Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

I SA/Go 1424/06 Dnia 16 kwietnia 2007 r. P O S T A N O W I E N I E Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący: asesor WSA Barbara Rennert po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi RP Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...],[...] w przedmiocie klasyfikacji taryfowej towaru p o s t a n a w i a odrzucić skargę. ( - ) Barbara Rennert

W dniu 12 października 2006 r. RP Spółka z o. o. wniosła skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] września 2006 r. nr [...],[...]. W skardze Spółka wskazała, iż brak wartości przedmiotu zaskarżenia i uiściła w chwili złożenia skargi wpis w kwocie 500,- zł.

Zarządzeniem z dnia 18 grudnia 2006 r. skarżąca została wezwana do usunięcia braków formalnych skargi, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi, przez wskazanie wartości przedmiotu zaskarżenia. Odpis zarządzenia doręczono skarżącej w dniu 27 grudnia 2006 r.

Skarżąca w zakreślonym terminie nie wskazała wartości przedmiotu zaskarżenia, wyjaśniając iż Dyrektor Urzędu Celnego w decyzji ustalił wartość celną importowanych przez Spółkę samochodów, a do określenia kwoty długu celnego zastosował stawkę celną 20 %. Natomiast skarżąca w dokumencie SAD wskazała stawkę celną w wysokości 25 %, w związku z czym nastąpiła nadpłata w wysokości 5 % wartości celnej importowanych samochodów, a zatem wartość przedmiotu zaskarżenia jest ujemna. Nie zmienia to jednak, zdaniem skarżącej, faktu, iż stanowisko organów celnych w zakresie zmiany klasyfikacji celnej importowanych towarów jest nieprawidłowe, stąd złożenie skargi było dla Spółki koniecznością.

Sąd zważył:

W myśl przepisu art. 215 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) w każdym piśmie wszczynającym postępowanie sądowe w danej instancji należy podać wartość przedmiotu zaskarżenia, jeżeli od tej wartości zależy wysokość opłaty. Pismem takim zgodnie z treścią art. 230 § 2 p.p.s.a. jest skarga, od której pobiera się wpis stosunkowy, gdy przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna (art. 231 p.p.s.a.). W tej sytuacji nie wskazanie przez skarżącego w skardze, w której przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna, wartości przedmiotu zaskarżenia stanowi brak formalny skargi, który strona jest zobowiązana usunąć w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi.

Podstawową kwestią na tym etapie niniejszego postępowania jest rozstrzygnięcie czy przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna. Z pisma skarżącej można wywnioskować, że nie, ponieważ "wartość przedmiotu zaskarżenia jest ujemna", gdyż nastąpiła nadpłata w wysokości 5 % wartości celnej importowanego towaru. Takiego stanowiska skarżącej Sąd nie podzielił.

Określenie w przepisie art. 231 p.p.s.a. spraw, w których pobiera się wpis stosunkowy jest znacznym uproszczeniem, bowiem przedmiotem zaskarżenia przed sądami administracyjnymi nie są wprost należności pieniężne lecz akty i czynności, w których takie należności zostały ustalone bądź określone. Bardziej precyzyjnie kwestię tę reguluje § 1 rozporządzenia Rady ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 z późn. zm.). Podkreślenia wymaga także przepis art. 134 § 1 p.p.s.a., który nie wiążąc sądu zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, zezwala sądowi na rozstrzyganie w granicach danej sprawy. Zatem sąd bada legalność całej decyzji, a nie tylko zarzuty wskazane jedynie w skardze.

W niniejszej sprawie przedmiotem postępowanie celnego była weryfikacja zgłoszenia celnego w zakresie zastosowanej procedury celnej, opisu towaru, klasyfikacji importowanego towaru, jego wartości oraz wymiaru długu celnego, co wynika z decyzji organu I instancji. Uznając zgłoszenie celne za nieprawidłowe we wskazanym wyżej zakresie organ ten zastosował inną procedurę celną, inny opis towaru, inną klasyfikację taryfową tego towaru, a to spowodowało zmianę wartości celnej towaru i kwoty długu celnego (w tym zakresie organ ii Instancji utrzymał decyzje organu I instancji w mocy). Wartość celna towaru nie może być uznana za należność pieniężną w rozumieniu art. 216 p.p.s.a., gdyż jej ustalenie jest podstawą do ustalenia należności celnych i podatkowych. Zaskarżona decyzja ustala jedynie należności celne, które stanowią należność pieniężną o jakiej mowa w cyt. wyżej przepisach. Należność ta stanowi wartość przedmiotu zaskarżenia (por. postanowienie NSA z dnia 17 stycznia 2007 r. sygn. akt I GSK 2620/06 – niepubl.)

W tej sytuacji należy przyjąć, iż Spółka składając skargę na decyzję organu odwoławczego, przedmiotem zaskarżenia objęła również rozstrzygniecie dotyczące należności pieniężnej, przy czym nie ma żadnego znaczenia fakt, iż wynikająca z kwestionowanej decyzji należność jest niższa niż deklarowana przez skarżącą w dokumencie SAD.

Należy także podkreślić, iż sama skarżąca nie jest konsekwentna w stanowisku dotyczącym wpisu od złożonej skargi. Uiszczenie w chwili jej złożenia kwoty 500,- zł wskazuje na potraktowanie przez skarżącą tej sprawy jako sprawy, której przedmiotem zaskarżenia nie są należności pieniężne, a tym samym objęta jest wpisem stałym, który zgodnie z § 2 ust. 3 pkt 13 powołanego wyżej rozporządzenia, w sprawach skarg z zakresu prawa celnego wynosi 500,- zł. Jednakże w skardze wskazuje "wartość przedmiotu zaskarżenia: brak". Także w, złożonym na wezwanie o wskazanie wartości przedmiotu zaskarżenia, piśmie wskazuje, iż "wartość przedmiotu zaskarżenia jest ujemna" co oznacza, iż skarżąca przyjmuje, że taka wartość istnieje, choć jest ujemna. Jak już wyżej wskazano, nie ma ten fakt żadnego znaczenia i skarżąca była obowiązana na wezwanie do usunięcia braków formalnych skargi wartość tę wskazać.

Zważywszy powyższe, Sąd na podstawie powołanych wyżej przepisów oraz art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. odrzucił skargę.

( - ) Barbara Rennert