Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej L. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 9 października 2007 r., sygn. akt II SA/Gd 629/07 odrzucające skargę L. M. na decyzję Wojewody P. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości postanawia oddalić skargę kasacyjną

Postanowieniem z dnia 9 października 2007 r., sygn. akt II SA/Gd 629/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę L.M. na decyzję Wojewody P. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości. W uzasadnieniu podano, że wpis skargi została w formie znaków opłaty sądowej, a zatem niezgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który nakłada obowiązek opłacania wpisu jedynie gotówką w kasie sądu i na rachunek bankowy. Wskazano, że zgodnie z art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) podlegająca opłacie stałej i wnoszona przez adwokata skarga podlega odrzuceniu bez wezwania o uiszczenie opłaty.

W skardze kasacyjnej na to postanowienie wskazano, że Sąd I instancji naruszył art. 221 w związku z art. 220 § 3 p.p.s.a. oraz § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), poprzez błędne uznanie, że art. 221 ma zastosowanie do skargi wnoszonej do sądu administracyjnego w trybie art. 54 § 1 p.p.s.a. za pośrednictwem organu, który wydał zaskarżoną decyzję. Stwierdzono, że przewidziany w art. 221 p.p.s.a. rygor może mieć zastosowanie wyłącznie do pisma wnoszonych bezpośrednio do sądu administracyjnego. W przypadku wnoszenia skargi na decyzję organu administracji do wsa uiszczenie opłaty sądowej w trybie przewidzianym w art. 219 § 1 p.p.s.a. w związku z § 5 ust. 1 w/w rozporządzenia nie jest możliwe, ponieważ pełnomocnik skarżącego nie zna jeszcze sygnatury akt sprawy sądowej, a skargi nie wnosi bezpośrednio do sądu, lecz za pośrednictwem organu administracji, który wydał zaskarżoną decyzję. Z tego powodu uiszczenie wpisu od skargi składanej w trybie art. 54 § 1 p.p.s.a w sposób zgodny z wyżej wymienionymi przepisami staje się możliwe dopiero po uprzednim wezwaniu adwokata lub radcy prawnego do uiszczenia wpisu od takiej skargi, z którą to chwilą pełnomocnik może powziąć informację m.in. o sygnaturze akt sądowych. W postanowieniu NSA z dnia 2 marca 2005 r., sygn. akt 1289/04 wskazane jest, że art. 221 p.p.s.a. nie znajduje zastosowania do skargi wnoszonej do sądu administracyjnego w trybie art. 54 § 1 p.p.s.a, albowiem rygor ten dotyczy wyłącznie pism, które składane są bezpośrednio do sądu administracyjnego. Powyższe znajduje również oparcie w poglądach doktryny - m.in. S. Babiarz, wpis stały i wpis stosunkowy w postępowaniu sądowoadministracyjnym, PS 2005/5/154, gdzie podnosi się, że wpis od skargi wszczynającej postępowanie (art. 54 p.p.s.a.) uiszcza się na wezwanie sądu, niezależnie od tego czy jest to wpis stały, czy stosunkowy, także, że normy zawarte w treści art. 221 p.p.s.a. nie umożliwiają odrzucenia skargi do sądu z art. 54 p.p.s.a wniesionej przez adwokata lub radcę prawnego, jeżeli nie został on niej uiszczony wpis stały (M. Kulikowska, M. Piłasiewicz, Koszty w ustawie o postępowaniu przed sądem administracyjnym - zagadnienia wybrane, Glosa 2004/2/9). Wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie posiada usprawiedliwionych podstaw.

Zarzut naruszenia art. 221 w związku z art. 220 § 3 p.p.s.a. oraz art. 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), poprzez błędne uznanie, że art. 221 ma zastosowanie do skargi wnoszonej do sądu administracyjnego w trybie art. 54 § 1 p.p.s.a. tj. za pośrednictwem organu, który wydał zaskarżoną decyzję jest nieuzasadniony.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wpis można uiścić zarówno gotówką do kasy właściwego sądu administracyjnego jak i na rachunek bankowy tego sądu. Stosownie do art. 219 p.p.s.a. opłatę uiszcza się przy wnoszeniu do sądu pisma podlegającego opłacie. Zgodnie z art. 221 p.p.s.a. pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone, pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej.

Wskazać należy, iż rzeczywiście do czasu wydania wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7 marca 2006 r., SK 11/05 (Dz. U. Nr 45, poz. 332) wpis stały od skargi wnoszonej przez adwokata lub radcę prawnego uiszczało się na wezwanie, po przekazaniu skargi sądowi. Dyspozycję taką zawierał bowiem § 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Przytoczony przepis rozporządzenia stanowił wyjątek od zasady określonej w art. 221 i dotyczył wyłącznie wpisu od skarg wnoszonych do sądu administracyjnego pierwszej instancji. Od daty jednak wydania przywołanego wyroku Trybunału Konstytucyjnego sytuacja uległa diametralnej zmianie. We wskazanym wyroku bowiem TK orzekł, że § 5 ust. 2 cytowanego rozporządzenia z 16 grudnia 2003 r. jest niezgodny z art. 221 p.p.s.a. oraz art. 2 Konstytucji, przyznając jednocześnie, że art. 180, art. 219 § 2 i art. 221 p.p.s.a. są zgodne z Konstytucją RP. Orzeczenie to oznacza, że z dniem jego ogłoszenia w Dzienniku Ustaw (17 marca 2006 r.) traci moc wiążącą przepis § 5 ust. 2 i z tą datą obowiązek uiszczenia należnej opłaty bez wezwania dotyczy również wpisu od skargi wnoszonej przez adwokata lub radcę prawnego do sądu administracyjnego pierwszej instancji.

Skoro zatem w przedmiotowej sprawie skargę składał radca prawny i wraz z wniesieniem nie opłacił jej właściwie to zasadnie Sąd I instancji zastosował art. 221 i na tej podstawie skargę odrzucił.

Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny postanowił jak w sentencji na podstawie art. 184 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.