Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Przesłanie abonentom telefonów komórkowych informacji o referendum w sprawie integracji Polski z Unią Europejską nie było przetwarzaniem danych osobowych.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej ze skargi kasacyjnej Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych oraz "P." S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 sierpnia 2004 r. II SA/Wa 521/04 w sprawie ze skargi Piotra Sz. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia 6 lutego 2004 r. (...) w przedmiocie ochrony danych osobowych - oddala skargę kasacyjną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie - po rozpoznaniu skargi Piotra Sz. - wyrokiem z dnia 5 sierpnia 2004 r. II SA/Wa 521/04 uchylił decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia 6 lutego 2004 r. (...) oraz utrzymaną nią w mocy decyzję tego organu z dnia 10 grudnia 2003 r. (...), odmawiającą uwzględnienia wniosku skarżącego o stwierdzenie niezgodności z przepisami o ochronie danych osobowych przetwarzania jego danych osobowych przez operatora telefonii komórkowej "P." S.A. w W., która - działając na zlecenie Kancelarii Prezesa Rady Ministrów - rozpowszechniła wśród abonentów dwie krótkie wiadomości tekstowe dotyczące referendum unijnego.

Sąd uznał, że - przeciwnie niż Główny Inspektor Ochrony Danych Osobowych - w sprawie nie znajdował zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych /Dz.U. 2002 nr 101 poz. 926 ze zm./, gdyż przetwarzanie danych skarżącego, chociaż uzasadnione dobrem publicznym, jednak "do wykonania określonych prawem zadań realizowanych dla dobra publicznego" nie było niezbędne, jak tego wymaga powołany przepis.

W skardze kasacyjnej - wniesionej wspólnie przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych oraz "P." S.A. w W. - zarzucono naruszenie prawa materialnego, tj. art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o ochronie danych osobowych, przez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że przetwarzanie danych skarżącego nie było niezbędne do wykonania określonych prawem zadań realizowanych dla dobra publicznego.

W obszernym uzasadnieniu skargi kasacyjnej przedstawiono, że niezbędności - w rozumieniu powołanego przepisu - dowodzi już potrzeba podjęcia wszelkich działań mających na celu zapewnienie odpowiedniej frekwencji i osiągnięcie wiążącego wyniku referendum, bez potrzeby ponoszenia dodatkowych nakładów na ponowne głosowanie.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną Piotr Sz. wniósł o jej oddalenie powołując się przede wszystkim na swe prawo do ochrony prawnej życia prywatnego /art. 47 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej/.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna ma usprawiedliwioną podstawę, gdyż doszło do naruszenia art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o ochronie danych osobowych, jednak nie przez błędną wykładnię - jak się zarzuca - lecz przez niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że - tak przez wojewódzki sąd administracyjny, jak i organ ochrony danych - przedmiotem sprawy jest przetwarzanie danych w rozumieniu tej ustawy.

Przetwarzaniem jest m.in. udostępnianie danych /art. 7 pkt 2 powołanej ustawy/, lecz o udostępnianiu danych nie może być mowy dlatego, że abonenci - którym operator telefonii komórkowej dostarczył wiadomości tekstowe na zlecenie Kancelarii Prezesa Rady Ministrów - pozostali anonimowi dla zleceniodawcy.

Operator zatem - aby wykonać zlecenie - nie przetwarzał ich danych, lecz tylko wykorzystał dane już uprzednio przetworzone, które legalnie zebrał, utrwalił, opracował i przechowywał, nie naruszył więc przepisów o ochronie danych osobowych; postępowanie zaś operatora - polegające na przesyłaniu abonentom wiadomości niepożądanych - podlega ocenie tylko w świetle postanowień umów abonenckich.

Stanowiska wojewódzkiego sądu administracyjnego, który nie dostrzegł istoty sprawy, nie można podzielić, jednak zaskarżony wyrok, mimo błędnego uzasadnienia, odpowiada prawu, gdyż obydwie wydane w sprawie decyzje należało uchylić, aby organ ochrony danych umorzył bezprzedmiotowe postępowanie.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na mocy art. 184 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.