Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Klotz (spr.) Sędziowie sędzia WSA Elżbieta Piechowiak sędzia WSA Grzegorz Saniewski Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Kloska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2017 r. sprawy ze skargi G. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie utraty dobrej reputacji uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty Powiatowego z dnia [...] maja 2016 r. nr [...].

G. C. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] sierpnia 2016r. znak [...], którą na podstawie art. 7d ust. 1 pkt 1 lit. b, ust. 2, ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2013 r., poz. 1414 ze zm.), art. 6 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylającego dyrektywę Rady 96/26/WE (Dz.U.UE.L.2009.300.51 z dnia 14 listopada 2009 ), art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( Dz. U. z 2016 r. poz. 23 ) utrzymana została w mocy decyzja Starosty B. z dnia [...] maja 2016 r., znak: [...] o utracie dobrej reputacji przez przedsiębiorcę – G.C., pełniącego funkcję zarządzającego transportem w przedsiębiorstwie G. C. Usługi Transportowe z siedzibą w J. i prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie przewozu rzeczy na podstawie licencji wydanej w dniu [...] kwietnia 2004 r., nr [...] oraz posiadającego certyfikat kompetencji zawodowych Nr [...].

Do wydania zaskarżonej decyzji doszło w następujących okolicznościach sprawy.

W dniu [...] sierpnia 2015 r. wpłynął do organu I instancji wniosek [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2015 r., o zbadanie czy przedsiębiorca G. C. utracił dobrą reputację.

Do wniosku załączono pięć wykonalnych decyzji administracyjnych, w tym trzy wydane przez [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego: z dnia [...] marca 2015r., sygn. [...], z dnia [...] lutego 2014r. (omyłkowo oznaczona datą jako [...] luty 2013r.), sygn. [...], z dnia [...]sierpnia 2014r., sygn. [...] oraz dwie wydane przez [...] Inspektora Transportu Drogowego: z dnia [...] lipca 2014r., sygn. [...] i z dnia [...] stycznia 2015r., sygn. [...].

Wszystkie ww. decyzje zostały wydane w związku z naruszeniami określonymi Ip. 6.2.1 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 6 września 2001r. o transporcie drogowym - "Nierejestrowanie za pomocą urządzenia rejestrującego lub cyfrowego urządzenia rejestrującego na wykresówce lub karcie kierowcy wskazań w zakresie prędkości pojazdu, aktywności kierowcy i przebytej drogi", które polegały na wykonywaniu przez kierowców kursów bez włożonej do tachografu cyfrowego karty kierowcy. Tym samym doszło do czasowego sfałszowania wskazań dotyczących zapisów na karcie kierowcy, co jest zabronione m.in. art. 15 ust. 8 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE nr L 370 z 31.12.1985, z późniejszymi zmianami), w którym "Zabrania się fałszowania, likwidowania i niszczenia danych zarejestrowanych na wykresówkach, przechowywanych przez urządzenie rejestrujące lub kartę kierowcy albo zarejestrowanych na wydrukach z urządzenia rejestrującego jak określono w załączniku IB. To samo stosuje się do jakiegokolwiek manipulowania urządzeniem rejestrującym, wykresówką lub kartą kierowcy, które mogłoby spowodować sfałszowanie, zlikwidowanie lub zniszczenie danych oraz informacji wydrukowanych. W pojeździe nie może znajdować się żaden sprzęt, który mógłby zostać użyty w powyższych celach."

Zdaniem organu, niezastosowanie się do zakazu działania opisanego w ww. artykule wypełnia znamiona naruszenia opisanego w punkcie drugim załącznika nr IV do rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 - "Brak tachografu lub ogranicznika prędkości lub korzystanie z nielegalnego urządzenia, które może zmieniać zapisy w urządzeniach rejestrujących lub ograniczniku prędkości, lub fałszowanie wykresów lub danych pobranych z tachografu lub karty kierowcy'.

Zgodnie więc z art. 7d ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 6 września 2001r. o transporcie drogowym - który mówi, że wymóg dobrej reputacji przestał być spełniony, jeżeli wobec przedsiębiorcy orzeczono co najmniej dwie wykonalne decyzje administracyjne o nałożeniu kary pieniężnej za naruszenia określone w załączniku nr IV do rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 -decyzje załączone do wniosku [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego stanowiły podstawę do wszczęcia postępowania o jakim mowa w art. 6 ust. 2 lit. a ww. rozporządzenia.

Organ ustalił, że G.C. jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność w zakresie krajowego transportu drogowego rzeczy i posiada wydaną w dniu [...] kwietnia 2004r. licencję nr [...] , która stosownie do stanu prawnego wynikającego z art. 5 ust. 9 ustawy z dnia 5 kwietnia 2013r. zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz ustawy o czasie pracy kierowców (Dz. U. poz. 567) uznawana jest za zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego. W przepisie art. 3 ust. 1 lit b rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, a za nim w znowelizowanym art. 5 ust. 2 ustawy o transporcie drogowym wskazano m.in., że przedsiębiorca wykonujący zawód przewoźnika drogowego musi cieszyć się dobrą reputacją. Jeżeli w myśl art. 7d ust. 1 ww. ustawy pojawi się okoliczność wskazująca na to, że wymóg dobrej reputacji przestał być spełniany - to organ w myśl ust. 2 tego przepisu niezwłocznie wszczyna postępowanie administracyjne o jakim mowa w art. 6 ust. 2 lit. a rozporządzenia (WE) nr 1071/2009.

W ramach wszczętego postępowania przedsiębiorca w dniu [...] sierpnia 2015r. złożył pisemne wyjaśnienia, z których wynika, że prowadzona działalność polega na przewozie towarów pomiędzy centrami dystrybucji takich sieci handlowych, jak [...],[...],[...]oraz [...] a ich sklepami. Firma posiada oddziały w województwie [...],[...] oraz [...] , a wyjazdy prowadzone są z centrów: K., G., G., K. oraz G. Zestawienie ilości wyjazdów w ciągu roku (od sierpnia 2014r. do lipca 2015r.) wskazuje na przejazd ponad [...] mln km rocznie. Liczba zgłoszonych do licencji pojazdów wynosi [...] . Zdaniem przedsiębiorcy: "liczba wskazanych naruszeń w stosunku do skali prowadzonej działalności jest znikoma." W związku z powyższym zdaniem strony spełnione są warunki, o których mowa wart. 7d § 4 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym, zgodnie z którym dobra reputacja pozostaje nienaruszona, jeżeli liczba stwierdzonych naruszeń jest nieznaczna w stosunku do skali prowadzonych operacji transportowych. Przedsiębiorca podkreślił, że przedsiębiorstwo jest w chwili obecnej źródłem dochodu dla 216 pracowników i ich rodzin. Działalność prowadzona jest na obszarach, gdzie wskaźnik bezrobocia przekracza 13%. Utrata dobrej reputacji, a w konsekwencji zaprzestanie działalności skutkowałoby zwiększeniem bezrobocia na tych obszarach.

Dnia [...] grudnia 2015r. do urzędu wpłynęła odpowiedź właściciela firmy na wezwanie do złożenia pisemnych wyjaśnień w sprawie ilości zatrudnionych osób na terenie powiatu b. Z treści otrzymanego pisma wynika, że "na dzień [...] grudnia 2015r. firma zatrudnia 255 pracowników zamieszkujących na terenie 40 powiatów i 118 miejscowości. W samym tylko województwie [...] firma jest pracodawcą dla 124 pracowników, tj. blisko połowy zatrudnionych. Na terenie powiatu b. mieszka 12 pracowników, a w samej gminie J. 10 z nich."

Organ ustalił w Powiatowym Urzędzie Pracy w B., że na dzień [...] marca 2016r. na terenie miasta i gminy J. zarejestrowanych było 519 osób bezrobotnych. W przypadku likwidacji działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę poziom bezrobocia na terenie gminy wzrósłby o 1,93%.

Przedsiębiorca zobowiązał się do wprowadzenia procesu naprawczego, aby zapobiec powstawaniu naruszeń przedstawiając w piśmie z dnia [...] października 2015r. rozwiązania mające na celu zwiększenie dyscypliny pracy kierowców oraz polepszenie organizacji pracy, polegające na :

- zaznajomieniu kierowców i dyspozytorów z zakresem ich obowiązków, sposobem ich wykonywania na wyznaczonych stanowiskach oraz podstawowymi uprawnieniami,

- informowaniu kierowców i dyspozytorów na temat zmian w zakresie regulacji transportowych i przepisów o czasie pracy kierowców,

- stałej kontroli przestrzegania przepisów o czasie pracy kierowców,

- objęciu szczególnym, stałym nadzorem kierowców mających problemy z przestrzeganiem obowiązujących przepisów (czas pracy, okresy prowadzenia pojazdów, obowiązkowe przerwy, stosowanie urządzeń rejestrujących),

- egzekwowaniu od kierowców i dyspozytorów obowiązków pracowniczych poprzez system kar w formie upomnienia lub nagany z wpisem do akt osobowych,

- analizowaniu trasy przejazdu pod kątem możliwości jej wykonania przez kierowcę lub załogę zgodnie z obowiązującymi normami, a także planowaniu miejsc ewentualnego postoju i zmiany kierowcy,

- monitorowaniu trasy przejazdu poprzez system GPS,

- ustanowieniu osoby odpowiedzialnej za pobieranie i archiwizację wykresówek, danych cyfrowych, zaświadczeń oraz ich analizę.

Organ w oparciu o informację z Punktu Informacyjnego Krajowego Rejestru Karnego przy Sądzie Okręgowym w T. ustalił, że G. C. nie figuruje w kartotece karnej czyli nie został orzeczony wobec niego prawomocny wyroku skazujący za przestępstwa umyślne w dziedzinach określonych w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009.

W odpowiedzi na pismo z dnia [...] września 2015r. w przedmiocie podania dat wykonania decyzji załączonych do wniosku [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego organ otrzymał odpowiedź, do której załączono dwie kolejne wykonalne decyzje wydane przez [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego: z dnia [...] maja 2014r., sygn. [...] i z dnia [...] grudnia 2014r., sygn. [...], które również zostały wydane w związku z naruszeniami wypełniającymi znamiona Ip. 6.2.1 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 6 września 2001r. o transporcie drogowym.

W toku prowadzonego postępowania w związku z posiadanymi informacjami dotyczącymi ujawnienia wykroczenia popełnionego przez przedmiotowego przedsiębiorcę wystąpiono w dniu [...] stycznia 2016r. do [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z zapytaniem o wyniki zakończonego postępowania. W odpowiedzi dnia [...] lutego 2016r. do urzędu wpłynęło pismo nr [...], do którego załączono trzy kolejne wykonalne decyzje: z dnia [...] października 2015r., sygn. [...], z dnia [...] grudnia 2015r., sygn. [...] i z dnia [...] stycznia 2016r., sygn. [...], które również zostały wydane w związku z naruszeniami wypełniającymi znamiona Ip. 6.2.1 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 6 września 2001r. o transporcie drogowym.

Organ ocenił, że żadna z dziesięciu decyzji przekazanych przez [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego, [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego oraz [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego nie może zostać uznana za niebyłą na podstawie art. 94a ustawy z dnia 6 września 2001r. o transporcie drogowym, który mówi, że nałożoną karę pieniężną uważa się za niebyłą po upływie 2 lat od dnia wykonania decyzji administracyjnej o jej nałożeniu.

Liczba wydanych decyzji oraz wskazany w nich fakt, że nierejestrowanie wszystkich wymaganych wskazań na karcie kierowcy miało charakter wielokrotny wskazuje na dużą skalę występowania naruszeń i nie pozwala na zakwalifikowanie ich jako jednostkowych przypadków. Organ zwrócił uwagę na to, że trzy z nich zostały wydane w trakcie prowadzonego postępowania w sprawie ustalenia czy została naruszona zasada dobrej reputacji. Przy czym jedna z nich wydana [...] stycznia 2016r. w sprawie [...] objęła kontrolą okres od 6 listopada 2015r. do 4 grudnia 2015r., tj. czas, w którym powinien działać program naprawczy w firmie G. C. Właściciel deklarował jego wprowadzenie w piśmie z dnia [...] sierpnia 2015r. W dodatkowych wyjaśnieniach z [...] października 2015r. został zawarty szczegółowy wykaz działań cyt. "wprowadzonych w firmie mających na celu zapobieganie powstawaniu naruszeń". Tymczasem ww. decyzja wskazuje, że w okresie od 6 listopada 2015r. do 4 grudnia 2015r. ujawniono kolejnych 89 przypadków jazdy bez zalogowanej w tachografie karty. Ponadto opisane w piśmie z dnia [...] października 2015r. rozwiązania mające na celu zapobieganie powstawaniu naruszeń, które przedstawił G.C. wynikają bezpośrednio z obowiązujących przepisów. Zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE L 102 z dnia 11.04.2006) przedsiębiorca ma obowiązek prawidłowo organizować czas pracy kierowcy oraz przeprowadzać regularne kontrole przestrzegania przepisów rozporządzenia (EWG) nr 3821/85, a także zapewnić przechowywanie danych zarejestrowanych w tachografie cyfrowym lub na karcie kierowcy. Powinnością przedsiębiorcy jest zorganizowanie pracy kierowców w taki sposób, aby mogli przestrzegać obowiązujących przepisów prawa, przy uwzględnieniu mogących powstawać opóźnień lub innych okoliczności przy realizacji przewozu.

Organ powołał się na treść decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2016r., sygn. [...] , która zwiera informacje dotyczące przesłuchania kontrolowanego kierowcy, a które dowodzą, że niedoskonała organizacja pracy i brak skutecznego nadzoru nie został zmodyfikowany przez odpowiednie mechanizmy również po wszczęciu przedmiotowego postępowania.

Organ uznał, że nie może mieć zastosowania art. 7d ust. 4 pkt 1 i 2 ustawy o transporcie drogowym, a który mówi, że dobra reputacja pozostaje nienaruszona, jeżeli liczba stwierdzonych naruszeń jest nieznaczna w stosunku do skali prowadzonych operacji transportowych oraz istnieje możliwość poprawy sytuacji w przedsiębiorstwie, w szczególności jeżeli przedsiębiorca podjął działania mające na celu wdrożenie prawidłowej dyscypliny pracy lub wdrożył procedury zapobiegające powstawaniu naruszeń obowiązków lub warunków przewozu.

Organ rozważył również przesłanki z art. 7d ust. 4 pkt 3 ustawy o transporcie drogowym mówiącego, że utrata dobrej reputacji będzie stanowiła nieproporcjonalną reakcję za naruszenia, jeżeli w wyniku postępowania ustalono, iż istnieje interes społeczny kontynuacji działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę, w szczególności jeżeli cofnięcie zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego spowodowałoby w znaczący sposób wzrost poziomu bezrobocia w miejscowości, gminie lub regionie.

Zdaniem organu w sytuacji konieczności zwolnienia pracowników zamieszkałych na terenie miasta i gminy J. wzrost poziomu bezrobocia wyniósłby 1,93%. Należy jednak wziąć pod uwagę również interes ogólny, przejawiający się w zapewnieniu bezpieczeństwa i porządku publicznego. Kierowcy łamiąc obowiązujące ich normy dotyczące czasu pracy ryzykują życie, zdrowie lub mienie nie tylko swoje, ale także innych uczestników ruchu drogowego. Biorąc pod uwagę skalę wykroczeń kierowców zatrudnionych w przedsiębiorstwie G. C. oraz brak efektów wdrożenia procedur, które miały im zapobiegać orzeczenie, że dobra reputacja pozostaje nienaruszona byłoby sprzeczne z interesem publicznym, jakim jest bezpieczeństwo w ruchu drogowym.

G.C. złożył odwołanie od decyzji organu I instancji, w którym zarzucił naruszenie art. 7 k.p.a. poprzez rozpatrzenie sprawy bez jej dogłębnego rozpatrzenia, w szczególności wpływu zaskarżonej decyzji na społeczny jej wydźwięk i materialne skutki jakie wywrze na życie osób trzecich (pracowników firmy ) oraz niezastosowanie przepisu art. 7d ust. 4 pkt 3 ustawy o transporcie drogowym i jego wpływu na społeczny interes kontynuacji działalności gospodarczej przedsiębiorcy.

Autor odwołania wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania, bądź jej uchylenie i skierowanie sprawy do ponownego rozpatrzenia. Odwołanie uzasadniono tym, że organ, w trakcie kontroli nie badał, czy w sprawie nie zachodzą przesłanki do wydania decyzji pozwalającej na zachowanie dobrej reputacji, w szczególności poprzez stwierdzenie, że liczba stwierdzonych naruszeń jest nieznaczna w stosunku do skali prowadzonych operacji transportowych oraz stwierdzenie możliwości poprawy sytuacji w firmie. Przewoźnik zwraca również uwagę na społeczny aspekt utraty przez niego dobrej reputacji, związany ze wzrostem bezrobocia, gdyż jest on jedynym dużym przedsiębiorcą w okolicy, w której zwolnieni przez niego pracownicy nie mają szans na znalezienie alternatywnego zatrudnienia.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T. nie uwzględniło odwołania i wymienioną na wstępie decyzją z dnia [...] sierpnia 2016r. znak [...] utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

Zdaniem Kolegium, w sprawie nie znajduje zastosowania przepis art. 7d ust. 4 pkt 3 ustawy o transporcie drogowym. Skala wykroczeń kierowców zatrudnionych w przedsiębiorstwie G. C. oraz brak efektów wdrożenia procedur, które miały zapobiegać naruszeniom sprzeciwiają się orzeczeniu, że dobra reputacja pozostaje nienaruszona i pozostają w sprzeczności z interesem publicznym, jakim jest bezpieczeństwo w ruchu drogowym.

W uzasadnieniu decyzji utrzymującej w mocy orzeczenie organu I instancji organ odwoławczy powołał się na przepisy art. 7d ust. 1 ustawy o transporcie drogowym i art. 3 ust. 1 lit. b , art. 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylające dyrektywę Rady 96/26/WE (Dz.U.UE.L.2009.300.51 z dnia 14 listopada 2009, dalej jako: rozporządzenie) oraz na wykonalne decyzje [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego w B. , [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego w K. , [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego w P., [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego w O., o nałożeniu na G. C. kar pieniężnych za naruszenie określone w załączniku nr IV do rozporządzenia, które w rozumieniu art. 76 § 1 k.p.a. są dokumentami urzędowymi , za udowodnione uznał, że przewoźnik, w związku z prowadzoną działalnością dopuścił się naruszenia przepisów regulujących zasady korzystania z urządzeń rejestrujących czas pracy kierowców, jak również przepisów o czasie pracy kierowców.

Organ stwierdził, że przedstawiony i wprowadzony przez przedsiębiorcę program naprawczy nie przyniósł efektów, ponieważ z uzyskanych informacji od wojewódzkich inspektorów ruchu drogowego wynika, że na przedsiębiorcę nałożono kolejne (tj. poza wymienionymi w piśmie [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2015 r.) pięć decyzji, które wydane zostały w związku z naruszeniami wypełniającymi znamiona lp. 6.2.1. załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym, a jedna z nich wydana została w czasie, gdy realizowany powinien być deklarowany przez przedsiębiorcę program naprawczy. Organ odwoławczy powtórzył za organem I instancji, że z decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego w O. z dnia [...] stycznia 2016 r. znak: [...], wynika, że w trakcie kontroli przeprowadzonej w dniu [...] grudnia 2015 r. ujawniono przekroczenie maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy, skrócenie dziennego czasu odpoczynku oraz nierejestrowanie na odpowiednim urządzeniu wskazań w zakresie prędkości pojazdu, aktywności kierowcy i przebytej drogi, w tym 89 jazd bez zalogowań jej w tachografie karty kierowcy, co świadczy o tym, że deklarowane przez przewoźnika wprowadzenie programu mającego wyeliminować istniejące uchybienia nie przyniosło spodziewanych efektów, w postaci wyeliminowania w działalności przedsiębiorstwa naruszeń obowiązków lub warunków przewozu drogowego.

W ocenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. organ I instancji zasadnie uznał, że utrata dobrej reputacji przez przewoźnika stanowić będzie właściwą reakcję na ujawnione naruszenia jego obowiązków. Zasadnie uznał również, że w sprawie nie występuje przesłanka, o której mowa w art. 7d ust. 4 pkt 3 u.t.d., wskazując, że przy znacznych rozmiarach prowadzonej przez przewoźnika działalności zatrudnia on tylko niewielką liczbę osób zamieszkujących na terenie Gminy J. i Powiatu B., w związku z czym cofnięcie zezwolenia nie wpłynie w sposób znaczący na lokalny rynek zatrudnienia. Nie ma również podstaw do uznania, że zaprzestanie przez odwołującego prowadzenia działalności w jakikolwiek sposób wpłynie na zaspokajanie potrzeb ludności w zakresie publicznego transportu drogowego.

W ocenie organu odwoławczego argumenty podniesione w odwołaniu, w szczególności uczyniony zarzut naruszenia przepisu art. 7 k.p.a. nie znajduje uzasadnienia. Zdaniem Kolegium nie można zgodzić się z tym, że organ I instancji wydając zaskarżoną decyzję, w sposób dowolny ocenił zgromadzony materiał dowodowy. Okolicznością bezsporną jest bowiem, że w stosunku do odwołującego wydano więcej niż dwie decyzje, którymi nałożono na niego kary za poważne naruszenie przepisów wspólnotowych dotyczących czasu prowadzenia pojazdu i odpoczynku kierowców, czasu pracy oraz instalacji i używania urządzeń kontrolnych.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skarżący zarzucił obrazę przepisu art. 10 § 1 kpa, poprzez wydanie decyzji bez wcześniejszego powiadomienia go o możliwości wypowiedzenia się co do zebranego materiału dowodowego i ewentualnego złożenia wniosków dowodowych. Na tej podstawie wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości. Zdaniem skarżącego pojawiły się nowe okoliczności, które w jego ocenie miałyby wpływ na sentencję zaskarżonej decyzji. Tymi okolicznościami było wdrożenie planu naprawczego, który przyniósł radykalną poprawę przestrzegania przepisów prawa transportowego. Skarżący podniósł, że chciał jeszcze w trakcie procedowania w Samorządowym Kolegium Odwoławczym w T. pokazać efekty działania rzeczonego planu naprawczego.

W piśmie procesowym z dnia [...] lutego 2016r. skarżący działając przez ustanowionego pełnomocnika podtrzymał stanowisko wyrażone w skardze, że dobra reputacja nie została naruszona. Zwrócił uwagę na nieznaczną ilość naruszeń w skali prowadzonej działalności, możliwość poprawy sytuacji w przedsiębiorstwie, istnienie interesu społecznego kontynuacji działalności gospodarczej, zagrożenie zwiększeniem bezrobocia. Szczególnie podkreślono efekty wdrożonego postępowania naprawczego, w ramach którego objęto szczególnym nadzorem kierowców mających problemy z przestrzeganiem obowiązujących przepisów o czasie pracy oraz przepisów o stosowaniu urządzeń rejestrujących, wprowadzony system kar za naruszenie powyższych przepisów przez kierowców i dyspozytorów. Wprowadzono monitorowanie trasy przejazdów przez system GPS. Skarżący ustanowił w firmie osobę odpowiedzialną za pobieranie wykresówek, danych cyfrowych i ich archiwizację. Dodatkowo skarżący wprowadził zmiany w łańcuchu dostaw produktów do magazynów centralnych oraz dostosowanie harmonogramów produkcji towarów u ich producentów.

Zdaniem skarżącego efekty wdrożonego postępowania naprawczego są widoczne w 2016r., w którym Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego przeprowadził 116 kontroli u skarżącego i tylko w 6 przypadkach odnotowano drobne naruszenia nie mające wpływu na utratę dobrej reputacji.

W udzielonej odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2016, poz.1066 ze zm.) w zw. z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej w skrócie p.p.s.a.), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, stosując środki określone w ustawie. Kontrola sądu polega na zbadaniu, czy przy wydawaniu zaskarżonego aktu nie doszło do rażącego naruszenia prawa dającego podstawę do stwierdzenia nieważności, naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania, naruszenia prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy oraz naruszenia przepisów postępowania administracyjnego w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Sąd nie jest przy tym związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, zgodnie z dyspozycją art. 134 § 1 p.p.s.a. Sąd administracyjny nie rozstrzyga więc merytorycznie, lecz ocenia zgodność decyzji z przepisami prawa. Stosownie do art. 135 p.p.s.a. Sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia.

W przedmiotowej sprawie kontrola legalności zaskarżonej decyzji skutkuje jej uchyleniem oraz uchyleniem decyzji organu I instancji z uwagi na naruszenie przepisów postępowania, co może mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Przedmiotem oceny Sądu jest decyzja wydana na podstawie art. 7d ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym o stwierdzeniu utraty dobrej reputacji. Przepis ten stanowi, że po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego organ, o którym mowa w art. 7 ust. 2, w przedmiotowej sprawie Starosta B., wydaje decyzję stwierdzającą utratę dobrej reputacji - w przypadku uznania, że utrata dobrej reputacji będzie stanowiła proporcjonalną reakcję za popełnione naruszenia. W wymienionej na wstępie decyzji Starosta B. orzekł o utracie dobrej reputacji przez przedsiębiorcę – G. C., pełniącego funkcję zarządzającego transportem w przedsiębiorstwie G. C. Usługi Transportowe z siedzibą w J. i prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie przewozu rzeczy na podstawie licencji wydanej w dniu [...] kwietnia 2004 r., nr [...] oraz posiadającego certyfikat kompetencji zawodowych Nr [...].

W przedmiotowej sprawie zastosowanie miał również art. 6 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylającego dyrektywę Rady 96/26/WE (Dz.U.UE.L.2009.300.51 z dnia 14 listopada 2009).

Spór w przedmiotowej sprawie dotyczy wyjaśnienia, czy wszczęte postępowanie na podstawie art. 7d ust.1 ustawy o transporcie drogowym w zakresie spełniania wymogu dobrej reputacji zostało przeprowadzone w sposób zgodny z przepisami art. ustawy o transporcie drogowym oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 oraz czy powinno ono się zakończyć wydaniem decyzji stwierdzającej utratę dobrej reputacji na podstawie art. 7d ust. 5 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym.

Przepisy ww. ustawy oraz rozporządzenia regulują tryb i zasady postępowania w sprawach prowadzonych w przedmiocie spełnienia warunków w zakresie utraty dobrej reputacji.

Bezsporne w przedmiotowej sprawie jest, na co powołują się organy w wydanych decyzjach, a czemu nie zaprzecza skarżący, że trzema wykonalnymi decyzjami [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego oraz dwiema [...] Inspektora Transportu Drogowego nałożono na przedsiębiorcę kary w związku z naruszeniami określonymi Ip. 6.2.1 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 6 września 2001r. o transporcie drogowym - "Nierejestrowanie za pomocą urządzenia rejestrującego lub cyfrowego urządzenia rejestrującego na wykresówce lub karcie kierowcy wskazań w zakresie prędkości pojazdu, aktywności kierowcy i przebytej drogi" które polegały na wykonywaniu przez kierowców kursów bez włożonej do tachografu cyfrowego karty kierowcy. Tym samym doszło do czasowego sfałszowania wskazań dotyczących zapisów na karcie kierowcy, co jest zabronione m.in. art. 15 ust. 8 Rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE nr L 370 z 31.12.1985, z późniejszymi zmianami), w którym "Zabrania się fałszowania, likwidowania i niszczenia danych zarejestrowanych na wykresówkach, przechowywanych przez urządzenie rejestrujące lub kartę kierowcy albo zarejestrowanych na wydrukach z urządzenia rejestrującego jak określono w załączniku IB. To samo stosuje się do jakiegokolwiek manipulowania urządzeniem rejestrującym, wykresówką lub kartą kierowcy, które mogłoby spowodować sfałszowanie, zlikwidowanie lub zniszczenie danych oraz informacji wydrukowanych. W pojeździe nie może znajdować się żaden sprzęt, który mógłby zostać użyty w powyższych celach.". Niezastosowanie się do zakazu działania opisanego w ww. artykule wypełnia znamiona naruszenia opisanego w punkcie drugim załącznika nr IV do rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 - "Brak tachografu lub ogranicznika prędkości lub korzystanie z nielegalnego urządzenia, które może zmieniać zapisy w urządzeniach rejestrujących lub ograniczniku prędkości, lub fałszowanie wykresów lub danych pobranych z tachografu lub karty kierowcy.

Organ zgromadził w ramach prowadzonego postępowania dwie kolejne wykonalne decyzje wydane przez [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego: z dnia [...] maja 2014r., sygn. [...] i z dnia [...] grudnia 2014r., sygn. [...], które również zostały wydane w związku z naruszeniami wypełniającymi znamiona Ip. 6.2.1 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 6 września 2001r. o transporcie drogowym.

W toku prowadzonego postępowania, w związku z posiadanymi informacjami dotyczącymi ujawnienia wykroczenia popełnionego przez przedmiotowego przedsiębiorcę, wystąpiono w dniu [...] stycznia 2016r. do [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z zapytaniem o wyniki zakończonego postępowania. Następnie organ otrzymał trzy kolejne wykonalne decyzje: z dnia [...] października 2015r., sygn. [...], z dnia [...] grudnia 2015r., sygn. [...] i z dnia [...] stycznia 2016r., sygn. [...], które również zostały wydane w związku z naruszeniami wypełniającymi znamiona Ip. 6.2.1 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 6 września 2001r. o transporcie drogowym.

Wobec powyższego, wniosek [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2015 r., o zbadanie czy przedsiębiorca G. C. utracił dobrą reputację skutkował obowiązkiem po stronie Starosty B. do wszczęcia postępowania w zakresie spełniania wymogu dobrej reputacji.

Obowiązek wszczęcia przez starostę właściwego dla siedziby przedsiębiorcy, o której mowa w art. 5 lit. a rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 postępowania w zakresie spełniania wymogu dobrej reputacji wynika z art. 7d ust. 1 ustawy o transporcie drogowym. Przepis ten stanowi, że organ, o którym mowa w art. 7 ust. 2, wszczyna postępowanie administracyjne w zakresie spełniania wymogu dobrej reputacji, jeżeli wobec:

1) członka organu zarządzającego osoby prawnej, osoby zarządzającej spółką jawną, komandytową lub komandytowo-akcyjną, osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, zarządzającego transportem lub osoby fizycznej, o której mowa w art. 7c, orzeczono prawomocny wyrok skazujący za przestępstwo w dziedzinach określonych w art. 6 ust. 1 lit. a rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, wymienione w art. 5 ust. 2a;

2) przedsiębiorcy, zarządzającego transportem lub osoby fizycznej, o której mowa w art. 7c:

a) wydano wykonalną decyzję administracyjną lub wykonalne decyzje administracyjne o nałożeniu kary pieniężnej za poważne naruszenie określone w załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403 z dnia 18 marca 2016 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 w odniesieniu do klasyfikacji poważnych naruszeń przepisów unijnych, które mogą prowadzić do utraty dobrej reputacji przez przewoźnika drogowego, oraz zmieniającego załącznik III do dyrektywy 2006/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 74 z 19.03.2016, str. 8), zwanym dalej "rozporządzeniem Komisji (UE) 2016/403", jeżeli częstotliwość ich występowania, zgodnie z załącznikiem II do tego rozporządzenia, wymaga oceny dobrej reputacji,

b) orzeczono lub nałożono w drodze mandatu karnego lub mandatów karnych prawomocnie karę za wykroczenie stanowiące poważne naruszenie określone w załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403, jeżeli częstotliwość ich występowania, zgodnie z załącznikiem II do tego rozporządzenia, wymaga oceny dobrej reputacji,

c) wydano wykonalną decyzję administracyjną o nałożeniu kary pieniężnej za najpoważniejsze naruszenie określone w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, lub

d) orzeczono lub nałożono w drodze mandatu karnego prawomocnie karę za wykroczenie stanowiące najpoważniejsze naruszenie określone w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1071/2009.

Wobec powyższego, złożenie wniosku przez [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego potwierdzonego decyzjami o nałożeniu kar za naruszenie przepisów ruchu drogowego uzasadniało wszczęcie postępowania.

Przepis art. 7d ust. 2 ustawy o transporcie drogowym, który stanowi, że po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, organ, o którym mowa w art. 7 ust. 2, wydaje decyzję stwierdzającą utratę dobrej reputacji, wiąże się z obowiązkiem organu przeprowadzenia postępowania w trybie art. 7d ust. 3 ustawy. Przepis ten stanowi, że po wszczęciu postępowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, organ, o którym mowa w art. 7 ust. 2, weryfikuje sposób i warunki wykonywania transportu drogowego. Przy czym ustawodawca w art. 7d ust. 4 określił w katalogu otwartym kryteria, które należy wziąć pod uwagę przy dokonywaniu oceny dobrej reputacji zaliczając do nich w szczególności:

1) czy liczba stwierdzonych naruszeń jest nieznaczna w stosunku do liczby kierowców zatrudnionych przez przedsiębiorcę bądź będących w jego dyspozycji oraz skali prowadzonych operacji transportowych;

2) czy istnieje możliwość poprawy sytuacji w przedsiębiorstwie, w tym czy w przedsiębiorstwie podjęto działania mające na celu wdrożenie prawidłowej dyscypliny pracy lub wdrożono procedury zapobiegające powstawaniu naruszeń obowiązków lub warunków przewozu drogowego;

3) interes społeczny kontynuacji działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę, w szczególności jeżeli cofnięcie zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego spowodowałoby w znaczący sposób wzrost poziomu bezrobocia w miejscowości, gminie lub regionie;

4) opinię polskiej organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszającej przewoźników drogowych, działającej od co najmniej 3 lat, której przedsiębiorca jest członkiem.

Szczególną uwagę w przedmiotowej sprawie należy zwrócić na zalecenie ustawodawcy zawarte w art. 7 d ust. 4 pkt 2 ustawy o transporcie drogowym, które nakłada na organ rozważenie możliwości poprawy sytuacji w przedsiębiorstwie i cenę, czy w przedsiębiorstwie podjęto działania mające na celu wdrożenie prawidłowej dyscypliny pracy lub wdrożono procedury zapobiegające powstawaniu naruszeń obowiązków lub warunków przewozu drogowego.

Z akt administracyjnych przedmiotowej sprawy wynika, że organ wezwał skarżącego w dniu [...] września 2015r. do złożenia dodatkowych wyjaśnień dotyczących wdrożenia przedmiotowych procedur. Przedsiębiorca w piśmie z dnia [...] października 2015r. przedstawił rozwiązania naprawcze mające na celu zwiększenie dyscypliny pracy kierowców oraz polepszenie organizacji pracy, które miały polegać na:

- zaznajomieniu kierowców i dyspozytorów z zakresem ich obowiązków, sposobem ich wykonywania na wyznaczonych stanowiskach oraz podstawowymi uprawnieniami,

- informowaniu kierowców i dyspozytorów na temat zmian w zakresie regulacji transportowych i przepisów o czasie pracy kierowców,

- stałej kontroli przestrzegania przepisów o czasie pracy kierowców,

- objęciu szczególnym, stałym nadzorem kierowców mających problemy z przestrzeganiem obowiązujących przepisów (czas pracy, okresy prowadzenia pojazdów, obowiązkowe przerwy, stosowanie urządzeń rejestrujących),

- egzekwowaniu od kierowców i dyspozytorów obowiązków pracowniczych poprzez system kar w formie upomnienia lub nagany z wpisem do akt osobowych,

- analizowaniu trasy przejazdu pod kątem możliwości jej wykonania przez kierowcę lub załogę zgodnie z obowiązującymi normami, a także planowaniu miejsc ewentualnego postoju i zmiany kierowcy,

- monitorowaniu trasy przejazdu poprzez system GPS,

- ustanowieniu osoby odpowiedzialnej za pobieranie i archiwizację wykresówek, danych cyfrowych, zaświadczeń oraz ich analizę.

W oparciu o powyższe kryterium organ dopuścił wdrożenie w przedsiębiorstwie postępowania naprawczego, tym samym uznając, że istnieje możliwość poprawy sytuacji w przedsiębiorstwie.

W związku z powyższym obowiązkiem organu przed wydaniem decyzji kończącej postępowanie wszczęte w zakresie spełniania wymogu dobrej reputacji była weryfikacja wdrożonego w przedsiębiorstwie postępowania naprawczego.

Przepis art. 7d ust. 4 pkt 2 ustawy o transporcie drogowym wprowadza wymóg dokonania oceny przez organ czy istnieje możliwość poprawy sytuacji w przedsiębiorstwie. Wobec powyższego, organ powinien określić przede wszystkim realny czas na wdrożenie poprawy sytuacji w przedsiębiorstwie w oparciu o propozycje przedstawione przez skarżącego w piśmie z dnia [...] października 2015r.

Zaproponowany przez skarżącego program poprawy sytuacji w przedsiębiorstwie powinien zostać zweryfikowany w ramach prowadzonego postępowania. Wynika to z art. 7d ust. 4 pkt 2 ustawy o transporcie drogowym. Przepis nakłada obowiązek oceny, czy w przedsiębiorstwie podjęto działania mające na celu wdrożenie prawidłowej dyscypliny pracy lub wdrożono procedury zapobiegające powstawaniu naruszeń obowiązków lub warunków przewozu drogowego.

Organy w powyższym zakresie nie przeprowadziły postępowania, a skoncentrowały się wyłącznie na decyzjach wykonalnych o nałożeniu kar za naruszenie przepisów o ruchu drogowym, które wydane zostały w przeważającej większości w okresie przed wszczęciem postępowania w przedmiotowej sprawie i dotyczą naruszenia przepisów postępowania o transporcie drogowym w okresie przed wdrożeniem postępowania naprawczego.

Słuszne natomiast jest stanowisko organu w zakresie decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2016r., sygn. [...], z której wynika, że jest ona efektem kontroli okresu od 6 listopada 2015r. do 4 grudnia 2015r., tj. czasu, w którym powinien działać program naprawczy w firmie G. C.

Organ nie ustalił natomiast kiedy nastąpiło ostateczne wdrożenie programu naprawczego w przedsiębiorstwie i jakie były jego efekty. Mimo, że w okresie od 6 listopada 2015r. do 4 grudnia 2015r. ujawniono kolejnych 89 przypadków jazdy bez zalogowanej w tachografie karty, to tak naprawdę organ nie wziął pod uwagę ilu kierowców przy skali prowadzonej działalności dopuściło się naruszenia przepisów o transporcie drogowym, którego wynikiem jest decyzja [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2016r. Jest to o tyle istotne, że organ stwierdzając wdrożenie postępowania naprawczego powinien ponownie ocenić jego efekty również w ramach chociażby art. 7d ust. 4 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym w zakresie skali liczby stwierdzonych naruszeń w stosunku do liczby kierowców zatrudnionych przez przedsiębiorcę bądź będących w jego dyspozycji oraz skali prowadzonych operacji transportowych.

Tym bardziej, że w dniu rozprawy do protokołu pełnomocnik skarżącego oświadczył, że zatrudnia on 255 kierowców, licencja jest wykorzystywana przez 4 podmioty, które zatrudniają ok. 500 osób. Plan naprawczy zaczął funkcjonować od stycznia 2016r. Podyktowane było to świadczeniem usług transportowych na rzecz różnych sieci, w tym [...]. Plan naprawczy musiał być ustalony z tym podmiotem, a skarżący potrzebował czasu, aby wdrożyć plan naprawczy i aby przyniósł on efekty. Pełnomocnik skarżącego na poparcie powyższego stanowiska złożył do akt sprawy pismo [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lutego 2017r. zawierające informację , że w okresie od 1 stycznia 2016r. do 27 stycznia 2017r. inspektorzy Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego w B. przeprowadzili na terenie województwa [...] 8 kontroli drogowych środków transportu drogowego należących do skarżącego przedsiębiorcy. Wyniki kontroli zostały ujęte w wykazie załączonym do pisma.

Wobec powyższego, kontrola przeprowadzonego przez organ postępowania w przedmiotowej sprawie prowadzi do wniosku, że organy niedokładnie przeprowadziły postępowanie dowodowe, ponieważ nie sprawdziły jakie efekty osiągnął przedsiębiorca w związku z wdrożonym postępowaniem naprawczym w przedsiębiorstwie. Dopiero wynik tych ustaleń i stwierdzone naruszenia przepisów o transporcie drogowym powinny posłużyć do oceny spełnienia wymogu dobrej reputacji. Z tym, że przy dokonywaniu oceny dobrej reputacji, organ powinien z uwzględnieniem nowych dowodów wziąć pod uwagę kryteria wskazane w art. 7d ust.4 ustawy o transporcie drogowym.

Przy ocenie spełnienia wymogu dobrej reputacji należy sięgnąć również do wymogów dobrej reputacji określonych w art. 6 ust. 1 akapit trzeci lit. b rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (We) NR 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylające dyrektywę Rady 96/26/WE , ponieważ przepis art. 7d ustawy o transporcie drogowym stanowi dopełnienie tego przepisu. Z art. 6 ust. 1 akapit trzeci lit. b rozporządzenia wynika, że przedsiębiorca spełnia wymóg dobrej reputacji, jeżeli zarządzający transportem lub przedsiębiorca transportowy nie zostali, w jednym lub kilku państwach członkowskich, skazani za poważne przestępstwo ani nie nałożono na nich sankcji za poważne naruszenie przepisów wspólnotowych dotyczących w szczególności:

(I) czasu prowadzenia pojazdu i odpoczynku kierowców, czasu pracy oraz instalacji i używania urządzeń kontrolnych;

(II) maksymalnej masy i wymiarów pojazdów użytkowych w ruchu międzynarodowym;

(II) kwalifikacji wstępnej i ustawicznego kształcenia kierowców;

(IV) badań technicznych w celu dopuszczenia pojazdów użytkowych do ruchu, w tym obowiązkowych badań technicznych pojazdów silnikowych;

(V) dostępu do rynku międzynarodowych przewozów drogowych rzeczy lub, w odpowiednim przypadku, dostępu do rynku przewozu drogowego osób;

(VI) bezpieczeństwa w drogowym przewozie towarów niebezpiecznych;

(VII) instalacji i używania ograniczników prędkości w niektórych rodzajach pojazdów;

(VIII) praw jazdy;

(IX) dostępu do zawodu;

(X) transportu zwierząt.

Natomiast art. 6 ust. 2 lit. a akapit pierwszy ww. rozporządzenia stanowi, że do celów ust. 1 akapit trzeci lit. b) jeśli zarządzający transportem lub przedsiębiorca transportowy zostali, w jednym lub kilku państwach członkowskich, skazani za popełnienie poważnego przestępstwa lub nałożono na nich sankcje za jedno z najpoważniejszych naruszeń przepisów wspólnotowych, wymienionych w załączniku IV, właściwy organ państwa członkowskiego, w którym przedsiębiorca ma siedzibę, przeprowadza w odpowiedni i terminowy sposób należycie zakończone postępowanie administracyjne obejmujące w odpowiednich przypadkach kontrolę w lokalach danego przedsiębiorstwa.

Z powyższego przepisu wynika, że należycie przeprowadzone postępowanie może wymagać w odpowiednich przypadkach kontroli w lokalach danego przedsiębiorstwa w celu oceny spełnienia wymogu dobrej reputacji.

Wobec powyższego, dopiero prawidłowo przeprowadzone postępowanie administracyjne powinno zostać zakończone jednym z rozstrzygnięć przewidzianych w art. 7d ust. 5 ustawy o transporcie drogowym. Przepis ten stanowi, że po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego organ, o którym mowa w art. 7 ust. 2:

1) wydaje decyzję stwierdzającą utratę dobrej reputacji - w przypadku uznania, że utrata dobrej reputacji będzie stanowiła proporcjonalną reakcję za popełnione naruszenia, albo

2) wydaje decyzję stwierdzającą, że dobra reputacja pozostaje nienaruszona - w przypadku uznania, że utrata dobrej reputacji będzie stanowiła nieproporcjonalną reakcję za popełnione naruszenia.

W świetle powyższego za uzasadniony Sąd uznał zarzut naruszenia art.10 § 1 kpa, ponieważ przed wydaniem zaskarżonej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T. nie dopełniło obowiązku umożliwienia skarżącemu przed wydaniem wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Ponadto organy naruszyły w przedmiotowej sprawie postanowienia art. 7 k.p.a. obligującego organy administracji do podejmowania wszelkich niezbędnych kroków w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Z kolei art. 77 § 1 k.p.a. zobowiązuje organy administracji do wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego, czego również organy nie uczyniły w przedmiotowej sprawie.

W tym stanie rzeczy Sąd działając na podstawie art. 135, art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji.

Ponownie rozpoznając sprawę organ zastosuje się do wskazań zawartych w uzasadnieniu niniejszego wyroku. W szczególności ustali kiedy został wprowadzony ostatecznie w przedsiębiorstwie program naprawczy i jakie efekty on przyniósł.