Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Renata Czeluśniak (spr.) Sędziowie : WSA Kazimierz Bandarzewski WSA Mariusz Kotulski Protokolant : Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi A.S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 4 lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania, I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie organu I instancji, II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżącego A.S. kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Na podstawie art. 98 § 1 w związku z art. 101, art. 103 oraz art. 123 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. nr 98 poz. 1071 z późniejszymi zmianami) postanowieniem z dnia 4 grudnia 2009 r. Prezydent Miasta odmówił zawieszenia postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji pn.:"budowa budynku mieszkalnego wolnostojącego jednorodzinnego z garażem na działce nr "1" obręb [...], wraz z infrastrukturą techniczną i drogą dojazdową na działkach nr "1" i "2" obręb [...] i "3" obręb [...] i budowa wjazdu z działki nr "3" obręb [...] na działkę nr "2" obręb [...] przy ul. [...] w K.".

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że w dniu 18.11.2009 r. wpłynął wniosek A. S. o zawieszenie postępowania toczącego się w Wydziale Architektury i Urbanistyki UM, wszczętego na wniosek W. M. o ustalenie warunków zabudowy dla ww. inwestycji. Rozpatrując wniosek o zawieszenie postępowania stwierdzono, że przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 nr 98 poz. 107 z późniejszymi zmianami) przewidują dwa rodzaje podstaw zawieszenia postępowania administracyjnego, tj. fakultatywne zawieszenie postępowania na wniosek (art. 98 kpa) oraz obligatoryjne zawieszenie postępowania z urzędu (art. 97 kpa). Zgodnie z art. 98 § 1 kpa postępowanie można zawiesić, jeżeli wystąpi o to strona na żądanie której postępowanie zostało wszczęte a nie sprzeciwiają się temu inne strony oraz nie zagraża to interesowi społecznemu. Tylko zatem w przypadku złożenia przez stronę na żądanie której określone postępowanie zostało wszczęte wniosku o zawieszenie postępowania oraz braku sprzeciwu pozostałych stron postępowania, zawieszenie byłoby możliwe, przy czym zawieszenie postępowania z art. 98 § 1 kpa jest fakultatywne, co oznacza, że organ może ale nie musi przychylić się do wniosku inwestora o zawieszenie postępowania, nawet w sytuacji, gdy przesłanki zawieszenia postępowania zostały spełnione, inaczej niż w przypadku podstaw do zawieszenia postępowania z urzędu, kiedy to organ administracji jest zobligowany do zawieszenia postępowania, o ile zrealizowana zostanie którakolwiek z przesłanek wymienionych w art. 97 § 1 kpa. Podniesiono dalej, że A. S. który złożył wniosek o zawieszenie postępowania, nie jest stroną na żądanie której postępowanie zostało wszczęte. Stroną tą jest W. M. i tylko w przypadku złożenia przez niego wniosku o zawieszenie postępowania oraz braku sprzeciwu pozostałych stron postępowania, zawieszenie postępowania byłoby możliwe w trybie art. 98 § 1 kpa, a w związku z brakiem podstaw do zawieszenia postępowania określonych w tym przepisie należało odmówić zawieszenia postępowania.

W zażaleniu na ww. postanowienie A. S. wniósł o uchylenie w całości postanowienia Prezydenta Miasta z dnia 04.12.2009 r. na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 w zw. z art. 101 § 3, 141 i 144. ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. 2000 Nr 98, póz. 1071 z póz. zm.) podnosząc, że w piśmie z dnia 18.11.2009 r. poinformował o tym, iż istnieją przesłanki do zawieszenia postępowania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 kpa, a zagadnienie prejudycjalne stanowi postępowanie sądowe nie zakończone ostatecznym i wykonalnym wyrokiem, które rozstrzygnie czy działki "1", "2" objęte wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy kiedykolwiek powstaną. Podniósł, że przedstawił również postanowienia Sądu wskazujące na toczące się postępowanie, argumentując swoje stanowisko tym, iż obecnie nie jest wykonalne postanowienie z dnia [...] listopada 2008 r. sygn. akt: [...], w którym dokonano podziału działki nr "4" obręb [...] jedn. ewid. [...], co oznacza, że działki objęte wnioskiem nie mogły zostać wyodrębnione geodezyjnie, a co za tym idzie nie mogą być objęte wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy. W świetle prawa na terenie objętym wnioskiem istnieje bowiem działka nr "4" obręb [...]. Żalący się wskazał, że organ pierwszej instancji wydając postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania całkowicie pominął odpowiedzi na przedstawione przez niego argumenty. Organ całe uzasadnienie postanowienia oparł na przepisach, które w przedmiotowej sprawie nie mają zastosowania czyli art. 98 kpa. Podobna sytuacja była już przedmiotem rozważań Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (wyrok WSA Warszawa z 2005-03-11 I SA/Wa 33/04 Legalis), który stwierdził: "Skoro we wniosku strona zwróciła się o zawieszenie postępowania nadzorczego do czasu zakończenia postępowania w sprawie przed sądem cywilnym z powództwa wnioskodawcy przeciwko drugiej stronie postępowania administracyjnego, bowiem zdaniem strony wynik tej sprawy będzie miał wpływu na wynik postępowania administracyjnego, to wniosek ten należało rozpatrzeć w oparciu o art. 97 § 1 pkt 4 kpa. Jeżeli organ przyjął, że wniosek o zawieszenie postępowania został zgłoszony w trybie art. 98 § 1 kpa i ze względu na brak zgody jednej ze stron na zawieszenie postępowania nadzorczego odmówił zawieszenia postępowania, to naruszył przepis art. 97 § 1 pkt 4 kpa". A.S. stwierdził, że w toczącym się postępowaniu organ I instancji nie rozpatrywał sprawy na podstawie artykułu, na który się powołał czyli art. 97 § 1 pkt 4, lecz oparł swoje rozważania na błędnych założeniach co do legitymacji prawnej do złożenia wniosku - organ nie sprawdził czy ma do czynienia z zagadnieniem wstępnym, a co za tym idzie, czy zachodzą przesłanki obligatoryjnego zawieszenia postępowania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4.

Uczestnik wyraził stanowisko, że organ ma obowiązek sprawdzenia przekazanych dokumentów, które mogą stanowić podstawę zawieszenia postępowania, o czym świadczy orzecznictwo sądowoadministracyjne. Organ jednak nie podjął czynności mających na celu rozpatrzenie dołączonego materiału dowodowego, co stanowi –jego zdaniem - naruszenie przepisów prawa administracyjnego tj.: art. 7, art. 77 §1 i art. 80 kpa, a ponadto lakoniczne, odbiegające od treści wniosku uzasadnienie postanowienia z dnia 04.12.2009 r. narusza zasady ustalone w artykule 107 § 3 kpa (w zw. z art. 126 kpa). W związku z powyższym wniósł o uchylenie postanowienia o odmowie zawieszenia postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji przy ul. [...].

Postanowieniem z dnia 4 lutego 2010 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] po rozpoznaniu zażalenia A. S. na postanowienie Prezydenta Miasta z dnia 04.12.2009 r., działając na mocy art. 98 § 1, art. 138 § 1 pkt 1 kpa w zw. z art. 144 kpa utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie.

W uzasadnieniu podano, że postanowienie organu I Instancji, odmawiające zawieszenia postępowania o wydanie warunków zabudowy jest prawidłowe i brak jest podstaw do jego zmiany bądź uchylenia, bowiem analiza zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego wskazuje na niezasadność zarzutów zażalenia. Wskazano, że jest bezspornym, że żądanie zawieszenia toczącego się postępowania o wydanie warunków zabudowy, zostało zawarte we wniosku A. S., który twierdził, że zachodzą przesłanki opisane w art. 97 § 1 pkt 4 kpa. Ową prejudycjalnością jest fakt, że działki nr "1" i "5" nie mogą być geodezyjnie wyodrębnione do czasu zakończenia toczącego się przed sądem postępowania o zniesienie współwłasności, co oznacza, że postępowanie sądowe, nie zakończone ostatecznym i wykonalnym wyrokiem stanowi zagadnienie prejudycjalne. Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło, że postępowanie administracyjne jest uregulowanym prawem ciągiem czynności procesowych podejmowanych przez organy administracji publicznej w celu rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej. Postępowanie to winno mieć charakter ciągły, tzn. toczyć się bez przerwy od momentu wszczęcia postępowania aż do chwili wydania decyzji przez organ prowadzący postępowanie Ciągłość postępowania jest czynnikiem zapewniającym możliwość rozstrzygnięcia sprawy w granicach obowiązujących terminów. Jednakże nie można nie liczyć się z tym, że w pewnych okolicznościach przerwanie toku postępowania okaże się z przyczyn faktycznych lub prawnych nieuniknione i takiej konieczności służy instytucja zawieszenia postępowania. Kodeks postępowania administracyjnego w przepisach art. 97 § 1 i § 2, oraz art. 98 § 1 i § 3, instytucję taką ustanowił, przy czym przepis art. 97 wyznacza podstawy obligatoryjnego zawieszenia postępowania, które to zawieszenie toczy się z urzędu. Natomiast przepis art. 98 reguluje fakultatywne zawieszenie postępowania i uprawnienie z niego wynikające służy wyłącznie stronie, na której żądanie wszczęto postępowanie. Nadto w sytuacji badania możliwości zawieszenia postępowania w związku z wnioskiem strony, organ winien ustalić, czy nie sprzeciwiają się temu inne strony, jak i czy działanie takie nie zagraża interesowi społecznemu. Przepis ten wymienia także pięć przesłanek, ziszczenie się których daje możliwość zawieszenia postępowania. Niespełnienie choćby jednej z nich powoduje, że organ nie może zawiesić postępowania w tym trybie. Stwierdzono, że skoro faktem jest, że A. S. złożył wniosek o zawieszenie postępowania, to organ administracji miał obowiązek wniosek taki załatwić i odpowiedzieć na niego w formie prawem przewidzianym. W związku z zaistniałym stanem faktycznym, wobec okoliczności, że wniosek o zawieszenie pochodził od strony, która nie zainicjowała postępowania głównego, organ I instancji, nie mógł orzec wbrew zasadom zawartym w przepisach prawa i w związku z niezrealizowaniem tego właśnie warunku zawartego w art. 98 § 1 kpa orzekł o odmowie zawieszenia postępowania. Kolegium stwierdziło, że prezentuje odmienny pogląd niż żalący się i jego zdaniem organ administracji nie mógł "przejść" do orzekania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 kpa.

W skardze na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 04.02.2010 r. znak: [...] A. S. zarzucił naruszenie przepisów postępowania, tj.: art. 7, art. 8, art. 77 § 1, art. 78, art. 97 § 1 pkt 4 kpa i art. 107 § 3 kodeksu postępowania administracyjnego i wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości oraz uchylenie postanowienia organu I instancji oraz zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi podniósł, że postanowieniem z dnia 4 lutego 2010 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] utrzymując w mocy postanowienie Prezydenta Miasta z dnia 04.12.2009 r. w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji przy ul. [...], które zostało wszczęte na wniosek W. M.. podtrzymało stanowisko organu I instancji, wedle którego organ nie mógł orzekać o zawieszeniu postępowania na podstawie art. 97 §1 pkt 4 kpa jeżeli wniosek wpłynął od jednej ze stron postępowania. Zdaniem skarżącego natomiast nie było w przedmiotowej sprawie podstaw do odmowy orzekania w oparciu o art. 97 § 1 pkt 4 kpa, który został wskazany jako podstawa wniosku o zawieszenie postępowania oraz zażalenia. Jednocześnie zarzucił, że organ pierwszej oraz drugiej instancji nie wyjaśnił zasadności przesłanek, którymi kierował się przy załatwieniu sprawy, a uzasadnienie zaskarżonego postanowienia oraz postanowienia organu I instancji nie spełnia wymogów stawianych przez normę zawartą w przepisie 107 § 3 kpa, zgodnie z którą uzasadnienie faktyczne postanowienia (w związku z art. 126 kpa) powinno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, a uzasadnienie prawne powinno zawierać wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji (postanowienia), z przytoczeniem przepisów prawa. W zaskarżonym postanowieniu organ nie uzasadnił odmowy rozpatrzenia wniosku zgodnie z powołaną podstawą prawną czyli art. 97 § 1 pkt 4 kpa, a jedynie stwierdził, że "prezentuje odmienny od strony żalącej się pogląd". Mimo, że postanowienie organu I instancji narusza przepisy prawa procesowego tj.: art. 7, art. 8, art. 77 § 1, 78 i art. 107 § 3 kpa, to zostało utrzymane w mocy. Organy obu instancji powinny rozpatrzeć wniosek o zawieszenie w oparciu o art. art. 97 §1 pkt 4 kpa, a stwierdzając, że nie ma on zastosowania winny wskazać do tego podstawę prawną oraz dowody na których oparły swoje twierdzenia. Skarżący zgodził się ze stwierdzeniem, że "postępowanie winno mieć charakter ciągły", jednak stwierdził, że w sytuacji gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd - to organ administracji winien obligatoryjnie zawiesić postępowanie. Wskazał, że we wniosku o zawieszenie postępowania oraz w zażaleniu poinformował o tym, iż istnieją przesłanki do zawieszenia postępowania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 kpa, a zagadnienie prejudycjalne stanowi postępowanie sądowe nie zakończone wykonalnym wyrokiem, które rozstrzygnie czy działki "1", "2" objęte wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy kiedykolwiek powstaną oraz, że przedstawił również postanowienia Sądu wskazujące na toczące się postępowanie. Przypomniał, że swoje stanowisko argumentował tym, iż obecnie nie jest wykonalne postanowienie z dnia [...] listopada 2008 r. Sygn. akt: [...], w którym dokonano podziału działki nr "4" obręb [...] jedn. ewid. [...], co oznacza, że działki objęte wnioskiem nie mogły zostać wyodrębnione geodezyjnie, a co za tym idzie nie mogą być objęte wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy. W świetle prawa na terenie objętym wnioskiem istnieje działka nr "4" obręb [...]. Mimo to organy obu instancji nie zbadały powołanych przez niego przesłanek rozpatrując wniosek na podstawie art. 98 kpa, który w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania i nie został przez niego powołany. Ponadto skarżący wskazał, że wyrok WSA z 15.06.2007 r. I SA/Wa 544/07, który zdaniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego stanowi poparcie dla stwierdzenia, że: "organ nie mógł przejść do orzekania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 kpa" odnosi się do zupełnie innego stanu faktycznego i stanowi zaprzeczenie prezentowanych przez organ poglądów. Ponadto organ drugiej instancji nie zdołał ustalić, że powołany przez niego wyrok WSA został zaskarżony i w rozstrzygnięciu kasacyjnym Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził: "Stanowcze opowiedzenie się za poglądem przyjmującym niezaistnienie w sprawie warunków uzasadniających zastosowanie art. 98 kpa nie oznacza jednocześnie, że istnieją jakiekolwiek przeszkody procesowe, by organ administracji publicznej w sytuacji stwierdzenia, że akcentowana przez Towarzystwo [...] w W. okoliczność prowadzenia postępowania przed sądem cywilnym ma charakter zagadnienia wstępnego w rozumieniu, jakie nadaje temu pojęciu art. 97 § 1 pkt 4 kpa, zawiesił postępowanie administracyjne". Stwierdził też, że badając problematykę prawną przedmiotowego zagadnienia znalazł liczne orzeczenia sądów administracyjnych, z których wynika, że rozpatrzenie przez organy administracji wniosków o zawieszenie postępowania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 kpa nie stanowi naruszenia prawa. Wręcz przeciwnie, sądy administracyjne badają czy wnioski stron zostały prawidłowo rozpatrzone i czy zachodzą przesłanki zawieszenia postępowania z powodu pojawienia się zagadnienia wstępnego.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując zajęte stanowisko.

Na rozprawie uczestniczka postępowania U. M. wniosła o oddalenie skargi podnosząc, że Sąd Najwyższy w maju 2010 r. odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej, a zatem postanowienie z dnia [...] listopada 2008 r. jest prawomocne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. W ramach swej kognicji sąd bada czy przy wydawaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia prawa materialnego lub przepisów postępowania administracyjnego, przy czym sąd nie jest związany granicami skargi, stosownie do art. 134 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

W wyniku dokonanej kontroli należy stwierdzić, że skarga w całości zasługuje na uwzględnienie, gdyż w ocenie Sądu zarówno zaskarżone postanowienie, jak i poprzedzające je postanowienie organu I instancji naruszają art.97 § 1 pkt 4 kpa w związku z art. 7, art. 8, art. 77 § 1, 78 i art. 107 § 3 kpa.

W piśmie z dnia 18.11.2009r. skarżący A. S. wniósł o zawieszenie postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy "na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kodeksu Postępowania Administracyjnego" do czasu zakończenia toczącego się przed Sądem postępowania w sprawie zniesienia współwłasności (postępowania kasacyjnego). Do pisma tego dołączony został odpis postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie sygn. akt II [...] z dnia [...] września 2009 r. o wstrzymaniu wykonania postanowienia tego Sądu z [...] kwietnia 2009 r. do czasu zakończenia postępowania kasacyjnego, odpis postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia [...] kwietnia 2009 r. o oddaleniu apelacji od postanowienia Sądu Rejonowego w Krakowie sygn. akt [...] z dnia [...] listopada 2008 r. w przedmiocie działu spadku i zniesienia współwłasności oraz kserokopia postanowienia Sądu Rejonowego w Krakowie sygn. akt [...] z dnia [...] listopada 2008 r. (k. 58-73 akt adm.). Skarżący podniósł, iż wobec wstrzymania wykonania postanowienia Sądu Okręgowego z [...] kwietnia 2009 r. do czasu zakończenia postępowania kasacyjnego organy administracyjne nie mogą prowadzić postępowania tak jakby działka "4" została już podzielona i istniały działki nr "1" i "2", których dotyczy wniosek o ustalenie warunków zabudowy.

Pomimo jasno sformułowanego wniosku i jego nie budzącego wątpliwości uzasadnienia organ I instancji nie rozpatrzył zgłoszonego wniosku o zawieszenie postępowania zgodnie z żądaniem strony = uczestnika postępowania w trybie art. 97 § 1 pkt 4 kpa, lecz na podstawie art. 98 § 1 kpa, który to przepis uzależnia zawieszenie postępowania od całkowicie innych przesłanek. Skoro we wniosku zwrócono się o zawieszenie postępowania administracyjnego do czasu zakończenia postępowania we wskazanej sprawie przed sądem cywilnym ponieważ - zdaniem strony - wynik tej sprawy będzie miał wpływ na wynik postępowania w sprawie niniejszej, to wniosek ten należało rozpatrzeć w oparciu o art. 97 § 1 pkt 4 kpa. Wskazany przepis stanowi, że organ administracji publicznej zawiesza postępowanie, gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. Organ winien zatem rozważyć zasadność wniosku na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 kpa. Nawet w sytuacji gdy organ uznał, że zawieszenie postępowania "z urzędu" wyklucza możliwość złożenia przez stronę wniosku o zawieszenie postępowania z przyczyn, o których mowa w przepisie art.97 kpa, to mógł potraktować pismo z dnia 18.11.2009r. jako zawiadomienie (informację) o istnieniu przesłanek do zawieszenia postępowania na podstawie art.97 § 1 pkt 4 kpa. Celem złożenia pisma z dnia 18.11.2009r. było bowiem doprowadzenie do rozważenia przez organ zawieszenia postępowania ze względów w nim wskazanych, a nie kwestia wydania postanowienia "na wniosek" ‘ "czy z urzędu". Konieczne było ustosunkowanie się do wniosku A. S., ale nie w trybie art.98 kpa, na który nie tylko skarżący się nie powołał, ale który, ze względów przesłanek jego zastosowania, nie mógł mieć w niniejszej sprawie zastosowania. Tymczasem w przesłanych aktach administracyjnych brak dowodu na okoliczność sprawdzenia przez organ czy ma nie występuje w sprawie wskazane przez stronę postępowania zagadnienie wstępne uzasadniające obligatoryjne zawieszenie postępowania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 kpa.

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w przedmiotowej sprawie nie było podstaw do odmowy orzekania w oparciu o art. 97 § 1 pkt 4 kpa, który został wskazany jako podstawa wniosku. Rację ma skarżący, że rozpatrzenie zatem przez organy administracji wniosku o zawieszenie postępowania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. nie stanowi naruszenia prawa, a sądy administracyjne dokonując kontroli postanowień wydanych na podstawie tego przepisu badają, czy wnioski stron zostały prawidłowo rozpatrzone i czy zachodzą przesłanki zawieszenia postępowania.

Mimo, że postanowienie organu I instancji narusza przepisy prawa procesowego tj.: art. 97 § 1 pkt 4 kpa w związku z 7, art. 8, art. 77 § 1, 78 i art. 107 § 3 kpa, to zostało utrzymane w mocy. W zaskarżonym postanowieniu organ odwoławczy również nie uzasadnił odmowy rozpatrzenia wniosku zgodnie z powołaną podstawą prawną czyli art. 97 § 1 pkt 4 kpa, a jedynie stwierdził, że "prezentuje odmienny od strony żalącej się pogląd" i jego zdaniem organ administracji zobowiązany do rozpoznania wniosku nie mógł "przejść" do orzekania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 kpa. Odnośnie tego ostatniego stwierdzenia, podnieść należy, że stanowisko organu jest co najmniej niezrozumiałe – to przecież organy zastosowały ("przeszły na") inną podstawę prawną niż powołała strona. Po drugie wskazać należy, że o okolicznościach uzasadniających obligatoryjne zawieszenie postępowania na podstawie art.97 kpa organy z reguły uzyskują informacje od stron postępowania (np. śmierć strony, jej przedstawiciela ustawowego, czy toczenie się innego postępowania).

Odnosząc się do oświadczenia uczestniczki U. M. wskazać należy, że dokonując oceny zaskarżonego postanowienia i postanowienia organu I instancji Sąd uwzględnia stan faktyczny istniejący w dacie ich wydania.

Wobec tego, że stwierdzone naruszenie przepisów postępowania mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy orzeczono na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art.200 cyt. ustawy.

Ponownie rozpoznając sprawę organy zobowiązane będą do uwzględnienia przedstawionego wyżej stanowiska Sądu.