Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Małgorzata Wolska Sędziowie WSA Krystyna Józefczyk WSA Paweł Zaborniak /spr./ Protokolant Anna Zięba-Drymajło po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2014 r. sprawy ze skargi P. G. redaktora naczelnego dziennika "[...]" na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego [...] w przedmiocie udzielenia informacji publicznej I. zobowiązuje Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego [...] do rozpatrzenia wniosku o udzielenie informacji publicznej w zakresie adresów email wszystkich kół mających siedzibę w Okręgu oraz posiadanych numerów telefonów osób funkcyjnych w organach każdego koła; II. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego [...] na rzecz skarżącego P. G. redaktora naczelnego dziennika "[...]" kwoty 100 zł /słownie: sto złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Przedmiotem skargi P. G. - redaktora naczelnego Dziennika "[...]" jest bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego [...] dotycząca udzielenia informacji publicznej.

W oparciu o przesłane do Sądu dokumenty ustalono, że pismem z dnia 1 lutego 2014 r. S. P. działając imieniem Dziennika "[...]" wystąpił do Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego [...] (zwany dalej ZO PZŁ) o udzielenie informacji przez nadesłanie adresów pocztowych do korespondencji i adresów email do wszystkich kół mających siedziby w okręgu oraz posiadanych numerów telefonów do osób funkcyjnych.

Reagując na powyższy wniosek Przewodniczący ZO PZŁ pismem z 7 lutego 2014 r., nr [...], poinformował, że wgląd do adresów korespondencyjnych kół łowieckich mających siedzibę w okręgu jest dostępny w siedzibie biura ZO PZŁ w dniach poniedziałek – piątek w godzinach 8: 00 – 10: 00.

P. G. pismem z 13 lutego 2014 r. zwrócił się do ZO PZŁ, w którym podniósł, że redakcja nie otrzymała żądanych informacji, gdyż pismo z 7 lutego 2014 r. nie odpowiada na zapytanie. Wniósł o sporządzenie odmowy udzielenia informacji lub udzielenia wnioskowanej informacji.

W skardze do WSA sporządzonej 18 kwietnia 2014 r. P. G. - redaktor naczelny dziennika "[...]" zarzucił Zarządowi Okręgowemu Polskiego Związku Łowieckiego [...] bezczynność w sprawie udzielenia informacji publicznej, formułując wniosek o:

1) zobowiązanie ZO PZW do udzielania żądanej informacji zgodnie z wnioskiem z 1 lutego 2014 r. w ciągu 7 dni,

3) zasądzenie kosztów postępowania.

Skarżący zarzucił naruszenie art. 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej przez bezczynność w udzieleniu informacji publicznej. W uzasadnieniu skarżący podniósł, że przedmiotowy wniosek z 1 lutego 2014 r. dotyczący udzielenia informacji publicznej o charakterze publicznym i skierowany do podmiotu wykonującego zadania publiczne, mimo, że pochodził od przedstawiciela prasy, podlegał rozpatrzeniu w trybie przepisów o dostępie do informacji publicznej. W ocenie skarżącego ZO PZŁ nie udostępnił żądanej informacji, co stanowi bezczynność.

Pismem z 22 maja 2014 r. skarżący na wezwanie Sądu sprecyzował, że przedmiotem skargi jest bezczynność ZO PZŁ w udzieleniu informacji publicznej na zapytanie prasy udostępnianej zgodnie z art. 3a ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe, a nie w trybie art. 4 tej ustawy.

W odpowiedzi na skargę Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego [...] wniósł o jej odrzucenie jako niedopuszczalnej, podnosząc że w prawie prasowym nie ma instytucji bezczynności. Z ostrożności procesowej wniósł o oddalenie skargi, gdyż w niniejszej sprawie nie wystąpiła bezczynność.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył co następuje :

Skarga jako częściowo zasadna, została przez Sąd uwzględniona.

Istota sądowej kontroli administracji publicznej sprowadza się do ustalenia czy w określonym przypadku, jej organy dopuściły się kwalifikowanych naruszeń prawa. Sąd administracyjny sprawuje swą kontrolę pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej – art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.). Zakres tej kontroli wyznacza przepis art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; zwana dalej p.p.s.a.). Należy dodać, że Sąd rozstrzyga w granicach sprawy nie będąc przy tym związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W niniejszej sprawie strona skarżąca zarzuca Zarządowi Okręgowemu Polskiego Związku Łowieckiego [...] bezczynność w przedmiocie udzielenia informacji publicznej, co zostało wyraźnie wskazane przez stronę skarżącą w skardze oraz w jej piśmie z dnia 22 maja 2014 r. Już w skardze podniesiono, że wniosek z dnia 1 lutego 2014 r., jako dotyczący udzielenia informacji publicznej i skierowany do podmiotu wykonującego zadania publiczne, pomimo że pochodził od przedstawiciela prasy podlegał rozpatrzeniu w trybie przewidzianym w ustawie o dostępie do informacji publicznej.

Należy zgodzić się z argumentacją strony skarżącej, iż w aktualnym stanie prawnym skarga do sądu administracyjnego na bezczynność podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji prasowej jest dopuszczalna. Świadczy o tym przepis art. 3a ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Prawo prasowe (Dz.U nr 4, poz. 24 ze zm.; zwana dalej u.P.p.), który w zakresie prawa dostępu prasy do informacji publicznej nakazuje stosowanie przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. nr 112, poz. 1198 ze zm.; zwana dalej u.d.i.p.). Sąd podziela też stanowisko wyrażone w skardze, iż Polski Związek Łowiecki jest podmiotem wykonującym zadania publiczne na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 października 1995 r. – Prawo łowieckie (Dz.U. z 2002 r. nr 42, poz. 372 ze zm.), a przez to zobowiązany jest do udzielania prasie informacji publicznej. Taką informacją jest niewątpliwie informacja o adresach pocztowych do korespondencji i adresów email wszystkich kół mających siedzibę w okręgu oraz posiadanych numerów telefonów do osób funkcyjnych w organach każdego koła, skoro dotyczy ona w sposób bezpośredni podmiotu wykonującego zadania publiczne (art. 1 w związku z art. 6 ust. 1 pkt 2 u.d.i.p.). Potwierdzeniem tej interpretacji jest w szczególności wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2013 r. o sygn. akt I OSK 89/13, w którym wyraźnie stwierdzono, iż Polski Związek Łowiecki jest podmiotem o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p..

Wobec tego zasadnym było przystąpienie do kontroli sprawy pod kątem tego czy ZO PZŁ pozostawał w bezczynności w zakresie dotyczącym udzielenia powyższych informacji.

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, iż na mocy art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. W świetle ugruntowanego stanowiska Sądów Administracyjnych pozostawanie w bezczynności przez podmiot obowiązany do udostępnienia informacji publicznej w rozumieniu ustawy, oznacza niepodjęcie przez ten podmiot, w terminie wskazanym w wyżej przytoczonym terminie stosownych czynności. Do tych czynności należy albo udostępnienie informacji, co odbywa się w drodze czynności materialno – technicznej albo też wydanie decyzji o odmowie jej udzielenia lub decyzji o umorzeniu postępowania (zob. wyrok WSA w Krakowie z dnia 25 października 2012 r., sygn. akt II SAB/Kr 122/12). Na równi z niepodjęciem tego rodzaju czynności orzecznictwo traktuje przedstawienie informacji innej niż ta, której oczekuje wnioskodawca, informacji niepełnej lub też nieadekwatnej do treści wniosku, co może powodować uzasadnione wątpliwości adresata odpowiedzi co do tego, czy organ w ogóle udzielił odpowiedzi na jego wniosek (zob. wyrok WSA w Szczecinie z dnia 10 stycznia 2013 r., sygn. akt II SAB/Sz 51/12). Wypada dodać, że oceny bezczynności organu Sąd dokonuje według stanu faktycznego na dzień orzekania.

Udostępnienie informacji publicznej w drodze czynności materialno-technicznej, nie jest jedynym znanym ustawie sposobem udzielenia uprawnionemu tej informacji. Należy przypomnieć, iż Przewodniczący Zarządu Okręgowego PZŁ [...] w piśmie z dnia 7 lutego 2014 r. nr [...], odpowiedział na wniosek o udostępnienie informacji publicznej z dnia 1 lutego 2014 r., informując wnoszącego o tym, że wgląd do adresów korespondencji kół łowieckich mających siedzibę w okręgu jest dostępny w siedzibie biura w określonych dniach i godzinach. Zdaniem Sądu, w ten sposób zostało zrealizowane prawo skarżącego do dostępu do informacji publicznej na podstawie art. 11 u.d.i.p. Przepis ten określa następujące sposoby udostępnienia informacji publicznej – 1) w drodze wyłożenia lub wywieszenia w miejscach ogólnie dostępnych; 2) przez zainstalowane w miejscach ogólnie dostępnych, urządzenia umożliwiające zapoznanie się z tą informacją. Za właściwe Sąd uznaje stanowisko wyrażane w literaturze, że w przypadku żądania informacji, która została wyłożona w miejscu publicznie dostępnym, podmiot zobowiązany powinien poinformować wnioskodawcę o takim zastosowanym sposobie jej udostępniania. Ta informacja sama stanowi już udzielenie żądanej informacji publicznej (zob. M. Jaśkowska, Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, Toruń 2002, s. 56). W tej sytuacji, ponieważ podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej poinformował skarżącego o tym, że część żądanej przez niego informacji znajduje się do wglądu w siedzibie biura, to nie można uznać, że ZO PZŁ w tym zakresie pozostaje w bezczynności.

Nie sposób jednak pominąć, iż opisane wyżej pismo z dnia 7 lutego 2014 r. nie udziela wnioskodawcy wyjaśnień w pozostałym zakresie, czyli w zakresie dotyczącym adresów email do wszystkich kół mających siedzibę w okręgu oraz w zakresie numerów telefonów osób funkcyjnych w organach każdego koła. Nie ulega też wątpliwości, że Zarząd Okręgowy nie wydał aktu o odmowie dostępu do tych informacji. Podane informację mają charakter publiczny skoro łączą się z wykonywaniem przez organy PZŁ zadań publicznych. Należy w tym miejscu podkreślić, iż w myśl art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. d u.d.i.p., udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o organach podmiotów o których mowa w art. 4 ust. 1 tej ustawy i osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach. W przypadku informacji dotyczącej numerów telefonów osób pełniących funkcje w organach Polskiego Związku Łowieckiego, Sąd zastrzega że informacją publiczną mogą być tylko te numery telefonów, które służą wykonywaniu funkcji publicznych. Organ udostępniając informacje o numerach telefonów nie może absolutnie naruszać prawa do prywatności osoby fizycznej. W tym miejscu należy przytoczyć treść art. 5 ust. 2 u.d.i.p., który stanowi : Prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji (podkreślenie Sądu), w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa. Oznacza to, że numer telefonu osoby pełniącej funkcje w organach PZŁ, aby został udostępniony na podstawie u.d.i.p., musi mieć bezpośredni związek z pełnieniem tej funkcji. Innymi słowy, numery telefonów należących do wyłącznej dyspozycji osoby (telefony prywatne), nie są informacją o charakterze publicznym.

Ponieważ wniosek o udostępnienie informacji publicznej nie został przez ZO PZŁ rozpatrzony w całości, to Sąd obowiązany był uznać, że Podmiot ten pozostaje częściowo bezczynny w przedmiocie udzielenia informacji publicznej dotyczącej adresów email i numerów telefonów osób funkcyjnych w organach każdego koła. Dokładna analiza treści pisma Przewodniczącego Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego [...] z dnia 7 lutego 2014 r., nr [...], nie pozwala uznać twierdzeń zawartych w odpowiedzi na skargę, o tym że obejmuje ono wszelkie informacje, których zażądał Wnioskodawca. Sąd jednocześnie stwierdza, że ustalona bezczynność nie miała charakteru rażącego z uwagi na fakt, iż strona skarżąca w swych pismach kierowanych do Zarządu Okręgowego powoływała się na przepisy u.P.p. dotyczące udzielania informacji prasowej na podstawie art. 4 tej ustawy, a nie udzielania informacji publicznej w trybie u.d.i.p.

Z wyżej wyłożonych przyczyn orzeczono jak w sentencji niniejszego wyroku działając w oparciu o art. 149 § 1 p.p.s.a. O kosztach postępowania przed WSA orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a.