drukuj    zapisz    Powrót do listy

6119 Inne o symbolu podstawowym 611, Odrzucenie skargi, Minister Finansów, Odrzucono skargę, III SA/Wa 455/08 - Postanowienie WSA w Warszawie z 2008-04-23, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

III SA/Wa 455/08 - Postanowienie WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2008-04-23 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2008-03-03
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Aneta Trochim-Tuchorska /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Hasła tematyczne
Odrzucenie skargi
Sygn. powiązane
II FSK 1580/08 - Postanowienie NSA z 2009-07-23
Skarżony organ
Minister Finansów
Treść wyniku
Odrzucono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 221
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Aneta Trochim-Tuchorska, , po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. S. na interpretację Ministra Finansów z dnia [...] października 2007 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych postanawia odrzucić skargę

Uzasadnienie

Pismem z dnia 29 stycznia 2008 r., nadanym w urzędzie pocztowym w dniu 31 stycznia 2008 r., pełnomocnik strony skarżącej - radca prawny M. S., wniósł w imieniu A. S. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na interpretację Ministra Finansów z dnia [...] października 2007 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga wnoszona do wojewódzkiego sądu administracyjnego podlega rozpatrzeniu pod względem merytorycznym jedynie w sytuacji, gdy spełnia niezbędne wymogi formalne przewidziane przepisami ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej "p.p.s.a.").

Wskazać przede wszystkim należy, że pisma wnoszone do sądu podlegają opłacie. Odpowiednio bowiem do treści art. 220 § 1 p.p.s.a. – sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. Zgodnie z art. 219 § 1 p.p.s.a. opłatę należy uiścić przy wniesieniu do sądu pisma podlegającego opłacie. Opłatę sądową uiszcza się gotówką do kasy właściwego sądu administracyjnego lub na rachunek bankowy właściwego sądu (art. 219 § 2 powołanej ustawy). Opłatą sądową jest między innymi wpis od skargi (art. 212 § 1 p.p.s.a.). Zgodnie z brzmieniem art. 230 § 1 p.p.s.a., od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stosunkowy lub stały. Pismami, o których mowa w § 1 są: skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania (§ 2).

Przedmiotowa skarga dotyczy interpretacji Ministra Finansów, wydanej w trybie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych. W myśl art. 3 § 2 pkt 4a p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach.

Wpis od skargi na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydawaną w indywidualnej sprawie jest wpisem stałym i zgodnie z § 2 ust. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.) wynosi 200 zł.

W myśl art. 221 p.p.s.a. pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone, pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej. Zarówno w orzecznictwie jak i w doktrynie panuje pogląd, iż opłatę stałą od pism wnoszonych przez adwokata lub radcę prawnego należy uiścić w terminie, jaki jest dopuszczalny do złożenia pisma podlegającego takiej opłacie. Jak wynika z akt sprawy odpowiedź Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia prawa z dnia 17 grudnia 2007 r. została doręczona Skarżącemu w dniu 2 stycznia 2008 r., co wynika z pokwitowania na zwrotnym potwierdzeniu odbioru. Trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi upływał więc w dniu 1 lutego 2008 r. (art. 53 § 2 p.p.s.a.). W terminie tym nie został uiszczony należny wpis od wniesionej skargi, co też zostało potwierdzone notatką sekretarza sądowego (k. 15 akt sądowych – na odwrocie).

Wskazać należy, iż w niniejszej sprawie nie ma zastosowania § 5 ust. 2 powołanego rozporządzenia, zgodnie z którym wpis stały od skargi wnoszonej przez adwokata lub radcę prawnego uiszcza się na wezwanie, po przekazaniu skargi sądowi. Przepis ten w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7 marca 2006 r., sygn. akt SK 11/05 (Dz. U. z dnia 17 marca 2006 r. Nr 45, poz. 322) z dniem 17 marca 2006 r. utracił moc. Trybunał Konstytucyjny uznał bowiem, iż § 5 ust 2 cyt. rozporządzenia jest niezgodny z art. 221 p.p.s.a. oraz z art. 2 Konstytucji RP. W uzasadnieniu wyroku Trybunał Konstytucyjny wskazał, iż "...przepis rozporządzenia stanowi, że wpis stały od skargi wnoszonej przez adwokata lub radcę prawnego uiszcza się na wezwanie, co pozostaje w sprzeczności z regulacją ustawową. Art. 221 p.p.s.a. wyraźnie bowiem stanowi, że pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone, pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej".

Jak już wspomniano, skarga wniesiona w imieniu A. S. przez profesjonalnego pełnomocnika podlega opłacie stałej w wysokości 200 złotych (§ 2 ust. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r.). Reprezentujący stronę skarżącą radca prawny wnosząc skargę na ww. akt, zobowiązany był zatem na podstawie art. 219 w zw. z art. 221 p.p.s.a., do uiszczenia ww. wpisu. Jak wynika z akt sprawy pełnomocnik skarżącego nie uiścił wymaganego wpisu od skargi.

W tym stanie rzeczy, działając na podstawie art. 221 p.p.s.a. Sąd postanowił jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt