Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 27 lutego 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Z. Czarnik po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2008 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku M. P. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Wojewody z dnia [...] listopada 2006 roku, nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę - postanawia - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Decyzją z dnia [...] listopada 2006 roku, nr [...] Wojewoda uchylił w całości decyzję Starosty z dnia [...] lipca 2006 roku, Nr [...], znak [...] zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą J. M. pozwolenia na budowę stacji paliw płynnych i LPG wraz z infrastrukturą techniczną i urządzeniami na działkach nr ewid. 4747/9, 4747/10, 4747/11, 4747/ 35 i jednocześnie zatwierdził projekt budowlany i udzielił J. M. pozwolenia na budowę stacji paliw płynnych i LPG wraz z infrastrukturą techniczną i urządzeniami na działkach nr ewid. 4747/9, 4747/11, 4747/35 w Ś. Obiektowi nadano kategorię XVII, XIX, XXVI wg projektu budowlanego opracowanego przez mgr inż. R. Sz. oraz zobligowano inwestora do zachowania określonych w decyzji warunków, a to: prowadzenie dziennika budowy, umieszczenia w odpowiednim miejscu tablicy informacyjnej, ustanowienia inspektora nadzoru inwestorskiego odpowiedniej specjalności, uzyskania ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie przez jego rozpoczęciem.

Z decyzją tą nie zgodził się M. P. i w dniu 19 grudnia 2006 roku zaskarżył ją do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie.

Poza zarzutami mającymi świadczyć o niezasadności zaskarżonej decyzji,

w skardze zamieszczono wniosek o wstrzymanie jej wykonania. Skarżący wywiódł, iż wykonanie decyzji spowoduje trudne do odwrócenia skutki w postaci realizacji inwestycji, a także może wywołać znaczną szkodę poprzez ograniczenie możliwości zabudowy jego działki o nr ewid. 4747/10 oraz jej zalanie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002 r. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) powoływanej dalej jako P.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Jednakże art. 61 § 3 P.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi może on na wniosek skarżącego wydać postanowienie

o wstrzymaniu ich wykonania w całości lub w części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Mając całość przedstawionych powyżej okoliczności na uwadze sąd stwierdził, iż wniosek strony skarżącej nie zasługuje na uwzględnienie.

Zaskarżona decyzja dotyczy zatwierdzenia projektu budowlanego

i udzielenia pozwolenia na budowę. W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż przedmiotowa decyzja nie odnosi się do nałożenia określonego obowiązku publicznoprawnego, lecz udzielenia uprawnienia – pozwolenia na dokonanie zabudowy. Realizacja stanu zawartego w treści decyzji nie jest wymagana przez przepis prawa, nie ma konieczności stosowanie środków przymusu, a o tym czy prace budowlane zostaną podjęte decyduje wyłącznie inwestor.

Zaskarżenie decyzji do Sądu – jak wcześniej już wskazano - samo przez się nie prowadzi do jej wstrzymania. W razie wydania decyzji nakładającej obowiązki, zobowiązany wraz z żądaniem przeprowadzenia jej sądowej kontroli, może domagać się zwolnienia go z konieczności wykonania tych obowiązków, do czasu zakończenia postępowania sądowego. Konieczność realizacji nałożonych decyzją obowiązków, w razie stwierdzenia jej niezgodności z prawem i wyeliminowania z obrotu prawnego, mogłaby bowiem prowadzić do wyrządzenia po jego stronie określonych szkód.

W przypadku decyzji udzielających pozwolenia na budowę sytuacja jest inna. Na podmiocie, który decyzję taką uzyskał nie ciążą żadne obowiązki, a to czy w razie jej zaskarżenia do sądu administracyjnego prace będą kontynuowane, zależy wyłącznie od niego. Tak więc ryzyko kontynuowania prac budowlanych mimo świadomości zaskarżenia decyzji udzielającej pozwolenia na budowę do sądu administracyjnego, spoczywa na inwestorze. Nie ma żadnego aktu, któryby obligowałby inwestora do kontynuowania prac budowlanych. Inwestor musi jednak mieć świadomość, iż w razie uwzględnienia skargi i wyeliminowania z obrotu prawnego decyzji stanowiącej umocowanie do prowadzonych prac, będzie on zobligowany do podjęcia działań mających na celu przywrócenie stanu poprzedniego.

Całość powyższego prowadzi do wniosku, iż wstrzymanie wykonania decyzji udzielającej pozwolenia na budowę musi mieć charakter wyjątkowy, uzasadniony okolicznościami wskazującymi, iż jakiekolwiek podjęte przez inwestora działania będą prowadziły do znacznych i właściwie niemożliwych do odwrócenia skutków.

W każdej innej sytuacji, kontynuowanie prac budowlanych mimo braku przymusu

i świadomości, że w razie uwzględniania skargi konieczne będzie podjęcie działań prowadzących do przywrócenia stanu poprzedniego obciąża inwestora.

Na szczególny charakter wstrzymania wykonania decyzji udzielającej pozwolenia na budowę zwrócił uwagę również Naczelny Sąd Administracyjny

w postanowieniu z dnia 22 listopada 2005 r., sygn. akt II OZ 1026/2005 (publ. wielomodułowy, elektroniczny system informacji prawnej Lex Polonica Maxima CD). W tezie powołanego orzeczenia stwierdzono: "wykonywanie ostatecznej decyzji

o pozwoleniu na budowę, zgodnie z art. 28 ust. 1 Prawa budowlanego, jest realizacją "prawa zabudowy", określonego w art. 4 Prawa budowlanego, w związku z czym wstrzymanie wykonania decyzji o pozwoleniu na budowę powinno mieć charakter wyjątkowy, kiedy zachodzi prawdopodobieństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 ppsa).

Prawo zabudowy, będące fundamentalną zasadą Prawa budowlanego, jest prawem podmiotowym każdego, kto posiada prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 11 Prawa budowlanego, jest więc po części też realizacją konstytucyjnej zasady ochrony własności, wyrażonej w przepisach art. 21 i 64 Konstytucji RP i jako takie, powinno podlegać szczególnej ochronie."

Mając na uwadze wyżej powołane okoliczności, oraz wskazane we wniosku ewentualne następstwa wykonania zaskarżonej decyzji, Sąd nie znalazł podstaw do wstrzymania jej wykonania.

Dlatego też w oparciu o art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a. Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.