Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Żurawska-Matusiak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Bosakirska Sędzia WSA Dorota Wdowiak Protokolant Agnieszka Gajewiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi M. T. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] września 2009 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na wzór użytkowy "Klin dylatacyjny" 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz skarżącej M. T. kwotę 1617 (jeden tysiąc sześćset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Urząd Patentowy RP decyzją z [...] września 2009 r. oddalił sprzeciw M. T. (dalej wnosząca sprzeciw lub skarżąca) zgłoszony wobec udzielenia na rzecz K. K. i R. M. Firma T. z siedzibą w K. (dalej uprawnieni lub uczestnicy postępowania) prawa ochronnego na wzór użytkowy pt.: "Klin dylatacyjny" nr [...].

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Dnia [...] maja 2004 r. uprawnieni złożyli do Urzędu Patentowego RP podanie o udzielenie na ich rzecz prawa ochronnego na ww. wzór użytkowy.

Dnia [...] września 2006 r. Urząd Patentowy RP udzielił na rzecz uprawnionych prawa ochronnego na ww. wzór użytkowy.

Sprzeciw złożyła skarżąca podnosząc, że zarejestrowany wzór użytkowy nie spełnia kryterium nowości, określonego w art. 94 ust. 1 ustawy z 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. 2003 r., nr 119, poz. 1117 ze zm.) dalej jako p.w.p. Podała, że ww. wzór użytkowy – przed datą zgłoszenia do Urzędu Patentowego RP, był podany do powszechnej wiadomości w związku z dokonaniem przez Mr. T. (dalej jako wynalazca) w dniu [...] marca 2001 r. zgłoszenia wynalazku nr [...] pt.: "Klin montażowy" (dalej jako wynalazek), którego publikacja ukazała się w Biuletynie Urzędu Patentowego RP nr [...] ([...]) dnia [...] października 2002 r. Jednocześnie - wskazując na art. 96 p.w.p., stwierdziła, że żadna z cech znamionowych występująca w zastrzeżeniu 1 i 2 przedmiotowego wzoru użytkowego nie ma zdolności ochronnej (cechy te nie mogą występować samoistnie) i jest nieistotna z punktu widzenia konstrukcji klina, na którego powierzchni zewnętrznej są trzy pasma utworzone z ząbków, podzielone dwoma pasmami gładkimi, a ich występowanie wiąże się z nieuprawnionym wykorzystaniem istoty rozwiązania ww. patentu. Wobec tego wnosząca sprzeciw wskazała, że niniejsze prawo ochronne mogło być udzielone jedynie na rzecz wynalazcy, a nie na rzecz uprawnionych jako osób trzecich. W związku z powyższym zarzuciła także naruszenie art. 11 ust.1 p.w.p. oraz art. 303 ust.1 i 304 ust. 1 p.w.p.

W odpowiedzi na sprzeciw uprawnieni podali, że mają wątpliwości co do zgodności sprzeciwu z art. 246 p.w.p. Wskazali, że produkcja i wprowadzanie do obrotu gospodarczego na terenie Polski klinów tego typu co zgłoszony do ochrony patentowej przez wynalazcę miały miejsce już w 1999 r. Jednocześnie podnieśli, że wynalazca był jednym z odbiorców klinów produkowanych przez uprawnionych, na co wskazywać mają faktury sprzedaży. Nadto podali, ze wobec udzielenia ww. patentu na rzecz wynalazcy złożyli sprzeciw. Zdaniem uprawnionych zdolność ochronna przedmiotowego wzoru użytkowego wynika z jego istotny, oryginalnego kształtu, który wyróżnia się kształtem ząbków, co jest m.in. istotne w stosowaniu tego typu klinów. Przedmiotowy wzór użytkowy różni się od ww. patentu półkolistym kształtem i żebrową konstrukcją klina.

Wobec uznania przez uprawnionych zarzutów sprzeciwu za bezzasadne sprawa została przez Urząd Patentowy RP skierowana do rozstrzygnięcia w postępowaniu spornym.

Na rozprawie przez Urzędem Patentowym RP strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie. Wnosząca sprzeciw precyzując postawę prawną sprzeciwu przyznała rację uprawnionym odnośnie posługiwania się rozwiązaniem w zgłoszeniu, a nie opublikowanym w piśmie. Podniosła przy tym, że wykonane były trzy formy wzoru. Pierwsze w firmie "S.", a ostatnie w firmie uprawnionych. Podała, że pierwsze zamówienia były przed datą zgłoszenia spornego wzoru do ochrony, na dowód czego przedstawiła faktury z 2001 r. i 2002 r. Nadto wnosząca sprzeciw uznała, że przedmiotowy wzór użytkowy znany był i wprowadzony do obrotu przez uprawnionych i innych producentów co najmniej od [...] grudnia 2002 r., o czym świadczyć miały przedłożone na rozprawie rysunki zamówieniowe na formę do klina wraz z rysunkiem klina, opatrzone datą [...] kwietnia 2001 r., a także faktury VAT na formy gniazdowe oraz "historia produkcji". Uprawnieni odpierając ww. zarzuty wskazali, że to patent został udzielony z naruszeniem zasady nowości. Ich zdaniem klin wg. patentu spełnia inną rolę niż klin wg. ich wzoru użytkowego - zachodzą istotne różnice między ich funkcjami. Podali, że klin montażowy wg. patentu nie nadaje się do celów dylatacyjnych, do których przeznaczony jest klin wg. spornego wzoru użytkowego. Odmienne zdanie wyraziła sprzeciwiająca się, która uważała, że kliny te mogą być używane zamiennie i nie ma żadnej różnicy pomiędzy produkcją klina wg. patentu, a produkcją klina wg. wzoru użytkowego. Nadto na rozprawie stawił się wynalazca, który podniósł, że montaż paneli wiąże się z montażem klinów i jego zdaniem "im więcej jest zębów tym więcej jest możliwości".

Wskazaną na wstępie decyzją organ oddalił przedmiotowy sprzeciw.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ podał, że sporny wzór użytkowy został określony w zastrzeżeniu ochronnym jako znamienny tym, iż "ząbki (4) w kształcie występów stycznych do siebie u podstawy mają w przekroju pionowym kształt półkolisty, a konstrukcję klina stanowią pionowe ścianki poprzeczne (5) tworzące wnęki (6), które w przekroju poziomym mają kształt prostokątny". Wzorem użytkowym (art. 94 ust. 1 p.w.p.) jest (konkretne) nowe i użyteczne rozwiązanie o charakterze technicznym dotyczące kształtu, budowy lub zestawienia przedmiotu o trwałej postaci, wyróżnionego cechami znamiennymi, a więc dowód braku jego nowości wymaga przedstawienia wcześniejszego rozwiązania o wszystkich jego zastrzeganych cechach, a zwłaszcza o jego cechach znamiennych. Ocena nowości rozwiązania musi być dokonana przy uwzględnieniu całego stanu techniki, zdefiniowanego w art. 25 ust. 2-3 p.w.p. Mając powyższe na względzie Urząd Patentowy RP stwierdził, że żadne z dowodów przedstawionych przez sprzeciwiającą się nie dowodzą po stronie spornego wzoru użytkowego braku nowości. Wprawdzie fakt opublikowania ww. wynalazku we wskazanym Biuletynie Urzędu Patentowego RP winien być uwzględniony przy ocenie nowości przedmiotowego rozwiązania, gdyż przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania spornego prawa ochronnego, zostało ono – w związku z tą publikacją, udostępnione do powszechnej wiadomości, jednakże - w ocenie organu, owa publikacja nie świadczyć o braku nowości przedmiotowego wzoru użytkowego, gdyż nie ujawniła ona jego cech znamiennych. Podobnie o braku nowości spornego klina nie świadczą rysunki zamówieniowe na jego formę wraz z jego rysunkiem, opatrzone datą [...] kwietnia 2001 r., a także faktury VAT na formy gniazdowe oraz "historia produkcji". Dowody te nie potwierdzają, że sporny klin był znany i wprowadzony do obrotu przez uprawnionych lub innych producentów przed datą jego zgłoszenia do ochrony. Urząd Patentowy RP wskazał, że data którą zostały opatrzone ww. rysunki - [...] kwietnia 2001 r. nie jest datą wiarygodną, gdyż dokumenty te nie posiadają podpisów ani pieczęci firmy. Nadto wskazano, że same rysunki nie świadczą o wykonaniu danej formy w określonej dacie, ani tym bardziej nie dowodzą wprowadzenia do obrotu gospodarczego spornego klina w tym okresie. Co do faktury VAT na formy gniazdowe Urząd Patentowy RP wskazał, że nie ujawniają one ukształtowania wyrobu, do wykonania którego zostały przeznaczone (pomimo, że dwie z nich precyzują, że formy są na kliny, przy czym jedna z nich zawiera określenie "klin do montażu podłóg panelowych"). Odnosząc się do dokumentów określonych przez wnoszącą sprzeciw jako "historia produkcji" uznano, że podane tam fakty nie znajdują odzwierciedlenia w żadnych dowodach materialnych, wobec czego również nie mogą dowodzić braku nowości spornego wzory użytkowego w chwili zgłoszenia go do ochrony.

Na powyższą decyzję wnosząca sprzeciw - skarżąca złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę, w której wnosząc o uchylenie zaskarżonego rozstrzygnięcia, zarzuciła naruszenie:

1. przepisów prawa materialnego:

a. art. 94 ust. 1; art. 96 i art. 97 ust. 2 p.w.p. poprzez brak przyjęcia wymogów wpływających na nowość wzoru w dacie jego zgłoszenia do ochrony;

b. art. 25 w zw. z art. 100 p.w.p. poprzez niewłaściwe przyjęcie wymogów wpływających na uznanie nowości wzoru;

2. przepisów prawa procesowego:

a. poprzez częściowo błędne wskazanie podstawy prawnej wydanej decyzji, polegające na wymienieniu sprawy o unieważnienie prawa ochronnego (o czym stanowi niepodnoszony przez skarżącą art. 89 p.w.p.), podczas gdy jako podstawę sprzeciwu podano art. 246 p.w.p.;

b. art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. w zw. z art. 256 ust. 1 p.w.p. poprzez niewłaściwe rozpatrzenie i ocenienie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, polegającą w szczególności na dokonaniu błędnych ustaleń faktycznych oraz niepełnej i wadliwej ocenie nowości przedmiotowego rozwiązania;

c. art. 7 i art. 8 k.p.a. w zw. z art. 256 ust. 1 p.w.p. poprzez zaniechanie podjęcia kroków niezbędnych do należytego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, a także poprzez prowadzenia postępowania w sprzeczności z zasadą praworządności i w sposób podważający zaufanie obywateli do organów administracji publicznej, co objawiało się w naruszeniu ww. przepisów.

3. przepisów prawa ustrojowego poprzez niewłasciwą realizację zadań i celów ustrojowych oraz kompetencji stawianych i powierzonych Urzędowi Patentowemu RP, czego przejawem jest zaskarżona decyzja.

W uzasadnieniu skargi skarżąca porównała istotę ww. patentu z istotą spornego znaku użytkowego podając, że niezrozumiałym jest pogląd Urzędu Patentowego RP jakoby "przy merytorycznej ocenie nowości rozwiązania koniecznym było uwzględnienie w zasadzie całego stanu techniki", bowiem bez żadnych wątpliwości do oceny nowości rozwiązania organ ma obowiązek przyjąć cały stan techniki istniejący w dniu zgłoszenia oraz że stan techniki (w tym przypadku istota rozwiązania) znana z patentu, została w całości wykorzystana w zastrzeżeniu ochronnym rozwiązania przedmiotowego wzoru, natomiast "pionowe ścianki poprzeczne (5) tworzące wnęki (6), które w przekroju poziomym mają kształt prostokąta" zostały wcześniej ujawnione w obszernym materiale dowodowym w postaci zamówienia formy, pełnej dokumentacji technicznej (warsztatowej), wzorach (przedstawionych organowi na rozprawie w naturze), fakturach sprzedaży, "historii produkcji", jak i zeznaniach świadka – autora rozwiązania wg. patentu (które to zeznanie zostało w decyzji całkowicie pominięte). Zdaniem skarżącej dokumenty przedstawione przez nią w toku postępowania przed organem na okoliczność braku nowości spornego wzoru jednoznacznie świadczą o tym, że wzór ten znanym był i wprowadzonym do obrotu gospodarczego przez uprawnionych i innych producentów przed datą jego zgłoszenia do ochrony. Jednocześnie wnosząca skargę podkreśliła, że nie jest jej znana postać faktury, z której wynikałaby rzeczywista postać przedmiotu (jego wygląd na podstawie fotografii lub rysunku wykonanego na fakturze), a która dla organu stanowiłaby dowód. Podała, że skoro brak nowości nie może wynikać z samej daty [...] kwietnia 2001 r., którą opatrzone zostały ww. dokumenty, to wynika to bezsprzecznie z faktur VAT złożonych przez nią w toku postępowania. Faktury te, jako dokumenty podlegają ścisłemu zarachowaniu stanowią dowód na okoliczność daty, w której sporny wzór został ujawniony do powszechnej wiadomości. Przyjmując, że same rysunki nie stanowią o braku nowości spornego znaku i nie dowodzą wiarygodności daty w nich zawartej, to pomimo tego udokumentowanie faktu wykonania według tych rysunków formy przez wystawienie faktury jest w jej ocenie wystarczające jako dowód w sprawie wykonania formy w dacie wcześniejszej niż nastąpiło zgłoszenie do ochrony ww. wzoru użytkowego. Skarżąca podała, że z natury rzeczy faktury wystawiane są po wykonaniu zlecenia, stąd data wykonania formy nie może budzić wątpliwości, a taką okoliczność podniósł organ. Nie zgodziła się także z twierdzeniem organu, że dokument "historia produkcji" nie świadczy o podanych w nim faktach, ponieważ potwierdził je na rozprawie przed organem wynalazca. Wskazała przy tym, że dowód z zeznań świadka jest równie ważny i istotny, jak inne dowody, tym bardziej, że w żaden sposób nie został on zakwestionowany przez uprawnionych.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy RP wnosząc o oddalenie skargi podał, że zarzuty w niej zawarte są nieuzasadnione. Podał, że w toku postępowania zgromadzony został wystarczający materiał dowodowy, który poddano ocenie i na tej podstawie została wydana zaskarżona decyzja. Uznał, że nie naruszył zasad postępowania administracyjnego wyrażonych w art. 7 i art. 8 k.p.a., a także nie dopuścił się uchybienia art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. Nie zostały naruszone również przepisy prawa materialnego wskazane w skardze. Odnosząc się do zarzutu nieuwzględnienia w decyzji dowodu z zeznania świadka – w osobie wynalazcy, organ wskazał, że wynalazca złożył do protokołu z rozprawy jedynie swoje wyjaśnienia, jednakże nie były to zeznania ze świadka, gdyż wynalazca nie został pouczony o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Urząd Patentowy RP wskazał, że w świetle dowodów zgromadzonych w toku postępowania przedmiotowe rozwiązanie, zgłoszone do ochrony przez uprawnionych – uczestników postępowania, w dacie jego pierwszeństwa było nowe, ponieważ skarżąca nie przedłożyła dostatecznych dowodów na jego udostępnienie do powszechnej wiadomości w sposób ujawniający dla znawcy dostateczne dane do jego stosowania. Tym samym nie dowiodła ona braku nowości przedmiotowego wzoru użytkowego. Nadto organ uznał, że wskazanie przez skarżącą - jako dowodu braku nowości spornego wzoru, okoliczności, iż cała istota rozwiązania wg. patentu została wykorzystana w spornym wzorze świadczy o niezrozumieniu faktu, iż ta okoliczność nie może dowodzić naruszenia patentu przez sporny wzór. Mało tego organem, który właściwy jest do rozstrzygnięcia takiej kwestii jest sąd powszechny, a nie Urząd Patentowy RP. Dowód braku nowości wymaga przedstawienia przez sprzeciwiającego się wcześniejszego rozwiązania o wszystkich jego zastrzeganych cechach, a zwłaszcza o jego cechach znamiennych. Wobec powyższego Urząd Patentowy RP uznał, że zaskarżona decyzja została wydana w sposób prawidłowy i wniósł jak na wstępie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Rolą sądu administracyjnego jest kontrola decyzji administracyjnych pod względem ich zgodności z prawem, a nie samodzielne rozstrzyganie spraw na etapie postępowania w Urzędzie Patentowym i wyprowadzanie własnych wniosków z materiału dowodowego.

Możliwość dokonania takiej oceny warunkowana jest spełnieniem przez decyzję wymogów formalnych określonych w art. 107 § 3 k.p.a. Stosownie do tego przepisu decyzja winna zawierać w szczególności powołanie podstawy prawnej, rozstrzygnięcie, uzasadnienie faktyczne i prawne. Uzasadnienie jest źródłem informacji co do sposobu rozumowania organu i przyjętych przez niego założeń stanowiących podstawę rozstrzygnięcia i jako takie winno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów na których się oparł i przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, a tym samym ustalenie i wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy oraz wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji z przytoczeniem przepisów prawa.

Uzasadnienie, którego treść nie pozwala na poznanie motywów, którymi organ kierował się przy załatwianiu sprawy skutkuje wadliwością uzasadniającą uchylenie decyzji z tego powodu, że nie poddaje się ona kontroli i ocena jej legalności nie jest możliwa (por. wyrok NSA z 28 października 1998 r. sygn. akt I SA/Gd 1651/96, wyrok NSA z 14 grudnia 1998 r. sygn. akt II SA 1756/99).

Na podkreślenie zasługuje, że Urząd Patentowy RP wydając zaskarżoną decyzję był związany rygorami procedury administracyjnej, określającej jego obowiązki w zakresie sposobu przeprowadzenia postępowania, a następnie końcowego rozstrzygnięcia sprawy (art. 256 § 1 p.w.p.)

Związanie rygorami procedury administracyjnej oznacza, że Urząd Patentowy RP jest obowiązany m.in. do przestrzegania zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów Państwa (art. 8 k.p.a.). Z zasady tej wynika przede wszystkim wymóg praworządnego i sprawiedliwego prowadzenia postępowania i rozstrzygnięcia sprawy przez organ administracji publicznej, co jest zasadniczą treścią zasady praworządności. Tylko postępowanie odpowiadające takim wymogom i decyzje wydane w wyniku postępowania tak ukształtowanego mogą wzbudzać zaufanie obywateli do organów administracji publicznej, nawet wtedy, gdy decyzje administracyjne nie uwzględniają jej żądań.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 7 grudnia 1984 r. (sygn. akt III SA 729/84 ONSA 1984, nr 2 poz. 117), podkreślił, że w celu realizacji tej zasady konieczne jest przede wszystkim ścisłe przestrzeganie prawa, zwłaszcza w zakresie dokładnego wyjaśnienia okoliczności sprawy, konkretnego ustosunkowania się do żądań i twierdzeń strony (...).Organ administracji jest ponadto obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i ocenić cały materiał dowodowy (art. 7, 77 i 80 k.p.a.) oraz uzasadnić swoje rozstrzygnięcie według wymagań określonych w przepisach art. 107 § 3 k.p.a.

Obowiązek organu wyjaśnienia okoliczności sprawy nie jest sprzeczny z zasadą, że ciężar dowodu ostatecznie spoczywa na tym, kto z określonego faktu wywodzi dla siebie skutki prawne. Jednakże dopiero zaniechanie przedstawienia przez stronę dowodów, pomimo wezwania przez organ, wyłącza możliwość skutecznego podnoszenia zarzutu, że zaskarżona decyzja jest niezgodna z prawem wskutek naruszenia obowiązku organu wyjaśnienia sprawy. Uważa się, że w sprawach, na których na stronie spoczywa ciężar wskazania konkretnych faktów i zdarzeń, z których wywodzi ona dla siebie określone skutki prawne, a twierdzenia strony w tym zakresie są ogólnikowe i lakoniczne, obowiązkiem organu prowadzącego postępowanie jest wezwanie strony do uzupełnienia i sprecyzowania tych twierdzeń. Dopiero gdy strona nie wskaże takich konkretnych okoliczności, można z tego wywieść negatywne dla niej wnioski (por. wyrok NSA z 20 grudnia 2006 r., II GSK 210/06).

W rozpoznawanej sprawie podstawą zgłoszonego sprzeciwu był zarzut braku nowości spornego wzoru użytkowego.

Dla potwierdzenia tej okoliczności skarżąca zgłosiła dowody, które jednak nie zostały uznane przez organ za wystarczające dla jej wskazania. W skardze skarżąca zarzuciła, iż organ analizując materiał dowodowy pominął całkowicie dowód z zeznań świadka Mr. T. W odpowiedzi na skargę organ podał, że dowód taki nie został zgłoszony, a w konsekwencji przeprowadzony.

W istocie z protokołu rozprawy, która odbyła się [...] września 2009 r. nie wynika jednoznacznie, aby skarżąca wnioskowała o przesłuchanie powyższego świadka. Pełnomocnik wnoszącej sprzeciw wnosił natomiast o dopuszczenie do postępowania w sprawie właściciela firmy i autora rozwiązania, nie podając personaliów tej osoby. Z okoliczności sprawy można domniemywać, że chodziło właśnie o Mr. T. Pełnomocnik uprawnionych nie sprzeciwił się powyższemu wnioskowi. Organ w tej kwestii nie zajął żadnego stanowiska, a w końcowej części rozprawy odebrał od Mr. T. oświadczenie.

W świetle uregulowań prawnych związanych z wniesieniem sprzeciwu wobec prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego o udzieleniu prawa ochronnego oczywistym jest, że Mr. T. nie mógł być stroną niniejszego postępowania. Minął już bowiem termin do wniesienia sprzeciwu określony w art. 246 ust. 1 p.w.p. Po wniesieniu sprzeciwu, który został uznany za bezzasadny, postępowanie toczy się w trybie postępowania spornego, jednakże aby być wnioskodawcą w sprawie o unieważnienie prawa ochronnego należy wykazać swój interes prawny uzasadniający wszczęcie takiego postępowania.

W sprawie niniejszej okoliczności związane z interesem prawnym Mr. T. nie były badane. Skoro zatem Mr. T. nie mógł być stroną prowadzonego postępowania, to jego rola w tym postępowaniu pozostaje niejasna. Nie wiadomo także w jakim trybie organ odbierał od niego oświadczenie i dopuścił do okazania klinów, które były przez niego sprzedawane.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ dążąc do pełnego i wszechstronnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy powinien w sposób niebudzący wątpliwości ustalić czy Mr. T. jest zgłoszony do przesłuchania w charakterze świadka, a jeżeli tak to na jakie okoliczności. Zeznania tego świadka wydają się istotne zwłaszcza wobec pozostałych dowodów zgłoszonych przez skarżącą, aczkolwiek nie jest powinnością Sądu przesądzanie o ich wpływie na treść rozstrzygnięcia. Istota stanowiska Sądu sprowadza się do tego, iż w sprawie – zwłaszcza wobec zarzutów skargi – nie możne być wątpliwości co do roli Mr. T. w niniejszym postępowaniu.

W ocenie Sądu, za zbyt lapidarne należy uznać stanowisko organu, iż zgłoszenie [...] nie może świadczyć o braku nowości przedmiotowego wzoru, gdyż nie ujawnia ono cech znamiennych spornego wzoru. Ta teza organu nie została w żaden sposób uzasadniona, stąd nie jest możliwa kontrola stanowiska organu w tym zakresie. Nie jest bowiem możliwe prześledzenie i skontrolowanie wnioskowania organu prowadzącego do sformułowania powyższej tezy, a jest ono istotne wobec tego, iż w aktach sprawy znajdują się kliny wg spornego wzoru i wg patentu (o czym świadczą napisy umieszczone wewnątrz klinów) i nie jest jasne, jakimi cechami te kliny się różnią. Wobec nieprecyzyjnych zapisów protokołu nie jest też jednoznaczne, kto załączył te kliny do akt, gdyż z protokołu wynika, że kliny okazywał pełnomocnik skarżącej oraz Mr. T. Na rozprawie przed sądem pełnomocnik skarżącej wyjaśnił, że podczas rozprawy przed Urzędem Patentowym składał klin z napisem "Patent", aczkolwiek z protokołu rozprawy z [...] września 2009 r. wynika, że okazywał kliny firmy "T.". Wszystkie te wątpliwości muszą być usunięte w toku ponownego rozpoznania sprawy, tak aby stanowisko organu, wskazujące czy zgłoszenie [...] szkodzi nowości spornego wzoru użytkowego było jednoznaczne, odnoszące się do zgromadzonych dowodów i w pełni uzasadnione.

Dołączone do akt kliny, jeżeli mają stanowić materiał dowodowy muszą być opisane w taki sposób, aby możliwa była ich identyfikacja.

Wobec uznania za zasadne tych zarzutów skargi, które dotyczą naruszenia przepisów postępowania, Sąd uznał za przedwczesne odnoszenie się do zarzutów naruszenia prawa materialnego. Dopiero bowiem pewność, że ustalenia faktyczne zostały poczynione niewadliwie, zezwoli na formułowanie przesądzających ocen co do zaistnienia przesłanek uregulowanych przez prawo materialne.

Sąd nie uznał natomiast za zasadny zarzutu częściowo błędnego wskazania podstawy prawnej zaskarżonej decyzji. Jak podano powyżej sprawa po uznaniu sprzeciwu wobec prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego o udzieleniu prawa ochronnego na wzór użytkowy za bezzasadny, jest rozpoznawana w trybie postępowania spornego (art. 255 ust. 1 pkt 9 p.w.p.). Oznacza to, że dotyczą jej wszystkie regulacje prawne jakie mają zastosowanie w tym postępowaniu w zależności od jego przedmiotu.

Zgodnie z art. 89 p.w.p. w z w. z art. 100 p.w.p. prawo ochronne na wzór użytkowy może być unieważnione w całości lub w części, na wniosek każdej osoby, która ma w tym interes prawny, jeżeli wykaże ona, że nie zostały spełnione ustawowe warunki do uzyskania prawa ochronnego na wzór użytkowy. Stosownie do art. 246 ust. 2 p.w.p. podstawę sprzeciwu stanowią okoliczności, które uzasadniają unieważnienie prawa ochronnego. Warunki te określone są w art. 94 p.w.p. oraz art. 25 p.w.p. w zw. z art. 100 p.w.p. i wyznaczają one zakres sprawy podlegającej rozpoznaniu w trybie spornym. Nie obejmują one formalnych wymogów związanych z dokumentacją zgłoszeniową. W ustawie Prawo własności przemysłowej brak jest przepisu pozwalającego Urzędowi Patentowemu, działającemu w ramach postępowania spornego, przeprowadzenie kontroli postępowania zgłoszeniowego lub badawczego, w tym badanie prawidłowości dokumentacji związanej z tym postępowaniem.

Mając wszystkie powyższe okoliczności na uwadze Sąd uznał, że organ nie wyjaśnił sprawy w sposób wymagany przez art. 7, 77 § 1 i 107 § 3 kpa, które to naruszenie przepisów postępowania administracyjnego mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Z tych przyczyn, Sąd na zasadzie art. 145 § 1 pkt 1 lit c - Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej jako p.p.s.a.), orzekł jak w sentencji wyroku. Rozstrzygnięcie w kwestii wykonalności zostało wydane w oparciu o art. 152 p.p.s.a., zaś o kosztach postępowania obejmujących uiszczony wpis sądowy, koszty pełnomocnika i opłatę skarbową od pełnomocnictwa Sąd orzekł na zasadzie art. 200 p.p.s.a.