Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA del. Marek Kraus, Sędziowie sędzia WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca), sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Protokolant starszy referent Monika Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi B. G. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług oddala skargę

1. Z przedstawionych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie akt sprawy wynika, że w dniu 16 sierpnia 2012 r. wpłynął do Urzędu Skarbowego W. wniosek B. G. (zwanego dalej: "Skarżącym") z dnia 9 sierpnia 2012 r. o zwrot podatku od towarów i usług należnego U. Sp. z o.o. (dalej: "Spółka"), w kwocie około 95.000 zł. Skarżący wyjaśnił, że jest byłym prezesem zarządu ww. Spółki i jej likwidatorem i jako osoba fizyczna jest wzywany do uregulowania należności zlikwidowanej Spółki wobec Urzędu Skarbowego oraz wobec Skarbu Państwa. Następnie w dniu 15 listopada 2012 r. wpłynął kolejny wniosek Skarżącego (uznany przez organ pierwszej instancji za uzupełnienie poprzedniego wniosku) o stwierdzenie istnienia nadpłaty w podatku od towarów i usług w kwocie 66.126 zł u zlikwidowanej Spółki i orzeczenie, iż ww. nadpłata winna przypaść Skarżącemu, jako jedynemu wspólnikowi zlikwidowanej Spółki oraz zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowych Skarżącego. Skarżący wyjaśnił, że istnienie u zlikwidowanej Spółki nadpłaty w podatku od towarów i usług wynika z deklaracji VAT-7 za grudzień 2007 r. i jest to kwota do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w wysokości 66.126 zł. Przy tym do przeniesienia ww. kwoty na następny okres rozliczeniowy nie doszło w związku z likwidacją Spółki. Z uwagi na fakt, iż jedynym wspólnikiem zlikwidowanej Spółki był Skarżący, to właśnie na niego przeszedł cały pozostały majątek zlikwidowanej Spółki, w tym także należności z tytułu powstałej nadpłaty w podatku od towarów i usług.

2. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. postanowieniem z dnia 14 grudnia 2012 r. odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wniosku z dnia 9 sierpnia 2012 r. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wyjaśnił, że na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego W., sygn. akt [...] z dniem 28 lutego 2008 r. dokonano wykreślenia wszystkich wpisów Spółki z Krajowego Rejestru Sądowego, które stało się prawomocne z dniem 13 marca 2008 r. Spółka w wyniku likwidacji straciła zatem swą podmiotowość prawno - podatkową oraz zdolność procesową do występowania jako strona postępowania podatkowego. Równocześnie przestała istnieć jako podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54. poz. 535, ze zm., dalej: "ustawa o VAT"). Naczelnik Urzędu Skarbowego W. wyjaśnił także, że zgodnie z art. 87 ustawy o VAT, zwrot tego podatku należy się podatnikowi określonemu w art. 15 ustawy o VAT, czyli Spółce, a nie Skarżącemu. Ponadto dodał, że w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm. dalej: "ustawa Ord. pod."), określono zamknięty katalog podmiotów, które mogą być stroną w postępowaniu podatkowym w sprawach dotyczących zwrotu podatku od towarów i usług. Tym samym Skarżący w ocenie organu pierwszej instancji nie miał legitymacji prawnej do wystąpienia z wnioskiem o zwrot podatku od towarów i usług zlikwidowanej Spółki gdyż nie jest stroną postępowania podatkowego.

3. Pismem z dnia 2 stycznia 2013 r. Skarżący wniósł zażalenie na powyższe postanowienie. Wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia. Postanowieniu zarzucił naruszenie art. 75 § 1 i § 2 ustawy Ord. pod. poprzez przyjęcie, że wspólnikowi jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie przysługuje prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty w podatku od towarów i usług powstałej u zlikwidowanej Spółki. W ocenie Skarżącego istnienie po stronie zlikwidowanej Spółki nadpłaty w podatku od towarów i usług wynika z deklaracji VAT-7 za grudzień 2007 r. W związku zaś z faktem, iż Skarżący był jedynym wspólnikiem zlikwidowanego podmiotu, to właśnie na niego przeszedł cały majątek Spółki, w tym także należności z tytułu powstałej nadpłaty w podatku od towarów i usług. Ponadto wskazał na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 marca 2009r., sygn. akt P 80/08, zgodnie z którym art. 75 § 2 pkt 1 lit. b) i § 3 oraz art. 81 § 1 ustawy Ord. pod., w zakresie w jakim regulują tryb złożenia korekty deklaracji i wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku od towarów i usług przez byłych wspólników rozwiązanej spółki cywilnej będącej podatnikiem tego podatku, są niezgodne z art. 2 w związku z art. 64 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Wskazał, że jakkolwiek ww. orzeczenie wprost dotyczy spółki cywilnej, to jednak, prokonstytucyjna wykładnia art. 75 § 1 i § 2 ustawy Ord. pod. nakazuje analizę sytuacji prawno - podatkowej także byłych wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Na podobną konieczność wskazał także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 8 lutego 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1475/11.

4. Dyrektor Izby Skarbowej w W. postanowieniem z dnia 6 maja 2013 r. utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu wskazał, że wskutek wykreślenia Spółki prawomocnym postanowieniem KRS nastąpiła utrata bytu prawnego tego podmiotu i jako strona przestał on istnieć. Z kolei Skarżący nie nabył w drodze sukcesji podatkowej uprawnień przysługujących zlikwidowanemu podmiotowi, gdyż następstwa takiego nie przewidują obowiązujące w tej materii przepisy prawa. Zatem Skarżący nie mógł być stroną w postępowaniu o zwrot podatku od towarów zlikwidowanego podmiotu. Organ odwoławczy oceniając poprawność rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji, stwierdził, że prawidłowym była odmowa wszczęcia postępowania na podstawie art. 165a ustawy Ord. pod. w sprawie wniosku o zwrot nadpłaty podatku od towarów i usług zlikwidowanej Spółki na rzecz Skarżącego w kwocie około 66.126 zł, gdyż były likwidator Spółki nie mógł być stroną w postępowaniu o zwrot podatku od towarów i usług zlikwidowanego podmiotu. Dyrektor Izby Skarbowej w W. odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 75 § 1 i § 2 ustawy Ord. pod. poprzez przyjęcie, że wspólnikowi jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie przysługuje prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty w podatku od towarów i usług zlikwidowanej Spółki wskazał, że rozwiązanie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i wykreślenie jej z KRS prawomocnym postanowieniem powoduje, że traci ona podmiotowość prawno - podatkową, co powoduje, że w tym samym momencie traci ona również zdolność procesową do bycia stroną postępowania w rozumieniu art. 133 ustawy Ord. pod. i że w takiej sytuacji nie może toczyć się postępowanie podatkowe. Ponadto dodał, że ustawa Ord. pod. określa zamknięty katalog podmiotów, które mogą być stroną w postępowaniu podatkowym w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług, który przysługuje jedynie podatnikowi, zgodnie z art. 87 ustawy o VAT, zaś podmiot nieistniejący z uwagi na jego likwidację nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ww. ustawy. Mając powyższe na uwadze organ odwoławczy uznał, że niesłusznie zarzucono naruszenie art. 75 § 1 i § 2 ustawy Ord. pod., gdyż przepisy te dotyczą nadpłaty, która w rozpatrywanej sprawie nie wystąpiła. Skarżący nie wystąpił bowiem o wypłatę niezasadnie uiszczonego zobowiązania, lecz o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Odnosząc się zaś do przywołanego przez Skarżącego wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 marca 2009 r., sygn. akt P 80/08, Dyrektor Izby Skarbowej w W. wyjaśnił, że wskazywany wyrok dotyczy zlikwidowanej spółki cywilnej, natomiast niniejsza sprawa dotyczy osoby prawnej, której byt prawny, podmiotowość prawno - podatkowa rządzi się innymi prawami aniżeli spółki cywilnej, jak również występują inne uregulowania dotyczące odpowiedzialności za zobowiązania wobec osób trzecich, czy jak w przedmiotowej sprawie inne uregulowania dotyczące następstwa prawnego podatnika. Dlatego też powołany przez Skarżącego wyrok Trybunału Konstytucyjnego nie będzie miał zastosowania w niniejszej sprawie.

5. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Skarżący wniósł o uchylenie postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 6 maja 2013 r. i poprzedzającego go postanowienia organu pierwszej instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia. Zarzucił naruszenie art. 75 § 1 i § 2 ustawy Ord. pod., poprzez przyjęcie, że wspólnikowi jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie przysługuje prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty w podatku od towarów i usług powstałej u zlikwidowanej spółki. W ocenie Skarżącego istnienie po stronie zlikwidowanej Spółki nadpłaty w podatku od towarów i usług wynikało z deklaracji VAT-7 złożonych za okres od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2007 r. W związku zaś z art. 286 § 1 i 2 ustawy z dnia z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94. poz. 1037. ze zm.), stanowiącym o możliwości podziału między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie wcześniej jak przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli, na Skarżącego przeszedł cały majątek Spółki, w tym także należności z tytułu powstałej nadpłaty w podatku od towarów i usług. Ponadto Skarżący ponownie powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 marca 2009r., sygn. akt P 80/08 a także wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lutego 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1475/11.

6. W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w W. wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonym postanowieniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

7. Na wstępie wyjaśnić należy, iż zgodnie z przepisem art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269, ze zm.), kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów wymienionych w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej: ,,p.p.s.a.’’) sprawowana jest przez sądy administracyjne w oparciu o kryterium zgodności z prawem. W związku z tym, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracji publicznej konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania, a także ustalenie, że decyzja lub postanowienie organu dotknięte jest wadą nieważności (art. 145 § 1 lit. a-c p.p.s.a.). Ponadto stosownie do art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Przyjmując powyższe kryteria oceny zaskarżonego postanowienia Sąd uznał, iż skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

8. W ocenie Sądu zaskarżone postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. a także poprzedzające je postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego W. nie naruszały prawa.

9. W sprawie należało odpowiedzieć na pytanie; czy Skarżącemu będącemu byłym wspólnikiem spółki, prezesem zarządu oraz likwidatorem sp. z o.o. U. przysługuje uprawnienie do otrzymania zwrotu w postaci rozliczenia należności w podatku od towarów i usług należnego spółce wykreślonej z Rejestru Przedsiębiorców z dniem 28 lutego 2008 r. Uściślając, sprawa wymaga znalezienia odpowiedzi na pytanie, czy w/w wspólnik dysponuje określoną przepisami prawa legitymacją, aby skutecznie domagać się zwrotu w postaci rozliczenia należności w podatku od towarów i usług należnego spółce wykreślonej z Rejestru Przedsiębiorców z dniem 28 lutego 2008 r., w ramach czynności materialno - technicznej, bądź w następstwie przeprowadzonego w tym zakresie postępowania podatkowego, jako strona tego postępowania.

10. Zgodnie z generalną zasadą, postępowanie podatkowe może być wszczęte na żądanie/wniosek strony lub z urzędu (art. 165 § 1 ustawa Ord. pod.). Stosownie natomiast do art. 165 a ustawy Ord. pod. gdy żądanie o którym mowa w art. 165 zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z jakichkolwiek innych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ podatkowy wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. O tym, czy postępowanie faktycznie może być wszczęte decydują jednak przepisy prawa materialnego. Przyjmuje się, iż art. 165 ustawy Ord. pod. jest przepisem procesowym, który nie tworzy uprawnienia do żądania wszczęcia postępowania - uprawnienie to musi wynikać w każdym przypadku z materialnego prawa podatkowego (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 grudnia 2004 r., sygn. akt FSK 582/04, LexPolonica 390336). Regulacje zawarte w art. 133 § 1 - § 2a ustawy Ord. pod. stanowią, że stroną w postępowaniu podatkowym - w sprawach dotyczących zwrotu nadpłaty podatku VAT - może być podatnik (zdefiniowany w art. 7 ustawy Ord. pod.) oraz wspólnik spółki wymienionej w art. 115 § 1 ustawy Ord. pod., tzn.: cywilnej, jawnej, partnerskiej oraz komplementariusz spółki komandytowej albo komandytowo-akcyjnej, uprawniony na podstawie przepisów VAT do otrzymania zwrotu podatku. Prawidłowo przyjęły rozstrzygające w sprawie organy podatkowe, iż z treści art. 133 w związku z art. 115 § 1 ustawy Ord. pod. wynika, że katalog podmiotów, które mogą być stroną w postępowaniu podatkowym w sprawach zwrotu nadpłaty podatku VAT jest zamknięty.

11. Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy Sąd stwierdza, że ww. przepisy nie dawały Skarżącemu tj. byłemu wspólnikowi zlikwidowanej spółki, uprawnienia do zwrotu “nadpłaty podatku od towarów i usług" odpowiadający kwocie do przeniesienia wykazanej przez U. Sp. z o.o. w złożonej deklaracji za grudzień 2007 r. Wskutek bowiem wykreślenia w prawomocnym postanowieniu KRS podmiotu następuje utrata bytu prawnego tego podmiotu. W konsekwencji uprawomocnienia się wpisu o wykreślenie U. Sp. z o.o. nastąpiła utrata osobowości prawnej tego podmiotu i jako strona przestał on istnieć. Skarżący nie nabył w drodze sukcesji podatkowej uprawnień przysługujących zlikwidowanemu podmiotowi. Następstwa takiego nie przewidują obowiązujące w tej materii przepisy prawa.

12. Stosownie do brzmienia art. 87 ust. 1 i 2 ustawy VAT, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy, natomiast zwrot różnicy podatku następuje na rachunek bankowy podatnika. Z treści powołanych przepisów materialnoprawnych wynika, iż zwrot przysługuje podatnikowi, zdefiniowanemu w art. 15 ustawy VAT. A zatem podatnik ma prawo do zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy, zaś podatnikiem jest min. osoba prawna wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. W niniejszej sprawie to były wspólnik zlikwidowanej Spółki z o.o. U. wystąpił o zwrot podatku od towarów i usług, który został wykazany jako kwota do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy przez zlikwidowany podmiot. Zgodnie zaś z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, zwrot tego podatku mógłby przysługiwać podatnikowi, w tym przypadku spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, a nie Skarżącemu będącemu jej byłym likwidatorem. W związku z tym w ocenie Sądu Skarżący nie miał podstaw prawnych do występowania z takim żądaniem.

13. Przepisy ustawy VAT - w odniesieniu do podatku VAT - nie czynią w tym przypadku wyłomu w zasadach określonych w ordynacji Ord. pod., tj. ustawa VAT nie zawiera przepisów szczególnych, które wprowadzałyby podmiotowość prawno - podatkową byłych wspólników spółki z o. o., uprawniającą ich do występowania o zwrot (należnego podatnikowi) podatku VAT. To zaś uprawnia do postawienia tezy, iż również przepisy ustawy VAT, w tym regulacje art. 87 tej ustawy, nie dawały stronie skarżącej podstaw dla skutecznego ubiegania się o zwrot nadwyżki podatku VAT, przysługującej podatnikowi (zlikwidowanej spółce z o. o., której była ona jedynym wspólnikiem). W stanie faktycznym sprawy bezsporne jest, że postanowieniem z 28 lutego 2008 r., które uprawomocniło się 13 marca 2008 r. Sąd Rejonowy W. wykreślił wszystkie wpisy Spółki z o.o. U. Spółka ta w wyniku likwidacji straciła swą podmiotowość prawno – podatkową oraz zdolność procesową do występowania jako strona postępowania. Słuszna jest zatem konstatacja organu drugiej instancji, że z chwilą ustania bytu prawnego spółki przestał istnieć uprawniony podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT. W postępowaniu podatkowym, prowadzonym w oparciu o przepisy ustawy Ord. pod. zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych ocenia się według przepisów prawa cywilnego, o ile przepisy prawa podatkowego nie stanowią inaczej (art. 135 ustawy Ord. pod.). W zakresie określenia zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych przepisy prawa przewidują zatem pierwszeństwo szczególnych unormowań podatkowych przed przepisami prawa cywilnego. Przywołane i analizowane wyżej przepisy ustaw podatkowych przyznają spółce z o. o. przymiot podatnika (podmiotowość podatkową), dysponującego zdolnością prawną i zdolnością do czynności prawnych, a więc legitymacją do występowania w postępowaniu podatkowym, jako strona. Podkreślenia jednak wymaga, iż przepisy podatkowe przyznają w/w spółce kapitałowej podmiotowość podatkową (status podatnika i strony postępowania podatkowego posiadającej prawa i obowiązki) odrębną od podmiotowości jej wspólników (udziałowców). W przypadku rozwiązania (likwidacji) spółki z o. o. traci ona podmiotowość prawno - podatkową, co sprawia, iż z tym momentem traci ona również zdolność procesową do bycia stroną w postępowaniu podatkowym, prowadzonym w oparciu o przepisy ustawy Ord. pod. A zatem, gdy spółka ta przestaje istnieć, to również przestaje istnieć strona, mogąca występować w postępowaniu w sprawie zwrotu podatku VAT.

14. Podkreślić należy, że przepisy podatkowe - w kwestii zdolności do występowania w postępowaniu podatkowym w charakterze strony, jak i w zakresie następstwa prawnego - nie odsyłają do kodeksu spółek handlowych. Dlatego też chybiony jest zarzut, iż podstawy dla - przysługującej zlikwidowanej spółce z o. o. - wypłaty nadwyżki podatku VAT należało szukać nie w ustawie Ord. pod., czy ustawie VAT, lecz w przepisach art. 286 § 1 i § 2 kodeksu spółek handlowych

15. Przepis art. 165a § 1 ustawy Ord. pod. stanowi, iż w sytuacji, gdy żądanie, o którym mowa w art. 165 ustawy Ord. pod. (dotyczące wszczęcia postępowania podatkowego na wniosek), zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z jakichkolwiek innych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ podatkowy wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. Z treści tego przepisu wynika, że przypadkach, w których w trakcie wstępnego badania żądania okaże się, iż zostało ono wniesione przez osobę niebędącą stroną, organ podatkowy - w formie postanowienia – orzeka o odmowie wszczęcia postępowania. W rozpoznawanej sprawie powołana regulacja została prawidłowo zastosowana gdyż Skarżący, tj. jedyny wspólnik zlikwidowanej spółki z o.o., nie posiadał legitymacji do występowania jako strona postępowania w sprawie zwrotu nadwyżki podatku VAT, o czym była mowa wyżej. W sprawie zatem prawidłowo, wobec braku możliwości zwrotu Skarżącemu nadwyżki podatku VAT prawidłowym była odmowa wszczęcia postępowania na podstawie art. 165 a ustawy Ord. pod., gdyż były likwidator Ursus Polonia sp. z o.o. nie mógł być stroną w postępowaniu o zwrot podatku od towarów i usług zlikwidowanego podmiotu.

16. Podnieść także należało, iż Skarżący do czasu wykreślenia Spółki z KRS jako jej likwidator posiadał uprawnienia do zakończenia bieżących interesów spółki z. o.o., w tym również zakończenia jej rozliczeń z fiskusem. Zgodnie bowiem z art. 282 § 1 ksh celem likwidacji spółki z o.o. jest zakończenie bieżących interesów spółki, ściągnięcie wierzytelności, wypełnienie zobowiązań i upłynnienie majątku spółki. Nowe interesy mogą być wszczynane tylko wówczas, gdy to jest potrzebne do ukończenia spraw w toku. Można zatem przyjąć, iż Skarżący nie dochował należytej staranności w zakresie rozliczeń podatkowych spółki, co doprowadziło do sytuacji w której po ustaniu bytu prawnego podatnika nie nabył uprawnień Spółki do ubiegania się o ewentualne różnice w rozliczeniach za wskazywany okres rozliczeniowy. Wobec braku podstawy prawnej określającej sukcesję praw i obowiązków Skarżącego po zlikwidowanej spółce z o.o. rozstrzygnięcia organów podatkowych należy uznać za zgodne z prawem. Reasumując, Sąd stwierdza, iż - w sprawie - odmowa wszczęcia postępowania podatkowego w zakresie zwrotu podatku VAT jedynemu wspólnikowi zlikwidowanej spółki z o. o. znajduje oparcie w obowiązujących przepisach prawa.

17. Wobec braku stwierdzenia w sprawie wad procesowych, jak i naruszeń przepisów prawa materialnego, mających wpływ na wynik sprawy, Sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a. skargę, jako nieuzasadnioną, oddalił.