Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Runge- Lissowska ( spr.) Sędziowie sędzia NSA Anna Lech sędzia NSA Anna Łukaszewska- Macioch Protokolant Anna Harwas po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2008r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prokuratora Apelacyjnego w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 18 kwietnia 2007r. sygn. akt II SAB/Kr 9/07 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia [...],, [...]" w K. na bezczynność Prokuratora Apelacyjnego w K. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie do ponownego rozpoznania.

Wyrokiem z dnia 18 kwietnia 2007 r. sygn. akt SAB/Kr 9/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, po rozpoznaniu skargi Stowarzyszenia [...] "[...]" w K. na bezczynność Prokuratora Apelacyjnego w K., zobowiązał tego Prokuratora do podjęcia czynności lub wydania decyzji administracyjnej załatwiających sprawy z wniosku skarżącego Stowarzyszenia o udostępnienie informacji publicznej.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wyjaśnił, że:

Wnioskiem z 7 listopada 2006 r. Stowarzyszenie [...] "[...]", na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, zwróciło się do Prokuratora Apelacyjnego w K. o przesłanie kserokopii wszystkich materiałów znajdujących się w aktach o sygnaturze [...], a wniosek, opatrzony pieczęcią Stowarzyszenia, podpisał Przewodniczący – P. B., Prokurator w dniu [...] wezwał Stowarzyszenie do uzupełnienia braku wniosku poprzez wskazanie przedmiotu żądanej informacji, w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania, wobec tego Stowarzyszenie wezwało Prokuratora do usunięcia naruszenia prawa, a odpowiadając na to wezwanie Prokurator stwierdził, że pozostawia wniosek bez rozpoznania, co skutkowało wniesieniem skargi przez Stowarzyszenie [...] "[...]". W okolicznościach sprawy należało ją uznać za zasadną, bowiem skierowanie przez Prokuratora pisma do Stowarzyszenia zawierającego wezwanie do uzupełnienia wniosku nie znajdowało uzasadnienia, wobec czytelności wniosku, a co za tym idzie, zastosowanie rygoru pozostawienia wniosku bez rozpoznania należało ocenić jako stan bezczynności.

Prokurator Apelacyjny w K. wniósł skargę kasacyjną od tego wyroku, domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie do ponownego rozpoznania i zarzucając:

– naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię przepisu art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) polegającą na przyjęciu, że prokuratura należy do organów władzy publicznej i w związku z tym może wydawać decyzje administracyjne,

– naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 6 ww. ustawy, polegającą na przyjęciu, iż na Prokuratorze Apelacyjnym w K. nadal ciąży obowiązek udostępnienia żądanej przez Stowarzyszenie [...] "[...]" informacji lub wydania decyzji o odmowie jej udostępnienia, mimo iż zainteresowany bez przeszkód mógł wcześniej i może nadal z informacją tą się zapoznać.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", Naczelny Sąd Administracyjny jest związany granicami skargi kasacyjnej, a z urzędu bierze pod uwagę tylko nieważność postępowania. Oznacza to, że jeżeli w sprawie nie zachodzi nieważność postępowania, Naczelny Sąd rozpoznaje sprawę tylko w ramach zarzutów postawionych w skardze kasacyjnej i odwrotnie, jeżeli zachodzi nieważność postępowania Sąd uchyla zaskarżony wyrok bez względu na to jakie podstawy zostały przytoczone w skardze kasacyjnej.

Przyczyny nieważności postępowania określa § 2 art. 183 P.p.s.a., zawierając ich sześć. Jedną z nich, wskazaną w p-kcie 2, jest brak zdolności sądowej lub procesowej strony, brak organu powołanego do jej reprezentowania lub przedstawiciela ustawowego oraz nienależyte umocowanie do działania pełnomocnika strony.

W niniejszej sprawie skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wniosło Stowarzyszenie [...] "[...]", w którego imieniu podpisał ją przewodniczący P. B..

Stosownie do art. 28 P.p.s.a. osoby prawne dokonują czynności w postępowaniu sądowoadministracyjnym przez organy albo osoby uprawnione do działania w ich imieniu. Z przepisu tego wynika, że w imieniu osoby prawnej może działać jej statutowy organ lub pełnomocnik. Stowarzyszenie [...] "[...]", będące osobą prawną, może zatem działać przez swoje statutowe organy lub pełnomocnika, uprawnionego do działania przez ten organ.

Z aktualnego wyciągu z Krajowego Rejestru Sądowego tego Stowarzyszenia wynika, iż organem uprawnionym do jego reprezentowania jest zarząd, który wybiera swoich reprezentantów do podejmowania czynności prawnych, poprzez upełnomocnionych dwóch członków zarządu. Przewodniczący Stowarzyszenia nie jest zatem uprawniony do jego reprezentowania w zakresie podejmowania czynności prawnych, a taką czynnością jest wniesienie skargi do sądu administracyjnego. Nie jest bowiem organem uprawnionym do reprezentacji Stowarzyszenia, jak wynika z Krajowego Rejestru Sądowego. Podpisanie zatem skargi tylko przez P. B., jako Przewodniczącego Stowarzyszenia, powoduje że nie została ona złożona przez organ powołany do reprezentacji strony.

Przewodniczący Stowarzyszenia [...]u "[...]", podpisując skargę, nie działał też jako jego pełnomocnik. Z wyciągu z Krajowego Rejestru Sądowego wynika, że przewodniczący reprezentuje je na zewnątrz, ale nie jako pełnomocnik, ani jako jego organ w sprawach związanych z podejmowaniem czynności prawnych.

Do działania jako pełnomocnik konieczne jest stosowne upoważnienie stosownego organu, tj. uprawnionego do reprezentacji.

Mimo tych okoliczności, Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpoznał skargę co do meritum, co narusza art. 183 § 2 pkt 2 P.p.s.a., wobec czego Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.