drukuj    zapisz    Powrót do listy

6115 Podatki od nieruchomości, Administracyjne postępowanie Odrzucenie skargi kasacyjnej, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Oddalono zażalenie, II FZ 248/18 - Postanowienie NSA z 2018-05-08, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II FZ 248/18 - Postanowienie NSA

Data orzeczenia
2018-05-08 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2018-04-17
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Grażyna Nasierowska /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6115 Podatki od nieruchomości
Hasła tematyczne
Administracyjne postępowanie
Odrzucenie skargi kasacyjnej
Sygn. powiązane
I SA/Sz 706/17 - Wyrok WSA w Szczecinie z 2017-10-25
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Oddalono zażalenie
Powołane przepisy
Dz.U. 2017 poz 1369 art. 73, art. 178, art. 193, art. 220 § 3
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Grażyna Nasierowska po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia S. [...] z siedzibą w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 20 lutego 2018 r. sygn. akt I SA/Sz 706/17 w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi kasacyjnej S. [...] z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 25 października 2017 r. sygn. akt I SA/Sz 706/17 w sprawie ze skargi S. [...] z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia 31 maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2016 r. postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie

W dacie 28 grudnia 2017 r. S. [...] z siedzibą w W. (dalej: skarżący) wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ze skargą kasacyjną od wyroku tegoż sądu z 25 października 2017 r. sygn. akt I SA/Sz 706/17 w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2016 r., zaskarżając rzeczony wyrok w całości.

Z uwagi na brak odnotowania wpływu środków pieniężnych tytułem wpisu sądowego od skargi kasacyjnej, zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 5 stycznia 2018 r. skarżący został wezwany do uiszczenia brakującego wpisu w terminie 7 dni od daty doręczenia odpisu zarządzenia.

Przesyłka sądowa zawierająca zarządzenie z 5 stycznia 2018 r. została przesłana na adres pełnomocnika skarżącego wskazany w skardze kasacyjnej, a następnie dwukrotnie awizowana, odpowiednio w dniach 11 stycznia 2018 r. oraz 19 stycznia 2018 r. Wobec niepodjęcia przez skarżącego rzeczonej przesyłki w terminie, 25 stycznia 2017 r. upłynął bezskutecznie 14-dniowy termin liczony od dnia pierwszego awizowania. Adres wskazany na zaadresowanej kopercie był tożsamy z adresem korespondencyjnym wskazanym przez skarżącego w piśmie inicjującym postępowanie kasacyjne, a także uprzednio wskazywanym we wniosku o uzasadnienie wyroku sądu pierwszej instancji. Do dnia 14 lutego 2018 r. nie odnotowano w sądzie wpływu środków od skarżącego.

Wobec bezskutecznego upływu 7-dniowego terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie postanowieniem z 20 lutego 2018 r. odrzucił skargę kasacyjną skarżącego, wskazując jako podstawę rozstrzygnięcia art. 220 § 3 w zw. z art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm., dalej: p.p.s.a.). W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wskazał, iż wezwanie do uzupełnienia braków formalnych skargi zostało skarżącemu skutecznie doręczone w ramach doręczenia zastępczego z końcem ostatniego dnia awizowania, tj. 25 stycznia 2018 r., a zatem siedmiodniowy termin na dokonanie czynności upływał temuż 1 lutego 2018 r.

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, pismem z 7 marca 2018 r. skarżący zaskarżył rozstrzygnięcie sądu pierwszej instancji, wnosząc o jego uchylenie oraz wysłanie wezwania do uiszczenia wpisu sądowego na aktualny adres pełnomocnika. W uzasadnieniu swojego stanowiska skarżący wskazał, że zarówno strona, jak również sam pełnomocnik występujący w sprawie, nie otrzymali zawiadomienia o awizowaniu przesyłki sądowej zawierającej zarządzenie Przewodniczącego z 5 stycznia 2018 r., a nadto potwierdził aktualny adres pełnomocnika – pl. [...]. W piśmie procesowym skarżący podniósł jakoby w piśmie przewodnim do analogicznego postanowienia jako adres pełnomocnika wskazano ul. [...], co zdaniem autora zażalenia z dużym prawdopodobieństwem winno sugerować, iż na takowy adres zostało wysłane zarządzenie o wezwaniu do uiszczenia wpisu również w rozpoznawanej sprawie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Stosownie do art. 230 § 1 p.p.s.a. od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stosunkowy lub stały. Pismami, o których mowa w § 1, są skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania (por. § 2). Zgodnie z art. 220 § 1 p.p.s.a. sąd nie podejmuje żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W tym przypadku przewodniczący wzywa wnoszącego pismo do uiszczenia stosownego wpisu sądowego w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania, przy czym na mocy art. 220 § 3 p.p.s.a. w przypadku, gdy rzeczony brak fiskalny dotyczy skargi kasacyjnej, bezskuteczny upływ wyznaczonego stronie terminu powoduje odrzucenie środka zaskarżenia.

Jak wynika z akt sprawy odpis zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego z 5 stycznia 2018 r. doręczono skarżącemu w trybie doręczenia zastępczego. Instytucja doręczenia zastępczego przewidziana w art. 73 p.p.s.a. zakłada możliwość przekazania nieobecnemu adresatowi zawiadomienia o pozostawieniu pisma w placówce pocztowej wraz z informacją o możliwości jego odbioru, ze wskazaniem miejsca i daty. Rzeczone zawiadomienie umieszcza się w skrzynce na korespondencję, a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, lub w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe. Niedoręczona przesyłka sądowa pozostaje w urzędzie pocztowym przez okres 7 dni, po czym rzeczoną czynność powtarza się. Bezskuteczny upływ 14-dniowego terminu wyznaczonego na odbiór skutkuje przyjęciem doręczenia za dokonane. Fikcja prawna doręczenia zastępczego opiera się na przyjęciu domniemania, iż przesyłka została doręczona adresatowi, mimo że faktycznie adresat jej nie odebrał. Rzeczona regulacja na mocy art. 193 p.p.s.a. znajduje zastosowanie również w toku postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

W rozpoznawanej sprawie przesyłka polecona zawierająca odpis zarządzenia z 5 stycznia 2018 r. została przekazana do doręczenia 11 stycznia 2018 r. Ze względu na brak możliwości doręczenia w tym samym dniu przesyłkę awizowano i złożono w placówce pocztowej. Analizując stemple pocztowe widniejące na kopercie, należy wywieźć, iż druga awizacja niepodjętej korespondencji nastąpiła w dacie 19 stycznia 2018 r., co wobec jej ostatecznego niepodjęcia w 14-dniowym terminie liczonym od pierwszej awizacji doprowadziło do odesłania do nadawcy. Rzeczone informacje znajdują potwierdzenie w danych zawartych w systemie informatycznym w zakresie usługi śledzenia przesyłek sądowych. Koperta pocztowa zawierająca przesyłkę sądową została zaadresowana na aktualny adres pełnomocnika skarżącego – tożsamy ze wskazywanym przez skarżącego w komparycjach wcześniejszych pism kierowanych do sądu (vide: skarga kasacyjna k. 81, wniosek o uzasadnienie wyroku k. 57).

W realiach rozpoznawanej sprawy Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż sąd pierwszej instancji słusznie zastosował sankcję odrzucenia skargi kasacyjnej jako wniesionej bez należnego wpisu sądowego. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie sposób uznać doręczenia zastępczego korespondencji sądowej kierowanej do skarżącego za nieskuteczne i niewywołujące skutków prawnych. Z przeprowadzonej analizy akt sprawy bezsprzecznie wynika, iż przesyłka sądowa była wysyłana na prawidłowy adres korespondencyjny pełnomocnika skarżącego, wszak przesyłka sądowa zawierająca odpis zaskarżonego postanowienia ponownie przesłana pełnomocnikowi na tożsamy adres została ostatecznie odebrana, co potwierdza fakt prawidłowości i skuteczności doręczenia zastępczego odpisu wezwania do uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej.

Bez wpływu dla biegu rzeczonego terminu oraz skutków prawnych wynikających z jego niezachowania pozostaje kwestia ewentualnego braku uzyskania pisemnego zawiadomienia o awizacji przesyłki sądowej. Z żadnego dokumentu znajdującego się w aktach sprawy nie wynika jakoby skarżący faktycznie nie został powiadomiony o pozostawieniu przesyłki sądowej w placówce pocztowej, chociażby w postaci postępowania reklamacyjnego zainicjowanego przez skarżącego. Analiza znajdującej się w aktach sprawy koperty zawierającej ową przesyłkę prowadzi wszak do zgoła odmiennych wniosków, zwłaszcza w kontekście znajdującej się tamże adnotacji o złożeniu niedostarczonego listu w Urzędzie Pocztowym [...]. Wobec braku kontrdowodów ze strony skarżącego w rzeczonym zakresie, za miarodajne i w pełni wystarczające w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego należy uznać informacje zamieszczone na kopercie, zwłaszcza iż znajdują one potwierdzenie w danych zawartych w systemie informatycznym. Pełnomocnik skarżącego, odbierając odpis postanowienia w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej, mógł bez przeszkód dostrzec informacje o dwukrotnej awizacji przesyłki, co dla profesjonalnego pełnomocnika winno być jednoznacznym sygnałem o ewentualnej konieczności wystąpienia z wnioskiem o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego, czego jednakże w rozpoznawanej sprawie pełnomocnik nie uczynił.

Podsumowując, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wywodu zasadnym było stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie o odrzuceniu skargi kasacyjnej wobec jej złożenia bez należnej opłaty.

Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 p.p.s.a. w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt