Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Kacprzak Sędziowie NSA Barbara Adamiak (spr.) del.NSA Zygmunt Zgierski Protokolant specjalista Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 9 grudnia 2010 r. sygn. akt II SAB/Sz 50/10 w sprawie ze skargi Z. F. na bezczynność Rektora Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie w przedmiocie udzielenia informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.

Skarżący Z. F. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na bezczynność Rektora Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie w sprawie udzielenia informacji publicznej: niewydania kopii pisma z dnia [...] marca 2008 r. studentów V roku Wydziału Elektrycznego Politechniki Szczecińskiej oraz pisma z dnia [...] marca Przewodniczącego Samorządu Studenckiego dotyczących skarżącego.

Skarżący w uzasadnieniu skargi podniósł, że w oparciu o przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej, zwrócił się ustnie, a następnie pismem z dnia [...] kwietnia 2008 r. do Dziekana Wydziału Elektrycznego Politechniki Szczecińskiej, o wydanie kopii pisma studentów V roku Wydziału Elektrycznego, w którym zażądano odsunięcia skarżącego od zajęć dydaktycznych.

Z uwagi na bezczynność Dziekana skarżący, pismem z dnia [...] maja 2008 r. zwrócił się do Rektora Politechniki Szczecińskiej, z takim samym wnioskiem. Rektor nie udzielił odpowiedzi na powyższe pismo, dlatego ponowił wniosek pismem z dnia [...] czerwca 2008 r. Rektor nie udostępnił kopii przedmiotowego pisma, ani też nie wydał decyzji odmownej. Jedynie pismem z dnia 9 czerwca 2008 r. R-96/08 poinformował skarżącego, że jego "starania o udostępnienie tego pisma są mylnie kierowane", mimo że zdaniem skarżącego, Rektor pismo to posiadał.

W dalszej części uzasadnienia skargi skarżący wskazał, że pismem z dnia [...] czerwca 2008 r. ponownie zwrócił się do Rektora Politechniki Szczecińskiej o wydanie kopii pisma studentów. W odpowiedzi na ten wniosek, Rektor poinformował stronę, że podtrzymuje swoje dotychczasowej stanowisko, lecz nie wydał w tej sprawie żadnej decyzji. Skarżący podniósł też, że dowiedział się, iż poza pismem studentów z dnia [...] marca 2008 r. Rektor posiada również pismo Przewodniczącego Samorządu Studenckiego Wydziału Elektrycznego Politechniki Szczecińskiej z dnia [...] marca 2008 r., dlatego pismem z dnia [...] marca 2009 r. zwrócił się o wydanie kopii tego pisma oraz ponowił wniosek o wydanie kopii pisma studentów z dnia [...] marca 2008 r. Rektor w dniu [...] marca 2009 r. poinformował skarżącego, że nie może udostępnić kopii przedmiotowych pism. Wprawdzie w piśmie z dnia [...] grudnia 2009 r. Rektor stwierdził, że "podtrzymuje swoją wcześniejszą decyzję", lecz faktycznie nigdy nie wydał w tej sprawie żadnej decyzji.

W ocenie skarżącego, zgodnie z ustawą o dostępie do informacji publicznej, osoba dysponująca informacją publiczną, zobowiązana jest udostępnić ją w żądanej formie, w określonym ustawą terminie lub wydać decyzję odmowną. Do chwili obecnej nie została wydana żądana informacja ani też decyzja o odmowie wydania tej informacji. Dlatego, skarga na bezczynność jest uzasadniona.

Rektor Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie odpowiadając na skargę wniósł o odrzucenie skargi, ewentualnie o oddalenie skargi, a nadto o przeprowadzenie dowodu z dokumentów załączonych do odpowiedzi na skargę.

W uzasadnieniu odpowiedzi na skargę organ wskazał, że skarga Z. F. jest nieuzasadniona.

Rektor przyznał, że skarżący wielokrotnie zwracał się do władz Politechniki Szczecińskiej, a następnie do jej następcy prawnego Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego z wnioskiem o udostępnienie zbiorowego pisma studentów z dnia [...] marca 2008 r. oraz pisma Ł. C. z dnia [...] marca 2008 r.

Adresatem tych pism, był Dziekan Wydziału Elektrycznego, były to pisma prywatne, zawierające opinie i wnioski studentów.

Rektor, jak i kolejni Dziekani Wydziału Elektrycznego udzielali skarżącemu odmownej odpowiedzi na jego pisma.

W ocenie Rektora, błędne jest stanowisko skarżącego, że Rektor był zobowiązany wydać decyzję w przedmiocie dostępu do informacji publicznej. Warunkiem udostępnienia informacji publicznej w trybie art. 10 ustawy o dostępie do informacji publicznej lub wydania decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej albo umorzenia w trybie art. 16 i 17 ustawy jest ustalenie, że żądana informacja jest rzeczywiście informacją publiczną w rozumieniu art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i art. 1 i 6 ustawy.

Rektor podkreślił, że prywatne pisma studentów skierowane do Dziekana nie są nawet zbliżone do żadnego z typów informacji wymienionych w art. 6 ustawy. Nie są to również dokumenty urzędowe, gdyż nie zostały sporządzone przez podmiot wymieniony w art. 4 ust. 1 i 2 ustawy. Przedmiotowe dokumenty nie są i nie były przedmiotem żadnego postępowania administracyjnego. Pisma te zostały włączone do akt osobowych studentów.

Tak więc, zdaniem Rektora, przedmiotowe pisma nie stanowią informacji publicznej, zatem skarżący nie mógł domagać się ich ujawnienia w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Ponadto skarżący nigdy w sposób jednoznaczny nie wskazał, że pism tych domaga się w trybie tej ustawy. Skarżący w istocie nie usiłuje uzyskać informacji o podmiocie wykonującym zadania publiczne, ale o osobach prywatnych i o treści pism sporządzonych przez te osoby.

Reasumując, w ocenie organu skarga na bezczynność jest bezprzedmiotowa, bowiem informacja, której ujawnienia domaga się skarżący nie ma charakteru informacji publicznej. Dlatego zachodzą podstawy do odrzucenia lub oddalenia wniosku. Alternatywny wniosek wynika zaś z niejednolitego stanowiska orzecznictwa i doktryny co do formy rozstrzygnięcia w przypadku negatywnego rozstrzygnięcia wniosku skarżącego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 11 lutego 2010 r. w sprawie II SAB/Sz 176/09 oddalił skargę Z. F. na bezczynność Rektora Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, uznając, że pismo studentów z dnia [...] marca 2008 r. oraz pismo studenta – Przewodniczącego Samorządu Studenckiego z dnia [...] marca 2008 r. nie stanowią informacji publicznej, zatem Rektor nie był bezczynny.

Na skutek skargi kasacyjnej wniesionej przez skarżącego reprezentowanego przez radcę prawnego Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 18 sierpnia 2010 r. w sprawie I OSK 755/10 – uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Szczecinie.

W uzasadnieniu wyroku Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że należy zgodzić się ze stanowiskiem Sądu I instancji, iż zarówno w judykaturze, jak i w doktrynie ugruntował się pogląd, że informacją publiczną jest każda wiadomość wytworzona lub odnosząca się do szeroko rozumianych władz publicznych oraz odnosząca się do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zdań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Jednakże, co już nie znalazło odzwierciedlenia w uzasadnieniu wyroku, taki sam charakter ma również wiadomość wprawdzie nie wytworzona przez wskazane wyżej podmioty, lecz odnosząca się do nich.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazując na treść art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U. Nr 164, poz. 1365 ze zm.) uznał za bezsporne, że Rektor Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie kierujący uczelnią wyższą oraz wydający decyzje administracyjne (art. 169 ust. 7 i 8 ustawy) i dysponujący majątkiem publicznym, jest podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji w myśl art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). Tym bardziej że uczelnia realizuje swoją podstawową funkcję, jaką jest kształcenie studentów poprzez nauczycieli akademickich, którzy również pełnią funkcje publiczne.

Za niebudzące również wątpliwości Sąd ten uznał to, że skarżący Z. F. domagał się udostępnienia mu kopii pisma zbiorowego studentów V roku z dnia [...] marca 2008 r. stanowiącego o odebraniu prawa wykonywania funkcji nauczyciela akademickiego w zakresie "Seminarium Dyplomowe" oraz dotyczącego go również kopii pisma studenta z [...] marca 2008 r.

W dalszej części uzasadnienia Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że stosownie do art. 132 ust. 1 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, wszyscy nauczyciele akademiccy podlegają okresowej ocenie, w szczególności w zakresie należytego wykonywania obowiązków, o których mowa w art. 111, zaś według art. 132 ust. 3, przy dokonywaniu oceny nauczyciela akademickiego dotyczącej wykonywania obowiązków dydaktycznych zasięga się opinii studentów. Skoro zatem żądane dokumenty mają charakter skargi bądź petycji i były sposobem do realizacji wskazanego powyżej celu w formie przewidzianej statutem uczelni, to mieszczą się w kategorii danych publicznych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. "a" (wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie) ustawy o dostępie do informacji publicznej (wyrok NSA z dnia 18 września 2008 r., sygn. akt I OSK 315/08).

Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że jeżeli organ używa do realizacji swoich zadań dokumentów nienależących do niego, ale które znalazły się w jego posiadaniu, to bez znaczenia jest źródło ich pochodzenia i sposób w jaki wszedł w ich posiadanie. Istotnym bowiem, jest, aby dokumenty te służyły do realizacji zadań publicznych przez organ i odnosiły się do niego bezpośrednio.

Dlatego bez wątpienia pisma studentów dotyczące pracy skarżącego, o ile używa bądź zamierza je użyć do realizacji powierzonych mu zadań, stanowią informację publiczną.

Sąd drugiej instancji wskazał, że ponownie rozpoznając sprawę Sąd I instancji winien dokonać oceny charakteru owych pism tzn. czy służą one do realizacji zadań powierzonych organowi i czy mieszczą się w kategorii pism w rozumieniu art. 132 ust. 3 (w szczególności zdanie drugie) ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym. Dlatego, wbrew stanowisku Sądu I instancji ustawa o dostępie do informacji publicznej, będzie miała zastosowanie również do petycji (a tej formy pism organ nie kwestionuje) dotyczącej pracy nauczyciela akademickiego na uczelni publicznej i nieprawidłowy jest pogląd, że stanowią one dokument prywatny.

Sąd podniósł też, że gdyby w treści informacji publicznej zawarte były dane osobowe, to prawo skarżącego do informacji publicznej podlega ograniczeniu (art. 5 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o dostępie do informacji publicznej), zaś organ zobowiązany jest do wydania decyzji w trybie art. 16 ust. 1 ustawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z 9 grudnia 2010 r. sygn. akt II SAB/Sz 50/10, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Z. F. na bezczynność Rektora Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w przedmiocie udzielenia informacji publicznej, oddalił skargę.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że zgodnie z art. 190 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny, któremu sprawa została przekazana jest związany wykładnią dokonaną przez Naczelny Sąd Administracyjny. Związanie oznacza, że nie może on formułować nowych ocen prawnych – sprzecznych z wyrażonym wcześniej poglądem Naczelnego Sądu Administracyjnego – a zobowiązany jest podporządkować się temu poglądowi w pełnym zakresie.

W rozpoznawanej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny w wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej wniesionej przez skarżącego uchylił wyrok Sądu I instancji i przekazał sprawę temu sądowi do ponownego rozpoznania nie przesądzając rozstrzygnięcia sprawy, uznał bowiem najogólniej rzecz ujmując, że dotychczasowe ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji nie były pełne. Sąd odwoławczy wskazał przy tym kierunek dociekań przy ponownym rozpoznaniu sprawy. Dlatego, powinnością Sądu rozpoznającego sprawę było ustalenie czy sporne pisma z dnia [...] i [...] marca 2008 r. stanowiły informację publiczną, z uwzględnieniem wskazówek co do sytuacji faktycznej, w której pisma te mogłyby zaistnieć jako informacja publiczna i w zależności od wyniku tych ustaleń Sąd zobowiązany był do wydania rozstrzygnięcia w sprawie.

Z istoty sprawy wynika, co znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, że ocena charakteru pism w kontekście ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), dokonana być musi przez pryzmat okoliczności takich jak: czy pisma te były odpowiedzią na działania w trybie art. 132 ust. 1 i 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym oraz w jaki sposób, niezależnie od powyższego, zostały te pisma wykorzystane, a więc czy w związku z ich przesłaniem do Rektora prowadzono jakiekolwiek postępowanie.

W świetle bowiem treści pisma Dziekana prof. S. D. z dnia [...] lutego 2009 r. będącego odpowiedzią na pismo skarżącego z dnia [...] lutego 2009 r. o wydanie kopii przedmiotowych pism, w którym Dziekan pisze "Sprawa została więc już rozpatrzona przez władze uczelni zgodnie z obowiązującymi na uczelni procedurami, i jak jestem przekonany w sposób zgodny z przyjętymi przez naszą uczelnię zasadami Dobrych obyczajów w szkołach wyższych", wyjaśnienia wymaga czy użyte w tym zdaniu określenie "sprawa została już rozpatrzona" dotyczy sprawy wniosku o wydanie kopii obu pism, czy też dotyczy bliżej nieokreślonej w tym piśmie sprawy, którą pisma te wywołały. Jeżeli bowiem w wewnętrznym postępowaniu uczelni prowadzono jakieś postępowanie przeciwko skarżącemu, które zainicjowane zostało spornymi pismami, to w takiej sytuacji nie można odmówić skarżącemu prawa do uzyskania kopii owych pism, oczywiście z poszanowaniem ograniczeń wynikających z art. 5 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o dostępie do informacji publicznej, ponieważ wdrożenie postępowania przeciwko nauczycielowi akademickiemu stanowi działalność administracji publicznej, jeżeli oparte jest o przepisy ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym.

Przystępując do wykonania zaleceń Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sąd przyjął założenie, że z uwagi na spór co do charakteru przedmiotowych pism oraz spór o ich udostępnienie, nie mogły się one znaleźć w aktach sprawy, gdyż ich treść stałaby się od razu dostępna.

Tymczasem na rozprawie w dniu 25 listopada 2010 r. skarżący, po okazaniu mu pisma znajdującego się na k-29 akt sądowych ("Akt oskarżenia") oświadczył, że jest autorem tego pisma, oraz że będąc w Prokuraturze zapoznał się z kopią pisma studentów z [...] marca 2008 r. i że posiada kopię tego pisma oraz pisma z dnia [...] marca 2008 r., które na jego wniosek wydał mu Prokurator.

Z. F. podkreślił na rozprawie, że chce otrzymać oryginały tych pism wraz z uwagami Rektora jakie są tam dopisane. Skarżący ponadto wyjaśnił, że sporne pisma zawierają opinie o osobie pełniącej funkcje publiczne. Jego zdaniem, Dziekan przeprowadził postępowanie wyjaśniające dotyczące pisma z dnia [...] marca 2008 r. Skarżący przyznał jednocześnie, że pisma nie były wykorzystane do okresowej opinii o nauczycielu akademickim.

Pełnomocnik organu na rozprawie oświadczył, że Dziekan nie użył przedmiotowych pism do żadnego postępowania. Pisma studentów nie były wykorzystane do okresowej oceny skarżącego i nie będą wykorzystane przy następnej ocenie. Wobec oświadczenia skarżącego, że posiada kopie przedmiotowych pism, pełnomocnik organu wniósł o umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego, bowiem skarżący w istocie posiada wnioskowane informacje.

W tej sytuacji, Sąd na podstawie art. 104 § 3 p.p.s.a. dopuścił dowód z pisma studentów z dnia 17 marca 2008 r. i z pisma Przewodniczącego Samorządu Studenckiego z dnia 18 marca 2008 r. który przeprowadził poza rozprawą.

Sąd zobowiązał skarżącego do przedłożenia posiadanych kopii pism oraz pełnomocnika organu do przedłożenia kopii pism przesłanych prokuraturze.

Z analizy przedstawionych przez strony pism wynika, że są one identyczne w swej treści i zawierają jedną tylko adnotację o treści: "Do wiadomości Rektora Politechniki Szczecińskiej" z podpisem Dziekana prof. dr hab. inż. A. B.

W ocenie Sądu, z treści przedmiotowych pism wynika, że była to w istocie petycja studentów skierowana do Dziekana Wydziału Elektrycznego Politechniki Szczecińskiej o zmianę prof. Z. F. jako drugiego profesora prowadzącego seminarium dyplomowe.

Zdaniem Sądu, zebrany w sprawie materiał dowodowy bezspornie wskazuje, że przedmiotowe pisma nie są informacją publiczną, jak też w swej treści nie zawierają informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Strony zgodnie przyznały, że pisma te nie zostały wykorzystane do sporządzenia okresowej opinii o skarżącym w trybie art. 132 ust. 2 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym jak też do żadnego innego postępowania w trybie tej ustawy.

Zdaniem Sądu, z wyjaśnień skarżącego wynika, że jako postępowanie wywołane tymi pismami traktuje spotkanie u Dziekana Wydziału Elektrycznego Politechniki Szczecińskiej w dniu [...] kwietnia 2008 r. Ponadto skarżący uważa, że okoliczność, iż posiada kopie tych pism, nie czyni bezprzedmiotowym jego żądania doręczenia ich oryginałów.

W związku z powyższym Sąd stwierdził, że adresatem przedmiotowych pism był Dziekan Wydziału Elektrycznego Politechniki Szczecińskiej, zaś okoliczność, że Dziekan zaprosił skarżącego na spotkanie, w toku którego poinformował skarżącego o ich treści, w stanie faktycznym sprawy nie nadaje pismom tym charakteru informacji publicznej. Pisma te bowiem de facto nie zostały wykorzystane w żadnym wewnątrzuczelnianym postępowaniu administracyjnym, a w tym nie były brane pod uwagę w procedurze opiniowania skarżącego jako nauczyciela akademickiego.

Skoro adresatem przedmiotowych pism był Dziekan Wydziału Elektrycznego Politechniki Szczecińskiej, to za chybione uznać trzeba roszczenie skarżącego o przedłożenie mu oryginałów tych pism. Nawet gdyby istotnie stanowiły lub zawierały w swej treści informację publiczną, to w takiej sytuacji, która jednak w niniejszej sprawie nie wystąpiła, udostępnienie byłoby zrealizowane poprzez przekazanie wnioskodawcy ich uwierzytelnionej kopii. Sugestie skarżącego uzasadniające obawy o to, że władze uczelni przekazały Prokuratorowi pisma niebędące w zgodzie z oryginałami, zwłaszcza w zakresie zamieszczonych na nich adnotacji przez adresata, uznać trzeba za bezpodstawne. Sugestiom tym przeczy bowiem porównanie kopii pism przedłożonych sądowi przez skarżącego z kopiami złożonymi przez organ, które zostały przez ten organ uwierzytelnione jako zgodne z oryginałami.

W tej sytuacji, w ocenie Sądu nie ma podstaw faktycznych i prawnych do uznania, że przedmiotowe pisma mają charakter informacji publicznej i że zastosowanie ma do nich tryb udostępnienia przewidziany ustawą o dostępie do informacji publicznej.

Powyższa konkluzja prowadzi do stwierdzenia, że Rektor Zachodniopomorski Uniwersytetu Technologicznego nie był bezczynny w zakresie zarzuconym mu skargą, co uzasadnienia jej oddalenie.

W związku zaś z ujawnieniem się na rozprawie faktu posiadania przez skarżącego nie tylko wiedzy o treści tych pism ale również ich kopii, kwestia ewentualnego umorzenia postępowania sądowego z uwagi na bezprzedmiotowość, mogłaby zaistnieć tylko wówczas, gdyby Sąd uznał, że organ był bezczynny w udzieleniu informacji publicznej a stan bezczynności ustał przed rozpatrzeniem skargi przez Sąd, ze względu na uzyskanie przez zainteresowanego informacji inną drogą. Taka jednak sytuacja w sprawie nie wystąpiła, skoro Sąd ustalił, że organ nie był bezczynny, a zatem skargę należało oddalić.

W tej sytuacji, Sąd na podstawie art. 151 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę oddalił.

Z. F. wniósł od wyroku skargę kasacyjną, zaskarżając wyrok w całości. Skargę kasacyjną oparł na zarzucie naruszenia art. 1 ust. 1 i art. 6 ust. 1 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) poprzez błędne ich zastosowanie wyrażające się w przyjęciu, że informacje, których udostępnienia domagał się nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu ustawy.

Na tych podstawach wnosił o:

1) uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sadowi Administracyjnemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania,

2) zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Rektor Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie wniósł o oddalenie skargi w całości oraz przyznanie kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. W sprawie nie występują, enumeratywnie wyliczone w art. 183 § 2 powołanej ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przesłanki nieważności postępowania sądowoadministracyjnego. Z tego względu przy rozpoznawaniu sprawy, Naczelny Sąd Administracyjny związany był granicami skargi kasacyjnej.

Skarga kasacyjna nie została oparta na usprawiedliwionych podstawach. Skargę kasacyjną oparto na zarzucie naruszenia art. 1 ust. 1 i art. 6 ust. 1 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), przez niewłaściwe zastosowanie. Art. 1 ust. 1 tej ustawy reguluje zakres obowiązywania ustawy, stanowiąc "Każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym w niniejszej ustawie". Art. 6 ust. 1 tej ustawy reguluje zakres udostępniania informacji publicznej, z tym że regulacja ta obejmuje przedmiotowo zróżnicowany zakres informacji publicznej, wyliczony w 5 punktach, które zawierają wyliczenie uszczegółowione w szeregu punktach oznaczonych literami. Skarga kasacyjna nie wywodzi, który to zakres udostępnienia informacji publicznej został naruszony w sprawie. Tak ogólnikowo wywiedzione podstawy skargi kasacyjnej powodują, że skarga kasacyjna nie spełnia wymagań materialnych, które wyznaczają podstawy rozpoznania sprawy.

Ogólnikowo sformułowane zarzuty skargi kasacyjnej nie podważają prawidłowości oceny stanu faktycznego przedstawionego w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Skarżący posiada kopie skarg studentów, które były objęte żądaniem udostępnienia informacji publicznej. Powołana ustawa o dostępie do informacji publicznej nie daje podstaw do żądania doręczenia oryginałów.

W tym stanie rzeczy, skoro skarga kasacyjna nie została oparta na usprawiedliwionych podstawach, na mocy art. 184 powołanej ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.