Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Faktura korygująca przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.) oraz faktura korygująca koszty uzyskania przychodów, inne niż bezpośrednio związane z przychodami, wskazane w art. 15 ust. 4d wymienionej ustawy, zmienia rozliczenia przychodów i kosztów w odniesieniu do okresu, w którym korygowana faktura (pierwotna) wprowadzona została do samoobliczenia podatku.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędziowie: NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), NSA Anna Dumas, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 3 listopada 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 marca 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 2715/12 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w W. na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 17 maja 2012 r. nr IPPB3/423-121/12-3/MC w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2) zasądza od P. S.A. z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Wyrokiem z dnia 27 marca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 2715/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił, na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270; zwanej dalej: p.p.s.a.), zaskarżoną przez P. S.A. z siedzibą w W. interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 17 maja 2012 r., wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów, w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, w części uznającej stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco.

W dniu 20 lutego 2012 r. do organu interpretacyjnego wpłynął wniosek Spółki o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności Spółka sprzedaje

i nabywa różnego rodzaju usługi i towary dokumentowane fakturami VAT. Występują sytuacje, w których konieczne jest dokonanie korekty faktury przez Skarżącą lub podmiot, u którego zakupiła ona usługę lub towar. Wystawienie/otrzymanie faktury korygującej powoduje, że Skarżąca musi zwiększyć bądź zmniejszyć przychody/koszty uzyskania przychodu w odpowiednim okresie podatkowym. Przyczyny wystawienia przez Skarżącą faktur korygujących wpływających na zwiększenie bądź zmniejszenie przychodów podatkowych można podzielić na dwie kategorie: (i) przyczyna korekty istniała już w momencie sprzedaży, tj. w dacie wystawienia pierwotnej faktury VAT - np. faktura zawiera inną cenę, niż przewidziano w umowie, (ii) przyczyna powstała po wystawieniu faktury pierwotnej, związana jest z nową okolicznością niemożliwą do przewidzenia w chwili wystawienia faktury pierwotnej, np. rabat, upust wynikający z zapisów umowy, które uzależniającymi przyznanie preferencji np. od nadania określonej liczby przesyłek. Faktury korygujące wpływające na zmniejszenie bądź zwiększenie kosztów uzyskania przychodów dotyczą zakupu towarów lub usług, które w sposób pośredni wpływają na uzyskiwanie przychodów. Jednocześnie występują sytuacje, gdy faktury te wystawiane są już po zamknięciu roku, w którym wystawiona została faktura pierwotna. Może wystąpić również sytuacja, w której dochodzi do odnalezienia niezaksięgowanej faktury kosztowej, wystawionej w poprzednim okresie sprawozdawczym. Faktura może dotyczyć zarówno kosztów pośrednich, jak i bezpośrednich. I tak na przykład, Spółka za zakupione w listopadzie 2010 r. towary/usługi (kwalifikowane podatkowo jako koszty pośrednie) otrzymała w grudniu 2010 r. fakturę. Faktura, z uwagi na przeoczenie, nie została jednak przekazana do działu zajmującego się księgowaniem zdarzeń gospodarczych. Dział księgowości otrzymał fakturę dopiero w lipcu 2011 r., tj. po zamknięciu ksiąg rachunkowych i złożeniu zeznania podatkowego za rok 2010. Po odnalezieniu faktury została niezwłocznie zaksięgowana w lipcu 2011 r. Ponadto Spółka za zakupione w listopadzie 2010 r. usługi/towary (kwalifikowane podatkowo jako koszty bezpośrednie) otrzymała w grudniu 2010 r. fakturę. Faktura, z uwagi na przeoczenie, nie została jednak przekazana do działu zajmującego się księgowaniem zdarzeń gospodarczych. Dział księgowości otrzymał fakturę dopiero w lipcu 2011 r., tj. po zamknięciu ksiąg rachunkowych i złożeniu zeznania podatkowego za rok 2010. Po odnalezieniu faktury została ona niezwłocznie zaksięgowana w lipcu 2011 r.

W związku z tym Spółka zapytała:

1. Czy wystawione przez nią faktury korekty powodujące zmniejszenie/zwiększenie przychodów, których powodem wystawienia jest przyczyna wskazana w przykładzie pierwszym stanu faktycznego, należy ująć w okresie, w którym została wystawiona faktura pierwotna?

2. Czy wystawione przez nią faktury korekty powodujące zmniejszenie/zwiększenie przychodów, których powodem wystawienia jest przyczyna wskazana w przykładzie drugim stanu faktycznego, należy rozpoznać na bieżąco, tj. w okresie, w którym została wystawiona faktura korygująca?

3. Czy otrzymanie faktury korygującej powodujące zmniejszenie/zwiększenie kosztów uzyskania przychodów należy ujmować w rachunku podatkowym na bieżąco, tj. na dzień, na który zaksięgowano koszt w księgach rachunkowych?

4. Czy w przypadku odnalezienia niezaksięgowanej faktury kosztowej, na przykład dotyczącej roku poprzedniego, fakturę tę należy ująć w kosztach podatkowych w dacie ujęcia tego kosztu w księgach rachunkowych?

Zdaniem Spółki ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera bezpośredniego wskazania momentu (zasad) dokonywania korekt przychodów, to, zgodnie z poglądem istniejącym w doktrynie oraz orzecznictwie, o momencie uwzględnienia korekty w przychodach podatkowych decydują przyczyny skutkujące koniecznością jej dokonania. Wyróżnia się dwie przyczyny: faktura pierwotna dokumentująca sprzedaż została wystawiona błędnie, a więc korekta jest wynikiem błędu, oraz faktura pierwotna została wystawiona poprawnie, natomiast okoliczność mająca wpływ na zmianę przychodów powstała już po wystawieniu faktury pierwotnej, a więc korekta jest wynikiem np. udzielenia rabatu, czy zwrotu towaru. W pierwszym przypadku – zdaniem Spółki - rozliczenie faktury korygującej powinno nastąpić w okresie, w którym pierwotnie wykazano przychód. Pierwotnie wystawione faktury błędnie dokumentują bowiem stan faktyczny, co w efekcie powoduje, że podatnik oblicza i wpłaca podatek za ten okres w nieodpowiedniej wysokości. Z tej przyczyny nieprawidłowości te powinny zostać skorygowane w okresie sprawozdawczym, w którym przychód ten powstał. W drugim przypadku korekta powinna być rozpoznana na bieżąco w terminie wystawienia faktury korygującej, np. z tytułu zwrotu towaru. W tym przypadku wystąpienie konieczności wystawienia faktury korygującej jest następstwem niezależnych od Spółki zdarzeń, które wystąpiły już po wystawieniu faktury pierwotnej. Skoro zdarzenia uprawniające do korekty wystąpiły w roku następnym po wystawieniu faktury pierwotnej, to nie można na tej podstawie skorygować przychodów roku poprzedniego. Wskazuje na to w szczególności okoliczność, że wystawca faktury nie może przed datą wystawienia faktury korygującej domagać się innej kwoty należnej od kontrahenta, niż wynikająca z zawartej umowy.

Spółka zwróciła uwagę, że przepisy podatkowe nie określają bezpośrednio sposobu ewidencjonowania faktur korygujących powodujących zmniejszenie bądź zwiększenie kosztów uzyskania przychodów Spółki. Natomiast sposób ujmowania takich faktur można wywieść z analizy art. 15 ust. 4 oraz art. 15 ust. 4e w związku z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej: u.p.d.o.p.). W ocenie Spółki podatnik nie musi dokonywać korekty kosztów wstecz, lecz może pomniejszyć lub powiększyć koszty o kwotę wynikającą z otrzymanej faktury korygującej w okresie, do którego została zaksięgowana faktura korygująca. Koszt uzyskania przychodu wynikający z faktury korygującej powinien zatem odpowiednio korygować koszty podatkowe w miesiącu poniesienia kosztu wynikającego z faktury korygującej, tj. jej zaksięgowania, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4b-4c ustawy. Tym samym w sytuacji, gdy faktura pierwotna dotycząca kosztów pośrednich została zaksięgowana np. jako koszt roku 2009, natomiast w czerwcu 2011 r., tj. po zamknięciu ksiąg rachunkowych roku 2009, Spółka otrzymała fakturę korygującą, to faktura ta powinna zostać rozpoznana w kosztach uzyskania przychodu roku 2010.

Zdaniem Spółki, w odniesieniu do kwestii momentu ujęcia w kosztach uzyskania przychodów otrzymanej faktury dotyczącej kosztów pośrednich, która z uwagi na przeoczenie nie została zaksięgowana w roku, w którym wpłynęła do Spółki, z uwagi na art. 15 ust. 4d i ust. 4e u.p.d.o.p., faktura taka powinna zostać ujęta w kosztach uzyskania przychodu okresu, do którego została zaksięgowana. Według Skarżącej w sytuacji, gdy odnaleziona faktura dotyczy kosztów bezpośrednich, należy zastosować postępowanie analogiczne, jak ww., z uwagi na treść art. 15 ust. 4 i 4b u.p.d.o.p. W ocenie Spółki istotnym jest, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego, nie później jednak, niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, potrącalne są w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

W interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2012 r. organ uznał stanowisko Spółki za prawidłowe w zakresie pytań nr 1 i 4 oraz za nieprawidłowe w zakresie pytań 2 i 3.

Organ zwrócił uwagę, że należy posłużyć się literalną wykładnią art. 12 ust. 3

i ust. 3a-3e u.p.d.o.p., która prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe. Dla ustalenia przychodu istotnym zagadnieniem jest określenie daty uzyskania przychodu, a pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu należnego ma dzień dokonania czynności. Zdaniem organu późniejsze wystawienie faktury VAT korygującej nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu.

W ocenie organu dla oceny momentu zaksięgowania korekt przychodu na gruncie prawa podatkowego nie ma znaczenia, z jakiego powodu skorygowana jest faktura, ważne jest, że powoduje zmianę przychodu już wcześniej uzyskanego. Jeśli więc faktura korygująca dotyczy przychodu w roku podatkowym wcześniejszym, niż data wystawienia faktury korygującej, to faktura ta powinna być uwzględniona w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania sprzedaży poprzez złożenie odpowiedniej korekty zeznania podatkowego. Zdaniem organu należy skorygować pierwotny przychód niezależnie od tego, czy przyczyna korekty istniała już w momencie sprzedaży, czy też przyczyna korekty powstała po wystawieniu faktury pierwotnej i była niemożliwa do przewidzenia w chwili wystawiania korekty pierwotnej.

Zdaniem organu data potrącalności kosztów zależy od charakteru powiązania kosztów z przychodem podatkowym. Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4b ustawy), odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak, niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego - są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Organ stwierdził, że z kolei koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4c ustawy), odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy, koszty uzyskania przychodów inne, niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W ocenie organu niezaksięgowana faktura, dotycząca bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów, która przez przeoczenie nie została zaksięgowana w roku, w którym odpowiadał jej przychód (2010 r.) powinna zostać rozpoznana i rozliczona w 2011 r., czyli w momencie jej zaewidencjonowania. Również niezaksięgowana faktura dotyczącej innych, niż bezpośrednie kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy, powinna zostać ujęta w kosztach uzyskania przychodu okresu, do którego została zaksięgowana. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów, zatem, bez względu na to, czy poniesiony koszt ma charakter kosztu bezpośredniego, czy też kosztu pośredniego, wystawiona faktura korygująca nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość.

Organ, w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, skierowane przez Spółkę, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Spółka wniosła o uchylenie powyższej interpretacji: (i) w części dotyczącej momentu powstania przychodu, w związku z wystawieniem faktury korygującej spowodowanym zaistnieniem nowej okoliczności, (ii) w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków innych niż bezpośrednio związane z przychodami w związku z wystawienia faktury korygującej. Zaskarżonej interpretacji zarzuciła naruszenie art. 12 ust. 3, art. 15 ust. 4d i 4e u.p.d.o.p. oraz art. 121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749; dalej w skrócie: "O.p.").

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał swoje stanowisko w sprawie

i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że w przypadku korygowania przez Spółkę faktur (przychodowych) z przyczyn, które zaistniały dopiero po wystawieniu faktury pierwotnej, korekta ta powinna być uwzględniona na bieżąco, tj. w roku podatkowym, w którym wystawiono fakturę korygującą z powodu – przykładowo - rabatu potransakcyjnego udzielonego w kolejnym roku podatkowym. Ponadto Sąd uznał za prawidłowe stanowisko Skarżącej, iż także na bieżąco należy ujmować otrzymanie faktury (kosztowej) korygującej powodującej zmianę pośrednich kosztów uzyskania przychodu, tj. należy ją ujmować na ten dzień, na który

w księgach rachunkowych koszt został zaksięgowany.

Powołując się na treść art. 12 ust. 3 oraz art. 12 ust. 3a – 3e u.p.d.o.p. Sąd stwierdził, że Skarżąca trafnie zauważyła, iż nie istnieje żadne uzasadnienie prawne, dla którego korekta przychodów wykazanych prawidłowo w danym okresie rozliczeniowym miałaby wpływać z mocą wsteczną na ten okres z powodu zdarzeń, które zaistniały dopiero po jego upływie. Przyjęcie koncepcji organu skutkowałoby obowiązkiem naliczenia i uiszczenia odsetek należnych z tytułu ewentualnego zaniżenia zobowiązania podatkowego (w razie wystąpienia okoliczności, które ex post zwiększają przychód), co zasadniczo kłóciłoby się z zasadą, że odsetki obciążać mogą podatnika tylko z powodów zawinionych przez niego.

Sąd podzielił także pogląd Skarżącej, że nie ma konieczności dokonywania korekt faktur wstecz, za okres, którego te korekty formalnie dotyczą, gdyż - poza argumentem ściśle prawnym, polegającym na odwołaniu się do art. 15 ust. 4d i 4e u.p.d.o.p. - w ogóle podwyższenie kosztów uzyskania przychodu jest tylko uprawnieniem, a nie obowiązkiem podatnika, zaś ich obniżenie na bieżąco, a nie wstecz, nie powoduje przedwczesnego obniżenia podatku należnego. Późniejsze, a nie wcześniejsze obniżenie kosztów uzyskania przychodów, nie wpływa negatywnie na dochody budżetowe. Sąd podzielił zatem pogląd Spółki, że datę ujęcia korekty kosztu wyznacza dzień ujęcia kosztu w księgach rachunkowych.

Od powyższego wyroku skargę kasacyjną wniósł Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający z upoważnienia Ministra Finansów, wskazując, że na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a. doszło do naruszenia przez Sąd pierwszej instancji następujących przepisów:

1. prawa materialnego – art. 12 ust. 3 i art. 12 ust. 3a-3e oraz art. 15 ust. 4c i ust. 4 b pkt 1 albo pkt 2, art..14 ust. 1, art.15 ust. 4 d i ust. 4 e u.p.d.o.p. przez ich błędną interpretację i niezastosowanie na gruncie stanu faktycznego sprawy i w konsekwencji nieprzyjęcie, że faktura, która nie została wcześniej zaksięgowana powinna być rozpoznana i rozliczona w momencie jej zaewidencjonowania oraz, że niezaksięgowana faktura dotycząca innych, niż bezpośrednie kosztów uzyskania przychodów, powinna zostać ujęta w kosztach uzyskania przychodu okresu do którego została zaksięgowana;

2. prawa procesowego – art.141 § 4 i art. 153 p.p.s.a. poprzez przyjęcie błędnego stanu faktycznego sprawy, co doprowadziło do nieprawidłowej interpretacji przepisów prawa materialnego.

Wskazując na powyższe zarzuty wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia, a także o zasądzenie od Spółki na rzecz organu kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Spółka nie skorzystała z możliwości wniesienia odpowiedzi na skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna jest zasadna.

Przedmiotem kontroli Sądu pierwszej instancji w zakresie legalności wykonywania administracji publicznej była indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego, z której – we wniesionej skardze kasacyjnej – sporne były tylko dwa zagadnienia, to jest korekta przychodów oraz korekta kosztów uzyskania przychodów, innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Z wniosku o wydanie interpretacji złożonego przez podatnika prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą wynika, że spornymi w ocenie przychodami były przychody związane z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. Zgodnie z wymienionym przepisem, za przychody związane z działalnością gospodarczą (...) osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W zakresie spornych kosztów natomiast, na podstawie art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia; jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zdaniem Sądu pierwszej instancji, tak w zakresie spornego zagadnienia przychodów jak i kosztów uzyskania przychodów, w przypadku wystawienia/pozyskania faktury korygującej, winna ona korygować odpowiednie rozliczenia w relacji do okresu uwzględnienia tej faktury w samoobliczeniu podatku. Zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną natomiast, faktura korygująca zmienia te rozliczenia w odniesieniu do daty wprowadzenia do samoobliczenia podatku faktury pierwotnej, którą późniejsza faktura koryguje.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego:

Faktura korygująca przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.) oraz faktura korygująca koszty uzyskania przychodów, inne niż bezpośrednio związane z przychodami, wskazane w art. 15 ust. 4d wymienionej ustawy, zmienia rozliczenia przychodów i kosztów w odniesieniu do okresu, w którym korygowana faktura (pierwotna) wprowadzona została do samoobliczenia podatku.

Nie ulega wątpliwości, że polskie podatki dochodowe uregulowane i wykonywane są na (prawnej) zasadzie samoobliczenia; podatnik, bez wezwania organu podatkowego, ma obowiązek samodzielnie obliczyć, zadeklarować i w przez prawo określonym terminie zapłacić należny podatek dochodowy w zgodnej z prawem wysokości. W samoobliczeniu tych podatków wykorzystywane i uwzględniane są między innymi faktury. W podatkach dochodowych jednak faktura nie ma charakteru samoistnego, to znaczy niezależnego, wyabstrahowanego od jej przedmiotu. Faktura dokumentuje więc, dla celów podatkowych, określone znaczące podatkowo zdarzenie, w adekwatnym do sprawy przykładzie: sprzedaż/nabycie towarów czy usług, w szczególności osiągnięty z tego tytułu przychód lub poniesiony wydatek. Po zawarciu umowy dotyczącej wymienionego zakupu lub sprzedaży następuje wykonanie tej umowy. Jeżeli w trakcie wykonania umowy nastąpi zdarzenie mieniące istotne jej elementy, w postaci przywoływanego we wniosku o wydanie interpretacji udzielonego ex post upustu lub rabatu albo też zmiany z innej przyczyny pierwotnej ceny umownej, zdarzenie to dokumentowane jest fakturą korygująca. Faktura ta jest korygująca z tego powodu, że koryguje fakturę pierwotną, czyli wskazuje na określone zdarzenie w trakcie wykonania umowy kupna/sprzedaży, które zmienia pierwotnie określone jej wykonanie. Jeżeli nawet możliwość upustu czy rabatu przewidziana została warunkowo w umowie, nie oznacza to, że zostały one udzielone już od daty zawarcia udokumentowanej pierwszą fakturą umowy, czyli stanowiły zdarzenie zaistniałe w czasie wykonania umowy, zmieniające wskazaną w niej cenę wpływającą na przychód lub koszty. Z tego zasadniczego powodu dokumentowane fakturami korygującymi zmiany wykonania zawartej i wykonywanej umowy kupna/sprzedaży, z której wynika przychód należny lub koszt uzyskania przychodów, powinny do tej umowy, rozliczanej podatkowo na podstawie dokumentującej ją (pierwotnej) faktury się odnosić. Zmiana wykonania umowy jest wprawdzie określonym zdarzeniem gospodarczym, ale nie samodzielnie funkcjonującym, a to z tego powodu, że zmienia wykonanie innego podatkowo znaczącego zdarzenia gospodarczego. Zgodnie art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej stają się przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym w rozliczeniu okresu, podatkowego, w którym stały się należne. Jeżeli w innym okresie wykonanie umowy statuującej przychody należne zmieniło się w taki sposób, że nastąpiła ich zmiana, to nie stanowi ona niezależnego zdarzenia, ale odnosi się do pierwotnego okresu uzyskania – zmienionych następnie ex post – przychodów należnych. Koszty uzyskania przychodów z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. potrącalne są w dacie ich poniesienia. Jeżeli jednak umowa statuująca te koszty zmieniła się w trakcie jej wykonania tak, że pierwotny koszt uległ zmianie, to nie jest to zdarzenie niezależne od pierwotnego kosztu; zmiana ta nie jest dodatkowym czy nowym kosztem, ale – jeżeli dotyczy wykonania tej samej umowy – zmienia koszt pierwotny, rozliczony już podatkowo.

Z tych powodów, na podstawie art. 185 § 1 p.p.s.a. i art. 203 pkt 2 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, jak w sentencji.