drukuj    zapisz    Powrót do listy

6111 Podatek akcyzowy, Inne, Dyrektor Izby Celnej, Uchylono zaskarżone postanowienie, I SA/Sz 93/16 - Wyrok WSA w Szczecinie z 2016-07-19, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I SA/Sz 93/16 - Wyrok WSA w Szczecinie

Data orzeczenia
2016-07-19 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2016-01-27
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Sędziowie
Ewa Wojtysiak
Joanna Wojciechowska
Jolanta Kwiecińska /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6111 Podatek akcyzowy
Hasła tematyczne
Inne
Skarżony organ
Dyrektor Izby Celnej
Treść wyniku
Uchylono zaskarżone postanowienie
Powołane przepisy
Dz.U. 2015 poz 613 art. 233
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - t.j.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Kwiecińska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Joanna Wojciechowska,, Sędzia WSA Ewa Wojtysiak, , po rozpoznaniu w Wydziale I w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 lipca 2016 r. sprawy ze skargi C. Spółki cywilnej S. Z., J. M. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia 3 lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie pozostawienia odwołania bez rozpatrzenia 1. uchyla zaskarżone postanowienie, 2. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz strony skarżącej C. Spółki cywilnej S. Z., J. M. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 19 marca 2014 r. nr [...] Naczelnik Urzędu Celnego [...], określił spółce cywilnej "[...] " S.Z. Z., J. M., zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego marki [...] , nr nadwozia [...] w kwocie [...] zł.

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, radca prawny A.M. umocowana przez S.Z. (wspólnik spółki), wniosła odwołanie od powyższej decyzji.

Postanowieniem z dnia 3 lipca 2014 r. nr [...] Dyrektor Izby Celnej [...] , pozostawił odwołanie bez rozpatrzenia.

Organ odwoławczy uznając, że warunkiem niezbędnym merytorycznego rozpatrzenia odwołania, jest przedłożenie dokumentu potwierdzającego umocowanie radcy prawnego Zofii M. do reprezentowania spółki cywilnej "[...] " S.Z., J. M. w postępowaniu odwoławczym, a także uwierzytelnionej kopii umowy tej spółki cywilnej oraz wszystkich jej aneksów i załączników, z których wynika zakres umocowania wspólników, pismem z dnia 2 czerwca 2014 roku wezwał pełnomocnika do uzupełnienia złożonego odwołania o ww. dokumenty. W wezwaniu zawarte zostało pouczenie, że w przypadku nieuzupełnienia odwołania we wskazanym zakresie, w wyznaczonym terminie, na podstawie art. 169 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa ( t.j. Dz.U. 2012, poz. 749 ze zm., dalej: "O.p."), organ pozostawi odwołanie bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie pełnomocnik wskazał, że uprzednio złożone do akt sprawy pełnomocnictwo jest prawidłowe, ponieważ S.Z. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą "[...] ", założył spółkę cywilną z J. M., natomiast w przedmiotowej sprawie pełnomocnictwo nie może zostać udzielone przez spółkę, ponieważ spółka cywilna nie ma osobowości prawnej. Zarazem pełnomocnik przekazał pełnomocnictwo do reprezentowania S.Z. w postępowaniu dotyczącym nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu marki [...] o numerze nadwozia [...] oraz umowę spółki cywilnej.

W takim stanie faktycznym, Dyrektor Izby Celnej [...] uznał, że pełnomocnik nie uzupełnił odwołania z dnia 4 kwietnia 2014 roku zgodnie z wezwaniem. Powołując treść przepisów O.p. dotyczących pełnomocnictwa i obowiązków pełnomocnika wskazał, że w niniejszej sprawie umocowanie pełnomocnika do reprezentowania spółki cywilnej "[...] " S.Z., J. M. nie zostało skutecznie wykazane. Z treści pełnomocnictwa załączonego do ww. odwołania oraz pełnomocnictwa z dnia 18 czerwca 2014 roku wynika bowiem, że oba pełnomocnictwa zostały udzielone do reprezentowania S.Z. Z. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą "[...]". Natomiast postępowanie odwoławcze dotyczy spółki cywilnej "[...] " S.Z., J. M. Dlatego złożonemu środkowi odwoławczemu nie można było nadać dalszego biegu bez uprzedniego przeprowadzenia procedury uzupełnienia braków formalnych przewidzianej w art. 169 O.p.

W ocenie organu odwoławczego, pełnomocnik, pomimo wystosowanego wezwania, nie uzupełnił odwołania o prawidłowo sporządzone pełnomocnictwo do reprezentowania ww. spółki cywilnej w postępowaniu odwoławczym od decyzji organu I instancji. Wobec powyższego, organ odwoławczy wydał postanowienie o pozostawieniu podania bez rozpatrzenia.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego [...], "[...] " Spółka cywilna S.Z., J. M., wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie:

a) art. 137 § 3 O.p. poprzez przyjęcie, że udzielone przez S.Z. Z. pełnomocnictwo dla radcy prawnego jest nieprawidłowe;

b) art. 233 § 1 pkt 2 w zw. z art. 239 O.p. poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy zachodziły podstawy do uchylenia postanowienia z dnia 3 lipca 2014 roku i rozpoznania złożonego odwołania;

c) art. 133 w zw. z art. 7 O.p. w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r., poz. 752 ze zm., dalej: "u.p.a.") w zw. z art. 860 Kodeksu cywilnego poprzez przyjęcie, że odwołanie zostało złożone przez osobę nieuprawnioną oraz przyjęcie, że spółka cywilna jest podmiotem postępowania podatkowego i może samodzielnie i skutecznie udzielić pełnomocnictwa.

W ocenie Skarżącej, stronami postępowania winni być wspólnicy spółki cywilnej, nie zaś, jak błędnie przyjął organ II instancji, sama spółka cywilna. Zgodnie bowiem z aktualnym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego, spółka cywilna nie może być samodzielnym podatnikiem podatku akcyzowego, albowiem nie posiada ona osobowości prawnej. Żaden przepis prawa nie nadaje spółce cywilnej przymiotu podatnika, gdyż nie jest ona wyodrębnionym podmiotem, tak więc stroną postępowania podatkowego mogą być wyłącznie wspólnicy spółki cywilnej.

W odpowiedzi na skargę, Dyrektor Izby Celnej [...] wniósł o jej oddalenie, podtrzymując w całości stanowisko wyrażone w zaskarżonym postanowieniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z w a ż y ł, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1647), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności organów administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Stwierdzenie zatem, iż zaskarżone postanowienie zostało wydane z naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszeniem prawa dającym podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, innym naruszeniem przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, obliguje Sąd do uchylenia zaskarżonego orzeczenia - art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718, dalej: "P.p.s.a.").

Dokonując kontroli zaskarżonego postanowienia - w granicach i według kryteriów określonych cytowanymi wyżej przepisami - Sąd stwierdził, iż postanowienie to wydano z naruszeniem prawa.

Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadza się do stwierdzenia czy Dyrektor Izby Celnej [...] , prawidłowo orzekł o pozostawieniu bez rozpatrzenia odwołania wniesionego przez radcę prawnego działającego na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez S.Z. (który jest wspólnikiem ww. spółki cywilnej i jednocześnie prowadzi odrębną działalność gospodarczą pod firmą C. S.Z.) od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego [...] z dnia 19 marca 2014 r. określającej ww. spółce cywilnej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego marki [...] , w kwocie [...] zł.

W ocenie Dyrektora Izby Celnej [...], umocowanie pełnomocnika do reprezentowania ww. spółki cywilnej nie zostało, pomimo wezwania w trybie art. 169 § 1 O.p., skutecznie wykazane.

Zdaniem zaś Skarżącej, stroną postępowania podatkowego mogą być wyłącznie wspólnicy spółki cywilnej albowiem spółka cywilna nie posiada osobowości prawnej, co z kolei stanowi o prawidłowości pełnomocnictwa złożonego w rozpoznawanej sprawie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że kwestia czy spółka cywilna, czy jej wspólnicy, są podatnikiem podatku akcyzowego, stanowiąc przedmiot rozbieżności w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, została rozstrzygnięta w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 grudnia 2015 r., sygn. akt I GPS 1/15, w której stwierdzono, że " W rozumieniu art. 13 ust. 1 oraz art. 102 ust. 1-3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752, ze zm.) podatnikiem jest spółka cywilna".

Stanowisko to, z uwagi na ogólną moc wiążącą uchwał, wiąże Sąd rozpoznający niniejszą skargę. Stosownie do art. 269 § 1 zdanie pierwsze P.p.s.a., określającym tryb odstąpienia od stanowiska wyrażonego w takiej uchwale, jeżeli jakikolwiek skład sądu administracyjnego rozpoznający sprawę nie podziela stanowiska zajętego w uchwale składu siedmiu sędziów, całej Izby albo w uchwale pełnego składu Naczelnego Sądu Administracyjnego, przedstawia powstałe zagadnienie prawne do rozstrzygnięcia odpowiedniemu składowi.

Skład orzekający w niniejszej sprawie pogląd wyrażony w ww. uchwale z dnia 14 grudnia 2015 r. w pełni podziela. W powołanej uchwale NSA - przywołując treść art. 13 ust. 1 oraz art. 102 ust. 1-3 u.p.a. z dnia 6 grudnia 2008 r. - wskazał, że we wszystkich tych regulacjach, przy uwzględnieniu art. 7 § 1 O.p., podatnikami są: osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej. Sąd zauważył przy tym, że pojęcie "jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej" nie zostało zdefiniowane w polskim systemie prawa. Ustawodawca posługując się tym pojęciem odwołuje się zatem do zwykłego jego rozumienia, wskazującego na zorganizowany w pewien sposób zespół osób. Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił przy tym, iż z żadnego z przepisów nie wynika, aby jednostka organizacyjna musiała mieć organy, wystarczy bowiem, by w stosunkach faktycznych i prawnych występowała jako organizacja osób fizycznych i prawnych.

Odnosząc się natomiast do treści przepisów Kodeksu cywilnego normujących spółkę cywilną, a także uwzględniając piśmiennictwo, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że spółka cywilna jest organizacją wspólników, pozbawioną wprawdzie odrębnej od nich podmiotowości prawnej, to jednak jako jednostka organizacyjna musi mieć określony stopień zorganizowania, na co wskazuje obowiązek wniesienia wkładów, częściowe wyodrębnienie majątku spółki od majątku wspólników, gdyż ten pierwszy objęty jest wspólnością łączną wspólników. Za tym przemawiają także obowiązujące w spółce reguły prowadzenia spraw i reprezentacja spółki, a w końcu także odrębne reguły odpowiedzialności majątkowej (K. Kopaczyńska-Pieczniak Komentarz do art. 860 Kodeksu cywilnego [w:] Komentarz do kodeksu cywilnego pod red. A. Kidyby lex 2010).

W uchwale z dnia 14 grudnia 2015 r. NSA wskazał ponadto, że nie można mówić o uniwersalnej podmiotowości prawnej obejmującej wszystkie działy prawa. W doktrynie niejednokrotnie podkreślano, że jeżeli niektóre ustawy publicznoprawne przyznają prawa i nakładają obowiązki na spółkę cywilną, to brak podmiotowości cywilnoprawnej nie może być przeszkodą w uznaniu jej za podmiot prawa publicznego (A. Wolter "Prawo cywilne. Zarys części ogólnej" W-wa 1977, s. 179). Zwraca się przy tym uwagę, iż w prawie publicznym ustawodawca nie posługuje się jednak pojęciem podmiotu publicznoprawnego, lecz pojęciem jednostki organizacyjnej i z jednostkami organizacyjnymi wiąże określone prawa i obowiązki. Skoro zaś z przepisów kodeksu cywilnego regulujących umowę spółki (art. 860 - art. 875 k.c.) wynika, że spółka cywilna jest prawnie wyodrębniona pod względem formalnym i majątkowym, uznać ją należy za organizację wspólników. W piśmiennictwie podkreśla się, że dla uznania spółki za organizację wspólników wystarczy by jej działalność zmierzała do wspólnego celu gospodarczego, była oparta na zasadach współdziałania dla jego realizacji i posiadała wyodrębniony majątek. Stąd pojęcie jednostki organizacyjnej jest bardziej uniwersalne niż pojęcie "organizacja wspólników", gdyż może się też odnosić do innych organizacji niż spółki. Dlatego przepisy publicznoprawne posługują się tym właśnie pojęciem. Każda spółka cywilna jako organizacja wspólników jest więc zarazem jednostką organizacyjną (J. Lic "Skutki braku podmiotowości spółki cywilnej prowadzącej działalność gospodarczą", PPH 2006/3/34). Zwraca się przy tym uwagę na to, że nawet gdyby spółka cywilna nie była w ogóle podmiotem prawa prywatnego, to nadal będzie pozostawać instytucją tego prawa. Ponieważ ani w języku powszechnym, ani prawniczym, ani też prawnym nie istnieje inny desygnat używanej w przepisach prawa podatkowego nazwy "spółka cywilna", to dlatego przez termin ten należy rozumieć spółkę, o której mowa w przepisach prawa cywilnego. W tym wypadku tożsamość spółki w aspekcie prywatno - i podatkowoprawnym dotyczy nie tyle podmiotowości prawnej, ile struktury organizacyjnej. Prawo podatkowe nie przejmuje zatem podmiotowości z prawa cywilnego, ale buduje podmiotowość na strukturze organizacyjnej spółki, normowanej przez prawo cywilne. Najistotniejsza różnica w zakresie relacji do spółki cywilnej pomiędzy prawem cywilnym i podatkowym polega na tym, że w świetle prawa cywilnego "majątek spółki" jest traktowany jako majątek wspólny wspólników, a w świetle prawa podatkowego jako majątek samej spółki (por. Ł. Karczyński "Opodatkowanie przekształceń spółek", Warszawa 2011, s. 106-107). W doktrynie zwrócono też uwagę, że osobowość prawna nie ma w zasadzie znaczenia w sferze prawa administracyjnego (K. Piasecki, Komentarz do kodeksu cywilnego, Księga pierwsza, Część ogólna, Zakamycze 2003, s. 208).

Podobne poglądy wyraża Trybunał Konstytucyjny. W przywołanych w uchwale orzeczeniach Trybunał Konstytucyjny wskazał, że spółka cywilna posiada podmiotowość podatkowoprawną zarówno w świetle regulacji ogólnego prawa podatkowego, jak i podatkowych ustaw szczególnych, z wyjątkiem ustaw o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż w tym wypadku podmiotowość prawnopodatkowa w zakresie podatku dochodowego przysługuje poszczególnym wspólnikom, a nie spółce (wyrok z dnia 10 marca 2009 r., sygn. P 80/08; opubl. OTK ZU nr 3/A/2009, pkt 2.1 uzasadnienia). Natomiast w postanowieniu z dnia 13 kwietnia 2010 r., sygn. akt P 35/09 (OTK ZU 2010/47/39), w którym Trybunał rozważał kwestię podmiotowości spółki cywilnej z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu, wyraził on pogląd, że ustawodawca podatkowy może nadawać spółce cywilnej występującej jako jednostka organizacyjna wspólników działająca w ich wspólnym imieniu i w oparciu o majątek objęty wspólnością łączną, status podatnika (podmiotowość prawnopodatkową). Ponadto stwierdził, że obowiązujące normy O.p. uzasadniają trafność ugruntowanego w judykaturze poglądu, zgodnie z którym z chwilą rozwiązania spółki traci ona swój byt prawny i status podatnika, a podmiotowość podatkowoprawną spółki cywilnej należy przeciwstawić podmiotowości jej wspólników.

Przedstawione powyżej względy, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, uprawniają do sformułowania poglądu, że spółka cywilna na gruncie prawa podatkowego jest traktowana w sposób samoistny, zważywszy na podkreślaną w doktrynie autonomię prawa podatkowego, a co za tym idzie na gruncie u.p.a., spółkę cywilną należy traktować jako organizację wspólników, a nie jako każdego z osobna wspólnika, ponieważ to spółce cywilnej przyznano podmiotowość podatkowoprawną, pod warunkiem, że realizuje czynności objęte podatkiem akcyzowym. Pojęcie podmiotowości administracyjnoprawnej (podatkowej), tj. w sferze publicznoprawnej jest szersze w porównaniu z podmiotowością w sferze prawa cywilnego. Tym samym wszelkie obowiązki i uprawnienia podatników wynikające z ustawy o podatku akcyzowym (tak jak i w przypadku ustawy o podatku od towarów i usług) w przypadku jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej odnoszą się do spółki, a nie do samych wspólników.

Reasumując uznać należało, że w rozpoznawanej sprawie organy podatkowe prawidłowo zatem określiły podmiot postępowania podatkowego, którym pozostaje spółka cywilna.

Odnosząc się w dalszej kolejności do okoliczności dotyczących reprezentowania Skarżącej w postępowaniu podatkowym wskazać należy, iż z treści art. 866 w związku z art. 865 § 1 i 2 kodeksu cywilnego wynika, że jeżeli umowa spółki cywilnej nie stanowi inaczej, spółka ta może być reprezentowana przez każdego wspólnika w sprawach nieprzekraczających zwykłych czynności spółki, o ile nie nastąpi sprzeciw któregokolwiek ze wspólników przed zakończeniem takiej sprawy, bowiem reprezentacja ta odbywa się w granicach upoważnienia ustawowego. Sprawy przekraczające zwykłe czynności spółki wymagają natomiast działania wszystkich wspólników, jeśli takie postanowienie wynika z umowy spółki cywilnej, ponieważ przepis art. 866 kodeksu cywilnego ma charakter przepisu dyspozytywnego, co oznacza, że sposób reprezentacji może zostać ułożony według woli wszystkich wspólników (por. wyrok SN z dnia 13 października 2000 r. sygn. akt II CKN 298/00, opubl. Legalis; wyrok NSA z dnia 23 marca 2005 r. sygn. akt FSK 1846/04, ONSAiWSA 2006/1/19, Monitor Podatkowy 2006/2/47; wyrok SA w Katowicach z dnia 28 września 2012 r. sygn. akt V ACa 412/12, LEX nr 1220493). Zauważyć zatem należy, że z punktu widzenia reprezentacji spółki cywilnej i prowadzenia jej spraw, najistotniejsze są postanowienia umowy dopiero bowiem w ich braku stosuje się ww. przepisy kodeksu cywilnego regulujące sposób prowadzenia spraw spółki cywilnej jak i jej reprezentacji.

Z akt sprawy wynika, że w związku z wątpliwościami, co do zakresu umocowania radcy prawnego, Dyrektor Izby Celnej [...] wystąpił do pełnomocnika o przedłożenie m.in. umowy ww. spółki cywilnej oraz wszystkich jej aneksów i załączników wyznaczających zakres umocowania wspólników. Przedłożona w postępowaniu odwoławczym umowa ww. spółki z dnia 30 stycznia 2006 r. upoważnia każdego ze wspólników do reprezentowania spółki i zaciągania w jej imieniu zobowiązań w zakresie nieprzekraczającym czynności zwykłego zarządu (§ 12 pkt 1) zaś jak stanowi § 12 pkt 2 ww. umowy w zakresie przekraczającym czynności zwykłego zarządu, reprezentujący spółkę wspólnik musi legitymować się uchwałą wszystkich wspólników. Stosownie zaś do § 11 pkt 1 i 2 ww. umowy, każdy wspólnik jest uprawniony i zobowiązany do prowadzenia spraw spółki w zakresie nie przekraczającym czynności zwykłego zarządu. Jeżeli jednak przed zakończeniem takiej sprawy, choćby jeden ze wspólników sprzeciwił się jej prowadzeniu, konieczna jest uchwała wspólników. Jako czynności przekraczające zakres czynności zwykłego zarządu spółki, ww. umowa spółki określa "czynności rodzące zobowiązania w wysokości przekraczającej [...] zł" (§ 11 pkt 3).

W ocenie Sądu, zestawienie wymienionych postanowień umowy ww. spółki cywilnej prowadzi do wniosku, że każdy ze wspólników tej spółki, w tym S.Z. Z., ma prawo zarówno do samodzielnego prowadzenia spraw spółki jak i jej samodzielnego reprezentowania w zakresie obejmującym bądź czynności zobowiązujące bądź rozporządzające do kwoty nieprzekraczającej [...] zł. Tym samym, w ocenie Sądu, każdy ze wspólników uzyskał prawo do samodzielnego reprezentowania ww. spółki i wykonywania czynności w postępowaniu podatkowym w jej imieniu, w tym także do udzielenia pełnomocnictwa w takim zakresie w jakim jest uprawniony do reprezentowania spraw spółki. Z uwagi na fakt, że rozpoznawana sprawa dotyczyła zobowiązania w podatku akcyzowym w wysokości [...] zł, to należy przyjąć, że tym samym nie stanowi sprawy przekraczającej zakres zwykłego zarządu (zwykłych czynności spółki) i zgodnie z wolą jej wspólników (wyrażoną w powyższych zapisach umowy spółki z dnia 30 stycznia 2006 r.) mieści się w granicach zwykłych czynności spółki.

Analizując zatem treść pełnomocnictwa przedłożonego przed organem odwoławczym przez pełnomocnika Skarżącej, przywołać należy treść pełnomocnictwa, która przedstawia się następująco: "Upoważniam radcę prawnego Z. M. do reprezentowania mnie w postępowaniu sądowym, administracyjnym w tym przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w postępowaniu dotyczącym nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu marki [...] o numerze nadwozia [...] ". Teść pełnomocnictwa wskazuje na rodzaj postępowania, z wyraźnym wskazaniem przedmiotu postępowania. Zauważyć należy, że sprawa wskazana w ww. pełnomocnictwie dotyczy określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu marki [...] o wskazanym numerze nadwozia a zatem samochodu będącego przedmiotem działalności spółki ww. cywilnej, a nie jej wspólnika. Natomiast wspólnik udzielający pełnomocnictwa uprawniony był do jednoosobowego reprezentowania ww. spółki w przedmiotowej sprawie.

Mając zatem na uwadze reguły rządzące w przypadku udziału spółek cywilnych w postępowaniu w zakresie podatku akcyzowego oraz ich reprezentacji, zapisy umowy spółki, stwierdzić należało, że radca prawny był prawidłowo umocowany przez S.Z. Z. – wspólnika ww. spółki uprawnionego do jej jednoosobowej reprezentacji - do reprezentowania spółki w przedmiotowym postępowaniu.

W ocenie Sądu, organ odwoławczy błędnie uznał, że w niniejszej sprawie umocowanie pełnomocnika ( r.pr.Z. M.) do reprezentowania spółki cywilnej "[...] " S.Z., J. M. nie zostało skutecznie wykazane. Powyższe uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy, albowiem podatnik, strona tj. spółka, została pozbawiona prawa do merytorycznego, dwukrotnego rozpatrzenia jej sprawy, co stanowi naruszenie zasady dwuinstancyjności postępowania podatkowego wyrażonej w art. 233 O.p. i wyraz źle rozumianego formalizmu procesowego.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ podatkowy związany będzie oceną prawną dokonaną w uzasadnieniu niniejszego wyroku.

Z uwagi na powyższe, należało na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a., uchylić zaskarżone postanowienie.

Zwrot kosztów na rzecz strony skarżącej Sąd zasądził na podstawie art. 200 P.p.s.a. oraz art. 205 § 2 P.p.s.a. w związku z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U.2013.490 ze zm.).



Powered by SoftProdukt