Postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.) odrzucił skargę M. Ś. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] stycznia 2008 r., nr [...] w przedmiocie wyznaczenia na stanowisko służbowe. Powyższe postanowienie wraz z uzasadnieniem zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego w dniu 8 września 2008 r.
W dniu 8 października 2008 r. (data nadania) M. Ś. reprezentowany przez adw. R. W. wniósł skargę kasacyjną od powyższego postanowienia. Skarga kasacyjna nie zawierała wniosku o uchylenie lub zmianę orzeczenia.
Następnie w dniu 10 października 2008 r. (data nadania pisma) pełnomocnik skarżącego uzupełnił skargę kasacyjną w ten sposób, iż wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 176 p.p.s.a. skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części, przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany.
Przepis powyższy określa wymagania jakim powinna odpowiadać skarga kasacyjna. Są to wymagania dwojakiego rodzaju: wymagania przewidzianego dla każdego pisma w postępowaniu sądowym oraz wymaganie szczególne dla skargi kasacyjnej, wyraźnie wymienione w art. 176 p.p.s.a (tzw. wymagania materialne, konstrukcyjne). W orzecznictwie sądów administracyjnych konsekwentnie prezentowany jest pogląd, iż braki skargi kasacyjnej w zakresie jej elementów konstrukcyjnych nie podlegają sanacji, co czyni w konsekwencji taką skargę niedopuszczalną. Zatem również brak wniosku o uchylenie lub zmianę orzeczenia powoduje, że skarga kasacyjna - jako pozbawiona jednego z koniecznych elementów materialnych - jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu, albowiem związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej (art. 183 § 1 p.p.s.a.) powoduje, iż taki brak uniemożliwia rozpoznania tego środka prawnego. Naczelny Sąd Administracyjny nie może się bowiem jedynie domyślać intencji autora skargi kasacyjnej ani domniemywać czego strona skarżąca oczekuje (patrz m.in. postanowienie NSA z dnia 16 marca 2004 r., FSK 209/04 - ONSAiWSA 2004, nr 1, poz. 13, postanowienie NSA z dnia 6 lipca 2004 r., OSK 160/04, LEX nr 156428, postanowienie NSA z dnia 22 stycznia 2008, II OSK 1936/07).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt sprawy niniejszej należy stwierdzić, że skarga kasacyjna wniesiona przez M. Ś. podlega odrzuceniu, ponieważ nie zawiera wymaganego przez art. 176 p.p.s.a. wniosku o uchylenie lub zmianę zaskarżonego orzeczenia. Powyższy brak istotny (konstrukcyjny) skargi kasacyjnej powoduje, iż nie mogła ona zostać rozpoznania. Wniesione przez pełnomocnika skarżącego uzupełnienie skargi kasacyjnej było natomiast bezskuteczne bowiem uzupełnienie skargi kasacyjnej możliwe jest tylko co do uzasadnienia podstaw kasacyjnych (art. 183 § 1 p.p.s.a.), natomiast nie jest możliwe jej uzupełnienie co do żądania (patrz: postanowienie NSA z dnia 10 listopada 2004, FSK 884/04, LEX nr 236859). Ponadto uzupełnienie skargi kasacyjnej zostało dokonane już po upływie terminu do jej wniesienia, co tym bardziej uzasadnia pogląd, iż było ono bezskuteczne (patrz: J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2008, s. 442).
W takiej sytuacji skargę kasacyjną M. Ś. należało odrzucić jako niedopuszczalną na podstawie art. 180 p.p.s.a.
