Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Robotowska po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia "A." Sp. z o.o. w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 30 maja 2008 r. sygn. akt VI SA/Wa 802/08 w zakresie odmowy zawieszenia postępowania przed wojewódzkim sądem administracyjnym w sprawie ze skargi "A." Sp. z o.o. w W. na decyzję Komendanta [...] Policji z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym postanawia: odrzucić zażalenie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 30 maja 2008 r., sygn. akt VI SA/Wa 802/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odmówił "A." Spółce z o.o. z siedzibą w W. zawieszenia postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w W. w sprawie ze skargi tej Spółki na decyzję Komendanta [...] Policji z dnia [...] lutego 2008 r. o nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym.

W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd podał, że w skardze na wyżej wymienioną decyzję Spółka "A." zawarła wniosek o zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego do czasu rozpoznania przez Trybunał Konstytucyjny wniosku O. O. P. T. D. o zbadanie zgodności z Konstytucją RP przepisu art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088 ze zm.), zwanej dalej ustawą o transporcie drogowym, stanowiącego podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji. Wskazując jako podstawę prawną odmowy zawieszenia postępowania przepisy art. 125 § 1 pkt 1 w związku z art. 131 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., Sąd stwierdził, że w sprawie nie zachodziła przesłanka do zawieszenia postępowania, bowiem Sąd ustalił, że postanowieniem z dnia 11 marca 2008 r. o sygnaturze akt Tw 32/07 Trybunał Konstytucyjny nie uwzględnił zażalenia na odmowę nadania dalszego biegu wnioskowi O. O. P. T. D., co zakończyło postępowanie o stwierdzenie niezgodności z Konstytucją RP art. 18 ust. 5 ustawy o transporcie drogowym.

W zażaleniu na powyższe postanowienie "A." Sp. z o.o. w W. wniosła o jego uchylenie i przekazanie wniosku o zawieszenie postępowania do ponownego rozpoznania przez WSA w W. oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

W uzasadnieniu zażalenia Spółka wskazała, że w dniu 28 lutego 2008 r. Gmina L. złożyła do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o stwierdzenie niezgodności z Konstytucją przepisów ustawy o transporcie drogowym, w tym także przepisu art. 18 ust. 5 tej ustawy, co oznacza, że przedmiotem postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym jest przepis ustawy, który stanowił materialnoprawną podstawę wydania zaskarżonej decyzji, zatem rozstrzygnięcie sprawy przez WSA w W. zależy od wyniku postępowania toczącego się przed Trybunałem Konstytucyjnym. Spółka przyznała, że wnioskowi O. O. P. T. D. odmówiono nadania biegu - z powodu braku legitymacji do jego wniesienia. Wątpliwości te nie istnieją natomiast w stosunku do jednostki samorządu terytorialnego (Gminy L.). Stwierdziła też, że fakt, iż Gmina L. złożyła wniosek do Trybunału Konstytucyjnego był Sądowi znany z urzędu. Z ostrożności procesowej Spółka podnosiła nadto, że choć oczekiwanie na wyrok Trybunału Konstytucyjnego wydłuża okres do rozstrzygnięcia sprawy przez WSA, to jednak nie narusza to prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki. Celowość zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego winna zaś być analizowana z punktu widzenia wystąpienia w przyszłości przesłanki do wznowienia postępowania i z uwzględnieniem związanej z tym ekonomii procesowej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie podlega odrzuceniu.

Zgodnie z art. 194 § 1 p.p.s.a. zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego, których przedmiotem są rozstrzygnięcia enumeratywnie wymienione w pkt 1 -10 tego przepisu, a także wówczas, gdy ustawa wyraźnie przewiduje możliwość wniesienia środka zaskarżenia tego rodzaju.

Przepis art. 194 § 1 pkt 3 p.p.s.a. przyznaje stronom postępowania prawo do kwestionowania w drodze zażalenia postanowień, których przedmiotem jest zawieszenie postępowania (z przyczyn określonych w art. 124-126 powołanej ustawy) oraz odmowa podjęcia zawieszonego postępowania. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego taki szczegółowy sposób określenia kwestii będącej przedmiotem postanowienia wskazuje na intencję ustawodawcy wykluczenia dopuszczalności zażalenia na postanowienia nie mające podanej treści.

W niniejszej sprawie "A." Sp. z o.o. w W. wniosła zażalenie na postanowienie odmawiające zawieszenia postępowania przed wojewódzkim sądem administracyjnym. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego stronie nie przysługiwał środek zaskarżenia od przedmiotowego orzeczenia, ponieważ nie został on wskazany w zamkniętym katalogu postanowień zaskarżalnych. Podobny pogląd wyraziła również M. Romańska [w:] T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz", Warszawa 2008, s. 443-444. Ponadto, na gruncie analogicznej regulacji art. 394 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.), ukształtowało się jednolite stanowisko doktryny, zgodnie z którym postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania nie podlega zaskarżeniu – por. W. Siedlecki [w:] "Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz" pod red. Z. Resicha i W. Siedleckiego, Warszawa 1975, s. 648; S. Dmowski [w:] "Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz" Tom I, praca zbiorowa pod red. K. Piaseckiego, Warszawa 2006, s. 714; T. Ereciński [w:] T. Ereciński, J. Gudowski, M. Jędrzejewska, "Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz" Tom 2, Warszawa 2006, s. 171.

Mając powyższe na uwadze postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 30 maja 2008 r. nie podlegało zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego, a zatem w oparciu o przepis art. 180 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a. podlega odrzuceniu jako niedopuszczalne.

-----------------------

2