Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 6 października 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Olsztynie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 2 czerwca 2011 r., sygn. akt II SAB/Ol 38/11 zobowiązującego Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Olsztynie do udostępnienia informacji publicznej w sprawie ze skargi P. B. na bezczynność Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Olsztynie w udzieleniu informacji publicznej postanawia: 1. uchylić zaskarżony wyrok i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie 2. zasądzić od P. B. na rzecz Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Olsztynie kwotę 220 (dwieście dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Wyrokiem z dnia 2 czerwca 2011 r., sygn. akt II SAB/Ol 38/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zobowiązał Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Olsztynie do udostępnienia skarżącemu w terminie 14 dni od doręczenia wyroku informacji publicznej w zakresie objętym wnioskiem skarżącego z dnia 8 grudnia 2010 roku lub wydania w tym terminie decyzji o odmowie udostępnienia informacji w sprawie ze skargi P. B. na bezczynność Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Olsztynie w udzieleniu informacji publicznej.

W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, iż w dniu 8 grudnia 2010 r. P. B. zwrócił się za pośrednictwem poczty elektronicznej do Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Olsztynie o udostępnienie mu treści decyzji z dnia (...) września 2010 r., nr (...), w trybie informacji publicznej.

W odpowiedzi Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Olsztynie drogą elektroniczną poinformował wnioskodawcę, że w świetle art. 6 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej dokumenty znajdujące się w aktach odszkodowawczych nr (...) są dokumentami urzędowymi. Dokumenty te nie zawierają treści dotyczących spraw publicznych, czyli spraw, o których mowa w art. 1 i art. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. nr 112, poz. 1198 ze zm.), lecz dane osobowe podlegające szczególnej ochronie. W tej sytuacji nie mogą zostać udostępnione wnioskodawcy.

Po otrzymaniu odpowiedzi organu, P. B. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie na bezczynność Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Olsztynie w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.

W uzasadnieniu skarżący podniósł, że nie ma przeszkód, aby udostępnić mu żądaną informację po dokonaniu anonimizacji danych osobowych.

W odpowiedzi na skargę Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego wniósł o jej oddalenie podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie. W uzasadnieniu organ podniósł, że spór dotyczy informacji zawartych w aktach odszkodowawczych, prowadzonych na podstawie ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz.U. nr 83, poz. 760 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 września 2003 r. w sprawie postępowania w razie wypadku lub ujawnienia choroby, pozostającej w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej (Dz.U. nr 175, poz. 1707 ze zm.). Akta te dotyczą zdarzenia uznanego za wypadek pozostający w związku ze służbą wojskową poszkodowanego żołnierza zawodowego, w stosunku do którego skarżący nie jest osobą bliską czy pełnomocnikiem. Dokument, którego udostępnienia domaga się skarżący jest skierowaniem poszkodowanego do terenowej wojskowej komisji lekarskiej w celu orzeczenia wysokości i rodzaju uszczerbku na zdrowiu z tytułu zdarzenia uznanego za wypadek pozostający w związku ze służbą wojskową. Zdaniem organu, dane, zawarte w skierowaniu z dnia (...) września 2010 r. oraz w innych dokumentach znajdujących się w aktach odszkodowawczych, dotyczące rodzaju urazu, wysokości i rodzaju doznanego uszczerbku na zdrowiu przez poszkodowanego, nie mogą zostać ujawnione skarżącemu w żądanym przez niego zakresie. Ponadto organ wyjaśnił, że był uprawniony do poinformowania skarżącego w formie pisemnej o zajętym stanowisku, bez konieczności wydawania merytorycznego rozstrzygnięcia w trybie art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznych, gdyż żądane dane nie stanowiły informacji publicznej w rozumieniu ustawy. W tym stanie sprawy nie można mówić o bezczynności organu.

Na rozprawie w dniu 2 czerwca 2011 r. skarżący podniósł, że żądany przez niego dokument jest dokumentem urzędowym wytworzonym przez organ administracji publicznej, skierowanym do innego podmiotu w sprawie publicznej, a nie cywilnoprawnej, a zatem zawiera on informację publiczną. Nadto okazał kserokopię zawiadomienia skierowanego do uprawnionego żołnierza w sprawie jego skierowania do komisji dla celów odszkodowawczych w celu określenia uszczerbku na zdrowiu.

Wydając zaskarżony wyrok Sąd pierwszej instancji podniósł, iż każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym niniejszą ustawą. Przepis art. 5 ust. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej stanowi, że nie można, z zastrzeżeniem ust. 1 i 2, ograniczać dostępu do informacji o sprawach rozstrzyganych w postępowaniu przed organami państwa, w szczególności w postępowaniu administracyjnym, karnym lub cywilnym, ze względu na ochronę interesu strony, jeżeli postępowanie dotyczy władz publicznych lub innych podmiotów wykonujących zadania publiczne albo osób pełniących funkcje publiczne - w zakresie tych zadań lub funkcji. W tej sytuacji zdaniem Sądu pierwszej instancji nie można zgodzić się ze stanowiskiem organu, iż żądany dokument znajdujący się aktach sprawy odszkodowawczej nie stanowi informacji publicznej. Akta sprawy administracyjnej jako odnoszące się do działania podmiotów publicznych stanowią bowiem informację publiczną. W rozpatrywanej sprawie organ nie udostępnił żądanej informacji publicznej twierdząc błędnie, iż żądany dokument z akt odszkodowawczych żołnierza zawodowego nie stanowi informacji publicznej i nie wydał decyzji administracyjnej o odmowie jej udostępnienia. W tej sytuacji organ pozostaje w zwłoce w udostępnieniu informacji publicznej wobec czego Sąd uznał skargę za uzasadnioną i mając na uwadze art. 149 P.p.s.a. zobowiązał Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Olsztynie do udostępnienia skarżącemu w terminie 14 dni od doręczenia wyroku informacji publicznej w zakresie objętym wnioskiem skarżącego z dnia 8 grudnia 2010 r. lub wydania w tym terminie decyzji o odmowie udostępnienia informacji.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Olsztynie zarzucając:

błędne zastosowanie art. 149 P.p.s.a., zamiast art. 151 P.p.s.a. i w konsekwencji oddalenie skargi na bezczynność Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Olsztynie wskutek jej nieuwzględnienia.

niezastosowanie art. 106 § 3 P.p.s.a. poprzez brak przeprowadzenia przez Sąd I instancji z urzędu dowodu uzupełniającego z dokumentów, polegającego na porównaniu treści okazanego przez skarżącego na rozprawie Zawiadomienia Nr (...) z dnia (...)listopada 2010r, oraz znajdującego się w aktach sprawy skierowania do Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Olsztynie Nr (...) z dnia (...) września 2010r. w celu ustalenia, czy skarżący uprzednio był w posiadaniu owych danych, stanowiących informacje publiczną;

naruszenie art. 50 § 1 P.p.s.a., poprzez przyjęcie, że skarżący miał interes prawny w rozumieniu tego przepisu do żądania udostępnienia informacji publicznych, a tym samym do skutecznego złożenia skargi na bezczynność Szefa WSzW Olsztyn w sytuacji, gdy takimi informacjami zawartych w tych dokumentach już dysponował, o którym to fakcie organ powziął wiadomość dopiero na rozprawie w dniu 2 czerwca 2011 r.

Powołując się na wymienione podstawy skargi kasacyjnej wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego

rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie, zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa przez radcę

prawnego, według norm przepisanych oraz rozpatrzenie niniejszej skargi kasacyjnej na posiedzeniu niejawnym.

W motywach skargi kasacyjnej podniesiono, iż na rozprawie w dniu 2 czerwca 2011r. przed ustnym ogłoszeniem ww. wyroku, skarżący okazał Przewodniczącej kserokopię Zawiadomienia w sprawie ustalenia dla celów odszkodowawczych w uszczerbku na zdrowiu z dnia (...) listopada 2010r. Nr (...) ., które to Zawiadomienie zostało następnie zwrócone, bez włączenia go do akt niniejszej sprawy.

W tym miejscu należy wskazać, że treść owego Zawiadomienia Nr (...) z dnia (...) listopada 2010r. ma niebagatelne znaczenie dla podjęcia merytorycznego rozstrzygnięcia w realiach przedmiotowej sprawy, a mianowicie:

Niniejszy spór dotyczy dostępu do informacji, zawartych w aktach odszkodowawczych (...), prowadzonych przez Wojewódzki Sztab Wojskowy w Olsztynie, jako organ odszkodowawczy, na podstawie ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 83, poz. 760 ze zm.), oraz rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 września 2003r. w sprawie postępowania w razie wypadku lub ujawnienia choroby, pozostającej w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej (Dz. U. Nr 175, poz. 1707, ze zm.) i dotyczy zdarzenia uznanego za wypadek pozostający w związku ze służbą wojskową przez poszkodowanego żołnierza zawodowego, w stosunku do którego skarżący nie jest, ani osobą bliską ani jej pełnomocnikiem ( bezsporne).

Dokument którego udostępnienia domaga się skarżący, noszący datę (...) września 2010r. jest skierowaniem poszkodowanego za pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej do Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Olsztynie, celem orzeczenia wysokości i rodzaju uszczerbku na zdrowiu z tytułu zdarzenia uznanego za wypadek pozostający w związku ze służbą wojskową wskutek którego poszkodowany doznał wymienionego tam z nazwy urazu (urazów).

Zatem owym Zawiadomieniem Nr (...) z dnia (...) listopada 2010r. okazanym na rozprawie w dniu 2 czerwca 2011r. jest Zawiadomienie Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Olsztynie, skierowane bezpośrednio do poszkodowanego zawodowego żołnierza informujące go o rodzaju i wysokości uszczerbku na zdrowiu z tytułu szczegółowo wskazanych tam urazów z pouczeniem, że w terminie 14 dni od daty jego doręczenia może on złożyć odwołanie do Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskie w Warszawie.

Zasady i tryb postępowania przed wojskowymi komisjami lekarskimi uregulowane jest w rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 sierpnia 2003r. w sprawie ustalenia stopnia uszczerbku na zdrowiu oraz związku śmierci żołnierzy ze służbą wojskową.

Ponieważ Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Olsztynie nie jest stroną postępowania orzeczniczego pomiędzy poszkodowanym a wojskowymi komisjami lekarskimi, co jasno wynika z zapisów ww. Rozporządzenia, nie jest informowany o jego postępach, stąd brak w danych aktach odszkodowawczych dokumentacji dotyczącej samego toku postępowania orzeczniczego.

Zawiadomienie doręcza się jedynie poszkodowanemu żołnierzowi, i zdaniem organu skarżący tylko od niego mógł otrzymać jego kopię, gdyż jak ustalono, skarżący nie występował zarówno do Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Olsztynie, jak i Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Warszawie o udostępnienie tego Zawiadomienia.

Wszelkie dokumenty w zakresie postępowania odszkodowawczego znajdują się w aktach odszkodowawczych (...) , które zostaną w razie konieczności udostępnione po wskazaniu przez Naczelny Sad Administracyjny sposobu przekazania tych akt, zawierających wrażliwe dane osobowe poszkodowanego, uniemożliwiający dostęp do ich treści skarżącemu, również z tego względu, iż ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (art. 106§5), ani stosowany odpowiednio w tym zakresie kodeks postępowania cywilnego, nie zawierają dotyczących takiego stanu faktycznego wiążących unormowań. Przenosząc zatem powyższe ustalenia na grunt niniejszej sprawy należy z całą stanowczością zaakcentować, że skarżący w momencie co najmniej przed wydaniem zaskarżonego wyroku był w posiadaniu informacji publicznej w zakresie o wiele szerszym niż w żądanym dokumencie z dnia (...) września 2010r. tj. skierowaniu poszkodowanego za pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej do Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Olsztynie, również z tego względu, ze to właśnie skierowanie z dnia (...) września 2010r. było podstawą zbadania i wydania orzeczenia lekarskiego, o którym to wyniku poszkodowany został formalnie poinformowany Zawiadomieniem Nr (...) z dnia (...) listopada 2010 r, które osobiście odebrał w dniu 25 listopada 2010 r.

Zatem w tym zakresie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie po myśli art. 106 §3 P.p.s.a. mając do dyspozycji treść okazanego przez skarżącego na rozprawie Zawiadomienia Nr (...) z dnia 15 listopada 2010 r, oraz znajdującego się w aktach sprawy skierowania z dnia (...) września 2010 r. winien przeprowadzić postępowanie dowodowe polegające na porównaniu treści obu dokumentów w kontekście ustalenia posiadania owych danych przez skarżącego a tym samym zbadania jego legitymacji do wniesienia skargi w rozumieniu art. 50§1 P.p.s.a. W sytuacji, gdyby okazało się, że skarżący faktycznie jest w posiadaniu owych danych, stanowiących informacje publiczną zdaniem Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego, skarga winna być bezwzględnie oddalona zgodnie a art. 151 P.p.s.a.

Nie kwestionując zatem rozstrzygnięcia Sądu, iż informacje zawarte w aktach odszkodowawczych oznaczonych jako (...) , są informacją publiczną i podlegają udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym ustawą o dostępie do informacji publicznej ( Dz.U. z 2001 Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.) Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Olsztynie stoi na stanowisku, iż skarżący będący w posiadaniu żądanych od organu informacji w postaci Zawiadomienia Nr (...) z dnia 15 listopada 2010 r a więc dokumentu, w którym informacja publiczna zawarta jest w zakresie o wiele szerszym niż żądana we wniosku z dnia 8 grudnia 2011 i, to nie posiada on interesu prawnego w rozumieniu art. 50 §1 P.p.s.a. do skutecznego wniesienia skargi na bezczynność organu, i z tego względu kwestionuje zaskarżony wyrok,

Jednakże, gdyby Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zdecydował się na przeprowadzenie z urzędu postępowania dowodowego w oparciu o art. 106§3 P.p.s.a., mógłby bezwzględnie ustalić, czy skarżący i w jakim zakresie jest w posiadaniu informacji publicznej, której żąda od organu, a w związku z tym, czy posiada interes prawny do wniesienia skargi. W przypadku ustalenia przez Sąd pierwszej instancji, iż skarżący wnosząc skargę był już w posiadaniu informacji publicznej winien bezwzględnie ją oddalić w trybie art. 151 P.p.s.a., a nie bez przeprowadzenia postępowania dowodowego uwzględnić ją w oparciu o art. 149 P.p.s.a., czym uchybienie to w ocenie Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Olsztynie ma istotny wpływ na wynik sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 182 §2 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny może na posiedzeniu niejawnym rozpoznać skargę kasacyjną, jeżeli jest ona oparta wyłącznie na podstawie art. 174 pkt 2 P.p.s.a., a strona, która wniosła skargę kasacyjną, zrzekła się rozprawy, zaś pozostałe strony, w terminie czternastu dni od doręczenia skargi kasacyjnej, nie zażądały przeprowadzenia rozprawy. Powyższa sytuacja występuje w niniejszej sprawie, zatem Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznał skargę kasacyjną na posiedzeniu niejawnym.

Zgodnie z art. 183 § 1 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. W niniejszej sprawie nie występują przesłanki nieważności określone w art. 183 § 2 powołanej ustawy, zatem Naczelny Sąd Administracyjny związany był granicami skargi kasacyjnej.

W orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalił się pogląd, że skargę na bezczynność organu w postępowaniu o udzielenie informacji publicznej można złożyć nie tylko wobec "milczenia" organu, ale również w sytuacji, w której powstał spór między wnioskodawcą a adresatem wniosku, co do charakteru żądanej informacji. Z takim sporem mamy do czynienia w niniejszej sprawie bowiem Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Olsztynie twierdzi, że żądane przez skarżącego dokumenty nie zawierają treści dotyczących spraw publicznych, czyli spraw, o których mowa w art. 1 i art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Sąd Administracyjny, do którego trafiła skarga na bezczynność pełni wobec tego rolę arbitra, który ma przede wszystkim przesądzić czy wnioskodawca żąda informacji, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej i tym samym czy ustawa ta znajduje zastosowanie. Skarga na bezczynność w tego rodzaju sprawach chroni wnioskodawcę przed arbitralną decyzją organu, która uniemożliwia uzyskanie żądanej informacji ( por. wyrok NSA z dnia 7 lipca 2010 r., sygn. I OSK 592/10,). Zatem w wyniku skargi na bezczynność, w sytuacji stwierdzenia organu, iż żądana informacja nie jest informacją publiczną to Sąd rozstrzyga, jaki charakter ma ta informacja.

Przystępując do oceny zarzutów skargi kasacyjnej należy w pierwszej kolejności wskazać, iż w niniejszej sprawie kontroli sądowoadministracyjnej podlega wyłącznie kwestia bezczynności Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Olsztynie w zakresie rozpatrzenia wniosku skarżącego o udostępnienie żądanych informacji. W sprawie tej nie może być badana, ani też w jakikolwiek sposób przesądzana, kwestia tego w jaki sposób wniosek skarżącego ma zostać załatwiony (pozytywnie czy negatywnie). Ocenie poddane jest wyłącznie to, czy wniosek skarżącego powinien zostać załatwiony, tj. czy organ - Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Olsztynie jest zobowiązany do rozpatrzenia wniosku i czy żądane przez skarżącego informacje mają charakter informacji publicznej, które organ winien rozpatrzyć w trybie przepisów u.d.i.p. W niniejszej sprawie Sąd pierwszej instancji nie był władny w żaden sposób oceniać czy organ ma obowiązek udostępnienia skarżącemu żądanych informacji, a jedynie rozważyć zobowiązanie go do rozpatrzenia wniosku z dnia 8 grudnia 2010 r. w trybie przepisów u.d.i.p. Powyższa kwestia ma dla niniejszej sprawy znaczenie fundamentalne, gdyż żądane informacje podlegają ocenie również pod kątem ograniczeń w ich udostępnianiu, a wynikających z art. 5 u.d.i.p. Jeżeli żądane przez skarżącego informacje zawierałyby dane osobowe podlegające szczególnej ochronie na podstawie art. 5 ust. 2 u.d.i.p., to prawo skarżącego do informacji publicznej podlega ograniczeniu, zaś organ zobowiązany jest w takiej sytuacji do wydania decyzji na podstawie art. 16 ust. 1 u.d.i.p. Wydanie przez Sąd rozpoznający skargę na bezczynność organu nakazu udostępnienia żądanych we wniosku informacji w trybie przepisów u.d.i.p. jest więc działaniem sprzecznym z przepisami u.d.i.p., a zwłaszcza art. 5 w zw. z art. 22.

Należy także zwrócić uwagę na fakt, iż Sąd administracyjny przesądzając, iż żądana informacja ma charakter informacji publicznej powinien pogląd ten starannie uzasadnić. Poza powodami wcześniej przedstawionymi wymaga tego przede wszystkim art. 141 § 4 P.p.s.a. Uzasadnienie wyroku w każdej sprawie, ma umożliwić stronom poznanie argumentów, które legły u podstaw procesu wnioskowania, który doprowadził do określonego rozstrzygnięcia. Powinno ono mieć też walor informacyjny dla szerokiego kręgu odbiorców przy uwzględnieniu faktu, że orzecznictwo sądów administracyjnych wytycza kierunki działania organów administracji. W państwie prawa ważne jest ponadto aby rozstrzygnięcia uzasadniane były w sposób pogłębiający zaufanie obywateli do wymiaru sprawiedliwości sprawowanego przez sądy.

W niniejszej sprawie uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie spełnia żadnego z ww. wymagań. Sąd relacjonuje przepisy ustawy i wynikające z nich obowiązki organu, natomiast zupełnie nie zajmuje się istotą sprawy, którą było wyjaśnienie, czy żądane przez skarżącego od Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Olsztynie informacje są informacjami publicznymi. Tak sporządzone uzasadnienie uniemożliwia kontrolę instancyjną i ocenę czy pogląd Sądu jest prawidłowy oraz wskazuje w sposób jednoznaczny, że Sąd pierwszej instancji nie zbadał w stopniu wystarczającym stanu faktycznego sprawy, a także w sposób nieuprawniony nakazał organowi udostępnienie żądanych przez skarżącego informacji w trybie przepisów u.d.i.p. Skarga kasacyjna zawiera więc usprawiedliwiony zarzut naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 149 P.p.s.a. Wyrok w tej sytuacji należało uchylić i sprawę przekazać do ponownego rozpoznania.

Odnosząc się do pozostałych zarzutów skargi kasacyjnej należy zauważyć, iż na obecnym etapie postępowania, w którym zostały stwierdzone uchybienia proceduralne, kwestia charakteru informacji jakiej domagał się skarżący przed Szefem Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Olsztynie nie mogła stanowić przedmiotu rozważań Naczelnego Sądu Administracyjnego, tak więc zarzuty te nie mogły odnieść oczekiwanego skutku.

Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji wyroku.

O kosztach postępowania kasacyjnego Sąd orzekł na podstawie art. 209 w zw. z art. 203 pkt 2 i art. 205 § 2 – 3 P.p.s.a. oraz § 2 ust. 1, § 14 ust. 2 pkt. 1 lit. "c" i § 14 ust. 2 pkt. 2 lit. "b" rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zm).