Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

| | | Sygn. akt II SA/Wr 110/16 [pic] WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 27 kwietnia 2016r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz Sędziowie: Sędzia WSA Alicja Palus (spr.) Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Biłous po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 kwietnia 2016r. sprawy ze skargi M. K. i D. W. na decyzję D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków oddala skargę w całości.

D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. (dalej: DWINGK) decyzją z dnia [...] r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, po rozpatrzeniu odwołania D. W. i M. K. utrzymał w mocy decyzję Starosty D. z dnia [...] r. nr [...], odmawiającą "aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków polegającej na:

- zmianie współrzędnych punktu granicznego numer 4207 działki numer 381 położonej w D. obręb [...],

- zmianie współrzędnych punktu granicznego numer 4208 działki numer 381 położonej w D. obręb [...],

- zmianie przebiegu granic działki ewidencyjnej numer 381 położonej w D. obręb [...] na odcinku pomiędzy punktami granicznymi 4207 - 4208 - 4209,

- zmianie powierzchni działki ewidencyjnej numer 381 położonej w D. obręb [...] w konsekwencji powyższego".

W uzasadnieniu decyzji DWINGK podano, że wnioskiem z dnia 29 lipca 2013 r. M. K. wystąpiła do Burmistrza D. o "wszczęcie z urzędu postępowania rozgraniczającego działki nr 381 położonej w mieście D. obręb [...]". Po wyjaśnieniach wnioskodawczyni, Burmistrz D. postanowieniem z dnia [...]r. nr [...] wszczął "postępowanie rozgraniczeniowe nieruchomości gruntowej opisanej działką nr 381 obręb [...] położonej w D. przy ul. L., będącej w użytkowaniu wieczystym w udziale Pani M. K. oraz w udziale 1/2 Pana D. W. z nieruchomościami gruntowymi opisanymi działką 379 obręb [...] (...) oraz działkami 356/15 i 380 obręb [...]".

Po przeprowadzeniu postępowania rozgraniczeniowego Burmistrz D. decyzją z dnia [...] r. nr [...] orzekł o "rozgraniczeniu nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 381 obręb [...] (...) z nieruchomościami oznaczonymi w operacie ewidencyjnym jako działki nr 379 oraz nr 380". W orzeczeniu tym wskazano, że granica pomiędzy działką nr 381 obręb [...], oraz działkami nr 379 oraz 380 obręb [...], przebiega zgodnie z opisem granic i szkicem granicznym wykazanymi w protokole z dnia 24 października 2013 r., sporządzonym przez geodetę uprawnionego.

Ponadto decyzją z dnia [...] Burmistrz D. "umorzył postępowanie dotyczące rozgraniczenia działki nr 381 obręb [...] (...) z działką nr 356/15 obręb [...] i przekazał z urzędu do rozpatrzenia przez Sąd", zgodnie z treścią art. 34 ust. 1 i 2 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. W uzasadnieniu organ wskazał m.in., że "w trakcie czynności ustalania granic na gruncie geodeta uprawniony ustalił przebieg granicy pomiędzy działką 381 a działkami 380 i 379. Natomiast granica działki 381 z działką 365/15 nie została ustalona bowiem każda ze stron pozostała przy swoim stanowisku, tzn. pan A. K. oraz pan D. W. uważają, że granica działki przebiega wzdłuż istniejącego ogrodzenia (...), następnie załamuje się w kierunku budynku mieszkalnego i przebiega wewnętrzną krawędzią muru oporowego (...). Natomiast przedstawiciel Gminy Miejskiej D. uważa, że granica (...) biegnie zewnętrzną krawędzią muru oporowego (...)". Wobec niemożności zawarcia ugody przed uprawnionym geodetą Burmistrz D. umorzył postępowanie i przekazał sprawę z urzędu do rozpatrzenia przez sąd.

W wyniku rozpatrzenia odwołania D. W. i M. K. od decyzji umarzającej postępowanie rozgraniczeniowe, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z dnia [...] r. nr [...] uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. Kolegium wskazało, że "wyjaśnienie zakresu wniosku miało w przedmiotowej sprawie wyjątkowe znaczenie, albowiem jeżeli wniosek strony nie dotyczył rozgraniczenia nieruchomości, a jedynie zmiany (aktualizacji) w ewidencji gruntów i budynków miasta D. przebiegu granic między działkami 356, 381 i 379 obręb [...] w D., to zgodnie z art. 22 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne należało prowadzić postępowanie dotyczące aktualizacji operatu ewidencyjnego przez wprowadzenie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych, przy czym organem właściwym w tych sprawach jest właściwy Starosta (...)".

Pismem z dnia 12 maja 2014 r. M. K. wskazała, że "przedmiotowy wniosek wnioskodawczym, (...) stanowił i stanowi nadal wyłącznie kontynuację działań (...) w zakresie wykonania czynności naprawczych w celu doprowadzenia danych ewidencyjnych nieruchomości do stanu zgodnego ze stanem faktycznym. Wniosek o uruchomienie postępowania naprawczego przez Starostę dotyczył aktualizacji błędnych danych ewidencyjnych działki nr 381, figurujących w państwowych zasobach geodezyjnych." Ponadto w piśmie tym strona wskazała, że "w żadnym zakresie wniosek z 29 lipca 2013 r. nie dotyczył kwestionowania położenia linii granicznych na gruncie ani też ustalenia w terenie zasięgu prawa przysługującego stronie wobec działki nr 381". Pismo podpisał również D. W..

Zawiadomieniem z dnia 22 maja 2014 r. Burmistrz D., działając na podstawie art. 65 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego przekazał Staroście D. wniosek z dnia 29 lipca 2013 r. w celu rozpoznania sprawy zgodnie z właściwością. Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Starosta D. "odmówił wprowadzenia aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków polegającej na zmianie powierzchni działki numer 381, położonej w D. obręb [...]". Odwołanie od powyższej decyzji w terminie ustawowym złożyli D. W. oraz M. K.. W wyniku rozpatrzenia odwołania, DWINGK decyzją z dnia [...] r. nr [...] uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji, wskazując na brak pełnego doprecyzowania wniosku z dnia 29 lipca 2013 r. Zdaniem organu odwoławczego z wniosku z dnia 29 lipca 2013r. jak i z pisma precyzującego z dnia 12 maja 2014 r. nie sposób wywnioskować o jakie zmiany w operacie ewidencyjnym wnosiła strona, tj. o aktualizację jakich błędnych danych ewidencyjnych wnosi (...). Nie została również wyjaśniona kwestia powoływanej przez odwołujących decyzji z dnia 27 grudnia 1984 r. - a mianowicie czy strona kwestionuje jej zapisy".

Pismem z dnia 22 czerwca 2015 r. Starosta D. wezwał M. K. i D. W. do sprecyzowania wniosku z dnia 29 lipca 2013 r. W odpowiedzi, pismem z dnia 6 lipca 2015 r. D. W. i M. K. wskazali, że "wniosek nasz nie może być rozumiany inaczej niż dotyczący wyłącznie kwestii zdefiniowanej przez organ ewidencyjny w wezwaniu jako cyt. aktualizacji operatu ewidencji gruntów poprzez sprostowanie błędnych wpisów mających charakter oczywistych (w świetle złożonych dokumentów) omyłek". Ponadto stwierdzili, że "wyłącznym celem naszej interwencji jest doprowadzenie do stanu prawidłowości, tj. stanu ich zgodności ze stanem faktycznym granic dotychczasowego użytkowania opisanym w opinii z dnia 24 października 2013 r. sporządzonej przez biegłego geodetę mgr inż. K. K. (w aktach sprawy). Jeśli wskutek dokonanej aktualizacji wystąpiłaby konieczność przeprowadzenia także cyt. innych czynności wynikających z prawa, zawierających w sobie także 'zmianę przebiegu granic działki ewidencyjnej nr 381 wykazanych w ewidencji gruntów', to także oczywistym jest zrealizowanie obowiązków tego rodzaju". Jednocześnie skarżący ponownie wskazali na "nie rozpoznaną przez organ ewidencyjny (...) merytoryczną treść opisującą szczegółowo istotę sprawy", zawartą m.in. w "szkicu granicznym wskazującym prawidłową, tj. zgodną ze stanem rzeczywistym, lokalizację granicy z działką nr 365/5 oznaczoną (...) punktami 'a' i 'b' - a nie figurującymi w operacie odpowiednio punktami 4207 i 4208" oraz "oczywistą błędność figurujących w aktualnym operacie dotychczasowych współrzędnych prostokątnych punktów granicznych".

Pismem z dnia 19 sierpnia 2015 r. pełnomocnik M. K. wyjaśnił, że istota prowadzonego postępowania zostały "zawarte już raz w naszym piśmie z dnia 6 lipca 2015r., dotyczące zarzutów (w rozumieniu art. 29a ust. 9 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne), wobec niezrealizowania przez Starostę, jako organ ewidencyjny, obowiązku utrzymywania operatu geodezyjnego w stanie aktualności (§ 44 pkt 2 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków)"; "sformułowany w wezwaniu wielowariantowy zakres rzeczowy oczekiwanego od nas doprecyzowania istoty naszego wniosku, z oczywistych względów jest zestawem rozwiązań logicznie wewnętrznie sprzecznych"; "bezprzedmiotowym byłoby żądanie przez nas dokonania samej "zmiany powierzchni" działki, skoro te dane (...) stanowią samoistną pochodną zaewidencjonowanych współrzędnych prostokątnych płaskich punktów granicznych"; "wniosek nasz sformułowany jako aktualizacji błędnych danych ewidencyjnych działki nr 381 (...) nie może być rozumiany inaczej niż dotyczący wyłącznie kwestii zdefiniowanej przez organ ewidencyjny w wezwaniu jako cyt. 'aktualizacji operatu ewidencji gruntów poprzez sprostowanie błędnych wpisów mających charakter oczywistych (w świetle złożonych dokumentów) omyłek'"; "wyłącznym celem naszej interwencji jest doprowadzenie do stanu prawidłowości, tj. stanu ich zgodności ze stanem faktycznym granic dotychczasowego użytkowania". W dniu 20 sierpnia 2015 r. pełnomocnik przedłożył do akt sprawy kopię szkicu polowego z dnia 5 października 2013r. (Ks. rob. [...])., sporządzonego przez geodetę uprawnionego, wraz z naniesionymi przez siebie uwagami dotyczącymi punktów granicznych działki ewidencyjnej nr 381.

Następnie Starosta D. decyzją z dnia [...] r. nr [...] orzekł o odmowie aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków w zakresie opisanym na wstępie. W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji wskazał m.in., że nie zauważył błędu (omyłki) w danych ewidencyjnych działki 381, który powodowałby konieczność jego sprostowania poprzez zmianę przebiegu granic, współrzędnych punktów granicznych lub zmianę powierzchni przedmiotowej działki, a dane ewidencyjne działki 381 są zgodne z dokumentacją, która była podstawą wprowadzenia tych danych do bazy ewidencji gruntów i budynków i nie mogą być korygowane jako oczywista omyłka.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyli D. W. i A. K.. W uzasadnieniu odwołania skarżący nie wskazali konkretnych przepisów, których naruszenia dopuścił się Starosta D.. Podnieśli natomiast, m.in. że "organ ewidencyjny wydał decyzję bez rozpoznania sprawy co do jej istoty", a "całość orzecznictwa sądowo -administracyjnego (...) potwierdza wprost merytoryczną zasadność podejmowania przez skarżących w celu przywrócenia zgodności zapisów ewidencyjnych ze stanem faktycznym". Jednocześnie wskazali także "wadliwość współrzędnych dotychczasowych, tj. zawartych w ewidencji gruntów i budynków od roku 1984", oraz że "w trakcie aktualizacji przeprowadzonej w roku 1980 bezpodstawnie uproszczono dane ewidencyjne nie ewidencjonując istniejącego załamania granicy działki 381 na styku z działką 356/15".

Rozpatrując odwołanie D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego zważył, że z pism skarżących, w szczególności pisma z dnia 6 lipca 2015 r. oraz pisma z dnia 19 sierpnia 2015 r., doprecyzowujących wniosek wynika, że przedmiotem ich wniosku z dnia 29 lipca 2013 r., jest w istocie aktualizacja informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków poprzez "sprostowanie błędnych wpisów mających charakter oczywistych (w świetle złożonych dokumentów) omyłek". Jednocześnie wskazać należy, że wnioskodawcy nie podtrzymali żądań dotyczących weryfikacji decyzji Z-cy Kierownika Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miejskiego w D. nr [...] z dnia [...]. znak [...] zgłaszanych we wcześniejszych pismach.

Zdaniem DWINGK, przy tak określonym zakresie wniosku, Starosta D. dokonał rozstrzygnięcia sprawy w pełnym zakresie, zgodnym z żądaniami wnioskodawców. Organ zaznaczył, że w sprawie podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowią przepisy ustawy z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2015r., poz. 520 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2015r., poz. 542).

Z akt sprawy wynika, że na podstawie rozgraniczenia gruntów zatwierdzonego decyzją Burmistrza D. z dnia [...] r. nr [...], ustalono przebieg granic działki nr 381, pomiędzy punktami granicznymi nr 4205, 4204 i 4209 wg zgodnego oświadczenia stron, w tym odwołujących. Punktom granicznym o numerach 4205, 4204 i 4209 nadano (określono) współrzędne w obowiązującym układzie odniesień przestrzennych i zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Ustalenie położenia punktu granicznego nr 4209 w postępowaniu rozgraniczeniowym, przy jednoczesnym pozostawieniu położenia punktu granicznego nr 4208 (niebędącego przedmiotem postępowania rozgraniczeniowego), stanowiącego punkt spornej granicy, spowodowało inny przebieg granicy niż wykazany w dokumentacji źródłowej. Dane dotyczące punktów granicznych nr 4205, 4204 i 4209 i ich atrybutów zostały prawidłowo ujawnione w bazie ewidencji gruntów i budynków miasta D.. Przebieg pozostałych granic nieruchomości, na odcinku pomiędzy punktami granicznymi nr 4205, 4207 i 4208, wskazują materiały znajdujące się w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym, w szczególności: pierworys stanu posiadania z 1962r. (z założenia ewidencji gruntów i budynków na tym obszarze), operat techniczny z podziału działki ewidencyjnej nr 1770 na działki nr 1770/24 - 1770/37 (Ks. zam. [...]) oraz operat techniczny z odnowienia ewidencji gruntów obrębu [...] w 1984r. Porównanie danych dotyczących przebiegu wskazanej granicy, ujawnionych obecnie w ewidencji gruntów i budynków miasta D. z dokumentacją źródłową, będącą podstawą ich ujawnienia, nie wykazało omyłek. Jednocześnie, w "protokole ogłoszenia wyników pomiaru stanu władania gruntami (...) sporządzonym podczas odnowienia operatu ewidencyjnego miasta D., w kolumnie zatytułowanej "przyjmuję bez zastrzeżeń do wiadomości okazaną mi powierzchnię w granicach określonych danymi ewidencji gruntów", widnieje podpis poprzednich współwłaścicieli działki ewidencyjnej nr 381. Zatem nie kwestionowali oni przebiegu granic nieruchomości, oznaczonej jako działka ewidencyjna nr 381, w tym zmiany powierzchni działki nr 381 z 0,0211 ha na 0,0215 ha. Ponadto, zauważyć należy, że zmiana powierzchni przedmiotowej działki nastąpiła w wyniku nowego pomiaru.

Jednocześnie wyjaśnić należy, że stosownie do § 45 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje poprzez wprowadzanie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych w celu m.in.: wyeliminowania danych błędnych. W orzecznictwie powszechnie przyjmuje się, że dopuszczalne jest prostowanie zaistniałych w ewidencji błędów pisarskich i rachunkowych raz innych oczywistych omyłek, a więc wad nieistotnych, jednak pod warunkiem, że uzasadnia to aktualny stan prawny, który ewidencja ma odzwierciedlać, a nie tworzyć. Wpis błędny, to wpis niezgodny z treścią dokumentu urzędowego stanowiącego jego podstawę.

DWINGK stwierdził, że w niniejszej sprawie dane dotyczące przebiegu granic działki ewidencyjnej 381 ujawnione w ewidencji gruntów są zgodne z dokumentacją źródłową, będącą podstawą ich wprowadzenia, zatem nie zachodzi tu możliwość wnioskowanej przez odwołujących aktualizacji operatu ewidencji gruntów poprzez sprostowanie błędnych wpisów mających charakter oczywistych (w świetle złożonych dokumentów) omyłek. Starosta D. utrzymuje operat ewidencyjny w stanie aktualności, tj. zgodności z dostępnymi dla organu dokumentami i materiałami źródłowymi. Przebieg granic pomiędzy działkami ewidencyjnymi nr 381 i 356/15 został wykazany w ewidencji gruntów i budynków na podstawie dokumentacji geodezyjnej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, sporządzonej na podstawie ówcześnie obowiązujących w tym zakresie przepisów. Tymczasem wnioskodawcy nie przedstawili w/w dokumentów, mogących stanowić podstawę wnioskowanej aktualizacji. Wskazywana przez A. K. dokumentacja z postępowania rozgraniczeniowego (operat techniczny nr [...]) stanowiła podstawę ustalenia przebiegu granic działki ewidencyjnej nr 381, tylko w zakresie zatwierdzonym decyzją Burmistrza D. z dnia [...] r. nr [...], orzekającą o "rozgraniczeniu nieruchomości. W zakresie przebiegu granic działki ewidencyjnej 381 z działką ewidencyjną nr 356/15 nie dokonano rozgraniczenia gruntów, zatem w tym zakresie nie stanowi ona podstawy aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków. Z tych względów decyzję Starosty należało w całości utrzymać w mocy.

Odnosząc się do zarzutów odwołania DWINGK wskazał, że przebieg granic działek ewidencyjnych wykazuje się w ewidencji na podstawie dokumentacji geodezyjnej, przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, wymienionej w § 36 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów (z zastrzeżeniem wynikającym z § 37). Zatem wskazać należy, że "stan dotychczasowego użytkowania" przedmiotowej działki (na odcinku granicy pomiędzy punktami granicznymi nr 4207, 4208 i 4209) nie stanowi podstawy do aktualizacji bazy danych ewidencji gruntów i budynków w zakresie przebiegu granic nieruchomości. Wbrew twierdzeniom skarżących punkty określone jako "a i b" na szkicu granicznym, będącym częścią protokołu granicznego z dnia 24 października 2013 r. sporządzonego przez geodetę w toku postępowania rozgraniczeniowego nie wynikają z dokumentacji źródłowej, a przedstawiają jedynie faktyczny stan użytkowania. Zgodnie z opinią geodety (sporządzoną w związku z postępowaniem rozgraniczeniowym, "dotyczącą ustalenia granicy działki nr 381"), na podstawie szkiców polowych, tj. szkicu nr 4 z 1966 r. oraz szkicu nr 512 z kwietnia 1980 r. granica działki 381 została ustalona wzdłuż zewnętrznej krawędzi muru oporowego (cały mur oporowy znajduje się w działce 381), od punktu granicznego 4208 do punktu 4207. Ponadto, wyjaśnić należy, że wskazane przez odwołujących numery pierwotnych punktów granicznych, tj. 488, 485, 487 i 486, są numerami pikiet pomiarowych szczegółów terenowych, a nie numerami punktów granicznych i wskazują na faktyczne położenie szczegółów terenowych.

W zakresie uwag dotyczących "protokołu granicznego" z dnia 2 marca 1966r., wskazujących na "opis stanu władania wg fizycznych punktów granicznych w osi B-L odnoszony do słupków narożnych ogrodzenia" DWINGK wyjaśnił, że ewentualna różnica pomiędzy stanem władania na gruncie a przedstawieniem granic działek na obowiązującej aktualnie mapie ewidencyjnej (bądź niezgodności wynikające z dokumentacji źródłowej) może być skorygowana na podstawie dokumentacji geodezyjnej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, sporządzonej na potrzeby odrębnego postępowania.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na przytoczoną decyzję DWINGK wnieśli M. K. i D. W..

W skardze zarzucono, że decyzja narusza interes prawny skarżących wynikający z art. 20, art. 21 i art. 24 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz narusza przepisy o postępowaniu administracyjnym. Wobec tego skarżący wnieśli o stwierdzenie nieważności skarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Starosty D., a także o zasądzenie od DWINGK na rzecz skarżących zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

Rozwijając zarzuty wobec decyzji wskazano, że decyzji tej skarżący zarzucają obrazę przepisów postępowania mającą istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, a mianowicie: 1) art. 1 pkt. k.p.a. poprzez przyjęcie koncepcji rozpatrzenia wniesionego odwołania od decyzji organu I instancji jako rzekomo dotyczącego de facto "postępowania rozgraniczającego", a nie "postępowania aktualizacyjnego" - co przesądza o nierozpoznaniu sprawy przez organ odwoławczy co do jej istoty (mimo ustalonego bezspornie i ostatecznie wyjaśnionego we wcześniejszych postępowaniach przedmiotowego żądania skarżących); 2) art. 6, art. 7, art. 8, art. 9 k.p.a. poprzez niewyjaśnienie stanu faktycznego sprawy zgodnie z zasadą prawdy materialnej, manipulowanie treścią istotnych dla prawidłowego rozstrzygnięcia dowodów zgromadzonych w aktach postępowania oraz imputowanie rzekomego zaistnienia okoliczności, które faktycznie nie miały miejsca; 3) art. 12 i art. 13 k.p.a. poprzez zaniechanie załatwienia sprawy w trybie ugody administracyjnej, do czego przesłanką winno być chociażby domniemanie istnienia podstawy materialnej do znanego organom obydwu instancji działania geodety Krzysztofa Korzeniowskiego przywołanego na str. 17 uzasadnienia zaskarżonej decyzji; 4) art. 107 k.p.a. poprzez brak w uzasadnieniu faktycznym wskazania przez organ II instancji przyczyn, z powodu których odmówił wiarygodności i mocy dowodowej załączonym przez skarżących dowodom obrazującym aktualny stan faktyczny użytkowania w granicach zgodnych ze szczegółowym opisem jak w "Protokole granicznym" z dnia 2 marca 1966 r. i pomiarami z natury z m-ca października 2013 r., a także brak odniesienia się do rzeczywistej przyczyny konieczności dokonania w 2013 r. zmiany współrzędnych punktu granicznego nr 485 (wg pierwotnego rozgraniczenia) - nr 4209 (po aktualizacji w 1984 r.), powodujących zmianę granic ujętych wadliwie w ewidencji, a ponadto brak merytorycznego uzasadnienia do pominięcia dowodu w postaci opinii z dnia 24 października 2013 r. w zakresie faktycznego użytkowania dz. 381 przez skarżących (w trybie terenowego pomiaru bezpośredniego na gruncie), zgodnego w całości ze stanem władania przez skarżących według osadzonych na gruncie stabilizowanych trwale znaków granicznych - jak w pierwotnym "Protokole granicznym" z dnia 2 marca 1966 r. Jeśli chodzi o uzasadnienie prawne decyzji, to skarżący zarzucili mu brak odniesienia się do podnoszonej w odwołaniu istotnej okoliczności wprowadzenia skarżących w błąd przez organ I instancji, poprzez narzucenie w formie pisemnej (w aktach sprawy) niewłaściwej podstawy prawnej i związanego z nią trybu załatwienia zgłoszonych przez skarżącej zastrzeżeń dotyczących istnienia nieprawidłowości ewidencyjnych dz. 381 w ewidencji gruntów i budynków prowadzonej przez Starostę D. jako "postępowanie rozgraniczeniowe".

Następnie zarzucono zaskarżonej decyzji obrazę prawa materialnego, a mianowicie: art. 24 ust. 1 i ust. 2 w powiązaniu z art.20 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne poprzez przyjęcie, że dokumentacja operatu technicznego wykonanego w 1996 r. (opisana w pkt.4 na str. 16 uzasadnienia skarżonej decyzji) stanowiła zbiór dokumentów uzasadniających dokonanie, jako prawidłowych, wpisów danych ewidencyjnych dotyczących działki oznaczonej ówcześnie nr 1770/37 (aktualnie nr 381) oraz że wpisy te są zgodne z jego treścią, jako dokumentu urzędowego stanowiącego ich podstawę. Dalej zarzucono naruszenie art. 40 ust. 3 pkt 3 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne poprzez niedokonanie żadnej merytorycznej weryfikacji zbioru danych zawartych w opracowaniu geodezyjnym w postaci "Operatu technicznego z pomiaru działek ewidencyjnych nr [...]" z 1966 r. (Ks. zam. [...]). Następnie podniesiono zarzut naruszenia § 39 ust. 1-8 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2015 r. poz. 542) poprzez przyjęcie, że ustalony w "Opinii" z 24 październiku 2013 r. przez wykonawcę prac geodezyjnych geodetę K. K. "ostatni stan spokojnego użytkowania" dz. 381 jest sprzeczny z informacjami zawartymi w dostępnych dokumentach określających stan prawny gruntu w granicach tej działki oraz że punkty "a" i "b" nie wynikają z dokumentacji źródłowej znajdującej się w zasobach organu ewidencyjnego. Nadto wskazano na zarzut naruszenia § 61 ust. 1 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków poprzez przyjęcie, wbrew wykonanym przez geodetę pomiarom z natury dz. 381 w poziomie jej faktycznego użytkowania, że położenie jej punktów granicznych, zostało określone z błędem średnim nie przekraczającym 0,30 m oraz że określenie to zapewnia odwzorowanie położenia i kształtu obiektów przestrzennych i wzajemnego powiązania między nimi.

W uzasadnieniu skargi rozwinięto powyższe argumenty i w związku z nimi wniesiono o uchylenie zaskarżonych decyzji.

W doręczonej Sądowi odpowiedzi na skargę D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego wniósł o jej oddalenie, powielając stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji. Zarzuty skargi organ uznał za niezasługujące na uwzględnienie.

Podczas rozprawy przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu w dniu 13 kwietnia 2016 r. pełnomocnik skarżącej podtrzymał skargę i wnioski w niej zawarte, a także złożył do akt kserokopie materiałów szkoleniowych, wypisu z rejestru gruntów, "Tygodnika D." oraz plik zdjęć ze strony internetowej. Pełnomocnik DWINGK wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny podejmując orzeczenie w sprawie uwzględnił następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Należy przede wszystkim wyjaśnić, że w przepisie art. 1 § 1 i § 2 ustawy-z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269) ustawodawca zastrzegł, że sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m.in. poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem jeżeli ustawy nie stanowią inaczej), formułując w ten sposób generalne kryterium wiążące sądy administracyjne w pełnym zakresie ich kognicji. Jednoznaczność tej zasady sprawia, że wojewódzki sąd administracyjny w toku podjętych czynności rozpoznawczych dokonuje oceny co do zgodności kontrolowanej decyzji (innego aktu lub czynności) z przepisami prawa materialnego, które mają zastosowane w sprawie oraz z przepisami prawa procesowego, regulującymi tryb jej wydania lub tryb podjęcia innego aktu albo czynności będącej przedmiotem zaskarżenia. Wiążące są przy tym przepisy obowiązujące w dacie wydania zaskarżonego aktu. Uchylenie decyzji administracyjnej albo stwierdzenie jej nieważności następuje tylko w przypadku stwierdzenia istotnych wad w postępowaniu lub naruszenia przepisów prawa materialnego, mających wpływ na wynik sprawy.

Mając na względzie wskazane wcześniej kryterium legalności Wojewódzki Sąd Administracyjny po poddaniu ocenie ustalonych w sprawie w toku administracyjnego postępowania instancyjnego okoliczności faktycznych i istniejących wówczas okoliczności prawnych nie znalazł podstaw uwzględnienia skargi, mimo rozważenia w toku podjętych czynności rozpoznawczych przepisu art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U, z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.), z którego wynika, że Sąd przy rozstrzyganiu sprawy nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Ponadto poprzedzając wyjaśnienie motywów wydanego wyroku, Sąd uznał za właściwe wyjaśnić, że nie uwzględnił zawartego w odpowiedzi na skargę wniosku o odrzucenie skargi, stwierdzając, iż zostało w niej określone naruszenie interesu prawnego skarżącej, stosownie do wymogu określonego w przepisie art. 57 § 1 pkt 3 powoływanej wcześniej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Przedmiotem oceny Sądu w rozpoznawanej sprawie była decyzja D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] r. (Nr [...]) utrzymująca w mocy decyzję Starosty D. z dnia [...] r. (Nr [...]) odmawiającą dokonania ,,aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków polegającej na:

- zmianie współrzędnych punktu granicznego numer 4207 działki numer 381 położonej w D. obręb [...],

- zmianie współrzędnych punktu granicznego numer 4208 działki numer 381 położonej w D. obręb [...],

- zmianie przebiegu granic działki ewidencyjnej numer 381 położonej w D. obręb [...] na odcinku pomiędzy punktami granicznymi 4207 - 4208 - 4209,

- zmianie powierzchni działki ewidencyjnej numer 381 położonej w D.

obręb [...] w konsekwencji powyższego".

Materialnoprawną podstawę orzekania w sprawie w postępowaniu administracyjnym instancyjnym stanowiły przepisy powołanych wcześniej: ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków.

Z treści art. 2 pkt 8 wskazanej powyżej ustawy wynika, że ewidencja gruntów i budynków to system informacyjny zapewniający gromadzenie, aktualizację oraz udostępnianie w sposób jednolity dla kraju informacji o gruntach, budynkach i lokalach ich właścicielach oraz o innych podmiotach władających lub gospodarujących tymi gruntami, budynkami lub lokalami. Stosownie natomiast do przepisu art. 4 ust. 1 a pkt 2 dla obszaru całego kraju zakłada się i prowadzi w systemie teleinformatycznym bazy danych obejmujące zbiory danych przestrzennych infrastruktury informacji przestrzennej dotyczące ewidencji gruntów i budynków (katastru nieruchomości).

Z kolei w myśl art. 20 ust. 1 i 2 powołanej ustawy ewidencja gruntów obejmuje m.in. informacje dotyczące gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas bonitacyjnych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty, a także ich właściciela oraz innych osób fizycznych lub prawnych, w których władaniu lub gospodarowaniu znajdują się nieruchomości.

Ponadto zgodnie z treścią art. 24 ust. 1 i 2 omawianej ustawy informacje, o których mowa w art. 20 ust. 1 i 2 zawiera operat ewidencyjny, który składa się z:

1) bazy danych, o której mowa w art. 4 ust. 1a pkt 2, prowadzonej za pomocą systemu teleinformatycznego zapewniającego w szczególności: a) odpowiednio zabezpieczone przechowywanie danych i ich aktualizację, b) udostępnianie oraz wspólne korzystanie z danych na zasadach określonych w przepisach o infrastrukturze informacji przestrzennej, c) wizualizację danych w formie rejestrów, kartotek i wykazów oraz mapy ewidencyjnej, a także udostępnianie zainteresowanym wypisów z tych rejestrów, kartotek i wykazów oraz wyrysów z mapy ewidencyjnej;

2) zbioru dokumentów uzasadniających wpisy do bazy danych.

Informacje zawarte w operacie ewidencyjnym są jawne.

Stosownie do art. 24 ust. 2a pkt 2 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, informacje zawarte w ewidencji gruntów i budynków podlegają aktualizacji z urzędu, jeżeli zmiany tych informacji wynikają z przepisów prawa, dokumentów określonych w art. 23 ust. 1-4, materiałów zasobu, wykrycia błędnych informacji i na wniosek podmiotów, o których mowa w art. 20 ust. 2 pkt 1, lub władających gruntami na zasadach samoistnego posiadania.

Jednocześnie w myśl art. 24 ust. 2b cytowanej ustawy, aktualizacja informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków następuje:

1) w drodze czynności materialno-technicznej na podstawie:

a) przepisów prawa,

b) wpisów w księgach wieczystych,

c) prawomocnych orzeczeń sądu,

d) ostatecznych decyzji administracyjnych,

e) aktów notarialnych,

f) zgłoszeń budowy budynku, zawiadomień o zakończeniu budowy budynku oraz zgłoszeń rozbiórki budynku, o których mowa odpowiednio w art. 30, art. 54 oraz art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, oraz zgłoszeń dotyczących zmiany sposobu użytkowania budynku lub jego części, o których mowa w art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, do których właściwy organ nie wniósł sprzeciwu,

g) wpisów w innych rejestrach publicznych,

h) wniosku zainteresowanego podmiotu ewidencyjnego i wskazanej w tym wniosku dokumentacji geodezyjnej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, jeżeli wnioskowana zmiana obejmuje informacje gromadzone - w ewidencji gruntów i budynków dotyczące nieruchomości znajdujących się w wyłącznym władaniu wnioskodawcy albo wnioskodawców;

2) w drodze decyzji administracyjnej - w pozostałych przypadkach.

Natomiast zgodnie z art. 24 ust. 2c tej ustawy, odmowa aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków następuje w drodze decyzji administracyjnej.

Istotne też jest, że stosownie do treści § 35 powoływanego wcześniej rozporządzenia

regulującego sposób prowadzenia ewidencji gruntów i budynków źródłami danych ewidencyjnych niezbędnych do założenia ewidencji są:

1) materiały i informacje zgromadzone w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym;

2) wyniki pomiarów fotogrametrycznych;

3) wyniki terenowych pomiarów geodezyjnych;

4) dane zawarte w innych ewidencjach i rejestrach, prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów przez: sądy, organy administracji publicznej oraz państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne;

5) dane zawarte w dokumentach udostępnionych przez zainteresowane osoby, organy i jednostki organizacyjne;

6) dane zawarte w dokumentacji architektoniczno-budowlanej gromadzonej i przechowywanej przez organy administracji publicznej;

7) wyniki oględzin.

W myśl § 36 powołanego rozporządzenia, przebieg granic działek ewidencyjnych wykazuje się w ewidencji na podstawie dokumentacji geodezyjnej, przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego sporządzonej:

1) w postępowaniu rozgraniczeniowym;

2) w celu podziału nieruchomości;

3) w postępowaniu scaleniowym i wymiany gruntów;

4) w postępowaniu dotyczącym scalenia i podziału nieruchomości;

5) na potrzeby postępowania sądowego lub administracyjnego, a następnie wykorzystanej do wydania prawomocnego orzeczenia sądowego lub ostatecznej decyzji administracyjnej;

6) przy zakładaniu, na podstawie poprzednio obowiązujących przepisów, katastru nieruchomości i ewidencji gruntów i budynków;

7) przez Straż Graniczną jeżeli dokumentacja ta określa przebieg granic państwa z dokładnością odpowiednią dla ewidencji;

8) w wyniku geodezyjnego pomiaru sytuacyjnego istniejących lub wznowionych znaków granicznych albo wyznaczonych punktów granicznych.

Ponadto w § 37 przywołanego rozporządzenia prawodawca postanowił, że jeżeli brak jest dokumentacji wymienionej w § 36 lub jeżeli zawarte w niej dane nie są wiarygodne, dane dotyczące przebiegu granic dziatek ewidencyjnych pozyskuje się w wyniku geodezyjnych pomiarów terenowych lub geodezyjnych pomiarów fotogrametrycznych poprzedzonych ustaleniem przebiegu tych granic. Ustalenie przebiegu granic działek ewidencyjnych, w tym położenia wyznaczających je punktów granicznych, może nastąpić w oparciu o zobrazowania lotnicze, satelitarne lub ortofotomapę, jeżeli te zobrazowania lub ortofotomapa charakteryzują się rozdzielczością zapewniającą wizualizację szczegółów sytuacyjnych, które mogą mieć znaczenie przy ustaleniu przebiegu tych granic.

Ponadto z przepisu § 44 pkt 2 cytowanego rozporządzenia wynika, że do zadań starosty związanych z prowadzeniem ewidencji należy w szczególności utrzymanie operatu ewidencyjnego w stanie aktualności tj. zgodności z dostępnymi dla organu dokumentami i materiałami źródłowymi, przy czym stosownie do § 45 tego rozporządzenia, aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje poprzez wprowadzanie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych w celu:

1) zastąpienia danych niezgodnych ze stanem faktycznym, stanem prawnym lub obowiązującymi standardami technicznymi odpowiednimi danymi zgodnymi ze stanem faktycznym lub prawnym oraz obowiązującymi standardami technicznymi;

2) ujawnienia nowych danych ewidencyjnych;

3) wyeliminowania danych błędnych.

Jednocześnie przy aktualizacji operatu ewidencyjnego stosuje się odpowiednio przepisy § 35 i § 36 tego rozporządzenia, natomiast przy sporządzaniu dokumentacji określającej przebieg granic działek ewidencyjnych na potrzeby aktualizacji operatu ewidencyjnego - odpowiednio przepisy § 37-39.

W okolicznościach istniejących w rozpoznawanej sprawie należy też wskazać, że stosownie do § 60 ust. 1 pkt 2 tego rozporządzenia, danymi ewidencyjnymi dotyczącymi działki ewidencyjnej jest m.in. numeryczny opis granic działki ewidencyjnej.

W myśl § 61 ust. 1 i 2 numerycznego opisu granic jednostek ewidencyjnych, obrębów oraz dziatek ewidencyjnych dokonuje się za pomocą odpowiednich zbiorów punktów granicznych, których położenie względem osnowy geodezyjnej 1 klasy zostało określone na podstawie geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych z błędami średnimi nieprzekraczającym, 0,30 m w sposób zapewniający odwzorowane położenia i kształtu tych obiektów przestrzennych oraz wzajemnego powiązania między nimi. Położenie punktów granicznych użytych do numerycznego opisu obiektów, o których mowa w ust. 1, a także położenie innych punktów sytuacyjnych użytych w szczególności do numerycznego opisu budynków, konturów użytków gruntowych oraz konturów klasyfikacyjnych określa w układzie współrzędnych prostokątnych płaskich 2000, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy zwanym dalej "układem 2000". Jednocześnie zgodnie z § 62 ust. 1 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, pole powierzchni działek ewidencyjnych oblicza się za pomocą współrzędnych prostokątnych płaskich, o których mowa w § 61.

Wobec treści wniosku M. K. i D. W. i sformułowanego w nim żądania, które – wbrew zarzutom zawartym w skardze – zostało przez organy orzekające w postępowaniu instancyjnym odczytane prawidłowo jako żądanie aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków poprzez "sprostowanie błędnych wpisów mających charakter oczywistych (w świetle złożonych dokumentów) omyłek", należy ponownie zwrócić uwagę, że istotą ewidencji jest rejestrowanie stanów istniejących wynikających ze źródłowych danych o gruntach, budynkach i lokalach poprzez czynności o charakterze techniczno- deklaratoryjnym.

Istotne też jest, że podstawę dokonanych przez organy w toku postępowania jurysdykcyjnego ustaleń faktycznych i prawnych były:

1) "Rejestr pomiarowo – klasyfikacyjno- szczegółowy", założony dla miasta D. w 1963 roku, w którym wpisano działkę ewidencyjną nr 1770, o powierzchni 1,31 ha

2. "Pierworys stanu posiadania" (karty mapy nr 16) w skali 1:1000 sporządzony dla miasta D. w 1962 roku.

3. "Wykaz zmian gruntowych" z podziału nieruchomości, sporządzony w dniu 21 marca 1966r., w którym w stanie dotychczasowym wpisano działkę ewidencyjną nr 1770, o powierzchni 1,31 ha, a w stanie nowym m.in. działkę ewidencyjną nr 1770/37 o powierzchni 0,0211 ha.

4. Dokumentny operatu technicznego z "pomiaru działek ewidencyjnych nr 1770/24 - 1770/37", wykonanego w 1966r. (Ks. zam. [...]), w szczególności:

- "szkic polowy nr 4", sporządzony w dniu 12 lutego 1966r. dla działki m.in. nr 1770/37;

- "protokół graniczny", sporządzony w dniu 2 marca 1966r., przy pomiarze działek 1770/24 - 1770/37, w którym wpisano m.in.: "opis granic istniejących na gruncie: z ulicą 22 - go Lipca: granicę stanowi połączenie linia prosta punktów A, B, C, D, E i F". Protokół jako ówczesny władający podpisał przedstawiciel Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w D..

- "mapa uzupełniająca w skali 1:1000.

5. Dokumenty operatu technicznego z "nowego pomiaru i opracowania mapy zasadniczej" obrębu [...] (Ks. rob. [...]), w szczególności:

- szkice polowe nr 511 i 512, sporządzone w kwietniu 1980r. przez geodetę J. T., dla działki ewidencyjnej nr 1770/37,

- "protokół ogłoszenia wyników pomiaru stanu władania gruntami (...)", sporządzony w dniach 21-24 maja 1984r. przez geodetę J. N., w którym pod pozycją 188 wpisano: "stan wg istniejącej ewidencji gruntów: działka nr 1077/37 o powierzchni 211 m2" oraz "stan wg ewidencji gruntów zmodernizowanej: działka nr 381, o powierzchni 215 m2 ". W kolumnie zatytułowanej: "przyjmuję bez zastrzeżeń do wiadomości okazaną mi powierzchnię w granicach określonych danymi ewidencji gruntów" widnieje podpis poprzednich współwłaścicieli nieruchomości;

6. Decyzja Z-cy Kierownika Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miejskiego w D. nr [...] z dn. [...]r., znak [...], orzekająca o wprowadzeniu zmian w rejestrze gruntów (...) obrębu nr 4 - [...], miasta D. wg odnowionego operatu ewidencji gruntów.

7. Dokumenty operatu technicznego (nr [...]), sporządzonego w związku z rozgraniczeniem nieruchomości, oznaczonej jako działka ewidencyjna nr 381 przyjętego do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w dniu 29 listopada 2013 r., sporządzonego przez geodetę K. .K w szczególności:

- szkice podstawowe nr 1 i 2, sporządzone w dniu 24 października 2013 r.;

- opinia dotycząca ustalenia granicy działki nr 381 z działkami o numerach 379 356/15,380", w której geodeta wskazał m.in., że "na podstawie szkiców polowych, tj. szkicu nr 4 z 1966r. oraz szkicu nr 512 z 04.1980 r. wynika, że granica działki 381 z działką 356/15 została ustalona wzdłuż zewnętrznej krawędzi muru oporowego (cały mur oporowy znajduje się w działce 381), od punktu granicznego 4208 do punktu 4207 (...)"

- "protokół graniczny" z dnia 24 października 2013 r., w którym odnośnie granicy pomiędzy działkami ewidencyjnymi nr 381 i 356/15 wpisano m.in., że "odcinek granicy między punktami 4207 i 4208 nie został ustalony pomimo nakłaniania stron do zawarcia ugody", "granicę wskazaną przez przedstawiciela Burmistrza D. oznaczono na szkicu granicznym w następujący sposób: punkt 4207 stanowi narożnik budynku mieszkalnego, punkt 4208 stanowi rurka stalowa", a "granicę wskazaną przez A. K. i D. W. od punktu 4207 - a - b, oznaczono na szkicu granicznym w następujący sposób: punkt graniczny 4207 stanowi narożnik budynku, punkt a stanowi narożnik muru oporowego, punkt b stanowi słupek ogrodzenia stalowy, osadzony w poziomie użytkowanego gruntu".

8. Decyzja Burmistrza D. z dnia [...] r. nr [...] orzekająca o "rozgraniczeniu nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 381 obręb [...] (...) z nieruchomościami oznaczonymi w operacie ewidencyjnym jako działki nr 379 oraz nr 380".

9. Decyzja Burmistrza D. z dnia [...] r. nr [...], orzekająca o "umorzeniu postępowania dotyczącego rozgraniczenia działki nr 381 obręb [...] (...) z działką nr 356/15 obręb [...] i przekazaniu z urzędu do rozpatrzenia przez Sąd".

10. Decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] r. nr SKO [...], uchylająca zaskarżoną decyzję Burmistrza D. z dnia [...] r. nr [...]w całości i przekazująca sprawę do ponownego rozpatrzenia.

11. Wypis z rejestru gruntów sporządzony w dniu 5 października 2015 r., dla jednostki ewidencyjnej nr G.188, działki ewidencyjnej nr 381, położonej w obrębie [...], miasta D..

12. "Kopia mapy ewidencyjnej", sporządzona w dniu 5 października 2015 r., w skali 1:1000, dla działki ewidencyjnej nr 381, położonej w obrębie [...].

Z materiałów, jakimi dysponowały organy właściwe instancyjnie, doręczonych Sądowi wraz z odpowiedzią na skargę wynika, że granica działki oznaczonej numerem 381 i działek oznaczonych ewidencyjnie jako 379 i 380 przebiega w linii wyznaczonej punktami granicznymi o numerach 4209, 4204 i 4205, ustalonymi w postępowaniu rozgraniczeniowym, nie kwestionowanymi przez strony.

Dane dotyczące tych punktów granicznych zostały ujawnione w zasobie ewidencyjnym miasta D. na podstawie dokumentacji geodezyjnej wskazanej w ostatecznej decyzji Burmistrza D. z dnia [...] r. orzekającej o rozgraniczeniu nieruchomości stanowiących powyżej wskazane działki.

Należy dodatkowo wskazać, że dane ewidencyjne działki nr 381 dotyczące przebiegu granic oraz współrzędnych punktów granicznych na odcinku pomiędzy punktami 4207 i 4208 są zgodne z danymi zawartymi w operacie odnowienia ewidencji gruntów i budynków, natomiast na odcinku pomiędzy punktami 4209, 4204 i 4205 zostały zaktualizowane na podstawie danych zawartych w operacie wykorzystanym w postępowaniu rozgraniczeniowym zakończonym opisaną powyżej decyzją Burmistrza D..

Dane stanowiące podstawę zmiany współrzędnych punktów granicznych, powyżej wymienionych i przebiegu granicy nie spowodowały zmiany powierzchni działki ewidencyjnej nr 381 (0,0215 ha), która jest zgodna z operatem odnowienia ewidencji gruntów.

Sąd w składzie orzekającym podziela ocenę przyjętą przez organy właściwe instancyjnie, co do tego, że w rozpoznawanej sprawie nie mamy do czynienia ze sprostowaniem oczywistych omyłek, czyli korygowaniem błędnych – w porównaniu z treścią dokumentów, stanowiących podstawę danych wprowadzonych do ewidencji – zapisów, ale z czynnością aktualizowania danych ewidencyjnych.

Wskazywana powyżej dokumentacja geodezyjna, przygotowana na potrzeby rozgraniczenia działek oznaczonych numerami geodezyjnymi 381, 379 i 380 nie objęła zmian współrzędnych punktów granicznych nr 4207 i 4208. Punkt graniczny 4207 odpowiada jednoznacznie zidentyfikowanemu narożnikowi budynku, przy czym odchylenie liniowe wynikające z różnicy pomiędzy współrzędnymi tego punktu ujawnionymi w bazie danych ewidencji gruntów i budynków, a współrzędną ustaloną przy pomiarze dokonanym w toku czynności rozgraniczenia (pikieta nr 103) wynosi 0,04 m. Wartość odchylenia jest dopuszczalna ze względu na treść § 67 ust. 6 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (Dz. U. Nr 263, poz. 157), zgodnie z którym wartości te dla punktów stabilizowanych wynoszą 0,15m, a dla punktów niestabilizowanych 0,25 m.

Sąd podziela też ocenę organów orzekających, co do braku podstaw dla zaakceptowania żądań wnioskodawców dotyczących identyfikowania punktu granicznego nr 4208 i weryfikowania jego współrzędnych. Z materiału zebranego w sprawie wynika, że punkt graniczny nr 4208 ujawniony w ewidencji gruntów i budynków znajduje się po przeciwnej stronie muru oporowego jako punkt literą "b", a istotą formułowanych w tym kontekście żądań wnioskodawców jest dążenie do uzyskania zmiany przebiegu granicy ujawnionej w ewidencji gruntów i budynków (poprzez zmianę współrzędnych punktów granicznych) w ten sposób, że poza granicę działki oznaczonej numerem 381 zostałby wyprowadzony mur oporowy, który w ten sposób w całości byłby usytuowany na działce oznaczonej nr 356/15, a który według aktualnych danych ewidencyjnych stanowi część działki nr 381. Powoływana w sprawie dokumentacja geodezyjna, którą dysponuje zasób geodezyjny i kartograficzny nie uprawnia do przyjęcia, że mur oporowy jest położony wyłącznie w obszarze działki oznaczonej numerem 356/15 (część dawnej działki 1791/1), a nie działki oznaczonej numerem 381 (dawniej 1770/37).

Prawidłowość istniejących w zasobie danych w tym zakresie potwierdza szkic katastralny z 1966 roku oraz opis i plan", sporządzone dla działki nr 1770/36 i będące częścią operatu pomiarowego, a ponadto szkic polowy, będący częścią operatu mapy zasadniczej dla miasta D., zarejestrowanego pod numerem [...] i przyjętego przy wykonaniu odnowienia ewidencji gruntów, zatwierdzonego decyzją z dnia [...] roku.

Należy przy tym zwrócić uwagę, że w protokole ustalenia stanu władania gruntami pod pozycją 116 współużytkownicy obecnej działki nr 381 (wówczas 1770/37) złożyli podpisy w marcu 1981 roku.

Ponadto podkreślenia wymaga, że stan dotychczasowego użytkowania działki oznaczonej ewidencyjnym numerem 381 na odcinku pomiędzy punktami granicznymi nr 4207, 4208 i 4209 nie może być uznany za podstawę aktualizowania danych zgromadzonych w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym w zakresie przebiegu granic nieruchomości. Istotne też jest, że w opinii uprawnionego geodety wykonującego w postępowaniu rozgraniczeniowym prace geodezyjne dotyczące ustalenia granicy działki nr 381", wskazano – na podstawie szkiców polowych (szkic nr 4) z 1966 roku oraz szkicu nr 512 z kwietnia 1980 roku, że granica przedmiotowej działki została ustalona wzdłuż zewnętrznej krawędzi muru oporowego (usytuowanego w całości na tej działce) od punktu granicznego nr 4208 do punktu granicznego 4207.

Zdaniem Sądu prawidłowe jest również stanowisko organów właściwych instancyjnie, uznających, że podstawą uwzględnienia żądań wnioskodawców nie może być protokół graniczny z 2 marca 1966 r. i zamieszczony w nim "opis stanu władania według fizycznych punktów granicznych w osi B-L, odnoszony do słupków narożnych ogrodzenia", a ewentualnie różnice pomiędzy stanem władania na gruncie, a przebiegiem granic ujawnionym na obowiązującej mapie ewidencyjnej, mogą być korygowane na podstawie dokumentacji geodezyjnej, przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

Wobec zebranego w sprawie materiału należy zaakceptować ocenę organów orzekających w sprawie uznających, że brak jest podstaw do aktualizacji operatu ewidencji gruntów w zakresie przebiegu granic działki nr 381, współrzędnych jej punktów granicznych oraz powierzchni ewidencyjnej, a oświadczenia stron, czy ich opinie nie mogą prowadzić do dokonania zmian danych ewidencyjnych.

Mając na względzie przedstawione powyżej okoliczności Wojewódzki Sąd Administracyjny – stwierdzając, że zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja organu pierwszej instancji nie naruszają prawa – stosownie do przepisu art. 151 powoływanej na wstępie ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.