Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Leszek Kobylski /sprawozdawca/, Sędziowie Sędzia WSA Cezary Kosterna, Sędzia WSA Renata Nawrot, Protokolant Specjalista Ilona Obara, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 września 2013 r. sprawy ze skargi Rady [...] w [...] na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] kwietnia 2013 r. znak [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] marca 2013 r. znak [...]; 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do chwili uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz skarżącej Rady [...]w [...]kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Minister Finansów decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r. znak: [...], działając na podstawie art. 16 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 w związku z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 112, poz. 1198, ze zm.; dalej: "u.d.i.p.") oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, ze zm.; dalej: "k.p.a."), po rozpatrzeniu wniosku Rady [...] w W. reprezentowanej przez przewodniczącego T. L. (dalej: "skarżąca") o ponowne rozpatrzenie sprawy orzekł o utrzymaniu w mocy decyzji własnej z dnia [...] marca 2013 r. znak: [...] odmawiającej udostępnienia informacji publicznej.

Powyższa decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym:

T. L. działając w imieniu Rady [...] w W. wystąpił z wnioskiem z dnia [...] lutego 2013 r. znak: [...] o udostępnienie informacji publicznej w przedmiocie:

1) liczby kart drogowych pojazdu służbowego, którym jeździł podsekretarz stanu A. P. w rozbiciu na miesiące 2011 i 2012 roku;

2) skanów kart drogowych pojazdu służbowego, którym jeździł podsekretarz stanu A. P. we wrześniu i październiku 2012 roku;

3) czy i jaką kwotą obciążono ww. osobę za korzystanie z samochodu służbowego do przejazdów z domu do miejsca pracy i z pracy do domu w 2011 i 2012 roku;

4) jeżeli nie były dokonywane obciążenia wskazane w pkt 3, czy i jaką kwotę doliczono do wynagrodzenia ww. osoby z tytułu używania samochodu do ww. przejazdów.

Z uwagi na fakt, że w ocenie organu żądane informacje mają charakter informacji przetworzonej w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p., pismem z dnia [...] marca 2013 r. organ wezwał skarżącą do wykazania, że uzyskanie oczekiwanych informacji wiąże się z istnieniem szczególnej istotności dla interesu publicznego. W piśmie z dnia [...] marca 2013 r. skarżąca stwierdziła, iż żądanie wykazania istotnego interesu publicznego jest nieuprawnione, gdyż w jej ocenie nie mamy do czynienia z informacja przetworzoną.

Decyzją z dnia [...] marca 2012 r., Minister Finansów działając na podstawie art. 16 ust. 1 w związku z art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. oraz art. 104 § 1 k.p.a. orzekł o odmowie udostępnienia informacji wskazanych we wniosku, uzasadniając odmowę tym, iż nie dysponuje on gotowymi danymi niezbędnymi do przygotowania oczekiwanych informacji, a ich opracowanie wiąże się z koniecznością przetworzenia posiadanych danych m.in. poprzez weryfikację dokumentacji źródłowej, w których są zawarte, także w zakresie ustalenia, czy nie są w niej zawarte informacje chronione prawem, sporządzenia na jej podstawie zestawień wymagających również dodatkowych obliczeń i analiz, co jednocześnie zmusza do zaangażowania w ich pozyskanie określonych środków osobowych. Nadto Minister Finansów wskazał, iż skarżąca nie wykazała także spełnienia przesłanki, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. tj. szczególnej istotności dla interesu publicznego, a organ również nie dopatrzył się istnienia takiego interesu. Dlatego też – w jego ocenie – brak jest podstaw do udostępnienia żądanej informacji publicznej przetworzonej.

Z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy wystąpiła do Ministra Finansów skarżąca, wnosząc o uchylenie w całości decyzji z dnia [...] marca 2013 r. oraz udostępnienie informacji publicznej w zakresie przedmiotowym określonym we wniosku z dnia [...] lutego 2013 r. Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie:

– art. 7, art. 61 ust. 1-2, art. 63 ust. 3 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej,

– art. 1 ust. 1, art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 10 ust. 1, art. 13 ust. 1, art. 16 ust. 1 u.d.i.p.,

– art. 6, art. 7, art. 77 § 1, art. 80 oraz art. 107 § 1 w zw. z art. 107 § 3 in fine k.p.a.

Skarżąca nie zgadzając się ze stanowiskiem organu zawartym w zaskarżonej decyzji, szczegółowo uzasadniając podniosła m.in., iż odmowa udostępnienia żądanej informacji publicznej prowadzi do naruszenia konstytucyjnego prawa do informacji publicznej oraz naruszenia wskazanych wyżej przepisów prawa.

Rozpoznając sprawę ponownie Minister Finansów, w uzasadnieniu wskazanej na wstępie decyzji z dnia [...] kwietnia 2013 r., przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania. Organ powtórzył, że Ministerstwo Finansów nie dysponuje gotowymi danymi niezbędnymi do przygotowania oczekiwanych informacji, a ich opracowanie wiąże się z koniecznością przetworzenia posiadanych danych, w tym m.in. poprzez weryfikację dokumentacji źródłowej, w których są zawarte, także w zakresie ustalenia, czy nie są w niej zawarte informacje chronione prawem, sporządzenia na jej podstawie zestawień - wymagających również dodatkowych obliczeń i analiz, co jednocześnie zmusza do zaangażowania w ich pozyskanie określonych środków osobowych. Zdaniem Ministra Finansów konieczność przetworzenia informacji determinuje

w szczególności fakt, że zgodnie z postanowieniami zarządzenia Nr [...] Ministra Finansów z dnia [...] lutego 2013 r. w sprawie podziału kompetencji w Kierownictwie Ministerstwa Finansów, podsekretarz stanu A. P. pełni jednocześnie funkcje Głównego Inspektora Kontroli Skarbowej, Pełnomocnika Rządu do Spraw Zwalczania Nieprawidłowości Finansowych na Szkodę Rzeczypospolitej Polskiej lub Unii Europejskiej oraz Głównego Inspektora Informacji Finansowej. Dlatego też –

w ocenie organu – w konsekwencji część danych dotyczących jego zadań służbowych

i związanych z nimi podróży służbowych, w szczególności związanych z wykonywaniem nadzoru Głównego Inspektora Kontroli Skarbowej nad jednostkami kontroli skarbowej oraz czynnościami realizowanymi w ramach wywiadu skarbowego, może podlegać ochronie zgodnie z ustawą z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U.

z 2011 r. Nr 41, poz. 214 ze zm.). Skutkuje to – zdaniem Ministra Finansów – koniecznością wnikliwej analizy kart drogowych przydzielonego pojazdu, w celu umożliwienia oceny, czy część danych w nich zawartych może nie podlegać udostępnieniu z uwagi na tajemnice chronione prawem, a w konsekwencji wymaga odpowiedniego ich przetworzenia przed udostępnieniem w pozostałym zakresie.

Minister Finansów wskazał także, iż zgodnie z obowiązującymi w Ministerstwie Finansów wewnętrznymi regulacjami dotyczącymi wykorzystywania floty pojazdów służbowych, dopuszczona jest możliwość wykorzystania pojazdów przydzielonych do obsługi członków Kierownictwa Ministerstwa również przez pozostałych pracowników – o ile nie zakłóci to pracy głównego dysponenta pojazdu. Powyższe – w jego ocenie – nie może zatem wykluczyć przypadku, że w kartach drogowych pojazdu, którym dysponował podsekretarz stanu A. P. i których udostępnienia żąda wnioskodawca, znajdują się również wpisy wyjazdów służbowych innych pracowników. Z drugiej zaś strony – podsekretarz stanu A. P. – mógł korzystać także z innych pojazdów służbowych, poza docelowo przydzielonym, co de facto wymusza konieczność wnikliwej analizy kart drogowych wszystkich pojazdów służbowych Ministerstwa Finansów i wszystkich wpisów w nich zawartych - w konsekwencji informacja wymaga odpowiedniego przetworzenia przed jej udostępnieniem.

Konkludując Minister Finansów wskazał, iż wobec faktu, że żądanie wnioskodawcy dotyczy udostępnienia informacji publicznej przetworzonej, a nie wykazał on istnienia przesłanki szczególnie istotnego interesu publicznego, natomiast organ po ponownym rozpatrzeniu sprawy również nie dopatrzył się istnienia takiego interesu, brak jest – w ocenie organu – podstaw do udostępnienia żądanej informacji publicznej przetworzonej.

Z takim rozstrzygnięciem nie zgodziła się skarżąca, która pismem z dnia [...] maja 2013 r. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na ostateczną w administracyjnym toku instancji decyzję z dnia [...] kwietnia 2013 r. Wniosła o uchylenie zaskarżonych decyzji Ministra Finansów oraz nakazanie podmiotowi zobowiązanemu udostępnienie informacji publicznej stosownie do wniosku w terminie 14 dni od otrzymania z Sądu akt sprawy. Nadto skarżąca wniosła

o włączenie do akt sprawy wnioskowanych informacji publicznych w celu wyeliminowania istotnej wątpliwości, koniecznej do wyjaśnienia dla potrzeb prawidłowego rozstrzygnięcia przez Sąd I instancji w granicach sprawy, czy zachodzą przesłanki do stwierdzenia, że jest to informacja publiczna, której nie można udostępnić bez wykazania, że jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego.

Autor skargi zarzucił organowi naruszenie:

– art. 7, art. 8 ust. 2, art. 61 ust. 1-3 w związku z art. 31 ust. 3, Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;

– art. 1 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 6 ust. 1 pkt 3, art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a), art. 6 ust. 1 pkt 5, art. 6 ust. 2, art. 10 ust. 1, art. 13 ust. 1 i art. 16 ust. 1 u.d.i.p.;

– art. 6, art. 7, art. 10, art. 15 w zw. z art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 1, art. 77 § 1, art. 80 oraz art. 107 § 1 w związku z art. 107 § 3 in fine k.p.a. w zw. z art. 16 ust. 2 zdanie pierwsze u.d.i.p.

Uzasadniając skarżąca zarzuciła zaskarżonej decyzji Ministra Finansów naruszenie zasad kodeksu postępowania administracyjnego, nieprawidłowe jej uzasadnienie oraz że z uzasadnienia tego nie wynika, jakimi danymi dysponuje Minister

i jakie czynności oraz dlaczego mają przesądzać o powstaniu informacji przetworzonej. Nadto – w ocenie skarżącej – w decyzjach Ministra Finansów nie dokonano wykładni art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. w kontekście praw określonych w art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP; nie ustalono stanu faktycznego koniecznego do zaprezentowania prawidłowego uzasadnienia faktycznego decyzji (zdaniem skarżącej twierdzenia Ministra nie są niczym poparte), co uniemożliwia weryfikację zasadności dokonanych rozstrzygnięć, czym naruszono art. 107 § 1 w zw. z art. 107 § 3 in fine i art. 140 k.p.a.; zaprezentowano taką interpretację art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p., która w efekcie uniemożliwia uzyskanie informacji o działaniach władzy publicznej oraz niweczy jakąkolwiek formę kontroli społecznej; naruszono art. 15 w zw. z art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 1 i art. 140 k.p.a. w związku z nie ustosunkowaniem się do wszystkich zarzutów odwołania; naruszono art. 107 § 1 w zw.

z art. 107 § 3 in fine i art. 140 k.p.a., gdyż występują poważne wady uzasadnień decyzji pod względem prawnym, jak i naruszono art. 10 k.p.a. w trakcie postępowania. Nadto skarżąca stwierdziła, iż nie wnosiła o nowa informację, która nie byłaby znana Ministrowi, lecz o informacje, która wynika z dokumentów będących w posiadaniu Ministerstwa.

W odpowiedzi na skargę Minister Finansów wniósł o jej oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji. Wskazał, iż nie dysponuje gotowymi danymi niezbędnymi do przygotowania oczekiwanych informacji,

a ich opracowanie wiąże się z koniecznością przetworzenia posiadanych danych, w tym m.in. poprzez weryfikację dokumentacji źródłowej, w których są zawarte, także

w zakresie ustalenia, czy nie są w niej zawarte informacje chronione prawem, sporządzenia na jej podstawie zestawień - wymagających również dodatkowych obliczeń i analiz, co jednocześnie zmusza do zaangażowania w ich pozyskanie określonych środków osobowych. Nadto Minister Finansów wskazał, iż karty drogowe służbowych pojazdów użytkowanych w Ministerstwie Finansów istnieją wyłącznie

w wersji papierowej (nie elektronicznej) co implikuje konieczność ich ręcznej weryfikacji, sortowania i wyboru z istniejącego zbioru poszczególnych informacji, w celu uzyskania danych zgodnych ze złożonym wnioskiem. Jednocześnie podniósł, iż zgodnie z przyjętą zasadą kartę drogową prowadzi się dla każdego pojazdu służbowego oddzielnie, przy czym każda karta obejmuje maksymalnie siedmiodniowy okres użytkowania pojazdu,

z jednoczesnym zastrzeżeniem, że ostatni dzień miesiąca kończy zapisy w karcie. Tym samym, liczba pojazdów służbowych użytkowanych w Ministerstwie Finansów – [...],

a także potencjalna liczba kart drogowych pojazdów, które mógł użytkować podsekretarz stanu A. P. w okresie, którego dotyczy wniosek o udzielenie informacji publicznej - co najmniej [...] dla każdego pojazdu w każdym miesiącu - powoduje, że analizie i weryfikacji powinny podlegać karty drogowe w łącznej liczbie co najmniej [...] szt., przypadającej na okres, którego dotyczy wniosek. W rezultacie za bezsporne Minister Finansów uznał, że ilość informacji prostych konieczna dla sporządzenia wykazu wskazanego we wniosku jest znaczna i spowoduje konieczność zaangażowania określonych środków i zasobów koniecznych dla jego prawidłowego funkcjonowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo

o postępowaniu przez sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: "p.p.s.a."), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Oznacza to, iż sąd rozpoznając skargę ocenia, czy zaskarżona decyzja, akt nie narusza przepisów prawa materialnego bądź przepisów postępowania administracyjnego. Zgodnie z art. 134 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną w niej podstawą prawną.

Badając skargę według ww. kryteriów Sąd uznał, iż skarga jest zasadna, bowiem zarówno zaskarżona jak i poprzedzająca ją decyzja z dnia [...] marca 2013 r. naruszają przepisy prawa materialnego i to w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy.

Na wstępie wyjaśnić przy tym od razu trzeba, że w związku z nieprzekazaniem przez organ żądanych przez skarżącą dokumentów, o których mowa we wniosku z dnia [...] lutego 2013 r. inicjującym postępowanie w sprawie, nie jest możliwym rozstrzygnięcie bez żadnych wątpliwości przez Sąd, czy żądane informacje stanowią informację publiczną przetworzoną. Sąd bowiem zgodnie z art. 133 p.p.s.a. wydaje wyrok po zamknięciu rozprawy na podstawie akt sprawy. Skoro zaś żądane przez skarżącą dokumenty nie zostały również przekazane Sądowi, nie jest więc możliwe dokonanie oceny, czy stanowią one informację publiczną przetworzoną.

Sąd zauważa, iż zgodnie z zasadą określoną w art. 61 Konstytucji RP w realizacji prawa do dostępu do informacji publicznej należy zagwarantować maksymalną jawność, a wszelkie ograniczenia o których mowa w art. 61 ust. 3 Konstytucji RP winny zostać stosowane wyjątkowo. Wszelkie wyjątki od tej zasady powinny więc przemawiać na rzecz dostępu do informacji publicznej.

Konkretyzacją tego prawa zajmuje się m.in. ustawa z 6 września 2001 r.

o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), gdzie w myśl art. 1, każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym w tym akcie prawnym. Ponadto w świetle art. 2 u.d.i.p. każdemu przysługuje, co do zasady, prawo dostępu do informacji publicznej (ust. 1), a od wnioskodawcy nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub choćby faktycznego (ust. 2).

Bezspornym jest, że Minister Finansów jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej w świetle treści przepisu art. 4 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. oraz należy zauważyć, że przepis ten ma charakter normy bezwzględnie wiążącej.

Wskazać również należy, że informacją publiczną w rozumieniu ustawy jest każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne

w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Zatem jest nią treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych niezależnie, do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Ponadto – co należy szczególnie w niniejszej sprawie zaakcentować – informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej lub podmiotu niebędącego organem administracji publicznej związanych

z nimi bądź w jakikolwiek sposób dotyczących ich i są nimi zarówno treść dokumentów bezpośrednio przez nie wytworzonych, jak i te, których używają przy realizacji przewidzianych prawem zadań nawet, jeżeli nie pochodzą wprost od nich. Niezależnie od powyższego, aby konkretna informacja posiadała walor informacji publicznej, to musi się odnosić do sfery faktów. Zatem w świetle powyższej analizy bezspornym jest, że żądania skarżącej mieszczące się we wniosku z dnia [...] lutego 2013 r., są informacją publiczną w rozumieniu ustawy. Okoliczność ta nie była zresztą przez organ kwestionowana. Sporne natomiast jest, czy żądane dokumenty o których udostępnienie ubiega się skarżąca – jak twierdzi Minister Finansów – stanowią tzw. informacje publiczne przetworzone.

W myśl art. 3 ust. 1 u.d.i.p., prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej, w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego. Innymi słowy mówiąc, wnioskujący o udzielenie informacji przetworzonej winien przed organem wykazać interes publiczny, bowiem w przeciwnym razie musi się liczyć z decyzją odmowną wydaną w trybie art. 16 ust. 1 u.d.i.p. Pojęcie "interesu publicznego" nie jest zdefiniowane i funkcjonuje jako pojęcie niedookreślone, jednakże w swej istocie odnosi się do spraw związanych z funkcjonowaniem podstawowych struktur państwowych

i innych podmiotów publicznych. Inaczej rzecz ujmując, działanie w ramach interesu publicznego wiąże się z realną możliwością wpływania na funkcjonowanie instytucji państwa.

Przenosząc zatem powyższe rozważania na grunt przepisu art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p., stwierdzić należy, że informacje przetworzone, to takie informacje, które są

z jednej strony istotne z punktu interesu państwa, zaś z drugiej strony ich przetworzenie w sensie fizycznym musi się wiązać nie tyle z nakładem pracy i to nawet znacznym

w zakresie czasowym, lecz – a właściwie przede wszystkim – z formą owego przetworzenie. Stąd też za takie informacje uznać należy – co jest zgodne z ustalonym już stanowiskiem doktryny oraz judykatury – określony zbiór (suma) informacji prostych, których przetworzenie wymaga dokonania stanowczych analiz, obliczeń, wyciągów, zestawień statystycznych, środków finansowych i osobowych. Natomiast takie czynności organu, jak np. selekcja dokumentów, ich analiza pod względem treści, są zwykłymi zabiegami związanymi z rozpatrywaniem wniosku o udzielenie informacji publicznej i nie noszą cech przetworzonej informacji. Reasumując, informacja przetworzona jest jakościową nową informacją, nieistniejącą dotychczas w przyjętej treści i postaci.

W ocenie składu orzekającego w przedmiotowej sprawie żądana przez skarżącą informacja publiczna polegająca na udostępnieniu:

1) liczby kart drogowych pojazdu służbowego, którym jeździł podsekretarz stanu A. P. w rozbiciu na miesiące 2011 i 2012 roku;

2) skanów kart drogowych pojazdu służbowego, którym jeździł podsekretarz stanu A. P. we wrześniu i październiku 2012 roku;

3) czy i jaką kwotą obciążono ww. osobę za korzystanie z samochodu służbowego do przejazdów z domu do miejsca pracy i z pracy do domu w 2011 i 2012 roku;

4) jeżeli nie były dokonywane obciążenia wskazane w pkt 3, czy i jaką kwotę doliczono do wynagrodzenia ww. osoby z tytułu używania samochodu do ww. przejazdów

nie może zostać uznana za informację przetworzoną. Dlatego też jej udostępnienie nie podlega ograniczeniom zawartym w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. Zatem żądanie przez organ od skarżącej wykazania istnienia szczególnie istotnego interesu publicznego, przemawiającego za udostępnieniem żądanej informacji, było nieprawidłowe.

Minister Finansów, uzasadniając zakwalifikowanie żądanych informacji jako informacji przetworzonych, wskazywał na takie niezbędne dla jej wytworzenia czynności jak: weryfikacja dokumentacji źródłowej, ustalenie czy są w niej zawarte informacje chronione prawem, sporządzenie zestawień wymagających dodatkowych obliczeń

i analiz, ewentualne usunięcie danych chronionych prawem, jak i zaangażowanie do ich pozyskania określonych środków osobowych.

W ocenie Sądu argumentacja organu nie jest trafna. Sąd zauważa, iż informacją przetworzoną nie jest m.in. udostępnienie skarżącej skanów kart drogowych pojazdu służbowego, którym jeździł podsekretarz stanu A. P. we wrześniu i październiku 2012 roku. Nadto informacją przetworzoną nie jest także selekcja dokumentów (kart drogowych), ich analiza pod względem treści, uszeregowanie posiadanych informacji, jak i wykonywanie czynności technicznych związanych z udostępnieniem informacji. Czynności te są zwykłymi czynnościami technicznymi związanymi z rozpatrywaniem danego wniosku. Podkreślenia wymaga tu decydująca okoliczność, iż w wyniku przeprowadzenia przez organ wyżej opisanych czynności nie powstanie nowa informacja, a zatem nie powstanie w sensie mentalnym nowa jakość tkwiąca immanentnie w uzyskanej w wyniku przetworzenia nowej informacji. Porównaj: T.R. Aleksandrowicz, Komentarz do ustawy o dostępie do informacji publicznej, str. 126-131, LexisNexis Warszawa 2006; wyrok WSA w Krakowie z dnia 30 stycznia 2009 r. sygn. akt II SA/Kr 1258/08 – LEX nr 478697. Także przeprowadzenie niezbędnych czynności anonimizacji poprzez ewentualne usunięcie danych chronionych prawem, nie stanowi o wytworzeniu informacji przetworzonej, gdyż anonimizacja to wyłącznie czynność techniczna, w wyniku której nie powstaje żadna nowa informacja.

Zdaniem Sądu samo zebranie wnioskowanych dokumentów, odpowiednie ich zestawienie i uszeregowanie według określonego kryterium (a takich czynności musiałby dokonać Minister Finansów rozpoznając wniosek skarżącej z dnia [...] lutego 2013 r.) nie jest cechą informacji przetworzonej, ale pracochłonnej. Jak podkreśla się

w orzecznictwie, czasochłonność oraz trudności organizacyjno-techniczne lub biurowe, jakie wiążą się z przygotowaniem informacji publicznej, nie mogą zwalniać obowiązanych podmiotów z tego obowiązku (por. wyrok WSA w Opolu z 13 stycznia 2005 r., II SAB/Op 14/04, publ. /w:/ I. Kamińska, M. Rozbicka-Ostrowska, Dostęp do informacji publicznej. Orzecznictwo sądów administracyjnych, LexisNexis 2007, s. 44). Bowiem są to zwykłe czynności techniczne związane z rozpatrywaniem danego wniosku.

Reasumując, w ocenie Sądu, zaskarżona decyzja zawiera istotne wady co do interpretacji art. 3 ust. 1 pkt 1 in fine u.d.i.p, które miały wpływ na wynik rozstrzygnięcia - spowodowały nieprawidłowe zastosowanie przez Ministra Finansów przepisu art. 16 ust. 1 u.d.i.p. w zaskarżonej decyzji i decyzji ją poprzedzającej.

Mając na względzie powyższe, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 a) i § 2 p.p.s.a. Sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku. O wykonalności zaskarżonej decyzji Sąd orzekł na podstawie art. 152 (punkt 2), zaś na podstawie art. 200 p.p.s.a., orzekł o kosztach postępowania.

Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy Minister Finansów przeprowadzi postępowanie, mając na uwadze przedstawione wyżej wywody i eliminując dotychczas popełnione uchybienia.