Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz (spr.), Sędziowie sędzia WSA Marek Leszczyński, sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, Protokolant sekretarz sądowy Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 24 lutego 2015 r. sprawy z wniosku M. S. o wymierzenie grzywny Wójtowi Gminy T. w związku z nieprzekazaniem sądowi skargi na bezczynność Wójta Gminy T. z odpowiedzią na skargę i aktami administracyjnymi w sprawie udostępnienia informacji publicznej 1. wymierza Wójtowi Gminy T. grzywnę w kwocie 1.000 (jeden tysiąc) złotych; 2. zasądza od Wójta Gminy T. na rzecz skarżącego M. S. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Dnia [...] grudnia 2014 r. Pan M. S. (dalej jako Skarżący) złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku wniosek o wymierzenie, na podstawie art. 55 § 1 w zw. z art. 154 § 6 p.p.s.a., grzywny Wójtowi Gminy T., za nieprzekazanie skargi na bezczynność i akt sprawy z nią związanych. W uzasadnieniu Skarżący wskazał, że dnia 2 listopada 2014 r. wniósł, za pośrednictwem organu, skargę na bezczynność w przedmiocie rozpoznania wniosku o udzielenie informacji publicznej. Nie otrzymał odpowiedzi, wobec czego Skarżący dnia 8 grudnia 2014 r. zwrócił się z zapytaniem, czy wniesiona przez niego skarga została przekazana do tutejszego Sądu. Dnia 9 grudnia 2014 r. Skarżący otrzymał odpowiedź, iż wobec udzielenia odpowiedzi na wniosek o udostępnienie informacji publicznej, organ nie miał obowiązku przekazywać skargi Sądowi. Nie zgadzając się z tym Skarżący złożył wniosek będący przedmiotem rozpoznania w rzeczonej sprawie. W odpowiedzi na wniosek organ wniósł o jego oddalenie podnosząc, że wniosek o udzielenie informacji publicznej został uwzględniony, Skarżący otrzymał odpowiedź, a ponadto organ uznał, że uchybienie terminowi nastąpiło bez podstawy prawnej. Zdaniem organu wypełnione zostały przesłanki wynikające z art. 54 § 3 p.p.s.a., a co za tym idzie organ nie miał obowiązku nadawania biegu skardze na bezczynność. Ponadto pełnomocnik organu wskazał na rozprawie, że nie wypełnione zostały przesłanki dotyczące wezwania organu przed złożeniem skargi na bezczynność.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje.

Wniosek jest uzasadniony.

Stosownie do treści art. 54 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., zwana dalej: "p.p.s.a.") organ, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od daty jej wniesienia. Natomiast zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm., zwana dalej u.d.i.p.), do skarg rozpatrywanych w postępowaniach o udostępnienie informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, z tym że: 1) przekazanie akt i odpowiedzi na skargę następuje w terminie 15 dni od dnia otrzymania skargi, 2) skargę rozpatruje się w terminie 30 dni od dnia otrzymania akt wraz z odpowiedzią na skargę. W razie niezastosowania się przez organ administracji publicznej do wskazanego obowiązku, sąd na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a. Zawarte w art. 55 § 1 p.p.s.a. stwierdzenie "w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd (...) może orzec o wymierzeniu organowi grzywny" oznacza, że wyłączną przesłanką materialnoprawną takiego orzeczenia jest niewypełnienie obowiązków wymienionych w art. 54 § 2 p.p.s.a. czyli nieprzekazanie przez organ skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę oraz przekroczenie ustawowego terminu przekazania sądowi tych wszystkich dokumentów, a termin ten liczony jest od dnia doręczenia skargi organowi. Datą wszczęcia postępowania sądowo-administracyjnego jest dzień doręczenia skargi organowi, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy. Wprawdzie skargi nie ma jeszcze w tym momencie w sądzie, ale z tym faktem należy wiązać określone skutki prawne. Wniesienie skargi nakłada na organ administracyjny obowiązek udzielenia odpowiedzi oraz przesłania do sądu akt sprawy, a ponadto uprawnia organ do dokonania autokontroli zaskarżonego aktu lub czynności. W związku z tym rozpoznając wniosek o wymierzenie organowi grzywny za nieprzekazanie skargi sąd administracyjny w pierwszej kolejności jest zobowiązany ustalić, czy skarga została wniesiona za pośrednictwem organu, a jeśli tak - czy organ ten przekazał skargę do sądu administracyjnego. W sprawie bezsporne jest, iż Wójt Gminy T. jako podmiot wykonujący zadania z zakresu administracji publicznej, zobowiązany był do przekazania skargi do Sądu w terminie 15 dni, określonym w art. 21 pkt 1 u.d.i.p. Dotyczy to także sytuacji wynikającej z art. 54 § 3 p.p.s.a. Podkreślić bowiem należy, że z tego przepisu wynika jedynie, iż organ w zakresie swojej właściwości może uwzględnić skargę w całości. Stwierdzenie "w zakresie swojej właściwości" już samo w sobie determinuje obowiązek przekazanie skargi do sądu, natomiast w korelacji do brzmienia art. 54 § 1 i 2 p.p.s.a., nie pozostawia żadnych wątpliwości. Organ nie może bowiem rozstrzygać o wszystkich aspektach skargi, takich jak wniosek o wymierzenie grzywny organowi (którego co prawda w rozpoznawanej sprawie nie było), lub wniosek o zasądzenie kosztów postępowania sądowego wraz z kosztami zastępstwa prawnego (taki w skardze występował). Wymaga podkreślenia, że grzywna wymierzana organowi, o jakiej mowa w przepisie art. 55 § 1 p.p.s.a., ma charakter mieszany: dyscyplinująco - restrykcyjny. Ma ona bowiem na celu, oprócz dyscyplinowania organu stanowić sankcję za naruszenie podstawowego prawa jednostki do rozpatrzenia sprawy bez zbędnej zwłoki. Ponadto wymierzenie grzywny pełni funkcję prewencyjną i ma służyć zapobieganiu naruszania przez organ administracji przepisu art. 54 § 2 p.p.s.a. w przyszłości (vide postanowienie WSA w Warszawie z dnia 17 lutego 2015 r., sygn. Akt VIII SO/Wa 17/14; postanowienie z dnia 18 lutego 2015 r., sygn. Akt II SO/Lu 2/15 – dostępne w CBOSA, www.orzeczenia.nsa.gov.pl). W zakresie wymiaru grzywny, którą można orzec za niewypełnienie przez organ administracji publicznej obowiązków określonych w art. 54 § 2 p.p.s.a. unormowanie art. 55 § 2 p.p.s.a. odsyła do przepisu art. 154 § 6 p.p.s.a. Stosownie do tego przepisu grzywnę wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Ponadto należy dodać, że do dnia rozpoznawania wniosku przez tutejszy Sąd organ nadal nie przekazał skargi. Przesłał ją co prawda jako zbiór akt administracyjnych lecz nie w trybie art. 54 § 2 p.p.s.a., co tylko podkreśla zasadność wniosku Skarżącego o wymierzenie grzywny organowi.

Biorąc pod uwagę okoliczność, iż organ zaniechał przekazania skargi do Sądu i stoi na stanowisku nawet w dniu rozprawy, że nie miał takiego obowiązku, Sąd stoi na stanowisku, że orzeczona kwota grzywny 1000 zł stanowić będzie sankcję na tyle dotkliwą, że zapobiegnie w przyszłości nie wywiązywaniu się organu z obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 p.p.s.a. Zdaniem Sądu zatem, w okolicznościach niniejszej sprawy, nałożenie grzywny we wskazanej wysokości było celowe dla realizacji funkcji represyjnej i prewencyjnej. Uwzględnienie wniosku uzasadniało zasądzenie na rzecz skarżącej zwrotu poniesionych kosztów postępowania zgodnie z art. 200 p.p.s.a.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 55 § 1 oraz art. 200 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.