Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Janusz Zajda po rozpoznaniu w dniu 23 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia U. N.V. w R., H. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 21 kwietnia 2008 r.; sygn. akt VI SA/Wa 1102/07 w zakresie zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie ze skarg U. N.V. w R., H. oraz M. Z., S. Z. "ICE M." – spółki jawnej w C. na decyzję Urzędu Patentowego RP z dnia [...] kwietnia 2007 r.; nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.

Postanowieniem z 21 kwietnia 2008 r. sygn. akt VI SA/Wa 1102/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. zawiesił postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie ze skarg U. N.V. w R., H. oraz M. Z., S. Z. "I. M." - spółki jawnej w C. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z [...] kwietnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd podniósł, że zaskarżoną decyzją Urzędu Patentowego z [...] kwietnia 2007 r. unieważnione zostało prawo z rejestracji znaku towarowego słowno-graficznego S. i.-m. nr [...], udzielonego z pierwszeństwem od [...] września 1999 r. na rzecz M. Z., S. Z. "I. M." - spółka jawna.

Decyzja ta została zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. przez obie zainteresowane strony – U. N.V. oraz I. M. - spółkę jawną. Sąd połączył sprawy w celu ich łącznego rozpoznania, a także rozstrzygnięcia, pod sygnaturą VI SA/Wa 1102/07.

Pismem z 6 kwietnia 2008 r. I. M. – spółka jawna wniosła o zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej p.p.s.a.). Zawieszenie powinno, zdaniem wnioskującej, nastąpić do czasu rozpoznania przez Urząd Patentowy RP wniosków o unieważnienie praw ochronnych na międzynarodowe znaki towarowe: słowny S. nr [...] oraz słowno-graficzny S. nr [...]. Unieważnienie praw ochronnych na znaki towarowe S. prowadziłoby do tego, że postępowanie sądowoadministracyjne stałoby się bezprzedmiotowe. Spółka U. N.V. nie będzie bowiem posiadała interesu prawnego w rozumieniu art. 164 ustawy z 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117; dalej p.w.p.) do żądania unieważnienia prawa ochronnego z rejestracji znaku słowno-graficznego S. i.-m. nr [...].

U. N.V. wniosła o oddalenie wniosku.

Postanowieniem z 21 kwietnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. zawiesił postępowanie sądowe.

Stwierdził, że wniosek o unieważnienie spornego znaku S. został złożony 3 sierpnia 2005 r. przez U. N.V., która to spółka przeciwstawiła spornemu znakowi należące do niej znaki: słowny S. nr [...] z pierwszeństwem [...] lipca 1994 r. oraz słowno-graficzny S. nr [...] z pierwszeństwem [...] listopada 1994 r.

Spółka I. M. złożyła z kolei do Urzędu Patentowego RP wnioski z 20 marca 2008 r. o unieważnienie praw ochronnych udzielonych na rzecz U. N.V.

Sąd podniósł, że w razie uwzględnienia przez organ wniosku I. M. upada rejestracja znaków S., a orzeczenie to ma skutek ex tunc. Skoro zatem wniosek o unieważnienie prawa z rejestracji znaku towarowego słowno-graficznego S. i.-m. bazuje wyłącznie na wcześniejszej rejestracji znaków S., to zachodzą podstawy do zawieszenia niniejszego postępowania administracyjnego.

Zdaniem Sądu bez wpływu na powyższa ocenę pozostaje, że NSA oddalił zażalenie na postanowienie WSA w W. z 15 października 2007 r., którym sąd odmówił zawieszenia postępowania. Poprzedni wniosek był oparty na innej argumentacji - strona powoływała się na postępowania o stwierdzenie wygaśnięcia praw ochronnych na międzynarodowe znaki towarowe S. z powodu ich nieużywania w rozumieniu art. 169 p.w.p., które będą rozpatrywane łącznie z wnioskiem U. N.V. o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy B. i.-m. nr [...].

W zażaleniu na powyższe postanowienie Spółka U. N.V. wniosła o jego uchylenie w całości oraz o zasądzenie kosztów.

Orzeczeniu zarzuciła naruszenie lub błędne zastosowanie:

- art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, ze względu na zawieszenie postępowania w sytuacji, gdy brak było przesłanek ku temu;

- art. 7 p.p.s.a. poprzez jego niezastosowanie w sprawie, jako że wszelkie okoliczności sprawy wskazują niewątpliwie na to, że (I) I.-M. po raz kolejny zmierza do przewlekania sprawy, a (II) złożony przez I.-M. wniosek o unieważnienie znaków U. jest w całości bezpodstawny, co wynika nawet z pobieżnego zapoznania się z tym wnioskiem, czego skutkiem było naruszenie przez Sąd zasady i prawa U. do szybkiego i efektywnego postępowania;

- art. 114 § 1 p.p.s.a. poprzez jego niezastosowanie w sprawie, jako że na obecnym etapie sprawa jest już dostatecznie wyjaśniona, więc Sąd winien zamknąć rozprawę i wydać wyrok kończący postępowanie;

- art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w sprawie, gdyż w razie braku zawieszenia postępowania w niniejszej sprawie nie zachodzi ryzyko skutecznego wznowienia postępowania w sprawie w oparciu o rozstrzygnięcie spraw Sp. [...] i Sp. [...] w sprawie unieważnienia praw ochronnych na znaki towarowe;

- art. 141 § 4 p.p.s.a. w zw. z art. 166 p.p.s.a. poprzez brak prawidłowego uzasadnienia motywów, jakimi kierował się Sąd, uznając za celowe zawieszenie postępowania na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie jest zasadne.

Zgodnie z art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej p.p.s.a.), sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym.

Zależność taka oznacza, że związek między postępowaniami, o których mowa w powołanym wyżej przepisie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a., powinien być realny, faktyczny, a związek bezpośredni.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego przesłanki, o których mowa w art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a., nie zachodzą w niniejszej sprawie. Należy wskazać, że takie stanowisko NSA zajął już w rodzajowo podobnej sprawie (postanowienie z 6 marca 2008 r., sygn. akt II GZ 30/08), dotyczącej tej samej decyzji administracyjnej w sporze między tymi samymi stronami. Sąd ten stwierdził, że postępowania prowadzone przed Urzędem Patentowym RP w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia praw ochronnych na znaki: słowny i słowno-graficzny S., nie mogą zostać uznane za przesłankę uzasadniającą zawieszenie postępowania ze skarg na decyzję Urzędu Patentowego RP w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na słowno-graficzny znak towarowy S. Rozstrzygnięcia podjęte w tych sprawach nie mają bowiem bezpośredniego wpływu na wynik toczącego się postępowania w sprawie niniejszej. Naczelny Sąd Administracyjny orzekający w niniejszej sprawie podziela powyższy pogląd.

Wnosząca zażalenie Spółka słusznie podniosła, że we wniosku o zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego I. M. wskazała przede wszystkim na wadliwość rejestracji znaku S. w odniesieniu do przysługujących innym podmiotom praw ze znaków, w jej ocenie, podobnych. Powoływanie się na pierwszeństwo w rejestracji cudzych znaków wyklucza jednak, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, powoływanie się na interes prawny w rozumieniu art. 164 ustawy z 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117; dalej p.w.p.). Pojęcie interesu prawnego definiowane jest jako posiadanie przez stronę uprawnienia do żądania czynności organu, uprawnienia o charakterze indywidualnym i prawem chronionego. W sytuacji gdy strona powołuje się na cudze prawo, można mówić jedynie o wykazywaniu przez nią interesu faktycznego w sprawie.

Sąd I instancji nie przedstawił natomiast argumentów wykraczających ponad ww., mimo że jako działający z urzędu był zobligowany do przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, czy zachodzą przesłanki do zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego, niezależnie od wskazań zawartych we wniosku strony. Istotne jest bowiem, że brak byłoby w sprawie podstaw do wznowienia zarówno postępowania administracyjnego, jak i postępowania sądowoadministracyjnego. Z protokołu rozprawy (k. 422-423 akt sądowych) wynika, że Spółka I. M. powołuje się na podstawę z art. 145 § 1 pkt 8 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli decyzja została wydana w oparciu o inną decyzję lub orzeczenie sądu, które zostały następnie uchylone lub zmienione. "W oparciu o" oznacza, że rozstrzygniecie sądu lub innego organu wchodziło w skład szeroko rozumianej podstawy prawnej. Jest czym innym niż zagadnienie wstępne, wskazane w pkt 7 ww. przepisu.

W niniejszej sprawie nie zachodzi sytuacja, gdy zawieszenie postępowania sądowego następuje ze względu na toczące się postępowanie administracyjne, wskutek którego może zostać unieważniona decyzja będąca podstawą wydania spornej decyzji. Są to bowiem rozstrzygnięcia niezależne od siebie, zapadłe w indywidualnych sprawach, dotyczące różnych podmiotów (U. N.V. i I. M.) i przedmiotów (znak towarowy S. i S.). Ocena legalności każdego z nich musi brać pod uwagę stan prawny i faktyczny istniejący w dacie wydania decyzji.

Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że Sąd I instancji nie miał wystarczających podstaw do zawieszenia postępowania i na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.