Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marek Leszczyński (spr.), Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Roleder, sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, Protokolant sekretarz sądowy Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 6 marca 2014 r. sprawy ze skargi Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych Międzyzakładowej Organizacji Związkowej z siedzibą w SP ZOZ w A. na uchwałę Rady Powiatu w A. z dnia [...] września 2012 r. nr [...] w przedmiocie określenia kierunków zmian i przekształceń Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w A. oddala skargę.

Rada Powiatu w A. w dniu [...] września 2012 r. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie określenia kierunku zmian i przekształceń Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w A. Uchwała niniejsza została podjęta na podstawie art. 12 pkt 4 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2008 r. Nr 223, poz. 1458). W § 1 uchwały przyjęto stanowisko, że najbardziej optymalnym kierunkiem zmian i przekształceń Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w A. jest dzierżawa części nieruchomości Powiatu i ruchomych aktywów trwałych SP ZOZ w A. z przeznaczeniem na działalność leczniczą, przy zachowaniu dotychczasowego zakresu świadczeń zdrowotnych wykonywanych na rzecz mieszkańców Powiatu A. finansowanych przez NFZ oraz zobowiązuje się Zarząd Powiatu w A. do przygotowania i przedłożenia Radzie Powiatu propozycji szczegółowych warunków dzierżawy operatorskiej.

Pismem z dnia [...] sierpnia 2013 r. Ogólnopolski Związek Zawodowy Pielęgniarek i Położnych Międzyzakładowej Organizacji Związkowej z siedzibą w SP ZOZ w A. wezwał Radę Powiatu w A. do usunięcia naruszenia prawa i uchylenia ww. uchwały w całości, ze względu na naruszenia prawa poprzez wydanie uchwały bez podstawy prawnej, albowiem istotą uchwały nie jest określenie kierunków działania zarządu powiatu, lecz określenie kierunku zmian i przekształceń SP ZOZ, które ponadto uniemożliwią realizację zadań statutowych zakładu. W myśl bowiem § 2 ust. 1 pkt 2 uchwały Rady Powiatu w A. z dnia [...] listopada 2012 r. w sprawie zasad zbywania, oddawania w dzierżawę, najem, użytkowanie lub użyczenie aktywów trwałych samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, dla których podmiotem tworzącym jest Powiat A., będące w nieodpłatnym użytkowaniu nieruchomości, bądź ich części, w tym pomieszczenia lokalowe, stanowiące ich część, mogą być wydzierżawiane lub wynajmowane na okres powyżej 3 lat lub na czas nieoznaczony za zgodą Rady Powiatu. Jednakże oddanie nieruchomości bądź ich części w dzierżawę lub najem nie może ograniczać możliwości realizacji zadań statutowych zakładu oraz wpływać negatywnie na warunki udzielania świadczeń zdrowotnych mieszkańcom powiatu a. Zdaniem wzywającego do usunięcia naruszenia prawa, przyjęty w uchwale kierunek działań powoduje niemożność realizacji działań statutowych SP ZOZ w A., polegających na działalności leczniczej w rodzaju świadczeń szpitalnych. Wskazany kierunek zmian stanowi także w istocie obejście przepisów o likwidacji – tj. art. 60 i nast. ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z 2013 r., poz. 217 j.t.) - lub przekształceniu samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej.

Ponadto przedmiotowa uchwała, jako nieograniczająca się jedynie do wewnętrznych, technicznych lub organizacyjnych aspektów funkcjonowania SP ZOZ w A., lecz mogąca także pociągać za sobą skutki w zakresie dostępności świadczeń zdrowotnych, winna podlegać, zgodnie z art. 44 ustawy o samorządzie powiatowym, zasadom oraz trybowi ogłaszania aktów prawa miejscowego określonym ustawą z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz.U. z 2011 r. Nr 197, poz. 1172 ze zm.) Dla jej ważności konieczne zatem jest opublikowanie w dzienniku urzędowym.

Zarzucono także, że podjęcie uchwały nie zostało poprzedzone konsultacjami ze związkami zawodowymi, do których organizacja związkowa, reprezentatywna w rozumieniu ustawy z dnia [...] lipca 2001 r. o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego (Dz. U. Nr 100, poz. 1080) ma prawo opiniowania założeń i projektów aktów prawnych w zakresie objętym zadaniami związków zawodowych (art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 ze zm.) Uchwała niniejsza dotyczy zatem spraw publicznych o istotnym znaczeniu społecznym i mieści się w zakresie działania związków zawodowych powołanych do obrony praw oraz interesów zarówno zbiorowych, jak i indywidualnych pracowników.

Uchwała ma także charakter ogólnikowy i niekonkretny albowiem nie wskazuje, jaka część nieruchomości Powiatu i ruchomych aktywów trwałych SP ZOZ miałaby być przedmiotem dzierżawy.

Uchwałą z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w sprawie zajęcia stanowiska wobec wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego, Rada Powiatu w A. odmówiła zmiany uchwały z [...] września 2012 r. nr [...].

W uzasadnieniu do ww. uchwały Rada Powiatu w A. wskazała, że jej stanowisko było wynikiem działań podejmowanych uprzednio przez Zarząd Powiatu w związku z wejściem w życie ustawy o działalności leczniczej, która zobligowała Powiat do pokrywania ujemnego wyniku finansowego osiąganego przez samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej. Zarząd Powiatu zlecił przeprowadzenie audytu finansowo-organizacyjnego SP ZOZ w A. przez podmiot zewnętrzny. Materiał z ww. audytu został przedstawiony pracownikom szpitala w dniu [...] lipca 2012 r., a następnie radnym powiatu na sesji w dniu [...] lipca 2012 r. Z niniejszego audytu wynikało, że bez radykalnych zmian w funkcjonowaniu szpitala, nie rokuje on szans na zbilansowanie swojego budżetu, a Powiat nie dysponuje środkami finansowymi, które mógłby przeznaczać na dalsze zaangażowanie finansowe w celu doprowadzenia go do wymaganych przepisami standardów. Regionalna Izba Obrachunkowa w B. w uchwałach i opiniach m.in. z dnia [...] stycznia 2012 r. oraz z dnia [...] grudnia 2012 r. wskazała ponadto na przekroczenie ustawowych wskaźników spłaty zobowiązań, które będą obowiązywały w 2014 r. i 2015 r. Brak działań ze strony Powiatu uniemożliwi zaś uchwalenie budżetu na 2014 r.

Na sesji Rady Powiatu w dniu [...] sierpnia 2012 r. Zarząd Powiatu przedstawił opracowanie zawierające propozycje dalszego funkcjonowania, kierunków zmian i przekształceń SP ZOZ w A. Materiał niniejszy został udostępniony na spotkaniu Zarządu Powiatu z Dyrekcją SP ZOZ, ordynatorami, pielęgniarkami i przedstawicielami związków zawodowych w dniu [...] września 2012 r., na którym omawiana była aktualna sytuacja SP ZOZ. W dniu [...] września 2012 r. podczas kontynuacji ww. sesji Rady Powiatu, odbyła się dyskusja na temat przedstawionego materiału i podjęta została przedmiotowa uchwała, w której Rada przedstawia swoje stanowisko, co do wskazania, który z zaproponowanych wariantów jest najbardziej optymalny i wytyczyła kierunek dalszych prac Zarządu Powiatu, tj. opracowanie propozycji szczegółowych warunków dzierżawy operatorskiej. Uchwałą niniejszą Rada Powiatu nie podjęła zatem decyzji o dalszym sposobie funkcjonowania SP ZOZ w A., a jedynie wytyczyła kierunek działania dla Zarządu Powiatu. Podjęcie decyzji co do dalszego sposobu funkcjonowania wymagało podjęcia innych uchwał m.in. o wyrażeniu zgody na dzierżawę, dlatego tez uchwała nie wpłynęła na uniemożliwienie SP ZOZ w A. realizacji zadań statutowych. Adresatem uchwały był Zarząd Powiatu, stąd też uchwała nie wskazywała w odrębnym paragrafie organu odpowiedzialnego za jej wykonanie.

Rada Powiatu w A. stanęła na stanowisku, że przedmiotowa uchwała nie jest aktem prawa miejscowego, gdyż nie oddziaływała na sytuację prawną społeczności lokalnej, ponieważ nie miała charakteru powszechnego. Nie określała w swej treści żadnych praw ani obowiązków. Nie podlegała więc publikacji w dzienniku urzędowym i została zamieszczona, jak wszystkie uchwały Rady Powiatu, w Biuletynie Informacji Publicznej. Ze względu zaś na swój ukierunkowany charakter, nie mogła na tym etapie wskazywać, jaka część nieruchomości i ruchomości miała być przedmiotem dzierżawy, ponieważ kwestia ta miała zostać przygotowana przez Zarząd Powiatu i przedstawiona Radzie Powiatu celem podjęcia stosownej uchwały.

Skargę na uchwałę Rady Powiatu w A. z dnia [...] września 2012 r., nr [...], złożył Ogólnopolski Związek Zawodowy Pielęgniarek i Położnych Międzyzakładowej Organizacji Związkowej z siedzibą w SP ZOZ w A., zarzucając jej:

1) naruszenie art. 7 Konstytucji RP poprzez wydanie zaskarżonej uchwały bez podstawy prawnej;

2) naruszenie art. 68 ust. 2 Konstytucji RP w zw. z art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie powiatowym w zw. z § 2 ust. 2 uchwały rady Powiatu w A. nr [...] z dnia [...] listopada 2012 r. w sprawie określania zasad zbywania, oddawania w dzierżawę, najem, użytkowanie lub użyczenie aktywów trwałych samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, dla których podmiotem tworzącym jest Powiat A. wskutek wyrażenia zgody na oddanie w dzierżawę części nieruchomości w sytuacji, gdy takie działania ogranicza możliwości realizacji zadań statutowych zakładu oraz wpływa negatywnie na warunki udzielania świadczeń zdrowotnych mieszkańcom powiatu a.;

3) naruszenie art. 88 Konstytucji RP w zw. z art. 44 ustawy o samorządzie powiatowym w zw. z art. 4 ust. 1 i 13 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (tekst jednolity: Dz. U. 2011 Nr 197 póz. 1172 ze zm.) [dalej ustawa o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych] wskutek nieuwzględnienia, że charakter normy wynikającej z zaskarżonej uchwały oraz jej oddziaływanie na sytuację prawną adresatów nadaje jej przymiot aktu prawa miejscowego, a w konsekwencji pominięcie konieczności publikacji zaskarżonej uchwały w Dzienniku Urzędowym Województwa P.;

4) naruszenie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 ze zm.) w zw. z art. 59 Konstytucji RP i w zw. z art. 11 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 ze zm.) - sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., zmienionej następnie Protokołami nr 3, 5 i 8 oraz uzupełnionej Protokołem nr 2 poprzez podjęcie zaskarżonej uchwały pomimo braku przeprowadzenia konsultacji ze związkami zawodowymi w sytuacji, gdy uchwała dotyczy spraw publicznych o istotnym znaczeniu społecznym i mieści się w zakresie działania związków zawodowych powołanych do obrony praw oraz interesów zarówno zbiorowych, jak i indywidualnych pracowników;

5) naruszenie art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 217) w zw. z § 2 ust. 1 i 2 uchwały Nr [...] Rady Powiatu w A. z dnia [...] listopada 2012 r. w sprawie określenia zasad zbywania, oddawania w dzierżawę, najem, użytkowanie lub użyczenie aktywów trwałych samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, dla których podmiotem tworzącym jest Powiat A. wskutek sformułowania treści zaskarżonej uchwały w sposób ogólnikowy i niekonkretny - bez opisu części nieruchomości, której miałaby dotyczyć zgoda na wydzierżawienie, co w konsekwencji oznaczać będzie dowolność przy jej wykonywaniu.

W oparciu o powyższe zarzuty skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały Nr [...] Rady Powiatu w A. z dnia [...] września 2012 r. w sprawie określenia kierunków zmian i przekształceń SP ZOZ w A. w całości.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie wskazując, że zaskarżona uchwała została przez skarżącego zakwalifikowana do spraw z zakresu administracji publicznej, podczas gdy jednocześnie skarżący przyznał, iż ma ona charakter ogólnikowy i niekonkretny. Organ stanął na stanowisku, że uchwała niniejsza ma charakter deklaracyjny, nie stanowi prawa miejscowego i nie może być kwalifikowana do spraw z zakresu administracji publicznej. Skarżący ponadto nie wykazał własnego interesu prawnego upoważniającego do zaskarżenia uchwały, a poglądy i opinie zawarte w skardze mają jedynie charakter postulacyjny.

Pismem z dnia [...] listopada 2013 r. skarżący wniósł o przeprowadzenie dowodu z odpisu wyroku WSA w Białymstoku z dnia 23 października 2013 r. sygn. akt II SA/Bk 674/13 wraz z uzasadnieniem, a także dołączenie akt niniejszej sprawy oraz przeprowadzenie dowodu ze znajdujących się w tych aktach dokumentów na okoliczność stwierdzenia przez tut. Sąd nieważności uchwały w przedmiocie wyrażenia zgody na wydzierżawienie części nieruchomości położonej w A. przy ul. [...] oraz przyczyn wydania orzeczenia tej treści.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje.

Skarga jest niezasadna i podlegała oddaleniu.

Przedmiotem skargi jest uchwała Rady Powiatu w A. z dnia [...] września 2012 r. w sprawie określenia kierunku zmian i przekształceń Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w A. Podstawę prawną skargi stanowi art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 595, dalej: u.s.p.), zgodnie z którym każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą podjętą przez organ powiatu w sprawie z zakresu administracji publicznej może, po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia, zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Warunkiem złożenia skargi na podstawie tego przepisu jest zatem uprzednie wezwanie organu do usunięcia naruszenia prawa oraz wykazanie, że kwestionowana uchwała narusza interes prawny lub prawo przysługujące skarżącemu. Nadto, przepis art. 87 ust. 1 u.s.p. może stanowić podstawę zaskarżenia wyłącznie aktów z zakresu administracji publicznej (podejmowanych w ramach realizacji władczej działalności organów samorządowych - imperium), a nie aktów o charakterze cywilnoprawnym (por. wyrok NSA z dnia 11 sierpnia 2011 r., sygn. akt I OSK 1417/10).

Zdaniem Sądu, warunek formalny złożenia skargi na podstawie art. 87 ust. 1 u.s.p. w postaci wezwania do usunięcia naruszenia prawa został przez skarżącego spełniony. Skarżący Związek wezwał Radę Powiatu w dniu[...] sierpnia 2013 r. do usunięcia naruszenia prawa, jakiego – w jego ocenie - dokonano uchwałą z dnia [...] września 2012 r., a po otrzymaniu negatywnej odpowiedzi na to wezwanie (zawartej w uchwale Nr [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r.), złożył skargę w terminie trzydziestodniowym, zgodnie z wymaganiami przepisu art. 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.). Nie budzi także wątpliwości, że zaskarżona uchwała należy do aktów z zakresu administracji publicznej podejmowanych w ramach realizacji władczej działalności organów samorządowych.

Zdaniem Sądu, skarga jest niezasadna, gdyż skarżący nie posiada legitymacji prawnej do zaskarżenia przedmiotowej uchwały. Podkreślenia bowiem wymaga, że uchwała organu powiatu z zakresu administracji publicznej może być zaskarżona przez każdego, czyj interes prawny lub uprawnienie zostało naruszone tą uchwałą (art. 87 ust. 1 u.s.p.). Przepis ten stanowi lex specialis w stosunku do art. 50 p.p.s.a. Zatem sąd administracyjny rozpoznający skargę na uchwałę organu jednostki samorządu terytorialnego obowiązany jest zbadać, czy będąca przedmiotem skargi uchwała narusza prawnie chroniony interes prawny lub uprawnienie skarżącego, a nie interesy innych osób (por. wyrok NSA z dnia 13 marca 2013 r., sygn. akt II OSK 2334/11). Zarówno art. 50 p.p.s.a., jak i art. 87 § 1 u.s.p. odwołują się do pojęcia "interesu prawnego" przy określaniu legitymacji skargowej. Zauważenia jednak wymaga, że w przypadku art. 50 p.p.s.a. przesłanką legitymacji skargowej jest interes prawny w otrzymaniu orzeczenia sądu, zaś w przypadku art. 87 § 1 u.s.p. jako przesłankę tej legitymacji wskazać należy interes prawny istniejący w okresie poprzedzającym wniesienie skargi i uprawniający skarżącego (jeszcze przed wniesieniem skargi) do żądania działania organu administracyjnego oraz, że interes ten istniejący już w dniu podejmowania uchwały został tą uchwałą naruszony (por. cyt. wyrok).

W stanie faktycznym niniejszej sprawy skarżący upatruje źródła swego interesu prawnego w naruszeniu art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 ze zm., dalej: u.z.z.) poprzez podjęcie zaskarżonej uchwały pomimo braku przeprowadzenia konsultacji ze związkami zawodowymi w sytuacji, gdy w jego ocenie uchwała dotyczy spraw publicznych o istotnym znaczeniu społecznym i mieści się w zakresie działania związków zawodowych powołanych do obrony praw oraz interesów zarówno zbiorowych, jak i indywidualnych pracowników.

W ocenie Sądu, nie budzi wątpliwości, że art. 19 ust. 1 i 2 u.z.z. określający prawo związków zawodowych do opiniowania założeń i projektów aktów prawnych, stanowi źródło interesu prawnego danej organizacji związkowej tylko w granicach naruszenia jej prawa do opiniowania danego projektu aktu prawnego (por. wyrok NSA z dnia 30 marca 2011 r., sygn. akt II OSK 2597/10). Podkreślenia jednak wymaga, że zaskarżona uchwała nie należy do kategorii aktów, które podlegają opiniowaniu przez związki zawodowe. Przedstawienie, o którym mowa w cyt. przepisie jest obowiązkowe, gdy przedmiot uchwały mieści się w zakresie działania związku, organizacja związkowa ma cechy reprezentatywności i kwestionowana uchwała stanowi akt prawny. Jeśli zaś przedmiotem uchwały jest określone rozwiązanie organizacyjne o charakterze wewnętrznym, niemające związku z zadaniami związków zawodowych, to nie ma obowiązku poddawania go opiniowaniu (por. wyrok NSA z dnia 9 marca 2011 r., sygn. akt I OSK 2049/10).

Jak wskazano w wyroku WSA w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2013 r., sygn. akt II SA/Wa 91/13, wymóg konsultacji z reprezentatywną organizacją związkową, o którym mowa w art. 19 ust. 2 u.z.z., dotyczy podejmowania uchwał i zarządzeń o charakterze aktu generalnego, nie obejmuje zaś spraw załatwianych w drodze indywidualnych aktów organizacyjnych. Związki zawodowe wykonują swoje ustawowe zadania w zakresie ochrony praw, interesów zawodowych i socjalnych w formie współdziałania w procesie stanowienia aktów prawnych oraz w formie obrony interesów indywidualnych pracowników. Obowiązek współdziałania należy zatem odnosić do podejmowania aktów generalnych, których przedmiotem jest regulacja w zakresie obrony praw, interesów zawodowych i socjalnych ludzi pracy, dotycząca nieokreślonej grupy osób. Akt indywidualny, który pośrednio wpływa na interes zawodowy i socjalny określonej grupy ludzi pracy może być przedmiotem zaskarżenia na podstawie przepisów prawa we właściwym trybie (por. wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2005 r., sygn. akt II OSK 332/05). Przedmiotowa uchwała jest zaś aktem indywidualnym, gdyż została skierowana do jednego podmiotu, tj. Zarządu Powiatu i nie wywołuje bezpośrednich skutków w zakresie praw, interesów zawodowych i socjalnych nieokreślonej grupy osób.

W ocenie Sądu, kwestionowana uchwała w sprawie określenia kierunku zmian i przekształceń Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w A. nie mieści się w zakresie statutowych zadań skarżącego Związku. W ramach bowiem swoich zadań statutowych Związek chroni prawa, godność oraz interesy pracownicze, ma dbać o ich zabezpieczenie. Uchwała ta została natomiast skierowana do Zarządu Powiatu i nie wywarła żadnego wpływu na strukturę zatrudnienia oraz prawa pracownicze, w tym także prawa pracownicze pielęgniarek zrzeszonych w skarżącym Związku. W konsekwencji przedmiot uchwały nie mieści się w statutowych działaniach skarżącego Związku, stąd też odmowa przyznania temu Związkowi legitymacji skargowej w niniejszej sprawie w żaden sposób nie pozbawia możliwości wykonywania przez tę organizację jej roli ustrojowej (por. wywody WSA w Białymstoku wyrażone w wyroku z dnia 23 października 2013 r., sygn. akt II SA/Bk 674/13).

Jak słusznie wskazano w wyroku WSA w Białymstoku z dnia 5 lutego 2013 r., sygn. akt II SA/Bk 854/11), legitymacja do złożenia skargi składa się z dwóch elementów: istnienia interesu prawnego (uprawnienia) po stronie skarżącego i naruszenie tego interesu prawnego (uprawnienia) przez zaskarżany akt. Obowiązkiem sądu jest odnalezienie tego interesu i zbadanie, czy został on obiektywnie naruszony. Interes prawny powinien się wywodzić z normy prawa materialnego, przy czym może to być zarówno norma prawa administracyjnego, jak i norma prawa cywilnego. Aby ustalić czy kwestionowana uchwała dotyczy interesu prawnego skarżącego i czy bezprawnie narusza jego interes prawny, najpierw należy zbadać, jakie konsekwencje prawne wywołuje ona względem skarżącego.

Przedmiotowa uchwała jest aktem organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego wydanego na mocy art. 12 pkt 4 u.s.p. i dotyczy dwóch kwestii, a mianowicie przyjęcia stanowiska odnośnie najbardziej optymalnego kierunku zmian i przekształceń SP ZOZ w A. oraz zobowiązania Zarządu Powiatu w A. do przygotowania i przedłożenia Radzie Powiatu propozycji szczegółowych warunków dzierżawy operatorskiej. Uchwała ta ani nie dokonała przekształcenia przedmiotowego szpitala, ani nie wywołała skutku jego likwidacji, nie wpłynęła też na odjęcie mienia temu podmiotowi, a w konsekwencji nie spowodowała naruszenia praw pracowniczych. Jest ona swoistym przyzwoleniem do podjęcia kolejnych czynności prawnych, które w zależności od charakteru rozstrzygnięć i ich skutków, będą mogły być przedmiotem ewentualnego zaskarżenia. Tak się też stało w przypadku uchwały Rady Powiatu w A. z dnia [...] marca 2013 r., nr [...], w przedmiocie wyrażenia zgody na wydzierżawienie części nieruchomości położonej w A. przy ul. [...] w trybie przetargu pisemnego ograniczonego. Została ona zaskarżona do WSA w Białymstoku, który wyrokiem z dnia 23 października 2013 r., sygn. akt II S.A./Bk 674/13 stwierdził jej nieważność, zaś w uzasadnieniu wskazał, że wbrew stanowisku organu, skarżący Związek Zawodowy posiada legitymację do złożenia skargi w sprawie w rozumieniu art. 87 ust. 1 u.s.p., gdyż zaskarżona uchwała ze względu na swoją treść winna być konsultowana z tą organizacją związkową, zaś organ takiej konsultacji nie przeprowadził.

Reasumując, w ocenie Sądu skarga podlegała oddaleniu, gdyż strona skarżąca nie posiadała legitymacji do zaskarżenia przedmiotowej uchwały. Wobec powyższego brak było podstaw do badania zarzutów podniesionych w skardze przez stronę skarżącą.

Mając powyższe na uwadze, na mocy art. 151 p.p.s.a., należało orzec jak w sentencji.