Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Sławomir Fularski po rozpoznaniu w dniu 22 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Parafii Rzymsko-Katolickiej [...] na decyzję Marszałka Województwa [...] w W. z dnia [...] kwietnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia opłat rocznych za wyłączenie gruntów z produkcji rolnej postanawia : odrzucić skargę.

Skarżąca Parafia Rzymsko-Katolicka [...], działająca przez proboszcza A. O., złożyła za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R., do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Marszałka Województwa [...] w W. z dnia [...] kwietnia 2005 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia opłat rocznych za wyłączenie gruntów z produkcji rolnej.

Z uwagi na nieprecyzyjność skargi, Sąd wezwał skarżącą do usunięcia braków formalnych skargi, pod rygorem jej odrzucenia, poprzez wskazanie numeru i daty zaskarżonego aktu.

Pismem z dnia 7 sierpnia 2008 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) strona skarżąca podała, iż sprawa dotyczy decyzji Marszałka Województwa z dnia [...] kwietnia 2005 r. Strona dołączyła do pisma kserokopię przedmiotowej decyzji. Decyzja ta stała się ostateczna w dniu 19 maja 2005 r.

W wyniku ponownie złożonego wniosku o umorzenie Parafii Rzymsko-Katolickiej we W. opłat rocznych za wyłączenie gruntów rolnych z produkcji decyzją z dnia [...] grudnia 2007 r., nr [..] Marszałek Województwa [...] w W. umorzył postępowanie z uwagi na fakt, iż sprawa ta była już przez organ rozpatrywana, a doręczona w tej sprawie decyzja z dnia [...] kwietnia 2005 r. stała się ostateczna.

W wyniku wniesionego odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w R. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:

Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270

ze zm. – dalej: p.p.s.a.), Sąd odrzuca skargę jeżeli jej wniesienie jest niedopuszczalne.

Zgodnie z art. 52 § 1 i § 2 cytowanej ustawy, skargę do sądu można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, przewidziany w ustawie.

Przepisy te wyrażają generalną zasadę subsydiarności skargi. Jej wniesienie do sądu administracyjnego wymaga bowiem uprzedniego uruchomienia środków prawnych dostępnych w administracyjnym toku instancji, a w razie ich braku skierowania do organu wezwania do usunięcia naruszenia prawa (§ 3 i § 4 p.p.s.a.).

Ze złożonej w niniejszej sprawie skargi jak i pisma precyzującego wynika, że jej przedmiotem jest decyzja Marszałka Województwa z dnia [...] kwietnia 2005 r. Świadczy o tym zarówno sama skarga jak i pismo precyzujące skarżącej z dnia 7 sierpnia 2008 r. jak również dołączona dwukrotnie kserokopia decyzji z tejże daty. W tym miejscu należy zauważyć, że zaskarżona decyzja I instancji z [...] kwietnia 2005 r. zawierała prawidłowe pouczenie o możliwości, trybie i terminie złożenia odwołania. Z akt sprawy wynika, że decyzja ta stała się ostateczna w dniu 19 maja 2005 r. wobec braku odwołania. W wyniku złożonej do tut. Sądu skargi, strona skarżąca, podtrzymała swoje stanowisko, podkreślając, iż skarga dotyczy organu I instancji i wydanej decyzji z dnia [...] kwietnia 2005 r. Tym samym wniesienie przez skarżącą skargi na przedmiotową decyzję., tj. zarówno decyzję ostateczną jak i wydaną przez organ I instancji, uznać należy za niedopuszczalne.

Z tych względów, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji postanowienia.