Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Bożena Walentynowicz po rozpoznaniu w dniu 29 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 czerwca 2010 r., sygn. akt II SA/Kr 258/10 odmawiające przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitego zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi Z. D. na postanowienie M. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z [...] listopada 2009 r. znak [...] w przedmiocie oddalenia zarzutu na prowadzone postępowanie egzekucyjne postanawia: oddalić zażalenie.

Po rozpoznaniu sprzeciwu od postanowienia referendarza zaskarżonym postanowieniem z dnia 30 czerwca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w pkt I. zwolnił skarżącą Z. D. od wpisu sądowego od złożonej skargi w ½ części, a w pkt II. oddalił wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych w pozostałej części w sprawie z jej skargi na postanowienie M. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z [...] listopada 2009 r. znak [...] w przedmiocie oddalenia zarzutu na prowadzone postępowanie egzekucyjne.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że skarżąca nie wykazała, iż majątek który posiada, a więc nieruchomość rolna o powierzchni 2,96 ha oraz dochody przez nią uzyskiwane nie pozwalają na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania. Sąd I instancji wskazał, że z oświadczenia skarżącej wynika, iż prowadzi gospodarstwo domowe z 25-letnim synem oraz 23-letnią córką – niepracującymi studentami. Dochód rodziny stanowi kwota 2.685,93 zł, na którą składa się miesięczne wynagrodzenie skarżącej w wysokości 2.168,40 zł brutto, a także kwota stałych dopłat z ARMiR w wysokości 6.210,32 zł rocznie. Wydatki natomiast oscylują w granicach kwoty 700 zł miesięcznie z tytułu opłat za energię, wodę, opał, telefon oraz najem siły roboczej i maszyn, pozostała kwota natomiast wydatkowana jest na koszty utrzymania i wyżywienia rodziny. W ocenie Sądu I instancji w związku z sytuacją majątkową skarżącej opisaną powyżej, wygospodarowanie kwoty w wysokości ½ należnego w niniejszej sprawie wpisu, a więc 50 złotych, nie będzie stanowić dla skarżącej obciążenia poprzez które utrzymanie jej samej i rodziny dozna uszczerbku. Sąd I instancji wskazał także, że podnoszony przez skarżącą zarzut koniecznego utrzymania dwojga dorosłych dzieci jest chybiony z uwagi na fakt, iż dzieci te studiują zaocznie, co nie wyklucza podjęcia przez nie pracy zarobkowej.

W zażaleniu na pkt II. postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skarżąca wskazała, że nie została zwolniona z kosztów sądowych nawet częściowo. Jednocześnie skarżąca złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym dotyczącym ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika z urzędu, załączając do zażalenia formularz PPF.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Celem instytucji prawa pomocy jest zapewnienie realnego prawa do sądu stronie, która nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania. Stosownie do art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej ppsa, przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Natomiast przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym może mieć miejsce gdy ubiegający się o nie wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego (art. 246 § 1 pkt 2 ppsa).

Rozpoznając niniejsze zażalenie, w pierwszej kolejności podkreślić należy, że w zaskarżonym postanowieniu Wojewódzki Sąd Administracyjny po rozpoznaniu wniosku o przyznanie prawa pomocy, zwolnił skarżącą z obowiązku uiszczenia połowy wpisu od skargi. W odniesieniu do powyższego, zarzut skarżącej, że Sąd I instancji nie zwolnił jej z kosztów sądowych nawet w części, jest bezzasadny.

Przechodząc natomiast do kwestii zasadności zaskarżonego postanowienia i biorąc pod uwagę ogólną sytuacją majątkową skarżącej oraz potencjalne koszty postępowania sądowego w niniejszej sprawie, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że ocena sytuacji materialnej skarżącej dokonana przez Sąd I instancji jest wnikliwa i prawidłowa, a orzeczenie o częściowym zwolnieniu od kosztów sądowych jak i określona kwota odpowiadają możliwościom materialnym skarżącej.

Jednocześnie wskazać należy, iż nowy wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu, złożony w zażaleniu, powinien zostać rozpoznany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w stosownym trybie.

Naczelny Sąd Administracyjny nie znalazł podstaw do uwzględnienia zażalenia i z mocy art. 184 w związku z art. 197 ppsa orzekł jak w sentencji postanowienia.