drukuj    zapisz    Powrót do listy

6203 Prowadzenie aptek i hurtowni farmaceutycznych, Dostęp do informacji publicznej, Inspektor Farmaceutyczny, Oddalono skargę kasacyjną, II OSK 812/05 - Wyrok NSA z 2006-05-11, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II OSK 812/05 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2006-05-11 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2005-07-06
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Krystyna Borkowska
Maria Czapska -Górnikiewicz
Zygmunt Niewiadomski /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6203 Prowadzenie aptek i hurtowni farmaceutycznych
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
I SA 2888/03 - Wyrok WSA w Warszawie z 2005-02-15
Skarżony organ
Inspektor Farmaceutyczny
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 4 ust. 1 pkt 1, art. 5 ust. 2 i 3
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Sygn.akt II OSK 812 /05 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 11 maja 2006 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Niewiadomski (spr), Sędziowie NSA Krystyna Borkowska, Maria Czapska-Górnikiewicz, Protokolant Maria Połowniak, po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej "T." Spółki Akcyjnej w T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 lutego 2005 r. sygn. akt I SA 2888/03 w sprawie ze skargi " T." Spółki Akcyjnej w T. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] listopada 2003 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wydania kopii dokumentów z akt sprawy oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

II OSK 812/05

U Z A S A D N I E N I E

Wyrokiem z dnia 15 lutego 2005r., sygn. akt I SA 2888/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę T. S.A. w T. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] listopada 2003r., Nr [...] w przedmiocie odmowy wydania kopii dokumentów z akt sprawy. Jak podał Sąd w uzasadnieniu orzeczenia, zaskarżoną decyzją Główny Inspektor Farmaceutyczny utrzymał w mocy decyzję Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w Katowicach z dnia [...] września 2003r. odmawiającą wydania skarżącemu kopii wniosku T. R. o udzielenie zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej w R. przy ul. G. oraz kopii wniosku G. R. o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie powyższej apteki. Organ I instancji przesłał T. S.A. w T., na jego wniosek, kserokopię zezwolenia na prowadzenie apteki w R. oraz poinformował, że z dniem 31 stycznia 2003r. stwierdzono wygaśnięcie zezwolenia na prowadzenie tej apteki.

W skardze na powyższą decyzję T. S.A. w T. zarzucił naruszenie art. 5 ust. 3 w zw. z ust. 2 tego art. oraz art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) w zw. z art. 32 i art. 61 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997r. W ocenie skarżącej Spółki odmowa udzielenia informacji dotyczy wiadomości uzyskanych i wytworzonych przez organy władzy publicznej, przy czym informacje te nie mają związku ze sferą prywatną osób fizycznych. Interes prawny w sprawie Spółka wywodzi z faktu, iż prowadzi przeciwko G. R. postępowanie egzekucyjne, a nie posiada wystarczających informacji, które mogłyby prowadzić do podważenia skuteczności "przejęcia" majątku apteki przez T. R. lub doprowadzić do przygotowania i złożenia zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę wierzycieli.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał skargę za bezzasadną, podnosząc, że T. S.A. w T. nie był stroną postępowania prowadzonego przez organ I instancji - Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego o wydanie zezwolenia na prowadzenie apteki ani o stwierdzenie wygaśnięcia powyższego zezwolenia. Spółka nie wykazała również, aby te postępowania dotyczyły jej interesu prawnego.

Sąd I instancji uznał, że żądane dokumenty nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej, natomiast stanowią dokumenty prywatne, o których mowa w art. 245 Kodeksu postępowania cywilnego. Informacją publiczną może być dopiero rozstrzygnięcie wniosku przez uprawniony organ - dokument urzędowy, o którym mowa w art. 244 § 1 Kpc.

Od powyższego wyroku T. S.A. w T. złożył skargę kasacyjną, wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpatrzenia. W skardze kasacyjnej zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 5 ust. 3 w zw. z ust. 2 tego art. oraz art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej w zw. z art. 32 i art. 61 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997r., przyjęcie, iż do zakresu pojęcia informacji publicznej nie zalicza się kopii wniosków złożonych przez stronę będącą przedsiębiorcą w toku postępowania administracyjnego w sytuacji, gdy te dokumenty są istotnym elementem ustalenia stanu faktycznego związanego z działaniem na szkodę uczestników obrotu gospodarczego.

Zarzucono również naruszenie art. 233 § 1 i 2 Kpc w zw. z art. 106 § 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz naruszenie art. 133 § 1 tej ustawy, przez błędną ocenę, że dokumenty prywatne złożone w toku postępowania administracyjnego, mające istotne znaczenie dla ustalenia, czy doszło do rażącego złamania zasad rzetelności w obrocie gospodarczym, nie są zaliczane do zakresu pojęcia informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W uzasadnieniu zarzutów skargi kasacyjnej powtórzono zarzuty zawarte w skardze na decyzję i podkreślono, że T. R. oraz G. R. posiadały status przedsiębiorców w rozumieniu art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 19 listopada 1999r. - Prawo działalności gospodarczej. Z posiadaniem tego statusu wiążą się pewne wymagania prawne, związane chociażby z koniecznością ogłoszenia upadłości w przypadku niewypłacalności. Ocena tego stanu wiąże się z koniecznością uzyskania żądanych dokumentów. Informacje w nich zawarte nie dotyczą żadnej ze sfer życia prywatnego T. R. ani G. R., jak również nie należą do informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa. W ocenie skarżącego wydanie kopii wskazanych dokumentów uzasadnia nie tylko interes majątkowy Spółki, lecz także szeroko rozumiany interes uczestników obrotu gospodarczego dotyczący przestrzegania jego zasad. Wskazano na przepis art. 103 ust. 2 pkt 4 Prawa farmaceutycznego, zgodnie z którym apteka nie może być prowadzona przez wnioskodawcę nie dającego rękojmi należytego prowadzenia apteki. W świetle art. 61 Konstytucji RP zasadą jest dostęp do informacji zgromadzonych i posiadanych przez organy władzy publicznej i wszelkie wątpliwości w tej kwestii powinny przemawiać na rzecz dostępu (wyrok NSA z dnia 2 lipca 2003r., II SA 837/03, M. Prawn. Nr 17/2003). W ocenie skarżącego dokumenty, których dotyczy przedmiotowa sprawa, jakkolwiek mają charakter dokumentów prywatnych, to są zaliczane do zakresu informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną T. R. nadesłała kopię postanowienia Sądu Okręgowego w T. z dnia 28 lutego 2006r., sygn. akt [...] o umorzeniu postępowania w sprawie nadania klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty z wniosku wierzyciela - T. S.A. w T.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie jest oparta na usprawiedliwionych podstawach.

Na wstępie należy zaznaczyć, że skargę kasacyjną można oprzeć na dwóch podstawach kasacyjnych wymienionych w art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.): po pierwsze, naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, po drugie, naruszeniu przepisów postępowania, które to uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Rygoryzm formalny w stosunku do skargi kasacyjnej ma na celu umożliwienie ustalenia w sposób nie budzący wątpliwości zakresu rozpoznania sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny. Sąd rozpoznaje bowiem sprawę w granicach skargi kasacyjnej biorąc pod rozwagę z urzędu tylko przesłanki nieważności postępowania przed sądem (art. 183 § 1 powołanej ustawy).

Wskazany w skardze kasacyjnej przepis art. 106 § 5 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi odsyła do przepisów Kodeksu postępowania cywilnego w odniesieniu do postępowania dowodowego. Umożliwia to zatem rozpoznanie zgłoszonego w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia art. 233 § 1 i 2 Kpc. Zarzut ten nie jest jednak uzasadniony. Regulacji tych, mających charakter wyłącznie procesowy, nie sposób w niniejszej sprawie powiązać przepisami ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej, mającej charakter prawa materialnego. Nie został także przez Sąd naruszony przepis art. 133 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zgodnie z którym Sąd wydaje wyrok po zamknięciu rozprawy na podstawie akt sprawy. W ramach akt sprawy oczywiście mogą istnieć zarówno dokumenty publiczne, jak i prywatne, jednakże te ostatnie - w myśl stosowanego odpowiednio przepisu art. 245 Kpc - stanowią wyłącznie dowód tego, że osoba, które je podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Dokumenty prywatne, jako takie, nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001r. (Dz.U. nr 112 poz. 1198 ze zm.) o dostępie do informacji publicznej.

Przechodząc do oceny zgłoszonego w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia prawa materialnego, a konkretnie art. 4 ust. 1 pkt 1 i art. 5 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r o dostępie do informacji publicznej, stwierdzić należy, że ustawa w art. 1 ust. 1 zawiera definicję informacji publicznej stanowiąc, iż jest nią każda informacja o sprawach publicznych, podlegająca udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym w niniejszej ustawie.

Prawo dostępu do informacji publicznej ma charakter powszechny, bowiem w art. 2 ust. 1 ustawa przyznaje je każdemu, nie wymagając równocześnie w ust. 2 od osoby wykonującej to prawo, wykazania interesu prawnego lub faktycznego.

Zgodnie jednak z art. 5 ust. 2 tej ustawy, prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa. Akta sprawy administracyjnej jako odnoszące się do działania podmiotów publicznych stanowią informację publiczną. Inną natomiast kwestią jest dostęp do niektórych danych w nich zawartych. A zatem jeżeli jakaś informacja nie może zostać udostępniona, to organ musi ustalić, jakie informacje podlegają ochronie ze względu na to, że są objęte tajemnicą. Musi zatem wskazać, czy dane te objęte są tajemnicą ze względu na ochronę danych osobowych w nich zawartych, czy też ze względu na prawo do prywatności lub tajemnicę państwową, służbową, skarbową, czy też statystyczną. W niniejszej sprawie Główny Inspektor Farmaceutyczny, w decyzji z dnia [...] listopada 2003r. prawidłowo ustalił, że ochrona tajemnicy przedsiębiorcy (w niniejszej sprawie T. R.) uniemożliwia udostępnienie złożonego przez nią wniosku o udzielenie zezwolenia na prowadzenie apteki. Wniosek taki bowiem zawiera dane, które podlegają ochronie prawnej. To samo dotyczy wniosku G. R. o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki.

W tym kontekście niezasadne są zarzuty naruszenia art. 32 i art. 61 Konstytucji RP. Art. 32 Konstytucji statuuje zasadę równości wobec prawa i zasadę zakazu dyskryminacji, które w niniejszej sprawie nie znalazły zastosowania, gdyż nie został wskazane jakiekolwiek odniesienie, w oparciu o które można byłoby sformułować tezę o nierównoprawnym traktowaniu lub dyskryminacji. Art. 61 ust. 3 Konstytucji natomiast wprost stanowi, iż ograniczenie prawa do uzyskania informacji może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę interesu publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa. Przepis ten odsyła zatem do powołanego przepisu art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, który, jak wyżej wykazano, nie został naruszony.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł, jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt