Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga – Gajewska Sędzia WSA Małgorzata Walentek Protokolant st. sekr. sąd. Magdalena Nowacka-Brzeźniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 września 2009 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia "A" w C. na bezczynność B S. A. w C. w przedmiocie informacji publicznej 1. zobowiązuje B Spółkę akcyjną w C. do załatwienia wniosku skarżącego w terminie 14 dni od uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 2. zasądza od B Spółka akcyjna C. na rzecz skarżącego Stowarzyszenia "A" w C. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W dniu [...] Stowarzyszenie "A" w C. wystąpiło do Zarządu B Spółki Akcyjnej w C. z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej obejmującej uchwałę Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy z dnia [...] i protokołu Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy z dnia [...].

Pismem z dnia [...] Zarząd B Spółka Akcyjna w C. poinformował wnioskującego, iż w dniu [...] została podjęta przez Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy uchwała o likwidacji Kolejki Linowe [...], a jej treść jest znana wnioskującemu z pisma z dnia [...]

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia[...] skarżący postawił zarzut bezczynności polegającej na nieudzieleniu przez B Spółkę Akcyjną w C. odpowiedzi na jego wniosek z dnia [...] o udostępnienie informacji publicznej. Wniósł o zobowiązanie organu do udostępnienia żądanej przez niego informacji oraz zasądzenie kosztów postępowania.

W odpowiedzi na skargę z dnia [...] pełnomocnik organu wniósł o odrzucenie skargi i zasądzenie kosztów postępowania od strony przeciwnej. W uzasadnieniu pisma organ podkreślił, iż skarga o takiej samej treści była już przedmiotem postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Gliwicach pod sygn. IV SAB/Gl 1/09. W przedmiotowym postępowaniu Sąd postanowieniem z dnia 23 lutego 2009 r. skargę odrzucił, co zdaniem pełnomocnika organu stwarza stan powagi rzeczy osądzonej. Ponadto, zdaniem organu skarga jest przedwczesna albowiem skarżący nie wyczerpał drogi przewidzianej przez art. 52 § 1 i 2 p.p.s.a.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Problematyka dostępu do informacji publicznej uregulowana została w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112, poz. 1198 ze zm.). Zgodnie z art. 1 powołanej ustawy, każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych w ustawie. Informację publiczną w świetle ugruntowanego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego stanowi każda wiadomość wytworzona przez szeroko rozumiane władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują, bądź gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa w zakresie swych kompetencji. Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej, związanych z nim bądź w jakikolwiek sposób dotyczących go. Są nią zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez organ wytworzonych, jak i te, których używa się przy realizacji przewidzianych prawem zadań (także te, które tylko w części go dotyczą), nawet gdy nie pochodzą wprost od niego.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że udostępnienie informacji publicznej następuje w formie czynności materialno – technicznej. Obowiązek wydania decyzji administracyjnej ustawodawca przewidział natomiast tylko w takim wypadku, gdy informacja, której udostępnienia żąda określony podmiot jest informacją publiczną, lecz organ odmawia jej udostępnienia. Jeżeli żądanie nie dotyczy informacji publicznej, organ powinien powiadomić podmiot żądający udostępnienia informacji pismem, że jego wniosek nie znajduje podstaw w przepisach prawa (por. wyrok WSA z dnia 5 lipca 2007 r. sygn. II SAB/Wa 19/07, Lex nr 368235, wyrok NSA z dnia 11 grudnia 2002 r. sygn. II SA 2867/02, publ. Wokanda 2003/6/33)

Warto w tym miejscu zaznaczyć, że dysponent informacji publicznej jest zobowiązany do jej udostępnienia tylko wtedy, gdy informacja ta nie została wcześniej udostępniona i nie funkcjonuje w obiegu publicznym, co nie pozwala zainteresowanemu zapoznać się z jej treścią inaczej niż wskutek złożenia wniosku do odpowiedniego organu o udzielenie informacji.

Z bezczynnością organu w sprawie udostępnienia informacji publicznej będziemy mieli zatem do czynienia, gdy organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno - technicznej w przedmiocie udostępnienia żądanej informacji publicznej, takiej czynności nie podejmuje. Jednocześnie należy podkreślić, że w tego typu sprawach wnioskodawca domaga się udzielenia informacji, czyli wskazania zgodnego z wnioskiem. Przedstawienie informacji innej niż ta, na którą oczekuje wnioskodawca ( w tym przypadku kserokopia konkretnego dokumentu)lub też informacji wymijającej, może powodować jego uzasadnione wątpliwości co do tego, czy organ w ogóle udzielił odpowiedzi, co w takiej sytuacji należy traktować jako nieudzielanie żądanej informacji

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej udostępnienie informacji na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni, z wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 13 ust. 2 i 15 ust. 2. Natomiast jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku.

W niniejszej sprawie skarżący wystąpił z żądaniem udostępnienia informacji publicznej w przedmiocie udostępnienia treści uchwały oraz protokołu Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy z dnia [...] którą to uchwałą zlikwidowano Kolejkę Linową [...]. W ocenie Sądu żądanie skarżącego dotyczyło informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Wniosek wpłynął do organu w dniu [...]. W dniu [...] organ wystosował pismo, w którym jak twierdzi udzielił informacji publicznej w przedmiocie zgłoszonego żądania. Sąd po przeanalizowaniu materiału dowodowego nie podzielił stanowiska organu administracji. Analiza treści pisma z dnia [...] wskazuje, że skarżącemu nie udzielono odpowiedzi zgodnie z żądaniem. W piśmie tym nie podano treści uchwały, a jedynie zawiadomiono, że uchwała likwiduje Kolejkę Linową [...].

Skoro wnioskowana informacja jest informacją publiczną to B w C. powinien załatwić wniosek skarżącego zgodnie z ustawą o dostępie do informacji publicznej udzielając tej informacji albo jej odmawiając w formie decyzji administracyjnej. W związku z powyższym Sąd zobowiązał organ do załatwienia wniosku skarżącego.

W odniesieniu do zarzutów stawianych w odpowiedzi na skargę trzeba zauważyć, iż postanowienie wydane w dniu 23 lutego 2009 r. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w sprawie o sygn. IV SAB/Gl 1/09, co prawda prawomocne to jednak nie stwarza stanu powagi rzeczy osądzonej, która to przesłanka jest konieczna do odrzucenia skargi. Sąd podzielił stanowisko wyrażone w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 czerwca 2008 r. sygn. akt II FZ 117/08, w którym stwierdzono, iż wcześniejsze prawomocne odrzucenie skargi, skutkujące zakreśleniem sprawy jako załatwionej, nie ma skutku powagi rzeczy osądzonej i nie stanowi przeszkody prawnej w ponownym prowadzeniu sprawy.

Sąd nie podzielił również stanowiska pełnomocnika organu jakoby podstawą do odrzucenia skargi był fakt, iż skarżący nie wykorzystał drogi wynikającej z art. 52 § 1 i 2 p.p.s.a. W tym miejscu trzeba zauważyć, że skarga na bezczynność organu w przedmiocie informacji publicznej nie musi być poprzedzona żadnym środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej. Kodeks postępowania administracyjnego nie ma zastosowania do udostępnienia informacji publicznej, gdyż ustawa o dostępie do informacji publicznej zawiera odesłanie do stosowania tego kodeksu jedynie w odniesieniu do decyzji o odmowie udzielenia informacji, nie zaś do czynności materialnotechnicznej polegającej na jej udzieleniu (zob. wyrok z dnia 24 maja 2006 r. Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt I OSK 601/05).

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, w oparciu o art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), orzekł jak w sentencji.

Konsekwencją niniejszego rozstrzygnięcia Sądu jest konieczność ponownego rozpatrzenia wniosku skarżącego przez organ pierwszej instancji, z uwzględnieniem oceny prawnej i wskazań zawartych w uzasadnieniu niniejszego wyroku, stosownie do treści art. 153 P.p.s.a.

O kosztach postępowania orzeczono po myśli art. 200 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.