Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Izabela Paluszyńska po rozpoznaniu w dniu 5 sierpnia 2019r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. F. o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi A. F. na decyzję Wojewody Wielopolskiego z dnia [...] kwietnia 2019r. znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania decyzji /-/I. Paluszyńska

A. F., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na decyzję Wojewody z dnia [...] 2019 r., Nr [...], w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę elektrowni wiatrowej [...] na działkach nr [...], obr. [...], gm. D.. W skardze skarżący zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji wskazując, że zarzut wadliwości zaskarżonej decyzji jest wiarygodny i przemawia za tym interes publiczny – interes mieszkańców terenów przyległych do miejsca planowanej inwestycji. Ponadto wskazał, że rozpoczęcie budowy doprowadzi do niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody oraz spowoduje niebezpieczeństwo trudnych do odwrócenia skutków. Właściciele nieruchomości znajdujących się na terenie oddziaływania inwestycji nie będą mogli swoich nieruchomości zabudować na cele mieszkaniowe, co spowoduje znaczną, nieodwracalną szkodę , w tym dla skarżącego. Budowa wyrządzi również negatywne skutki dla środowiska.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje;

Stosownie do treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej: p.p.s.a.) po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W świetle powołanej regulacji rozpatrując wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu Sąd dokonuje oceny, czy w sprawie zaistniały przesłanki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a. Ocena ta jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku złożonym przez stronę, co oznacza, że wniosek powinien być uzasadniony. Konieczna jest spójna argumentacja, poparta faktami oraz odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Nieodzowne jest wykazanie zaistnienia jednej z przesłanek określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a., tj. zaistnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Podkreślenia wymaga, że to na stronie ciąży obowiązek uzasadnienia wniosku, w tym wskazania okoliczności uzasadniających jego uwzględnienie.

Odnosząc powyższe do realiów niniejszej sprawy stwierdzić należy, że wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zawiera uzasadnienia, które sprostałoby powyższym wymogom.

W pierwszej kolejności wyjaśnić należy, że rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia Sąd nie dokonuje oceny zawartości skargi. Niezgodność decyzji z prawem jest przedmiotem oceny sądu w toku merytorycznego badania sprawy na rozprawie, tak więc oparcie wniosku o ochronę tymczasową na niezgodności decyzji z prawem, niweczyłoby kontrolę sądową legalności decyzji administracyjnej (por. postanowienie NSA z dnia 28 kwietnia 2005 r., II OZ 184/05, LEX nr 302251). W świetle powyższego na tym etapie niedopuszczalnym byłoby podzielenie stanowiska skarżących, że za uwzględnieniem wniosku przemawia wiarygodność zarzutu wadliwości zaskarżonej decyzji .

Skarżący nie uzasadnił również zaistnienia przesłanek wskazanych w art. 61 § 3 p.p.s.a., a mianowicie tego, że wskutek wykonania zaskarżonej decyzji zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia mu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Skarżący nie sprecyzował, na czym miałaby polegać znaczna szkoda bądź trudne do odwrócenia skutki. W złożonej skardze wskazywał na negatywy wpływ inwestycji na środowisko bez sprecyzowania tego argumentu. A było to o tyle istotne, że kwestie wpływu inwestycji na środowisko były już przedmiotem badania przy wydanej pozytywnej decyzji środowiskowej. Skarżący we wniosku o wstrzymanie nie wskazał jaki negatywny wpływ na środowisko ma inwestycja ani nie uprawdopodobnił aby przekraczało to przyjęte normy, zwłaszcza te zaakceptowane przez organ wydający decyzje środowiskową.

Skarżący nie wykazał również, by za wstrzymaniem zaskarżonej decyzji przemawiało niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, jak i trudne do odwrócenia skutki. Ogólnikowe wskazania na interes mieszkańców, którzy niewątpliwie nie godzą się na budowę elektrowni wiatrowej nie stanowią argumentu uzasadniającego wstrzymanie wykonania decyzji. Brak możliwości zabudowy również przesłanki do wstrzymania decyzji nie stanowi. Wyjaśnić należy, że w orzecznictwie sądowym przejmuje się, że wykonanie obiektu budowlanego jest zdarzeniem faktycznym, które można odwrócić, bo jego odwrócenie zależy tylko od możliwości technicznych inwestora. Zatem to inwestor zobowiązany będzie do przywrócenia stanu poprzedniego na własny koszt, a więc jakakolwiek szkoda finansowa powstanie po stronie inwestora, a nie strony skarżącej. Ponieważ postępowanie w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji prowadzi do wyłomu od zasady wykonalności decyzji, strona nie może ograniczyć się w uzasadnieniu wniosku do tak ogólnikowego stwierdzenia, lecz precyzyjnie musi wskazać na zagrożenia płynące z wykonania decyzji, co miejsca nie miało. Ponadto instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie służy zabezpieczeniu strony przed jakimikolwiek skutkami wykonania zaskarżonej decyzji, lecz jedynie przed takimi, których ewentualne wygranie sporu sądowego by nie naprawiło.

Zawarcie w skardze wniosku z tak ogólnikowym uzasadnienia nie wystarczy aby Sąd pozytywnie rozważył wstrzymanie wykonania w oparciu o przesłanki wskazane w art. 61 § 3 p.p.s.a. Podkreślić w tym miejscu należy, że Sąd administracyjny nie dokonuje żadnych ustaleń faktycznych w sprawie o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Ponadto, orzekanie w przedmiocie wniosku o wstrzymanie nie przesądza o ostatecznym wyniku sprawy, w której zostanie zbadane, biorąc pod uwagę kwestię legalności, czy zaskarżona decyzja jest prawidłowa.

Niezależnie od powyższego, na marginesie można wskazać, że nawet w wyniku wyroku uchylającego decyzję o pozwoleniu na budowę, w przypadku gdy inwestycja jest poważnie zaawansowana lub ukończona, organ nadzoru budowlanego uprawniony będzie do wydawania szeregu nakazów mających na celu doprowadzenie zrealizowanych robót budowlanych do stanu zgodności z prawem, co będzie wiązało się z poniesieniem kosztów przez inwestora.

Wyjasnić również należy, że badając zasadność wniosku o wstrzymanie decyzji sąd administracyjny winien uwzględniać interesy prawne i stanowiska wszystkich uczestników postępowania, niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków może zachodzić nie tylko po stronie wnoszącego skargę, ale także po stronie innych uczestników. Prowadzenie procesu budowlanego przez inwestora, mimo trwającego postępowania sądowego, odbywa się na ryzyko tego inwestora, a ewentualny obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego obciąży właśnie jego.

Ponadto, zgodnie z art. 35 a ust. 1 Prawa budowlanego (Dz.U. z 2019 r. poz. 1186), w przypadku wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję o pozwoleniu na budowę wstrzymanie wykonania decyzji na wniosek skarżącego można uzależnić od złożenia przez skarżącego kaucji na zabezpieczenie roszczeń inwestora z powodu wstrzymania wykonania decyzji. Brzmienie tego przepisu dowodzi, że postanowienie wstrzymujące wykonanie decyzji o pozwoleniu na budowę, stanowić może dużą dolegliwość dla inwestora, mogącą nierzadko spowodować większą szkodę niż ta, jaka mogłaby wyniknąć z kontynuowania robót budowlanych prowadzonych w oparciu o zaskarżoną decyzję. Zatem inwestor, który prowadzi proces budowlany na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, narażony jest na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody nie tylko w przypadku uwzględnienia skargi, ale również w razie wstrzymania wykonania decyzji. Wobec faktu bezzasadności wniosku skarżących o wstrzymanie zaskarżonej decyzji bezprzedmiotowe jest zastosowanie kaucji na zabezpieczenie, o której mowa w art. 35 a ust. 1 Prawa budowlanego.

Mając powyższe na uwadze, Sąd, działając na podstawie art. 61 § 3 i § 3 p.p.s.a, odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.