Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Stahl po rozpoznaniu w dniu 13 października 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażaleń Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku i W. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 25 lipca 2011 r., sygn. akt II SA/Gd 267/11 o zawieszeniu postępowania sądowego w sprawie ze skargi W. Z. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia [...] września 2010 r., nr [...] w przedmiocie przekazania podania dotyczącego zezwolenia na wycięcie drzew do właściwego organu postanawia: oddalić zażalenia.

Postanowieniem z dnia 25 lipca 2011 r., sygn. akt II SA/Gd 267/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zawiesił postępowanie sądowe ze skargi W. Z. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia [...] września 2010 r. w przedmiocie przekazania podania dotyczącego zezwolenia na wycięcie drzew do właściwego organu.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że w toku postępowania sądowego powziął informację, iż w dniu [...] marca 2009 r. zmarła uczestniczka postępowania B. S. Jak stwierdził Sąd, przedmiot sprawy nie odnosi się do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego, a spadkobiercy zmarłej na dzień posiedzenia Sądu nie są znani. Wskazując na powyższe Sąd zawiesił postępowanie na podstawie art. 124 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.).

Zażalenia na powyższe postanowienie wniosło Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku i W. Z.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku wnosząc o uchylenie postanowienia wskazało, że w niniejszej sprawie istotne znaczenie ma fakt, iż postępowanie, które zostało zawieszone zakończyło się w dniu 26 maja 2011 r. wyrokiem, na mocy którego uchylone zostało zaskarżone postanowienie oraz postanowienie organu I instancji oraz określono, że wymienione postanowienia nie mogą być wykonane. W tej sytuacji zawieszenie postępowania w sprawie, która została zakończona przez Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w dniu 26 maja 2011 r. stoi w sprzeczności z celem instytucji zawieszenia postępowania.

W. Z. wnosząc zażalenie na powyższe postanowienie wskazała, że z uwagi na przedmiot sprawy śmierć strony postępowania nie stanowiła przeszkody w ustaleniu organu właściwego do rozpoznania sprawy. Ponadto wskazała, że w sprawie w charakterze strony wystąpili spadkobiercy poprzedniej właścicielki. Według zaś posiadanej przez skarżącą wiedzy, spadkobiercy przeprowadzili postępowanie spadkowe, wobec czego właściciel gruntu był znany. Ponadto, jak podniosła skarżąca, skoro Sąd wydał wyrok, to zgodnie z art. 144 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi jest tym wyrokiem związany. Konkludując, skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz zasądzenie od uczestnika na rzecz skarżącej kosztów postępowania zażaleniowego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenia nie zasługują na uwzględnienie.

Stosownie do art. 124 § 1 pkt 1 p.p.s.a. sąd zawiesza postępowanie z urzędu w razie śmierci strony lub jej przedstawiciela ustawowego, utraty przez nich zdolności procesowej, utraty przez stronę zdolności sądowej lub utraty przez przedstawiciela ustawowego charakteru takiego przedstawiciela, z zastrzeżeniem § 3. Zgodnie z § 3 nie zawiesza się postępowania w razie śmierci strony, jeżeli przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego.

W świetle zaś art. 12 p.p.s.a., ilekroć w ustawie tej mowa jest o stronie, należy rozumieć przez to również uczestnika postępowania.

W niniejszej sprawie uznać należy, że wobec śmierci uczestnika postępowania B. S., która to okoliczność wynika z odpisu skróconego aktu zgonu, Sąd pierwszej instancji prawidłowo zawiesił postępowanie w niniejszej sprawie. Wbrew wywodom zażaleń nie stoi temu na przeszkodzie, iż o okoliczności powodującej zawieszenie postępowania Sąd dowiedział się po wydaniu wyroku. Wskazać bowiem należy, że – jak wynika z art. 127 § 2 p.p.s.a. – w przypadku obligatoryjnego zawieszenia postępowania nie biegną żadne terminy, ani sądowe ani ustawowe i zaczynają biec dopiero od początku od dnia podjęcia postępowania. W niniejszym zaś przypadku takim terminem będzie termin do wniesienia skargi kasacyjnej wynikający z art. 177 § 1 p.p.s.a. Wobec powyższego nie można zgodzić się z twierdzeniami zawartymi w zażaleniach, że zawieszenie postępowania w niniejszej sprawie jest niecelowe.

Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.