, w sprawie lokali użytkowych usytuowanych na parterze budynków mieszkalnych wielorodzinnych przy ul. A. 6 i 10 w Z., zlokalizowanych w bezpośrednim sąsiedztwie wynajętego przez I.K. mieszkania. W uzasadnieniu organ podał, że skarżąca żąda czynności, które nie należą do kompetencji Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego określonych w art. 82 ust. 3 ustawy Prawo budowlane, a poza tym organ ten jest co do zasady organem II instancji.

W złożonym zażaleniu I.K. podniosła, że w dniu 22 maja 2007 r. złożyła do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Zabrzu wniosek o rozpatrzenie niezgodności przebudowy lokali usługowych na sąsiedniej nieruchomości. W odpowiedzi zawartej w piśmie z dnia 25 maja 2007 r. organ ten stwierdził, że jedynie Spółdzielnia A. jako właściciel budynku może żądać wszczęcia postępowania. Zdaniem skarżącej organ stopnia wojewódzkiego powinien jej wniosek potraktować jako odwołanie od pisma z dnia 25 maja 2007 r. Ponadto skarżąca podniosła, że jest osobą niepełnosprawną, porusza się na wózku inwalidzkim. Ma odpowiednio przystosowane przez Urząd Miejski mieszkanie. W tej sytuacji przeprowadzka nie wchodzi w grę. Jej skargi składane wielokrotnie dotyczą samowoli budowlanych urządzeń wentylacyjnych.

Postanowieniem z dnia [...] września 2007 r. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie, wskazując w uzasadnieniu, że organem właściwym do rozpoznania pisma w I instancji jest Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego, gdyż do niego zgodnie z art. 84 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane należy kontrola przestrzegania i stosowania przepisów prawa budowlanego oraz kompetencje określone w art. 83 ust. 1 ustawy. Organ zwrócił uwagę, że skarżąca domaga się wszczęcia postępowania administracyjnego na podstawie art. 61 kpa, tak w piśmie z dnia 14 czerwca 2007 r., jak i w zażaleniu na postanowienie o przekazaniu wg właściwości.

W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie I.K. podniosła, iż w zakładach usługowych występują nieprawidłowości budowlane, utrudniające skarżącej przebywanie we własnym mieszkaniu. Skarżąca wniosła, aby Sąd "zobligował PINB w Zabrzu do przeprowadzenia postępowania w trybie administracyjnym".

W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonym postanowieniu.

Oddalając skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zauważył w pierwszej kolejności, że zgodnie z art. 19 kpa organy administracji publicznej przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Jeżeli organowi administracji publicznej, do którego skierowano wniosek o wszczęcie postępowania ustawa nie przyznała kompetencji do jego załatwienia, to stosownie do przepisu art. 65 § 1 w zw. z art. 63 § 1 kpa ma on obowiązek niezwłocznego przekazania wniosku do organu właściwego w drodze postanowienia, zawiadamiając o tym wnoszącego podanie.

Z pisma skarżącej, nazwanego odwołaniem, wynika, że żąda ona wszczęcia postępowania administracyjnego i dopuszczenia jej do udziału w tym postępowaniu. O rzeczywistej treści żądania zawartego w piśmie złożonym do organu administracji publicznej nie decyduje jego tytuł nadany przez stronę, ale rzeczywista treść pisma. Skarżąca jasno i konkretnie zgłosiła żądanie wszczęcia postępowania, potwierdzając je w następnych pismach. Skarżąca podniosła wprawdzie, że jej pismo powinno się traktować jako odwołanie od informacji udzielonej przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 25 maja 2007 r., organy zasadnie jednak nie uznały pisma za środek odwoławczy, gdyż służy on jedynie od aktów administracyjnych załatwiających sprawę w formie decyzji lub postanowienia. Wspominane pismo nie załatwiało zaś żadnej sprawy administracyjnej, a prawo administracyjne nie przewiduje wydawania odrębnego aktu administracyjnego, którego przedmiotem byłoby orzekanie o przymiocie strony.

W ocenie Sądu I instancji organy przekazujące sprawę zasadnie oceniły, że podnoszone przez skarżącą zarzuty, jako dotyczące przestrzegania i stosowania przepisów prawa budowlanego należą do właściwości organów nadzoru budowlanego zgodnie z art. 84 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane. Do organu stopnia powiatowego jako organu I instancji, należy zatem wszczęcie postępowania w zakresie nieprawidłowości wskazanych przez skarżącą i określenie kręgu podmiotów mających przymiot strony.

W skardze kasacyjnej skierowanej do Naczelnego Sądu Administracyjnego I.K., reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, podniosła zarzut naruszenia przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 1 § 1 ustawy o ustroju sądów administracyjnych i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku z art. 6, art. 7, art. 8, art. 9, art. 28, art. 107 § 1, art. 127 § 1 i 2, art. 15, art. 19, art. 65 § 1, art. 138 § 1 i art. 144 kpa, art. 83 ust. 2 i art. 88a ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy Prawo budowlane oraz art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w związku z art. 156 § 1 pkt 1 kpa poprzez wadliwe wykonanie przez Sąd I instancji kontroli zgodności z prawem zaskarżonego postanowienia oraz postanowienia go poprzedzającego, a w rezultacie oddalenie skargi w sytuacji, w której skargę należałoby uwzględnić, a w konsekwencji utrzymanie w obrocie prawnym postanowienia wydanego z naruszeniem prawa.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej jej autor wskazał, iż pismo Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 25 maja 2007 r. winno być uznane za decyzję administracyjną, mimo że brak jest wszystkich elementów wymaganych art. 107 kpa. Organ administracji po wszczęciu postępowania ma obowiązek rozstrzygnąć żądanie strony, czyli rozstrzygnąć sprawę administracyjną. Także ocena, czy podmiot żądający wszczęcia postępowania spełnia przesłanki strony, o których mowa w art. 28 kpa musi przybrać formę określonego aktu administracyjnego, w tym przypadku – decyzji. Pełnomocnik skarżącej podkreślił, że zagadnienie formy aktu organu administracji o uznaniu względnie odmowie uznania danego podmiotu za stronę postępowania administracyjnego ma istotne znaczenie z punktu widzenia ochrony praw jednostki, której powinno się zapewnić możliwość obrony przez uruchomienie weryfikacji aktu za pomocą określonych środków zaskarżenia. Pismo skarżącej z dnia 14 czerwca 2007 r. winno zatem zostać potraktowane jako odwołanie. Opierając się na założeniu, że pismo z dnia 25 maja 2007 r. stanowi decyzję, autor skargi kasacyjnej stwierdza, iż w sprawie zapadły orzeczenia w trzech instancjach, a postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego jako wydane w III instancji podjęte zostało bez podstawy prawnej. Naruszona została również zasada przestrzegania przez organy administracji właściwości, gdyż decyzja w I instancji została wydana przez PINB, a GINB jest właściwy jako organ odwoławczy w sprawach, gdzie decyzja w I instancji została wydana przez WINB.

W ocenie autora skargi kasacyjnej Sąd I instancji błędnie ocenił uprawnienia skarżącej jako strony postępowania, co doprowadziło do naruszenia art. 28 kpa. Błędnym jest przyznanie legitymacji wyłącznie spółdzielni z pominięciem osób, którym przysługuje własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego. Pełnomocnik skarżącej powołał się przy tym na wyrok WSA w Warszawie, w którym stwierdzono, że uprawnienia wspólnoty i poszczególnego właściciela nie są wobec siebie konkurencyjne i nie wykluczają się wzajemnie. Zdaniem autora skargi kasacyjnej powyższe wskazuje, że również spółdzielca może w określonych okolicznościach posiadać interes prawny.

Powołując takie zarzuty w ramach podstawy kasacyjnej, o której mowa w art. 174 pkt 2 p.p.s.a., autor skargi kasacyjnej wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji, zasądzenie kosztów postępowania oraz przyznanie kosztów zastępstwa procesowego dla pełnomocnika ustanowionego z urzędu.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw.

Stosownie do art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) – zwanej p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej z urzędu biorąc pod uwagę jedynie nieważność postępowania. W niniejszej sprawie żadna z przesłanek wymienionych w art. 183 § 2 p.p.s.a. nie wystąpiła, stąd też kontrola instancyjna ograniczała się jedynie do zbadania zasadności zarzutów podniesionych w skardze kasacyjnej, a poza kontrolą pozostawała natomiast zgodność orzeczenia z innymi przepisami prawa.

Przedmiot oceny w postępowaniu przed sądem administracyjnym stanowi postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września

2007 r. utrzymujące w mocy postanowienie Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2007 r. w sprawie przekazania pisma według właściwości, wydane na podstawie art. 65 § 1 kpa.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że przepis art. 19 kpa nakłada na organy administracji publicznej obowiązek przestrzegania z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej, a uchybienia w tym zakresie zostały zaliczone do wad, które skutkować muszą stwierdzeniem nieważności aktu w myśl art. 156 § 1 pkt 1 kpa.

W konsekwencji, stosownie do art. 65 § 1 kpa, jeżeli organ administracji publicznej, do którego podanie wniesiono, jest niewłaściwy w sprawie, niezwłocznie przekazuje je do organu właściwego, a przekazanie to następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Rozważenia w rozpoznawanej sprawie wymaga zatem charakter pisma I.K. z dnia 14 czerwca 2007 r. skierowanego do Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, który determinować będzie właściwość organu administracji publicznej.

W opinii autora skargi kasacyjnej pismo skarżącej z dnia 14 czerwca 2007 r. stanowi odwołanie od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Zabrzu z dnia 25 maja 2007 r., nazwanej pismem, oraz żądanie wszczęcia postępowania w zakresie prawa budowlanego.

Pogląd autora skargi kasacyjnej, że pismo Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Zabrzu, mimo niedochowania formy, stanowi decyzję administracyjną w przedmiocie odmowy przyznania skarżącej statusu strony w żaden sposób nie zasługuje na aprobatę.

Zgodnie z art. 104 § 1 kpa organ administracji publicznej załatwia sprawę przez wydanie decyzji. Podkreślenia jednak wymaga, iż przepis ten nie stanowi samodzielnej podstawy do wydawania decyzji przez określone organy administracji. Z konstytucyjnej zasady działania organów władzy publicznej na podstawie i w granicach prawa i z zasady ogólnej, ustanowionej w art. 6 kpa, wynika bowiem, że nie można domniemywać stosowania władczej i jednostronnej formy działania, jaką jest decyzja administracyjna tylko z okoliczności sprawy lub z samego przepisu art. 104 kpa. Podstawę do jej wydania trzeba wyprowadzić z powszechnie obowiązujących przepisów prawa materialnego (vide: B. Adamiak, J. Borkowski. Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz. Warszawa 2004, s. 455).

Na gruncie rozpoznawanej sprawy oznacza to, że aby Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Zabrzu miał prawo i obowiązek rozstrzygnięcia o statusie strony konkretnego podmiotu w formie samodzielnej decyzji, musiałby istnieć przepis prawa, który taką możliwość przewidywałby. Tymczasem żaden z przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), ani żaden z przepisów kpa nie daje podstaw do wydania takiego rozstrzygnięcia.

I choć należy podzielić stanowisko autora skargi kasacyjnej, że pisma zawierające minimum elementów niezbędnych do zakwalifikowania ich jako decyzji uznaje się za decyzję, to jednak twierdzenie to polega na prawdzie jedynie wówczas, gdy przedmiotem rozstrzygnięcia jest sprawa podlegająca załatwieniu w drodze decyzji administracyjnej.

Skoro zatem, z uwagi na podniesione wcześniej argumenty, nie sposób uznać, że pismo Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Zabrzu stanowi decyzję administracyjną, od której przysługuje środek odwoławczy, to konsekwentnie pismo skarżącej z dnia 14 czerwca 2007 r. nie może być potraktowane jako odwołanie.

Pismo z dnia 14 czerwca 2007 r., nazwane odwołaniem, zostało skierowane do Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Katowicach, jednak nie było zdolne wszcząć postępowania odwoławczego, jak już wcześniej wskazano. Nie zawierało również żądania, które mogło być przedmiotem postępowania przed tym organem. Skarżąca domagała się bowiem wszczęcia postępowania w sprawie prawidłowości stosowania przepisów prawa budowlanego, które to sprawy należą do właściwości powiatowego inspektora nadzoru budowlanego jako organu pierwszej instancji, stosownie do art. 83 ust. 1 ustawy Prawo budowlane. Zasadnie zatem pismo skarżącej z dnia 14 czerwca 2007 r. przekazane zostało do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Zabrzu, jako organu właściwego. Nie dopuszczono się tym samym naruszenia, o którym mowa w art. 156 § 1 pkt 1 kpa.

W świetle powyższych rozważań za całkowicie chybione uznać należy zarzuty dotyczące naruszenia zasady dwuinstancyjności poprzez wydanie przez Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego postanowienia w III instancji. Jak już bowiem wcześniej wskazano przedmiotem oceny legalności jest przekazanie podania według właściwości, w której to sprawie postanowienie z dnia [...] czerwca 2007 r. zostało wydane przez Śląskiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Katowicach jako organ I instancji, zaś postanowienie z dnia [...] września 2007 r. przez Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, jako organ odwoławczy stosownie do art. 88a ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane. Pismo Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Zabrzu z dnia 25 maja 2007 r. stanowiące jedynie informację organu władzy publicznej skierowaną do skarżącej, nie jest aktem administracyjnym załatwiającym sprawę i nie może być traktowane – jak uważa autor skargi kasacyjnej – za orzeczenie zapadłe przed organem I instancji.

Tym samym za niezasadne należy uznać zarzuty naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku z art. 15, art. 19, art. 127 § 1 i 2, art. 138 § 1 i art. 144 kpa, art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w związku z art. 156 § 1 pkt 1, a także art. 83 ust. 2 i art. 88a ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy Prawo budowlane.

Odnosząc się natomiast do argumentów skargi kasacyjnej dotyczących posiadania przez skarżącą przymiotu strony, uznać należy, że są one również bezzasadne.

W pierwszej kolejności wypada po raz kolejny podkreślić, że przedmiotem oceny jest postanowienie o przekazaniu podania według właściwości, nie zaś akt wydany w postępowaniu z zakresu spraw budowlanych, w którym może podlegać analizie również zasadność przyznania bądź nieprzyznania przez organ administracji publicznej statusu strony tegoż postępowania. Już z tego powodu zarzuty skargi kasacyjnej muszą zostać uznane jako bezpodstawne i przedwczesne.

Niemniej jednak Naczelny Sąd Administracyjny uznał za stosowne odniesienie się do twierdzeń autora skargi kasacyjnej również w powyższym zakresie.

Przede wszystkim warto zauważyć, iż podstawowym przepisem regulującym kwestię statusu strony jest art. 28 kpa, zgodnie z którym stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek

Jak wynika z powyższego, dla uznania za stroną postępowania ważne jest, aby podmiot legitymował się interesem prawnym. Istotne jest również, że musi istnieć postępowanie administracyjne, w którym podmiot występować będzie w charakterze strony. W rozpoznawanej sprawie rozważenia wymagają dwie kwestie.

Po pierwsze, pismo skarżącej z dnia 22 maja 2007 r. stanowi żądanie wszczęcia postępowania w sprawach z zakresu prawidłowości stosowania przepisów prawa budowlanego, należących do kompetencji organów nadzoru budowlanego. Należy jednak zwrócić uwagę, iż nie każde żądanie skierowane do organu administracji publicznej jest zdolne wywołać skutek w postaci wszczęcia postępowania. Co prawda w myśl art. 61 § 1 kpa postępowanie administracyjne wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu, jednak przepis ten musi być interpretowany w związku z przepisami prawa materialnego, które nie tylko wyznaczają rodzaj spraw załatwianych w drodze decyzji administracyjnej, ale i wskazują, czy postępowanie administracyjne może być wszczęte tylko z urzędu czy również na żądanie ((vide: B. Adamiak, J. Borkowski. Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz. Warszawa 2004, s. 337). W sprawach budowlanych, zwłaszcza tych należących do właściwości organów nadzoru budowlanego, obowiązuje zasada oficjalności. Zatem w sprawach dotyczących badania legalności budowy czy użytkowania obiektów budowlanych postępowanie może być wszczęte jedynie z urzędu, a pisma kierowane do organów nadzoru budowlanego stanowią jedynie postulaty, niemające mocy żądania, o których mowa w art. 61 § 1 kpa. Samo zatem pismo skarżącej nie mogło wszcząć postępowania, a skoro tak, przedwczesne jest rozważanie, czy skarżącej przysługuje przymiot strony w tym postępowaniu, którego przedmiot nie został również sprecyzowany. Brak toczącego się postępowania w sprawie administracyjnej, na etapie przekazywania pisma według właściwości, przesądzić musi o swoistej bezprzedmiotowości argumentów strony skarżącej w tym zakresie.

Po drugie, zupełnie nieuzasadnione jest wywodzenie przez autora skargi kasacyjnej interesu prawnego skarżącej z przysługującego spółdzielczego własnościowego prawa do zajmowanego lokalu mieszkalnego. Uznać trzeba, że w szczególnych przypadkach członek spółdzielni, któremu przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu może uzyskać przymiot strony postępowania. Jednak z akt administracyjnych wynika bezspornie, że skarżącej nie przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Zamieszkuje ona bowiem w lokalu, którego najemcą na prawach spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego jest jej syn M.K. Tym samym całkowicie niezrozumiałe jest posługiwanie się przez autora skargi kasacyjnej argumentami wywodzonymi z innych instytucji, czyli własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu bądź nawet prawa własności we wspólnocie mieszkaniowej.

Tym samym za nieuzasadniony należy uznać zarzut naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w związku z art. 28 kpa.

Natomiast nie jest możliwe odniesienie się z użyciem jurydycznej rzeczowej argumentacji do zarzutów naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku z art. 6, art. 7, art. 8 i art. 9 kpa poprzez wadliwe wykonanie przez Sąd I instancji kontroli zgodności z prawem zaskarżonego postanowienia, a w rezultacie oddalenie skargi, w sytuacji, gdy skargę tę należało uwzględnić. Warto bowiem zauważyć, iż związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego podstawami skargi kasacyjnej wymaga prawidłowego ich określenia w samej skardze. Oznacza to konieczność powołania konkretnych przepisów prawa, którym zdaniem skarżącego uchybił Sąd, jak również uzasadnienia ich naruszenia, a w razie zgłoszenia zarzutu naruszenia prawa procesowego - wskazania dodatkowo, że wytknięte naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Skarga kasacyjna w tej części nie spełnia powyższych wymogów, gdyż jej autor nie uzasadnił zgłoszonych zarzutów, a i sformułowany sposób naruszenia przepisów przez Sąd I instancji nie pozwala na odczytanie intencji autora.

Z tych wszystkich względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 p.p.s.a., orzekł jak w pkt 1 sentencji.

Naczelny Sąd Administracyjny nie orzekł w przedmiocie wynagrodzenia dla pełnomocnika z urzędu, albowiem przepisy art. 209 i art. 210 p.p.s.a. mają zastosowanie tylko co do kosztów postępowania między stronami. Natomiast wynagrodzenie dla pełnomocnika ustanowionego z urzędu za wykonaną pomoc prawną ze środków Skarbu Państwa, przyznawane jest przez wojewódzki sąd administracyjny według zasad określonych w art. 258 - 261 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt