Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Wojciech Mazur po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku D. i S. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi B.Ś., G.Ś., D.K. i S.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach postanawia : odmówić przyznania prawa pomocy POSTANOWIENIE Dnia 18 stycznia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Wojciech Mazur po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku B. i G. Ś. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi B.Ś., G.Ś., D.K. i S.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach postanawia : odmówić przyznania prawa pomocy

D. i S. K. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 100 zł złożyli wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.

W uzasadnieniu wniosku wyjaśnili, że niezrozumiałe dla nich jest zobowiązanie do wpisu sądowego w sprawie, która jest przez nich "niezawiniona".

Wyjaśnili ponadto, że łączny ich dochód z tytułu emerytur stanowi kwotę 2450 zł.

Jako jedyny majątek wymienili mieszkanie o powierzchni 40 m² i komórki gospodarcze.

Postanowieniem z dnia 22 listopada 2007 r. referendarz sądowy odmówił skarżącym przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie uznając, że skarżący nie przedstawili żadnych argumentów wskazujących na istnienie przesłanek uzasadniających pozytywne rozpoznanie wniosku.

Pismem z dnia 17 grudnia 2007 r. skarżący prawidłowo wnieśli sprzeciw od postanowienia referendarza. W uzasadnieniu sprzeciwu podnieśli, że są osobami schorowanymi, po 75 roku życia.

Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) wniesienie w terminie sprzeciwu od wyżej wymienionego postanowienia spowodowało, iż utraciło ono moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez Sąd na posiedzeniu niejawnym.

Pismem z dnia 7 grudnia 2007 r. Sąd wezwał D. i S. K. do uzupełnienia wniosku o przyznanie praw pomocy poprzez nadesłanie zaświadczenia potwierdzającego wysokość emerytury, udokumentowanie wydatków ponoszonych na bieżące utrzymanie oraz wskazanie innych okoliczności, które uniemożliwiają poniesienie kosztów postępowania.

W odpowiedzi skarżący nadesłali odcinek emerytury za grudzień 2007 r., z którego wynika, że łącznie uzyskują oni dochód w wysokości 2.498 zł netto. Ponadto wskazali, że ich bieżące wydatki to opłaty za gaz - 760 zł, drewno na opał – 200 zł, podatek od nieruchomości - 240 zł, telefon - 700 zł, woda - 400 zł, leki - 2.300 zł, światło - 600 zł, węgiel na opał – 1.600 zł, ubezpieczenie – 174 zł, łącznie 6.974 zł. Oświadczyli również, że wspomagają finansowo dorosłego syna, który jest po udarze mózgu i otrzymuje rentę w wysokości 600 zł.

W wyniku rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Celem występującej w postępowaniu sądowoadministracyjnym instytucji "prawa pomocy" jest zapewnienie realizacji prawa do sądu stronie, która ze względu na dochody, stan majątkowy i rodzinny nie jest w stanie ponieść kosztów związanych ze swym udziałem w sprawie. Instytucja ta stanowi zatem odstępstwo od zasady, że to strona ponosi koszty postępowania sądowego. W konsekwencji przyznanie prawa pomocy może mieć miejsce w przypadkach kiedy to zostaną spełnione przesłanki określone w art. 246 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej jako ppsa. Zgodnie z § 1 tego artykułu Sąd przyznaje prawo pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym – gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, w zakresie częściowym – gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Stosownie do art. 245 § 2 ppsa prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje natomiast zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 ppsa).

Stwierdzenie wystąpienia przesłanek uzasadniających przyznanie prawa pomocy wymaga zestawienia wysokości środków, jakimi strona dysponuje z wysokością kosztów, do których poniesienia jest zobowiązana na danym etapie postępowania. Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy należy również mieć na uwadze, że to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek wyjaśnienia oraz udokumentowania sytuacji majątkowej, uzasadniającej przyznanie prawa pomocy, do Sądu natomiast należy ocena przytoczonych okoliczności.

W niniejszej sprawie strona wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. Kwota wymaganych na danym etapie postępowania kosztów sądowych to wpis od skargi w wysokości 100 zł, przy czym zaznaczyć należy, że jest to najniższy wpis przewidziany w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.).

Biorą pod uwagę wysokość emerytury skarżących małżonków (2.498 zł netto), w zestawieniu z podanymi, nieudokumentowanymi zresztą, kosztami bieżącego utrzymania dwuosobowej rodziny, których wysokość w ocenie Sądu wskazuje, że są to koszty roczne (700 zł telefon, 2.300 zł leki, 400 zł woda, 600 zł światło), Sąd uznał, że skarżący nie wykazali, aby z uzyskiwanych dochodów nie byli w stanie ponieść kosztów związanych z własnym udziałem w sprawie. Przedstawiona sytuacja materialna nie kwalifikuje skarżących do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 260 powołanej ustawy postanowiono, jak w sentencji.

UZASADNIENIE

B. i G. Ś. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 100 zł złożyli wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.

W uzasadnieniu wniosku wyjaśnili, że niezrozumiałe dla nich jest zobowiązanie do wpisu sądowego w sprawie, która jest przez nich "niezawiniona".

Wyjaśnili ponadto, że łączny ich dochód z tytułu emerytur stanowi kwotę 2060 zł.

Jako jedyny majątek wymienili mieszkanie o powierzchni 40 m² i komórki gospodarcze.

Postanowieniem z dnia 22 listopada 2007 r. referendarz sądowy odmówił skarżącym przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie uznając, że skarżący nie przedstawili żadnych argumentów wskazujących na istnienie przesłanek uzasadniających pozytywne rozpoznanie wniosku.

Pismem z dnia 17 grudnia 2007 r. skarżący prawidłowo wnieśli sprzeciw od postanowienia referendarza. W uzasadnieniu sprzeciwu podnieśli, że są osobami schorowanymi, po 75 roku życia.

Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) wniesienie w terminie sprzeciwu od wyżej wymienionego postanowienia spowodowało, iż utraciło ono moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez Sąd na posiedzeniu niejawnym.

Pismem z dnia 7 grudnia 2007 r. Sąd wezwał B. i G. Ś. do uzupełnienia wniosku o przyznanie praw pomocy poprzez nadesłanie zaświadczenia potwierdzającego wysokość emerytury, udokumentowanie wydatków ponoszonych na bieżące utrzymanie oraz wskazanie innych okoliczności, które uniemożliwiają poniesienie kosztów postępowania.

W odpowiedzi skarżący nadesłali odcinek emerytury za grudzień 2007 r., potwierdzający, że łącznie uzyskują oni dochód w wysokości 2.000 zł netto. Ponadto wskazali, że ich bieżące wydatki to opłaty za gaz - 480 zł, drewno na opał – 240 zł, podatek od nieruchomości - 230 zł, telefon - 1200 zł, woda - 300 zł, leki - 2.400 zł, światło - 600 zł, węgiel na opał – 1.800 zł, ubezpieczenie – 100 zł, łącznie 7.350 zł.

W wyniku rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Celem występującej w postępowaniu sądowoadministracyjnym instytucji "prawa pomocy" jest zapewnienie realizacji prawa do sądu stronie, która ze względu na dochody, stan majątkowy i rodzinny nie jest w stanie ponieść kosztów związanych ze swym udziałem w sprawie. Instytucja ta stanowi zatem odstępstwo od zasady, że to strona ponosi koszty postępowania sądowego. W konsekwencji przyznanie prawa pomocy może mieć miejsce w przypadkach kiedy to zostaną spełnione przesłanki określone w art. 246 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej jako ppsa. Zgodnie z § 1 tego artykułu Sąd przyznaje prawo pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym – gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, w zakresie częściowym – gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Stosownie do art. 245 § 2 ppsa prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje natomiast zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 ppsa).

Stwierdzenie wystąpienia przesłanek uzasadniających przyznanie prawa pomocy wymaga zestawienia wysokości środków, jakimi strona dysponuje z wysokością kosztów, do których poniesienia jest zobowiązana na danym etapie postępowania. Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy należy również mieć na uwadze, że to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek wyjaśnienia oraz udokumentowania sytuacji majątkowej, uzasadniającej przyznanie prawa pomocy, do Sądu natomiast należy ocena przytoczonych okoliczności.

W niniejszej sprawie strona wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. Kwota wymaganych na danym etapie postępowania kosztów sądowych to wpis od skargi w wysokości 100 zł, przy czym zaznaczyć należy, że jest to najniższy wpis przewidziany w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.).

Biorą pod uwagę wysokość emerytury skarżących małżonków (2.000 zł netto), w zestawieniu z podanymi, nieudokumentowanym zresztą, kosztami bieżącego utrzymania dwuosobowej rodziny, których wysokość w ocenie Sądu wskazuje, że są to koszty roczne (1200 zł telefon, 2.400 zł leki, 300 zł woda, 600 zł światło), Sąd uznał, że skarżący nie wykazali, aby z uzyskiwanych dochodów nie byli w stanie ponieść kosztów związanych z własnym udziałem w sprawie. Przedstawiona sytuacja materialna nie kwalifikuje skarżących do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 260 powołanej ustawy postanowiono, jak w sentencji.