Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Janicki (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Bogdan Lubiński Sędzia WSA Paweł Kowalski Protokolant Izabela Ścieszko po rozpoznaniu w Łodzi na rozprawie w dniu 6 marca 2009 r. przy udziale --- sprawy ze skargi Z. C. na interpretację Ministra Finansów z dnia [...] nr [...] w przedmiocie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. 1. uchyla zaskarżoną interpretację, 2. zasądza od Ministra Finansów na rzecz Z. C. kwotę 200 (dwieście ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

We wniosku z dnia 18 lutego 2008 r. Z.C. zwrócił się do Ministra Finansów o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu wniesienia posiadanych udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością do spółki komandytowo – akcyjnej. W treści wniosku wnioskodawca wskazał, że posiada udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością i planuje wniesienie przedmiotowych udziałów jako wkładu niepieniężnego do spółki komandytowo – akcyjnej. W związku z tym zadano pytanie, czy wniesienie posiadanych udziałów do spółki komandytowo – akcyjnej powoduje powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko, zgodnie z którym przedmiotowy aport nie stanowi przedmiotu opodatkowania i w konsekwencji nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wywiódł ów pogląd z art. 17 ust.1 punkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym za przychody z kapitałów niepieniężnych uważa się nominalną wartość udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny. A contrario objęcie udziałów s półce mniemającej osobowości prawnej nie skutkuje powstaniem przychodów z kapitałów pieniężnych. Potwierdzeniem stanowiska wnioskodawcy jest interpretacja dokonana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa Mokotów z dnia 27 września 2007r., w której organ wskazał na brak podstawy prawnej do rozpoznania przychodu podatkowego w opisanej sytuacji.

W interpretacji z dnia [...] doręczonej wnioskodawcy w dniu 4 czerwca 2008r. stwierdzono, że stanowisko podatnika jest nieprawidłowe. Powołując się na art. 17 ust.1 punkt 6 litera a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych organ wywiódł, że przychód z nieodpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną powstaje w momencie przeniesienia własności tych udziałów na ich nabywcę – niezależnie od daty faktycznej zapłaty. Pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć każdą formę przeniesienia własności udziałów za wynagrodzeniem. Wniesienie udziałów do spółki osobowej powoduje zmianę właściciela – właścicielem staje się spółka osobowa. Dlatego dochodzi do odpłatnego zbycia wniesionych udziałów. Wniesienie udziałów do spółki osobowej jest przeniesieniem ich własności w zamian za które przysługuje wnioskodawcy wkład w spółce osobowej. Przychodem jest w tym wypadku kwota odpowiadająca wartości otrzymanego wkładu w spółce osobowej.

W wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa wnioskodawca zarzucił interpretacji indywidualnej naruszenia art. 17 ust. 1 punkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podtrzymał stanowisko zaprezentowane we wniosku. W ocenie wnioskodawcy za jego słusznością przemawiają następujące argumenty.:

- wniesienie wkładu do spółki osobowej na gruncie kodeksu spółek handlowych nie jest czynnością odpłatną,

- przyjęcie założenia, że wniesienie udziałów w spółce kapitałowej w formie wkładu do spółki osobowej jest czynnością odpłatną już w chwili wniesienia, w rezultacie skutkuje podwójnym a nieraz i potrójnym opodatkowaniem tego samego zdarzenia prawnego.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Minister Finansów podtrzymał argumentację zawartą w zaskarżonej interpretacji.

W skardze do sądu wnioskodawca powtórzył, że w jego ocenie wniesienie do spółki osobowej wkładu niepieniężnego w postaci udziałów w spółce kapitałowej nie stanowi przedmiotu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i nie rodzi obowiązku podatkowego, gdyż nie jest to czynność odpłatna.

W odpowiedzi na skargę Minister Finansów wnosząc o jej oddalenie podtrzymał argumentację zawartą w i interpretacji i odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zaskarżona interpretacja podlega uchyleniu, aczkolwiek z przyczyn odmiennych od wyłożonych w skardze do sądu.

Wniosek o wydanie interpretacji ogólnej w rozpoznawanej sprawie wpłynął do właściwego organu w dniu 18 lutego 2008r. Interpretacja została wydana w dniu [...] zaś doręczenie jej wnioskodawcy nastąpiło w dniu 4 czerwca 2008r. tj po upływie 3 miesięcy od otrzymania wniosku przez organ.

W tej sytuacji zastosowanie znajduje art. 14 d ordynacji podatkowej, zgodnie z którym interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku.

Skutki przekroczenia wskazanego wyżej terminu normuje art. 14 o ordynacji podatkowej, w myśl którego w razie niewydania interpretacji indywidualnej w terminie określonym w art. 14d uznaje się, że w dniu następującym po dniu, w którym upłynął termin wydania interpretacji, została wydana interpretacja stwierdzająca prawidłowość stanowiska wnioskodawcy w pełnym zakresie.

Do niedawna orzecznictwo sądów administracyjnych interpretujących pojęcie "niewydania interpretacji indywidualnej w terminie określonym w art. 14d " było rozbieżne kładąc nacisk bądź to na datę wydania interpretacji widniejącą w nagłówku, bądź datę wyekspediowania pisma widniejąca w książce nadawczej organu podatkowego, bądź wreszcie datę doręczenia interpretacji wnioskodawcy.

Powyższe wątpliwości rozwiał ostatecznie Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale składu 7 sędziów z dnia 4 listopada 2008r. sygn. akt I FPS 2/08 wywodząc, że w stanie prawnym obowiązującym w 2005 r., pojęcie "niewydanie postanowienia" użyte w art. 14 b § 3 ordynacji podatkowej oznacza brak jego doręczenia w terminie 3 miesięcy, liczonym od dnia otrzymania wniosku, o którym stanowi przepis § 1 powołanego artykułu.

Należy w tym miejscu zaakcentować, że uchwały NSA, aczkolwiek, w myśl art. 187 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zmianami) wiążą tylko w konkretnej sprawie stanowią istotną wskazówkę interpretacyjną zmierzającą do zapewnienia jednolitości orzecznictwa sądów administracyjnych.

Ponadto sąd rozpoznający niniejsza sprawę w pełni akceptuje stanowisko wyrażone w cytowanej wyżej uchwale 7 sędziów NSA, co do tego, że osoba, która zwróciła się o wyjaśnienie wątpliwości związanych ze stosowaniem prawa podatkowego dopiero w chwili doręczenia jej wydanej w jej sprawie interpretacji jest w pełni zapoznana ze stanowiskiem organów podatkowych w jej sprawie i dopiero wówczas, może zastosować się do tej interpretacji lub ją zwalczać. Również z chwilą doręczenia interpretacji może oczekiwać ziszczenia się tzw. milczącej interpretacji. W innym przypadku, np. przy przyjęciu za miarodajną daty wydania interpretacji wnioskodawca mógłby wysnuwać przypuszczenia, że jego prawa nie są należycie chronione i a początek biegu terminu do wydania tejże milczącej interpretacji (data wydania interpretacji) pozostaje poza jego kontrolą i wiedzą.

Poza tym, co równie istotne już w uzasadnieniu cytowanej wyżej uchwały NSA wywiódł, że zmiany w stanie prawnym (dotyczącym omawianego zagadnienia) od 2005r. są na tyle nieistotne, że pogląd wyrażony w tezie uchwały ma zastosowanie także do przepisów normujących instytucję interpretacji przepisów prawa podatkowego także wstanie prawnym obowiązującym od 1 lipca 2007r.

W tych warunkach należy przyjąć, że w rozpoznawanej sprawie doszło do wydania tzw. milczącej interpretacji, skutkującej stwierdzeniem prawidłowości stanowiska wnioskodawcy w pełnym zakresie.

Stąd też rozpoznawanie trafności zarzutów skargi stało się zbędne.

Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, na podstawie art. 146 § 1 i art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zmianami) należało orzec jak w sentencji.

P.Pij.