drukuj    zapisz    Powrót do listy

6124 Uprawnienia zawodowe w dziedzinie geodezji i kartografii, Uprawnienia do wykonywania zawodu Geodezja i kartografia, Główny Geodeta Kraju, Uchylono decyzję I i II instancji, IV SA/Wa 131/12 - Wyrok WSA w Warszawie z 2012-04-26, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

IV SA/Wa 131/12 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2012-04-26 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2012-01-23
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Agnieszka Łąpieś-Rosińska /sprawozdawca/
Agnieszka Wójcik
Marian Wolanin /przewodniczący/
Symbol z opisem
6124 Uprawnienia zawodowe w dziedzinie geodezji i kartografii
Hasła tematyczne
Uprawnienia do wykonywania zawodu
Geodezja i kartografia
Skarżony organ
Główny Geodeta Kraju
Treść wyniku
Uchylono decyzję I i II instancji
Powołane przepisy
Dz.U. 2000 nr 100 poz 1086 art. 42 ust. 3, art. 46
Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marian Wolanin, Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska (spr.), Sędzia WSA Agnieszka Wójcik, Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi A. W. na decyzję Głównego Geodety Kraju z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie uprawnień zawodowych 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Głównego Geodety Kraju z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Głównego Geodety Kraju na rzecz skarżącego A. W. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] czerwca 2011 r. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w O. wystąpił do Głównego Geodety Kraju o zastosowanie sankcji dyscyplinarnych wobec A.W. uprawnionego do wykonywania samodzielnych funkcji w dziedzinie geodezji i kartografii.

Po szczegółowym zapoznaniu się z treścią przesłanego wniosku o ukaranie A.W. oraz całym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, Główny Geodeta Kraju uznał w/w wniosek za zasadny i pismem z dnia [...] czerwca 2011 r. wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie naruszenia przez A. W. art. 42 ust. 3 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne.

W ramach prowadzonego postępowania wyjaśniającego Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w O. stwierdził liczne nieprawidłowości związane z wykonywaniem pracy geodezyjnej przez geodetę A.W., obejmującej podział nieruchomości oznaczonej w operacie ewidencji gruntów i budynków nr [...] i [...]k.m. 2 obręb [...] gm. T.

Pismem z dnia [...] lipca 2011 r. A.W. przedstawił swoje stanowisko w przedmiocie zarzutów podnoszonych w w/w wniosku.

Decyzją z dnia z dnia [...] sierpnia 2011 r. Główny Geodeta Kraju udzielił geodecie A.W. nagany z wpisem do centralnego rejestru osób posiadających uprawnienia zawodowe.

A.W. reprezentowany przez adwokata P.M. złożył do Głównego Geodety Kraju wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Skarżący zarzucił decyzji organu naruszenie prawa materialnego tj. art. 46 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 32, art. 42 ust. 3 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, § 6 ust. 5, § 14 pkt 2 rozporządzenia w sprawie sposobu i trybu dokonywania podziałów nieruchomości oraz naruszenie norm prawa procesowego tj. art. 7, art. 77 § 1 k,p.a.

Decyzją z dnia [...] listopada 2011 r. Główny Geodeta Kraju działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 art. 46 ust. 1 pkt 2, ust. 2 w związku z k.p.a. i art. 42 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.) orzekł o utrzymaniu w mocy własnej decyzji z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] o udzieleniu nagany z wpisem do centralnego rejestru osób posiadających uprawnienia zawodowe geodecie uprawnionemu A.W. posiadającemu świadectwo uprawnień zawodowych nr [...].

W uzasadnieniu decyzji organ odniósł się do zarzutów podniesionych we wniosku

o ponowne rozpatrzenie sprawy. W zakresie zarzutu naruszenia przez geodetę przepisu art. 32 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz § 6 ust. 5 rozporządzenia w sprawie sposobu i trybu dokonywania podziałów nieruchomości Główny Geodeta Kraju stwierdził, że zgodnie z tymi przepisami obowiązuje bezwzględna zasada zawiadamiania stron do stawienia się na gruncie za zwrotnym poświadczeniem odbioru, nie później niż 7 dni przed wyznaczonym terminem. Zgodnie z w/w przepisami, zawiadomienie winno nie tylko zostać wysłane za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, lecz również zawierać odpowiednią treść, informującą właściciela o przysługujących mu prawach. Operat sporządzony przez A.W. w ramach pracy geodezyjnej objętej zgłoszeniem [...]nie zawierał takiego zawiadomienia. Postawiono więc geodecie zarzut niestaranności wykonywania pracy geodezyjnej, co nie jest równoznaczne z zarzutem nie dokonania zawiadomienia strony, co stwierdza skarżący we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia [...] września 2011 r. Wobec powyższego nie można przyjąć stanowiska geodety, że telefoniczne zawiadamianie stron jest zgodne z przepisami prawa.

Odnośnie zarzutu naruszenia § 14 pkt 2 rozporządzenia w sprawie sposobu i trybu dokonywania podziałów nieruchomości organ wskazał, iż zdaniem geodety skoro właściciel nieruchomości nie wnosi o dokonanie stabilizacji punktów granicznych

I sporządzenia protokołu granicznego, nie ma potrzeby składania przez niego żadnego wniosku. Organ zgodził się z powyższym twierdzeniem, jednakże geodeta w sprawozdaniu technicznym wyraźnie wskazał, że na podstawie wniosku właściciela nieruchomości – M.M. nie stabilizowano punktów granicznych i nie sporządzono protokołu granicznego. Tymczasem operat pomiarowy obejmujący przedmiotową pracę geodezyjną nie zawiera takiego wniosku. Wobec powyższego należy stwierdzić, że w dokumentacji technicznej wskazano błędne informacje, a powyższe tłumaczenia geodety są sprzeczne z zapisem umieszczonym w sprawozdaniu technicznym.

Odnosząc się do zarzutów natury proceduralnej tj. naruszenia art. 7 oraz art. 77 § 1 k.p.a., zdaniem Głównego Geodety Kraju materiał dowodowy został zgromadzony i rozpatrzony w sposób wyczerpujący. Świadczyć o tym może szczegółowe wyjaśnienie stanu faktycznego, m.in. poprzez dokumentację zebraną w trakcie postępowania wyjaśniającego, a także dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego opisaną w uzasadnieniu do decyzji.

Wobec powyższego Główny Geodeta Kraju wskazał, iż stosownie do treści art. 42 ust. 3 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne osoby wykonujące samodzielne funkcje w dziedzinie geodezji i kartografii są obowiązane wykonywać swoje zadania z należytą starannością zgodnie z zasadami współczesnej wiedzy technicznej i obowiązującymi przepisami prawa. Postępowanie geodety uprawnionego A.W. świadczy o tym, iż nie wykonuje swoich zadań z należytą starannością i zgodnie z obowiązującymi standardami technicznymi. Ze zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności wyczerpująco przedstawionego przez Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w O. stanu faktycznego i załączonych dokumentów potwierdzających jego ustalenia jednoznacznie wynika, iż A.W. wykonując omawianą pracę geodezyjną nie dopełnił obowiązku wynikającego z art. 42 ust. 3 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne.

Organ wskazał, iż winien podać przesłanki, jakimi kieruje się przy wyborze rodzaju kary, mając na uwadze stopień zawinienia sprawcy oraz rodzaj i charakter naruszenia. W tym bowiem zakresie działa w granicach uznania administracyjnego. W przypadku kwestionowania należytej staranności geodety należy wskazać, na czym owa staranność winna polegać i dlaczego nie została bez wątpienia nie dochował należytej staranności. Organ wskazał, iż we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia [...] września 2011 r. skierowanym do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w O., geodeta swoje postępowanie w związku z telefonicznym zawiadomieniem stron do stawienia się na gruncie usprawiedliwiał tym, że nie jest celem ustawodawcy aby dokonano formalnej czynności zawiadomienia listem poleconym (...), ale aby umożliwić stronie faktyczny udział w miejscu dokonania czynności. Przepisy jednak wyraźnie określają, że wezwanie do stawienia się na gruncie doręcza się stronom za zwrotnym poświadczeniem odbioru, nie później niż 7 dni przed wyznaczonym terminem.

Organ prowadzący postępowanie był także zobowiązany rozważyć, jaki stopień zawinienia charakteryzuje działanie ukaranego (wina umyślna, nieumyślna), rodzaj winy bowiem zawsze ma znaczenie przy wyborze kary. Podstawę prawną rozstrzygnięcia Głównego Geodety Kraju stanowił art. 46 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Przepis ten wymienia katalog kar dyscyplinujących, które mogą być nałożone na osoby posiadające uprawnienia zawodowe w dziedzinie geodezji i kartografii. Aby kara mogła być nałożona koniecznym jest wykazanie, iż doszło do naruszenia wymogów art. 42 ust. 3 tej ustawy z winy podmiotu posiadającego takie uprawnienia. Niemniej jednak organ winien podać przesłanki, jakimi kierował się przy wyborze rodzaju kary, mając na uwadze stopień zawinienia sprawcy oraz rodzaj i charakter naruszenia.

Organ stwierdził, iż naruszenia są wynikiem niedbalstwa geodety. A.W. naruszył przepisy prawa m.in. art. 32 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, § 6 ust. 5 rozporządzenia w sprawie sposobu trybu dokonywania podziału nieruchomości, poprzez niedopełnienie obowiązków, które nakładają na osobę posiadającą uprawnienia zawodowe w/w regulacje.

Poprzez uzyskanie uprawnień geodeta może wykonywać samodzielne funkcje w dziedzinie geodezji i kartografii, tj. m. in. kierować pracami geodezyjnymi i kartograficznymi, wykonywać czynności rzeczoznawcy, pełnić funkcje inspektora nadzoru. Realizowanie takich zadań wiąże się z dużą odpowiedzialnością. Niewątpliwie każdego geodetę uprawnionego, także A.W. należy traktować jako podmiot profesjonalny, od którego można wymagać szczególnej staranności w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej przejawiającej się w znajomości przepisów prawa, a także ich stosowaniu w praktyce. Zatem A.W. jako geodeta uprawniony powinien był wiedzieć, jakie konsekwencje grożą.za nienależyte, niestaranne i niezgodne z obowiązującymi przepisami prawa wykonywanie prac geodezyjnych.

Główny Geodeta Kraju doszedł od przekonania, iż w rozpatrywanej obecnie sprawie charakter i ciężar stwierdzonych naruszeń uzasadniają udzielenie geodecie kary nagany z wpisem do centralnego rejestru osób posiadających uprawnienia zawodowe. W ocenie Głównego Geodety Kraju orzeczona kara jest adekwatna wobec stwierdzonych naruszeń. Pierwsza z katalogu kar zawartych w art. 46 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne byłaby niewspółmierną w przypadku w/w uchybień.

Pismem z dnia [...] grudnia 2011r. A.W. r. reprezentowany przez pełnomocnika adwokata A.A. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Głównego Geodety Kraju. Zaskarżonej decyzji zarzucił: 1. naruszenie prawa procesowego, a to art. 40 §2 k.p.a., poprzez doręczenie pisma [...]Urzędu Wojewódzkiego z dnia [...] października 2011 r. - stanowiącego odpowiedź na wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy - bezpośrednio Skarżącemu z pominięciem jego prawidłowo ustanowionego pełnomocnika, co uznać należy za rażące naruszenie prawa, 2. naruszenie prawa procesowego, a to art. 7 k.p.a. w zw. z art. 77 k.p.a. poprzez nie podjęcie wszelkich czynności mających na celu dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego, w szczególności nie dołączenie do materiału dowodowego potwierdzeń odbioru przesłanych do stron postępowania w ramach pracy geodezyjnej prowadzonej przez skarżącego A.W., obejmującej podział nieruchomości oznaczonej w operacie ewidencji gruntów i budynków jako działka nr [...]k.m.2 obręb [...] gm. T., a znajdujących się w Starostwie Powiatowym w O. pod numerem [...], jak również postanowienia o wszczęciu postępowania [...] z dnia [...] lipca 1998r. Urzędu Rejonowego w O. oraz decyzji rozgraniczeniowej zatwierdzającej rozgraniczenie działki nr [...] z dnia [...] lipca 1998r. Urzędu Rejonowego w O., znajdujących się w Starostwie Powiatowym w O. pod numerem [...], będących dokumentami prawnymi, na których bazował skarżący w ramach wykonania swojej pracy,

2. naruszenie prawa procesowego, a to art. 7 k.p.a. w zw. z art. 77 k.p.a. poprzez nie podjęcie wszelkich czynności mających na celu dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego, w szczególności nie przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność poprawności i staranności wykonanego przez skarżącego szkicu zawierającego nowo projektowane działki i poczynienie dowolnych - w ocenie skarżącego - ustaleń w tym zakresie poprzez stwierdzenie, że w sporządzeniu szkicu widoczny jest brak należytej staranności, podczas gdy szkic ten został sporządzony z należytą starannością, zgodnie z wzorem nr [...] do instrukcji G-5 (w załączeniu), a ponadto w dniu [...] stycznia 2007r. szkic polowy złożony został przez skarżącego w Powiatowym Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej i po kontroli operatu został on przyjęty do zasobu geodezyjnego, bez żadnych zastrzeżeń, naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 32 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2004 r, w sprawie sposobu i trybu dokonywania podziałów nieruchomości poprzez błędne przyjęcie, że skarżący A.W. nie powiadomił stron o dokonywanej czynności za pomocą przesyłki poleconej, podczas gdy skarżący dysponuje kopiami potwierdzeń odbioru przesłanych do stron postępowania w ramach pracy geodezyjnej prowadzonej przez skarżącego, co niewątpliwie świadczy o prawidłowym zawiadomieniu stron przez skarżącego, 5. naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 42 § 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne poprzez nieuzasadnione przyjęcie, że skarżący A.W. nie działał z zachowaniem zasad należytej staranności, jak również dokonywał czynności wbrew obowiązującym przepisom prawa, podczas gdy zachowanie skarżącego opierało się w pełni na obowiązujących przepisach prawa, w tym na wytycznych w/s podziału nieruchomości, wznowienia znaków granicznych, rozgraniczenia nieruchomości, jak również na dokumentach prawnych w postaci postanowienia o wszczęciu postępowania [...]z dnia [...] lipca 1998r. Urzędu Rejonowego w O. oraz decyzji rozgraniczeniowej zatwierdzającej rozgraniczenie działki nr [...] z dnia [...] lipca 1998r. Urzędu Rejonowego w O., znajdujących się w Starostwie Powiatowym w O. pod numerem [...].

W uzasadnieniu strona skarżąca rozwinęła powyższe zarzuty wnosząc ponadto o przeprowadzenie na podstawie art. 106 § 3 p.p.s.a. uzupełniających dowodów z dokumentów wymienionych w skardze, którego Sąd nie uwzględnił.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej, przy czym w świetle przepisu § 2 powołanego artykułu, kontrola ta jest sprawowana pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Ponadto, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi tekst jednolity Dz. U. z 2012r. poz. 270 zwanej dalej p. p. s. a.).

Oceniając wydane w sprawie decyzje w oparciu o powyższe kryteria Sąd rozpoznający niniejszą sprawę doszedł do przekonania, że zarówno zaskarżona decyzja jak i decyzja z dnia [...] sierpnia 2011 r. - naruszają przepisy postępowania, co mogło mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia. W ocenie Sądu w niniejszej sprawie organ administracji nie zebrał i nie rozpatrzył w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego do czego zobowiązany jest na podstawie art. 7 i 77 k.p.a., nie wykazując należytej dbałości o dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy. Zebrane natomiast w sprawie dowody ocenił z naruszeniem zasady zawartej w art. 80 k.p.a. tj. swobodnej oceny dowodów. W konsekwencji uzasadnienia wydanych decyzji nie spełniają wymogów określonych w art.107 § 3 k.p.a.

Stosownie do treści art. 42 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086 z późn. zm.) osoby wykonujące samodzielne funkcje w dziedzinie geodezji i kartografii są obowiązane wykonywać swoje zadania z należytą starannością, zgodnie z zasadami współczesnej wiedzy technicznej i obowiązującymi przepisami prawa. Jak stanowi przepis art. 46 ust. 1 cyt. wyżej ustawy osobom, o których mowa w art. 42 (geodetom uprawnionym), które ze swojej winy naruszyły przepisy art. 42 ust. 3 można udzielić upomnienia, nagany z wpisem do centralnego rejestru osób posiadających uprawnienia zawodowe, zawiesić wykonywanie uprawnień zawodowych na okres od 6 miesięcy do jednego roku, zawiesić wykonywanie uprawnień do czasu ponownego złożenia egzaminu z wynikiem pozytywnym, a w końcu odebrać uprawnienia zawodowe z możliwością ubiegania się o ponowne ich uzyskanie po upływie 3 lat od dnia odebrania.

Wymieniony przepis zawiera zamknięty katalog kar dyscyplinarnych, jaki może w drodze decyzji administracyjnej zastosować Główny Geodeta Kraju na wniosek Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego (ust. 2 art. 46). Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że tego rodzaju decyzje podejmowane są w ramach uznania administracyjnego. W literaturze przedmiotu i orzecznictwie przyjmuje się, że decyzje administracyjne oparte na uznaniu wymagają od organu dokładnego podania w uzasadnieniu motywów podjętego rozstrzygnięcia. Przed wydaniem natomiast rozstrzygnięcia stosownie do art. 7 k.p.a. i art. 77 § 1 k.p.a. organ administracji ma obowiązek wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności istotnych dla sprawy.

Oznacza to, że w postępowaniach toczących się w oparciu o art. 46 ust. 1 ustawy organ ma obowiązek ustalić bezspornie stan faktyczny sprawy i dokonać subsumcji tego stanu faktycznego do normy prawa materialnego przewidującego określoną sankcję. Sąd zauważa pewne podobieństwo w mechanizmach rządzących postępowaniami dyscyplinarnymi do postępowań karnych opartych na normach prawa karnego materialnego, które przejawiają się obowiązkiem w pierwszej kolejności ustalenia stanu faktycznego, a następnie z reguły przypisaniem sankcji za naruszenie normy w granicach przewidzianych przez prawo. W sprawach tych zatem znaczenie będzie miał stopień zawinienia sprawcy czynu (vide wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 lipca 2005r. sygn. akt IV SA/Wa 316/05). Nie oznacza to, że decyzja o nałożeniu kary dyscyplinarnej traci w ten sposób charakter decyzji uznaniowej. Przepis art. 46 ust. 1 ustawy przewiduje bowiem, że Główny Geodeta Kraju może nałożyć na geodetę wymienione po kolei sankcje, których gradacja jest widoczna i nie pozostawia wątpliwości, że kara wymierzona zaskarżoną decyzją ma charakter najostrzejszy. Jednocześnie popełnienie przez geodetę przewinienia nie wiąże się automatycznie z koniecznością jego ukarania. Główny Geodeta Kraju może odstąpić od wymierzenia takiej kary, jeżeli w ramach uznania administracyjnego dojdzie do przekonania, iż istnieją okoliczności pozwalające na takie rozstrzygnięcie, za wyjątkiem przewinień określonych w art. 43 ust. 3 (vide wyrok WSA z dnia 6 grudnia 2007r. sygn. akt IV SA/Wa 2153/07).

Rolą zatem organu w tego rodzaju postępowaniach jest wykazanie, że doszło do przewinienia, obwiniony nie był poprzednio karany za te same czyny, a w końcu wykazanie, że stopień zawinienia i dotychczasowy przebieg działalności geodety uzasadniają zastosowaną sankcję.

W niniejszej sprawie Główny Geodeta Kraju po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego orzekł o udzieleniu skarżącemu nagany z wpisem do centralnego rejestru osób posiadających uprawnienia zawodowe. W ocenie organu w trakcie wykonywania pracy geodezyjnej przez skarżącego geodetę A.W., obejmującej podział nieruchomości oznaczonej w operacie ewidencji gruntów i budynków nr [...] i [...] k.m.2 obręb [...] gm. T., doszło do następujących uchybień :

1. bezkrytycznego przyjęcia współrzędnych punktów granicznych, oznaczonych na szkicu nr [...] i [...], bez dokonania pomiaru kontrolnego pomimo występowania znaczących rozbieżności w danych pozyskanych z ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej. W operacie pomiarowym znajduje się jedynie dziennik wyznaczenia położenia istniejących punktów granicznych (nr 13, 19, 18, 17, 16, 15, 25, 3, 4, 26, 5, 14) w oparciu o posiadane współrzędne z pomiaru objętego zgłoszeniem [...];

2. naruszenia § 6 ust. 5 rozporządzenia w sprawie sposobu i trybu dokonywania podziałów nieruchomości, wskazującego na sposób zawiadomienia o czynnościach przyjęcia granic. Operat pomiarowy nie zawiera bowiem zawiadomienia stron sporządzonego zgodnie z obowiązującymi przepisami w tym zakresie;

3. braku należytej staranności sporządzenia szkicu zawierającego nowo projektowane działki. Szkic sporządzony w dniu [...] stycznia 2007 r. nie zawiera jednoznacznych danych wyznaczających położenie punktów granicznych oznaczonych numerami 30, 49, 31, 50. Przedstawione miary nie wskazują, czy są to punkty położone na prostej pomiędzy punktami przyjętymi jako granice działki podlegającej podziałowi.

4. braku zastosowania się do punktu 6 wytycznych Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w O. wskazującego na konieczność określenia współrzędnych nowych punktów granicznych leżących na granicach istniejących z obliczeń punktów na prostej oraz na przyjęciu obliczeń wykonanych innymi metodami jako obliczeń kontrolnych.

W ocenie Sądu okoliczności te nie zostały wyjaśnione w sposób jednoznaczny umożliwiający na dzień dzisiejszy orzeczenie w przedmiocie udzielenia kary dyscyplinarnej.

W pierwszej kolejności zgodzić należy się ze skarżącym, że nie zostało bezspornie wykazane naruszenie przez stronę art. 32 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 20.04 r. w sprawie sposobu i trybu dokonywania podziałów nieruchomości. Organ przyjął, iż skarżący A.W. nie powiadomił stron o dokonywanej czynności za pomocą przesyłki poleconej, podczas gdy skarżący dołączył do skargi kopie potwierdzeń odbioru zawiadomień przesłanych do stron postępowania w ramach pracy geodezyjnej prowadzonej przez skarżącego. Organ nie poczynił w tym zakresie jakichkolwiek ustaleń, opierając się wyłącznie na twierdzeniu skarżącego, iż możliwe że strony zawiadamiane były telefonicznie.

W dalszej kolejności niezrozumiały wydaje się zarzut organu leżący u podstaw nałożenia wspomnianej kary, naruszenia § 14 pkt 2 rozporządzenia w sprawie sposobu

i trybu dokonywania podziałów nieruchomości. Skarżący wyjaśnił w toku postępowania, iż skoro właściciel nieruchomości nie wnosił o dokonanie stabilizacji punktów granicznych i sporządzenia protokołu granicznego, nie było potrzeby składania przez niego żadnego wniosku. Mimo, iż organ zgodził się z powyższym twierdzeniem, to uznał że do naruszenia przepisu doszło albowiem geodeta w sprawozdaniu technicznym wyraźnie wskazał, że na podstawie wniosku właściciela nieruchomości – M.M. nie stabilizowano punktów granicznych i nie sporządzono protokołu granicznego. Skoro operat pomiarowy obejmujący przedmiotową pracę geodezyjną nie zawiera takiego wniosku, to w dokumentacji technicznej wskazano błędne informacje. W ocenie Sądu wobec treści powołanego przepisu nie można mówić o naruszeniu przez skarżącego prawa.

W ocenie Sądu za zasadne uznać również należy zarzuty naruszenia prawa procesowego tj. art. 7 k.p.a. w zw. z art. 77 k.p.a. poprzez nie podjęcie wszelkich czynności mających na celu dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego, na okoliczność poprawności i staranności wykonanego przez skarżącego szkicu zawierającego nowo projektowane działki. Skarżący podnosił we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, iż szkic ten został sporządzony z należytą starannością, zgodnie z wzorem nr [...] do instrukcji G-5 (w załączeniu), a ponadto w dniu [...] stycznia 2007r. szkic polowy złożony został przez skarżącego w Powiatowym Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej i po kontroli operatu został on przyjęty do zasobu geodezyjnego, bez żadnych zastrzeżeń. Do argumentacji organ nie odniósł się w zaskarżonej decyzji.

Zdaniem Sądu w przypadku udzielenia kary administracyjnej zawinienie musi być obiektywne i nie budzące wątpliwości. W ocenie Sadu niezrozumiałe jest, iż poszczególne organy oceniając tę samą dokumentację dokonują odmiennej jej oceny. Bezspornie przedmiotowy operat przyjęty został do zasobu do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego jako prawidłowy.

Podkreślenia wymaga, iż opracowanie przyjęte do zasobu korzysta z mocy dowodowej dokumentu urzędowego (art. 76 § 1 kpa). Niedopuszczalna jest sytuacja, w której na potrzeby postępowania dyscyplinarnego opracowanie przyjęte do zasobu uznane zostało za nieprawidłowe, w kwestiach istotnych przy czym równocześnie nadal pozostaje w zasobie ze wszystkimi konsekwencjami prawnymi tego stanu (stanowi podstawę do ujawniania danych w ewidencji gruntów i budynków czy sporządzania kolejnych prac geodezyjnych i kartograficznych).

Biorąc pod uwagę, iż wydanie decyzji administracyjnej o wymierzeniu kary administracyjnej jest bardzo dolegliwą karą uznać należy, iż obowiązkiem organu rozpatrującego sprawę jest nie budzące wątpliwości ustalenie istnienia bądź nieistnienia przesłanek do jej orzeczenia. Obowiązek ten wynika z zasady dążenia do prawdy obiektywnej określonej w art. 7 k.p.a., tj. organy administracji publicznej powinny podejmować wszelkie działania niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy i w tym celu obowiązane są w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy (art. 77 § 1 k.p.a.), a następnie ocenić czy dana okoliczność została

udowodniona. Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 80 k.p.a organ administracji ocenia na

podstawie całokształtu materiału dowodowego, czy dana okoliczność została

udowodniona. Przepis ten wyraża równocześnie zasadę prawdy obiektywnej jak też zasadę swobodnej oceny dowodów. Organ prowadzący postępowanie musi dążyć do ustalenia prawdy materialnej i według swej wiedzy, doświadczenia oraz wewnętrznego przekonania ocenić wartość dowodową poszczególnych środków dowodowych.

Mając na uwadze powyższe Sąd doszedł do przekonania, że sprawa wymaga ponownej szczegółowej analizy we wskazanym wyżej kierunku, sąd administracyjny nie czyni bowiem własnych ustaleń w sprawie, a jedynie ocenia zaskarżony akt pod względem jego zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi. Taka kontrola jest jednak możliwa tylko w warunkach wyczerpujących istotę zagadnień ustaleń faktycznych i prawnych dokonanych przez organ administracyjny rozstrzygający sprawę, których w niniejszej sprawie nie poczyniono.

Dlatego też Sąd działając na podstawie art. 145 § 1 pkt c) p. p. s. a. orzekł jak w sentencji. Na podstawie art. 152 orzekł o niewykonywaniu uchylonej decyzji do czasu uprawomocnienia się wyroku. O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 powołanej oraz § 18 ust.1 pkt 1 lit. c Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 02.163.1348 z późn. zm.).



Powered by SoftProdukt