Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Sędziowie Sędzia WSA Alicja Palus (sprawozdawca) Sędzia WSA Anna Siedlecka Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Boaro po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 listopada 2015 r. sprawy ze skargi T. K. na decyzję D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie uchylenia czynności materialno-technicznej polegającej na wykreowaniu w ewidencji gruntów i budynków nowego przebiegu granicy pomiędzy działkami oddala skargę w całości.

D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. decyzją z dnia [...] r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego po rozpatrzeniu odwołania T. K., utrzymał w mocy decyzję Starosty T. z dnia [...] r. nr [...], umarzającą w całości jako bezprzedmiotowe postępowanie w przedmiocie uchylenia czynności materialno-technicznej polegającej na wykreowaniu w ewidencji gruntów i budynków nowego przebiegu granicy pomiędzy działkami nr 160/1 i nr 158, obręb P..

W uzasadnieniu tej decyzji podano, że pismem z dnia 26 września 2014r. (data wpływu do Starostwa: 20 października 2014 r.) T. K. (dalej również jako "skarżący") wystąpił do Starosty T. o wszczęcie z urzędu na podstawie § 47 ust. 3 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, postępowania administracyjnego "mającego na celu uchylenie czynności materialno-technicznej - czynności dokonanej w 2007 r., a polegającej na wykreowaniu w ewidencji gruntów i budynków nowego przebiegu granicy pomiędzy działkami 160/1 i 158 obręb P. oraz nowej powierzchni dla działki nr 160/1". Uznając to pismo za wniosek strony o wszczęcie postępowania administracyjnego, Starosta T. zawiadomił strony o jego wszczęciu. Ponadto w zawiadomieniu tym organ pierwszej instancji pouczył strony o możliwości skorzystania z uprawnień wynikających z art. 10 § 1 k.p.a.

Dalej podano, że decyzją z dnia [...] r. nr [...] Starosta T. orzekł o umorzeniu w całości jako bezprzedmiotowego postępowania w przedmiocie uchylenia czynności materialno-technicznej Starosty T., polegającej na wykreowaniu w ewidencji gruntów i budynków nowego przebiegu granicy pomiędzy działkami 160/1 i 158 obręb P. oraz nowej powierzchni dla działki nr 160/1.

Odwołanie od tej decyzji złożył T. K.. W szerokim uzasadnieniu odwołania wskazano między innymi, że Starosta T. "jako organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków - zwany dalej organem, w roku 2007 władczo i rozstrzygająco wykreował i wprowadził do zasobów nowy przebieg granicy ewidencyjnej pomiędzy działkami nr 160/1 i 158 obręb P. oraz nową powierzchnię dla działki nr 160/1". Zdaniem odwołującego się "z dokumentów znajdujących się w zasobie jasno wynika, że geodeta F. M. nie miał żadnego upoważnienia do ustalania granicy, a wznowienie punktów granicznych (...) nastąpiło z rażącym naruszeniem prawa. Działanie organu w sprawie wprowadzenia zmiany poprzez czynność materialno-techniczną było bezprawne, co organ sam stwierdził w wydanej decyzji nr [...] z dnia [...]. Działanie to było bezprawne, ale z przyczyn innych niż to określił organ. W zasobach Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej od 1979 roku znajdują się dokumenty prawne posiadające wszystkie dane potrzebne do stwierdzenia stanu prawnego w zakresie własności jak i danych liczbowych potrzebnych do wyznaczenia punktów granicznych, w tym dla przebiegu granicy pomiędzy działkami 158 i 160/1 obręb P.". Odwołujący się podniósł ponadto, że skoro wpis w 1979 r. został prawomocnie dokonany, a po dokonaniu wpisu nie uległy zmianie żadne okoliczności prawne, to brak podstaw do jego wykreślenia, bowiem zmiana wpisu w rejestrze gruntów może być dokonana na podstawie zmiany w dokumentach źródłowych, a stabilność stanu prawnego wynikającego z prawomocnych decyzji i zaufanie obywateli do organów państwa są wartościami szczególnie istotnymi w państwie. Operat geodezyjno-kartograficzny geodety uprawnionego F. M. KERG [...] jest operatem niewiarygodnym, wewnętrznie sprzecznym i niespójnym, chronologicznie co do zdarzeń zaburzonym, posiadającym cechy poświadczenia nieprawdy.

Następnie odwołujący się w dniu 5 czerwca 2015 r. wniósł do organu II instancji uwagi co do zawartości akt administracyjnych. Zdaniem skarżącego materiał dowodowy, mający być podstawą orzekania w decyzji jest materiałem niewystarczającym. Zdaniem strony brakuje materiału dowodowego, w oparciu o który można by ocenić czynności Starosty T. jako organu prowadzącego ewidencję w stosunku co do wykonania spornej czynności materialno-technicznej. Jednocześnie skarżący wniósł o przeprowadzenie dowodu w zakresie: 1) "ustalenia i wykazania w decyzji czy w zasobie dokumentacji geodezyjno-kartograficznej Starostwa T. znajduje się dokumentacja geodezyjna potwierdzająca stan prawny działki 158 i 160/1 obręb P. w tym także co do określenia położenia punktów granicznych dla działki 158 i 160/1", 2) "ustalenie i wykazanie w decyzji czy w zasobie dokumentacji geodezyjno-kartograficznej Starostwa Powiatowego w T. istnieją dokumenty, jeżeli tak, to jakie dokumenty, potwierdzające prawną możliwość ewidencyjnej zmiany przebiegu granicy dokonanej w 2007 roku w oparciu o operat geodezyjny F. M.", 3) "ustalenie i wykazanie w decyzji jakie czynności geodezyjne - wznowienie punktów granicznych, czy nowe ustalenie ich położenia zmieniające dotychczasowy stan prawny - wykonywał w 2006 r. geodeta F. M. do operatu KERG [...]", 4) "ustalenie i wykazanie w decyzji czy geodeta F. M. o czynności związanych z operatem KERG [...] wykonał obowiązek wynikający z § 38 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków i art. 32 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne". W efekcie tych uwag skarżącego organ II instancji uzupełnił materiał dowodowy o dokumentację włączoną do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego pod numerem [...](nr KERG [...]).

Następnie rozpatrując odwołanie, D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego stwierdził, że bezprzedmiotowość postępowania administracyjnego, o której stanowi art. 105 § 1 k.p.a. oznacza, że brak jest któregoś z elementów materialnego stosunku prawnego, a wobec tego nie można wydać decyzji załatwiającej sprawę przez rozstrzygniecie jej co do istoty, Umorzenie postępowania administracyjnego na tej podstawie może nastąpić nie tylko wtedy, kiedy postępowanie stało się bezprzedmiotowe, ale także wtedy, kiedy było ono od początku bezprzedmiotowe. Bezprzedmiotowe jest postępowanie zarówno z powodu braku przedmiotu faktycznego do rozpatrzenia sprawy, jak również z powodu braku podstawy prawnej do wydania decyzji.

Dalej organ odwoławczy wskazał, że ustalił, iż wniosek T. K. o wszczęcie postępowania skierowany do organu I instancji dotyczy uchylenia czynności materialno-technicznej, którą dokonana została zmiana w operacie ewidencji gruntów i budynków obrębu P. na podstawie dokumentacji geodezyjnej zgłoszonej do Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjno-Kartograficznej w T. pod numerem [...]"aktualizacja mapy zasadniczej oraz ewidencji" (nr KERG [...]). Analizując tę dokumentację stwierdzono, że na zlecenie właścicieli działki nr 160/1 (G. L. i J. L.) geodeta uprawniony F. M. wyznaczył na gruncie oraz dokonał pomiaru punktów granicznych przedmiotowej nieruchomości. Z protokołu z ustalenia granic wynika, że T. K. - właściciel działki nr 158 - pomimo skutecznego zawiadomienia nie stawił się na gruncie. Dokumentacja geodezyjna powstała w wyniku tych prac została przyjęta do powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w dniu 22 listopada 2006 r., a zmiany wynikające z tej dokumentacji wprowadzone do operatu ewidencji gruntów i budynków czynnością materialno-techniczną. Na podstawie wykazu zmian danych ewidencyjnych załączonego do operatu geodezyjnego dokonano zmiany powierzchni działki ewidencyjnej nr 160/1, gdzie w stanie starym wpisano powierzchnię 3,49 ha, a w stanie nowym powierzchnię 3,6189 ha. Zmiana ta wynikała z wyznaczonych i pomierzonych przez geodetę uprawnionego punktów granicznych tej działki, w tym również na odcinku dotyczącym wspólnej granicy pomiędzy działkami nr 160/1 oraz nr 158 (zgłoszenie zmian danych ewidencji gruntów i budynków z dnia 18 września 2006 r., złożone przez właścicieli działki nr 158).

Zdaniem organu wojewódzkiego, powołana dokumentacja techniczna sporządzona przez geodetę uprawnionego F. M. jest rozbieżna z dokumentacją znajdującą się w zasobie geodezyjnym i kartograficznym powstałą w wyniku odnowienia operatu ewidencyjnego w 1978 r. Przyjęcie tej dokumentacji do zasobu i wprowadzenie zmian wynikających z tej dokumentacji do ewidencji gruntów i budynków doprowadziło do sporu granicznego, a jak wynika z akt sprawy kolejne prace geodezyjne wykonywane przez geodetów uprawnionych nie doprowadziły do jego rozwiązania. Jednak uchylenie czynności materialno-technicznej, którą dokonana została zmiana w operacie ewidencji gruntów i budynków na podstawie powołanej dokumentacji geodezyjnej zgłoszonej pod numerem [...], nie jest możliwe. Przepisy ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. z 2015 r. poz. 520 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. z 2015 r. poz. 542) nie przewidują możliwości uchylania czynności materialno-technicznych w trybie postępowania administracyjnego. Na podstawie obowiązujących przepisów ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne starostowie mogą między innymi prowadzić postępowania administracyjne z zakresu aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków. Przepisy te natomiast nie stanowią o prowadzeniu postępowań w zakresie uchylania czynności materialno-technicznych. Pomimo tego, iż dokumentacja sporządzona przez F. M. jest wadliwa, to została ona przyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, a zmiany z niej wynikające wprowadzone do operatu ewidencji gruntów i budynków. Zatem Starosta T. nie miał podstaw prawnych prowadzenia postępowania administracyjnego w sprawie uchylenia czynności materialno-technicznej, którą wprowadzona została zmiana wynikająca z powołanej dokumentacji geodezyjnej. Organ pierwszej instancji właściwie uznał prowadzone postępowanie administracyjne za bezprzedmiotowe, bowiem brak jest podstaw prawnych do rozpoznania przedmiotowej sprawy w trybie postępowania administracyjnego.

Dalej organ II instancji podkreślił, że aktualizacja operatu ewidencji gruntów i budynków w zakresie działki nr 158 oraz nr 160/1, dotycząca zmiany przebiegu granicy pomiędzy tymi działkami, była już przedmiotem postępowania administracyjnego zakończonego decyzją D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] r. nr [...], uchylającą decyzję Starosty T. i umarzającą postępowanie organu pierwszej instancji. W wyniku skargi złożonej na tę decyzję Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 12 sierpnia 2014 r. sygn. akt II SA/Wr 401/14 oddalił skargę.

Nadto organ wojewódzki dodał, że wadliwość dokumentacji sporządzonej przez geodetę uprawnionego F. M. została potwierdzona przez D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w odrębnie prowadzonym postępowaniu wyjaśniającym, jak również przez Głównego Geodetę Kraju. Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że organ nadzorczy w piśmie z dnia [...] r. nr [...] zobowiązał DWINGK do podjęcia działań w zakresie zamieszczenia przez Starostę T., w przedmiotowym operacie, informacji o wadliwości tego opracowania, wobec czego pismem z dnia [...] r.nr [...], skierowanym do Starosty T. D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego zobowiązał służby powiatowe do umieszczenia informacji dotyczących wadliwości przedmiotowego opracowania w powiatowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym.

W tym stanie rzeczy, zdaniem D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w niniejszej sprawie nastąpiła przesłanka bezprzedmiotowości, gdyż brak było podstaw prawnych do merytorycznego rozpoznania sprawy. Umorzenie prowadzonego postępowania administracyjnego przez Starostę T. było zatem zasadne.

Odnosząc się do wniosku strony o przeprowadzenie dowodów, opisanych przez odwołującego się w piśmie z dnia 5 czerwca 2015 r., organ stwierdził, że z uwagi na brak podstaw prawnych do prowadzenia niniejszego postępowania administracyjnego, wniosek ten nie mógł zostać uwzględniony.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na przytoczoną decyzję D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. wniósł T. K..

Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i skierowanie do ponownego rozpatrzenia przez D. Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego, rozpatrzenia zgodnego z wnioskiem strony i wydania decyzji uchylającej czynność materialno-techniczną lub odmawiającej uchylenia czynności materialno-technicznej.

Skarżący zarzucił, że organ wojewódzki winien rozpoznać sprawę w kontekście zbadania zasadności żądania uchylenia czynności materialno-technicznej związanej z wprowadzeniem zmian do operatu ewidencji gruntów i budynków w zakresie legalności działania Starosty T. jako organu prowadzącego ewidencję gruntów i budynków, jak również podstawy prawnej zezwalającej na taką zmianę, a tego nie zrobił.

Zdaniem skarżącego, zgodnie z art 61 § 1 Kpa postępowanie administracyjne wszczyna się na wniosek strony i bez wyraźnej zgody strony organ nie może zmienić przedmiotu sprawy. Tym samym organ odwoławczy naruszył przepisy prawa procesowego, których naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Organ nie uwzględnił wniosku strony z dnia 5 czerwca 2015 r. w sprawie przeprowadzenia dowodu, czym naruszył art 75 § 1, 77 § 1 i 78 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. Przeprowadzenie dowodu ujawniłoby prawdę materialną. Tym samym organ naruszył przepisy prawa procesowego, których naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Skarżący ocenił, że organ nie ustalił prawdy materialnej opartej o udokumentowane fakty a w zaskarżanej decyzji stosuje półprawdy, zataja prawdę i wprost poświadcza nieprawdę, co tworzy wrażenie, że Starosta T. w roku 2007 w trakcie wprowadzania zmiany ewidencyjnego przebiegu granicy działał w zakresie właściwości rzeczowej i w oparciu o zapisy prawa. Organ naruszył zasadę sprawiedliwości społecznej i słusznej ochrony interesu prawnego strony, prawa strony do rzetelnej i sprawiedliwej oceny działania Starosty T., dotyczącej wykreowania przez Starostę nowego przebiegu granicy, a następnie wprowadzenie ewidencyjnej zmiany granicy pomiędzy działkami nr 158 i nr 160/1 w roku 2007.

W uzasadnieniu skargi skarżący przeprowadził polemikę z poszczególnymi twierdzeniami organów obu instancji, podnosząc, że szereg dokumentów wskazuje na to, że działania Starosty w 2007 roku były bezprawne. Istnieją prawomocne decyzje wskazujące na przebieg granicy między ww. działkami, a uchylenie spornej czynności materialno-technicznej powinno być jedynie usunięciem błędnych danych, które do ewidencji wprowadzono bezprawnie w 2007 roku.

Odpowiadając na skargę D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Na rozprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu w dniu 17 listopada 2015 r. pełnomocnik organu wniósł o oddalenie skargi, podobnie jak uczestnicy postępowania G. L. i J. L.. Skarżący nie stawił się na rozprawę, zawiadomiony prawidłowo.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:

Skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie uchyla decyzję lub postanowienie w całości albo w części, jeżeli stwierdzi: naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Ponadto sąd stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach albo stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub w innych przepisach. W razie nieuwzględnienia skargi w całości albo w części sąd oddala skargę odpowiednio w całości albo w części (art. 151 p.p.s.a.).

Przedmiotem kontroli dokonywanej przez Sąd z punktu widzenia kryterium legalności w rozpoznawanej sprawie jest zaskarżona decyzja D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego o umorzeniu postępowania w przedmiocie uchylenia czynności materialno-technicznej polegającej na wykreowaniu w ewidencji gruntów i budynków nowego przebiegu granicy pomiędzy działkami opisanymi już na wstępie.

W tym kontekście Sąd wziął pod uwagę, że zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. z 2015 r. poz. 520; dalej: p.g.i.k.), ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące: 1) gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas bonitacyjnych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty; 2) budynków - ich położenia, przeznaczenia, funkcji użytkowych i ogólnych danych technicznych; 3) lokali - ich położenia, funkcji użytkowych oraz powierzchni użytkowej. W myśl art. 22 ust. 1 p.g.i.k. ewidencję gruntów i budynków oraz gleboznawczą klasyfikację gruntów prowadzą starostowie. Stosownie do art. 22 ust. 2 p.g.i.k., właściciele nieruchomości zgłaszają właściwemu staroście zmiany danych objętych ewidencją gruntów i budynków, w terminie 30 dni, licząc od dnia powstania tych zmian. Obowiązek ten nie dotyczy zmian danych objętych ewidencją gruntów i budynków, wynikających z aktów normatywnych, prawomocnych orzeczeń sądowych, decyzji administracyjnych, aktów notarialnych, materiałów zasobu, wpisów w innych rejestrach publicznych oraz dokumentacji architektoniczno-budowlanej przechowywanej przez organy administracji architektoniczno-budowlanej. Te dokumenty – na mocy art. 23 p.g.i.k. – są bowiem staroście przekazywane przez właściwe organy.

Dalej należy powiedzieć, że sposób zakładania i prowadzenia ewidencji gruntów i budynków oraz szczegółowy zakres informacji objętych tą ewidencją został określony w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. z 2015 r. poz. 542; dalej: r.e.g.i.b.). W myśl § 36 r.e.g.i.b. przebieg granic działek ewidencyjnych wykazuje się w ewidencji na podstawie dokumentacji geodezyjnej, przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, sporządzonej: 1) w postępowaniu rozgraniczeniowym; 2) w celu podziału nieruchomości; 3) w postępowaniu scaleniowym i wymiany gruntów; 4) w postępowaniu dotyczącym scalenia i podziału nieruchomości; 5) na potrzeby postępowania sądowego lub administracyjnego, a następnie wykorzystanej do wydania prawomocnego orzeczenia sądowego lub ostatecznej decyzji administracyjnej; 6) przy zakładaniu, na podstawie poprzednio obowiązujących przepisów, katastru nieruchomości i ewidencji gruntów i budynków; 7) przez Straż Graniczną, jeżeli dokumentacja ta określa przebieg granic państwa z dokładnością odpowiednią dla ewidencji; 8) w wyniku geodezyjnego pomiaru sytuacyjnego istniejących lub wznowionych znaków granicznych albo wyznaczonych punktów granicznych. Stosownie natomiast do § 37 ust. 1 r.e.g.i.b. jeżeli brak jest dokumentacji wymienionej w § 36 lub jeżeli zawarte w niej dane nie są wiarygodne, dane dotyczące przebiegu granic działek ewidencyjnych pozyskuje się w wyniku geodezyjnych pomiarów terenowych lub geodezyjnych pomiarów fotogrametrycznych poprzedzonych ustaleniem przebiegu tych granic.

Z powyższych przepisów wynika – zdaniem Sądu – że podstawą każdego wpisu w ewidencji gruntów i budynków, w tym wpisu dotyczącego przebiegu granic działek ewidencyjnych, winna być dokumentacja geodezyjna. Jak wynika z akt administracyjnych doręczonych Sądowi, a także z treści skargi, skarżący kwestionuje prawidłowość dokumentacji geodezyjnej w postaci operatu geodezyjnego nr KERG [...] sporządzonego przez geodetę uprawnionego F. M.. Jak natomiast wynika z treści zaskarżonej decyzji organy nadzoru geodezyjnego i kartograficznego zgodziły się ze skarżącym, że operat ten jest wadliwy, o czym D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego zawiadomił Starostę T. w odpowiednim trybie.

Dalej trzeba powiedzieć, że w myśl § 45 § 1 r.e.g.i.b. aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje poprzez wprowadzanie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych w celu: 1) zastąpienia danych niezgodnych ze stanem faktycznym, stanem prawnym lub obowiązującymi standardami technicznymi odpowiednimi danymi zgodnymi ze stanem faktycznym lub prawnym oraz obowiązującymi standardami technicznymi; 2) ujawnienia nowych danych ewidencyjnych; 3) wyeliminowania danych błędnych. Natomiast zgodnie z § 47 § 1 r.e.g.i.b., aktualizacji operatu ewidencyjnego dokonuje się niezwłocznie po uzyskaniu przez starostę odpowiednich dokumentów określających zmiany danych ewidencyjnych. Dopóki więc Starosta T., jako organ prowadzący ewidencję, nie otrzyma dokumentów mogących stanowić podstawę aktualizacji operatu ewidencyjnego, dopóty dokonanie zmian w ewidencji nie będzie możliwe. Bez odpowiednich dokumentów zmiana taka nie byłaby bowiem zgodna z przytoczonymi przepisami p.g.i.k. oraz r.e.g.i.b. W tym świetle wniosek skarżącego z dnia 26 września 2014 r. nie mógł doprowadzić do wydania decyzji administracyjnej o uchyleniu spornej czynności materialno-technicznej. Zmiany w operacie ewidencyjnym mogłyby nastąpić wyłącznie na skutek dostarczenia Staroście T. odpowiedniej dokumentacji, a nie na skutek wydania przez ten organ decyzji na podstawie § 47 ust. 3 r.e.g.i.b. Dostarczenie owej dokumentacji mogłoby doprowadzić do aktualizacji operatu ewidencyjnego, jednak nie byłoby to wówczas uchylenie czynności materialno-technicznej, lecz zmiana wynikająca z doręczenia organowi odpowiedniej dokumentacji geodezyjnej.

Wobec powyższego, należałoby powiedzieć, że Sąd w składzie rozpoznającym skargę w niniejszej sprawie w pełni podziela pogląd wyrażony już przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w uzasadnieniu prawomocnego wyroku z dnia 12 sierpnia 2014 r. (sygn. akt II SA/Wr 401/14), że żądanie przez skarżącego wprowadzenia w ewidencji zmian przywracających stan poprzedni, tj. stan sprzed dokonania wpisu w ewidencji na podstawie dokumentacji F. M., stanowi w istocie żądanie rozstrzygnięcia przez organ ewidencyjny co do przebiegu granicy (stanu własnościowego pewnych części nieruchomości). Takie żądanie nie może być uwzględnione. Wobec przedłożonej niespójnej dokumentacji geodezyjnej i rozbieżnych stanowisk właścicieli nieruchomości, organ ewidencyjny w ramach postępowania aktualizacyjnego musiałby bowiem ustalić, jaki jest przebieg granicy między działkami nr 160/1 i nr 158, tj. czy pokrywa się on z ustaleniami któregoś z geodetów sporządzających dokumentację w niniejszej sprawie. W konsekwencji działanie to musiałaby prowadzić do wskazania, komu przysługuje prawo własności co do spornej części gruntu przygranicznego, co nie należy do organu administracji prowadzącego ewidencję gruntów i budynków. Wynika to z charakteru ewidencji gruntów oraz kompetencji organów administracji publicznej w zakresie prowadzenia ewidencji gruntów, określonej przepisami p.g.i.k.

Dodatkowo zgodzić się należy z poglądem wyrażonym w cytowanym wyroku, że w rozpoznawanej sprawie w istocie chodzi o spór o własność, a więc niedopuszczalne jest załatwienie tego sporu w drodze decyzji administracyjnej wydanej w postępowaniu mającym za przedmiot zmiany w operacie ewidencyjnym. Wobec zaistniałych zdarzeń prawnych oraz sprzecznych stanowisk stron co do przebiegu granicy, organy ewidencyjne nie są władne usunąć popełnionych wcześniej błędów w drodze sprostowania oczywistych omyłek lub przez wprowadzenie zmian w ewidencji gruntów przez przywrócenie stanu poprzedniego.

Z tego właśnie powodu, zdaniem Sądu, organy obu instancji orzekając o umorzeniu postępowania administracyjnego zastosowały prawidłowo przepis art. 105 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.; dalej: k.p.a.), który stanowi, że gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości albo w części, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości albo w części. Nie budzi przy tym wątpliwości Sądu, że materiał dowodowy zgromadzony przez organy obu instancji był wystarczający do stwierdzenia, że sprawa zainicjowana pismem skarżącego z dnia 26 września 2014 r. nie podlegała i nie podlega załatwieniu w drodze decyzji administracyjnej merytorycznie kończącej postępowanie. Nadto trafnie organy w uzasadnieniach decyzji wykazały, że postępowanie administracyjne okazało się bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 105 § 1 k.p.a. z tej racji, że brak jest sprawy administracyjnej, która może być załatwiona decyzją, a nie z tego powodu, że zastrzeżenia skarżącego co do dokumentacji geodezyjnej były bezzasadne (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 1995 r., sygn. akt III ARN 50/95, opubl. OSNAPiUS 1996, nr 11, poz. 150 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 2011 r., sygn. akt III SK 20/10, dostępny na stronie Sn.pl). Skoro decyzja administracyjna jako forma działania administracji może być stosowana wyłącznie wtedy, gdy prawo administracyjne materialne przewiduje podstawę do jej wydania, to o bezprzedmiotowości postępowania administracyjnego decyduje stwierdzenie, że ustawodawca w ogóle nie przewidział możliwości stosowania formy decyzji administracyjnej w określonej sytuacji społecznej, albo dlatego, że właściwą reakcją na tę sytuację ma być zastosowanie innych form działania niż decyzja. Wówczas jakiekolwiek rozstrzygnięcie merytoryczne, pozytywne czy negatywne, staje się prawnie niedopuszczalne. Dlatego też Sąd rozpoznający skargę ocenił, że zaskarżona decyzja DWINGK odpowiada prawu.

Odnosząc się do zarzutów zawartych w skardze należy powiedzieć, że Sąd nie podzielił zarzutu naruszenia art. 61 § 1 k.p.a. przez organ II instancji. Z treści zaskarżonej decyzji wynika bowiem jasno, że została ona wydana w wyniku rozpatrzenia wniosku skarżącego z dnia 26 września 2014 r. W przekonaniu Sądu nietrafny jest przy tym pogląd skarżącego, że organ "nie może zmienić przedmiotu sprawy". Rolą organu jest prowadzenie postępowania na wniosek strony lub z urzędu, co jednak nie oznacza, że organ jest związany poleceniami strony postępowania. Niezasadnie też skarżący uważa, że organ II instancji w toku postępowania pominął ocenę legalności działań Starosty T.. Organ miał za zadanie rozpatrzenie sprawy z wniosku skarżącego, która to sprawa, jak wynika z rozważań Sądu, była bezprzedmiotowa. W ramach bezprzedmiotowego postępowania organ nie powinien prowadzić czynności czy rozważań ponad te, które są konieczne dla formalnego zakończenia postępowania (por. art. 12 k.p.a.). Sąd nie przychylił się również do oceny skarżącego, że organ odwoławczy naruszył art. 75 § 1, art. 77 § 1 i art. 78 § 1 k.p.a., gdyż "nie uwzględnił wniosku strony w sprawie przeprowadzenia dowodu". Organ odwoławczy na s. 8 zaskarżonej decyzji odniósł się do tego wniosku skarżącego i pogląd o braku potrzeby przeprowadzania wskazanych przez skarżącego dowodów jest zasadny, a to z racji tego, że postępowanie z wniosku skarżącego z dnia 26 września 2014 r. było bezprzedmiotowe. Nie było potrzeby oceniania kolejnych dokumentów sporządzanych przez geodetów, skoro na skutek wniosku skarżącego z dnia 26 września 2014 r. w toku omawianego postępowania nie mogła zapaść decyzja administracyjna odpowiadająca wnioskowi strony. Sąd nie dopatrzył się też uchybień w zakresie ustalenia prawdy materialnej, ani nie podziela poglądu skarżącego, że zaskarżona decyzja narusza jego interes prawny. Wniosek skarżącego został przez organy obu instancji rozpatrzony w toku postępowania, w którym dokonano wszystkich – zdaniem Sądu – czynności wystarczających do zakończenia wszczętego postępowania w drodze decyzji. Fakt, że decyzja ta nie spełnia oczekiwań skarżącego, nie może być jednak uznany za naruszenie jego interesu prawnego. Zadaniem Sądu było przy tym dokonanie oceny legalności zaskarżonej decyzji i ocena ta okazała się pozytywna, gdyż zaskarżona decyzja nie narusza prawa.

Wobec przedstawionych wyżej okoliczności faktycznych i prawnych należało podzielić stanowisko D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego, że postępowanie w niniejszej sprawie, wobec braku kompetencji organów ewidencyjnych do rozstrzygania w postępowaniu administracyjnym co do "uchylenia czynności materialno-technicznej - czynności dokonanej w 2007 r., a polegającej na wykreowaniu w ewidencji gruntów i budynków nowego przebiegu granicy pomiędzy działkami 160/1 i 158 obręb P. oraz nowej powierzchni dla działki nr 160/1" było bezprzedmiotowe, co w związku z treścią art. 105 § 1 k.p.a. skutkowało koniecznością wydania decyzji o umorzeniu postępowania administracyjnego.

Reasumując, Sąd stwierdził, że kontrola legalności zaskarżonej decyzji prowadzi do wniosku, iż nie doszło w sprawie do naruszenia przepisów postępowania, które mogłoby mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a.). Nie doszło również do naruszenia prawa materialnego mającego wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a.). Z analizy zgromadzonych akt sprawy nie wynika również, aby w postępowaniu doszło do naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (art. 145 § 1 pkt 1 lit. b p.p.s.a.). Nadto nie zachodzą przesłanki, które dawałyby Sądowi możliwość stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji (art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).

Mając na uwadze powyższe skargę jako niezasadną należało, na podstawie art. 151 p.p.s.a., oddalić w całości, o czym orzeczono w sentencji.