Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Protokolant St. insp. sądowy Katarzyna Stec po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 lutego 2015 r. sprawy ze skargi S. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 30 maja 2014 r., nr [...] w przedmiocie skierowania na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji oddala skargę.

Przedmiot postępowania sądowoadministracyjnego stanowi decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 30 maja 2014 r., nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Prezydenta Miasta Opola z dnia 19 grudnia 2013 r. o skierowaniu S. R. na egzamin kontrolny sprawdzający kwalifikacje kierowcy w zakresie prawa jazdy kategorii B.

Postępowanie administracyjne miało następujący przebieg:

Komendant Wojewódzki Policji w [...] wnioskiem z dnia 14 października 2013 r. wystąpił do Prezydenta Miasta Opola o skierowanie S. R. na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji do kierowania pojazdami w ramach posiadanych uprawnień kierowcy w zakresie prawa jazdy kategorii B. We wniosku podał, że S. R. w okresie od 19 października 2012 r. do 4 października 2013 r. otrzymała łącznie 26 punktów karnych oraz wyszczególnił popełnione naruszenia i przypisaną im liczbę punktów.

Prezydent Miasta Opola pismem z dnia 30 października 2013 r. zawiadomił S. R. o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie skierowania na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji do kierowania pojazdami.

Pismem z dnia 15 listopada 2013 r. pełnomocnik strony wniósł o umorzenie postępowania w sprawie i poinformował organ, iż S. R. w dniu 8 października 2013 r. odbyła szkolenie, o którym mowa w art. 130 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym, skutkujące zmniejszeniem o 6 liczby punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego. Zauważył także, iż w § 8 ust. 6 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego, przewidziano wprawdzie, że odbycie szkolenia nie powoduje zmniejszenia liczby punktów otrzymanych za naruszenia przepisów ruchu drogowego wobec osoby, która przed jego rozpoczęciem dopuściła się naruszeń, za które suma punktów ostatecznych i podlegających wpisowi tymczasowemu przekroczyła lub przekroczyłaby 24, to jednak, jego zdaniem, w świetle stanowiska wyrażonego w orzecznictwie sądów administracyjnych, przytoczony przepis rozporządzenia nie wprowadza wyjątku od zasady wyrażonej w art. 130 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Prezydent Miasta Opola decyzją z dnia 19 grudnia 2013 r., nr [...], działając na podstawie art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, ze zm.) skierował S. R. na egzamin sprawdzający kwalifikacje kierowcy w zakresie prawa jazdy kategorii B. W uzasadnieniu wskazał na ustalony w sprawie stan faktyczny, a w szczególności na fakt przekroczenia przez stronę 24 punktów karnych oraz skutki z tym związane, a wynikające z brzmienia art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy Prawo o ruchu drogowym i stwierdził, że starosta, w przypadku zaistnienia takiego stanu faktycznego, zobligowany jest do skierowania takiego kierowcy na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji. Odnosząc się do stanowiska pełnomocnika strony zawartego w piśmie z dnia 15 listopada 2014 r. wskazał, że odbycie szkolenia przez stronę nastąpiło już po przekroczeniu limitu 24 punktów i stąd też, stosownie do art. 130 ust. 1 pkt 3 Prawa o ruchu drogowym nie jest możliwe zmniejszenie liczby punktów karnych z tytułu odbytego w dniu 8 października 2013 r. szkolenia.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła S. R. Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie art. 130 ust. 3 Prawa o ruchu drogowym poprzez jego błędną wykładnię i uznanie, że odbycie szkolenia, o którym mowa w art. 130 ust. 1 pkt 3 Prawa o ruchu drogowym nie skutkuje zmniejszeniem liczby punktów przypisanych za naruszenie przepisów ruchu drogowego w przypadku wcześniejszego przekroczenia limitu 24 punktów. Wskazując na powyższe wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi I instancji. W uzasadnieniu odwołania stwierdziła, że zaskarżona decyzja jest błędna, gdyż narusza powołane przepisy prawa, z uwagi na fakt, iż w dniu 8 października 2013 r. odbyła szkolenie, o którym mowa w art. 130 ust. 3 Prawa o ruchu drogowym, a fakt ten został stwierdzony zaświadczeniem nr [...] z dnia 8 października 2013 r., które przesłane zostało do wiadomości Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...]. Podniosła również, że w orzecznictwie sądowoadministracyjnym wskazuje się, iż § 8 ust. 6 rozporządzenia w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego nie wprowadza wyjątku od zasady wyrażonej w art. 130 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Taką wykładnię zastosował m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 15 lipca 2010 r., sygn. akt I OSK 885/09, akcentując, iż skoro przepis art. 130 ust. 3 ww. ustawy określa kategorycznie jako zasadę, że odbycie określonego szkolenia powoduje zmniejszenie ilości punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego i wskazuje tylko jeden wyjątek - dotyczący kierowcy o stażu liczonym od daty uzyskania prawa jazdy, krótszym niż 1 rok - to należy uznać, że wprowadzenie jakiegokolwiek wyjątku od tej zasady wymagałoby istnienia przepisów rangi ustawowej, a takich nie ma. Podała, że stanowisko to zostało podzielone i rozwinięte w wyroku WSA w Gliwach z dnia 14 marca 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 28/12 (winno być sygn. akt II SA/Gl 26/12 - dopisek Sądu). W konsekwencji uznała, że odbyty przez nią kurs winien skutkować zmniejszeniem liczby posiadanych punktów o 6, a więc do liczby 20. Zaskarżoną decyzją z dnia 30 maja 2014 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu wskazało na ustalony w sprawie stan faktyczny, a także powołując przepisy Prawa o ruchu drogowym, a to art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b i art. 130, stwierdziło, że decyzja organu I instancji odpowiadała prawu obowiązującemu do 3 stycznia 2016 r. Zauważyło, że w aktualnym stanie prawnym materię dotyczącą punktów karnych za naruszenie przepisów ruchu drogowego reguluje art. 130 Prawa o ruchu drogowym oraz wydane na jego podstawie rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego. Kolegium podało, że kierowca wpisany do ewidencji, o której mowa w art. 130 ust. 1 Prawa o ruchu drogowym, może na własny koszt uczestniczyć w szkoleniu, którego odbycie spowoduje zmniejszenie liczby punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego, lecz uprawnienie to nie dotyczy kierowcy w okresie 1 roku od dnia wydania po raz pierwszy prawa jazdy (art. 130 ust. 3 tej ustawy). Zaakcentowało również, iż z treści § 8 ust. 6 rozporządzenia z dnia 25 kwietnia 2012 r. wynika, że odbycie szkolenia nie powoduje zmniejszenia liczby punktów otrzymanych za naruszenia przepisów ruchu drogowego wobec osoby, która przed jego rozpoczęciem, dopuściła się naruszeń, za które suma punktów ostatecznych i wpisanych tymczasowo przekroczyła 24. Zdaniem Kolegium, powyższe oznacza, że odbycie szkolenia po przekroczeniu limitu 24 punktów nie powoduje zmniejszenia liczby punktów. Kolegium stwierdziło także, iż w sprawie poza sporem jest, że odwołująca posiada uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie prawa jazdy kategorii B oraz że w okresie od 19 października 2012 r. do 4 października 2013 r. otrzymała łącznie liczbę 26 punktów za wielokrotne naruszenie przepisów ruchu drogowego, skutkiem czego Komendant Wojewódzki Policji w [...] wnioskiem z 14 października 2013 r. zwrócił się do Prezydenta Miasta Opola o skierowanie jej na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji. Nie budził również wątpliwości fakt, że w dniu 8 października 2013 r. odwołująca odbyła szkolenie, o którym mowa w art. 130 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym. W związku z powyższym Kolegium argumentowało, że z m.in. z § 8 ust. 6 ww. rozporządzenia z 2012 r. wyraźnie wynika, że nie jest dopuszczalne zmniejszenie liczby punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego na skutek uczestnictwa w szkoleniu w sytuacji, gdy odbycie szkolenia nastąpiło już po przekroczeniu 24 punktów wpisanych do ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego. Zatem, z dobrodziejstwa zmniejszenia liczby punktów karnych w drodze szkolenia obytego na własny koszt może skorzystać wyłącznie kierowca, który przed rozpoczęciem szkolenia dopuścił się naruszeń, za które suma przypisanych mu punktów karnych nie przekroczyła 24. Na poparcie swojego stanowiska Kolegium przywołało orzecznictwo sądowoadministracyjne. Wskazując na powyższe uznało, iż odbycie przez odwołującą się szkolenia w dniu 8 października 2013 r., w sytuacji gdy już 4 października 2013 r. przekroczyła limit 24 punktów wpisanych do ewidencji za naruszenie przepisów ruchu drogowego, stanowiło przesłankę wydania przez organ I instancji zaskarżonej decyzji. Odnosząc się do zarzutów odwołania wskazało, że nie jest uprawnione do dokonywania oceny, czy normy zawarte w rozporządzeniu są zgodne z delegacją ustawową.

Z treścią powyższej decyzji nie zgodziła się S. R. Zarzuciła jej naruszenie art. 130 ust. 3 Prawa o ruchu drogowym poprzez jego błędną wykładnię i uznanie, że odbycie szkolenia, o którym mowa w art. 130 ust. 1 pkt 3 Prawa o ruchu drogowym nie skutkuje zmniejszeniem liczby punktów przypisanych za naruszenie przepisów ruchu drogowego w przypadku wcześniejszego przekroczenia limitu 24 punktów. Domagała się uchylenia zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta Opola, określenia, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana oraz zasądzenia od organu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Ponadto, na zasadzie art. 106 § 3 P.p.s.a. wniosła o dopuszczenie dowodu z pisma Rzecznika Praw Obywatelskich z dnia 31 października 2014 r., kierowanego do Ministra Spraw Wewnętrznych na okoliczność jego treści oraz na zasadzie art. 61 § 2 i 3 P.p.s.a. o wstrzymanie wykonania wydanych w sprawie decyzji z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W uzasadnieniu skargi powtórzyła zarzuty i argumentację przedstawione w piśmie z dnia 15 listopada 2013 r. oraz w odwołaniu od decyzji organu I instancji. W szczególności podniosła, że wydanie decyzji w przedmiocie skierowania na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji, w sytuacji gdy odbyła szkolenie, o którym mowa w art. 130 ust. 3 Prawa o ruchu drogowy, a przepisy obowiązujące nie wprowadzają wyjątku od zasady wyrażonej w tym przepisie, jest sprzeczne z prawem. Dodatkowo zauważyła, iż w orzecznictwie sądowoadministracyjnym dominuje stanowisko, że przepisy ustawy zezwalają jedynie na określenie w rozporządzeniu wykonawczym liczby punktów podlegających odjęciu po odbyciu szkolenia, nie określają zaś okoliczności, w jakich odbycie takiego szkolenia może skutkować zmniejszeniem liczby uzyskanych punktów. Dodała, iż stanowisko to podzielił również Rzecznik Praw Obywatelskich w piśmie z dnia 31 października 2014 r. W ocenie Rzecznika, przepis § 8 ust. 6 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 25 kwietnia 2012 r. jest niezgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji RP, gdyż ustawa Prawo o ruchu drogowym nie upoważniała Ministra Spraw Wewnętrznych do określenia w drodze rozporządzenia przypadków, w których odbycie szkolenia nie skutkuje zmniejszeniem liczby punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego.

Odpowiadając na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu wniosło o oddalenie skargi podtrzymując argumentację, która znalazła się w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Zakres kognicji sądu administracyjnego, stosownie do art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1647), obejmuje kontrolę działalności administracji publicznej i opiera się na kryterium zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Natomiast zgodnie z art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., kontrola, o której mowa obejmuje orzekanie w sprawach skarg m.in. na inne niż decyzje i postanowienia akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Z kolei, po myśli art. 145 § 1 pkt 1 P.p.s.a., uwzględnienie skargi następuje w przypadku naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub innego naruszenia przepisów postępowania, jeśli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy. W przypadku, gdy skarga nie ma uzasadnionych podstaw podlega ona oddaleniu (art. 151 P.p.s.a).

Przeprowadzona w ww. sposób kontrola legalności zaskarżonej decyzji oraz - na zasadzie art. 135 P.p.s.a. - decyzji ją poprzedzającej wykazała, że nie naruszają one prawa.

Przedmiot postępowania stanowiła decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 30 maja 2014 r., którą utrzymano w mocy decyzję Prezydenta Miasta Opola z dnia 19 grudnia 2013 r. o skierowaniu S. R. na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w zakresie prawa jazdy kategorii B, w związku z otrzymaniem przez nią 26 punktów za naruszenia przepisów ruchu drogowego.

Materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia stanowił przepis art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, ze zm. - zwanej dalej ustawą), który zgodnie z art. 139 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. nr 30, poz. 151, ze zm.) obowiązuje do dnia 3 stycznia 2016 r. Art. 114 st. 1 pkt 1 lit. b ustawy stanowi, że kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji podlega osoba posiadająca uprawnienie do kierowania pojazdem, skierowana decyzją starosty na wniosek komendanta wojewódzkiego Policji, w razie przekroczenia 24 punktów otrzymanych na podstawie art. 130 ust. 1. Z powyższego przepisu wynika jednoznacznie, że wprowadza on kategoryczny obowiązek skierowania kierowcy na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w przypadku stwierdzenia, że na skutek dokonanych naruszeń przepisów ruchu drogowego, suma przypisanych za te naruszenia punktów karnych w prowadzonej przez Policję ewidencji przekroczyła 24. Innymi słowy, organ właściwy w sprawie skierowania na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji, w przypadku stwierdzenia przekroczenia przez kierowcę liczby 24 punktów otrzymanych na podstawie art. 130 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, na wniosek komendanta wojewódzkiego Policji, zobowiązany jest skierować osobę uprawnioną do kierowania pojazdem na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji. Decyzja starosty o skierowaniu na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji do kierowania pojazdami, w przypadku wystąpienia przesłanek, o których stanowi art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy ma bowiem w istocie charakter decyzji związanej, co oznacza, że sposób rozstrzygnięcia sprawy nie został pozostawiony uznaniu organu, ale jest determinowany przepisami prawa. Bez zaistnienia zatem okoliczności zamieszczonych w normie art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy,organ nie ma podstaw do zastosowania ww. przepisu.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy wskazać należy, iż skarżąca nie negowała tego, że w okresie od dnia 19 października 2012 r. do dnia 4 października 2013 r. otrzymała łącznie 26 punktów karnych za wielokrotne naruszenie przepisów ruchu drogowego. Poza sporem było także i to, że Komendant Wojewódzki Policji w [...] pismem z dnia 14 października 2013 r., zwrócił się do Prezydenta Miasta Opola o skierowanie skarżącej na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji. W sprawie nie budzi także wątpliwości fakt odbycia przez skarżącą w dniu 8 października 2013 r. szkolenia, o którym mowa w art. 130 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym. W związku z powyższym zasadnym było przyjęcie, a to w świetle treści skargi oraz stanowiska prezentowanego przez skarżącą w toku postępowania administracyjnego, że istota sporu dotyczyła zastosowania i wykładni przepisu art. 130 ust. 3 ustawy oraz § 8 ust. 6 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego (Dz. U. z 2012 r., poz. 488 - dalej jako rozporządzenie), tj. okresu w jakim istnieje możliwość zmniejszenia liczby punktów karnych otrzymanych za naruszenie przepisów ruchu drogowego.

W związku z powyższym wskazać należy, iż art. 130 ust. 1 ustawy przewiduje, że Policja prowadzi ewidencję kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego. Określonemu naruszeniu przypisuje się odpowiednią liczbę punktów w skali od 0 do 10 i wpisuje się do tej ewidencji. Punkty za naruszenie przepisów ruchu drogowego wpisane do ewidencji usuwa się po upływie 1 roku od dnia naruszenia, chyba że przed upływem tego okresu kierowca dopuścił się naruszeń, za które na podstawie prawomocnych rozstrzygnięć przypisana liczba punktów przekroczyłaby 24 punkty (art. 130 ust. 2 tej ustawy). Stosownie do art. 130 ust. 3 ustawy kierowca wpisany do ewidencji, o której mowa w ust. 1, może na własny koszt uczestniczyć w szkoleniu, którego odbycie spowoduje zmniejszenie liczby punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego, przy czym nie dotyczy to kierowcy w okresie 1 roku od dnia wydania po raz pierwszy prawa jazdy. W sprawie koniecznym jest także wskazanie, że § 8 ust. 6 rozporządzenia przewiduje, że odbycie szkolenia nie powoduje zmniejszenia liczby punktów otrzymanych za naruszenia przepisów ruchu drogowego wobec osoby, która przed jego rozpoczęciem dopuściła się naruszeń, za które suma punktów ostatecznych i podlegających wpisowi tymczasowemu przekroczyła lub przekroczyłaby 24.

Zdaniem Sądu, stosując wykładnię językową przepisów art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b, art. 130 ust. 1 - 3 ustawy, jak też wykładnię systemową i celowościową, stwierdzić należy, że w przypadku, gdy kierujący pojazdem w ciągu roku od daty pierwszego wykroczenia uzyska więcej niż 24 punkty i przed upływem roku nie odbędzie szkolenia, o którym mowa w przepisie art. 130 ust. 3 ustawy, nie ma do niego zastosowania art. 130 ust. 3 ustawy. Odbycie bowiem takiego szkolenia po przekroczeniu limitu 24 punktów karnych nie może spowodować cofnięcia faktu, że przez kierującego został przekroczony limit punktów karnych przypisanych mu za naruszenie przepisów ruchu drogowego. W związku z powyższym bez znaczenia dla oceny dopuszczalności i prawidłowości zastosowania przez organy przepisu art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy do ustalonego w sprawie stanu faktycznego jest fakt odbycia przez skarżącą w dniu 8 października 2013 r., czyli przed wydaniem decyzji przez Prezydenta Miasta Opola 19 grudnia 2013 r., szkolenia zmniejszającego liczbę otrzymanych punktów karnych. Znaczenie prawne w sprawie ma to, że skarżąca przed odbyciem szkolenia miała przekroczone 24 punkty karne, a więc nie mogła skorzystać z dobrodziejstwa art. 130 ust. 3 ustawy.

Odnosząc się do stanowiska skarżącej dotyczącego istniejących w orzecznictwie sądowoadministracyjnym rozbieżności co do interpretacji art. 130 ust. 3 i 4 ustawy i § 8 ust. 6 rozporządzenia stwierdzić należy, że mają one znaczenie historyczne i incydentalne. Zgodzić należy się ze skarżącą, że w niektórych wyrokach wskazywano na możliwość przekroczenia delegacji ustawowej zawartej w art. 130 ust. 4 ustawy, a nawet na niezgodność § 8 ust. 6 rozporządzenia z ustawą. Tak w powołanym przez skarżącą wyroku z dnia 14 marca 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 26/12 WSA w Gliwicach). Jednakże, Sąd w składzie orzekającym w niniejszej sprawie, nie podziela stanowiska wyrażonego w powołanym orzeczeniu, wobec jednolitej linii orzeczniczej prezentowanej od 2012 r. w orzecznictwie sądowoadministracyjnym. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 września 2014 r., sygn. akt I OSK 280/13 (por. strona internetowa Centralnej Bazy Orzeczeń Sądów Administracyjnych www.orzeczenia.nsa.gov.pl) stwierdził wręcz, że rozbieżność, która ujawniła sie w wyrokach NSA z dnia 15 lipca 2010 r., sygn. akt I OSK 885/09 oraz z dnia 16 grudnia 2010 r., sygn. Akt I OSK 275/10 ma znaczenie historyczne, a incydentalny pogląd wyrażony w wyroku z dnia 15 lipca 2010 r., wobec utrwalonego w późniejszych orzeczeniach jednolitego stanowiska, utracił znaczenie. W nawiązaniu dp powyższego, Sąd prezentuje stanowisko, że przepis § 8 ust. 6 rozporządzenia realizuje wytyczne ustawodawcy, co do treści aktu oraz kierunku regulacji i mieści się w granicach upoważnienia ustawowego (por. wyroki NSA: z dnia 24 października 2012 r., sygn. akt I OSK 1203/11 oraz z dnia 22 marca 2011 r., sygn. I OSK 723/10 - LEX nr 990279 i powołane tam orzeczenia; wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 22 marca 2011 r., sygn. akt I OSK 723/10; z dnia 6 marca 2013 r., sygn. akt I OSK 1991/11; z dnia 8 sierpnia 2013 r., sygn. akt I OSK 763/12; z dnia 12 lutego 2014 r., sygn. akt I OSK 1690/12 i z dnia 27 marca 2014 r., sygn. akt 2057/12 – dostępne na ww. stronie internetowej). Na gruncie rozpoznawanej sprawy dostrzec również trzeba, że kwestia ewentualnego przekroczenia granic upoważnienia ustawowego przy wydaniu powyższego rozporządzenia nie ma decydującego znaczenia. Odczytanie samych tylko uregulowań ustawy Prawo o ruchu drogowym, tj. powołanych wyżej art. 130 ust. 1, 2 i 3 w kontekście art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b, wskazuje, że po uzyskaniu 24 punktów karnych kierowca powinien podlegać badaniu pod kątem psychologicznych predyspozycji do kierowania pojazdami. Natomiast, aby dobrowolne odbycie przez niego szkolenia mogło spowodować zmniejszenie liczby posiadanych punktów, musi się odbyć przed przekroczeniem dopuszczalnej ilości punktów. Niewątpliwie, szkolenie jest przez kierowców odbywane w celu zmniejszenia liczby punktów, a jego odbycie jest podstawą do usunięcia punktów z ewidencji. W tej samej jednostce redakcyjnej, tj. art. 130 ustawy, poświęconym instytucji ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego i punktów za te naruszenia, ustawodawca zawarł zarówno regulację dotyczącą usuwania punktów z ewidencji po upływie rocznego okresu (ust. 2 ustawy), jak i regulację dotycząca możliwości obniżenia liczby punktów (ust. 3 ustawy). Z uwagi na przyjętą redakcję, przepisów tych nie można interpretować w oderwaniu od siebie, ale we wzajemnej łączności. Jednocześnie ustawodawca wprowadził zasadę, że przekroczenie w ciągu roku określonego limitu wynoszącego – w zależności od daty uzyskania prawa jazdy – 24 punkty albo 20 punktów, skutkuje wszczęciem postępowań administracyjnych mających zweryfikować predyspozycje i kwalifikacje kierowców. Do tych postępowań należy także skierowanie na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji. Unormowanie zawarte w art. 130 ust. 2 ustawy, które uniemożliwia usunięcie punktów z ewidencji w sytuacji przekroczenia w okresie roku ustalonego ich limitu, wpływa na interpretację art. 130 ust. 3 ww. ustawy, dotyczącego zmniejszenia liczby punktów w wyniku odbycia szkolenia.

Reasumując stwierdzić należy, iż zmniejszenie w trybie art. 130 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym, liczby punktów w wyniku odbytego szkolenia może nastąpić tylko i wyłącznie w sytuacji, gdy przed rozpoczęciem takiego szkolenia przypisana kierowcy liczba punktów nie przekroczyła sumy 24; wniosek taki jest niezależny od treści § 8 ust. 6 rozporządzenia z 2012 r. Skoro, jak wynika z okoliczności sprawy, skarżąca w okresie od 19 października 2012 r. do 4 października 2013 r. wielokrotnie naruszała przepisy ustawy Prawo o ruchu drogowym, za co otrzymała łącznie 26 punktów, a szkolenie w zakresie zmniejszenia liczby punktów ukończyła w dniu 8 października 2013 r. - czyli po przekroczeniu sumy 24 punktów, to Prezydent Miasta Opola zobowiązany był do wydania decyzji o skierowaniu strony na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji.

Dodać należy również, że wynikająca z art. 15 K.p.a. zasada dwuinstancyjności postępowania oraz zasada działania organów na podstawie i w granicach prawa (art. 6 K.p.a.) nakłada na organ odwoławczy obowiązek ponownego rozpatrzenia i ocenienia zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz uwzględnienia zaistniałych zmian w zakresie stanu faktycznego, jak i prawnego. Organ odwoławczy nie uchybił powyższym wymogom i dokonał ponownej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego. W zaskarżonej decyzji uwzględnił także zmianę przepisów prawa i dał temu wyraz w uzasadnieniu decyzji odwoławczej.

Wskazać należy także, iż Sąd nie jest uprawniony do brania pod uwagę zasad współżycia społecznego, argumentów natury słusznościowej, czy celowościowej, lecz jest legitymowany wyłącznie do badania legalności aktu administracyjnego, czyli jego zgodności z przepisami prawa materialnego i prawidłowości przyjętej przez organ procedury, która doprowadziła do jego wydania. Przeprowadzona ww. sposób kontrola zaskarżonej decyzji wykazała, że jest ona zgodna z prawem. Tym samym argumenty podnoszone przez skarżącą nie mogły przynieść oczekiwanego przez nią rezultatu.

W sprawie koniecznym jest jeszcze wyjaśnienie z jakich przyczyn Sąd nie rozpatrzył wniosku skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Powyższe spowodowane było zbieżnymi terminami posiedzeń niejawnych oraz rozprawy, zasadą szybkości postępowania oraz brzmieniem przepisu art.61 § 6 P.p.s.a., który stanowi, że wstrzymanie wykonania aktu lub czynności upada w razie wydania przez Sąd orzeczenia kończącego postępowanie w pierwszej instancji.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 151 P.p.s.a. orzeczono jak

w sentencji.