Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Maria Zawadzka, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 24 lutego 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 790/08 w sprawie ze skargi K. B. na indywidualną interpretację Ministra Finansów z dnia 28 marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2. uchyla zaskarżoną interpretację, 3. zasądza od Ministra Finansów na rzecz K. B. kwotę 777 zł (słownie: siedemset siedemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 24 lutego 2009 r., sygn. akt I SA/Gd 790/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę K. B. na indywidualną interpretację Ministra Finansów z dnia 28 marca 2008 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji wskazał, że skarżąca wniosła o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w przedmiocie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności polegających na montażu u zleceniobiorcy zabudowy złożonej z elementów zakupionych u innego producenta i trwałe jej umiejscowienie w budynku mieszkalnym (PKOB 111, 112 i PKOB ex 113) w taki sposób, że razem tworzą jedną całość, bez możliwości przeniesienia wykonanej zabudowy w inne miejsce. Uzupełniając powyższy wniosek skarżąca wyjaśniła, że w wyniku wykonanych przez nią robót będą powstawać zabudowy zmontowane w jedną całość z trwale umiejscowionych elementów w budynkach mieszkalnych. Elementy wykorzystane to metalowe i niemetalowe elementy stolarki budowlanej. Zabudowie podlegać mają wnęki, a wytworzony produkt będzie tworzył swego rodzaju szafy wnękowe skonstruowane z wyżej opisanych elementów. W ocenie wnioskodawczyni powyższe roboty budowlano-monterskie winny być opodatkowane 7 % stawką podatku zgodnie z art. 146 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm., dalej u.p.t.u.). Minister Finansów uznał stanowisko przedstawione we wniosku za nieprawidłowe.

3. Wojewódzki Sąd Administracyjny, oddalając skargę, podzielił stanowisko organu, że z przedstawionego przez skarżącą opisu wynika wprost, że efektem jej robót jest szafa wnękowa. Analizując w oparciu o przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118 ze zm., dalej P.b.) pojęcie "robót budowlanych" Sąd I instancji wskazał, że należy przez nie rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. W ocenie Sądu rację miał organ podatkowy uznając, że wykonanie zabudowy wnęki nie zawiera się w żadnym z tych pojęć, w swej istocie bowiem czynności skarżącej są zaopatrywaniem budynku w elementy wyposażenia niestanowiące jego elementów konstrukcyjnych, a jedynie podnoszące użyteczność, funkcjonalność mieszkania, czy budynku mieszkalnego. Oceny tej nie może zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zmienić okoliczność, że montażu dokonuje się na stałe, bez możliwości przeniesienia do innego obiektu. Stąd też w zaskarżonej interpretacji trafnie uznano, iż w opisanej sytuacji nie mamy do czynienia z robotami budowlano-montażowymi, a czynności tych nie można też zaliczyć do remontów, czy też robót konserwacyjnych, o których mowa w § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970, ze zm.), przewidującym w takich przypadkach obniżenie stawki wymienionej w art. 41 ust. 1 u.p.t.u. (22%) do wysokości 7%. Zdaniem Sądu I instancji inna interpretacja stanowiłaby niedopuszczalne stosowanie wykładni rozszerzającej, która jest wyłączona w odniesieniu do przepisów mających charakter wyjątkowy, a takimi są właśnie normy statuujące możliwość skorzystania z preferencyjnej stawki podatkowej.

Sąd I instancji uznał przy tym za celowe podkreślić, czego nie uczynił Minister Finansów w wydanej interpretacji, że przepis, którego zastosowania domagała się skarżąca, znajdował zastosowanie wyłącznie do dnia 31 grudnia 2007 r., podczas gdy wniosek skarżącej dotyczył stanów faktycznych mających zaistnieć po 21 stycznia 2008 r.

4. W skardze kasacyjnej strona zaskarżyła powyższy wyrok w całości, wnosząc o jego uchylenie w całości i orzeczenie reformatoryjne w trybie art. 188 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej P.p.s.a.), a także o zasądzenie kosztów procesu według norm przypisanych, zarzucając naruszenie art. 41 ust. 1 u.p.t.u. w zw. z § 6 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336 ze zm.), przez błędną wykładnię i przyjęcie, iż skarżąca nie ma prawa do zastosowania obniżonej stawki VAT w wysokości 7%.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej strona wskazała na stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w uzasadnieniu wyroku z 9 września 2005 r., I FSK 79/05, z którego wynika, iż przy wykładni pojęcia roboty budowlano-montażowe można posłużyć się porównaniem z przepisami o podatku od osób fizycznych, zgodnie z którymi do wydatków na remont i modernizację budynku mieszkalnego, o które można było zmniejszyć podatek dochodowy zaliczono m.in. remont, modernizację lub wykonanie nowych elementów w lokalu mieszkalnym, takich jak pawlacze, czy trwale umiejscowione szafy wnękowe. Celem obu regulacji jest przyczynianie się do rozwijania budownictwa mieszkaniowego, a przede wszystkim poprawy warunków mieszkaniowych ludności i podniesienia standardów w tej dziedzinie. W ocenie skarżącej czynności, które zamierza wykonywać, mają właśnie taki cel, co uzasadnia stosowanie do nich preferencyjnej stawki podatkowej. Wobec braku definicji legalnych takich pojęć jak roboty budowlano-montażowe, remonty, czy też roboty konserwacyjne najbardziej właściwe wydaje się zdaniem strony stosowanie wykładni celowościowej. Wykonanie szaf wnękowych powinno być zatem uznane za czynność związaną z remontem i modernizacją lokalu, a nie wytwarzaniem rzeczy ruchomej jaką stanowią niebie. Takie stanowisko wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 24 czerwca 2005 r., I FSK 112/05.

W wyroku z 20 listopada 2008 r., I FSK 1512/07, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż usługa polegająca na wyprodukowaniu więźby dachowej i jej montażu na dachu budynku mieszkalnego może zostać opodatkowana stawką 7% VAT. Dominującym składnikiem całej transakcji jest usługa, gdyż celem inwestora nie było wyłącznie zakupienie więźby dachowej, lecz także jej montaż przez producenta. W uzasadnieniu przyjętego stanowiska Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż z podobnymi świadczeniami mamy do czynienia w przypadku usług wykonania wraz z montażem np. drzwi, szaf i okien. Również w przypadku usług, które zamierza świadczyć skarżąca dominującym elementem jest usługa montażu. Z przedstawionego przez skarżącą stanu faktycznego wynika, iż zamierza ona świadczyć usługi polegające na montażu stałej zabudowy kuchennej oraz montażu szaf wnękowych. Skarżąca podkreśla, iż czynności, które zamierza wykonywać nie polegają na dostarczeniu gotowych mebli, a na wykonywaniu szeregu czynności związanych z dopasowywaniem montowanych elementów, poprzez zmianę ich kształtu i rozmiaru indywidualnie do potrzeb klientów, polegających m.in. na: przycinaniu, skręcaniu montowanych elementów jak i przygotowywaniu ścianek działowych do dokonywanego montażu. Wynikiem tych usług byłaby trwała zabudowa, wykonywana z elementów i materiałów zakupionych od producentów tych elementów i materiałów tej zabudowy.

Strona zauważyła, że ani Sąd I Instancji ani organ podatkowy nie dokonały interpretacji pojęcia "roboty budowlano-montażowe", ograniczając się do wyjaśnienia pojęcia "roboty budowlane". Tymczasem dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy kluczowe znaczenie ma dokonanie wykładni pojęcia "roboty montażowe". Gdyby zamiarem ustawodawcy było stosowanie preferencyjnej stawki w stosunku jedynie do robót budowlanych, ustawodawca nie zastosowałby pojęcia szerszego "robót budowlano-montażowych". Na podkreślenie zasługuje zdaniem strony fakt, iż odwołanie zarówno do ustawy Prawo Budowlane, jak i do leksykalnego rozumienia pojęcia "roboty budowlane" prowadzi do wniosku, iż w ramach tego pojęcia mieści się również montaż. Uznać zatem należy, iż celem ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką podatkową szerszego katalogu czynności, obejmujących nie tylko montaż w rozumieniu budowlanym, ale również inne "roboty montażowe", do których w ocenie skarżącej powinny być zakwalifikowane czynności, które zamierza wykonywać. Czynności te mieszczą się bowiem w słownikowym znaczeniu pojęcia "montaż".

Analizując definicje "dostawy towarów" i "świadczenia usług" strona stwierdziła, że usługi świadczone przez nią wraz z dostawą materiałów, w zakresie montażu zabudów przestrzennych w budownictwie mieszkaniowym sklasyfikowanym pod symbolem PKOB 11, powinny korzystać z preferencyjnej, 7% stawki podatku VAT. Strona wskazała też na indywidualne interpretacje organów podatkowych, prezentujących analogiczne do zajmowanego przez nią stanowisko. Strona podkreśliła, że jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa remontowa, budowlana, budowlano-montażowa, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia itp.). Wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych). Skarżąca zamierza świadczyć usługi, których wynikiem byłaby trwała zabudowa, wykonywana z elementów i materiałów zakupionych od producentów elementów i materiałów tej zabudowy. Umowy cywilnoprawne, które skarżąca zawierałaby ze zleceniobiorcami, nie przewidywałyby odrębnego rozliczenia użytych materiałów i wykonanych robót. Na fakturze VAT widniałaby jedna pozycja obejmująca całość wykonanych robót wraz z wykorzystanymi materiałami. Usługi w zakresie montażu szaf wnękowych w obiektach budownictwa mieszkaniowego z materiałów nabytych w innej firmie, które następnie są odsprzedane wraz z usługą, mieszczą się w pojęciu robót budowlano-montażowych i znajduje do nich zastosowanie 7% stawka podatku VAT.

Podkreślając znaczenie właściwego grupowania statystycznego dla określenia prawidłowej stawki VAT dla danej czynności, strona wskazała, że usługi, które zamierza wykonywać, tj. montaż zabudów wykonywany przez podmiot niebędący producentem elementów zabudowy, należy zaklasyfikować do grupowań PKWiU 45.12.13-00.00 "roboty związane z montażem pozostałych niemetalowych elementów stolarki budowlanej" oraz PKWiU "roboty związane z montażem pozostałych niemetalowych elementów stolarki budowlanej". Zatem jeżeli przedmiotem sprzedaży będzie faktycznie usługa budowlano-montażowa lub remontowa zaliczona do grupowania klasyfikacyjnego PKWiU 45 wykonywana w obiekcie zaliczanym do budownictwa mieszkaniowego (zdefiniowanego dla potrzeb podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 12 u.p.t.u.), to do całej wartości usługi należy zastosować stawkę właściwą ze względu na rodzaj robót.

Odnosząc się do argumentu Sądu I instancji, że strona domagała się interpretacji nieobowiązującego przepisu, autor skargi kasacyjnej zauważył, wskazując na treść § 6 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., że zmianie uległ jedynie rodzaj budynków, w których wykonanie usług korzystać będzie z preferencyjnej stawki podatku VAT. Charakter robót w obowiązującym stanie prawnym pozostaje identyczny, zmiana przepisów pozostała zatem bez wpływu na rozstrzygnięcie, czy usługi, które zamierza świadczyć skarżąca opodatkowane będą według preferencyjnej stawki podatku VAT. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez skarżącą i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Z tych względów w ocenie strony organ powinien dokonać interpretacji w oparciu o obowiązujące przepisy, niezależnie od twierdzeń skarżącej.

5. Minister Finansów nie skorzystał z możliwości złożenia odpowiedzi na skargę kasacyjną, a reprezentujący go w toku rozprawy kasacyjnej pełnomocnik wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej oraz o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

6. Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.

7. Słusznie wskazano w rozpatrywanej skardze kasacyjnej, że uznając, iż czynności opisane przez skarżącą we wniosku o wydanie interpretacji nie są robotami budowlano-montażowymi, Sąd I instancji nie dokonał wykładni pojęcia "roboty budowlano-montażowe", ograniczając się do analizy pojęcia "robót budowlanych". Nadto, wskazując, że definicjami z ustawy Prawo budowlane należy dla potrzeb definiowania pojęć zawartych w przepisach podatkowych posługiwać się ostrożnie i pomocniczo, Sąd I instancji przywołał definicje "budowy", "budynku" i "robót budowlanych" – tą ostatnią bezpośrednio zaczerpniętą z art. 3 pkt 7 P.b. – i na jej podstawie, bez próby wykazania relacji tego pojęcia do "robót budowlano-montażowych", o których mowa w przepisach rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, uznał, że niewątpliwie rację miał organ podatkowy określając wykonywane przez skarżącą czynności jako dostawę zabudowy meblowej. Oceny tej Naczelny Sąd Administracyjny nie podziela.

Nawet wychodząc, za przykładem Sądu I instancji, od definicji "robót budowlanych" z art. 3 pkt 7 P.b., wskazać należy, że zawierają się w niej również prace polegające na montażu obiektu budowlanego. Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że czynności skarżącej są zaopatrywanie budynku w elementy wyposażenia niestanowiace jego elementów konstrukcyjnych, a jedynie podnoszące użyteczność i funkcjonalność mieszkania czy budynku mieszkalnego. Zdaniem tego Sądu oceny tej nie zmienia okoliczność, że montażu dokonuje się na stałe, bez możliwości przeniesienia do innego budynku. Zauważyć należy, że uznając czynności wnioskodawczyni za dostawę zabudowy meblowej, Sąd I instancji nie dokonał żadnej analizy pojęć "dostawa" i "świadczenie usług", mimo że właśnie to ostatnie, według skarżącej, znajdowało zastosowanie do dokonywanych przez nią czynności (jako dominujący ich element). Nie wskazano też w istocie, dlaczego "usługi montażu trwałej zabudowy przestrzeni wnękowej, które będą tworzyły swego rodzaju szafy wnękowe" nie mieszczą się w zakresie pojęciowym "robót budowlano-montażowych", które to pojęcie pozostało w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia niewyjaśnione. Tymczasem z samego porównania pojęć "robót budowlanych" (do którego odwołał się Sąd I instancji) i "robót budowlano-montażowych" wynika, że pojęcie, do którego nawiązuje rozporządzenie vatowskie jest szersze i – jak słusznie wskazał autor skargi kasacyjnej – wskazuje na wolę objęcia preferencyjną stawką podatkową katalogu czynności montażowych wykraczających poza montaż w znaczeniu budowlanym (objęty definicją "robót budowlanych" z ustawy Prawo budowlane). Z racji braku definicji "robót montażowych" należy zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego przy badaniu, czy w zakresie "robót budowlano-montażowych", o których mowa w rozporządzeniu, mieszczą się "usługi montażu trwałej zabudowy przestrzeni wnękowej", odwołać się z jednej strony do językowego znaczenia "montażu", z drugiej do wykładni celowościowej, a więc analizy, czy montaż szaf wnękowych można uznać za mieszczący się w intencjach ustawodawcy wprowadzającego dla "robót budowlano-montażowych" preferencyjną stawkę podatku VAT. Jak słusznie wskazała strona w skardze kasacyjnej w zakresie pojęciowym słowa "montaż" zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, http://sjp.pwn.pl/) mieści się składanie maszyn, aparatów, urządzeń itp. z gotowych części, jak również zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych. Skoro czynności, który zamierza wykonywać skarżąca (montaż stałej zabudowy kuchennej i szaf wnękowych) polegają na wykonywaniu szeregu czynności związanych z dopasowywaniem montowanych elementów, przez zmianę ich kształtu i rozmiaru do indywidualnych potrzeb klientów, zgodzić się należy, że dominującym elementem tych czynności jest świadczenie usług (w znaczeniu art. 8 ust. 1 u.p.t.u.) polegających na montażu, a nie – jak uznały nieprawidłowo organ i Sąd I instancji – dostawa towarów (o której mowa w art. 5 ust. 1 u.p.t.u.) w postaci trwałej zabudowy meblowej.

Odnosząc się do celu, któremu w intencji prawodawcy służyć miała preferencyjna stawka podatku od towarów i usług w omawianym przypadku podzielić należy pogląd zaprezentowany jeszcze na tle poprzedniego stanu prawnego w orzeczeniach NSA z 24 czerwca 2005 r., FSK 2691/04 i I FSK 112/05, jak i z 9 września 2005 r., I FSK 76/05 i I FSK 79/05, zgodnie z którym powinno się w tym względzie mieć na uwadze to, że trwale umiejscowione szafy wnękowe mieściły się w zakresie pojęciowym robót zaliczanych do remontu i modernizacji lokalu mieszkalnego, na który to cel ponoszone wydatki zmniejszały podatek dochodowy (por. załącznik nr 2 do rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 21 grudnia 1996 r. w sprawie określenia rodzajów wydatków na remont i modernizację budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, o które zmniejsza się podatek dochodowy - Dz. U. Nr 156, poz. 788, ze zm., wydanego na podstawie delegacji zawartej w art. 27a ust. 19 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 ze zm., dalej u.p.d.o.f.). Co prawda art. 27a u.p.d.o.f. obecnie nie obowiązuje, jednak nie zmienia to wniosku, że wydatki poniesione z robotami związanymi z trwale umiejscowionymi szafami wnękowymi (a zatem i ich montażem) uznane zostały za zasługujące na ulgę w podatku dochodowym, a cel tejże regulacji był tożsamy z celem przyświecającym prawodawcy przy objęciu preferencyjną stawką podatku od towarów i usług m.in. robót budowlano-montażowych, o których mowa w przedmiotowej sprawie. Cel tych unormowań to przyczynianie się do rozwijania budownictwa mieszkaniowego, a przede wszystkim poprawy warunków mieszkaniowych ludności i podniesienia standardów w tej dziedzinie. Prawodawca czynił w ten sposób zadość dyspozycji ustawy zasadniczej, która nakazuje władzom publicznym prowadzić politykę mieszkaniową służącą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych obywateli (art. 75 ust. 1 zd. 1 Konstytucji RP). Montaż na stałe zabudowy meblowej, bez możliwości przeniesienia jej do innego obiektu spełnia w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego wymogi podnoszenia standardów w dziedzinie warunków mieszkaniowych ludności, zresztą warto zwrócić uwagę, że również Sąd I instancji wskazał, że wykonanie zabudowy wnęki podnosi użyteczność i funkcjonalność mieszkania czy budynku mieszkalnego. W związku z powyższym zdaniem Sądu w składzie rozpatrującym niniejszą sprawę, zarówno wykładnia językowa, jak i celowościowa przemawia za uznaniem, że usługi polegające na montażu stałej zabudowy kuchennej oraz montażu szaf wnękowych z elementów i materiałów zakupionych od producentów tych elementów i materiałów tej zabudowy mieszczą się w ramach pojęcia "robót budowlano-montażowych", które zgodnie z przepisami rozporządzeń wydanych na podstawie art. 41 ust. 16 u.p.t.u. uprawniają do opodatkowania 7% stawką podatku od towarów i usług. Wskazać przy tym należy, że kwestia wykładni pojęcia "robót budowlano-montażowych" pozostaje w świetle powyższych rozważań niezmienna niezależnie od tego, czy mowa o § 5 ust. 1 lit. a pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r., wskazanym w zaskarżonym wyroku, § 6 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., na który powołuje się strona w skardze kasacyjnej, czy obowiązującym obecnie § 37 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799). Zauważyć przy tym należy, że bez znaczenia pozostaje podkreślana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny okoliczność powołania przez stronę we wniosku o wydanie interpretacji nieobowiązującego (w momencie składania wniosku) przepisu prawnego – organ wydał zaskarżoną interpretację w oparciu o przepisy obowiązujące w stanie prawnym aktualnym na dzień wydawania tejże interpretacji, co nie było w sprawie sporne.

Warto w nawiązaniu do meritum przedmiotowej sprawy wskazać również na szereg interpretacji podatkowych, z których wynika, że jeżeli przedmiotem umowy są usługi sklasyfikowane według PKWiU w dziale 45, w ramach których podatnik wykonuje roboty budowlane w budynkach mieszkalnych stałego zamieszkania (PKOB 11), wówczas do całej wartości usługi zastosowanie ma jednolita 7% stawka podatku (por. np. interpretacja indywidualna Izby Skarbowej w Warszawie z 20 stycznia 2010 r., IPPP1-443-1134/09-2/JB, Izby Skarbowej w Poznaniu z 21 stycznia 2010 r., ILPP2/443-1611/09-2/ISN, Izby Skarbowej w Warszawie z 17 kwietnia 2009 r., IPPP1-442-310/09-2/PR, Izby Skarbowej w Poznaniu z 31 grudnia 2008 r., ILPP2/443-916/08-4/AK).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w toku postępowania w sprawie nieprawidłowo nie wzięto pod uwagę charakteru opisanych we wniosku o wydanie interpretacji czynności (z dominującym nad dostawą elementem świadczenia usług montażu), jak i ich rezultatów, wskazujących, że w efekcie następowałoby włączenie w substancję budynku (lokalu) mieszkalnego na stale zamontowanych elementów zabudowy (stała zabudowa kuchenna, szafy wnękowe), bez możliwości swobodnego przemieszczania, w tym przeniesienia do innego obiektu. W związku z powyższym zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w zaskarżonym wyroku, jak i organ w wydanej interpretacji indywidualnej naruszyły wskazane w petitum skargi kasacyjnej przepisy prawa materialnego przez wadliwe zakwalifikowanie montażu trwałej zabudowy wnęk jako dostawy zabudowy meblowej, a nie jako robót budowlano-montażowych w obiektach mieszkalnych, uprawniających do zastosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 7%.

8. Mając na uwadze dokonaną powyżej wykładnię znajdujących w sprawie zastosowanie przepisów Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż zachodzą podstawy do zastosowania art. 188 P.p.s.a., a w rezultacie uchylenia zaskarżonego wyroku i rozpoznania skargi, na podstawie art. 146 § 1 P.p.s.a. uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

9. O kosztach postępowania orzeczono w myśl art. 203 pkt 1, art. 200 i art. 205 § 2 tej ustawy w związku z § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c i § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).