Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magda Froncisz Sędziowie : WSA Agnieszka Nawara-Dubiel WSA Iwona Niżnik-Dobosz (spr.) Protokolant : starszy sekretarz sądowy Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 listopada 2016 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej delegowanego do Prokuratury Okręgowej P.D. sprawy ze skargi S.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N. z dnia 23 maja 2016 r. nr [....] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N. na rzecz skarżącego S.P. kwotę 997 zł ( słownie: dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w N. decyzją z dnia 23 maja 2016 r. (znak: [...]), na podstawie:

- art. 138 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r., poz. 23, dalej jako: k.p.a.) w zw. z

- art. 61 ust. 1 pkt 1-5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 778 z późn. zm., dalej jako: u.p.z.p.),

po rozpatrzeniu odwołania S.P. i M.P. , zam. [...] (uzupełnionego następnie przez S.P. ) – od decyzji Wójta Gminy B. . z dnia 30 listopada 2015 r. (znak: [...] o ustaleniu warunków zabudowy działek nr [...] ,[...] ,[...] ,[...] ,[...] ,[...] w obr. [...] – na cele realizacji budynku garażowego czterostanowiskowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą (przyłączami) i urządzeniami budowlanymi,

utrzymało zaskarżaną decyzję organu I instancji w mocy.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Wnioskiem z dnia 21 maja 2014 r., K.D. zwrócił się do Wójta Gminy B. o wydanie decyzji o ustaleniu warunków zabudowy działek nr [...] ,[...] ,[...] ,[...] ,[...] ,[...] w B. , na cele realizacji budynku garażowego 4-stanowiskowego z towarzyszącą infrastrukturą (przyłączami). Inwestor przedstawił formę graficzną zamierzenia (elewacje i rzuty) oraz podał, że zamierza zrealizować budynek o powierzchni zabudowy 110 m2, powierzchni użytkowej 250 m2, kubaturze 750m3 i wysokości 9,0 m. Ponadto inwestor wskazał, że dostęp do terenu inwestycji jest zapewniony przez drogę gminną "[...] oraz dołączył do wniosku kopię mapy sytuacyjno-wysokościowej 1:1000 z oznaczeniem terenu inwestycji, mapy ewidencyjnej 1:2880. W toku postępowania wnioskodawca ostatecznie podał, że wniosek dotyczy działek nr [...] ,[...] ,[...] ,[...] ,[...] ,[...] oraz wyjaśnił, że dojazd z drogi krajowej biegnie po działkach [...] ,[...] (stanowiących własność inwestora), po działce nr [...] (z ustanowioną notarialnie służebnością przejazdu) oraz po działce nr [...] stanowiącej drogę wewnętrzną pozostającą we władaniu Gminy. Uzupełnił także wniosek o promesę [...] na dostawę energii elektrycznej i wyjaśnił, że projektowany obiekt nie będzie wytwarzał ścieków sanitarnych.

Decyzją z dnia 2 lutego 2015 r. (znak: [...]), Wójt Gminy B. – po przeprowadzeniu analizy urbanistyczno-architektonicznej i uzyskaniu wymaganych uzgodnień – ustalił warunki zabudowy dz. nr [...] ,[...] ,[...] ,[...] ,[...] ,[...] w obr. B. na cele wskazane we wniosku K.D. . Organ I instancji wskazał przy tym, że zgodnie z wnioskiem – inwestor zamierza usytuować budynek garażowy na dz. nr [...].

Decyzją z dnia 3 czerwca 2015 r. (znak: [...]), Samorządowe Kolegium Odwoławcze w N. , uchyliło decyzję Wójta Gminy B. z dnia 2 lutego 2015 r., wskazując że została wydanie z naruszeniem art. 10 § 1 k.p.a. W uzasadnieniu decyzji, organ odwoławczy podał, że w postępowaniu pominięto udział właściciela sąsiadującej bezpośrednio z terenem inwestycji dz. nr [...]. Organ odwoławczy odnosząc się do zarzutu, zgodnie z którym strony postępowania nie są ustalone na podstawie stanu wykazanego w księgach wieczystych a wyłącznie na podstawie stanu wykazanego w ewidencji gruntów, wskazał, że organy orzekające w sprawie warunków zabudowy nie są obowiązane do badania ksiąg wieczystych nieruchomości sąsiednich, a krąg stron postępowania ustalany jest na podstawie urzędowych wypisów z rejestru gruntów, prowadzonego przez Starostę Powiatowego.

Organ I instancji ponownie rozpoznając sprawę podjął czynności zmierzające do ustalenia następców prawnych po H.W. i J.C.-P. Po przedstawieniu pełnomocnictw następców prawnych (przebywających w USA) dla osoby zamieszkałej w Polsce – M.C. – organ sporządził skorygowany ("II") wykaz stron, gdzie w odniesieniu do dz. nr [...] przyjął, że pozostaje ona w samoistnym władaniu Gminy B. , stanowiąc część urządzonego szlaku drożnego. Ponadto, organ I instancji sporządził projekt decyzji o warunkach zabudowy na podstawie wyników analizy urbanistyczno-architektonicznej z ustaleniem parametrów nowej zabudowy, tj.: wskaźnika zabudowy 18,5%, szerokości elewacji frontowej do 16,5 m, wysokości elewacji frontowej 3,0-4,5 m n. p. t., wysokości kalenicy 6,5-9,0. Organ I instancji wskazał przy tym, że analizie poddano 27 działek w obszarze zakreślonym według trzykrotności frontu terenu inwestycji (35 m), zaś projekt decyzji poddano uzgodnieniom, w wyniku których uzyskano postanowienia: Powiatowego Inspektora Sanitarnego, Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego i organu ochrony gruntów rolnych. Organ I instancji nadmienił również, że z informacji znajdujących się w aktach sprawy wynika, że przed Sądem Rejonowym w Z. toczy się postępowanie z wniosku S.P. i M.P. o ustalenie "drogi koniecznej" do nieruchomości m.in. na dz. nr [...] , stanowiącej drogę wewnętrzną.

W piśmie procesowym z dnia 4 listopada 2015 r. S.P. zwrócił się z wnioskiem o zawieszenie postępowania lub jego umorzenie wywodząc, że w postępowaniu nie uczestniczyli współwłaściciele dz. nr [...] i [...] (stanowiących drogi wewnętrzne) wykazani w [...] oraz [...] , których należy wezwać do udziału w postępowaniu w charakterze jego stron. Postanowieniem z dnia 30 listopada 2015 r. (znak: [...]. Wójt Gminy B. odmówił zawieszenia postępowania z uwagi na brak podstaw do jego zawieszenia.

Decyzją z dnia 30 listopada 2015 r. (znak: [...] Wójt Gminy B. ustalił warunki zabudowy na dz. nr [...] ,[...] ,[...] ,[...] ,[...] ,[...] w obr. [...] dla inwestycji dotyczącej zabudowy usługowo-mieszkaniowej polegającej na budowie budynku garażowego czterostanowiskowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą obejmującą budowę przyłączy infrastruktury technicznej oraz budowę innych niezbędnych urządzeń budowlanych. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wyjaśnił, że ustalenie stanu władania dla dz. nr [...] i [...] (ustalonej w decyzji jako część ustanowionego dojazdu do terenu inwestycji K.D. ) na podstawie urzędowych odpisów z rejestru gruntów jest wystarczające w postępowaniu w sprawie ustalenia warunków zabudowy.

Odwołania od ww. decyzji wnieśli M.P. oraz S.P. , zarzucając naruszenie art. 10 § 1 w zw. z art. 28 k. p. a., przez niezapewnienie czynnego udziału w postępowaniu wszystkim współwłaścicielom dz. nr [...] i [...] w B. , wykazanym (odpowiednio) w [...] i [...] i nie uwzględnienie w szczególności stanowiska współwłaścicieli dz. nr ew. [...] . W uzasadnieniu odwołania podali, że dz. nr ew. [...] sąsiaduje bezpośrednio z terenem planowanej inwestycji, a więc – w ich ocenie – stronami postępowania powinni być wszyscy współwłaściciele tej działki. Odwołujący powołali się przy tym na ustalenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N. , które uchyliło poprzednią decyzję Wójta Gminy B. , wskazując na brak udziału w postępowaniu właścicielki dz. nr [...] W ich ocenie, taki pogląd powinien odnosić się także do udziału właścicieli dz. nr [...] , a nawet dz. nr [...] , która pomimo tego, że nie sąsiaduje z terenem planowanej inwestycji, to jednak w pośredni sposób "uczestniczy" w postępowaniu a jej właściciele – na równi z właścicielami hipotecznymi dz. nr [...] – powinni posiadać status stron postępowania. Zdaniem odwołujących, do kręgu stron postępowania powinni być zaliczani właściciele (współwłaściciele) hipoteczni, wykazani w księgach wieczystych, a nadto, że do korzystania z którejkolwiek "drogi wewnętrznej" (dz. nr [...] ,[...] ) jako dojazdu do terenu inwestycji na dz. nr [...] , wymagana jest zgoda wszystkich współwłaścicieli dróg wewnętrznych. Dlatego też, w ocenie odwołujących, teren inwestycji nie spełnia warunku posiadania dostępu do drogi publicznej. Do odwołania dołączono: mapę sytuacyjną projektu służebności drogi na dz. nr [...] ,[...] i [...] , zaświadczenie, że właścicielami p. [...] są J.P. , W.P. , J.P. , J.P. i S.P. oraz wypisy z treści [...] oraz [...].

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w N. wskazało, że organ I instancji przekazując odwołanie S.P. i M.P. wraz z aktami sprawy, nie podzielił zarzutów odwołujących oraz podał, że krąg stron postępowania został ustalony w oparciu o urzędowe wypisy z operatu ewidencji gruntów.

W ocenie organu odwoławczego, odwołania są nieuzasadnione, jako że krąg stron postępowania został ustalony prawidłowo, w oparciu o urzędowe wypisy z operatu ewidencji gruntów, co dla potrzeb postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy jest w zupełności wystarczające. Organ II instancji wskazał, że według ewidencji gruntów, zarówno dz. nr [...] , jak i dz. nr [...] są drogami wewnętrznymi pozostającymi w samoistnym władaniu Gminy B . Organ odwoławczy podkreślił przy tym, że dz. nr [...] nie była objęta wnioskiem inwestora i nie jest też objęta decyzją, a wymieniona została jedynie w aspekcie uzasadnienia dostępu terenu inwestycji do drogi publicznej. Ponadto organ odwoławczy odnosząc się do kwestii podniesionych w odwołaniach wskazał, że [...] w Dziale II (własność) wykazano 25 współwłaścicieli, natomiast w Dziale I – O zawarty został wykaz 8 działek ewidencyjnych (nr [...] ,[...] ,[...] ,[...] ,[...] ,[...] ,[...] ,[...] ), jednak bez dz. nr [...]. Organ II instancji podkreślił, że zgodnie z "wykazem zmian" z daty 9 września 2010 r., działka ta (odpowiadająca pgr. [...] ) została odłączona z KW [...] do nowej KW [...] , przy czym o tej ostatniej księdze nie ma w aktach, ani w odwołaniach żadnej informacji, a w związku z tym – w ocenie organu odwoławczego – nie są zatem wiarygodne wywody odwołujących dotyczące faktycznego stanu własności (stan "hipoteczny" wskazuje, że pgr. I. Kat. [...] , z której "wywodzi się" dz. nr [...] jest własnością A.P. ), a według ewidencji gruntów władającym tą działką oznaczoną jako "droga dojazdowa" jest Gmina B. W dalszej kolejności organ odwoławczy wskazał, że KW [...] w skład której wchodzi dz. nr [...] (jako "droga polna") wykazuje w Dziale II (własność) 56 współwłaścicieli, wpisanych na podstawie wielu różnych dokumentów, tj.: umów sprzedaży, umów darowizny, dekretów przyznania spadków, postanowień sądów rejonowych, dekretów dziedzictwa, kontraktów darowizny, kontraktów kupna-sprzedaży, służebności dożywotniego użytkowania i innych, zaś według ewidencji gruntów ta działka pozostaje w samoistnym władaniu Gminy B. W takim stanie – zdaniem organu odwoławczego – niecelowym i zupełnie zbędnym byłoby dochodzenie faktycznego stanu prawnego (dla celu ustalenia warunków zabudowy), mając przy tym na uwadze, że osoby wymienione w działach II obu ww. ksiąg wieczystych nie są osobami "konkretnie oznaczonymi" (jak twierdzi odwołujący) i postępowanie w celu ustalenia faktycznych podmiotów (w tym następców prawnych), danych adresowych itp. wymagałoby czasochłonnych, a w wielu przypadkach bezskutecznych czynności w odniesieniu do 84 osób wymienionych w KW, zaś faktycznie do znacznie większej ich liczby. Organ II instancji podkreślił przy tym, że organy orzekające w sprawie warunków zabudowy nie są obowiązane do badania ksiąg wieczystych, związanego niejednokrotnie z wymagającymi specjalistycznej wiedzy dochodzeniami porównawczymi stanu katastralnego ze stanem ewidencyjnym, skomplikowanym przy tym dokonywanymi podziałami nieruchomości. Jednocześnie organ odwoławczy wskazał, że sam odwołujący w toku postępowania podnosił kwestię licznych niejasności, wymagających "wyjaśnienia treści księgi wieczystej [...] , m.in. dotyczących nieruchomości nr [...] , co do której nie jest pewne, czy jest to oznaczenie "parceli katastralnej", czy "działki ewidencyjnej".

Odnosząc się do kwestii dojazdu, organ odwoławczy podkreślił, że w stanie faktycznym dz. nr [...] jest drogą wewnętrzną we władaniu Gminy, posiadającą nawierzchnię asfaltową, podobnie jak dz. nr [...] która (wespół z południowym skrajem dz. nr [...] i [...] ) stanowi szlak drożny o nawierzchni asfaltowej, wykorzystywany w rzeczywistości jako dojazd do terenów własności K.D oraz (przez most na potoku) do dalszych terenów budowlanych i rolnych po zachodniej stronie potoku. Z kolei dz. nr [...] i [...] od dnia 25 sierpnia 2014 r. stanowią własność inwestora. Organ odwoławczy podał, że własnością wnioskodawcy są też dz. nr [...] i [...] . Organ II instancji wskazał przy tym, że na mocy Aktu Notarialnego z dnia 5 czerwca 2014 r. wzdłuż zachodniej granicy dz. nr [...] oraz na dz. nr [...] została ustanowiona służebność drogowa na rzecz dz. nr [...] – tworząc wraz z dz. nr [...] (stanowiącą własność K.D. ) szlak dojazdowy wiodący do terenu inwestycji od drogi nr [...] wzdłuż potoku (po jego wschodniej stronie), a nadto na mocy ww. Aktu Notarialnego ustanowiona została służebność drogowa południowym skrajem dz. nr [...] i [...] na rzecz dz. nr [...] (własności inwestora), co wraz z dz. nr [...] (pozostającą we władaniu Gminy) tworzy dostęp do terenu inwestycji, pokrywający się zresztą z faktycznie istniejącą, asfaltową drogą wewnętrzną. Tym samym, w ocenie organu odwoławczego, kwestia dostępności terenu inwestycji do drogi publicznej została zapewniona i to w dwóch możliwych do zaakceptowania wariantach.

Skargę na ww. decyzję wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skarżący – S.P. , domagając się uwzględnienia skargi i uchylenia zaskarżonej decyzji w całości oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji, a nadto zasądzenie kosztów postępowania według norm prawem przepisanych.

Zaskarżonej decyzji skarżący zarzucił naruszenie:

1. naruszenie przepisów postępowania, mających istotny wpływ na wynik sprawy, a to:

a) art. 6 k.p.a. w zw. z art. 8 k.p.a. w zw. z art. 10 k.p.a. w zw. z art. 28 k.p.a. w zw. z art. 61 § 4 k.p.a., przez niedopuszczenie do udziału w przedmiotowej sprawie osób widniejących w Księdze Wieczystej nr [...] prowadzonej przez Sąd Rejonowy w N. Wydział V Ksiąg Wieczystych dla dz. ewid nr [...] położonej w B. , jako właścicieli nieruchomości sąsiadującej bezpośrednio z inwestycją (dz. nr [...] ,[...] ) i w konsekwencji nie zawiadomienie tychże osób o toczącym się postępowaniu pomimo ich interesu prawnego w toczącym się postępowaniu administracyjnym, co w ocenie skarżącego naruszyło także zasadę praworządności i pogłębiania zaufania do organów administracji publicznej;

b) art. 6 k.p.a. w zw. z art. 8 k.p.a. w zw. z art. 10 k.p.a. w zw. z art. 28 k.p.a. w zw. z art. 61 § 4 k.p.a., przez niedopuszczenie do udziału w przedmiotowej sprawie osób widniejących w Księdze Wieczystej nr [...] prowadzonej przez Sąd Rejonowy w N. Wydział V Ksiąg Wieczystych dla dz. ewid. nr [...] położonej w B. , jako właścicieli, po których gruntach ma przechodzić szlak – od inwestycji do drogi publicznej – i w konsekwencji nie zawiadomienie tychże osób o toczącym się postępowaniu pomimo ich interesu prawnego w toczącym się postępowaniu administracyjnym, co w ocenie skarżącego naruszyło także zasadę praworządności i pogłębiania zaufania do organów administracji publicznej;

c) art. 7 k.p.a. w zw. z art. 77 k.p.a. w zw. z art. 80 k.p.a. w zw. z art. 107 § 3 k.p.a. poprzez niepodjęcie wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia sprawy, w tym braku zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego w postaci Ksiąg Wieczystych, jak również dowolnej oceny dowodów znajdujących się w aktach sprawy w tym dokumentów, tj. odpisów z Ksiąg Wieczystych, Mapy do celów prawnych wraz z wykazem zmian, Mapy sytuacyjnej z identyfikacją do projektu służebności drogi, Protokołów rozpraw przed Sądem Rejonowym w Z. oraz pism K.D w zakresie własności prywatnej dz. ewid. nr [...]

2. naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, to jest:

a) art. 3 i art. 4 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, poprzez błędne przyjęcie, iż władający jest właścicielem nieruchomości, gdy w rzeczywistości posiadacz – władający nie jest właścicielem rzeczy nieruchomej (i to Księga Wieczysta a nie Wypis z Rejestru Gruntów określa właścicieli), co w konsekwencji doprowadziło do niezawezwania do udziału w sprawie prawowitych podmiotów, mających interes prawny w toczącym się postępowaniu administracyjnym;

b) art. 61 ust 1 pkt 1 u.p.z.p., poprzez błędne przyjęcie, iż przedmiotowa inwestycji ma dostęp do drogi publicznej, gdy w rzeczywistości planowana inwestycja "garażu" nie ma dostępu do drogi publicznej, albowiem inwestycja nie łączy się z droga publiczną, gdyż dz. ewid. nr [...], jak i dz. ewid. nr [...] są własnością prywatną, a inwestor nie posiada zgody tychże osób na uczęszczanie tymi szlakami drożnymi.

W uzasadnieniu skargi skarżący podniósł, że w jego ocenie każdy podmiot posiadający interes prawny, powinien być stroną postępowania administracyjnego, zwłaszcza na podstawie posiadanego tytułu własności (z ksiąg wieczystych) oraz faktu bezpośredniości sąsiadowania nieruchomości, której jest właścicielem (dz. nr [...]) z planowaną inwestycją (dz. nr [...] ,[...] ). Zdaniem skarżącego, każde postępowanie administracyjne wszczęte z urzędu lub na wniosek stron, powinno swym zakresem obejmować już z mocy samego prawa wszystkich uczestników postępowania, zainteresowanych a to choćby z racji posiadanego tytuł własności, czy też bezpośredniości sąsiadowania nieruchomości z inwestycją, nawet gdy jest on rozbieżny z wypisem z rejestru gruntów organu. Dlatego też, w ocenie skarżącego, jest oczywistym, że prymat "strony" z mocy samego prawa – zgodnie z treścią z art. 28 k.p.a. – posiadają podmioty nie tylko ujawnione w wypisie z rejestru gruntów, ale przede wszystkim osoby wymienione w Księgach Wieczystych dla dz. ewid. [...] położonej w B . Skarżący podkreślił, że osoby widniejące w Księdze Wieczystej nr [...] nie uczestniczyły w niniejszym postępowaniu w żaden formalny sposób, co uzasadnia także twierdzenie, iż zostały one pozbawione możliwości działania, w tym ochrony swoich praw. W ocenie skarżącego jest bowiem oczywistym, że ujawniona w Księdze Wieczystej [...] parcela gruntowa liczba katastralna [...], odpowiada dz. ewid. nr [...] położonej w B. , co dodatkowo potwierdza zalegający w aktach sprawy wykaz zmian do dz. ewid. nr [...], który to wprost wskazuje, że dz. ewid. nr [...] odpowiada parceli gruntowej liczbie katastralnej [...] z tejże Księgi Wieczystej. Tym samym skarżący wskazał, że zgodnie z działem II ww. Księgi Wieczystej jako współwłaściciele wpisani są tam: S.P., M.P., A.P. , ,H.B. , W.K. ,M.P. , J.B. M.K. , J.F. , , L.G. , A.F. , S.F. , J.F. , J.F. M.F. , L.L.R. , A.K.F. , M.F. , M.F. , A.F. , D.S. , M.M. J.A.F.

Ponadto, w ocenie skarżącego, niezrozumiały jest fakt, że pomimo, iż do sprawy zawiadomiona została H.W. i jej spadkobiercy (którą skarżący wskazał jako właścicielkę nieruchomości sąsiadującej z inwestycją, a pominiętą w pierwotnym postępowaniu przez organ), to organ pominął, właścicieli kolejnej działki sąsiadującej z inwestycją o nr [...] Skarżący podał, że sytuacja ta jest dla niego całkowicie niezrozumiała wobec, ich analogicznej sytuacji procesowej i wyrażonego już stanowiska Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N. , zdaniem którego H.W. "nie spornie posiada przymiot strony jako właścicielka działki graniczącej bezpośrednio z terenem planowanej inwestycji". Tym samym zdaniem skarżącego, organ odwoławczy wyraził pogląd, iż każdy właściciel nieruchomości graniczącej bezpośrednio z terenem planowanej inwestycji powinien być uczestnikiem niniejszego postępowania, a w związku z tym ta sama zasada powinna obowiązywać w odniesieniu do każdej innej nieruchomości, graniczącej bezpośrednio z terenem planowanej inwestycji, w tym do właścicieli dz. ewid. nr [...] . W ocenie skarżącego, nawet pobieżny ogląd dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy (choćby mapa sytuacyjna z identyfikacją projektu służebności drogi) prowadzi do wniosku, iż co prawda na niewielkim odcinku, to jednak dz. ewid. nr [...] przylega do dz. nr [...] oraz [...] . Zdaniem skarżącego, przyjęcie innego poglądu stanowi zakwestionowanie własnej, wiążącej wykładni przedstawionej przez organ odwoławczy w tym samym postępowaniu oraz jego ewidentną niekonsekwencję, jako że z jednej strony powołuje się na konieczność uzupełnienia postępowania o osobę H.W. , a z drugiej strony pomija udział innych osób, których status i sytuacja prawna jest identyczna, wskazując jedynie na rzekome rozbieżności własnościowe – wypis z rejestru gruntów, który to fakt – zdaniem skarżącego – nie ma żadnego znaczenia dla sprawy, bowiem bezpośrednie graniczenie przedmiotowej nieruchomości (dz. nr [...] ) z terenem inwestycji nakazuje uwzględnienie stanu prawnego przedmiotowej nieruchomości, a nie tylko dyskusyjnego i nie mającego znaczenia w sprawie stanu ewidencyjnego.

Skarżący nadmienił również, że w jego ocenie za bezzasadne należy uznać także twierdzenia organu odwoławczego o własności Gminy B. w zakresie dz. nr [...]. Zdaniem skarżącego, w chwili obecnej, co najwyżej, istnieją rozbieżności w stanie prawnym pomiędzy władającym a faktycznymi właścicielami ujawnionymi w Księgach Wieczystych, co sprawia, iż zasadnym jest zawezwania obok Gminy lub nawet zamiast niej, ww. właścicieli, którzy niewątpliwie mają przymiot strony administracyjnej (tym bardziej wobec adnotacji w wypisie z rejestru gruntów – działka sporna). W ocenie skarżącego Gmina B. jest tylko i wyłącznie posiadaczem przedmiotowej nieruchomości, a nie jej właścicielem, albowiem jej własność nie ma odzwierciedlenia w Księdze Wieczystej, będącej jedynym źródłem stanu prawnego nieruchomości w obowiązującym systemie prawnym. Tym samym zdaniem skarżącego bez znaczenia dla tytułu własności pozostają twierdzenia organu o rzekomych zapisach w mapie ewidencyjnej, które nie są żadnym miarodajnym źródłem tytułu własności. Skarżący, powołując się na treść art. 3 i 4 ustawy o księgach wieczystych i hipotece wskazał, że nieujawnienie Gminy w Księgach Wieczystych zmienia skutki prawne postępowania, albowiem planowana inwestycja obejmuje teren, do którego prawo roszczą sobie inne osoby, co sprawia, iż mają one tzw. interes prawny, ażeby zostać zawezwanymi do udziału w niniejszym postępowaniu i popierać swoje racje.

W ocenie skarżącego również postępowanie Wójta Gmina B. wskazuje na jego niekonsekwencje, gdyż w innej toczącej się sprawie wzywa on do postępowań administracyjnych spadkobierców w zakresie dz. ewid. nr [...] , która powstała z parceli gruntowej liczba katastralna [...] oraz parceli gruntowej liczba katastralna [...] . Skarżący wskazał bowiem, że Wójt Gminy B. prowadzi postępowanie z wniosku K.D. o rozgraniczenie nieruchomości ozn. nr [...] z nieruchomością sąsiednią, tj. dz. ewid. nr [...] i nr [...] (znak: [...] ), które zostało zawieszone z racji prowadzenia właśnie spraw spadkowych i ustalania kręgu osób zainteresowanych w sprawie.

Skarżący nie podzielił także stanowiska organu odwoławczego, jakoby dz. ewid nr [...] położona w B. była własnością Gminy, w następstwie czego nie zgadza się on również z twierdzeniami organu, iż osoby widniejące w Księgach Wieczystych nie musiały być zawiadamiane o postępowaniu (obok podmiotów wskazanych w dokumentach gruntowych), tym bardziej, że ich rola – zdaniem skarżącego – ma istotne znaczenie w rozstrzygnięciu czy inwestor ma w ogóle dostęp do drogi publicznej, czy też nie (a w konsekwencji czy posiada ich zgodę na ewentualną służebność).

Skarżący wskazał, że zgodnie ze znajdującą się w aktach sprawy dokumentacją dz. ewid. nr [...] odpowiada Księdze Wieczystej nr [...] Zgodnie z działem II ww. Księgi Wieczystej jako współwłaściciele wpisane są tam liczne osoby fizyczne, w tym choćby T.Z. (s. J. i W. , K.L. , J.L. , M.S. i inne, a tym samym – zdaniem skarżącego – ww. osoby powinny uczestniczyć w niniejszym postępowaniu, albowiem są właścicielami przedmiotowych nieruchomości, co ma odzwierciedlenie w Księgach Wieczystych znajdujących się w aktach sprawy.

Ponadto w ocenie skarżącego K.D. , jako osoba obca, nie może być użytkownikiem ww. nieruchomości, gdyż właściciele tejże nieruchomości nie wyrazili zgody względem jego osoby na jakiekolwiek akty w tym także akty komunikacyjne, a w związku z tym jakikolwiek sprzeciw na wykonywanie przejazdów i przechodów przez właścicieli hipotecznych dz. ewid. nr [...] wyklucza legalność wykonywania w granicach tejże nieruchomości aktów komunikacyjnych przez K.D. , bez względu na to czy wskazana działka ewidencyjna znajduje się we władaniu Gminy B . Zdaniem skarżącego, nie może stanowić żadnego argumentu fakt, iż konkretna nieruchomość znajduje się we władaniu Gminy, jeżeli jej właściciel lub współwłaściciel występuje z roszczeniem negatoryjnym bądź windykacyjnym, przeciwko jakiejkolwiek osobie trzeciej, której nie przysługuje skuteczne uprawnienie do władania tą nieruchomością. Tym samym w ocenie skarżącego, gdyby którakolwiek z osób ujawnionych w KW [...] wystąpiła ze stosownym roszczeniem przeciwko K.D. to fakt pozostawania przedmiotowej nieruchomości we władaniu Gminy nie może stanowić żadnego skutecznego uzasadnienia dla uwzględnienia roszczenia negatoryjnego lub windykacyjnego właścicieli. Dlatego też zdaniem skarżącego nie można zgodzić się z organem, że nie jest on zobowiązany do badania stanu prawnego nieruchomości znajdujących się w sąsiedztwie planowanej inwestycji, ponieważ badanie stanu prawnego jest konieczne, wobec faktu, że dz. ewid. nr [...] pozostaje w związku funkcjonalnym, w ciągu szlaku drożnego od inwestycji do drogi publicznej i z tej racji podlega sprawdzeniu w kontekście dostępu terenu do drogi publicznej zgodnie z pkt 2.5 Warunków w zakresie obsługi komunikacyjnej przedmiotowej decyzji Wójta Gminy B . W ocenie skarżącego nadmienić należy również, że gdyby nawet uznać za słuszne stanowisko organu II instancji, w odniesieniu do dz. ewid. nr [...] to właściciele, którzy nie mają wpływu na wpisy do ewidencji gruntów, nie mieli by żadnego wpływu na sposób korzystania z nieruchomości, a osoby trzecie (w przedmiotowej sprawie – K.D ) uzyskałby uprawnienie do korzystania z przedmiotu ich własności w sposób pozaprawny nie wynikający z jakiegokolwiek orzeczenia sądowego statuującego istnienie określonego ograniczonego prawa rzeczowego.

Niezależnie od ww. argumentacji, skarżący wskazał, że inwestycja nie ma żadnego dostępu do drogi publicznej, bowiem nie może ona mieć dostępu do drogi publicznej od strony dz. ewid. nr [...], albowiem działka nie stanowi drogi gminnej, lecz jest wyłącznie drogą prywatną osób widniejących w Księdze Wieczystej nr [...], tj.:S.P. , M.P. , A.P. , H.B. , W.K. , M.P. , J.B. , M.K. , J.F. , L.G. , A.F. , S.F. , J.F. , J.F. , M.F. , L.L.R. , A.K.-F. , M.F. , M.F. , A.F. , D.S. , M.M. , J.A.F. , który to fakt jest doskonale znany wnioskodawcy K.D. – na co zdaniem skarżącego – wskazuje treść pism kierowanych przez niego do Sądu Rejonowego w Z. Wydział I Cywilny w przedmiocie służebności drogi koniecznej. Ponadto wskazana przez inwestora korekta wniosku w zakresie dostępu planowanej inwestycji do drogi publicznej z przeciwległej strony także – w ocenie skarżącego – nie może się ostać, ponieważ jak wynika ze stanu sprawy, wnioskodawca na dz. ewid nr [...] planuje wznieść garaż czterostanowiskowy i w tym celu tworzy szlak mający – zdaniem skarżącego rzekomo – łączyć inwestycję bezpośrednio z drogą [...]. Skarżący wskazał, że szlak ten biegnie kolejno po dz. nr [...] ,[...] ,[...] ,[...] ,[...] ,[...] oraz [...] która błędnie utożsamiana jest z drogą gminną. Niemniej jednak w ocenie skarżącego wskazane połączenia jest błędne, albowiem jak wynika ze stanu sprawy dz. ewid. nr [...] nie jest również własnością Gminy B. i w związku z tym faktem stanowi drogę prywatną, a tym samym wnioskodawca nie posiada tytułu prawnego do korzystania z tej działki u prawowitych właścicieli, co – zdaniem skarżącego – przeczy jakoby miał on dostęp do drogi publicznej od tej właśnie strony. Skarżący podał, że dz. nr [...] położona w B. znajduje się w Księdze Wieczystej nr [...] i stanowi własność 56 właścicieli w tym m.in.: T.Z. , A.F. L.L. , B.B. , S.P. , J.P. , J.O. , J.B. , E.S. , H.S. , S.N.

Ponadto, w ocenie skarżącego, organ odwoławczy nie podjął wszelkich niezbędnych czynności do dokładnego wyjaśnienia sprawy. Zdaniem skarżącego, nie ulega bowiem wątpliwości, że gdyby organ poprawnie przeanalizował znajdujące się w aktach sprawy dokumenty to zawezwałby wszystkie osoby w sprawie, a dodatkowo wydałby decyzję odmowną, wobec braku dostępu do drogi publicznej planowanej inwestycji. Z kolei, w ocenie skarżącego, o dowolnej ocenie materiału dowodowego, świadczy choćby fakt, że organ odwoławczy, pominął szereg dokumentacji, wskazując w swoim uzasadnieniu, iż w aktach sprawy zalega wyłącznie mapa sytuacyjna projektu służebności, wypisy z KW oraz porównawczy wykaz zmian, gdy tymczasem skarżący przedkładał dokumentację Sądu cywilnego w zakresie dz. nr [...] oraz liczne pisma K.D. w których zarówno Sąd jak i K.D. wskazywali, iż dz. ewid. nr [...] jest własnością prywatną, co – zdaniem skarżącego – determinować powinno twierdzenie, iż dostęp inwestycji do drogi jest iluzoryczny, zaś prawowici właściciele pozbawieni zostali możliwości obrony swoich praw.

Zdaniem skarżącego, niezrozumiałe w obecnym stanie sprawy pozostają również twierdzenia organu odwoławczego o kolejnym już wariancie dostępu inwestycji do drogi publicznej przez drogę [...] , albowiem działka taka w obrębie szlaku planowanej inwestycji w ogóle nie występuje. W ocenie skarżącego, na błędy w ocenie dowodów wskazuje także fakt, stwierdzenia przez organ służebności drogowej po dz. nr [...], która ma tworzyć szlak drogowy do drogi krajowej [...], gdy w rzeczywistości działka ta stanowi własność skarżącego, który żadnym aktem notarialnym nie tworzył ograniczonego prawa rzeczowego na rzecz K.D. .

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w N. wniosło o jej oddalenie i podtrzymało w całości swoje dotychczasowe stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Kompetencje sądów administracyjnych określają przede wszystkim przepisy art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych, oraz art. 3 – 5, art. 134 i 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Z przepisów tych wynika, że sądowa kontrola działalności administracji publicznej sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, zadaniem więc sądu administracyjnego rozpoznającego skargę na akt administracyjny jest ocena zgodności z prawem tego aktu. Dokonując tej oceny sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi, ani powołaną podstawą prawną. Granice sądowej kontroli ograniczają tylko granice sprawy i zakaz orzekania na niekorzyść skarżącego przy braku przesłanek do stwierdzenia nieważności aktu.

Sąd jednak podkreśla w tym miejscu, że w świetle zaś art. 134 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd nie ma obowiązku, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, do badania tych zarzutów i wniosków, które nie mają znaczenia dla oceny legalności zaskarżonego aktu (tak NSA w wyroku z dnia 11 października 2005 r., sygn. akt: FSK 2326/04).

Skarga jest uzasadniona w zakresie wskazanym poniżej.

Materialnoprawne przesłanki wydania decyzji o warunkach zabudowy określa art. 61 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 778 z późn. zm.), zgodnie z którym

"1. Wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków:

1) co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu;

2) teren ma dostęp do drogi publicznej;

3) istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu, z uwzględnieniem ust. 5, jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego;

4) teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1;

5) decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi".

W kontrolowanej sprawie zasadniczym problemem prawnym wymagającym ustosunkowania się ze strony Sądu jest kwestia stron kontrolowanego postępowania administracyjnego. Zgodnie z treścią art. 28 k.p.a., stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Pojęcie interesu prawnego jest w tym przypadku czynnikiem statuującym pojęcie strony postępowania administracyjnego. Trzeba w tym miejscu zauważyć, że pojęcie interesu prawnego jest szersze zakresowo od pojęcia uprawnienia. Każde uprawnienie jest interesem prawnym a nie każdy interes prawny stanowi uprawnienie. Ustawodawca w sposób celowy posłużył się przy konstruowaniu pojęcia strony, pojęciem interesu prawnego. W ten sposób wyłania się normatywna koncepcja szerokiego rozumienia strony postępowania administracyjnego. Sąd prezentuje stanowisko że, przez naruszenie zasad postępowania dowodowego organy naruszyły zasadę prawdy materialnej co może się przełożyć na nieprawidłowe ustalenie kręgu stron postępowania. W przypadku działki nr [...] , która bezpośrednio graniczy z terenem inwestycji, organ nie powinien opierać się jedynie na danych z ewidencji gruntów, w sytuacji kiedy potencjalnie współwłaściciele tego terenu wystąpili z wnioskiem do organu o uwzględnienie postanowień wynikających z księgi wieczystej. Ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania przedmiotowego terenu może mieć bowiem zatem wpływ na prawo własności wynikające z księgi wieczystej, a podmiot posiadający interes prawny w sprawie jest stroną postępowania po to, aby organ wypowiedział się o stopniu ochrony tego interesu. W tym przypadku nie trzeba wykazywać, że interes prawny jest naruszony, gdyż z uwagi na sam fakt posiadania interesu prawnego w sprawie polegającego na materialnoprawnym związku normy z której się wywodzi z normą stosowaną w sprawie, posiadacz interesu prawnego ma prawo, aby o jego interesie wypowiedział się organ w treści decyzji administracyjnej. W ramach swojej wypowiedzi organ może stwierdzić, że decyzji jest obojętna dla interesu prawnego danej strony, ale też może stwierdzić, że są potrzebne działania mające na celu ochronę interesu prawnego strony postępowania.

Podobna sytuacja ma miejsce z działką nr [...] z którą teren zamierzonej inwestycji bezpośrednio nie graniczy, ale przedmiotowa działka stanowi element w ciągu nieruchomości zapewniający terenowi zamierzonej inwestycji dostęp do drogi publicznej. W toku postępowania wnioskodawca/inwestor ostatecznie podał, że wniosek dotyczy działek nr [...] ,[...] ,[...] ,[...] ,[...] ,[...] oraz wyjaśnił, że dojazd z drogi krajowej biegnie po działkach [...] ,[...] (stanowiących własność inwestora), po działce nr [...] (z ustanowioną notarialnie służebnością przejazdu) oraz po działce nr [...] stanowiącej drogę wewnętrzną pozostającą we władaniu Gminy. Dlatego też, zdaniem Sądu, organ jest zobowiązany do badania stanu prawnego nieruchomości znajdujących się w sąsiedztwie planowanej inwestycji, ponieważ ww. badanie stanu prawnego jest konieczne celem ustalenia stron postępowania wobec faktu, że dz. ewid. nr [...] pozostaje w związku funkcjonalnym, w ciągu szlaku drożnego od inwestycji do drogi publicznej i z tej racji podlega sprawdzeniu w kontekście dostępu terenu do drogi publicznej. Ta konstatacja nie stanowi jednak zasadniczej przyczyny uwzględnienia skargi i uchylenia kontrolowanych obu decyzji, gdyż to zainteresowana zakwestionowaniem braku udziału w postępowaniu bez swojej winy strona powinna zwrócić się do Sądu z uwagi na tę okoliczność. Inne podmioty nie mogą w tym zakresie wywołać skutku prawnego w postępowaniu przed sądem administracyjnym powołując się na tę właśnie okoliczność braku udziału strony w postępowaniu bez jej winy.

Sąd zauważa, że każda indywidualna sprawa z zakresu administracji publicznej posiada swoją specyfikę. W kontrolowanej sprawie okazało się, że dane zawarte w ewidencji gruntów nie pokrywają się z potencjalnym stanem własnościowym wynikającym z postanowień księgi wieczystej. W tej sytuacji, zgodnie z treścią art. 28 k.p.a. stronami są także współwłaściciele dekodowani z postanowień księgi wieczystej, gdyż wpis w ewidencji gruntów dotyczy sfery faktów a nie sfery prawa.

Sąd nie podziela stanowiska organu, że nie jest zadaniem organu ustalanie stron postępowania w oparciu o właściwy wypis z księgi wieczystej.

Zgodnie z art. 75 k.p.a. "§ 1. Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodem mogą być dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych oraz oględziny.

§ 2. Jeżeli przepis prawa nie wymaga urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia właściwego organu administracji, organ administracji publicznej odbiera od strony, na jej wniosek, oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności za fałszywe zeznania. Przepis art. 83 § 3 stosuje się odpowiednio". Na tle tego przepisu nie ma żadnych ograniczeń, a wręcz przeciwnie, aby wypis z księgi wieczystej stanowił dowód w postępowaniu administracyjnym. Następnie zgodnie z art. 77 k.p.a. "§ 1. Organ administracji publicznej jest obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy.§ 2. Organ może w każdym stadium postępowania zmienić, uzupełnić lub uchylić swoje postanowienie dotyczące przeprowadzenia dowodu. § 3. Organ przeprowadzający postępowanie na wezwanie organu właściwego do załatwienia sprawy (art. 52) może z urzędu lub na wniosek strony przesłuchać również nowych świadków i biegłych na okoliczności będące przedmiotem tego postępowania.§ 4. Fakty powszechnie znane oraz fakty znane organowi z urzędu nie wymagają dowodu. Fakty znane organowi z urzędu należy zakomunikować stronie".

Brak udziału strony w postępowaniu bez jej winy stanowi przesłankę wznowienia postępowania. Sąd zauważa w związku z tym, że do WSA w Krakowie zwrócił się z wnioskiem A.K.F. o dopuszczenie go do udziału w toczącej się sprawie na prawach strony ze skargi swojego sąsiada S.P. na decyzję Wójta Gminy B. oraz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N. w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy garażu przez K.D. (nr zaskarżonego aktu: [...] ), o której to sprawie dowiedział się dopiero teraz od swoich sąsiadów. Jako współwłaściciel parceli [...], położonej w B. (która wedle wykazu zmian geodezyjnego odpowiada działce [...] ) znajdującej się w aktualnej KW [...] prowadzonej przez Sąd Rejonowy w N. Wydział V Ksiąg Wieczystych, ma - według swojego zdania - prawo uczestniczyć w każdym etapie postępowania administracyjnego. Wobec faktu, iż nie został zawiadomiony do dnia dzisiejszego przez Wójta w sprawie garażu, do którego droga ma prowadzić po jego działce, oświadcza, iż został pozbawiony realnej możliwości składania pism i twierdzeń w zakresie swojej nieruchomości. Do wniosku został dołączony odpis zwykły ww. księgi wieczystej, stan na dzień 30.09.2015, zaopatrzony w pieczęć Centralnej Informacji Ksiąg Wieczystych [...] oraz ksero wykazu zmian do dz. ew. [...] obręb [...] (k. [...] ), z którego wynika, że dz. ew. [...] odpowiada pgr.l kat. [...] odłączonej z kw. [...] do kw. [...] . We wstępnej ocenie Sądu - ujawniona w Księdze Wieczystej [...] parcela gruntowa liczba katastralna [...] , odpowiada dz. ewid. nr [...] położonej w B. co potwierdza znajdujący się w aktach sprawy wykaz zmian do dz. ewid. nr [...] który wskazuje, że dz. ewid. nr [...] odpowiada parceli gruntowej liczbie katastralnej [...] z tejże Księgi Wieczystej. Wątpliwości wzbudza jednak relacja pomiędzy treścią kw. [...] a kw.[...] i te kwestie powinny być wyjaśnione w ponownie prowadzonym postępowaniu administracyjnym przy pomocy środków dostępnych w k.p.a.

Uczestniczka M.P. w swym piśmie adresowanym do Sądu wskazuje na Wykaz Zmian do działki ewidencyjnej [...] , z którego wynika, że działka ewid. nr [...] odpowiada parceli gruntowej liczbie katastralnej [...] z Księgi Wieczystej [...]. Natomiast jej zdaniem Księga Wieczysta [...] wskazana w Wykazie Zmian odłączona z Księgi Wieczystej nr [...] nie obejmuje zarówno działki [...] czy też parceli gruntowej [....], lecz inne nieruchomości i innych właścicieli. Przedłożyła stosowną dokumentację w załączeniu. Dlatego nie jest dla niej zrozumiałe dlaczego organ nie wzywa do udziału w sprawie zasygnalizowanych już wcześniej osób (pomimo, iż poinformowany teraz przez nią A.F. chciałby uczestniczyć w sprawie) oraz innych współwłaścicieli wpisanych w księgach wieczystych takich jak choćby A.P. , H.B. , W.K. , M.P. , M.K. , L.G. , A.F. , S.F. , J.F. , J.F. , M.F. , L.L.R. , A.K.F. , M.F. , , A.F. , D.S. , M.M. .

W tej sytuacji, Sąd uznając, po analizie ww. dowodów na tle całości akt sprawy, że wnioskujący A.K.F. posiada interes prawny w kontrolowanej sprawie, postanowieniem z dnia 10 listopada 2016 r., ogłoszonym na rozprawie, dopuścił na podstawie art. 33 § 2 p.p.s.a. wnioskującego do udziału w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Z uwagi na to, że Sąd prowadzi postępowanie dowodowe w ograniczonym zakresie, Sąd jest zdania, że przedłożone dokumenty na etapie postępowania administracyjnego i sądowego dają wnioskującemu pewne uzasadnione oczekiwania, które powinien zweryfikować organ w ramach postępowania wyjaśniającego zmierzającego do ustalenia stanu prawnego nieruchomości, pod kątem wskazania stron postępowania bez automatycznego przyjęcia, że organ nie bada w postepowaniu administracyjnym stanu ksiąg wieczystych, tylko dane z ewidencji gruntów i że z tytułu ww. przedmiotowych działek stroną jest jedynie gmina władająca przedmiotowymi działkami. Mając na uwadze, to że A.K.F. podnosi kwestie braku udziału w postępowaniu bez swojej winy, Sąd mając na względzie ochronę jego uzasadnionych interesów prawnych wynikających m.in. z prawa do sądu i pełnego ustalenia przez organ stanu faktycznego i prawnego sprawy, co się przekłada na wynik w przedmiocie stron postępowania - stwierdza, że organ administracyjny powinien wyjaśnić kwestie jego tytułu prawnego do dz. nr [...], gdyż naruszył zasady postępowania administracyjnego w sposób mogący mieć znaczenie dla ustalenia stron postępowania. W kontrolowanych decyzjach doszło do naruszenia postępowania, przy czym interes prawny strony polega na prawie do weryfikacji przez organ w oparciu o całokształt posiadanego materiału dowodowego, czy skarżący posiada tytuł prawny do przedmiotowej nieruchomości. Skoro organ sam ograniczył swoje kompetencje dowodowe, ta okoliczność spowodowała, że A.K.F. ma interes prawny w tym, aby jego status prawny i zakres chronionych interesów był zweryfikowany w pełnym postępowaniu wyjaśniającym. Ustalenia w tym zakresie są także istotne dla pełnego określenia wszystkich stron przedmiotowego postępowania, co ma znaczenie dla równości wobec prawa i sprawiedliwości procesowej. Oczywiście nie jest celem postępowania administracyjnego rozstrzyganie sporów prawnych w zakresie prawa własności, ale zadaniem organu jest podjęcie wszelkich kroków, których celem jest ustalenie stanu prawnego, w sytuacji gdy jest zgłaszany problem stron postępowania związany zarazem z prawem własności. Przebieg postępowania administracyjnego świadczy, że organ nie wykorzystał wszystkich możliwości dowodowych, od razu przyjął, że nie bada stanu wieczystoksięgowego, czym naruszył zasadę prawdy obiektywnej. Sąd zaznacza, że uprawomocniony wyrok wiąże (art. 170 w zw. art. 171 p.p.s.a.) , chyba że zaistnieje zmiana prawa lub stanu faktycznego, czego Sąd na tym etapie nie jest w stanie potencjalnie wykluczyć.

Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy organ powinien się kierować wskazówkami zawartymi w niniejszym uzasadnieniu.

Majce na uwadze powyższe ustalenia, Sąd działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. b i c, art. 135 p.p.s.a orzekł, jak w pkt I sentencji wyroku. Jak w pkt II sentencji wyroku, Sąd orzekł na podstawie art. 200 i art. 205 p.p.s.a.