Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Czesława Socha Sędzia NSA Anna Robotowska Sędzia del. WSA Joanna Zabłocka (spr.) Protokolant Jerzy Stelmaszuk po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 24 lutego 2012 r. sygn. akt VI SA/Wa 2263/11 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W.; 2. zasądza od Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych na rzecz J. K. kwotę 380 (trzysta osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Zaskarżonym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 24 lutego 2012 r. sygn.akt VI SA/Wa 2263/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę J. K. na decyzję Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno - Spożywczych (GIJHARS) z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za wprowadzenie do obrotu artykułu rolno-spożywczego o niewłaściwej jakości.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że za podstawę rozstrzygnięcia Sąd I instancji przyjął następujące ustalenia:

W dniach 20-21 grudnia 2010 r. inspektorzy Wojewódzkiego Inspektoratu Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w K. przeprowadzili kontrolę w zakresie jakości handlowej miodu pszczelego w Gospodarstwie Pasiecznym "[...]. W trakcie działań kontrolnych pobrano do badań laboratoryjnych próbki reprezentujące dwie partie artykułów rolno-spożywczych, o jakości deklarowanej przez producenta, tj. określone próbki miodów.

Przeprowadzone badania w Laboratorium Specjalistycznym GIJHARS w B. wykazały niespełnienie jakości deklarowanej przez producenta wg rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 3 października 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu, z uwagi na zaniżoną liczbę diastazową (wg skali Schede) w obu partiach miodu, wynoszącą mniej niż 8, podczas gdy producent zadeklarował parametr ten na poziomie nie mniejszym niż 8.

Wyniki badań przeprowadzonych na wniosek skarżącego w Centralnym Laboratorium GIJHARS w P. oraz w Laboratorium Specjalistycznym GIJHARS w L. potwierdziły zaniżoną liczbę diastazową przedmiotowych miodów w porównaniu z wymaganiami określonych w ww. rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 3 października 2003 r.

[...] Wojewódzki Inspektor Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, dnia [...] czerwca 2011 r. wydał decyzję nr [...] wymierzającą J. K. karę pieniężną w wysokości 500 zł, za wprowadzenie do obrotu 2 partii miodów pszczelich, wielokwiatowych o niewłaściwej jakości handlowej.

Ustalając wysokość kary pieniężnej organ I instancji wziął pod uwagę przepisy ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia, zakres naruszenia oraz dotychczasową działalność podmiotu działającego na rynku artykułów rolno - spożywczych.

W toku postępowania odwoławczego Główny Inspektor Jakości Handlowej Artykułów Rolno - Spożywczych przychylając się do wniosku skarżącego zlecił przeprowadzenie badań przedmiotowych partii miodu w Laboratorium Badania Jakości Produktów Pszczelich, Oddział Pszczelarstwa, Instytutu Ogrodnictwa w P., zgodnie z metodyką opisaną w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 stycznia 2009 r. w sprawie metod analiz związanych z dokonywaniem oceny miodu. W toku postępowania odwoławczego skarżący w piśmie z dnia 24 sierpnia 2011 r. poinformował organ odwoławczy, że przeprowadzanie badań w Instytucie Ogrodnictwa w P. zgodnie z w/w metodyką go nie satysfakcjonuje, gdyż nie przyniesie oczekiwanego przez niego efektu i związku z tym złożył kolejny wniosek o przebadanie w/w próbek zakwestionowanych miodów w nieokreślonym laboratorium europejskim lub światowym specjalizującym się w badaniu miodów, bez określania metodyki badawczej.

Organ odwoławczy uznał powyższy wniosek za nieuzasadniony ze względu na fakt, że strona nie wyraziła zgody na przeprowadzenie badań w laboratorium, które wskazała we wcześniejszym wniosku z dnia 2 sierpnia 2011 r., a także na brak zgody na przebadanie miodu zgodnie z obowiązującą metodyką badawczą zawartą w załączniku IX, pkt 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 stycznia 2009 r. w sprawie metod analiz związanych z dokonywaniem oceny miodu, do czego są zobowiązane organy urzędowej kontroli.

W wyniku rozpoznania odwołania, GIJHARS decyzją z dnia [...] września 2011 r. utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno – Spożywczych z dnia [...] czerwca 2011 r. Mając na uwadze uzyskane wyniki badania miodów organ odwoławczy uznał, że skarżący zadeklarował jakość miodów zgodną z wymaganiami Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 3 października 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu, w związku z powyższym w sytuacji, kiedy w kwestionowanych partiach miodu liczba diastazowa jest zaniżona w stosunku do zadeklarowanej przez producenta, miody te powinny być zakwalifikowane jako artykuły o niewłaściwej jakości handlowej.

Organ odwoławczy nie podzielił zarzutów skarżącego, że laboratoria Inspekcji stosują niewłaściwe metody badawcze. Zdaniem organu, badania liczby diastazowej wykonywane są przez laboratoria GIJHARS zgodnie z obowiązującymi przepisami w tym zakresie, tj. wg metody zawartej w załączniku IX do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 stycznia 2009 roku w sprawie metod analiz związanych z dokonywaniem oceny miodu. Laboratoria Specjalistyczne GIJHARS w L., B. oraz P. posiadają kompetencje potwierdzone przez akredytację zgodnie z normą EN PN ISO/JEC 17025 i wobec powyższego spełniają wszelkie wymagania stawiane laboratoriom urzędowej kontroli żywności zawarte w rozporządzeniu (WE) nr 882/2004.

W oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy organ odwoławczy uznał że skarżący wprowadzając do obrotu artykuł rolno – spożywczy nieodpowiadający deklarowanej jakości handlowej naruszył przepis art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, zatem podlega karze pieniężnej w wysokości do pięciokrotnej wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie tych artykułów rolno – spożywczych do obrotu, nie niżej jednak niż 500 zł., oraz że uwzględniając wszystkie kryteria określone w art. 40a ust. 5 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, Wojewódzki Inspektor Jakości Handlowej Artykułów Rolno - Spożywczych w K. wymierzył w sposób prawidłowy skarżącemu karę pieniężną w wysokości 500 zł za wprowadzenie do obrotu 2 partii artykułów rolno-spożywczych o niewłaściwej jakości handlowej.

Skarżący złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. i zarzucił wydanie decyzji organu II instancji z naruszeniem art. 7 kodeksu postępowania administracyjnego poprzez ustalenie liczby diastazowej pobranych próbek miodu produkowanego przez stronę za pomocą błędnie wykonanego testu laboratoryjnego, co skutkowało wymierzeniem kary pieniężnej, a zatem na ustaleniu stanu faktycznego bez uwzględnienia interesu społecznego i słusznego interesu obywateli. Wobec powyższego wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji GIJHARS oraz decyzji organu pierwszej instancji i umorzenie postępowania oraz o zasądzenie zwrotu koszów postępowania.

Uzasadniając swoje stanowisko skarżący wskazał, że wszystkie dokonane przez Inspekcje badania obarczone były błędem wynikającym z nieprawidłowego zastosowania testu. Metoda przeprowadzenia przedmiotowego testu opisana jest precyzyjnie w pkt IX załącznika do przywołanego rozporządzenia z 2009 roku. W teście tym trzeba poddać próbkę miodu oddziaływaniu tabletką do oznaczania aktywności a-amylazy (skrobia koniugowana z błękitnym barwnikiem). Jedyną dostępną na rynku tabletką do oznaczania aktywności jest produkowana przez firmę M. AB ze Szwecji tabletka P., w związku z tym treść rozporządzenia w zakresie przeprowadzania testu oznaczania liczby diastazowej jest powieleniem treści ulotki tegoż producenta i wiąże się z 15 minutowym czasem inkubacji próbki miodu. Firma M. AB na skutek zmiany molekularnej używanego w tabletkach barwnika, wydłużyła okres inkubacji z 15 do 30 minut, co dotyczy testów P. zakupionych po wrześniu 2009 roku. Każdy nabywca takiego testu - zgodnie z zapewnieniami producenta - jest informowany specjalnym pismem załączanym do zakupionych testów o wydłużeniu czasu inkubacji. Ponadto w związku z tą zmianą od września 2009 roku została zmieniona metodyka IHC Harmonised Methods of the International Honey Commision - komisji nadrzędnej w sprawie metodyki analiz związanych z dokonywaniem oceny miodu. Zdaniem skarżącego przeprowadzenie testu przy zastosowaniu prawidłowego okresu inkubacji 30 minut daje wynik znacznie przekraczający 8.

Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalając skargę na powyższą decyzję GIJHARS wskazał, że podstawę materialnoprawną zakwestionowanych decyzji stanowiły przepisy art. 21, art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U, z 2005 r., Nr 187, poz. 1577 z późn. zm.) w zw. z art. 3 pkt 5, art. 4 ust. 1 tej ustawy, przepisy rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 3 października 2003 r. w sprawie szczególnych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu (Dz. U. Nr 181, poz. 1773 z późn. zm.), art. 5, 8, 16 i 17 Rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady prawa żywnościowego powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. UE. L 02.31.1).

WSA powołując się na treść art. 3 pkt 5 i art.4 ust.1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, stwierdził, że w świetle powyższych uregulowań skarżący był zobowiązany wprowadzać do obrotu produkowane przez siebie miody zgodnie ze złożoną deklaracją, iż spełniają wymagania przewidziane w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 3 października 2003 r. w sprawie szczególnych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu.

Sąd I instancji stwierdził, że z ustaleń poczynionych przez organy wynika, że dwie partie miodu, przeznaczone do sprzedaży posiadały liczbę diastazową zaniżoną w stosunku do zadeklarowanej przez producenta, a zatem towar ten nie spełniał wymagań odnośnie jakości handlowej. Do powyższych wniosków organy doszły na podstawie wyników badań próbek miodu pobranych w czasie kontroli. Badania zostały przeprowadzone kolejno przez trzy laboratoria Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych: w P., L. oraz B. i wykazały zaniżoną liczbę diastazową (według skali Schede) w obu partiach miodu w porównaniu z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 3 października 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu. Wszystkie trzy laboratoria przeprowadziły oznaczenie liczby diastazowej zgodnie z aktualną metodyką zawartą w załączniku IX pkt 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 stycznia 2009 r. w sprawie metod analiz związanych z dokonywaniem oceny miodu (Dz. U. Nr 17, poz. 94 z późn. zm.) według której czas inkubacji próbki miodu z tabletką testu do oznaczania aktywności α – amylazy (skrobia koniugowana z błękitnym barwnikiem) wynosi 15 minut.

Odnosząc się do zarzutów podnoszonych przez skarżącego w toku postępowania oraz w skardze, iż wszystkie dokonane przez organy badania obarczone były błędem wynikającym z zastosowania nieprawidłowego testu, ponieważ zdaniem strony jedynym dostępnym na rynku testem do oznaczania liczby diastazowej jest tabletka P. produkowana przez firmę M. AB ze Szwecji, a producent ten na skutek zmian używanego w tabletkach odczynnika wydłużył czas inkubacji z 15 do 30 minut, a w związku z tą zmianą została również zmieniona metodyka zalecana przez International Honey Commision, WSA stwierdził, że zarzut ten nie zasługuje na uwzględnienie. WSA wskazał, że organy orzekające w sprawie zgodnie z art. 6 k.p.a. zobowiązane były stosować się do przepisów prawa, a więc uwzględnić metodę badania liczby diastazowej zawartą w załączniku IX do ww. rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 stycznia 2009 r. i dopóki powyższy akt nie zostanie zmieniony należy stosować test z czasem inkubacji 15 minut. Sąd I instancji wyjaśnił, że aktualnie nie ma w pełni rekomendowanej przez Komisję Kodeksu Żywnościowego FAO / WTO (KKŻ) metody oznaczania aktywności diastazy w miodzie. Metoda stosowana przez Laboratoria Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, w której podczas wykonania oznaczenia stosuje się 15 minutowy czas inkubacji próbki miodu z testem, ma status "tymczasowo zatwierdzonej" przez KKŻ FAO / WTO. Natomiast w spisach norm kodeksowych nie wymienia się tej metody, w której przewidziany jest test z 30 minutowym czasem inkubacji.

WSA stwierdził, że w tym stanie rzeczy bezzasadny jest zarzut skarżącego, iż organy wydając decyzje w sprawie naruszyły art. 7 k.p.a. poprzez ustalenie liczby diastazowej pobranych próbek miodu produkowanego przez stronę za pomocą błędnie wykonanego testu laboratoryjnego. Metoda badań i test użyty przez laboratoria GIJHARS były zgodne z przepisami prawa, wykazały zaniżona liczbę diastazową w dwóch partiach miodu w stosunku do zadeklarowanej przez producenta, stąd też nałożenie kary pieniężnej na podstawie art. 40 a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych było zasadne. Sąd podzielił również uzasadnienie wysokości nałożonej kary .

J. K. złożył skargę kasacyjną, w której zaskarżył powyższy wyrok w całości, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W. do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów postępowania z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. istotne naruszenie przepisów postępowania przed sądami administracyjnymi tj.: art. 3 § 1 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a w zw. z art. 7 kodeksu postępowania administracyjnego wobec niedostrzeżenia przez Sąd, że wydana przez organ decyzja godzi w zasadę uwzględniania słusznego interesu obywateli i nieuchyleniu zaskarżonej decyzji, gdy organ administracyjny dokonując ustaleń w zakresie jakości miodu posłużył się testem, niezgodnym z wymogami rozporządzenia Ministra Rozwoju Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 stycznia 2009 roku w sprawie metod analiz związanych z dokonywaniem oceny miodu (Dz. U. Nr 17, poz. 94 z późn. zm).

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej, skarżący podniósł, że GIJHARS przeprowadzając kolejne badania jakości miodu, posłużył się testami o zmienionym okresie inkubacji (30 minutowymi) stosując okres inkubacji 15 minut, co wynikać ma z przedstawionych przez skarżącego dokumentów. Z przepisów rozporządzenia Ministra Rozwoju Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 stycznia 2009 roku w sprawie metod analiz związanych z dokonywaniem oceny miodu (Dz. U. Nr 17, poz. 94 z późn. zm) wynika jedynie, że dla prawidłowego wykonania badania należy posłużyć się testem do oznaczania aktywności a-amylazy, nie określono, że ma być to tabletka testu Phadebas Amylese Test (pkt IX załącznika): " W metodzie wykorzystuje się: 1) test do oznaczania aktywności a-amylazy (skrobia koniugowana z błękitnym barwnikiem);"

Wskazał, że zestawiając przepisy wynikające z pkt IX załącznika do ww. rozporządzenia MRiRW z dnia 14 stycznia 2009 roku z art. 7 kodeksu postępowania administracyjnego przyjąć trzeba, że wykonując badania określoną w rozporządzeniu metodą należy posłużyć się takim testem, który przy okresie inkubacji wynoszącym 15 minut daje prawidłowe wyniki. Tymczasem GIJHARS (jak i organ pierwszej instancji), najprawdopodobniej poprzez zamieszanie na rynku spowodowane opisaną wyżej zmianą właściwości testu Phadebas, przy dokonywaniu badania liczby diastazowej posłużył się nieprawidłowym nowym testem z okresem inkubacji wynoszącym 30 minut, a zatem niezgodnie z zapisami wspomnianego rozporządzenia.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną GIJHARS wniósł o jej oddalenie i o zasądzenie kosztów postępowania według norm przewidzianych prawem. Podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie wyjaśnił, że nie jest prawdą , że organy Inspekcji posłużyły się testem z okresem inkubacji 30 minut, stosując okres inkubacji 15 minut.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.jed. Dz.U. z 2012r. poz.270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, z urzędu zaś bierze pod rozwagę jedynie nieważność postępowania. Z akt sprawy nie wynika, by zaskarżone orzeczenie zostało wydane w warunkach nieważności, której przesłanki określa art. 183 § 2 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 174 p.p.s.a. skargę kasacyjną można oprzeć na naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie (pkt 1) lub na naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (pkt 2). Wskazanie i uzasadnienie podstaw kasacyjnych należy przy tym do koniecznych cech skargi kasacyjnej (art. 176 p.p.s.a.).

W rozpoznanej sprawie skarga kasacyjna została oparta tylko na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, a to art.3§1 i art.145§1 pkt 1 lit.c p.p.s.a. w zw. z art. 7 k.p.a.

Podstawę prawną zaskarżonej decyzji Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno – Spożywczych stanowiły przepisy ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych ( t.jed. Dz.U. z 2005 r. Nr 187, poz.1577 ze zm., dalej: ustawa o jakości handlowej), rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 3 października 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu (Dz.U. Nr 181, poz. 1773 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 stycznia 2009 r. w sprawie metod analiz związanych z dokonywaniem oceny miodu (Dz.U.Nr.17, poz.94, dalej: rozporządzenie MRiRW z dnia 14 stycznia 2009 r.).

Stosownie do art.4 ust.1 ustawy o jakości handlowej wprowadzane do obrotu artykuły rolno-spożywcze powinny spełniać wymagania w zakresie jakości handlowej, jeżeli w przepisach o jakości handlowej zostały określone takie wymagania, oraz dodatkowe wymagania dotyczące tych artykułów, jeżeli ich spełnienie zostało zadeklarowane przez producenta. Natomiast art.3 pkt 5 tej ustawy wyjaśnia, że jakość handlowa to cechy artykułu rolno-spożywczego dotyczące jego właściwości organoleptycznych, fizykochemicznych i mikrobiologicznych w zakresie technologii produkcji, wielkości lub masy oraz wymagania wynikające ze sposobu produkcji, opakowania, prezentacji i oznakowania, nieobjęte wymaganiami sanitarnymi, weterynaryjnymi lub fitosanitarnymi.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi działając na podstawie delegacji zawartej w art.34 pkt 2 ustawy o jakości handlowej wydał dnia 14 stycznia 2009 r. rozporządzenie w sprawie metod analiz związanych z dokonywaniem oceny miodu, gdzie w załączniku zatytułowanym "Metody analiz związane z dokonywaniem oceny miodu", w jego części IX opisana została "Metoda analizy - w zakresie oznaczania liczby diastazowej w miodzie".

W ust.4 pkt 1 wskazano między innymi, że w metodzie wykorzystuje się test do oznaczania aktywności α-amylazy (skrobia koniugowana z błękitnym barwnikiem).

W ust.5 opisano szczegółowo jak oznaczenie ma być wykonane, w tym określono czas trwania poszczególnych reakcji.

Organ II instancji wskazał w uzasadnieniu decyzji, że wobec sformułowania rozporządzenia możliwe jest wyłącznie stosowanie Phadebas Amylase Test z 15 minutowym czasem inkubacji próbki miodu z testem. Wyjaśnił, że laboratoria GIJHARS stosowały dostępne na rynku krajowym tabletki testu wyprodukowane przez firmę M. AB ze Szwecji, do których producent dołączył instrukcję z podanym czasem inkubacji wynoszącym 15 minut, a więc zgodnym z przepisem rozporządzenia, co potwierdzili Kierownicy Laboratoriów GIJHARS w L., B. i P.

Sąd I instancji wskazał, że badanie przeprowadzono zgodnie z rozporządzeniem, a odnosząc się do zarzutu strony, iż test wykonano błędnie ponieważ firma M. AB wydłużyła czas inkubacji do 30 minut, stwierdził, że organy orzekające w sprawie zobowiązane są stosować przepisy rozporządzenia MRiRW z dnia 14 stycznia 2009 r. i dopóki akt ten nie zostanie zmieniony należy stosować test z czasem inkubacji 15 minut.

Należy zauważyć, że stanowisko Sądu I instancji nie odnosi się do istoty zarzutu skarżącego, sprowadzającego się do tego, że do testu przeprowadzonego zgodnie z procedurami określonymi w rozporządzeniu MRiRW z dnia 14 stycznia 2009 r., gdzie okres inkubacji wynosi 15 minut, użyto niewłaściwej tabletki testu, bo wymagającej okresu inkubacji wynoszącego 30 minut.

Skarżący zarówno w toku postępowania administracyjnego (np. w piśmie z dnia 23.03.2011r. skierowanym do GIJHARS) jak i w skardze wniesionej do WSA konsekwentnie podnosił, iż producent testu firma M. AB na skutek zmiany molekularnej używanego w tabletkach barwnika wydłużyła okres inkubacji z 15 do 30 minut, co dotyczy testów Phadebas Amylase zakupionych po wrześniu 2009 r. W związku ze zmianą tabletka nie wykazuje prawidłowych wartości przy okresie inkubacji wynoszącym 15 minut.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że ogany administracji prowadząc postępowanie nie wyjaśniły - a WSA stan ten zaakceptował - czy badając próbki miodu pobrane w pasiece skarżącego zastosowano właściwe testy. Jest niekwestionowane w sprawie, że badania próbek miodu zostały przeprowadzone przez Laboratoria Specjalistyczne GIJHARS w L., B. oraz P. posiadające kompetencje potwierdzone przez akredytację zgodnie z normą EN PN ISO/JEC 17025 i spełniające wszelkie wymagania stawiane laboratoriom urzędowej kontroli żywności zawarte w rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 oraz, że testy przeprowadzono zgodnie z procedurami określonymi w rozporządzeniu MRiRW z dnia 14 stycznia 2009 r. Główny Inspektor Jakości Handlowej Artykułów Rolno Spożywczych ustalił również, że w laboratoriach, w których zostały przeprowadzone badania miodu posługiwano się testami gdzie w instrukcji ich użycia okres inkubacji określono na 15 minut i nie została dołączona informacja producenta o tym, że należy stosować okres inkubacji wydłużony do 30 minut.

Wobec podnoszonych konsekwentnie przez skarżącego zarzutów, iż sprzedawane po 2009 r. tabletki testu wymagały dla uzyskania prawidłowego wyniku testu okresu inkubacji wynoszącego 30 minut, nieprzeprowadzenie postępowania dowodowego w celu ustalenia, czy testy użyte przy kontroli miodu z pasieki skarżącego były testami o zmienionym okresie inkubacji, czyli okresie inkubacji wynoszącym 30, a nie 15 minut stanowi o tym, że postępowanie dowodowe zostało przeprowadzone z naruszeniem art.7 k.p.a., czyli z naruszeniem obowiązku uwzględnienia słusznego interesu skarżącego. Słuszny interes skarżącego w tej sprawie polega na prawie do ustalenia, czy jakość produkowanego w jego pasiece miodu została zbadana przy użyciu testu, który w danym badaniu (które musi być przeprowadzone zgodnie z procedurą określoną w rozporządzeniu MRiRW z dnia 14 stycznia 2009 r.) mógł być użyty ze względu na swoje właściwości. Należy wskazać, że w sytuacji, gdy znany jest producent testów ustalenie jaki był okres inkubacji dla konkretnych tabletek testu nie powinno stanowić problemu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalając skargę wobec niedostrzeżenia naruszenia przez organy administracji art. 7 k.p.a. naruszył przepis art.145§1pkt lit.c p.p.s.a.

NSA nie podziela natomiast stanowiska skarżącego kasacyjnie o naruszeniu przez Sąd I instancji przepisu art.3§1 p.p.s.a., który jest jednym z przepisów wyznaczających zakres postępowania sądowoadministracyjnego. W myśl powołanego przepisu, sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Naruszenie art. 3§1 p.p.s.a. mogłoby zatem polegać na wykroczeniu poza kompetencje sądu albo zastosowaniu środka nieprzewidzianego w ustawie, bądź na odmowie merytorycznego rozpoznania sprawy należącej do jego właściwości. Nie można zaś mu uchybić dokonując tej kontroli, nawet gdy jej wynik nie odpowiada prawu.

Z wyżej wyłożonych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art.185§1 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji wyroku. O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art.203 pkt 1 p.p.s.a.