Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia NSA Cezary Pryca (spr.) Sędzia del. WSA Andrzej Skoczylas Protokolant Jerzy Stelmaszuk po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Farmaceutycznego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 20 września 2013 r. sygn. akt VI SA/Wa 700/13 w sprawie ze skargi D. I. A. we W. na postanowienie Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie prowadzenia reklamy apteki ogólnodostępnej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Głównego Inspektora Farmaceutycznego na rzecz D. I. A. we W. 197 (sto dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z 20 września 2013 r., sygn. akt VI SA/Wa 700/13, po rozpoznaniu sprawy ze skargi D. I. A. we W. (dalej: skarżąca) na postanowienie Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] stycznia 2013 r., nr [...], w przedmiocie wszczęcia postępowania w sprawie prowadzenia reklamy apteki, uchylił zaskarżone postanowienie i stwierdził, że postanowienie nie podlega wykonaniu.

Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Postanowieniem z dnia [...] listopada 2012 r. D. Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny we W. odmówił wszczęcia postępowania administracyjnego z wniosku skarżącej D. I. A. we W. w sprawie prowadzenia reklamy apteki ogólnodostępnej o nazwie: "F." położonej w D. oraz reklamy jej działalności.

Na postanowienie D. I. A. złożyła zażalenie do Głównego Inspektora, wnosząc o jego uchylenie w całości z powodu naruszenia art. 31 § 1 k.p.a. przez jego błędną wykładnię, niewłaściwe zastosowanie i wydanie postanowienia o wszczęciu wnioskowanego postępowania w sprawie naruszenia art. 94a ustawy Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r., nr 45, poz. 271 ze zm.), przy udziale skarżącej na prawach strony.

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] stycznia 2013 r. Główny Inspektor Farmaceutyczny utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie, w uzasadnieniu wskazując, że udział organizacji społecznej w postępowaniu nie może służyć partykularnym interesom samej organizacji społecznej, lecz musi odpowiadać wymaganiom racjonalnie pojmowanej kontroli społecznej nad postępowaniem administracyjnym w sprawach indywidualnych i działaniem w nich organów administracyjnych. Zdaniem organu interes społeczny wskazywany przez D. I. A. jest w rzeczywistości przejawem partykularnego interesu samorządu zawodowego. Główny Inspektor Farmaceutyczny wskazał również, że skarżąca nie wykazała konkretnego interesu społecznego, a jedynie wyraziła generalne przekonanie, że należy przestrzegać obowiązujących przepisów prawa. Taka konstatacja, w ocenie organu jest niewystarczająca do żądania wszczęcia postępowania. Główny Inspektor wyjaśnił, że nie poddaje wątpliwości potrzeby zakazu reklamy aptek i w pełni popiera stanowisko wyrażone przez skarżącą. Niemniej argumentacja przytoczona na poparcie istnienia interesu społecznego jest ratio legis nowelizacji art. 94a Prawa farmaceutycznego.

Natomiast organ odnosząc się do twierdzenia skarżącej, jakoby mogła stanowić wsparcie merytoryczne w prowadzeniu postępowania w sprawie reklamy aptek wskazał, że podmiotem powołanym do sprawowania nadzoru w zakresie przestrzegania przepisów o zakazie reklamy aptek jest wojewódzki inspektor farmaceutyczny, który dokonuje analizy danego działania strony i ocenia czy stanowi ono zabronioną reklamę apteki czy też nie.

Główny Inspektor Farmaceutyczny zauważył też, iż strona skarżąca w istocie nie kieruje się tylko i wyłącznie interesem pacjenta lecz także chęcią ochrony członków samorządu, prowadzących apteki. Zdaniem organu wszczęcie i dopuszczenie Okręgowej Izby Aptekarskiej we W. do udziału w postępowaniu naraża interes strony.

D. I. F. to zrzeszenie farmaceutów, wykonujących zawód na określonym terenie, prowadzących własne apteki, a wszczęcie postępowania i dopuszczenie skarżącej do tego postępowania spowoduje, iż korzystając z praw, będzie miała ona dostęp do dokumentów, dotyczących działalności gospodarczej podmiotu prowadzącego aptekę również tych z którymi bezpośrednio konkuruje na lokalnym rynku.

W ocenie Głównego Inspektora dopuszczenie skarżącej do postępowania, którego stroną jest inny przedsiębiorca, nie zawsze farmaceuta, mogłoby poważnie zagrozić interesom tego przedsiębiorcy.

D. I. A. we W. złożyła skargę na powyższe postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W..

W odpowiedzi na tę skargę Główny Inspektor Farmaceutyczny wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej: p.p.s.a.) uchylił zaskarżone postanowienie.

W ocenie Sądu I instancji organ w sposób nieprawidłowy ocenił przesłanki z art. 31 § 1 pkt 1 k.p.a., bezzasadnie odmawiając wszczęcia postępowania w wyżej określonej sprawie na wniosek skarżącej, uznając, iż interes społeczny wskazywany przez D. Izbę Aptekarską jest w rzeczywistości przejawem partykularnego interesu samorządu zawodowego. Do takiego stwierdzenia, zdaniem Sądu, brak było podstaw.

Wyrażenie “cele statutowe", unormowane jest w akcie rangi ustawowej dotyczącej danej organizacji społecznej.

Szczególnego podkreślenia wymaga, iż głównym, konstytucyjnym celem działalności samorządu aptekarskiego, w tym D. I. A., jest sprawowanie pieczy nad należytym wykonywaniem zawodu farmaceuty.

W ocenie Sądu I instancji, postępowanie w sprawie reklamy apteki, którego prowadzenie należy do kompetencji D. Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego, jest zbieżne z celami statutowymi przypisanymi okręgowym izbom aptekarskim, bowiem to izba, jako organ samorządu farmaceutycznego, sprawuje nadzór nad wykonywaniem zawodu farmaceuty, a do czynności objętych tym zawodem należy również kierowanie apteką. Udział w postępowaniach dotyczących uczestniczenia apteki w niedozwolonej reklamie mieści się zarazem w zakresie działań samorządu. W szczególności chodzi o sprawowanie nadzoru nad wykonywaniem zawodu farmaceuty w zakresie pełnienia funkcji kierowniczej, obejmującej odpowiedzialność za prawidłowe kierowanie apteką. Celem działalności samorządu aptekarskiego jest także zachowanie godności i niezależności zawodu farmaceuty (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o izbach aptekarskich). Celem samorządu aptekarskiego, w tym D. I. A., jest strzeżenie zasad etyki i deontologii zawodowej (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o izbach aptekarskich).

Zdaniem składu rozpoznającego sprawę wniosek o dopuszczenie do postępowania uzasadnia także ustawowy nakaz współdziałania samorządu aptekarskiego z organami administracji publicznej (...) w sprawach związanych z wykonywaniem zawodu i innych dotyczących farmacji, a mających wpływ na ochronę zdrowia publicznego (art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o izbach aptekarskich). Jednostka samorządu aptekarskiego powinna być więc dopuszczona do postępowania prowadzonego przez D. Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego jako organizacja społeczna, gdyż jest ona - jako organ reprezentujący i nadzorujący wszystkich farmaceutów - żywo zainteresowana wynikiem toczącego się postępowania. W sytuacji dopuszczenia D. I. A. do postępowania na prawach strony samorząd mógłby w pełni reprezentować interes całej grupy zawodowej farmaceutów w postępowaniu, który polega na przestrzeganiu zakazu reklamy aptek a tym samym mógłby zareagować odpowiednio szybko dzięki m.in. dostępowi do akt sprawy w razie nieprzestrzegania przez kierownika apteki zakazu reklamy, co leży także w interesie wszystkich członków samorządu. W ocenie składu rozpoznającego sprawę w istniejącym stanie prawnym interes społeczny przemawia za dopuszczeniem do postępowania Izby jako organizacji samorządowej.

Skład nie podzielił poglądu twierdzeń organu, iż udział Izby w postępowania może narażać interes strony poprzez dostęp do akt sprawy osób, które pozostają w stosunku konkurencji ze stroną postępowania. Po pierwsze, argument ten ma charakter raczej pragmatyczny, aniżeli prawny, po drugie – w przypadku zaistnienia konkretnych okoliczności mogących wpłynąć negatywnie na przebieg postępowania, zagwarantowane są w prawie instrumenty służące uniknięciu tego rodzaju sytuacji.

Reasumując, w ocenie Sądu nie jest trafne stanowisko organu, zgodnie z którym nie została w sprawie wykazana przesłanka interesu społecznego.

Sąd wskazał również, że oczywistym jest, że udział organizacji społecznej w postępowaniu na podstawie przepisu art. 31 § 1 k.p.a. nie może służyć jedynie partykularnym interesom samej organizacji społecznej lub jej członków, lecz musi odpowiadać wymaganiom racjonalnie pojmowanej kontroli społecznej nad postępowaniem administracyjnym w sprawach indywidualnych i działaniem w nim organów administracyjnych. Organ niezasadnie i w oderwaniu od wyżej wskazanych unormowań rangi konstytucyjnej oraz ustawowej uznał jednak, że po stronie D. I. A. istnieje jedynie interes faktyczny w ustaleniu czy dany przedsiębiorca aptekarski naruszył zakaz reklamy apteki. Nie jest to, zdaniem Sądu okoliczność, która uzasadniałaby odmowę Izbie Aptekarskiej jako organizacji samorządowej pozycji podmiotu na prawach strony w postępowaniu dotyczącym reklamy apteki ogólnodostępnej.

Jednocześnie Sąd I instancji za słuszne uznał stanowisko Głównego Inspektora Farmaceutycznego, iż podmiotem powołanym do sprawowania nadzoru w zakresie przestrzegania przepisów o zakazie reklamy aptek jest wojewódzki inspektor farmaceutyczny.

Sąd nadto wskazał, że dokonując wykładni art. 31 § 1 in fine k.p.a. nie można nadawać - interesowi partykularnemu - generalnie pejoratywnego znaczenia. Wolność stowarzyszeń w demokratycznym państwie prawnym (art. 12 Konstytucji RP) wskazuje, że standardem jest wielość i zróżnicowanie interesów grupowych. Wykładnia art. 31 § 1 k.p.a. winna się odbywać w związku z art. 7 i art. 77 k.p.a. – to na organie administracji spoczywa cały ciężar zweryfikowania zasadności bądź niezasadności dopuszczenia organizacji społecznej.

Reasumując, w ocenie WSA D. I. A. wykazała, iż mogłaby przyczynić się do właściwego prowadzenia postępowań administracyjnych w przedmiocie reklamy aptek, gdyż z mocy ustaw predestynowana jest do zabierania głosu, w formach do tego przewidzianych przepisami procedury administracyjnej, celem wypracowania cezury – linii granicznej służącej prawidłowemu rozpoznaniu cech różniących reklamę, która w świetle obecnie obowiązującego prawa jest niedozwolona, od rzeczowej, dozwolonej prawem, informacji oraz wskazywania zauważonych z racji pełnienia funkcji statutowych przypadków naruszenia prawa organowi. Posiadanie tzw. zdolności inicjacyjnej w postępowaniu administracyjnym jest przejawem realizacji roli ustrojowej Izby jako organizacji samorządu aptekarskiego.

Główny Inspektor Farmaceutyczny złożył skargę kasacyjną na powyższe orzeczenie sądu I instancji wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, w przypadku zaś stwierdzenia przez Sąd I instancji, że zachodzą przesłanki określone w art. 188 p.p.s.a. organa wnosi o uchylenie wyroku i orzeczenie co do istoty sprawy oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Skargą kasacyjną organ zarzucił:

Na postawie art. 174 pkt 2 naruszenie następujących norm prawa procesowego:

1) art. 145 § 1 pkt 1 lit a) p.p.s.a. w zw. z art. 31 § 1 i § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U z 2013 r., poz. 267) co miało istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez przeprowadzenie nieprawidłowej oceny zgodności z prawem zaskarżonego postanowienia Głównego Inspektora Farmaceutycznego i poprzedzającego je postanowienia organu I instancji, poprzez ich uchylenie i przyjęcie, że D. I. A. wykazała interes społeczny za dopuszczeniem jej do udziału w postępowaniu, podczas gdy sprawa dotyczyła wszczęcia postępowania administracyjnego na wniosek DIA, a organ wykazał że postępowanie w niniejszej sprawie zostało wszczęte,

Na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a, naruszenie norm prawa materialnego tj:

2) art. 7 ust. 1 pkt 5 i art. 2a ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich (tj. Dz. U. z 2008 r. Nr 136 poz. 856 ze zm.) poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że interesem społecznym uzasadniającym udział D. I. A. w postępowaniu administracyjnym w przedmiocie naruszenia przez podmiot prowadzący aptekę, zakazu reklamy aptek jest zapis ustawy stanowiący, że do zadań Izby należy sprawowanie pieczy nad wykonywaniem zawodu farmaceuty oraz, że wykonywanie zawodu farmaceuty ma na celu ochronę zdrowia publicznego i polega m.in. na kierowaniu apteką, punktem aptecznym, działem farmacji szpitalnej lub hurtownią farmaceutyczną.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej organ przedstawił argumentację wniesionych zarzutów.

D. I. A. w piśmie procesowym z dnia [...] marca 2015 r. – ustosunkowując się do skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Farmaceutycznego wniosła o oddalenie skargi kasacyjnej w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie.

Dokonując kontroli instancyjnej wyroku sądu I instancji z 20 września 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny miał na uwadze, że zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a. w postępowaniu kasacyjnym rozpoznanie sprawy sądowoadministracyjnej następuje granicach skargi kasacyjnej przy uwzględnieniu z urzędu przesłanek nieważności postępowania. W niniejszej sprawie nie wystąpiły wyliczone w art. 183 § 2 p.p.s.a. przesłanki nieważności postępowania sądowoadministracyjnego, dlatego też Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznanie sprawy ograniczył do zbadania zasadności zarzutów podniesionych w skardze kasacyjnej.

Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. został wydany na skutek wniesionej skargi D. I. A. na postanowienie z [...] stycznia 2013 r. utrzymujące w mocy postanowienie z [...] listopada 2012 r. o odmowie wszczęcia postępowania z wniosku D. I. A. w sprawie prowadzenia reklamy ogólnodostępnej apteki.

W skardze kasacyjnej wniesionej przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego sformułowany został zarówno zarzut naruszenia przepisów postępowania, jak i prawa materialnego. Skonstruowane zarzuty nie okazały się jednak zasadne.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, sąd I instancji w wyczerpujący i pogłębiony sposób poddał kontroli zgodności z prawem postanowienie z [...] stycznia 2013 r. oraz poprzedzające jego wydanie postępowanie wyjaśniając, że interes społeczny D. I. A. przemawiający za wszczęciem na Jej wniosek postępowania administracyjnego w przedmiocie prowadzenia reklamy ogólnodostępnej apteki wynikał zarówno z potrzeby ochrony zdrowia publicznego osób korzystających z usług farmaceutycznych, jak i konieczności wypełniania przez D. I. A. swoich statutowych i ustawowych uprawnień.

Należy w tym miejscu podkreślić, że sąd I instancji z mocy art. 133 §1 p.p.s.a. wydając poddany kontroli instancyjnej wyrok obowiązany był wziąć pod uwagę stan prawny i faktyczny, jaki obowiązywał w dniu wydania zaskarżonego aktu, tj. postanowienia z [...] stycznia 2013 r. Jak bowiem przyjęto w doktrynie, skoro w postępowaniu sądowoadministracyjnym dochodzi do weryfikacji wydanego aktu z punktu widzenia jego zgodności z prawem, to jest oczywiste, że oceny w tym względzie można dokonywać jedynie w oparciu o stan faktyczny i stan prawny istniejący w chwili wydania tego aktu. Sądowi nie wolno wykraczać poza niezależne i bezstronne orzekanie o zgodności zaskarżonego aktu (w rozpoznawanej sprawie postanowienia z [...] stycznia 2013 r.) z prawem obowiązującym w chwili jego wydania (W. Dawidowicz, Glosa do wyroku NSA oz. we Wrocławiu z 28 maja 1982 r., sygn. akt SA/Wr 129/82, OSPiKA 1983/4/82, s. 195; zob. też A. Kabat w: B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, P.p.s.a. Komentarz, Warszawa 2013, s. 427).

W pierwszym spośród sformułowanych zarzutów kasacyjnych Główny Inspektor Farmaceutyczny niezasadnie zarzucił sądowi I instancji pominięcie w ocenie legalności postanowienia z [...] stycznia 2013 r. decyzji D. Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego z [...] listopada 2012 r.

Należy bowiem zauważyć, że wyrok sądu I instancji z [...] września 2013 r. został wydany prawie dwa miesiąc wcześniej, niż decyzja z [...] listopada 2013 r., a więc już z tej przyczyny jej uwzględnienie nie było możliwe. Dodatkowo należy także wskazać, że ewentualne uwzględnienie przez WSA przywołanej decyzji w procesie weryfikacji postanowienia byłoby naruszeniem art. 133 §1 p.p.s.a.

Wywodzona z art. 133 §1 p.p.s.a. zasada nie oznacza jednak, że w jednej sprawie administracyjnej mogłyby równocześnie toczyć się dwa postępowania administracyjne, czy też po zakończeniu jednego postępowania mogłoby zostać wszczęte kolejne postępowanie w tej samej sprawie. Nie ulega wątpliwości, że z żądaniem wszczęcia postępowania w sprawie dotyczącej innej osoby oraz dopuszczenia do udziału w tym postępowaniu organizacja społeczna może wystąpić wyłącznie na etapie poprzedzającym zainicjowanie takiego postępowania (P. Gołaszewski, K. Wąsowski w: red. R. Hauser, M. Wierzbowski, K.p.a. Komentarz, Warszawa 2014, s. 154). Problem tego rodzaju nie miał jednak pierwszoplanowego znaczenia w niniejszej sprawie, ponieważ organy administracji publicznej obu instancji z góry wykluczyły możliwość wszczęcia postępowania administracyjnego na wniosek D. I. A. ze względu na brak wystąpienia przesłanek, o których stanowi art. 31 §1 k.p.a. Niewątpliwie jednak przy ponownym rozpoznaniu podania D. Izby Aptekarskiej obowiązkiem organu I instancji będzie ustalenie dopuszczalności wszczęcia postępowania administracyjnego z punktu widzenia ujemnej przesłanki rozstrzygnięcia tej samej sprawy inną decyzją ostateczną (art. 156 §1 pkt 3 k.p.a.). Innymi słowy, organ I instancji powinien sprawdzić, czy nie toczy się już postępowanie o wszczęcie, którego wnioskowała D. I. A. i czy nie zostało ono zakończone decyzją ostateczną. W każdym ze wskazanych przypadków organ I instancji powinien rozważyć wydanie postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania administracyjnego na podstawie art. 61a §1 k.p.a. Ubocznie należy w tym miejscu zauważyć, że formułując zarzut kasacyjny naruszenia przepisów postępowania Główny Inspektor Farmaceutyczny nieprawidłowo oparł jego treść na art. 145 §1 pkt 1 lit. a p.p.s.a., który stanowi o uwzględnieniu przez sąd I instancji skargi ze względu na naruszenie prawa materialnego, podczas gdy o naruszeniu przepisów postępowania stanowi art. 145 §1 pkt 1 lit. c p.p.s.a.

Przechodząc do rozpoznania drugiego zarzutu kasacyjnego naruszenia prawa materialnego, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, sąd I instancji prawidłowo wskazał, że postępowanie co do dopuszczenia do udziału, czy też zainicjowania postępowania w sprawie niedozwolonej reklamy apteki pozostaje zbieżne zarówno z celami ustawowymi, jak i statutowymi przypisanymi okręgowym izbom aptekarskim, które sprawują nadzór nad wykonywaniem zawodu farmaceuty w zakresie obejmującym odpowiedzialność za prawidłowe kierowanie apteką.

W tym kontekście należy podkreślić, że badając "cel statutowy", o którym mowa w art. 31 §1 k.p.a. organ prowadzący postępowanie ocenia bowiem, czy sprawa dotyczy kierunków działalności określonej organizacji społecznej zapisanych w statucie lub innym, spełniającym podobną do statutu funkcję akcie tej organizacji (Zob. P. Przybysz, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 2004, s. 120). W doktrynie zwraca się uwagę, że odwołanie się do celu statutowego danej organizacji nie musi oznaczać nawet "wymagania istnienia statutu" bowiem wskazane pojęcie "nawiązuje do celów działania danej organizacji społecznej, które mogą zostać wyrażone w różny sposób, nawet przez nazwę organizacji" (J. Zimmermann, Glosa do postanowienia NSA z dnia 15 września 2000 r., I SA 943/00, Orzecznictwo Sądów Polskich 2001, z. 7-8, poz. 109, s. 374). Właśnie element celu, czy też przedmiotu działalności konkretnej organizacji winien przesądzać o przyznaniu jej uprawnienia do występowania w procesie.

Sąd I instancji wyjaśnił zatem należycie, że przedsiębiorcy prowadzący apteki powinni liczyć się z obecnością i kontrolą ze strony osób wchodzących w skład organów samorządu aptekarskiego, którego członkowie dają gwarancję należytej jakości usług farmaceutycznych. Nie zmienia tej okoliczności ewentualne występowanie konkurencyjnych względem stron postępowania interesów. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę, dopuszczenie do postępowania administracyjnego organizacji społecznej, której statutowe cele są zbieżne z przedmiotem konkretnego postępowania administracyjnego, można postrzegać jako zwiększenie prawdopodobieństwa lepszego wyjaśnienia okoliczności faktycznych kluczowych dla sprawy. Nawet jeśli we władzach organizacji społecznej zasiadają osoby prowadzące działalność konkurencyjną w stosunku do inwestora, nie uzasadnia to automatycznie wykluczenia wystąpienia interesu społecznego stojącego u podstaw wszczęcia takiego postępowania na podstawie art. 31 §2 k.p.a.

Z opisanych powyżej względów Naczelny Sąd Administracyjny w pkt 1 wyroku działając w oparciu o art. 184 p.p.s.a. oddalił skargę kasacyjną.

W pkt 2 Sąd działając na podstawie art. 204 pkt 1 p.p.s.a. zasądził od Głównego Inspektora Farmaceutycznego na rzecz D. I. A. 197 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.