Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wójt gminy nie posiada legitymacji skargowej do wniesienia skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze podjęte wobec gminy. Taką legitymację posiada gmina, zaś wójt co do zasady jest uprawniony do reprezentowania gminy przed sądem administracyjnym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Mieczysław Markowski, sędzia WSA Jacek Pruszyński, sędzia WSA Wojciech Stachurski (spr.), Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 marca 2013 r. sprawy ze skargi Wójta Gminy P. na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w B. z dnia [...] października 2012 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia Wójtowi Gminy P. absolutorium z tytułu wykonania budżetu gminy za 2011 rok p o s t a n a w i a 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić skarżącemu Wójtowi Gminy P. wpis sądowy w kwocie 200 zł.

Uchwałą z dnia [...] września 2012 r., nr [...], Rada Gminy P. nie udzieliła Wójtowi Gminy P. – W. G. absolutorium z tytułu wykonania budżetu na 2011 rok. W związku z powyższym Wójt Gminy P. złożył do Regionalnej Izby Obrachunkowej w B. wniosek o stwierdzenie nieważności przedmiotowej uchwały, z powodu rażącego naruszenia prawa i procedury absolutoryjnej.

Po rozpoznaniu sprawy Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej, uchwałą

z dnia [...] października 2012 r., nr [...], w której powołując się na art. 229 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej w skrócie "k.p.a."), stwierdziło, że kwestionowana uchwała nie narusza przepisów prawa. W uzasadnieniu uchwały Kolegium RIO stwierdziło, że podjęcie uchwały absolutoryjnej należy do wyłącznej właściwości organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego, o czym stanowią przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm., dalej w skrócie "u.s.g.") oraz ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm., dalej w skrócie "u.f.p."). Badaniu nadzorczemu w rozumieniu art. 11 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 7 października 1992 o regionalnych izbach obrachunkowych (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 1113, dalej w skrócie "u.r.i.o.") w zw. z art. 86 u.s.g. podlega tryb, w jakim uchwała w sprawie absolutorium została podjęta, a także przesłanki materialnoprawne jej uchwalenia. Kwestie związane z procedurą absolutoryjną zostały uregulowane m.in. w art. 270 art. 271 u.f.p. Zgodnie

z przywołanymi przepisami organ stanowiący rozpatruje sprawozdanie z wykonania budżetu i podejmuje uchwałę w sprawie udzielenia lub nieudzielenia absolutorium organowi wykonawczemu z tego tytułu. Przed podjęciem uchwały w sprawie udzielenia organowi wykonawczemu absolutorium, zgodnie z przepisami art. 28a

ust. 1 i 2 u.s.g., rada gminy zapoznaje się z wnioskiem komisji rewizyjnej w sprawie udzielenia lub nieudzielenia absolutorium organowi wykonawczemu oraz opinią regionalnej izby obrachunkowej w sprawie tegoż wniosku. Uchwałę w sprawie absolutorium rada gminy podejmuje bezwzględną większością głosów ustawowego składu rady gminy.

Kolegium RIO podniosło, że pomimo pozytywnej opinii Komisji Rewizyjnej

z wykonania budżetu Gminy P. za 2011 r. to rada, a nie komisja, podejmuje uchwałę w sprawie absolutorium i rada decyduje o ostatecznej treści uchwały

w przedmiocie absolutorium. Z analizy wyciągu protokołu z obrad sesji oraz

z wyjaśnień złożonych przez Przewodniczącego Rady Gminy wynika, że rada gminy negatywnie oceniła wykonanie budżetu roku 2011. Przewodniczący Rady Gminy wyjaśnił także, że już po półroczu sygnalizował Wójtowi niskie wykonanie planu budżetu, jednakże Wójt powiedział, że jest dobrze. Również opinia RIO

w B. o sprawozdaniu z wykonania budżetu zawierała uwagi dotyczące niskiego wykonania budżetu oraz wysokość wskaźnika zadłużenia mieszczącego się w górnej granicy ustawowej.

Kolegium RIO nie podzieliło zarzutów Wójta w przedmiocie głosowania nad absolutorium tylko dla jednej osoby, a nie dla dwóch osób pełniących funkcje wójta, jak to miało miejsce w 2011 roku. Kolegium RIO stwierdziło, że instytucja absolutorium łączy się z kontrolą Rady nad wykonaniem budżetu gminy i jest oceną końcową za dany rok. Nieobecność Wójta W. G. z powodu tymczasowego aresztowania miała miejsce w terminie od [...] września 2011 r.

do [...] grudnia 2011 r. W tym czasie obowiązki Wójta Gminy pełnił D. G., który był zastępcą Wójta. Zatem zaistniała sytuacja, o której mowa w art. 28g u.s.g., z którego wynika, że w przypadku przemijającej przeszkody w wykonywaniu zadań

i kompetencji wójta spowodowanej tymczasowym aresztowaniem - jego zadania

i kompetencje przejmuje zastępca, a w gminach, w których powołano więcej niż jednego zastępcę - pierwszy zastępca. Z protokołu z obrad sesji wynika, że Rada Gminy nie udzielając absolutorium miała świadomość w jakim zakresie budżet był wykonywany przez poszczególne osoby. Kolegium RIO zauważyło, że praktyka nie wskazuje na przyjęcie zasady oceniania wykonania budżetu w częściach i w związku z tym udzielania absolutorium osobom odpowiedzialnym za cząstkowe wykonanie budżetu. Biorąc pod uwagę powyższe, oraz fakt, że W. G. w większości odpowiadał za wykonywanie budżetu Gminy P. w 2011 r., Kolegium RIO stanęło na stanowisku, iż Rada Gminy właściwie przypisała mu odpowiedzialność za realizację budżetu roku 2011.

Kolegium RIO nie zgodziło się z zarzutem Wójta, że uchwałę o nieudzieleniu absolutorium podjęto z naruszeniem ustawowego terminu wynikającego z art. 271 ust. 1 u.f.p., który stanowi, że nie później niż do dnia 30 czerwca roku następującego po roku budżetowym, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego podejmuje uchwałę w sprawie absolutorium. Zdaniem Kolegium, jest to termin instrukcyjny, dlatego też podjęcie uchwały w sprawie absolutorium po tym terminie nie rodzi za sobą żadnych skutków prawnych. Na poparcie swojego stanowiska Kolegium powołało wyrok WSA w Gdańsku z dnia 18 listopada 2004 r. (sygn.

I SA/Gd 477/04).

Kolegium nie uwzględniło również zarzutu Wójta o niepowiadomieniu

go o sesji, na której głosowano nad uchwałą absolutoryjną. Obowiązek uzgodnienia terminu sesji z wójtem został zapisany w § 20 ust. 1 Statutu Gminy P. Przewodniczący Rady Gminy wyjaśnił, że powiadomienie o sesji złożył

w sekretariacie urzędu i zostało ono zarejestrowane w dzienniku. W związku

z nieobecnością Wójta, o sesji został zawiadomiony zastępca Wójta. Przewodniczący Rady Gminy wyjaśnił, że o sesji powiadomił także radcę prawnego. Żadna

z zawiadomionych osób nie ustosunkowała się pisemnie do terminu sesji. W ocenie Kolegium RIO jeżeli nikt nie odniósł się negatywnie do terminu sesji to termin ten został zaakceptowany.

W skardze złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

w Białymstoku Wójt Gminy P. – W. G., działający we własnym imieniu, wniósł o uchylenie w całości uchwały Kolegium RIO nr [...] z dnia [...] października 2012 r. oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Zaskarżonej uchwale zarzucił naruszenie:

- prawa materialnego, tj. art. 18 ust. 2 pkt 4 u.s.g., poprzez błędną jego interpretację;

- prawa procesowego, tj. art. 271 ust. 1 u.f.p., poprzez przyjęcie, że podjęcie Uchwały nr [...] przez Radę Gminy P. z rażącym naruszeniem terminu ustawowego wynikającego z tego przepisu nie ma żadnego znaczenia.

W uzasadnieniu skargi Wójt stwierdził, że poddanie pod głosowanie uchwały w sprawie absolutorium po dniu 30 czerwca nie ma podstawy prawnej. Upoważnienie ustawowe do podjęcia uchwały w sprawie absolutorium ma Rada Gminy tylko

do dnia 30 czerwca każdego roku. Ustawodawca przewidział taki termin i rozważania czy można go przekraczać nie mają sensu, skoro termin ten został oznaczony

w sposób dokładny. Niewłaściwy jest pogląd wyrażony przez Kolegium

w zaskarżonej uchwale, że podjęcie uchwały w sprawie absolutorium po tym terminie nie rodzi za sobą żadnych skutków prawnych.

Zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym, jedyną faktycznie i prawnie uzasadnioną podstawą nieudzielenia absolutorium jest negatywna ocena wykonania budżetu. Zastrzeżenia odnoszące się do całokształtu pracy Wójta nie mogą stanowić podstawy odmowy udzielenia mu absolutorium

z tytułu wykonania budżetu. Na sesji absolutoryjnej nie było żadnych uwag odnoszących się do wykonania budżetu przez Wójta Gminy P.

Skarżący podniósł, że Rada Gminy P. powinna była w zasadzie głosować absolutorium dla dwóch osób, które pełniły obowiązki wójta w 2011 r. Od dnia

[...] września 2011 r. do dnia [...] grudnia 2011 r. obowiązki wójta pełnił D. G.

Skarżący podkreślił, że absolutorium jest instytucją prawa budżetowego. Instytucji absolutorium nie wolno łączyć z jakąkolwiek oceną działalności wójta inną niż ta, która jest powiązana bezpośrednio z wykonaniem budżetu gminy. Absolutorium jest więc instytucją kontroli pracy wójta o ograniczonym przedmiotowo zakresie, a w szczególności nie powinna być wykorzystywana przez radę do oceny całokształtu działalności wójta. Ocena działalności tego organu w pozostałym zakresie (poza wykonaniem budżetu) może być dokonywana w innej formie

i na podstawie innych procedur. Łączenie tych procedur jest więc w tym przypadku niedopuszczalne.

Zdaniem Skarżącego, przed podjęciem tej uchwały rada gminy winna także wysłuchać wyjaśnień wójta dotyczących jego oceny wykonania budżetu oraz podjętej uchwały rady gminy o nieudzieleniu mu absolutorium. To swoiste postępowanie kontradyktoryjne, zapewniające czynny udział obu stron (kontrolowanej

i kontrolującej) w postępowaniu poprzedzającym podjęcie uchwały stanowi urzeczywistnienie konstytucyjnej zasady demokratycznego państwa prawnego. Przewodniczący Rady Gminy P. nawet nie zadał sobie trudu, by zaprosić

go na posiedzenie Rady. Wójt Gminy był wówczas na zwolnieniu poszpitalnym. Przewodniczący Rady Gminy nie zaprosił Wójta na obrady XVI Sesji Rady Gminy oraz poddał uchwałę Nr [...] pod głosowanie bez dyskusji merytorycznej

w Radzie Gminy i wyjaśnień ze strony Wójta Gminy P. Pomimo, że to Wójt Gminy jest zobligowany do przedstawienia sprawozdania z wykonania budżetu gminy za 2011 r. to sprawozdanie na sesji z wykonania budżetu na prośbę Przewodniczącego przedstawił skarbnik. Ponadto XVI Sesja Rady Gminy P. została zwołana bez uzgodnienia z Wójtem Gminy (naruszenie § 20 Statutu Gminy). Uchwała o nieudzieleniu absolutorium, odczytana przed głosowaniem, była niezgodna z wnioskiem Komisji Rewizyjnej Rady Gminy P. oraz z wnioskiem Regionalnej Izby Obrachunkowej. W takiej formie uchwała więc nie mogła być głosowana, gdyż w tym zakresie nie była opiniowana przez RIO.

W oparciu o powyższe skarżący stwierdził, że procedura absolutoryjna przyjęta przez Radę Gminy P. na sesji w dniu [...] września 2012 r., nie odpowiadała przepisom ustawowym. Uchwała Nr [...] Rady Gminy P. z dnia [...] września 2012 r. podjęta została z naruszeniem prawa w wielu aspektach. O treści uchwały absolutoryjnej zdecydowały względy pozabudżetowe, co w istotny sposób narusza przepis art. 18 ust. 2 pkt 4 u.s.g. i stanowi podstawę do stwierdzenia nieważności wskazanej Uchwały Rady Gminy P.

Zdaniem Skarżącego, Kolegium RIO w B. dokonało dowolnych ustaleń jedynie na podstawie dokumentów. Swobodna ocena dowodów dokonana przez organ nie może być całkowicie dowolna. Organ orzekający miał obowiązek wyprowadzenia z zebranego w sprawie materiału dowodowego wnioski logiczne

w świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego. Kolegium powinno ocenić wszystkie przeprowadzone dowody oraz uwzględnić wszelkie towarzyszące

im okoliczności, które mogą mieć znaczenie dla oceny mocy i wiarygodności tych dowodów. Nadto, Kolegium zobowiązane było przeprowadzić selekcję dowodów,

tj. dokonać wyboru tych, na których się oparło i ewentualnie odrzucić inne, którym odmówiło wiarygodności i mocy dowodowej. Wiąże się to z obowiązkiem należytego uzasadnienia decyzji. Podstawa faktyczna zaskarżonego rozstrzygnięcia powinna zawierać: ustalenie faktów, które zostały zdaniem Kolegium udowodnione, a więc tych, których istnienie nie budzi wątpliwości; wskazanie dowodów, na podstawie których organ doszedł do ustalenia istotnych dla sprawy okoliczności oraz podanie przyczyn, które spowodowały, że organ nie dał wiary pewnym dowodom tj. przyjął,

że są niewiarygodne i pozbawione przez to mocy dowodowej, a tym samym nie mogą być podstawą stwierdzenia istnienia istotnych dla sprawy okoliczności.

W odpowiedzi na skargę Kolegium RIO w B. wniosło o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje.

Skarga podlega odrzuceniu.

Pierwszą kwestią podlegająca rozważeniu przez Sąd w przedmiotowej sprawie było to, czy zaskarżona uchwała Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej z dnia [...] października 2012 r., nr [...] stwierdzająca, że uchwała Rady Gminy P. z dnia [...] września 2012 r., nr [...] o nie udzieleniu Wójtowi Gminy P. – W. G. absolutorium z tytułu wykonania budżetu na 2011 rok nie narusza przepisów prawa, objęta jest kognicją sądów administracyjnych.

Przedmiotem skargi do sądu administracyjnego mogą być wyłącznie ściśle określone formy działalności organów administracji wymienione w art. 3 § 2 ustawy

z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

(t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1270 ze zm., dalej "p.p.s.a."). Zalicza się do nich między innymi akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego (art. 3 § 2 pkt 7 p.p.s.a.). Możliwość wniesienia skargi na rozstrzygniecie nadzorcze dotyczące gminy przewiduje także art. 98 ust.1 u.s.g.

W doktrynie nie ma zgodności poglądów na temat tego, jak w kontekście prawa do skargi należy rozumieć pojęcie akt nadzoru nad działalnością jednostki samorządu terytorialnego – art. 3 § 2 pkt 7 p.p.s.a. Z jednej strony prezentowane jest stanowisko, że pojęcie aktu nadzoru należy łączyć jedynie z władczymi wypowiedziami organów nadzoru tworzącymi określonego rodzaju normę jednostkową i konkretną lub zawierającymi autorytatywną ocenę pewnego stanu

(Z. Kmieciak, M. Stahl, Akty nadzoru nad działalnością samorządu terytorialnego, Sam. Teryt. 2001, nr 1-2, s. 95). W tym ujęciu tylko niektóre środki nadzoru mogą być utożsamiane z aktami nadzoru. W szczególności nie są takimi aktami czynności faktyczne organów nadzoru, np. żądanie uzupełnienia informacji. Wskazanie przez organ nadzoru, że uchwałę wydano z naruszeniem prawa lub wskazanie sposobu usunięcia stwierdzonych uchybień - usterki, drobnej nieprawidłowości - nie wykazuje cech rozstrzygnięcia nadzorczego (Z. Kmieciak, Rozstrzygnięcie nadzorcze regionalnej izby obrachunkowej, Państwo i Prawo 1995, nr 2). Według odmiennego poglądu pojęcie akt nadzoru ma szerszy zakres i obejmuje m.in. czynności faktyczne, które także mogą mieć charakter władczy, i tym samym nie powinny być,

co do zasady, wyłączane z zakresu pojęcia aktu nadzoru (M. Stahl, Glosa

do postanowienia NSA z dnia 16 kwietnia 2002 r., II SA/Wr 2151/00, OSP 2003,

nr 10, poz. 134). Stanowisko to odpowiada poglądowi E. Ochendowskiego, który jest zdania, że pojęcie akt nadzoru obejmuje rozstrzygnięcia organu nadzorczego oraz inne akty nadzoru (E. Ochendowski (w:) M. Jaśkowska, M. Masternak,

E. Ochendowski, Postępowanie sądowoadministracyjne, s. 64).

Natomiast w judykaturze ugruntowany jest już pogląd, że aktem nadzoru nad działalnością jednostki samorządu terytorialnego jest tylko takie orzeczenie organu nadzoru, które władczo ingeruje w działalność organów jednostek samorządu terytorialnego, najczęściej poprzez stwierdzenie nieważności uchwały z powodu jej sprzeczności z prawem. Nie jest aktem nadzoru uchwała, w której organ nadzoru wskazał na nieistotne naruszenie prawa. Nie jest to ingerencja władcza organu nadzoru. Aktem nadzoru nie jest również uchwała organu nadzoru zawiadamiająca

o braku podstaw prawnych do ingerencji w postaci stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy i umarzająca to postępowanie (por.: postanowienie NSA z 12 stycznia 2012 r., II GSK 2415/11, Lex nr 1113729, postanowienie WSA w Białymstoku

z 27 czerwca 2012 r., I SA/Bk 151/12, postanowienie WSA w Kielcach

z 31 października 2011 r., I SA/Ke 459/11, postanowienie WSA w Białymstoku

z 10 sierpnia 2010 r., II SA/Bk 523/10, postanowienie WSA w Poznaniu z 8 lipca 2009 r., I SA/Po 583/09, postanowienie NSA z 21 lutego 2007 r., II GSK 299/06 pub. http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Pogląd ten podziela również Sąd orzekający w niniejszej sprawie. Odnosząc go do okoliczności faktycznych sprawy, należy zauważyć, że zaskarżoną uchwałą Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w B. stwierdziło, że uchwała

o nieudzielaniu absolutorium nie narusza prawa. Rozstrzygnięciem takim organ nadzoru nie wkroczył władczo w działalność Gminy P. Uchwała ta nie jest więc, w ocenie Sądu, aktem nadzoru w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 7 p.p.s.a. oraz art. 98

ust. 1 u.s.g. Dlatego skarga na taką uchwałę podlega odrzuceniu na podstawie

art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.

Nawet gdyby przyjąć bardzo szerokie rozumienie aktu nadzoru i stwierdzić dopuszczalność drogi sądowej w sprawie skargi na uchwałę organu nadzorczego stwierdzającą, że uchwała organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego nie narusza prawa, to skarga w sprawie niniejszej podlegałaby odrzuceniu z powodu braku legitymacji skargowej działającego we własnym imieniu Wójta Gminy P.

Zgodnie z treścią art. 98 ust. 3 u.s.g. do złożenia skargi na rozstrzygnięcie organu nadzorczego uprawniona jest gmina lub związek międzygminny, których interes prawny, uprawnienie lub kompetencja zostały naruszone. Podstawą

do wniesienia skargi jest uchwała lub zarządzenie organu, który podjął uchwałę lub zarządzenie albo którego dotyczy rozstrzygnięcie nadzorcze. Z kolei przepis art. 98 ust. 3a u.s.g. stanowi, że do złożenia skargi na rozstrzygnięcie organu nadzorczego, dotyczące uchwały rady gminy, doręczone po upływie kadencji rady, uprawniona jest rada gminy następnej kadencji w terminie 30 dni od dnia wyboru przewodniczącego rady.

Treść powołanych przepisów uzasadnia tezę, że do wniesienia skargi

na rozstrzygnięcie nadzorcze dotyczące uchwały organu stanowiącego gminy uprawniona jest gmina (por. wyrok NSA z 18 września 2008 r., II OSK 294/08, Lex nr 863875, postanowienie WSA w Warszawie z 7 lutego 2007 r., VIII SA/Wa 49/07, Lex nr 438877, wyrok NSA z 24 kwietnia 2006 r., II OSK 142/06, Lex nr 209187). Uprawnienie gminy do wniesienia skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze oznacza,

że jako osoba prawna posiada ona zdolność sądową, czyli zdolność do bycia podmiotem praw i obowiązków procesowych w takim postępowaniu, inaczej mówiąc może występować przed sądem – art. 25 p.p.s.a. Przepis art. 28 § 1 p.p.s.a. stanowi, że osoby prawne dokonują czynności w postępowaniu przez organy. Zgodnie

z powyższym zdolność procesową, tj. zdolność do reprezentowania gminy mają jej organy – rada jako organ stanowiący i wójt (burmistrz, prezydent miasta) jako organ wykonawczy. Uchwałą 7 sędziów NSA z dnia 13 listopada 2012 r., I OPS 3/12 wyjaśniono, że w postępowaniu przed sądem administracyjnym w sprawach skarg, których przedmiotem jest uchwała rady gminy, zdolność procesową ma wójt, chyba że w sprawie zachodzą okoliczności szczególne, których nieuwzględnienie mogłoby prowadzić do pozbawienia rady gminy prawa do ochrony sądowej (por. uzasadnienie uchwały, Lex nr 1225396).

Z powyższego wynika, że wójt gminy nie posiada legitymacji skargowej

do wniesienia skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze podjęte wobec gminy. Taką legitymację posiada gmina, zaś wójt co do zasady jest uprawniony

do reprezentowania gminy przed sądem administracyjnym.

Zatem gdyby nawet uznać zaskarżoną uchwałę Kolegium RIO w B. za akt nadzoru, to legitymację do zaskarżenia tej uchwały posiadałaby wyłącznie Gmina P., a Wójt tej Gminy mógłby ją jedynie reprezentować w postępowaniu sądowym. Tymczasem złożona w tej sprawie skarga nie pochodzi od Gminy P., reprezentowanej przez Wójta, lecz bezpośrednio od Wójta działającego we własnym imieniu. Skarga ta, stosownie do art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., podlegałaby odrzuceniu

z powodu braku legitymacji skargowej Wójta.

Jedynie ma marginesie tej sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wójt nie zgadza się z uchwałą Rady Gminy P. o nieudzielaniu absolutorium

za 2011 r. (z treści skargi wynika, że większość zarzutów dotyczy tej właśnie uchwały Rady Gminy a nie uchwały Kolegium RIO), powinien wnieść skargę w trybie art. 101 u.s.g. na uchwałę Rady Gminy podjętą w przedmiocie nieudzielania absolutorium. W orzecznictwie przyjmuje się, że wójt ma legitymację skargową

do wniesienia skargi ww. trybie w przedmiocie nieudzielania absolutorium (vide: wyrok NSA z 20 listopada 2009 r., II GSK 206/09, pub. http://orzeczenia.nsa.gov.pl, wyrok WSA w Łodzi z 13 listopada 2008 r., I SA/Łd 1127/08, Lex nr 528094).

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w pkt 1 sentencji na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i 6 p.p.s.a. O zwrocie wpisu w pkt 2 sentencji orzeczono na podstawie

art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.