drukuj    zapisz    Powrót do listy

6480 658, Dostęp do informacji publicznej, Minister Edukacji i Nauki, Oddalono skargę, II SAB/Wa 426/16 - Wyrok WSA w Warszawie z 2016-11-07, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Wa 426/16 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2016-11-07 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2016-06-30
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Eugeniusz Wasilewski
Ewa Kwiecińska
Ewa Pisula-Dąbrowska /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6480
658
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
I OSK 688/17 - Wyrok NSA z 2019-03-01
Skarżony organ
Minister Edukacji i Nauki
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2015 poz 2058 art. 1 ust. 1, art. 6
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Pisula – Dąbrowska (sprawozdawca), Sędziowie WSA Eugeniusz Wasilewski, Ewa Kwiecińska, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 7 listopada 2016 r. sprawy ze skargi Fundacji [...] z siedzibą w [...] na bezczynność Ministra Edukacji Narodowej w przedmiocie rozpoznania punktu 1 wniosku z dnia [...] maja 2016 r. o udostępnienie informacji publicznej – oddala skargę –

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 17 maja 2016 r. Fundacja "[...]" z siedzibą w [...], zwana dalej Fundacją, zwróciła się do Ministra Edukacji Narodowej w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej o udostępnienie informacji w zakresie udostępnienia: 1) kopii materiałów audiowizualnych, stenogramów, protokołów lub innych dokumentów, na których zarejestrowano przebieg 39 spotkań zespołu Ekspertów Dobrej Zmiany (zgodnie z informacją na stronie https://men.gov.pl/ministerstwo/informacje/dzialania-men-pol-roku-rzadu-premier-beaty-szydlo.html), 2) udostępnienia budżetu, który został przeznaczony i wydany na spotkanie opisane w punkcie 1.

W odpowiedzi na powyższy wniosek Ministerstwo Edukacji Narodowej pismem z dnia [...] czerwca 2016 r. poinformowało Fundację, że przebieg spotkań nie był utrwalony w formie oficjalnych dokumentów, które mają walor informacji publicznej.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Ministra Edukacji Narodowej Fundacja "[...]" z siedzibą w [...] wniosła o zobowiązanie organu do udostępnienia informacji (w zakresie pkt 1 wniosku z dnia [...] maja 2016 r.), stwierdzenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, zasądzenie grzywny oraz kosztów postępowania.

Podniosła naruszenie art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP i art. 1 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 i art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. W uzasadnieniu, kwestionując ocenę Ministra Edukacji Narodowej, że żądana informacja miała charakter roboczy i nie stanowi informacji publicznej, strona skarżąca przywołała orzecznictwo sądowoadministracyjne w tym zakresie.

W odpowiedzi na skargę Minister Edukacji Narodowej wniósł o jej oddalenie. Podkreślił, że przebieg spotkań nie był utrwalony w formie oficjalnych dokumentów, oraz że materiały wytworzone podczas spotkań mają charakter roboczy i służą one do wypracowania wniosków, które zaprezentowane zostaną podczas debaty oświatowej, która odbędzie się w Toruniu w dniu 27 czerwca 2016 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem skargi Fundacji na bezczynność organu stanowił pkt 1 wniosku z dnia [...] maja 2016 r., tj. udostępnienie materiałów audiowizualnych, stenogramów, protokołów lub innych dokumentów, na których zarejestrowano przebieg 39 spotkań zespołu Ekspertów Dobrej Zmiany.

W ocenie Sądu, żądane informacje nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2015 r., poz. 2058 ze zm.). Podkreślić należy, iż procesowi podejmowania decyzji na etapie konsultacji określonego problemu lub zagadnienia społecznego w ramach eksperckich debat nie jest konieczna społeczna kontrola na każdym roboczym etapie. Zasadne jest natomiast twierdzenie, że tak rozumiana kontrola mogłaby zakłócać proces projektowania rozwiązań poprzez przedwczesny osąd.

Zdaniem Sądu, w momencie kiedy projekt, stanowisko, pogląd nabiera waloru oficjalności może zostać przedstawiony opinii publicznej przez organ, który go stworzył.

Zdaniem Sądu, objęte wnioskiem informacje należy zakwalifikować jako dokumenty wewnętrzne, robocze niemające charakteru oficjalnego. Niewątpliwie służą one do realizacji zadania publicznego, ale nie przesądzają o zamierzonym kierunku organu w konkretnej sprawie. Żądane materiały służą wymianie informacji, uzgadnianiu stanowisk i poglądów. Nie są wiążące dla organu. Mają charakter konsultacyjny, wewnętrzny, który służy do wyłonienia wniosków, kierunków, strategii. Nie mają one waloru oficjalności. Są niewiążącymi stricte roboczymi opiniami. Nawet jeśli projektują określony sposób działania, to nie dotyczą sfery faktów, a ewentualnych, potencjalnych zamierzeń.

Skoro zatem żądane materiały audio, stenogramy, protokoły 39 spotkań zespołu Ekspertów Dobrej Zmiany nie stanowią informacji publicznej, organ nie miał obowiązku ani dokonania czynności materialno-technicznej w postaci ich udostępnienia, ani też wydania decyzji administracyjnej. W takiej sytuacji organ miał natomiast obowiązek poinformować wnioskodawcę (co uczynił pismem z dnia [...] czerwca

2016 r.), że żądane informacje nie stanowią informacji publicznej.

Podkreślić należy, że sądy administracyjne wielokrotnie dawały wyraz stanowisku, że nie wszystkie dokumenty wewnętrzne stanowią informację publiczną. Część z nich wprawdzie służy realizacji jakiegoś zadania publicznego, ale nie przesądzają one o kierunku działania organu w konkretnej sprawie. Dokumenty, które służą gromadzeniu i wymianie informacji oraz uzgadnianiu stanowisk i poglądów, nie są w żadnej mierze wiążące dla organu, ewentualnie mają jedynie charakter organizacyjny i porządkowy, nie podlegają zatem udostępnieniu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Takiego charakteru nie mają też opinie i ekspertyzy, służące gromadzeniu informacji, które w przyszłości mogą zostać wykorzystane w procesie decyzyjnym (por. np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. akt I OSK 666/12, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 lipca 2010 r., sygn. akt I OSK 707/10 i wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 stycznia 2012 r., sygn. akt I OSK 2130/11).

Powyższe potwierdza również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 września 2012 r., sygn. akt I OSK 1203/12, w którego uzasadnieniu wskazano, że "od dokumentów urzędowych w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, odróżnia się dokumenty wewnętrzne, służące wprawdzie realizacji jakiegoś zadania publicznego, ale nie przesądzające o kierunkach działania organu. Dokumenty te służą wymianie informacji, zgromadzeniu niezbędnych materiałów, uzgadnianiu poglądów i stanowisk. Mogą mieć dowolną formę, nie są wiążące co do sposobu załatwienia sprawy, nie są w związku z tym wyrazem stanowiska organu, nie stanowią więc informacji publicznej".

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) orzekł, jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt